Who am i?

De wind woei hard over het land van DW en een grote rode draak probeerde hoger dan de windstroom te komen, maar het leek maar niet te lukken. Een mage harde windstoot blies verkeert onder zijn vleugels en de rode draak werd te ver uit koers geblazen. De grens van het NW gebied kwam in zicht en de draak probeerde nog zijn koers te wijzigen, maar het lukte niet. Met een harde smak kwam de draak tegen de grond en rolde nog een heel eind door voor hij stil lag. De rode draak was opslag buiten bewustzijn en zijn lichte oranje tekens gaven zacht licht net zoals hij sliep.

De volgende ochtend was de wind bijna gaan liggen en het woie nog zacht tussen de kale zwarte bomen door. Luid kreunend opende de rode draak zijn ogen, maar er klopte iets niet. Hij schudden zijn kop en keek rond. Het bos gaf hem een fijn gevoel, maar iets drong zachtjes tot hem door en de rode draak schudden zijn kop nogmaals. Een enkele gedachten drong zich aan hem op en de draak stond op. "Waar ben ik, of nog beter wie ben ik?" dacht de rode draak en hij begon rustig door het bos te lopen. Iets vertelde hem dat hij hier eerder was geweest, maar de draak kon zich niet meer herinneren wanneer dat geweest was? De dag sleepte zich voort en de rode draak slenterde een halve dag door het donkere bos voor hij een verschuiving tussen de bomen zag en ontdekte een grote opening tussen de bomen. Op een open plek in het donkere bos voelde de rode draak zich wanhopig verlegen naar een goed antwoord en hij liep naar een groot rotsblok dat in het midden lag. Het gevoel liet hem niet los dat er iets loos was, maar wat wist de rode draak niet en de vragen bestookte hem van alle kanten. De rode draak steigerde en landen hard en zwaar op het rotsblok en brulde hard en luid. Misschien was er iemand die hem kon vertellen wie hij was en hoe hij normaal was in het dagelijkse leven. Wanhoop dreigende de draak te overweldigen, maar hij wist wel dat hij een draak was en dat mensen een vijand van de draken was, maar dat er ook mensen waren die zich bevrienden met draken. Dat de rode draak sterk was wist hij meteen, want het rotsblok verbrijzelde onder zijn zware gewicht. Vleugelgeklapper weerklonk door de lucht en de rode draak keek op naar de hemel. Dus er waren toch draken in de buurt?

Ze had na de groepsbijeenkomst veel gerust en was nu helemaal in vorm. Bovendien had ze wat veranderingen ondergaan: Ze zat nu ongeveer in de pubertijd en haar lichaam onderging vreemde metarmofoses. Niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk: Haar beige, ronde schubben hadden plaats gemaakt voor scherpe, puntige, donkergekleurde schubben. Haar horens waren gehard en zilverachtig grijs geworden, net als de stekels op haar rug en staart. Aan de hoeken van haar vleugels waren gebogen klauwen verschenen en uit haar poten staken nu drie stekels. Haar buikschilden waren grijs en hard geworden en boden de zachte buik van vroeger goede bescherming. Ze was nog steeds veel meer bezig met vliegen dan met haar krachten maar sinds ze had ontdekt dat ze kon genezen was ze zichzelf geestelijk gaan trainen. Ze had gemerkt dat genezen haar geestelijk uitputte en als ze een Ceratos wilde worden dan mocht ze niet bij iedere draak die ze genas bijna doodgaan. Ze vloog over het gebied van haar moeder - ookal noemde Toxic het zelf het Night Warrior gebied - . Ze keek erg op naar haar moeder, ze was zo sluw en sterk. Toxic was namelijk helemaal niet groot en toch leidde ze de meest gevreesde en sterkste groep van DW. De geestelijke veranderingen waren eerst angstaanjagend geweest maar nu werden ze steeds normaler. Ze had haar moeders bloed in zich en het breidde zich uit: Haar kinderlijke karakter werd harder en ze werd zoals de rest van de Night Warriors, slecht. Nu kwam het nog als buiën, van liefjes en speels naar plotseling boos, kwaadaardig of gemeen. Ze kreeg steeds vaker een grijns op haar kop in plaats van een glimlach. Ze merkte een andere draak op en zette vaart aan. Deze draak zat niet bij de Night Warriors, dus was het een indringer maar ze besloot hem niet aan te vallen en heel onschuldig te doen. 'Heey' zei ze liefjes toen ze op gehoorafstand was. Sombra landde en glimlachte naar de rode draak. Haar gedrag veraadde niets van haar ware aard, alleen haar uiterlijk zou misschien wantrouw opwekken. Ze vauwde haar vleugels en krulde haar staart zoals ze vaak deed. Het krullen van haar staart was een trekje van haar dat ze al vanaf de geboorte had. 'Wie ben jij en wat doe je hier?' vroeg ze heel onschuldig, ze acteerde er zelfs lichte bezorgdheid bij. Hopelijk las de draak geen gedachtes want dan zouden haar gedachtes haar verraden.

Een ondere draak landen niet ver bij de rode draak vandaan en hij keek haar vragend aan toen ze vroeg wie hij was en wat hij hier deed. Een grimas trok over zijn snuit toen de draak opnieuw zich probeerde te herinneren wie hij was en waarom hij in dit deel geland was. Alleen een bonzende pijn in zijn kop was het gevolg van zijn zoektocht en de rode draak schudden zijn kop alleen maar. 'Dat zijn vragen die ik je niet kan beantwoorden ben ik bang. Wat ik weet is dat ik hier ontwaakten, maar verder herinner ik me niets.' zei de rode draak en hij zag hoe onschuldig de jonge draak zich opstelden. Iets verried haar, maar de draak kon niet precies achterhalen wat het was en hij schudden nogmaals zijn kop om het zoemende geluid van aanhoudende pijn weg te werpen, maar het lukte helaas niet. 'Aangezien jij ook niet weet wie ik ben zou misschien een ander me meer kunnen vertellen?' zei de rode draak half vragend en wilde weglopen, maar het gevoel van gevaar liet hem niet met rust en de draak bleef stil staan en naar de jonge draak kijken.

Sombra hoorde zijn antwoord aan en keek hem met geacteerd medelijden aan 'Dat is vreemd, maar geheugen verdwijnt toch niet in het niets?' ze grijnsde even toen de rode draak niet keek. Snel ging ze naast hem lopen 'Waarom blijf je niet even? Misschien komt je geheugen wel terug. Er wordt gezegd dat als je slaapt je gedachtes een reis maken, misschien zijn je gedachtes wel gescheiden van je geheugen teidens die reis' verklaarde ze alof ze er verstand van had. Ze liep voor hem langs en streelde met het uiteinde van haar staart zijn onderkaak 'Je kan toch ook zelf bepalen wie je bent?' vroeg ze verleidelijk. Het leek wel alsof ze hem probeerde te versieren... Ze glimlachte naar de rode draak 'Mijn naam is Sombra, hoe wil jij heten?' vroeg ze met een vriendelijke en licht zwoele stem. Deze situatie was echt perfect! Ze vermaakte zich erg goed met deze draak. Ze keek hem aan en glimlachte misschien iets té vriendelijk. Ze draaide zich volledig naar hem om en liep de twee passen van daarstraks terug zodat ze met haar kop vlak bij die van de rode draak zat. Ondanks haar leeftijd was ze al aardig groot en kon ze doorgaan voor een draak van een jaar of drie. Alleen haar onervarenheid met krachten kon haar leeftijd verraden, maar ze maakte op 't moment geen gebruik van haar bijna onondekte krachten. Er was dus niets wat haar verlinken kon tenzij ze haar krachten gebruikte óf als een van de Night Warriors zou komen. Ze likte met haar zwarte tong over haar lippen en knipoogde voor ze een eindje van de rode draak wegliep. Ze bleef met haar rug naar hem toe staan en keek vragend over haar schouder, wachtend op zijn antwoord terwijl ze haar staart opnieuw krulde.

De jonge draak gaf een voorstel dat misschien nog niet zo gek klonk, maar de rode draak wist niet of het zou helpen? 'Misschien, maar het zal denk ik niet echt helpen of je moet er aanleg voor hebben?' zei de rode draak en hoorde de naam vallen van de donkere draak. 'Aangenaam Sombra. Hoe ik wil heten? Hm, goede vraag....' De rode draak liep een stukje achter de jongere draak die heel wat kleiner dan hij zelf was. De donkere draak kon zeker twee keer in zijn grote passen. 'Misschien Darko?' stelde de rode draak vast en knikte daarna. 'Ken jij nog andere draken hier in de buurt, misschien dat die me kunnen helpen en moe ben ik nog lang niet?' vroeg de rode draak en hij bleef even stil staan.

Darko Sombra beet op haar lip om niet te grommen. Darko was een vijand van de groep. Een vijand van de Night Warriors was in hun gebied en wist niet meer wie hij was of hoe hij hier kwam. Ze herkende hem nu ook van de omschrijvingen die haar moeder haar gegeven had. Vliegensvlug maakte ze een plan. Darko vroeg naar andere draken en Sombra kreeg een geweldig iedee. 'Ik ken veel draken, kom maar met mij mee' zei ze vriendelijk. Ze verborg zorgvuldig ieder trekje dat maar in de buuirt van kwaadaardig kwam. Ze glimlachte en liep voor Darko uit 'Kom maar mee, hier in de buurt zijn wat grotten waar mijn familie woont. Zij kunnnen je vast en zeker helpen!' ze keek voor zich uit en haar mondhoeken krulden zich op 't moment dat Darko even niet keek. Wat zou haar moeder trots zijn! Ze hoopte indruk te maken op Rhadamanth, ze vond hem stiekem leuk en hoopte dat hij haar ook wel zou zien zitten. Ze zette snel haar onschuldige gezicht weer op en vervolgde ze haar weg. Af en toe stopte ze om te zien of Darko haar wel volgde. Normaal zou ze dat niet doen maar ze had het goedzakjes vaak zien doen en ze dacht dat het wel wat vertrouwen zou opwekken. Ze wist niet of de draak gedachtes kon lezen maar voor de zekerheid dacht ze aan weize draken, jonge draakjes en een vredig stel ouders dat trots naar hun jongen keek. Het zou haar femilie met een ander karakter kunnen zijn. Alleen had zij niet echt een vader en was iedereen uit haar familie gezegend met een puur slecht karakter.

Sombra stelde voor naar een paar grotten te gaan die hier in de buurt lagen en Darko knikte instemmend niet weten wat hem daar te wachten stond. Het was een aardig eindje lopen, maar de grotten kwamen uit eindelijk in zicht en Darko glimlachte vriendelijk terug en dacht dat ze hem zou helpen inplaatst van een valstrik in trekken! 'Weet je zeker dat je famillie het niet erg vindt?' vroeg Darko terwijl zijn stem de grotten in echode. Een laag gegrom deed de rode draak even opzij kijken en hij zag een stel gifgroene ogen uit de duisternis opdoemen?

(ik maak een nieuwe topic in de grotten van het NW gebied, ok?)

Sombra genoot van het vertrouwen dat Darko in haar had. Ze liep telkens weer vooruit als een enthousiaste jonge draak en wachtte vervolgens tot Darko weer naast haar liep. Darko vroeg of haar ouders het echt goed zouden vinden en Sombra knikte instemmend "Heel zeker. Ze kunnen je vast helpen!" zei ze overtuigend. Ze glimlachte als een goedzakje naar hem. De grotten kwamen in zicht, ze kon haar geluk haast niet op! Ze dacht snel na: Welke grot kon ze hem het beste in leiden? Ze dacht aan een grot met veel zijwegen zodat hij niet zou kunnen ontsnappen. Dat leek haar een goed plan. Ze liep voor Darko uit maar bleef dit keer dichterbij zodat hij haar niet uit het oog verloor. "Blijf dicht bij me, het is hier net een doolhof!" haar stem echode door de gang. Ze passeerde meerdere zijgangen. Somdra telde ze zorgvuldig en sloeg toen een zijgrot in "Hierheen" het proces werd een aantal keer herhaald tot ze diep in het grottenstelsel waren. "Ik zal ze roepen" meldde ze Darko terwijl ze een fakkel aan de andere kant van de ruimte onhandig aanstak met een roodoranje vlam. Ze stak nog drie van de aan de wand hangende fakkels aan voor ze brulde. De betekenis zou voor Darko onbekend zijn maar de hele groep zou weten waar ze waren en dat ze een gevangene had. Ze kon moeilijk haar enthousiasme onderdrukken. Dit was een van de leukste dagen uit haar leven! Ze had het vermoeden dat ze ver weg het gesis van haar moeder hoorde maar vanaf deze afstand kon het net zo goed een slang zijn.