Do you are affraid of me?

Shade hoorde de laatste woorden van Twilight en keek even naar de blauwe draak die nu aardig een eindje van hen vandaan vloog en zelfs iets hoger was gaan vliegen. "We gaan maar weer naar de andere het was in iedergeval fijn je ontmoet te hebben!"zei Shade tegen Twilight en het was toch wel gemakkelijk dat hij een amulet had die hem de kracht gaf om met ander via hun gedachten te praten zonder zijn eigenstem te misbruiken voor grote afstanden en zich dan totaal schorschreeuwde. Aldorak brulde als afscheid en dook naar beneden en schoot met zijn snelheid over het landschap tot hij bij de plek aankwam waar ze Twilight hadden willen beroven van haar hoorns en klauwen. Tot shade's genoegen zag hij dat ze andere al waren vertrokken en ze hadden zijn briefje dus gelezen en hadden begrepen wat Shade bedoelt had. "Aldorak ik denk dat we wel toe zijn aan een vrije dag wat denk je zullen we een stukje door vliegen, misschien komen we nog bekende tegen?" vroeg Shade aan de gouden draak via zijn gedachten en streelde hem over zijn gouden schubben. "Dat is nog niet zo'n gek idee!" zei Aldorak met zijn mentale stem en draaide even bij en ze vlogen in een rustiger tempo richting het rustige meer en verdwenen uit het zicht.

Twilight keek een beetje om toen Shade iets zei. "Ik zie je nog wel drakenjager." Ze opende haar vleugels nu helemaal. Ze brulde terug naar Aldorak en sloeg toen haar vleugels neer. Ze schoot omhoog, honderden meters recht omhoog. Uiteindelijk waren de gouden draak en zijn rijder een stipje. Zij doken nu naar beneden. Ze zag hen naar de plek vliegen waar ze haar hadden aangevallen en ze toen door zagen vliegen. Twilight glimlachte, met haar mentale stem schalde ze over het landschap heen. "Ik zie je nog wel drakenrijder!" En weg was ze, ze schoot over het landschap heen en vloog richting horizon. Glimlachend over haar ontmoeting met de drakenjager, Haar vleugels sloegen steeds sneller en sneller en het landschap schoot onder haar vandaan. De oude draak genoot van de wind die wild onder haar vleugels woei en haar omhoog hield. Ze genoot ervan, en verdween in de verte als een blauwe stip.

Inspiratie is op vakantie vertrokken, samen met mijn goed rapport