The dead don't talk

Slinno vloog rustige over het gebied, hij wist niet precies waar hij naar toe ging. hij was hier net aangekomen hij had al wel een mooie grot gevonden waar hij goed kon schuilen en slapen. Het was lekker bij de vulkaan nou meer in de vulkaan. Maar dat maakte hem niet uit, hij kon wel tegen hitte en warmte. Het gebied had nou plaats gemaakt voor een rotsachtig gebied en een levenloos ondergrond. Slinno vond het wel wat hebben toen hij grote en vooral veel botten zag liggen zette hij toch even een landing in om te kijken. Ze hadden hier een begraafplaats dat betekende dat er ook mensen in de buurt moeten zijn. Slinno liet zijn blik over verschillende botten gaan. Maar deze botten waren niet van mensen maar van draken. Slinno haalde zijn schouders op en liep rustige verder en bekeek rustige het landschap rotsen en vooral botten daar bestond het nou uit. Het was hier muisstil alsof dat hoorde bij een kerkhof deze stilte. Zelfs de wind hoorde je niet en er was toch een duidelijk wind aanwezige vandaag. Alsof zelfs de natuur respect had voor de dode, het had wel een voordeeld je kon andere nou wel duidelijke horen aankomen. In de verte kon je de bergen en de vulkaan zien. Waar hij nog niet zo gek lang geleden was. Slinno draaide met een ruk om toen hij wat geritsel achter zich hoorde. 'Wie is daar.' Gromde Slinno op een wat vijandige toon en op een toon die duidelijke dat hij geen lieverdje was.

Pestilence vloog stil door de lucht, de lente naderde tijd voor hem om duisterder gebied in te trekken en genieten van dood en verwoesting. Pestilence landde bij het draken kerkhof om even te genieten van de heerlijke geur en de aangename stilte. De stilte die liet zien dat de dood altijd zou winnen. Pestilence begon rustig over het kerkhof te lopen met een stille grijns op zijn gezicht. Hij liep langs het skelet van een gigantische draak twee maal zo groot als hem. Tussen de puinhoop van geraamten en lijken zou die van zijn zusje Apocalypse liggen. Hij had haar hier gebracht toen hij haar dode lichaam had gevonden. Pestilence stapte over een geraamte heen van een kleinere draak om even rustig door te lopen. Zijn poot verpletterde een geraamte van een draak ten grote van een tijger. Pestilence vond het best jammer alleen tja, had die draak maar groter moeten zijn. Pestilence snoof de lucht op en ademde uit. Een pluim gas begon van hem af te komen. Hij besloot dat hij uit respect voor de doden beter zijn smog bij hem kon houden en liet het niet meer ontsnappen uit zijn lichaam. Pestilence zag een verse dode draak en liep er naartoe. Hij opende zijn bek en absorbeerde de verrotte geur die ervan walmde. Het voelde alsof hij zat te eten en toen de walm verdwenen was en het lichaam helemaal dood gerot liep Pestilence weer verder met herlaadde krachten. 'Wie is daar.' Gromde een draak verderop vijandig. Pestilence grijnsde en ging op vier poten sluipen en bewoog zich snel en sluw vooruit tussen de geraamten door. "Een draak, Wie is daar" gromde Pestilence terug met een beetje plezier dat er misschien een temmer bij die draak hoorde. Pestilence deed alles om mensen pijn te doen, te laten vullen met angst en laten lijden tot hun soort uitgeroeid zou zijn.

Slinno draaide zich rustige om tie zien wie er nog meer op het kerkhof rondzwierf. De geur van dood hing er en verrotting. Er lagen een paar boten en geraamtes van draken die wel de grote hadden van een heel mensen drop bij elkaar. Slinno probeerde zich eens voor te stellen hoe groot de draken moesten zijn toen ze nog leefde. "Een draak, Wie is daar" gromde een andere draak terug, Slinno rolde met zijn ogen. En liep in de richting waar de stem vandaan kwam. Langzaam zag hij tussen de geraamte een zwarte draak staan die een stuk groter was dan hem. Slinno bekeek hem eens goed hij probeerde te slopen. Maar hij was best wel groot dus hij viel wel op. ‘Een andere draak.’ Gromde hij terug maar wat minder vijandige, hij had altijd gedacht dat je zijn ogen soort wel kon vertrouwen maar al 3 draken hadden hem al het tegen deel bewijzen. En deze draak leek hem ook niet echt een lieverdje maar dat was hij zelf ook niet. Maar toch hij zo van af nou toch wat beter uitkijken ook met draken. Slinno kwam op ze hoede tevoorschijn en ging een paar meter achter hem staan. ‘Zo gevonden.’

‘Zo gevonden.’ klonk het achter Pestilence. Hij grijnsde wat niet te zien was. Zijn staart kromde en een grote angel kwam eruit tevoorschijn. Hij draaide zich om en ging op twee poten staan en keek de draak aan. "Als je me wilt vinden, wil je dan ook vechten?" vroeg Pestilence een beetje pestend. "Als je geen zin hebt maakt het mij niet uit," Pestilence zijn staart sloeg even rustig om zich heen maar niet in de richting van de andere draak. Zijn staart kwam tegen een geraamte aan en de angel kwam even te haken aan de schedel die hij per ongeluk weg trok. Zijn staart draaide zich om zodat de punt goed zichtbaar was. Pestilence grijnsde "Ik ben even rustig aan het genieten van de heerlijke omstandigheden hier, het is hier altijd zo gezellig, zo'n lekkere geur, zo'n prachtig uitzicht. De walm om Pestilence heen was dik en rook nog erger dan als je met je snuit in het lichaam zat van een dode draak. Pestilence strekte zijn klauw uit en greep de hamer van zijn rug. "Ik hoef niet te vechten, maar als jij wilt is het wel leuk," Pestilence grijnsde en tikte rustig met zijn klauw op de kop van hamer. Hij besloot hem toch maar terug te doen, hier zouden de geraamten de hamer hinderen als het een gevecht zou worden. Pestilence opende zijn bek en ademde even diep uit en een zware damp verscheen uit zijn bek. Regelrecht ging het naar boven om een zwart wolkje hoog in de lucht te vormen.

‘Als je me wilt vinden, wil je dan ook vechten?’ Vroeg de zwarte een beetje pestend. ‘Als je geen zin hebt maakt het mij niet uit.’ Slinno keek met een kille blik naar de zwarte draak toen die zich omdraaide en met zijn staart begon te zwaaien. Die tegen een geraamte kwam en een schedel mee trok. De zwarte draak had een grijns op zijn gezicht. Slinno bekeek de draak goed op zoek naar een zwakke plek. De draak was een stuk groter dan hem dat was voor hem hopelijke een voordeel. Hij kon zo gebruik maken van verschillende grote geraamtes voor dekking of om een soort verstoppertje mee te spelen. ‘Ik ben even rustig aan het genieten van de heerlijke omstandigheden hier, het is hier altijd zo gezellig, zo'n lekkere geur, zo'n prachtig uitzicht.’ Er begon zich een walm om de draak heen te vormen. Die een verschrikkelijke stak uitstootte. Hij had waarschijnlijke toch geen keus en zou het toch wel een gevecht worden. Hoewel hij er nou toch wel een beetje genoeg van kreeg hij was al weer net een paar dagen volledig hersteld van dat andere gevecht. Slinno keek even goed rond en zag een goede plek een paar rotsen met een paar dikke botten die een soort van grot en schuilplaats vormde. De zwarte draak zo daar onmogelijke bij kunnen door zijn grote. Slinno grijnsde vals. ‘Kom maar op dan als je echt zo graag wilt.’ Slinno Spuugde een grote vuurstraal op de draak af en rende meteen richting zijn poten en zette zijn klauwen meteen in vlam en haalde een paar keer goed uit. En zette zijn nagels diep in zijn vel om flinke wonden te veroorzaken. Waarna Slinno meteen richting de schuilplaats rende.

‘Kom maar op dan als je echt zo graag wilt.’ De draak schoot vuur en rende even later met vlammende klauwen. Pestilence werd geraakt door de klauwen maar had de vuurstraal afgeweerd door zijn eigen vlammen er tegen aan te gooien. De klauwen kwamen over Pestilence's dikke pantser en hij kreeg enkele wonden. Uit de wonden spoot zijn zure bloed over de klauwen van de draak. "Hahaha! Mijn bloed gaat branden!" grijnsde Pestilence terwijl zijn zuur zijn eigen wonden dicht brandde en begon te werken op de draak's poten. Pestilence dook naar achter en keek naar de botten waar de draak zich verstopt had. Geen uitweg, geweldig. Pestilence ademde in en allemaal walm stroomde naar hem toe en ging naar zijn bek. Overal stopte de rottende geur en kolkte om Pestilence heen. Hij ademde uit en uit zijn bek kwam een zwarte brandende gas straal dat kon vernietigen en vergiftigen. De vlammen schoten de schuilplaats in en Pestilence bleef doorgaan. Hij zag de voorste botten smelten en dook er naartoe. Trok het geraamte aan stukken en keek naar de draak. Snel dook Pestilence naar achter voor als de draak zou uithalen.

Even leek het er op dat Slinno zichzelf in de val had gewerkt maar er was een kleine utigang waar hij nog net door kon. Wat een geluk was anders had hij een probleempje. Maar het was toch een soort van oefen gevecht voor hem hij zo de draak niet echt en dodelijke verwonden. Dat zou hij moeilijk gaan de draak was ook een stuk groter en ouder dan hem. Hopelijke was het bij die andere draak ook maar een oefen gevecht. Anders zat hij nou toch een beetje in de problemen. De draak had iets van soortvergif in zij bloed zitten wat hem leek te genezen. En ook iets met de tegenstander deedt, maar door de vlammen om zijn poten had hij er weinig van gemerkt en last van. Slinno wurmde zich snel door de tunnel en voelde hoe de grot en botten achter zich instorten en wel leek te verbranden of te smelten. Als snel was hij uit de benauwde tunnel en was precies achter de draak uitgekomen die bezig was met het slopen van zijn schuilplaats. En op hem aan het wachten was, Slinno grijnsde wat vals en steeg meteen op en vloog snel en zo stil hij kon naar de draak toe. Meteen spuugde Slinno toen hij valk bij was en zeker wist dat hij zijn Mark of Fire niet kon ontweken op hem af richting de nek en de vleugels van de draak. ‘Hier ben ik weer, heb je me gemist?’ Slinno steeg nog hoger de lucht in en keek met een speelse en valse grijns naar de draak afwachten op zijn reactie.

Pestilence voelde een brandende klap tegen zijn rug en als gevolg begon er iets te knetteren. Pestilence draaide direct zijn nek zo ver mogelijk en hij ademde zijn zwarte gas uit zijn bek. De gas ging rond het vuur en namen alle zuurstof weg. Langzaam ging het vuur uit en Pestilence draaide zich om en keek naar de draak. ‘Hier ben ik weer, heb je me gemist?’ zei de draak. Pestilence zag hem opstijgen en ging dus door zijn benen en zette zich af, zijn vleugels begonnen snel te slaan en Pestilence schoot snel naar boven. Hij greep de draak bij diens poten vast en beet in de nek van de draak terwijl zijn angel de achterpoten probeerde te raken. Pestilence grijnsde enkel, dit was leuk en bijna hilarisch. Pestilence bleef grijnzen terwijl hij de draak in de lucht vast bleef houden. "Hoe heet je draak? Ik ben Pestilence, degene die je gaat verslaan bij dit oefengevecht," Pestilence liet los en sloeg met zijn staart naar de draak alsof het een lange puntige zweep was.

Slinno Maakte meteen vaart toen de draak op hem afkwam jammer was het niet snel genoeg waardoor hij zijn poot greep. Slinno wou zich meteen in een duikvlucht storten zodat hij wel los zou laten maar toen hij zijn tanden in zijn nek vel voelde prikken klemde Slinno zich vast aan de draak zijn nek. Hij liet zijn nagels goed in de huid van de draak zetten en spuugde een grote vuurstraal richting de kop van de draak. Zodat hij wel los zou moeten laten. De Draak stelde zichzelf voor als Pestilence en zei dat hij al ging winnen. Hij vond het al wat te vroeg om zoals al te gaan zeggen. Hoewel Slinno ook weer wist dat hij niet veel tegen zo grote draak kon beginnen. Pestilence liet los waardoor Slinno zich meteen afzetten en een duikvlucht maakte en de staart snel en behendige ontweek. Snel zigzagde hij tussen verschillende geraamte en grote rotsen door om vervolgens op een grote rots te landen met een ruk draaide Slinno zich om en spuugde verschillende Mark of fire’s naar de draak.

De draak ontweek zijn staart en vloog weg, na een paar meter verderop spuugde de draak enkele vlammen. Pestilence grijnsde en ademde in en verzamelde allemaal gassen en rottende geuren. Uit zijn bek ontsnapte een gigantische zwarte steekvlam en die schoot hij verschillende keren tegen de vlammen van de draak. Met een geknetter raakte zijn vlammen die van de draak en vervaagden. Pestilence vloog hoog de lucht in en ademde zoveel mogelijk van de stoffen in en voelde zijn krachten herladen. In een seconde vloog Pestilence al vuur spugend naar de draak, door de snelheid van Pestilence gingen de vlammen rond zijn lichaam en enkele meters voor zijn bek, hij richtte op de draak en ging er tegen crashen. Pestilence raakte iets maar of het de draak was zag hij niet door de stof wolk die opvloog. Pestilence ging naar achter en grijnsde, zijn klauwen geheven en vals grijnzend klaar om door te vechten.

Pestilence spuugde ook een grote vlam uit waardoor de vlammen van hem maar ook die van Pestilence vervaagde. Hij ging nog hoger vliegen en schoot een vuurstraal zijn kant op meteen ademde Slinno diep en waarna hij een grote vuurstraal uitblaasde en die tegen die van Pestilence aan liet gaan. Maar toen hij zag de Pestilence richt op hem afkwam sprong hij snel op zij van de rots af. Een luide knal was te horen en er waaide meteen veel stof en zand op. Slinno voelde even de staart van Pestilence tegen zijn lichaam. Slinno zag niet veel door de stofwolk die hij had veroorzaakt maar dat gelden ook voor Pestilence. Slinno steeg op en ging hoog in de lucht vliegen om te kijken waar de zwarte draak was. Toen de stof wolk langzaam verdween zag hij de draak staan. Slinno zette een duikvlucht in en haalde toen met zijn klauwen die hij meteen weer in vuur zetten uit richten het hoofd. Waardoor hij achter hem kwam snel schoot drie Mark of fire’s af. richting zijn vleugels en haalde ook nog een paar keer goed uit met zijn klauwen. De meeste draken hadden een mindere dikke huid bij de vleugels. waardoor hij ze makkelijker kon verwonden en een draak die niet kon vliegen was een stuk makkelijkere te verslaan.

Pestilence voelde de wonden bij zijn vleugels verschijnen hoewel hij de vlammen ontweek. Zijn zure bloed begon langzaam te werken en ondertussen draaide Pestilence zich om. "Scourge! Awaken thy demons! Awake the dead! Return them here!" brulde Pestilence. Zijn lichaam gloeide volledig zwart en ineens was hij hoog in de lucht. Onder hem begonnen de half vergane lijken en rottende lijken te bewegen. Ze vormde zich om tot hele grote Sprinkhanen met sterke gif kaken, een zwart pantser, draakachtige bek en zielloze ogen. Het waren er gigantisch veel aangezien hier veel lijken lagen.Dit was nog niet volle sterkte dus Pestilence landde rustig op de grond en zag vier groepen sprinkhanen allemaal met 8 of 9 rondvliegen. Een zwerm was in totaal even groot als Pestilence zelf. "Succes he, je moet de kop eraf trekken om ze te doden." Grijnsde Pestilence en hij vuurde een zwarte vlam af. Gelijk zwermden de sprinkhanen rond en vlogen richting de draak klaar om aan te vallen en hun prooi pijn te doen. Pestilence had hun het bevel gegeven te verwonden, niet te doden. Al zou het misschien toch niet lukken.

Wat hij toen deed was toch wel indrukwekken maar ook een probleem. Hij wekte de doden tot leven die zich omvormde tot sprinkhanen. Slinno keek even wat geschrokken en niet zo goed weten wat hij nou moest doen rond. Maar al snel schoot hij enkele voorballen op de wezens af en toen Pestilence zij dat hij de hoofden er of moest trekken of zien te verwijderen schoot hij en richten hij vooral op de hoofden. Het werkte voor een deel, Slinno dook snel weg toen Pestelince een zwarte vuurstraal op hem afschoot waarna de overige sprinkhanen achter hem aan kwamen. Slinno brulde uitdagen en wat machteloos naar die wezens. Waarna hij zich er op een stortte en meteen zijn klauwen gebruiken om de poten er af te meppen en zijn lichaam te grepen. En zijn sterke gebit en kaak om het hoofd vast te grijpen. Toen hij het hoofd van een van die monsters vast had zetten hij meteen kracht en met zijn klauwen, en drukte hij met zijn poten tegen de borst van het wezen aan en rukte zo het hoofd er af. Ondertussen voelde hij de andere sprinkhanen op zijn lichaam storten en hem op verschillende plaatsen bijten. Slinno haalde flink uit met zijn staart en sloeg wild om zich heen en telkens als hij de kans had trok of rekte hij met veel kracht en geweld zo hoofd er af. Hij wist niet hoeveel hij er al had gedood, maar er leek geen einde aan te komen. Slinno wist niet hoe lang hij dit vol hield het waren er te veel en het vroeg nog een behoorlijke kracht. Slinno brulde nog eens woest toen hij weer valk bij zijn buik gebeten was en met zijn klauwen greep hij het lichaam en met zijn bek greep hij het hoofd en rukte het lichaam van de zijn buik weg en met zijn bek maakt hij een heftige draaide beweging waardoor het hoofd met en ruk van het lichaam verwijderen werd. Slinno kon toen uiteindelijke ook niet meer in de lucht bleven en stortte met een flinke knal op de grond. Versuft, moe krabbelde hij van zijn plek vandaan. Zijn lichaam voelde zwaar en pijnlijke aan, Slinno keek wat verdwaald omzich heen en zakte toen weer op zijn poten. Slinno probeerde weer op te staan, wat na veel moeite lukte. Maar zakte weer snel op de grond, totaal uitgeput.

Pestilence grijnsde en zag hoe de draak lang vocht tegen de minions, zijn creaturen, zijn volgelingen. Pestilence vond het wel genoeg toen de draak zwakker werd en greep een van de insecten en beet de kop eraf waarna hij het rottende vlees opat en het doorslikte. De anderen minions boeide het niets en bleven vechten. Pestilence wachtte even en hief zijn klauw, balde het tot een vuist en de insecten kwamen naar hem toe. Ze maakten elkaar af en de laatste scheurde zijn kop eraf. Pestilence greep er nog een en at hem op. Hij liep rustig naar de draak toe, trok hem omhoog en zette hem neer op een rots. Pestilence keek hem aan en grijnsde "Zo wat was je naam ook alweer jonkie?" Pestilence grijnsde en strekte zijn klauwen uit terwijl hij naar de draak bleef kijken. "Goed gevochten, er zijn weinig sterke draken zoals jij op die leeftijd." complimenteerde Pestilence de draak.

Slinno voelde hoe de draak hem optilde en op een rots legde en toen vroeg naar zijn naam en hem een compliment gaf. Ging er een gevoel van trots door hem heen. Waarna hij zwakjes glimlachte naar Pestilence en knikte. Hij was dan misschien klein voor een draak maar een watje dat was hij zeker niet. Slinno bleef rustige liggen de beet wonden voelde pijnlijke aan net zoals de rest van zijn lichaam. ‘Slinno is me naam Pestilence.’ Slinno voelde zich nou niet helemaal op zijn gemak de draak kon hem nou zou afmaken als hij dat wou. Maar als hij dat wou had hij dat toen strak ook kunnen doen. Toen hij daar nog op de grond lag langzaam liet Slinno zijn blik over het kerkhof gaan en richten toen zijn blik weer op Pestilence. ‘’Indrukwekkende kracht was dat.’ Gaf Slinno met een beetje jaloers toe.

‘Slinno is me naam Pestilence.’ zei Slinno. Pestilence grijnsde even, "fijn kennis te maken," zei Pestilence met een grijns. ‘’Indrukwekkende kracht was dat.’ Gaf Slinno toe. "Ik ben ook een dood, verwoesting en vervuiling draak. Ik krijg minder krachten in de lente dus kom ik vaak hier om even op te laden. Mensen zijn irritant deze tijd van het jaar, bijna allemaal zijn ze te zwak alleen tegenwoordig worden ze telkens irritanter. Dus moet ik even op krachten komen, als je hier niet was geweest had ik me verveeld. Dus bedankt," zei Pestilence terwijl hij een halve grijns trok. De laatste keer dat hij een zinvol gevecht had gehad was alweer bijna een jaar geleden, Hij had nog wel duizenden jaren te leven maar had het meeste al gezien in zijn leven. 516 jaar 1 land was nogal saai, Pestilence's droom was om naar een ander land te gaan waar draken zeldzaam waren en daar leven in rust en vrede.... nadat hij de menselijke populatie om zeep geholpen zou hebben.

Slinno knikte even. ‘Aangenaam.’ Zei slinno wat bedachtzaam, hij vertrouwde de grijns van Pestilence niet zo. Toen hij hem de compliment gaf. Antwoorde hij weer. ‘Ik ben ook een dood, verwoesting en vervuiling draak. Ik krijg minder krachten in de lente dus kom ik vaak hier om even op te laden. Mensen zijn irritant deze tijd van het jaar, bijna allemaal zijn ze te zwak.’ Slinno gromde fel en knikte instemmend. Het waren zwakken en laffe wezen, ongedierte was het. En zou moesten ze ook allemaal behandelende worden. ’Alleen tegenwoordig worden ze telkens irritanter. Dus moet ik even op krachten komen, als je hier niet was geweest had ik me verveeld. Dus bedankt.’ Was het laatste wat hij zei. ‘Mensen. Bah ongedierte is het en zou moet je ze ook behandelen. Ze verdienen het niet om te leven en vooral niet om samen met ons, draken te leven.’ Zei Slinno met een kille maar kalme stem. Dus zijn krachten namen af met de lente just dan werden zijn krachten sterker omdat de zon langer schii en feller. En het weer, weer wat warmer werd. ‘zolang er vuur en hitte is red ik me wel daar.’ Slinno kon maar beter terug gaan naar zijn vulkaan daar geneesde hij beter door de warmte van de lava en de hitte die het uitstraalde. En hij vond het een stuk fijner liggen dan op een koude rots op een begraafplaats. Er kwam een grijnsje op zijn gezicht toen hij even aan de warme rotsen en stenen, dacht die verhit werden door de vulkaan. ‘Nou het was leuk je te ontmoeten maar ik ga denk maar weer verder terug naar de vulkaan deze kou is niet echt bevorderen voor me wonden. IK zie je vast nog wel eens.’ Langzaam stond hij op en klapperde even moeizaam met zijn vleugels waarna hij opsteeg en richting de vulkaan vloog.