Scort [Story]

Onderwerp: Scort [Story] zo dec 05, 2010 3:49 am

Scort

Proloog

Scort

Proloog

Een schaduw die hoger reikten dan de bergtoppen aan de horizon leek zich voorover te buigen. Twee groene ogen staarden naar het groene beestje dat heerlijk lag te slapen. De groene schubben glansden als diamanten in de laatste stralen van de zon voordat die verdwenen achter de bergen. ''Moet je echt gaan?'' Vroeg een treurige zachte stem. Langzaam knikte hij, ''Het is de enige manier.'' Een witte vrouwtjes draak die naast het groene draakje lag knikte mee. Kort staarde hij nog naar het draakje en maakte toen oogcontact met de witte draak. Een lang moment van stilte viel, zonder wat te zeggen keek hij of ze wist wat ze moest doen. Hij vertrouwde erop dat ze alles goed zou afhandelen, ze was de oudste van de groep en hij vertrouwde haar ook meer dan alle anderen. Hij verbrak het oogcontact en hief zijn klauw op, de lichtbruine klauw was bedekt met kleinere schubben die licht glansden. Zijn witte nagel drukte kort tegen het voorhoofd van het groene draakje en er ontstond een rood kristal die begon te kolken. Zonder te knipperen keek hij in de kolkende steen die langzaam van rood naar zwart, wat daarna meteen weer veranderde in wit. Hij inhaleerde diep en deed wankelend een pas naar achter. Hij schudde zijn hoofd kort en keek toen vermoeid uit zijn ogen, hij negeerde de bezorgde blik en keek naar het kristal, dat moest hem de komende jaren genoeg bescherming bieden. Hij knikte voor de laatste keer en spreidde toen zijn enorme vleugels. Een lichtbruin vlies spande zich uit, twee keer zo breed als zichzelf. Hij wou een aanstalten maken om op te stijgen toen de witte draak begon te praten. ''Blijf, alsjeblieft. Waarom laat je het niet iemand anders doen, iemand die minder belangrijk is. We hebben je nodig, wie moet ons leiden, wie bewaard de vrede en zoekt de geschikte draken uit voor een Vradez.*'' Hij schudde zijn massieve kop langzaam van nee. ''Ik moet het doen, zo is het besloten.'' Hij ontweek de smekende teleurgestelde blik,, hij kon op dit punt niet terugkrabbelen. De beslissing was al genomen, hij moest het doen. ''Met je tanden zal je je vrienden beschermen. Je klauwen zijn de wapens om mee te leiden. Gebruik je staart om de juiste paden te wijzen voor degene die ze niet meer zien. Blijf vechten, Kleine draak.'' Sprak hij zonder rilling. Toen draaide hij zich om, zijn poten zetten zich af van de rand en luid geklap hoorde je van zijn vleugels. In de lucht bleef hij nog even hangen. Zijn donkere ogen gunde zich een laatste blik naar de kleine en de witte draak. ''Hij heet Scort, ik wil dat hij een Vradez krijgt.'' Zijn laatste wens was uitgesproken, langer kon en mocht hij niet blijven. Het was al veel te laat. Voor de laatste keer ging zijn blik over het langgestrekte land, Thoator. Toen begon hij hoogte te winnen en vloog richting de horizon. De wind huilde hard om hem heen. De zon verdween en een duister viel. De hoge schaduw werd kleiner en kleiner, tot hij volledig was samengesmolten met het duister.
De witte draak, Alinji, staarde de grote gedaante van de bruine draak treurig na. ''Laat Ziyan je de kracht schenken, en Wodaq je onder je vleugels nemen op deze dodentocht. Vaarwel, Karuno.'' De kaatste woorden werden in gedachten gesproken, een paar mijl verderop hoorde de bruine draak deze woorden en een blinkende traan gleed over zijn vuile schubben.

*Speciale band tussen draak en mens. De afstammelingen van Wodaq en Ziyan kiezen deze uitverkoren draken. Omdat ze erg belangrijk zijn voor de groep. De band kan, eenmaal aangemaakt, niet verbroken worden.

Opbouwende kritiek/tips zijn gewenst!
Ik zal later er een hoofdstuk bijvoegen om dan te kunnen kijken of ik verder ga.

» Adanya`s Story ( Temmer)
» {Story} Een mysterieuze afkomst..