Something is missing

Met haar ogen open liep ze kalm door de bossen richting een onbekend terrein. Haar blauwe stukken op de veren gaven zacht licht af en ze keek alert om zich heen. Haar ogen vingen een grijs vlak op. Ze liep er naar toe en merkte later pas op dat het een gigantisch meer was. Ze glimlachte. Dat had ze dus niet verwacht te vinden in het NW gebied. Ze liep naar de rand en ging er zitten. Haar ogen gingen naar beneden en keken in haar spiegelbeeld. Ze was een tijdje hier. De groep beviel haar, en ze voelde zich welkom. Maar toch had ze het gevoel dat ze iets miste. Haar ogen sloot ze kort. Ze liet haar kop hangen wat duidelijk een teken was van wat bedroefdheid en onwetendheid. Ze wist niet precies wat er gemist werd door haar. Maar ze voelde het wel, een leegte van binnen. Ze keek naar het meer en haar oogjes vernauwde zich tot spleetjes. "Wees duidelijk tegen jezelf..." mompelde ze. Ineens hoorde ze iets ritselen en hoorde ze een tak kraken. Haar kop hief zich en ze keek richting de plek waar het geluid vandaan kwam.

Een lange draak lag bij het meer opgekrult tot hij pootstappen hoorde en zijn kop werdt iets opgeheven. Race keek naar de blauwige figuur die bij het meer ging zitten. 'Hm, Poisen?" dacht Race en hij ontkrulde zich waardoor een takje onder zijn lange lichaam onder hem brak. Het droge geritsel van zijn schubben klonk alsof er blaadjes tegen elkaar opkwamen. Race stond op en liep de struiken uit waarna hij even voor Poisen boog en naast haar ging zitten. 'Wat doet een mooie draak als jij op deze grijze plek?' vroeg Race hoffelijk en zijn blik gleed even over de zwart/blauwe draak. Hij had al vanaf het begin dat hij Poisen in de grot had gezien een oogje op haar, maar hij wilde niets doen wat Toxic misschien kwaad zou kunnen maken? Race keek weer naar het meer die mistiger en mistiger werd.

Poison had haar ogen wijd opengesperd en keek daarna kalmer toen ze zag dat het iemand van de NW was. En als ze zich niet vergiste was het Race. "Mooie draak...?" vroeg Poison licht verbaasd. Ze keek direct naar het meer. Zelfs al was ze een NW-draak, ook zij had gevoelens, en ze wist niet altijd goed hoe ze om moest gaan met complimentjes. Een lichte glimlach verscheen. "Een beetje nadenken, dat is alles..." sprak ze als antwoord. Ze ging door haar knieën en keek daarna naar Race. "En wat doet een wijze draak als jou dan hier?" vroeg ze glimlachend als werdervraag. Ze keek wat omhoog omdat Race wat groter was dan Poison zelf. Daarna richtte ze zich weer op het meer. Kort dacht ze na over wat ze nou precies zou kunnen missen, maar het antwoord kwam niet zomaar te boven. Ze besloot er maar niet over verder te denken en zich nu te richten op het gesprek met Race.

Poisen vroeg hem wat na haar antwoord te hebben gegeven en Race knikte daarop en richten zijn blik op Poisen. 'Dat lijkt me nogal voor de handliggend. Ik was aan het kijken of er nog indringers waren, maar het is nu rustig.' sprak Race met kalme toon die werkaastst werd door het meer en galmend over het water schoot. race brulde even uit eigen plezier en luisterde naar hoe de echo klonk. Een grijns sierde zijn lippen en hij keek weer naar Poisen die hem aan keek. 'Gedachten zijn iets wat vaak voor onzin word betiteld, maar de ogen zijn de spiegel van ieder's ziel.' sprak Race met wijze ondertoon en hij legde zijn kop neer op zijn poten zodat Poisen niet zo omhoog hoefde te kijken.

Poison keek naar Race en hoorde zijn woorden. Haar ogen gingen opzij en ze glimlachte kort. "Wie durft er nu nog binnen te dringen met zo'n sterke draak als jou op de wacht..." zei ze plagend en glimlachte. Haar woorden stierven eveneens weg over het meer en de brul van Race deed haar licht gniffelen. Zijn woorden deden haar nadenken. "Het probleem is dat ik niet in mijn ogen kan kijken..." zei ze grinnikend. Ze keek daarna naar Race die wat lager was gaan liggen. Ze keek weer over het meer. "Ach, iedereen heeft zo zijn momenten dat ze niet op en top in hun vel zitten..." sprak ze. "Misschien heb ik me daarom wel even afgezonderd van de groep..." sprak ze vriendelijk. Haar ogen gingen weer terug naar Race en ze wachtte geduldig af op een reactie.

Poisen klonk wat onzeker, maar het kon ook zijn eigen verbeelding zijn en Race grijnsde vals toen de eerste zin van Poisen volgde na zijn woorden. 'Als je in het water kijkt zul je in je eigen ogen kunnen kijken of in iets wat jouw beeld weer geeft als je erin kijkt.' zei Race en hij merkte wel dat ze plaagde en zijn gedachten gingen meteen naar Zu. 'Zu is ook een sterke draak, maar die hangt meer rond Toxic. Vooal wanneer ze iemand net nodig heeft. zei hij wat zuur en zijn ogen dwaalde weer af naar het meer. Het was dat de hele groep slecht was en hijzelf ook, maar Zu mocht hij het allerminste en vooral nu hij een draak naar zijn weten gedood had tijdens een groeps ontmoeting. race had niet veel met Zu's sarcastme te doen en liet het droog over zich heen gaan.

Poison glimlachte en knikte. "Maar om mijn eigen ziel te zien op dat moment is veel lastiger..." sprak ze kalm. Haar ogen gingen naar het meer. Ze luisterde aandachtig en had het gevoel alsof Race Zu als een rivaal zag. Poison keek op en glimlachte. "Als ik zou moeten kiezen dat weet ik het wel..." sprak ze glimlachend. Daarna keek ze weer naar het meer. Haar ogen keken kalm naar Race. "Ik zou momenteel een simpel antwoord geven, ik kies niet. Bij een draak gaat het niet alleen om kracht..." sprak ze kalm. "Jij hebt dingen die goed zijn, die Zu niet heeft. Maar Zu heeft net zo goed eigenschappen die jij niet hebt..." sprak ze kalm. "Het zou me lang moeten duren voor ik daar tussen zou kunnen kiezen welke nou echt sterker is." sprak ze. "Maar dat neemt niet weg dat je een sterke draak bent, Race..." sprak ze kalm. Poison haar ogen sloten zich kort en ze dacht kort na. Ze had een gemengd gevoel, alsof het ene kant zei dat Race iets in haar zag, en dat de andere kant het alsmaar probeerde omver te werpen. Ze opende haar ogen weer en keek naar het meer. Ze zweeg, haar woorden waren weggenomen en ze wist niets meer te zeggen.

'Weet je zelf ben je ook een wijze draak.' zei Race en hij glimlachte naar Poisen en schudden zijn kop even. 'Sterkte zit in de dingen die je op dat moment doet.' voegde Race eraantoe en legde zijn kop weer neer. Over het water weerklonken andere geluiden die vanaf de andere kant van het meer af kwamen. Zijn oren pikte het geluid van voetstappen op die dichterbij kwamen. Het waren geen draken, maar mensen of andere dieren die hier nog leefden?

Poison haar ogen keken weer naar het meer waarna ze ze weer opnieuw sloot. "Misschien, maar ik ben meer roekeloos..." sprak ze kalm. "Ik denk niet veel na over sommige dingen.." sprak ze. "Ik ben ongeduldig en kan me moeilijk aan 1 ding vast houden..." sprak hij kalm. Hij glimlachte en keek naar Race. "Ieder zo zijn ding.." sprak ze kalm. Haar ogen schoten echter naar het meer. Ze hoorde het eveneens. En het verdween onder water. Ze hoorde nog net het water zacht kolken. Haar vermoede werd sterk toen er een kop van rook uit haar vleugel kwam. De zielen proberen het weer... zei een stem vol gevuld met ellende. "Ah, ik begrijp het. "Race, ik hoop dat je naast wijsheid ook wat vechtlust in je hebt, er zijn een paar doden die een poging wagen mij te verslaan..." sprak ze. Het woord 'paar' kwam er even overdreven uit. Het waren er geen paar, zeg maar een leger. Poison had deze al vaker meegemaakt en omdat ze met zoveel waren waren ze ook sneller plat en Poison had met gemak het leger in haar eentje verslagen. Haar lichtvlekken gloeide lichtjes, het zorgde er licht voor dat Race zijn kracht werd bevorderd en dat de kracht van de zielen licht afnam. Ze zette zich schrap want binnen nu en enkele seconden zouden er 100 soldaten, die uit botten en een onheilspellende mist bestonden uit het meer stormen.

Race luisterde stilletjes naar Poisenen keek naar het meer waar hij iets weg zag duiken onder water. Zijn houding werd meteen dreigend en zijn lange lichaam ontkrulde zich en zijn ware lengte kwam aan het zicht. Race had gehoord wat Poisen zei, maar zijn vechtlust was iets dat nooit te temmen zou zijn. Met een uitgelate brul daagde Race de onbekende uit en zijn vuur schoot uit zijn bek en verdampte de mist tot een groot gapend gat waar een heel leger van ondoden zichtbaar werdt. Een valse grijns speelde op zijn lippen en Race vuurde zwarte bollen van zwart vuur op de soldaten af. De bollen vernietigde een hoop, maar het waren er veel. 'Laten we kijken of ze het langer dan ons kunnen uithouden?' vroeg Race vrolijk aan Poisen en tikte haar speels met zijn staart tegen haar heup aan en vuure nog een aantal zwarte bollen vuur op het leger af.

Poison keek naar de overdonderende vlam die een groot deel van het leger vervaagde. Dat kon zelfs zij niet. Ze voelde de tik tegen haar heup en keek op. "Zeker weten..." grijnsde ze. Ze keek naar het leger en schoot ineens vooruit. Ze sprong omhoog en landde met haar achterpoten op de hoofd van een van de zombies. Ze sloot haar ogen terwijl ze ballans hield. De omgeving gaf ineens vreemde bolletjes af en deze gingen op Poison af. "Niet teveel.." mompelde ze. Ineens schoten haar ogen open die felblauw licht gaven. Ze grijnsde. Haar vleugels spreidde zich en een auraachtige gloed kwam om haar heen. Ze strekte een vleugel naar een ondode die zijn kop eraf gesneden kreeg door dat de aura zich scherp en lang maakte. Een grijns stond op Poisons gezicht. "Dat is 1..." sprak ze. Daarna ging ze verder en begon hardop te tellen, alsof ze een wendstrijdje deed met Race.