A new meeting.

Sani had net een jonge draak gered van misschien een wise dood of die van de soldaten, maar hij was blij dat Lea met hem mee ging naar de zonnige velden om zijn meesteres te ontmoeten. Sani was een dienaar van haar net zoals hij dat was geweest in de tempel van het licht in japan. Zijn vosbruine paard renden over de vlakte en de bossen die daar tussen in lagen. De altijd zonnige velden strekten zich voor hen uit en Riddel's lange lichaam kwam al snel in zicht. Haar lange witte lichaam met regenboog manen staken erg af tussen het groene gras en de kleurige bloemen. Sani reed zijn paard dichterbij en ging naast Riddel stil staan. De long tilde haar kop op en keek hem vragend aan. Ze zou vat niet verwacht hebben dat hij gelijk ook bezoek mee zou nemen. 'Goede middag Riddel ik heb een nieuwe vriendin meegenomen. Ze was gevangen door drakenjagers en ik heb haar een beetje gered, maar het meeste heeft ze zelf gedaan.' Sprak Sani nog in de taal der draken zodat Lea hem ook zou kunnen verstaan. Hij steeg af en ging naast Riddel in het gras zitten.

De dag was rustig begonnen en ze had net tegen de middag nog een hert verslonden toen ze hoef getrappel hoorde aan komen en Riddel keek op en zag een draak net boen Sani mee vliegen. Ze tilde haar kop hoger op en keek toe hoe Sani en dr jonge draak dichterbij kwamen. Sani kwam naast haar tot stilstand en ze glimlachte vriendelijk naar hem toen Sani begon te spreken. Ze vond het geweldig om nieuwe draken te ontmoeten en keek bewonderend naar de jonge draak die Sani nog niet voogestelt had. Riddel ging zitten en lag nog in een halve liggende houding terwijl ze naar de jonge draak keek. 'Wees welkom jonge draak mag ik je naam weten? Zoals mijn dienaar Sani al vertelt heeft is mijn naam Riddel. We komen beide uit japan waar ik aanbeden werd door de kleuren van mijn vacht en schubben.' sprak Riddel op een toon die een ieder kalm zou maken. Riddel was niet een draak die zich snel kwaad maakten tenzij daar een echte groede reden voor was. Ze keek de jonge draak vriendelijk aan en wachten op haar reactie.

Lea vloog zo traag mogelijk zodat Sani mee kon, ze kwamen aan bij de zonnige velden. Lea zag al in de verte een witte draak met regenboog manen. De draak keek op, Sani stopte naast de draak en zei 'Goede middag Riddel ik heb een nieuwe vriendin meegenomen. Ze was gevangen door drakenjagers en ik heb haar een beetje gered, maar het meeste heeft ze zelf gedaan.'. Sani stapte van zijn paard en ging naast de draak zitten die hij Riddel noemde. Lea bleef hangen in de lucht, ze was alert want ze vertrouwde bijna niemand meer. 'Wees welkom jonge draak mag ik je naam weten? Zoals mijn dienaar Sani al vertelt heeft is mijn naam Riddel. We komen beide uit japan waar ik aanbeden werd door de kleuren van mijn vacht en schubben.' Zei de draak die Riddel heete. Toch vertrouwde ze de draak niet, ze bleef stokstijf hangen in de lucht. Haar vleugels sloegen wild in het rond en ze was gespannen. De draak zag er raar uit, ze had geen vleugels en toch was het een draak. Ze had ook een rare bol bij haar die Lea nog nerveuser maakte. Ze was gestrest en bang, ze was nog altijd niet over wat er gebeurt was op de markt. Ze keek naar Sani, zevertrouwde Sani wel. Ze zag dat Sani ontspannen naast Riddel lag. 'Mijn naam is Lea.' Zei ze kort. Ze bleef terplaatste in de lucht zweven, maar ze was nog altijd gespannen. Ze keek nog eens naar Sani, Sani vertrouwde Riddel. Ze landde voorzichtig maar haar gigantische vleugels bleven open in een gespannen houding. 'Waar is Japan?' Vroeg ze. 'En war voor soort draak ben jij?' Zei ze vervolgens. Haar stem was gespannen maar toch leek het als een ochtendbriesje, vrij en rustig. Lea kon zich nog altijd niet ontspannen. Toen ze opeens iets voelde dat haar aaide.

De jonge draak leek haar wat gespannen en dat voelde ze ook, maar uiteindelijk ontspande de draak zich en stelde zichzelf voor als Lea en vroeg waar japan lag en wat voor draak zijn was. Riddel;s glimlach werd warmer en ze voelde dat de jonge draak ardwaan had jegens haar. 'Japan ligt ver in het ooste van hier vlakbij China en in de noord pacific ocean' sprak Riddel nog steeds op de kalmerende toon. 'Ik ben een lung dat is een drakenras zonder vleugels zoals jij wel hebt. Wij vliegen door onze magie die diep in ons ligt die alleen dan naar buiten komt wanneer we de lucht in willen. Jij heb daar je ficike kracht voor nodig om in de lucht te blijven.' voegde Riddel eraan toe en ze bleef Lea op een rustige manier aankijken, ze had geen kwaad in de zin en dat liet ze zien. Ook viel het haar op dat Lea steeds naar haar bol keek die ze bij zich had en legde die even tegen haar borst aan. Dit was het enige wat Riddel nog van haar ouders had tenzij ze terug zou gaan naar japan, maar daar had ze helemaal geen zin in. Riddel bleef Lea verwachting's vol aan kijken en wachten tot ze weer zou reageren.

Riddel antwoorde op Lea's vragen. 'Waarom ben je niet in Japan gebleven? Je werd toch aanbedden?' Vroeg Lea nu nog ontspannender. Ze ging gaan liggen maar haar wonde op haar vleugel liet dat niet toe. Ze sprong direct terug recht van de pijn.'Ik ben een weerdraak.' Zei Lea vervolgens. Ze begon te glimlachen naar Riddel en ze vroeg vervolgens: 'Wat is die bol?'. Ze wachte op een antwoord. Een pijnscheut vloog weer door haar lichaam, door het vliegen was de wond opengebarst. En langzaam drupte er wit bloed uit.

Lea vroeg waarom ze was wegggegaan en Ridel zuchte diep. Ze vond het altijd lastig om het daarover te hebben, maar ze zou het toch vertellen, want ze wilde graag dat Lea haar aardig zou vinden. 'De reden waarom ik weg ben gegaan is omdat ik me daar gevangen voelde. Ik mocht van de monniken niet naar buiten of spelen met mijn soort genoten. Ze wilde niet dat ik gewond raakten bij de ruwste spelletjes van die we speelde. Ik vond het genoeg en al is Sani van andere mening in blijf liever hier dan terug te gaan naar japan ook al leven mijn ouders daar en was broers en zussen.' zei Riddel op gedempte toon. Ze had het niet graag over haar verleden, maar de vraag naar de bol monterde haar weer wat op. 'Dat is een geschenk van mijn ouders voor ik japan verliet. Het laat mij hen zien als ik dat wil of ik kan naar mijn broers en zuseters kijken, maar verder kan het vrij weinig.' zei Riddel wat vrolijker en keek Lea aan die wilde gaan liggen, maar ze schoot weer overeind door een pijnscheut die ook door Riddel trok. Ze strond op en deed een paar passen naar Lea toe en beet in haar eigen poot voor ze die naar de wond van Lea bracht en wat druppels bloed erop liet vallen. Haar bloed had de eigenschap iemand te genezen of iemand te vergiftigen als Riddel dat wilde. Nadat haar poot weer genezen was trok Riddel die terug en duwde haar snuit even tegen de wang van Lea. 'Het was niet mijn bedoeling je gevoelens te voelen, maar ik ben een draak die ook via de gedachten kan communiseren en som begreurd het zonder dat ik het wil, maar je zult je nu vast beter voelen?' sprak Riddel en ze keek Lea weer even aan met een zachte glimlach op haar snuit voor ze weer terug naar Sani ging en rekte zich in haar volle lengte uit voor ze weer ging liggen, maar bleef nu languit gerekt liggen naast Sani.

Riddel zei dat ze het niet leuk vond in Japan want ze mocht nieks doen tesamen met de andere. 'Dat is een geschenk van mijn ouders voor ik japan verliet. Het laat mij hen zien als ik dat wil of ik kan naar mijn broers en zuseters kijken, maar verder kan het vrij weinig.' Vervolgde Riddel. Riddel zag dat Lea een wonde had en ze liep naar haar toe. Ze beet in haar poot en ze liet een paar druppels op Lea's wonde vallen. Riddel kwam dichter en zei:'Het was niet mijn bedoeling je gevoelens te voelen, maar ik ben een draak die ook via de gedachten kan communiseren en som begreurd het zonder dat ik het wil, maar je zult je nu vast beter voelen?'. 'Lea knikte op de vraag, ze voeldde zich een heel stuk beter. Ze liep naar Riddel die al languit in het gras lag naast Sani. 'Je had het over je ouders.' Zei Lea op een triestige toon.'Wat zijn dat, ouders?' Vroeg ze. Ze zuchtte diep en zei: 'Ik heb geen ouders en geen thuis. Jij hebt familie en ik niet.'(alleen haar broer, maar die wil haar doden). Ze dacht aan haar broer laatst zag ze hem in de black scape waar hij haar probeerde te doden, sindsdien heeft ze hem niet meer gezien. Een dikke traan rolde over haar wang. Het zonnige weer keerde zich en het begon te regen. Lea was aan het wenen en het werd steeds maar erger en dat werd het weer ook.

Lea vroeg wat het was ouders en ze begreep dat deze draak haar echte ouders nooit had gekent en Lea begon te huilen. Ook het weer speelde op haar emotie's in en ze had gezegt dat ze een weer draak was. Riddel voelde zich niet schuldig tegen over Lea, maar ze probeerde haar toch te troosten. 'Ouders zijn oudere draken die zich om hun jongen bekommeren. Ik heb ze maar vijf jaar gekent en daarna werd ik bij hen weggehaalt, niet dat ze het echt leuk vonden, maar ze begrepen de monniken ook. Ik wou dat ze meegegaan waren, maar mijn ouders bleven liever in Japan.' zei Riddel op troostende toon en ze stond op en ging naar Lea liggen met haar kop naast die van Lea. Ze had niks tegen regen, maar Sani zou er meer last van hebben.

( Sorry geen inspitatie. )

Riddel trooste Lea, ze zei dat ze haar ouders ook nooit heeft gekent. Lea stopte met huilen en ook de regen stopte. Riddel stond naast haar. Lea snikte en keek Riddel aan met tranen in haar ogen. Ze bekeek Riddel goed en zei 'Je bent een mooie draak, ik snap waarom die monnikken jou bij je ouders hebben weg gehaald.'. Lea was al wat blijer en de zon begon al wat meer te schijnen. Lea keek naar Riddel en zei: 'Zullen we spelen? Je hebt vroeger toch nooit met je broers en zussen mogen spelen? Wel ik heb nooit kunnen spelen met mijn broer, hij wou mij dood.'. Lea stond op en ze opende haar vleugels. In minder dan een seconde was ze al in de lucht. Ze lachtte naar Riddel. Ze hoopte dar Riddel mee wou spelen.

Sani bleef rustig luisteren naar wat de twee draken tegen elkaar zeiden. Hij was toch nooit echt een prater geweest, maar al snel begon Lea te huilen en de lucht betrok er ook bij en hij stond op en rommelde in de zadeltassen en trok zijn mantel eruit waarna hij hem om deed voor tegen de regen. Riddel troosten haar natuurlijk weer wat hij goed vond. Zelf hadden zijn ouders bijna niet voor hem kunnen zorgen en besloten hem daarom naar de monniken te sturen. Na een jaar bregen ze een bericht dat Sani de hoofd dienaar van de draak van het licht zou worden en haar persoonlijke lijfwacht. Zijn ouders oudere broer en zus kwamen natuurlijk naar de ceremonie kijken en feliciteerde hem na de ceremonie, maar van binnen huilde hij tranen omdat hij veel liever bij zijn ouders wilde zijn dan bij een onwillige draak. In de eerste twee jaar had Riddel het hem erg moeilijk gemaakt om haar bij te houden, maar hij vond er teeds weer een oplossing voor en Riddel begon hem langzaam aan te waarderen. Toen ze vertrok was Sani de enigste die haar had kunnen volgen door het verlies van vacht. op zee had hij gewoon op goed geluk de juiste weg gekozen en hij vond de gekleurde haren aan het strand wat hem toen erg vrolijk had gemaakt. Nu waren ze hier en Riddel had het al met Sani besproken om hier een groep op te richten, maar daarvoor zouden ze nog vele dingen moeten regelen. 'Jullie hebben me nu even niet langer nodig ik ga vast vooruit naar de grot om daar nog meer dingen te regelen Riddel.' Sprak Sani eerbiedig en hij stapte op zijn vosbruine paard en spoorde het aan nog voor Riddel kon reageren. Ze zou het vast wel goed vinden, want ze had immers zijn zegen om hier te doen wat ze wilde.

( Topic uit voor Sani )

Lea was gelukkig snel getroost en ze zei dat ze Riddel een mooie draak vond en wel begreep waarom ze bij haar ouders was weg gehaald en vroeg of ze met Lea wilde spelen. Riddel hoorde dat een van haar broers haad dood wilde hebben en daar schrok Riddel wel een beetje van, maar dat liet ze niet zien. Sani kwam naar haar toe en sprak dat hij terug naar de grot zou gaan om daar nog wat dingen te regelen. Riddel wist dat e geen kans kreeg om daar op te antwoorden en ze knikte kort voor ze naar Lea keek die al hoog in de lucht was en schoot achter haar aan. Voor een draak met vleugels was ze aardig snel, maar Riddel had ook grote snelheid en schoot aan Lea voorbij. Ze genoot ervan om hoger te gaan dan de meeste draken, want daar voelde zij zich op haar best en Riddel brulde van plezier. De vlammen die uit haar bek kwamen krulde zich in alle bochten net als zij dat deed om op haar plaatst te blijven zweven. Riddel dook even wat naar beneden en keek onder het wolkendek en keek even naar lea en gromde uitdagend, maar ook speels. Riddel dook weer weg en gleed vlak langs Lea's achterwerk en beet in het voorbij gaan zachtjes in haar poot voor ze weer weg was en schoot de wolken weer in.

Riddel was mischien even snel als Lea en ze schoot aan Lea voorbij. Er vlogen vlammen uit haar bek die krulde net als haar lichaam.Riddel dook naar benden en ze gromde uitdagens en speels. Ze voellde dat Riddel zachtjes in haar achterpoot beet en dat kietelde best. Ze zag dat Riddel terug verdwenen was in de wolken, maar daar had Lea geen problemen mee ze had namelijk verschrikkelijk goeie ogen die tegen fel zonlicht konden en waarmee ze door mist en wolken kon kijken. Ze brulde zachtjes en ze dook naar beneden. Ze had Riddel's staart zachtjes in haar bek, ze vloog boven Riddel voor Riddel achter haar kon kijken. Ze vloog geruisloos boven Riddel. Lea vloog op en ze hing hoger en hoger ze voelde aan haar horens dat Riddel haar volgde. Ze keek achter zich en ze dook terug naar benden. Riddel had haar terug verstopt maar Lea zag haar zitten, ze greep riddel bij haar buik terwijl ze naar beneden dook. Ze lachte blij en zonder dat ze het wist blies ze een soort van kristallen. Riddel raakte de kristallen aan en ze bevroor. Lea graakte in paniek, Riddel was bevroren en Sani was weg. Ze was niet sterk genoeg om Riddel in de lucht te houden. Ze sloot haar ogen en hetzelfde gele licht dat ook op de markt te zien was was nu ook zichtbaar, maar het licht was feller en warmer. Haar lichaamstemperatuur was wel zo'n 1200 graden en het ijs waarin Riddel gevangen zat smelte snel. Vlak voor de grond kon Lea Riddel nog tegen houden. Ze legde Riddel op de grond die er geschokt uitzag. Haar lichaam werd weer wit. 'Sorry, Riddel.' Zei lea met een trieste stem. 'Ik wou je geen pijn doen, ik heb gewoon nog niet zo'n goeie controle over mijn krachten.' Zei ze vervolgens. 'Ik kan nog maar 2 krachten.'(Sun power en ice breath) Lea keek op en ze keek Riddel met spijt in haar ogen aan. 'Wil je me anders wat leren!' Zei Lea. Ze wachtte op Riddel's antwoord, ze hoopte dat riddel niet te boos zou zijn.

Lea had kennelijk geen problemen ermee en ze had net zulke verschrikkelijk goeie ogen die tegen fel zonlicht konden als die van Riddel zelf. Riddel kon ook goed door mist en wolken kon kijken. Lea brulde zachtjes en ze dook naar beneden. Kea had Riddel's staart zachtjes in haar bek en ze vloog boven haar en voor Riddel achter haar kon kijken. Ze vloog geruisloos boven Riddel. Lea vloog op en ze hing hoger en hoger Riddel volgde elke beweging van de jonge draak. Lea keek achter zich en ze dook terug naar benden. Riddel had zich net verstopt maar Lea zag haar zitten, ze greep riddel bij haar buik terwijl ze naar beneden dook. Lea lachte blij en zonder dat ze het wist blies ze een soort van kristallen. Riddel raakte de kristallen aan zonder dat ze dat echt wilde en bevroor. Lea geraakte in paniek, Riddel was bevroren en ze kon zich niet bewegen. Riddel viel naar beneden. Lea klampte zich aan haar vast en sloot haar ogen en een fel gele licht kon Riddel nog net onderscheiden van de blauwe hemel, maar werd feller en warmer. Lea's lichaamstemperatuur was wel zo'n 1200 graden en het ijs waarin Riddel gevangen zat snel smolt. Vlak voor de grond raakte kon Lea haar nog net tegen houden. Ze legde Riddel op de grond die lichterlijk geschokt was. Lea's lichaam werd weer wit. Lea sprak met een trieste stem dat het haar speet en dat ze haar krachten niet goed onder controllen had. Lea had dus maar twee krachten en Riddel glimlachte zachtjes. Lea keek op en ze keek Riddel met spijt in haar ogen aan. Lea wilde weten of Riddel haar dus wat wilde leren. Ze wachtte op Riddel's antwoord, ze hoopte dat riddel niet te boos zou zijn. Riddel was niet boos op Lea en ze begreep heel goed dat ze haar krachten niet goed onder controllen had en Riddel stond op waarna ze haar lichaam uit schudden om de waterdruppels uit haar manen te schudden. 'Ik ben niet boos op je Lea, iedere draken jong heeft zo hun moeilijke tijd met het verkennen van hun krachten. Ik kan je misschien leren de zonlicht goed te gebruiken meer kan ik je niet leren, want ik ben de draak van het licht en kan alleen aanvallen die met licht te maken hebben.' sprak Riddel en ze aaide Lea over der kop om haar te laten zien dat het goed was.

Riddel was niet boos op Lea en dat was een opluchting voor haar. Riddel kon haar meer over zonlicht gebruiken leren. Riddel aaide Lea over haar kop, ze voelde een warm gevoel van liefde en vriendelijkhijd. 'Wil je me wat leren? Ik zal een goeie leerling zijn.' Zei Lea op een opgeluchte toon. Ze keek naar Riddel en zei: 'Wat voor krachten heb je nog?'. Lea wachte op Riddel's antwoord terwijl ze naar de avondzon keek. Opeens begon een licht gegrom te ontstaan uit haar maag. Ze had honger. 'Zullen we eerst iets vangen en eten?' Vroeg Lea op een hongerige manier, terwijl ze met haar kop tegen de buik van Riddel aanvreef. Het was een teken van je bent familie en voor een vreemde draak was dit soms een hele eer. Ze wou Riddel laten weten dat Lea haar lief vond.

Lea vroeg naar wat ze haar wilde leren en dat ze een goede leerling zou zijn, ook vroeg ze wat voor krachten Riddel nog meer had en ze dacht eventjes na. 'Mijn krachten zijn: Healing blood dat heb je zelf wel gemerkt toen ik je wond heelden, maar ik kan het ook als gif gebruiken zodat mijn vijanden vergiftigt worden, Mind power dat is dat ik via de gedachten met andere wezens kan praten, maar ik kan ook aanvoelen wie goed en slecht zijn, Light manupiletion zoals Light ball, een bal van licht creéren, Blind eclipse dat is de moeilijkste kracht om te hebben en daar moet je goed geconsentreert voor zijn om die tot een goed einde te kunnen brengen, Blast of Light in plaatst van vuur spuwen spuw je dan puur zonlicht, Claw's of pain als ik geen van de andere krachten kan gebruiken dan gebruik ik deze aanval om mijn klauwen met puur zonlicht te vullen en dan val ik mijn tegenstanders daar mee aan om meer schade aan te richten, Creatures of Light dat is mijn laatste kracht buiten Light manupiletion hoe meer zonlight er is des te meer wezens van licht ik kan oproepen. Ze zijn heel moeilijk te doden en kunnen alleen door hun kop aan te vallen verdwijnen, maar dan moet je eerst weten waar hun ogen zitten.' legde Riddel op rustige toon uit aan Lea en ze glimlachte kort voor ze het hongerige geknor van Lea's maag hoorde en de vraag die ze daarbij stelde. Riddel voelde haar tegen der buik vegen en voelde zich gesterkt door wat de jonge draak deed. Riddel boog haar kop naar Lea toe en had hier goed over nagedacht. Ze wilde Lea steunen in wat er in haar komende jaren nog ging gebeuren, maar ze wilde eerst samen met Lea jagen. 'Goed laten we wat herten bang gaan makn en er een paar doden om onze magen te vullen.' zei Riddel op ondeugende toon voor ze wegschoot door de lucht en tussen en de wolken verdween. Lea zou haar wel volgen zonder dat ze op haar zou hoven te wachten. Al snel ontdekte Riddel een kudde herten waar ze even boven bleef hangen en wachten even tot Lea ze ook zou zien.

Riddel zei wat voor krachten ze had. Ze zei ook dat ze herten gingen vangen. Lea knikte en ze volgde de long door de lucht. Riddel stopte en ze keek naar benden. Een kudde herten was aan het grazen en Lea keek naar een hertenjong die van de kudde afdwalde.'Die neem ik.' Zei ze. Ze vloog recht naar boven, ze ging snel en toen ze de herten bijna niet meer kon zien stopte ze. Het kleine hertje was al een einde van de kudde. Lea richtte zich op het kleine hert terwijl Riddel zich richtte op de kudde. Ze richtte haar kop naar het hertenjong en ze sloot haar vleugels. Ze ging verschrikkelijk snel. Vlak voor het jong opende ze haar vleugels en ze strote zich geruisloos op het jong. Hij schreuwde achter hulp maar hij was te ver van de kudde. Ze vloog terug op naar Riddel en ze zei met hertje in haar bek: 'Kijk, Riddel. Ik heb hem helemaal zelf gevangen.'. Ze hoopte dat Riddel trots zou zijn. Het hert gleed uit haar bek en het viel op de grond. Lea landde bij het doodde jong. Hij lag ergens in de bosjes. Ze kroop in de bosjes toen ze een gegrom hoorde. 4 beren sprongen op Lea. Lea brulde om hulp naar Riddel. Ze probeerde op te stijgen maar de beren maakte diepe sneenen in haar vleugels en op haar lichaam. Toen ze opeens een brul terug hoorde.

Lea dook weg naar het kalfje dat te ver van de kudde afdwaalde. Ze keek even toe hoe ze dat dee, maar Riddel besloot dat ze het jong zelf wel zou kunnen vangen en dook naar de kudde zelf. Net voor ze met de geweien van de herten in aanraking zou komen zigzagde ze tussen de herten door en greep er eentje in zijn middenrif. Het was een moeilijke plek voor het hert om dan weer vrij te komen. Riddel beet door en brak de rug van haar prooi waardoor het dier dood ging. De long was eerder weer in de lucht dan Lea was en zag haar terug komen en met volle bek zei Lea dat ze het diertje zelf gevangen had, maar ze liet het vallen en Lea dook er achteraan nog voor Riddel wat kon zeggen. Zelf landen ze ook en wilde net aan haar buit beginnen te eten toen ze de hulp brul van Lea hoorde. Meteen sprong Riddel op en renden naar de plek waar Lea aangevallen werd door vier grote beren. Riddel gromde luid en liet grote lichtballen op de beren afschieten die hen verblinden waardoor ze meteen weg stoven. Riddel wikkelde haar staart rond Lea's lichaampje heen en nam haar mee terug naar de plek waar ze haar prooi had liggen. In de tussen tijd pakte ze ook de prooi van Lea mee. Op de plek van bestemming legde ze Lea neer en begon haar wonden te likken.

Riddel had de beren wegiaagd en ze zette Lea op de plek waar Riddel haar eigen prooi had gelegd. Riddel likte aan Lea's wonde's, af en toe kromp ze ineen van de pijn maar Riddel's aanwezigheid stelde haar gerust. Langzaam deed ze haar ogen open en Riddel glimlachte naar lea. Ze stond op en wankelde naar hert. Ze struikelde af en toe maar Riddel vong haar op. Ze trok nog wat stukjes van het karkas en ze knapelde hard op het taaie vlees. Lea keek rond en de avondzon verlichte de zonnige velden op een kleurijke manier. Toen ze klaar was met eten ging ze bij Riddel liggen. Ze krulde haar helemaal op en ze lag tegen Riddel aan. Haar zachte vacht voeldde warm aan en Lea kroop nog dichter toen de maan opkwam. Ze stond terug recht en keek naar Riddel. 'Waar gaan we slapen?' Vroeg Lea aan Riddel. De maan scheen hefig en het licht ervan verlichte de koude nacht. Lea haar vleugel was al geneze. Riddel had vast haar healing blood gebruikt om de wonde te helen. Ze keek naar Riddel en zei: 'Wil je mijn mama zijn?'. Lea vloog op en ze wachtte op Riddel en haar antwoorden. Ze zou Riddel overal volgen. Want voor Lea was Riddel haar moeder.

Lea kromp soms in een en ze beet haar poot zo stuk dat het bloed tot grote hoeveel heden uit haar aderen droop. Ze gleed met haar poot over de wonden van het draken jong en nam alle wonden onder handen. Even zou Lea voledig rood gekleurt zijn, maar zodra de wonden genezen zouden zijn trok de rode kleur weg en zou Lea weer haar gewone kleur hebben. Nadat Lea genezen was opende de jonge draak haar ogen en Riddel glimlachte naar Lea die op stond en naar haar prooi toe liep om ervan te eten. Soms leek het of ze bijna zou vallen en dan hielt ze haar tegen met der staart. Lea at van het hertenkalf en toen ze klaar was kwam ze weer naar Riddel toe gelopen om bij haar te gaan liggen. Riddel had haar eigen prooi ook al verslonden met huid en haar en er lagen alleen nog maar botten naast Riddel. De zon zakte steeds dieper en de avondzon kleurde de zonnige velden in hun mooiste kleuren. Lea kroop no zichter tegen Riddel aan toen de maan hoger en hoger aan de hemel steeg. Lea stond weer op en keek de long aan. Ze vroeg waar ze zouden gaan slapen en Riddel dacht even na. Om terug te gaan naar haar eigen grot zou de halve nacht duren en Sani zou nu pa daar aangekomen zijn. Lea keek nog steeds naar Riddel en ze vroeg iets waar ze zelf ook aan had zitten denken. Toch keek ze licht verbaasd naar de jonge draak die op vloog en even in de lucht bleef hangen. Een brede glimlacht verscheen op haar lippen en ze stond op. 'Ik heb hier nog niet zo ver vandaan een grot ooit gevonden die groot genoeg voor ons beiden is. Lea je vroeg me iets waar ik zelf ook over nagedacht heb. Maar ik zou heel graag je (pleeg) moeder willen zijn!' zei Riddel op neutrale toon alsof ze de laastste vraag niet gehoort had, maar ze beantwoorde hem toch en schoot op Lea af, maar niet zo hard dat ze tegen elkaar op zouden knallen en toen ze naast Lea kwam te zweven likte ze haar even over der wang voor Riddel Lea haar eerste aangenomen jong. Ook al kende ze Lea nog pas zo kort het voelde aan alsof ze deze jonge draak al haar hele leven kende. Riddel vloog in de richting van de bosen die nog niet goed onder het sneeuw lag zodat ze een nog niet zo'n koude naht zouden hebben voor ze Lea naar haar grot zou meenemen en haar die te laten zien. Riddel dook naar beneden en schoot de grot in zonder enige moeite en landen soepeltjes waarna ze zich omdraaide en ging liggen, maar nog genoeg ruimte over zou laten om Lea er in plaatst te nemen alsof ze in een soort nest zou liggen.

Riddel antwoorde op Lea's vragen en er kwam een brede glimlach op het gezicht van Lea toen ze de antwoorden hoorde. Riddel vloog op en ze landde bij een grot. Lea had geen enkel probleem om Riddel te volgen en ze landde op de plek waar Riddel in een grot binnenstapte. Lea stapte de grot ook in en ze zag Riddel opgekruld in de grot liggen, een soort van nestje. Lea ging liggen in het nestje en ze sloot haar ogen. De nacht was kort en Lea werd meteen wakker toen de eerste zonnestralen op de zonnige velden schenen. Lea was al klaar wakker en ze schoot half vliegend uit de grot. Vandaag zou Riddel haar les geven of dat hoopte Lea. Toen Riddel uit de grot kwam was Lea aan het rond vliegen. Ze landde voor Riddel toen ze Riddel zag. 'Ga je me vandaag wat leren, mam!' Zei Lea snel. Ze versprak haar en zei: 'Sorry Riddel ik bedoelde niet mam.' Ze dacht dat ze Riddel verkeert had aangesproken. 'Hoe wil je dat ik je noem Riddel?' Vroeg Lea. Ze keek naar Riddel en door al haar opwinding was ze vergeten goeimorgen te zeggen dus ze zei: 'Goeiemorgen.' . Ze wachtte op Riddel's antwoorden terwijl Lea met haar kop naar benden hing, maar met haar gedachten zat ze bij de training van Riddel.

Lea kwam al snel de grot binnen en ze kroop in het nestje dat ze voor haar gemaakt had. Het was lekker warm zo bij elkaar en Riddel voelde een soort verbondenheid met Lea ook al waren ze verschillend van soort vriendschap was toch altijd het zelfde als het nu een mens of een draak was van welk soort dan ook. Riddel zag hoe Lea in slaap viel en glimachte nog even kort voor ze haar kop naast Lea's lichaampje legde. Ook zij viel al snel in slaap.

De volgende morgen voelde Riddel dat Lea de grot uit ging en zij tilde haar kop op met een luide geeuw waardoor haar messcherpe tanden even volledig te zien was. Ze ontkrulde zich en kwam al uitrekkend naar buiten gelopen. Lea hielt echt van vliegen, maar ze zou al haar kracht nodig hebben vandaag om die voor haar les te kunnen gebruiken. Riddel keek naar Lea toen ze voor haar landen en Riddel 'Mam' noemde. Een tedere glimlach verscheen op haar muil voor ze naar de verontschuldigingen luisterde en de 'Goeiemorgen nog even hoorde vallen. Lea was kennelijk al in gedachten bij de training en Riddel wilde haar kennis laten maken met Mind power en richten haar gedachten to Lea zodat ze haar goed zou horen. Riddel wilde haar laten merken dat ze altijd scherp moest zijn op wel moment dan ook. Ze schoot door de herinneringen van Lea zonder op gemerkt te woren voor zij zich tot haar richten. "Lea!" brulde Riddel in gedachten en ze wachten even tot ze de voledige aandacht op de long had gevestigt. "Lea hoe je mij noemen wilt moet je zelf weten. Dat jij mij nu al je moeder noemt vind ik een hele eer, maar we hebben meer te doen dan ons te verontschuldigen ik wil dat je naar de andere kant van de zonnige velden vliegt en daar dan land. Je gaat daar zitten en denkt nergens aan. Ik merk het meteen als jij gaat denken, want ik wil dat me mij gaat buiten sluiten zonder een van je krachten te gebruiken. Je gedachten zijn altijd open tenzij jij je daar op voorbereid bent. Er zijn ook andere draken die zo maar in je gedachten kunnen woelen en je op die manier pijn kunnen doen. Dus Lea jouw les is je afschermen van de buiten wereld probeer mijn aanwezigheid te bemerken en consantreer je op iets zo vast dat ik er geen grip op krijgen kan, want als jij je goed afshermt kunnen andere draken je nooit meteen berijken tenzij jij je laat afleiden." gaf Riddel haar opdracht voor Lea door zonder haar stem te gebruiken. Haad geest was licht als een veertje zodat ze moeilijk te ontdekken was, maar je kon haar op merken door de stralenbundel van licht die altijd bij haar aanwezig was. Riddel was niet voor niks de draak van het licht. Ze wachten even op hoe Lea zou reageren, maar ze bleef hard kijken en hoopte dat lea door haar strenge blik toch zou gaan doen wat ze gevraagd had.

Lea hoorde Riddel in haar gedachten dat vond ze best eng. Ze hoorde dat ze naar de andere kant van de zonnige velden moest gaan en dat ze aan iets moest denken. Ze knikte en vloog op, ze wou Riddel niet te lang laten wachten en ze deed haar klauwen open waardoor haar weerstenen eruit kwamen. Met een verschrikkelijkke kracht werd ze vooruit geduwt en al snel was ze aan de andere kant van de zonnige velden. Ze sloot haar vleugels op zo'n 500 meter afstand boven de grond maar ze landde soepel en ze stond nu op een open veldje. Lea dacht na wat ze zou openstellen van haar gedachten. Ze keek even rond maar ze zag Riddel nergens. 'Oke.' Zei ze. Ze sloot haar ogen en ze dacht aan haar broer. Verschrikkelijke gedachten vlogen door haar hoofd. Ze zag hoe haar broer een rode straal op haar afvuurde die afkomstig is van zijn grotere rode steen. Ze voellde een pijnscheut, maar ze wist dat ze zich moest concentren op Riddel. Ze dacht aan de eerste maanden met haar broer, die waren wel leuk. Ze was samen met haar broer in een soort van oude rotstempel onder de grond geboren. Na een paar maanden verlatte ze de black scape. Opeens in een van haar gedachten schoot er een draak voorbij die leek op een lichtstraal. Ze was amper te zien, maar Lea zag haar. Ze zag in haar gedachten dat Riddel mee keek en ze luistrde naar wat Riddel gevraagd had. Het was moeilijk om Riddel buiten te sluiten. Ieder keer wanneer ze bijna weg was, was Lea weer ongeconcentreerd. Ze zuchtte diep. Opeens zag ze een zwarte draak in haar gedachten. Maar ze had nog nooit een zwarte draak gezien. Nu zag ze Riddel duidelijk en ze duwde Riddel uit haar gedachten en iedere keer wanner Riddel opnieuw probeerde lukte het haar niet. Lea zag nog steeds in haar gedachten een zwarte draak die duidelijk al zo'n duizend jaar oud moest zijn. Opeens ze weet niet goed kwam er een wit licht rond Lea. Ze keek naar boven maar het enigste dat ze zag was wit. Ze was bang en schreuwdde naar Riddel die haar vast niet kon horen. Een flits zo wit als de zon en opeens stond ze weer voor Riddel. Riddel was duidelijk verwonderd. Lea was ook verwonderd. 'Volgens mij een nieuwe kracht.' Zei Lea tegen Riddel. Ze had de opdracht goed uitgevoerd, dacht ze. Ze keek naar Riddel en ze wachtte op verdere instructie.

Lea deed wat Riddel haar vroeg en verloor iets dat tusen haar klauwen vandaan viel, maar ze had geen tijd om daar naar te kijken het leken wel een soort stenen. Na een paar minuten zocht Riddel naar Lea's aanwezigheid en vond die al snel, maar ze deed niet meteen waar ze om vroeg. Lea dacht aan verschillende dingen die met haar broer te maken hadden en Riddel ergerde zich een beetje, maar liet het Lea niet voelen. "Lea consentreer je je bent een goed doelwit voor andere als je zo door gaat!" waarschuwde ze Lea met een strenge stem die door de gedachten van Lea galmde. Ze schoot aan lea voorbij en zocht naar verschillende punten waar ze Lea op klem kon zetten, maar Lea weerde zich al snel tot een zwarte draak voorbij haar schoot. Lea was niet aan het consentreren en Riddel viel Lea aan, maar Lea duwde haar al snel weg en ze begon zich steeds beter te consentreren. Riddel gebruikte niet meteen haar volle vermogen , maar merkte al snel dat ze die hard nodig had en ze begon steeds harder te stralen met felle stralen van licht bestookten ze Lea door diens bange gevoelens merkte Riddel dat ze bijna te ver ging, maar opeens begon een kracht zich in Lea's gedachten te vormen die haar meteen weg duwde met zó'n kracht dat Riddel haar kop schudden alsof ze een harde mep met een drakenstaart had gehad. Ze begon zich meteen zorgen om Lea te maken en schoot over de velden en zag Lea al snel en ze landen voor Lea nog voor ze haar ogen opende. Riddel was verwonderd over de kracht die ze net had laten zien, maar Lea had niet meteen gedaan waar Riddel om gevraagd had. Lea zei dat ze misschien een nieuwe kracht ontdekt had en Riddel voelde zich nog wat licht in haar kop. 'Dat zou best nog een kunnen, maar je moet je beter op één ding consentreren niet op een reeks gedachten. als je aan je broer wilt denken in de leuke tijden die je met hem gehad hebt. denk dan aan het gevoel of het beeld dat je daar van hebt. Niet aan de herinneringen die je toen met hem gedeelt hebt.' zei Riddel en ze ging zitten. ze was niet moe, maar had een kwart van haar energie verbruikt om deze les Lea bij te brengen.

(Riddel wat ik bedoelde met:'Een flits zo wit als de zon en opeens stond ze weer voor Riddel.'. Daarmee bedoeldde ik dat Lea geteleporteerd heeft.)

Riddel zei dat Lea aan 1 iets moest denken in de plaats van meerdere. Lea zag dat Riddel ging gaan zitten. Was ze moe? Ze was vast veel energie kwijt omdat mind power een zeer uitputtelijke kracht was. Lea keek naar Riddel en ze vroeg: "Wat ga je me nu leren?". Lea was een draak die graag nieuwe dingen leerde. Ze keek naar Riddel en zei: "Mischien kun je kijken wat voor krachten ik heb en ze bijschaffen?" . Lea wilde meer weten over haar krachten en waarom ze steeds van die rare beelden van die zwarte en witte draak zag. Ze wist ook dat ze eens dat ze de witte draak had horen praten, de draak zei dat ze Lea's moeder was en dat haar naam Sorell was. Lea vond dat raar, ze keek naar Riddel terwijl ze wachtte op haar antwoorden.

( Sorry dat had je er dan bij moeten zetten. En een kleine tip schrijf in het verleden je lijk wel een middeleeuwer die dubbele worden neer zet zoals Gaan Ging zitten. Niet lullig bedoelt hoor.)

Lea vroeg wat ze haar nu zou gaan leren en of de long niet op zoek kon gaan in de gedachten van Lea om die krachten dan bij te schaven, maar Riddel wist dat, dat niet zou gaan. want als iemand niet wist welke krachten die bezat kon zij of welke draak die iets met hun gedachten bij andere konden doen geen van de niet ontdekte krachten achterhalen kon of ze eventueel bij te schaven. Riddel schudden haar kop. 'Dat gaat helaas niet Lea, ik of welke draak dan ook met mijn kunne kan je niet vertellen welke krachten je nog hebt of ze bij te werken dat je ze goed zou kunnen gebruiken zonder dat je er een leer uit te trokken hebt.' zei Riddel en ze keek even beteuterd naar Lea die het vast niet fijn zou vinden om dat te horen. Ze kon Lea wel de krachten van de zon beter te laten kunnen gebruiken. 'We zullen verder gaan met iets anders zoals het bundelen van het licht tot een balvorm.' zei Riddel van onderwerp veranderend en ze rechten haar rug door recht te gaan zitten en ze strekte haar poten even uit voor ze die tot borst hoogte hielt en er al snel een lichtgevende bal van licht tussen in ontstond. De lichtbal werd feller en feller, maar groeide nauwelijks. Riddel bleef naar de bol kijken tot het op een kleine versie van de zon leek voor ze hem vrij liet en de bal van licht zich terug haasten naar de zon zelf. 'Zo nu is het jouw beurd. Ga recht zitten en consentreer je op het zonlicht dat je probeert te bundelen, maar laat de bol tussen je poten blijven, want anders kan het wel eens fout gaan. Blijf het licht de baas of het schiet tussen je poten vandaan.' Legde Riddel aan Lea uit voor ze voor de zekerheid ging liggen, want al het echt fout ging schoot de bol van licht eerst recht vooruit schoot en dan weer terug naar de zon vluchten, maar ze wilde wten hoe het Lea zou vergaan?