Looking around in a new city

Een jonge vrouw liep de markt op. Ze was hier net aangekomen. De jonge vrouw had een week moeten reizen voordat ze hier eindelijk was, dus was ze door al haar eten heen. Het was tijd om weer wat in te slaan. Met rustige elegante passen liep ze naar een fruit kraam. Ze hield niet zo van vlees. Bij haar ging meestal het fruit en de groente naar binnen. 'Wat mag het zijn, mevrouw?'vroeg de man van het kraampje. 'Appels alstublieft.'antwoorde de vrouw rustig. 'Bent u hier nieuw mevrouw?'vroeg de man terwijl hij een paar appels pakte. Ze beantwoorde zijn vraag met een knik. 'Laat me u dan waarschuwen. Er zijn hier veel draken dus wees op uw hoedde.'zei de man met een angstig gezicht. 'Daar maak ik me geen zorgen over. Er zijn niet alleen slechte draken.'zei de vrouw rustig. Ze betaalde voor de appels en liep rustig weg.
Verder op zag Estrela een fontein. De perfecte plek om even een appel te eten dacht ze. Rustig liep ze er naartoe. Toen ze haar spullen had neergelegd en zat pakte ze rustig een appel en begon er van te eten. Het smaakte heerlijk. Ze zou daar vaker appels gaan halen. Met haar ogen dicht genoot ze van de smaak. Daarna deed ze ze weer open en keek rustig over het plein rond. Het was een vredige en rustige plek. Er waren hier misschien wel draken, maar aan de stad te zien leek het erop dat ze niet vaak aangevallen werden. Toen haar appel op was pakte ze rustig haar spullen weer op en begon met lopen. Ze zal hier vast wel een tijdje blijven dus kon ze maar beter de stad verkennen. Ze begon met de markt omdat ze daar nu toch in de buurt was. Dan kon ze even kijken waar ze haar groente kon halen. Met een rustige en kalme blik liep ze verder. Een paar andere mensen keken haar met een glimlach aan. Ze keek dan meestal met een glimlach terug en liep vervolgens weer verder. Het was een gezellige stad daar was ze zeker van. Overal waar ze keek waren de mensen vrolijk. Ze vond dat de man van het fruit kraampje daarnet niet zo angstig hoefde te doen. Maar sommige mensen waren nou eenmaal zo. Ze schudde haar hoofd even en richtte haar gedachten weer op het verkennen van de stad.

Een bloedrode draak vloog over de markt, terwijl haar ogen naar beneden keken. Kiara zag mensen lopen, en de kleuren van de kraampjes. Kiara besloot om te gaan landen, al vlug vond ze een mooie plaats. Bij een fontein, er was wat meer ruimte daar, dan midden in die drukte. Kiara dook naar beneden, sommige mensen schrokken even. Kiara knikte even, en ging naar de fontein toe. Daar liep net een vrouw weg, ''Zal die van me geschrokken zijn?'' dacht Kiara.En liep de vrouw achterna, ''Mevrouw. Bent u geschrokken?'' vroeg/riep Kiara haar toe. Kiara rende even, en kwam naast de vrouw. ''U hoeft niet bang te zijn.'' zei Kiara. ''Ik heet Kiara.'' stelde ze zich voor, ''En wat is Uw naam?'' vroeg ze ook. Terwijl ze soort van huppelde pasjes maakte, wachtte Kiara op een antwoord. Was dit wel verstandig? Stel je voor dat het een drakenjager was. En elk moment een pistool kon pakken. Bij die gedachte deinsde Kiara een beetje achteruit. Maar bleef haar achterna lopen, de mensen keken raar op. En Kiara moest haar best doen, om geen kraampjes om te gooien. Dat lukte niet toen ze bij een vleeskraam kwamen. Kiara draaide zich even om, en keek naar het vlees. De slager deinsde achteruit. Kiara deed haar hoofd even schuin, en keek zielig naar de slager. Nu pakte de slager een geweer, en riep, ''Verdwijn!'' Hij schoot, de kogel raakte Kiara niet. Maar toch gromde ze boos naar de slager. Die opnieuw wou schieten, maar Kiara sloeg het geweer weg. ''Hou op,'' zei ze boos. En sloeg in haar woede de kraam omver. De slager kon net op tijd weg duiken. En er was al paniek ontstaan. Kiara keek woedend naar de mensen, die haar sloegen met zwepen. Boos spoog ze vuur naar een man, die hard schreeuwde. De man had geluk, want hij kon het vuur ontwijken. Dat gelukkig werd geblust. Kiara schrok van een net dat op haar werd gegooid. Ze werd naar beneden getrokken. Kiara werd bang, en gromde boos naar de mensen. Terwijl haar ogen naar de vrouw keken. Help.zeiden ze. Hopelijk wou de vrouw wel helpen.

'Mevrouw. Bent u geschrokken'hoorde ze een stem achter haar. Estrela keek om en zag een draak. 'U hoeft niet bang te zijn.'zei de draak. 'Ik heet Kiara.'stelde de raak zichzelf voor. 'En wat is uw naam?'vroeg Kiara ook. 'Ik heet Estrela. Ik was niet bang voor je. Ik was eigenlijk het dorp aan het verkennen.'zei ze rustig en liep weer verder. Na een tijdje hoorde ze achter zich een hoop kabaal. Ze draaide zich om en zag nog net een slager een schot afvuren op Kiara. Kiara werd boos en de mensen om haar heen begonnen haar aan te vallen. Er werd ook een net over haar heen gegooid. De blik van Estrela werd steeds kwader. Hoe konden ze een draak zomaar aanvallen. Ze had niks verkeerd gedaan. Estrela spande haar boog en liet een pijl met een snelle vaart langs een paar aanvallende mannen gaan. De mannen keken boos haar kant op. Estrela rende naar Kiara toe en sneed met een dolk het net open. Daarna keek ze met een woedende blik naar de mensen om de draak heen. Sommige deinsde een beetje achteruit, maar ze bleven wel met hun wapens op de draak gericht staan. 'Wie het waagt om deze draak nog een keer aan te raken met wat dan ook krijgt een pijl door zijn borst geboord.'zei ze kil. Ze was boos dat mensen Kiara zomaar hadden aangevallen. Ze had per ongeluk iets om gestoten. En toen ze werd aangevallen had ze zich zelf verdedigd. Dat was alles. Een man deed een stap dichterbij, maar meteen schoot Estrela een pijl voor zijn voeten. 'Dit is een waarschuwing. Doe je wapens weg en ga gewoon weer doen wat je al deed en laat de draak met rust.'zei ze.

Met rustige vleugelslagen vloog Nagada over het mensen gebied. Onder haar zag ze een draak,en een mens. Ze bleef kijken. De draak wer daangevallen... Wat deed ze verkeerd? Met een sneltreinvaart vloog ze naar beneden. Toen ze eenmaal stond keek ze de mensen boos aan. Ze brulde,zo hard als ze kon. Een paar mensen begonnen haar aan te vallen. Ze siste boos naar hen,snel rende ze weg. ''Lafaards....Hoe durven jullie!''siste ze boos naar de mensen. In de vlucht zag ze dat de draak alleen iets had omgestoten. En nu stond Nagada hier. De draak te beschermen. Al kon die dat zelf vast wel. De draak was sowieso ouder dan haar. Ze keek naar het mens. Zij probeerde de draak ook te helpen. Ze knikte naar haar. Gelukkig waren er ook mensen zoals zij.

Kiara keek blij naar Estrela die het net doorsnijdt. ''bedankt,'' zei Kiara, en trapte het net weg. Estrela schoot een pijl voor de voeten van een man. Kiara keek verbaasd, ''Tjonge, U bent een fele,'' zei ze. De mensen keken verbaast naar haar. Opeens kwam er nog een draak aan, die brulde naar de mensen. De mensen rende geschrokken weg. Kiara lachte, wat een lafaards. Ze stopte met lachen, en keek naar de andere draak. ''Bedankt.'' zei Kiara tegen haar, ''Ik heet Kiara,'' stelde ze zich voor. En keek toen weer naar Estrela. ''Nogmaals bedankt,'' Kiara zuchtte even, en keek naar de slager. Die was druk bezig met opruimen. Kiara lachte om hem. Die had zijn lesje wel geleerd! Kiara wapperde even met haar vleugels, en keek de andere twee aan.

(Flutpost)

Toen Estrela het net door sneed had Kiara haar bedankt. 'Tjonge, u bent een felle.'zei Kiara toen ze een pijl voor een mans voeten had geschoten. Er kwam opeens een rode draak bij die begon te brullen. De mensen die Kiara hadden aangevallen rende nu hard weg. Met een grijns op haar gezicht keek ze naar de twee draken. 'Nogmaals bedankt.'zei Kiara. 'Niks te danken hoor. Die mensen moeten je niet zomaar aanvallen als iets per ongeluk omgegooid wordt. Kom dan gaan we naar een wat ruimere plek.'zei ze. Rustig liep ze naar het plein met de fontein toe en ging rustig zitten. Met een glimlach keek ze de rode draak aan. 'Mijn naam is Estrela.'stelde ze zich zelf voor. Rustig pakte ze weer een appel te voorschijn en begon er weer van te eten. De mensen die in de buurt langs liepen keken haar raar aan. Het deed haar niet zo veel. De mensen mochten van alles van haar denken. Ze vond draken aardig en ze was er niet bang voor. Sommige mensen waren wel bang voor ze en een paar mensen maakte zelfs jacht op ze. Die mensen vond ze het ergst van allemaal. Hoe konden ze een draak doden die misschien een keer iets fouts had gedaan. Rustig richtte ze haar aandacht weer op de twee draken.

Kiara en Estrela.... Een nieuwe draak en een nieuw mens. Ze zwiepte vrolijk met haar staart over de grond waarbij er nog een paar mensen omvielen. verbaasd keek ze om,haalde haar schouders op en keek weer naar Kiara en Estrela. ''Sorry!Wat onbeleefd! Ik ben Nagada...''zei ze. Ze ging wat gemakkelijker zitten. Kiara was ook rood. Vuurrood net als zijzelf. Ze vond het altijd fijn om vrienden te maken. ''Ben je nieuw Estrela?''vroeg ze. Ze had haar nog nooit gezien. Ze had bijna ieder aardig mens gezien. tenminste dat dacht ze. Maar ze wist zeker dat ze nieuw was. Ze snuffelde even aan Estrela. Nee ze had haar ook nog nooit geroken. Ze keek haar opgewekt aan.

[srry ff verbetert,khad hem gister op mijn psp gemaakt en dat ging niet erg makkelijk ]