*Zucht* Mijn dochter waar ben je?

Rush zat bij het meer te zuchten want hij was de 2 waardevolste dingen in zijn hele leven kwijtgeraakt, zijn partner en zijn dochter hij bleef maar zuchten terwijl hij de eireschaal van Silver zijn dochter zat te bekeeiken.

aan de andere kant zat silver,
hij begreep nietd en niemand, en toen hij dacht dt hij zijn vader terug had werd hij gedumpt, hij had al in geen weken meer gelachen,
alleen maar gehuild....

(oops ik dacht dat e een meisje was)

De plek waar Rush zat was niet zo breed tot aan de andere oever en hij keek omhoog en hij zag een pluizig stipje zitten en hij dacht bij zichzelf 'Silver? Dat kan niet hij was weg.' maar hij ging toch een kijkje nemen en zag toen dat het Silver was en rende er op af en riep 'SILVEEEEEEEER!!!'

wie ben jij???
zei het schattige MEISJESDRAAKJE
dit is pappie niet dacht ze...
dit kan pappie niet zijn.
pappie is dood...

'Ik ben het, Rush je papa. Ik dacht dat je dood was net zoals mama en nu jij leeft ben ik nit eens zeker of mama ook dood is.' zei hij met een lieve stem en ging voor haar zitten.

niet dat is niet... gilde het babydraakje
mijn pappie miste een van zijn hoorns een jij niet.
mammie is trauwens verdronken dus dat is onmogelek!!
een traan liep over silvers wang, en bovendien was pappie niet zo lelijk als jij

'Die hoorn is weer aangegroeid en ik dacht dat jij ook verdronken was en datje met mama was maar nu jij leeft kan het ook zijn dat mama ook leeft.' zei hij toen voegde hij er nog aan toe 'Wat mijn uiterlijk betreft ik weet het ik heb me niet meer verzorgd sinds jij weg was. Want ik had het te druk met rouwen. En wil je bewijs dat ik je vader ben, je weet toch dat babydraken de kleuren hebben al hun eireschaal wel kijk maar.' en hij haalde de eierschaal met precies dezelfde grijze strepen en blauwige kleur uit zijn buidel en liet die zien.

dus jij bent het echt?
silver vloog rush om de nek
maar ik snap iets niet, fluisterde ze,
hoe kan het dat je weer een nieuw pelukje haar hebt?

'Zo'n dingen groeien aan.' zei hij opgewekt en gaf Silver ook een grote knuffel 'Ik heb het al gezegd maar meschien is mama ook nog in leven sinds ik weet dat jij niet dood bent.' en hij gaf nog een extre grote knuffel.

'mamma is op de bodum in shadowmeer,
jij was daar ook, dacht ik. alleen jij was toch weer naar boven gegeen met mij op je rug, en toen viel ik en toen was alles zwart

'Maar mama kan beter zwemmen als wij twee samen ookal was ze geen waterdraak denk ik?' zei hij en viste een vis uit het water en gaf die aan Silver 'Hier je had toch zo graag vis?'

'jaa, maar ik ben wel een waterdraak en ik had jou omhoog getrokken toen ik op je rug zat, en ik sag dat er een tentakel aan mamma's been zat en...' silver stopte even. er dropen tranet over haar wangen 'mamma bloedde, ik kon haar niet meer helpen, ze zat al te diep onder water!' silver huilde "het is mijn schuld dat ze dood is, allemaal mijn schuld!'

'Dus jij had me eholpen ik dacht een andere draak die meteen weg was gevlogen maar ik was niet meer zo helder ik haat die dwergkrakens hun beet is verdovend.' en hijij scheurde een klein stukje van de vis af en zei 2dingen tegen Silver 'JE moet nooit zo negetief denken want dan gebeuren er alleen maar slechte dingen. En ik wist niet dat jij een waterdraak was laat je krachten eens zien.'

silver liep naar de rand van het meer, ze hief haar poot op en maakte datbij een enorme golf de lucht in, daarna maakte ze leen luchtbol en gin erin zitten. 'hiermee kan ik overal onder water, die waterbessies hebben zo geen schijn van kans!
maar dat is het' gilde silver 'zo kan ik in het shadowmeer, daar is een temmer (onder waater een soort geest mens want ze is daar alleen snagts) die alles weet,
ze heet evita en ik kan haar vragen of zij mama heeft zien neervallen ofzoiets. serieus zij weet egt alles! ik weet hoe ze heet hoor ze heet evita en........'
silver raterde maar door totdat....

Rush was verbijsterd door de gigagolf gemaakt door een kleine draak die amper rond zijn nek kon toen voreg hij 'Kan je die bol ook groter maken zodat papa er ook in kan?'

"jaa dat kan ik wel, maar ik bedenk me opeens dat mama híér is verdronken!" opdat moment maakte silver de bol groter zodat Rush er in kon... "mamma licht hier misschien op de bodem, maar ik durf niet te kijken ik wil niet een dodde draak zien... snap je?" silver zag er erg bang uit "wat al het hier was en niet daar??? pappie wat wil jij?" silver keek rush smekend aan, ze wou niet, maar toch weer wel.
ze was bang om een lijk te zien, of messchien meer zelfs, er ging een gerucht dat er nimpfen in het water waren, die je zouden misleiden, en lieten verdrinken, voor de tweede keer in haar leven was silver weer echt bang... "pappie" fluisterde silver "we moeten dit doen, voor mammie"

'Dat is goed maar als je bang bent kruip maar in mijn buidel daar is het er veilig.' zei hij 'Maar zorg wel dat je de bel goed groot houd.' voegde hij er geruststelend aan toe en gaf haar een knuffel en liep de bel in naar omlaag.

"dat kan niet dus" zei silver "ik moet de bol sturen, maar ik zal het doen!"gilde silver
en ze dook het meer in met Rush