terugkeer van en strijd

"Dus eigenlijk loop ik bij jou de kans afgeslacht te worden?" hij keek mudly geschrokken aan en keek toen snel naar milo. "Wel dan moet die donkere kant van jou me eerst maar te pakken krijgen. Ik laat me niet zomaar wegjagen, ik ga nog altijd met je mee." Hij keek mudly aan en knikte begrijpend. "Ik begrijp wel waarom je het voor me verstopte, maar ik accepteer je zoams je bent." hij keek mudly aan en lachte.

Mudly lachtte. Er waren weinig personen die hem accepteerde vanwege zijn duistere kant. Hij keek Azazeal aan. Hij ging op zijn rug liggen en keek naar boven. Naar de sterren. Als Mudly dit deed dacht hij altijd na. Zou er leven daarboven zijn? Messchien. Hij kon eindeloos naar boven kijken. Soms kwam er een straaltje licht voorbij. Dat was een komeet heeft iemand hem ooit verteld. Maar erg veel wist hij er niet van af.

Azazeal keek ook naar de lucht en zei na een tijdje. "Vind je het erg dat ik even terug ga naar waar ik mijn ruiter ben verloren? ik wil zijn lichaam begraven, dat heeft hij wel verdiend." hij keek mudly vragend aan. "Ik wil hem die laatste eer echt doen." hij keek naar milo die blijkbaar lag te slapen met zijn kop op azazeals poten.

Mudly keek naar Azazeal. 'Ik zie niet waarom je dat niet mag doen.' Hij keek naar Milo die in slaap was gevallen. Hij lachtte. Hij stond op. 'Sterkte.' zei Mudly. Hij zou graag me gewild hebben maar dat deed hij maar niet. Hij kende de rijder namelijk niet en dus vond hij het niet nodig om Azazeal voor de voeten te lopen. Als Azazeal het zou vragen zou hij geen nee zeggen, maar zelf er om vragen deed hij niet. Hij liep naar Milo en pakte hem voorzichtig op, zodat hij niet wakker zou worden. Mudly keek naar Azazeal en knikte als teken dat hij mocht gaan.

Azazeal keek mudly bedankend aan. "Waar zie ik je weer?" vroeg azazeal die zich dapper wou houden. hij keek mudly aan maar moet toch even weg kijken omdat zijn ogen begonnen te tranen.

'Bij mij thuis.' zei Mudly. 'Als je het bos overvliegt zit er aan de rand een open veld. De boom die er het hoogst boven uit steekt is mijn huis.' vervoglde hij. Hij keek naar Hiana die momenteel nog niets had gezegd. Mudly zorgde dat zijn spullen in de tas waren. Nog steeds lag Milo te slapen en Mudly had hem in zijn armen genomen. Mudly maakte zich klaar om naar huis te gaan. Hij keek naar Hania. 'Hou je haaks.' zei hij en liep de bossen in die bij het meer stonden.

(Mijn huis kun je vinden in "de groenen bossen" Het huis van Mudly. Ik ben er momenteel nog niet.)