There is something about the sunshine

Twilight vloog in alle rust over de grote bomen heen en genoot van de warme zon op haar schubben. Ze landde in een veldje en schikte haar vleugels netjes voordat ze die tegen haar lichaam aan vouwde. Ze stapte nog even verder, waarbij ze met haar klauwen wat stukken aarde uit de grond meetrok, per ongeluk. Ontspannen keek ze wat rond, ze vond een kleun bronnentje vond waar ze haar dorst wat kon lessen, toen ze verzadigd was keek ze rond en vond een grote hertenbok samen met zijn kudde verscholen tussen de bomen. Ze stonden op het punt om zo snel mogelijk weg te komen toen een donkere bal vuur uit haar neus schoot en recht tegen de hertenbok aan vloog. Ze hield van eten dat al een beetje geroosterd was. De andere herten maakte zich zo snel als ze konden uit de voeten, Twilight trok zich niets van hen aan en liep naar de hertenbok, haar mond was vele malen groter als het beest. Meestal at ze beren, zo groot mogelijk, en die paste allemaal in één keer in haar mond. Maar herten hadden minder haar, Twilight's kaken sloten zich om het beest en werkte het in één keer naar binnen. Snel spoelde Twilight haar mond even in het bronnentje dat donkerrood kleurde van het bloed dat van haar tanden afdroop. Snel rekte ze zich eventjes uit en opende haar vleugels, waarna ze zichzelf weer van de grond af lanceerde. Genietend van het heerlijke weer verzonk ze in haar eigen gedachten, ze dacht na over vragen waar jonge draken zich nog lang niet over bezig hielden, over waarom de zon opkwam, dat soort dingen. De zon ging na een tijdje onder en kleurde haar schubben paars, een rood licht spoelde over het landschap dat onder haar door schoot. Een glimlach speelde om haar lippen toen ze alle pracht en praal aanschouwde die zich onder haar bevond, toen ze naar boven keek genoot ze van de rood-oranje lucht boven haar. Het was prachtig, de wereld was eigenlijk heel mooi. Op een open veld streek ze neer en dronk nog wat terwijl ze haar vleugels netjes tegen haar lichaam aan vouwde. Druppels drupte van haar kin. Ze stapte eventjes voort en legde zich neer en legde haar kop op haar gekruiste poten, haar ogen bleven open, en keek nieuwsgierig rond. Wat gezelschap zou wel prettig zijn, van een mens, of een draak, of allebei. Ze dacht ondertussen aan haar ontmoeting aan de drakenjager, ze had hem eens op zijn plek gezet. Aldorak en Shade waren allebei wel oké. Ze was even later verzonken in herinneringen en had niet door dat er iemand in de buurt was.

Open voor iemand die zin heeft.

Safira's vleugels sloegen ritmy's op en neer terwijl Safira naar de grond beneden haar keek en naar e groene bossen, Wat genoot ze hievan. Langzaam liet Safira zich door de lucht naar benden dalen tot ze midden tussen de bladeren van de bomen was toen begon het ritmysche slaan van haar vleugels weer en vloog ze netjes tussen de boomtoppen door. Safira voelde hoe de bladeren van de bomen langs haar saffier-kleirige schubben streken en ze keek naar boven; zag zee daar nu een draak vliegen? Snel liet Safira zich nog verder dalen en landde ze op de grond want van de meeste grote draken moest ze nieks hebben en ze vond ze meestal ook nog eens eng want de meesten wouden haar op eten dacht ze altijd. Safira huppelde dus vrolijk door het bos terwijl ze de heletijd probeerde alles te zien wat er te zien was. Alleen doordat Safira zo om zich heen keek lette ze niet op wat voor haar was en ze huppelde vrolijk tegen een andere grootte draak aan; de draak die ze had zien vliegen. Snel krop Safira in een mompelde een verontschuldiging en rolde zich op tot een bal, Angstig omdat ze geen idee had wat de draak zou gaan doen.

[HEEI XD hier ben ik weer]

Laisve smakte nog van zijn maaltijd. Het niet echt voldoende maar het kon er mee door. De smaak van een jong kind kwam naarboven toen hij een luide boer liet. Grinnikend liet hij zich verder zweven boven het woud waar het domme kind aan het spelen was. Opeens voelde hij een verrtouwde aanraking aan zijn gedachten en klapte glimlachend naar beneden waar hij Twilight had gevoeld. Het was lang geleden en hij was ,naar zijn gevoel, volwassener geworden. Allesins in ervaring. Hij was nog een paar meters bij gegroeit en zijn vleugelpunten hadden lange scherpe klauwen gekregen. (heel handig om in de lucht naar vijanden te slaan, maar op de grond heel onhandig). Hij had al zijn krachten nu perfect onder controlen en kon nu met gemak gedachten ontcijferen.
Nu hij meer ervaring had wist hij dat het gevoel voor haar niet iets normaal was, en hij wou al langer haar gaan bezoeken om te zien wat het nu eigenlijk betekende. Hij zwenkte naar benden en voelde toen opeens de angstige gevoelens van een jonge draak. Hmm, misschien.... Nee niet in bijzijn van Twilight. Hij at af en toe draknvlees wanneer hij kon en was heel tevreden met de smaak, maar ook met het feit dat het hem alerter maakte.
Met klapperende vleugels die het effect van een helikopter maakten op het dak van bomen lande hij achter de ineens gedoken jonge draak en keek met twinkelende ogen naar Twilight. Heei.

Twilight voelde iets tegen haar schubben op lopen en keek eventjes. "Hallo kleintje." Ze had een aangename stem, en was niet van plan het kleine draakje op te eten, of nog maar iets aan te doen. Ze had saffier-blauwe schubben, net zoals die van Twilight. Wat een leuk toeval, ze leek wel op Twilight, misschien ver familielid van haar ras? Maar dan wel zeer ver, Twilight en al haar neefjes, nichtjes, ooms, tante's,... waren allemaal heel groot geweest, haar opa was nog groter geweeest dan zij en Laisve te samen. Maar die waren allemaal allang dood. Vriendelijk glimlachte ze naar het kleine draakje. Ze voelde de aanraking van een bekende draak, eentje die ondertussen een stukje groter was geworden dan zij, maar het scheelde ook niet veel. Hij streek neer achter het kleine draakje en Twilight glimlachte toen ze zijn twinkelende ogen zag. "Ook hallo, Laisve." Ze keek even naar het kleine draakje. "Kleintje," ze zei het niet pestend, ze had een lichtelijke plagende toon, maar het was ook deels omdat ze niet beters kon verzinnen voor dit kleine draakje. "Dit is Lasive, Laisve dit is..." Een kort moment van stilte, Twilight streek met haar bewustzijn even langs Safira's bewustzijn en wist zo haar naam. "Dit is Safira, ik ken haar nog maar net." Ze glimlachte weer, ze had een heel klein beetje een raar gevoel toen ze Laisve zag, misschien was het blijdschap opdat ze een vriend terugzag?

Safira hoorde hoe de Draak haar vriendelijk begroette en ze rolde zich uit en keek de draak aan, Die deselfde kleur schubben als haar had, heel even vloog er een vlaag van hoop door Safira heen; Zou ze eindelijk haar familie gevonden hebben? Maar Safira had niet veel tijd om er over na te denken want ze voelde de aanwezichheid van een andere draak opeens. Safira draaide zich geschokken om toen ze een andere draak achter zich hoorde landen en ze keek op naar de grote draak en ze voelde daarna hoe er een vreemde vlaag langs haar bewustzijn streek en in een flits wist ze dat de draak die ze als eerste gezien had Twilight heette en vervolgens hoorde Safira dat Twilight haar vooprstelde aan de andere draak die blijkbaar Laisve heette. Safira keek naar de grote draken en werd eigenlijk wel een beetje bang, ze was namelijk pas een heel klein draakje van pas 3 maanden en vertwijfeld deed ze wat stapje naar achter en daarna keek ze de andere draken verwachting vol aan van wat die zouden gaan doen.

Hij keek berekenend naar de kleine draak en toen hij een streep van zijn gedachten in de hare hoorde grijnsde hij. Wel die heeft net een kracht intdekt. Hij keek met twinkelende ogen naar Safira en opeens leek het alsof hij een kleine Twilight voor zich had staan. Hij probeerde zijn lach op te houden maar proeste het toen uit. Een kleine Twilight!!!
Laisve schudde nog grijnzend zijn kop en keek toen verontschuldigend naar de draak waarover hij lachte. 'Zijn jullie van hetzelfde ras of zo? Jullie lijken nogal op elkaar.' Hij keek vrolijk naar de kleine Safira en voelde direct een licht respect ervoor omdat ze familie was van de grote draak over zich. Geen wonder dat Safira aanleg had voor gedachten lezen, Twilight had duidelijk laten blijken dat gedachtenkracht haar in het bloed zat. Draken van hetzelfde ras toonde vaker dezelfde aanleg.
Hij zich tot zijn genoegen dat hij nu zelfs iets grote was dan Twilight en lachte vrolijk, een vrouwelijke draak kon toch niet zijn met een kleiner mannetje. En het zag ernaar uit dat hij nog zou groeien, hij was nog maar net begonnen met zijn leven.
Hij schudde verward even zijn kop en dacht verschrikt: Waar kwam die gedachten vandaan.