After a long journey.

Golven stoote tegen de kust en regen viel met bakken uit de lucht. Het water razde langs de kustlijn en verwoeste alles dat in zijn weg stond. De maan was amper te zien achter de dikke pak wolken en het beetje licht verlichte de duistere oceean. Een bliksemschift schoot uit de lucht en zorgde voor een spectaculeur schouwspel. Een luide donderslag liet dieren in hun hollen terugtrekken. Ver op zee was iets zichtbaar, iets wit's. Het luidde gebrul van een draak zorgde ervoor dat het geveger hing regenen. Een stem volgde die riep: "Nee!". Een meisje doodop zwom naar de kust, ze had tranen in haar ogen en haar witte haar viel verschrikkelijk veel op. Het meisje botste haar hoofd en strandde aan op het strand.

Saira opende haar ogen een zeemeeuw vloog op en hing een paar meter verder terug zitten. Saira keek rond. Waar had Aquola haar naartoe gebracht. Eenherrinering hing door haar hoofd. Ze herinerde wat er vannacvt was gebeurt. Aquola was geraakt door de bliksem tijdens het vliegen. Ze zag nog hoe de draak neerstorte in het dokere water en verdween in de duipte. De tranen kwamen opnieuw in haar ogen en ze kon haar niet bedwingen. Ze huildde, eerst was ze haar ouders kwijd, dan haar volk en nu haar pleegmoeder. Saira stond na een tijdje recht ze moest erover komen. Ze liep over het strand opzoek naar iemand. Als het nu een draak of een mens was het kon haar niets schellen. Ze snikte nog van het lange huielen, maar ze wist dat ze er niets kon aan doen. Ze pakte haar haar en begon erin te wrimmelen. Ze hing na een tijdje zitten in het zand en ze keek naar de golven die zacht tegen de kust aansloeg. Ze haalde diep adem en hing liggen op haar rug, ze keek naar boven dekend over wat ze nu zou gaan doen. Na een paar minuten stond ze terug recht en ze dook in het water. Ze kon ademen, onderwater dus ze kon er lang blijven. Ze zocht naar koraal die eetbaar was. Ze keek om haar heen en zag wat staan ze plukte er wat en kwam terug uit het water. Ze wist dat dit koraal kon genezen en ze at het op. Ze hing gaan zitten en ze keek terug naar de golven, teon ze plots iets hoorde.

Saffier haar hoofd duizelde nog, ze had van heel de nacht geen oog dicht gedaan door die stomme storm. Ze landde op het strand om een frisse duik te nemen. In haar ooghoek zag ze een meisje liggen. Ze liep naar haar toe en bekeek het. Ze haalde haar schouders op, ze at alleen wezen's die ze zelf had gevengen en niet een karkas dat daar lag te rotten. Maar het meisje was toch niet dood. Saffier liep naar de duinen om te kijken of er daar nog iets te eten lag, ze zag niets en ze keerde terug naar het strand. Dat meisje zou wel voedzaam zijn. Saffier zag dat zetoch niet dood was en een grote grijns kwam op haar snuit. Nu had ze teminste toch iets om te doen. Ze liep naar het meisje en zorgde ervoor dat ze zo stil mogelijk was. Ze vloog omhoog en ze schoot een soort van zwarte scherpe dingen naar wat duingras. Het was haar 'Night points'. Het meisje was afgeleid en Saffier landde en zei: "Kijk eens wat we hier hebben." . Een nog grotere grijns kwam op haar snuit. Ze ls de gedachten van het meisje die Saira noemde. Ook was er andere naam Aquola, wat een rare naam vond Saffier. Ze keek het meisje aan, haar klauwen zatten klaar om het meisje te gaan aanvallen

Saira draaide haar om, het was vast de wind geweest die het gras liet bewegen. Ze keek terug voor haar maar ze hoorde een stem. Een paarse draak naderde en Saira sprong meteen recht. Ze wist niet of deze draak slechte of goede bedoelingen had. Ze probeerde in de gedachten van de draak te komen maar dat lukte niet. Ze was uitgeput door het lange zwemmen en dus moest haar watermerk even rusten. Er suisde wel een naam door haar hoofd. Saffier, dat was toch een kristal, het kon de naam van de draak zijn. Saira dacht het wel, ze bleef op veilige afstand van de draak. "Hallo, mijn naam is Saira. Kun jij mij helpen? Ik weet niet waar ik ben." Zei ze op een zachte toon. Ze wachtte tot de paarse draak zou antwoorden.

Het meisje noemde haarzelf Saira, dit intereseerde Saffier helemaal niet. Ze wist de naam toch al lang van dit onderkruipsel. Het meisje vroeg waar ze was. Saffier gniffelde en ging zitten, ze bekeek haar klauwen eens en zei: "En waarom zou ik dat zeggen, als ik je kan opeten?". Een breede grijns kwam op haar snuit en ze zei vervolgens: "Je bent in Dragon World, kort gezegd de DW. De wereld van de draken, hier komen ook mensen maar alleen de gene die opgegeten willen worden.". Ze grijnzde en haar ketting maakte geluid door het tegen elkaar slaan door de wind. Saffier had genoeg gehad en ze stoof naar het meisje toe en krabde haar. Haar diamanten klauwen schuurde langs het ter veletje van het meisje. Direct begon het te bloeden en de wonde werd omringd door paarse saffieren die langzaam groter werden.

Saira was geschrokken over de eerste rectie van de draak. Ze kon haar verstaan door haar ketting, die ze lang gelden bij haar geboorte heeft gekrgegen van haar ouders. Maar de draak zei ook dat ze in de DW was de wereld van de draken? Saira snapte er nieks van, een wereld met alleen draken, maar de draak zei ook dat er mensen waren. Saira kreeg een strop rond de keel, deze draak at mensen en wou Saira als lunch. Ze zag hoe de draak naar haar toe stoof en Saira beshermde haar hoofd. Ze voelde hoe iets scherps langs haar huid hing en ze keek naar de wonde op haar arm. Het bloedde hefig en ze zag hoe kleine paarse saffieren rond haar wonde kwam. Het bloed sijpelde re hefig uit en Saira beet op haar tanden, het deed zo'n zeer dat ze op haar knieen hing gaan zitten. Wat moest ze nu doen! Ze keek naar het water en ze kreeg een iedee. Zo snel als ze maar kon liep ze naar het water. Toen ze erin zat hing ze veel sneller dan aan het land. Ze dook diep opzoek naar helend koraal, ze zag het koraal staan en ze trok er een stuk van. Ze stak het in haar mond en ze kouwde erop. Toen het een papje was smerde ze het brijsel op de wonde. Ze zwom naar boven en ze haalde snel een stuk lint uit haar zak. Ze bindde het zo snel mogelijk af. Ze zag de draak op haar afkomen en ze rakte in paniek. Ze veranderde in een zeemeeuw, de waterdraak in haar had haar geholpen. Ze vloog zo snel mogelijk weg en ze landde terug op de kust ver weg van de draak. Ze zag in de verte een dorp, dat zou haar volgende stop zijn. Ze veranderde terug in een mens en ze liep naar het dorpje.

Saira hing naar het water vlak voor ze in het water sprong krabde Saffier aan haar enkel. Ze vloog op en wachtte tot het meisje weer boven kwam. Nu zou Saffier haar bijten, en ze hapte kwaad naar het meisje. Maar ze was te snel weer weg. Saffier keek rond, alleen een zeemeeuw vloog op. Saffier had net zo'n zin in een snack en dat dom onderkruipsel is ertussen uit geknepen. Saffier vloog weg, ze had genoeg water gezien voor vandaag. En ze vloog terug naar de grot waar ze tijdelijk woonde.

Met rustige blik in zijn ogen vloog Falkor hoog boven de zeeën terwijl hij naar benend naar het strand en de zee en de golven. Niet echt van plan om wat te gaan doen dan alleen maar een beetje rondvliegen. Vloog Falkor verder hij had gehoord dat er een nieuwe groep was voor mensen en draken. De groep zou geleid worden door een draak genaamd Riddel. Falkor kende deze draak niet maar het leek hem een goede beslissing om zich aan te sluiten bij deze groep. Hij wou eigenlijke zelf een groep leiden maar aangezien hij nog redelijke jong was. Was het misschien beter om zich aan te sluiten bij een groep. Zo kon hij nog altijd een beetje plezier maken en had hij niet alle zorgen van een leider. Falkor speurde rustige het strand af op zoek naar wat gezelschap. Falkor blik blijf even hangen op twee gedaantes. Een was van een vrouwelijke mens en de andere was een draak. Ook een vrouwtje. Falkor cirkelde even boven hun waarna hij zag wat er gebeurde. Falkor wou meteen helpen maar toen de mens het water in dook en de draak weg ging keek hij even naar de paarse draak. Die wegvloog. Falkor keek wat bezorgd naar de zee. Het mens zou nog toch allen naar boven moeten komen. Hij wist dat mensen niet erg lang ondere water konden. Wat ongeruste zocht Falkor de kust af. waarna hij een zeemeeuw opmerkte Falkor keek er even na. Hij was wat verbaast toen de zeemeeuw in het meisje veranderde die net was aangevallen door de draak. En richting het mensendrop begon te lopen. Falkor zette snel een landing in. En lande vlak naast het meisje. Met een vriendelijke blik keek hij het mens. ‘Heeys.’ Zei hij met een vriendelijke en wat bezorgde stem. ‘Gaat het met je.’ Met een kalme en vriendelijke houding liep hij naast het meisje.

‘Heeys.' Hoorde Saira. Ze keek achter haar en ze zag een rode draak staan die haar vriendelijk aankeek. ‘Gaat het met je.’ Zei hij vriendelijk. Saira zag hoe de draak haar naderde. Ze legde haar hand op het doekje dat rond haar arm zat, De wonde zat eronder en het deed verschrikkelijk veel pijn. Ze had het papje er wel opgesmeerd maar dat zou niet genoeg zijn. 'Het gaat wel, dank je.' Zei ze vriendelijk en ze lachtte naar de draak. Ze kromp ineen van een pijnscheut en ze deed het lint weg van rond haar arm. Een saffier groeide langzaam over haar wonde. 'Weet jij wat dit is?' Vroeg ze. En ze wachtte op het antwoord van de draak.

Falkor liep rustige op haar af toen de vrouw opkeek. Om haar wat gerust te stellen ging Falkor naast haar liggen en zei vriendelijke. ‘Ik kom je helpen.’ Wat waarschijnlijk al duidelijke was maar mensen konden soms nogal onvoorspelbaar zijn. toen de vrouw haar hand op de doek legde dat rond haar arm zat. Keek falkor er met een bezorgde blik naar. 'Het gaat wel, dank je.' Zei ze vriendelijk en ze lachte naar de draak. Falkor knikte even en glimlachte even waardoor zijn scherpe witte tanden tevoorschijn kwamen. Falkor keek haar wat bezorgd aan toen ze van een pijnscheut ineen kromp. Waarna ze de lint weghaalde en de wond tevoorschijn kwam. Falkor bestudeerde de wond goed en hoorde de vraag van de vrouw. Maar hij gaf er nog even geen antwoord op. Er groeide langzaam Saffier over de wond. Falkor keek er met een wat belangstellende blik naar. Falkor liet even een zuchtte los waarna hij zijn aandacht weer op de vrouw richte. ‘Draken hebben verschillende krachten. Ook al kunnen draken van het zelfde element zijn iedere draak heeft weer andere eigenschappen en krachten waardoor we allemaal een beetje unige zijn.’ Zei Falkor met een bezorgde stem hij had dit nog nooit gezien. En keek de vrouw bezorgd aan. ‘Als ik de wond zo zie heb je te maken gehad met een draak die kristallen en diamanten kan beïnvloeden. Maar ik zelf heb geen idee wat dit is. Het spijt me.’ Zei Falkor met een serieuze en bezorgde stem.

Net een groot wapen arsenaal ingeslagen te hebben leiden een jonge monk zijn voskleurige paard dat voor de wagen liep mee de hoofdweg af. Wat er buiten het dorp gebeurd was wist hij niet, maar Sani voelde wel dat er onegigheid tussen een mens en een draak was geweest, maar nu werd het mens samen met een andere draak in contakt gebracht. Sani voelde dat beiden goede wezens waren, maar bleef op zijn hoede en slenterde naast zijn strijdros lopen die soms met zijn hoofd zwiepte omdat hij geen echt trekwerk gewent was, maar de jonge monnik stelde het paard gerust en liep door. Zijn blik viel als eerste op de rode draak die naast het meisje was geland. die zich over de wond van haar gebogen had. Sani liep door tot hij vlakbij hen was om te horen wat de draak zei. 'Problemen?' vroeg Sani op rustie toon en keek beide zowel draak als mens met een vriendelijke glimlach aan.

(Saira, Sani kent je nog niet, maar je zult pas echt in de groep opgenomen worden als je naar het topic: Een brul naar heel DW! gaat. Als kennismakings topic.)

De draak zei dat hij nog nooit zo iets gezien had en dat Saira waarschijnlijk met een kristaldraak te maken heeft gehad. 'Problemen?' Hoorde ze. Een man stond achter haar met een paard. Saira wist veel over dieren maar ze wist het meest over zeedieren. Ze pakte een potje uit haar zak en ze opende het. Er zat een blauw zalfje in een ze pakte er wat van en ze smeerde het op de wonde. Ze moest op haar tanden bijten want het deed heel veel pijn. Nadat de wonde bedekt was met blauwe zalf pakte ze een stuk lint uit haar zak en ze bond het rond de wonde. Het voeldde al veel beter en ze keek de man aan. 'Zo gaat het niet ontstekken.' Zei Saira wat vrolijker. 'Mijn naam is Saira.' Zei ze. En ze wachtte op het antwoord van de draak en de man.

Saffier was net terug aan het vliegen naar haar grot toen ze opeens, dat onderkruipsel opnieuw zag. maar nu zat ook een draak en een jongeman bij haar. Saffier keerde zich tot het gezelschap en ze brulde om haar komst aan te kondigen. Ze spuwde een hevige steekvlam die direct een brand stichtte. Als ze de gassen zouden inademen zouden ze verlamd worden. Ze stoof richting het paard die schrok van het vuur, ze brulde en greep het dier vast. Ze beet in zijn nek en meteen was het dood. De kar die vast was gemaakt aan de ros viel naar beneden. Saffier keek naar het dier, wat mager maar het kon er mee door. Ze at het dier met een hap op en ze brulde uitdagend. Ze dook naar beneden en ze krabde een paar keer naar een gestalte. Ze vloog direct terug op en ze zag de rode draak 'Eens kijken waar jij het bangst voor bent.' Zei Saffier uitdagend. Een een zwarte wolk hing rond de rode draak. Alleen hij zou zijn ergste nachtmerrie kunnen zien. Daarba zouden ze tot leven komen en de draak terorizeren. Ze zouden leven en ook hun zwakheid in het echt werkte dan ook bij deze wezens. Ze dook naar beden en ze spuwde een tweede keer een steekvlam naar de plek. En ze wachtte rustig af.

Falkor keek met een vriendelijke blik naar de vrouw toen hij een nieuw geur opmerkte Falkor keek rustige op naar de man die aankwam. Met een paard en vroeg of er problemen waren. Falkor ging rustige weer staan. Waardoor hij boven de man en vrouw uit torende. Hij was een erg grote draak. Met een vriendelijke stem. ‘Nee ze is gewond en op haar wond groeid een soort van kristal. Ik weet niet wat voor effect het op haar heeft.’ Zei Falkor met een bezorgde en ernstige stem. 'Zo gaat het niet ontsteken. Mijn naam is Saira.' Hoorde hij haar zeggen en Falkor richtte zijn blik op haar. maar voordat hij of de man antwoord kon geven. Klonk er een luide brul Falkor keek meteen op en zag hoe de drakin een steekvlam spuwde. Falkor spuwde meteen een steekvlam op haar af. Falkor zag hoe ze de paard in een hap opat waarna ze uitdagende brulde. ‘Maak dat jullie hier wegkomen.’ Zei Falkor met een stem die geen tegenspraak toeliet. Falkor brulde uitdagend naar de drakin. Falkor steeg meteen op uit haar zwarte rook. ‘hij had geen idee wat het was maar ze zou toch met iets beter moeten komen. ‘Je moet toch met wat beters komen dan je zwarte rook.’ Zei hij uitdagend en schoot op haar af. Falkor schoot een paar vuurstralen op haar af. En beukte met zij horens tegen haar lichaam aan waarna hij met zijn klauwen haar vleugels greep. Falkor sloeg een paar keer met zijn staart op verschillende plekken. Falkor maakte toen gebruik van zij Burning furry. Waardoor zijn nagels en staart lelijke brandwonden konden achterlaten. Ze moest nou van de pijn vergaan. Falkor dook naar benden terwijl hij haar stevig vasthield. Een paar meter van de grond liet hij haar los en klapte zijn vleugels uit zodat hij zelf niet tegen de grond aan zou slaan. Falkor maakte wat hoogte en wachten rustige af.

De draak brulde uitdagend terug en schoot een paar vuurschoten op haar af. Deze ontweek ze makkelijk, de draakl greep haar vleugels en sloeg een paar keer met zijn staart. Daarna werden zijn klauwen en staart gloeiend en hij sloeg hart tegen haar. Saffier voeldde dat de draak naar benden dook en haar lostte. Saffier begon te draaien totdat ze in de goeie positie was, ze opende haar vleugels en ze schoot omhoog. Ze gebruikte haar 'Night healing' om te genezen van de lelijke brandwonden die deze draak had veroorzaakt. Ze vloog recht op hem af en ze gebruikte haar 'kristal tail'. Uit haar staart kwamen plotseling en hele rij met scherpe kristallen. Ze gooide haar staart naar de draak en de kristallen vlogen in het rond. Ze schoot opnieuw op hem af met haar horens naar voren gericht. Ze raakte hem met en ze spoot haar 'topaas zuur' in zijn bloedbaan. Ze trok haar horens weg en ze greep de draak zijn vleugels waar ze in beet en ze vervolgens los liet. Hij zou te pletter storten, want Saffier had een groot gat in zijn vleugels gemaakt. Ze lachtte haar diamanten tanden bloot die schitterde in de zon. Ze brulde nog een keer naar de draak. Als hij de val zou overleven zou hij last krijgen van het zuur, het zuur was eigenlijk heele warme kristallen die waren gesmolten in haar maag.

(Saffier je mag niet bepalen of je aaanvallen raken en ook niet de wonden bij iemad ander dat is godmodding ook vind het het raar dat je me laatste aanval gewoon ontwijkt. dat kan niet wat door de sneheid die opgebouwd is heb jij al niet meer de tijd om je vleugels uit te slaan omdat het al zo dicht bjj de grond is.}

Falkor keek wat raar op toen ze wonderbaarlijk zijn aanval wist af te slaan. Hij had haar redelijk dicht bij de grond los gelaten waardoor hij er vrij wel zeker van was dat ze tegen de grond te pletter zou slaan. Falkor dook snel wat naar benden toen ze op hem afschoot en hij ontweek haar met gemak. Toen ze met kristallen begon te schieten spuugde Falkor een grote vuurstraal op de kristallen af de meeste smolten meteen. Falkor voelde hoe er een paar zijn lichaam raakte. Falkor brulde even nijdige en uitdagend naar de paarse draak. Toen ze opnieuw op hem afschoot haalde Falkor krachtige uit met zijn staart waarna hij een beetje omhoog schoot en met zijn staart haar nek greep en de paarse draak lomp naar hem toetrok. Meteen greep Falkor haar vleugel hij liet zijn klauwen diep door haar vleugels gaan. Falkor Beet haar toen in haar nek en vleugels waarna hij haar los liet met en met zijn staart haar achterpoot greep. Falkor begon toe met haar te draaien en liet pas los toen hij genoeg snelheid en vaart had gemaakt en slingerde haar naar de grond. Terwijl ze richting de grond afschoot vuurde Falko0r nog een vuurstraal op haar af.