Terug in de stad

Scatty liep langs de kraampjes zonder alle dingen te zien die uitgestalt waren over de tafeltjes. Ze zocht naar een kraam waar ze met iemand had afgesproken. De afspraak was echter een paar maanden geleden gemaakt dus of ze bij elkaar uit zouden komen was een tweede vraag. Zoekend bleef ze rond kijken tot ze uiteindelijk op de hoek van een bijna verlaten straat de man zag die ze zocht. Ze knikte als begroeting en stak zonder te kijken de straat over. Ze hoorde achter haar een verwensing jegens haar maar dat maakte haar niet uit. Ze wilde het drakenei. Na een eindeloze discussie over prijzen en de kwaliteit van het ei waren ze er eindelijk over eens.
"Je bent een bloedzuiger, zoveel is dat ei niet waard." zei ze schamper terwijl ze haar geld bij elkaar schraapte. De bebaarde man keek verontwaardigd ook al wist ze dat hij het fakete.
"Je weet niet waar je het over hebt temmertje! Dit is een prachtexemplaar." riep hij uit en toen haalde hij het drakenei uit een leren tas die aan zijn schouder hing. Ze moest toegeven dat hij erg mooi was, een plaatje. Ze herkende de soort niet maar ze wist zeker dat hij groot en sterk zou worden. De man grijnsde omdat hij wist dat hij haar in haar zak had, te zien aan haar verwonderde gezicht. Ze wierp hem een vernietigende blik toe en gaf hem het geld. Zijn ogen glommen bij het ontvangen en zonder ook nog maar iets te zeggen overhandigde hij het ei en liep hij vlug de hoek om. Toen ze de kleine in haar handen had glimlachtte ze automatisch, ze had een draak. Háar draak.

Bewonderend keek ze naar het mooie ei. Het was goudkleurig en ze zou bijna zweren dat ze het voelde schoppen wat natuurlijk maar verbeelding moest zijn. Vertederd glimlachtte ze terwijl ze vuil van het gladde oppervlak af streek.
"Hé kleine, wat ben je mooi." Zei ze glimlachend, het maakte haar niks uit dat er mensen naar haar staarde die waarschijnlijk dachten dat ze geestelijk in de war was. Uiteindelijk moest ze toegeven dat het beter zou zijn als ze het ei verborgen hield, straks zou hij nog gejat worden. Ze maakte haar tas open en heel heel voorzichtig met precisie plaatste ze het fragiele ei in haar stoffe tas. Zo bleef hij tenminste warm genoeg voor een tijdje tenminste. Ze klemde de tas beschermend voor zich zodat hij geen klappen kreeg en zodat hij absoluut niet gestolen kon worden. Ze zou zorgen dat dit kleine ding niks overkwam. Het eerste wat ze wilde gaan doen was het lopen naar een herberg niet ver van waar ze was. Daar kon het diertje warmer worden en zo had ze eindelijk een behagelijk bed. Langgzaam begon ze in de richting te lopen.

Ze schrok toen ze dacht dat ze een kraakje hoorde. Het arme beestje zou niet blij zijn als hij híer geboren zou worden. Ze wierp een vluchtige blik in haar tas en voelde voorzichtig over het hele ei maar hij voelde of zag helemaal niks dat duidde op scheurtjes of gaatjes. Hij voelde echter wel dat de kleine reageerde op haar gepraat door het getrap, daardoor wist ze ook dat een speciale band ontstond. Als een draak reageerde op iemands stem, lichaam of energie was het vrij zeker dat ze samen zouden groeien en ontwikkelen. Ze begon zich steeds vrolijker te voelen terwijl ze verder liep. Een paar minuten later zag ze de herberg in de verte. Ze had werkelijk geen idee of er zelfs maar plek over was maar ze kende de herbergier dus zou ze zelfs in de stallen kunnen.
"Het gaat warmer worden kleintje, als we binnen zijn. En we gaan zo snel mogelijk de bedompte stad uit en de natuur in zodat je in de natuur kan leven." Praatte ze random tegen haar ei. Ze voelde nog steeds beukjes in haar tas en grinnikte daarom.

Ze voelde weer een klein schopje tegen haar hand en schoot in de lach. Oke nu leek het officieel of ze geestelijk in de war was en in zichzelf zat te lachen maar dat maakte haar ook niks uit. De herberg op zich was nog niet zo druk. Het was ook nog maar vijf uur en de meeste mensen zouden om een uur of zeven wel binnenstromen om een kamer te vragen. Ze liep naar de balie waar de herbergier stond. Ze tikte even op de balie om de aandacht te trekken waarna hij zich omdraaide en haar verrasd aankeek.
"Wat moet je?" Gromde hij even daarna en hij was weer zijn gezellige zelf. Vroeger toen haar oude draak nog leefde was ze een keer perongeluk in zijn herberg gevlogen en sindsdien was hij zowel bang als pisnijdig op haar...ze onderdrukte een giechel.
"Een kamer zou fijn zijn. Eenje die heel is." Ze kon het niet laten om dat erachteraan te zeggen. Ze hoorde hem iets zacht mompelen wat leek op 'irritante temmer' maar ze kon er niet veel uit opmaken. Even later smeet hij een roestige sleutel voor haar die bleek te passen op een van de ruimste kamers. Hij dacht waarschijnlijk dat ze nog een keer door zijn herberg zou gaan vliegen maar dan express omdat hij chagerijnig tegen haar was. Ze haalde het ei uit haar tas en legde het met dikke dekens in een grote stoffen stoel.
"Zo kleine, we hebben een mooie kamer." Zei ze tevreden terwijl ze op de stoel naast het ei ging zitten, haar ijzeren blok uit haar tas haalde en haar wapens begon te slijpen.

Na het geslijp van al haar wapens stond Scatty langzaam op. Haar rug was stijf en haar voeten die in korte laarsjes gestoken waren deden pijn. Ze trok daarom meteen haar schoenen uit en wreef over haar rode pootjes. Outch..
Ze keek onmiddellijk naar haar kleine ei en merkte met een glimlach dat het ei op de stoel bij de haard lach waar hij prachtig glom in het licht van de flikkerende vlammen. Hij was gewoonweg prachtig en ze wilde zo verschrikkelijk graag weten wat voor draak het was en of het een mannetje of een vrouwtje was. Gezondheid was natuurlijk het enige wat ze haar rijdiertje toewenste. Ze versleepte de stoel iets waardoor hij nóg dichter bij het vuur stond en glimlachtte tevreden.
"Weltrusten kleintje, slaap zacht." Zei ze vertederd en ze streek met de rug van haar hand even licht langs het ei. Daarna pakte ze nog een pleet, pakte ze het ei heel zachtjes op, ging ze zitten en legde ze het ei op haar schoot met een warme deken om het heen gewikkeld. Ze wilde zo dicht mogelijk bij haar draak zijn, zoals dat ook was geweest met haar draak die ze ooit lang lang geleden had gehad...en met een laatste blik op de kleine schoonheid viel ze als een blok in slaap.

De volgende morgen werd Scatty verschrikt wakker van een harde bonk. Als uit een reflex haalde ze haar dolk tevoorschijn en keek ze verschrikt naar boven. Er was echter helemaal niets of niemand in de kamer en ook hoorde ze niks op de gang. Toen keek ze opeens als een automatisme naar het ei dat nog steeds genesteld was op haar schoot. Tot haar verbazing en haar grote vreugde zag ze een kleine barst in het ei van de kleine en een klein deeltje van het kleine draakje zelf dat tegen de opening aan zat.
"Ooh kleintje toch! Goedzo baby." Kraaide ze onmiddellijk als een trotse moeder. Ze had een enorm moederinstinct ook al was ze nog zo jong, waarschijnlijk omdat ze een vrouw was en waarschijnlijk ook omdat ze wist hoe het was om een draak te hebben. Een drakenjong had ze echter nog nooit gehad.
"Goedzo kleine, je kunt het wel.." Zei ze zachtjes en bemoedigend zodat het zijn/haar weg kon vinden naar haar stem toe. Haar hele lichaam was vol spanning en excitement en ze was voor het eerst in haar leven zenuwachtig. Haar draak..

Het ei bewoog meer en er kwamen meer krakjes en scheeurtjes in zicht. Ze keek verwonderd en vol met vlinders in haar buik naar het brekende ei, ze kreeg een kleine draak! Ze hield haar adem in en moest zich verzetten om de kleine niet te helpen. Het zou het zelf moeten doen, alleen zo zou het kleintje voor zichzelf leren zorgen en laten zien dat hij sterk genoeg was om te leven. Nou sterk en levendig was hij in ieder geval wel. Het ei brak in duizend stukjes die allemaal op de grond belandde en daar zat de kleine. Ze zag onmiddellijk dat het een hij was, een prachtige prachtige hij. Ze zuchtte van opluchting en geluk en staarde liefdevol naar de kleine draak. Met grote diepe ogen keek hij naar haar op, hij wist nu waarschijnlijk al wie ze was en wat ze was. Draken en drakenbaby's waren enorm intelligent. Voor ze tegen hem zou gaan spreken dacht ze na over wat zijn naam moest zijn. Ze keek naar zijn klauwtjes, zijn bek en de hoorntjes op zijn kop en het schoot haar te binnen.
"Welkom op de wereld Thorn." Zei ze zachtjes waarop ze haar hand uitstak zodat hij haar kon aanraken, observeren en voelen.