fishing :)

Kliennie zat rustige aan de waterkant van de wilde rivier met een geleende vishengel van een visser uit het drop. Rainbow had een pleegdochter genomen, Kliennie was trots op haar en wist zeker dat Nagada in goede handen was. Het was een leuke en aardige draak. Zijn blik gleed rustige over de rivier die wild stroomde en de vissen met de stroming mee of er juist tegen in zwemmen. Kliennie zat op een grote rots en lag lekker van de rust en zon te genieten, en hield zijn hengel met zijn ooghoeken in de gaten. Voor als de vissen bijten eigenlijk zou hij dit de hele dag eens moeten doen. Gewoon om te kijken hoeveel hij ving en voor de rust. En het was eens wat anders dan jagen wat hij normaal deed. Stiekem vroeg hij zich of waar Rainbow was en aan het doen was. Even gingen zijn gedachte af naar die blauw grote draak die hij laatste was tegen gekomen en net zoals Leona ook een vriendin van Rainbow was. Wat zou die aan het doen zijn, Dacht kliennie. Mischien was ze wel bij Rainbow. Zou ze ook Leona kennen, ging het verder in zijn hoofd. Laatste had hij nog een andere temmer ontmoet en ook weer eens Aiwendil gezien, ze leek het goed te maken en had volgens hem wel een oogje op die Muldy. Hopelijk worde het wat tussen die twee, Kliennie tuurde met zijn blik naar de hemel. Het was een mooie dag vandaag de zon scheen lekker fel en de hemel was mooi blauw. En er was geen wolkje aan de lucht. Kliennie keek weer even naar de hengel maar er was nog niet gebeten, wat hij niet echt erg vond. Zo was het ook best, KLiennie richten zijn blik weer naar de hemel en sloot even zijn ogen. Toen Kliennie zijn ogen weer open deed. Was er een grote schaduw over hem heen gevallen, die van een draak moest zijn.

Twilight eerste

Twilight was soezelend aan het genieten van de zon terwijl ze heel erg langzaam soms eens met haar vleugels sloeg. Maar meestal zweefde ze gewoon over het landschap heen. Ze speurde tegelijkertijd de grond af met haar gedachten, plotseling hoorde ze Kliennie nadenken over haar. Twilight glimlachte en begon te praten in zijn gedachten. Ik ken haar niet. Ze hoorde iemand beneden bij de rivier. Ze keek naar beneden, het was Kliennie, maar dat wist ze al. Twilight rolde met haar ogen en landde soepel met omhoog gezette vleugels, waarna ze die netjes opvouwde, nog eens schikte en ging liggen. Ze hield hem de hele tijd nauwlettend in het oog. Ze hield haar kop nog wel een beetje hoger. Maar ach, niet zo ontzettend veel. "Kliennie, ik ga niet zeggen dat het een plezier is je terug te zien. Maar het is wel zeer toevallig en... onverwacht je terug te zien." De zon scheen op haar schubben die op hun beurt weer een fonkelende schittering op het stromende water lieten schitteren. Ze keek nieuwsgierig naar de jongeman. Naar de maatstaven van mensen was hij een 'jong volwassene' maar zij zag hem als een kind. Logisch met hun leeftijdverschil. Maar ach.

Dreunende paardenhoeven galmde al snel tussen de bomen door. Een grote rode draak joeg achter een eenzame drakenjager na die hem in zijn slaap had willen overvallen. De jonge man gilde het uit van angst en Darko brulde luid en plagend. 'Nu staat het eens anders niet waar lastige tweebener!' gromde Darko vol vrolijkheid en liet een vuurstraal vlak langs de ruiter en rijdier gaan om hen te jennen. Zijn oren pikte stemmen op, maar Darko had er nog geen erg in dat hij de jonge drakenjager op twee oude bekende af joeg. Darko brulde nog eens om er zeker van te zijn dat er geen draken voor hem waren? De ruiter gilde nog luider tot hij er schor van werd. Een enorme explosie volgde en het paard stoof er in paniek vandoor. Draken was het dier wel gewnet, maar zo'n klap konden zijn zwakke gestel niet aan. Het paard werd onbestuurbaar en stoof recht op de wilde rivier af. Darko zag het gebeuren en wilde niet dat de jongen of het paard zouden evrdrinken in dat wilde water waar de scherpe rotsen zelfs een draak konden ontvellen. Darko zetten zijn poten steviger neer en kwam zo naast het paard. Het dier zag niets anders meer dan wat er voor zich afspeelde. De rivier was breed en met gewicht kon het paard niet heel huids over komen. Net voor de sprong zag Darko Kliennie met een stok bij zich die in het water hing en een grote blauwe draak die hij herkenden als Twilight. "Die twee komen later wel. Het paard sprong en de ruiter schreeuwde luid van angst voor wat er zou kunnen gebeuren. Darko sprong ook en greep het paard rond zijn middel en hielt de ruiter tussen zijn poten in zodat hij niet kon vallen. Zijn vleugels uitspreidend ging Darko de lucht in en draaide zich half rond en landen op zijn achterpoten. het paard in zijn ene poot pakkend en de ruiter in de andere keek hij de jongen strak met een oog aan. 'Laat het een les voor je zijn ga ander werk zoeken!' zei Darko steng en liet de ruiter weer op het paard zakken die hij later los liet en toe keek hoe ze verdwenen tussen de bomen. Een brede grijns zierde zijn bek en Darko sprong weer over de rivier en liep naar Kliennie en Twilight toe. 'lange tijd dat ik je voor het laatst gezien heb Twilight En hoe is het met jouw en Rainbow Kliennie?' zei Darko en vroeg Kliennie later wat. Darko stopte op een afstandje en ging zitten. nieuwe ontmoetingen met oude vrienden konden soms wat gerotzooi met zich mee brengen als je meteen te dichtbij kwam?

Hevig was het gevegt wel, zeker met die Shakey. Zijn staart was nog steets niet genezen. Hij liet zich door de rivier meeslepen, hij vond het maar een zielig stroompje. Genietend van het klotsend water blies hij een warme wind uit die het water voor hem een seconde liet verwarmen. Hij liet zich op zijn rug glijden en voelde de massage van de stenen over zijn schubben. Zijn vleugels hingen rond zich want het vlies was te dun voor de harde bodem. Even viel hij in slaap. Hij werd wakker en liet zich nog even meetrekken. Hij merkte pas wanneer hij er voorbij was. 2 Draken en een mens. Geweldig. Twee draken die precies goed met de man konden omgaan, geen lunch dus. Hij taste de emotie's af en moest lagen. Hoe vaak zag je een draak voorbij dobber? Grijnzend draaide hij zich om en peddelde naar de oever, niet zo moeilijk, gewoon je poten strekken. Hij kwam uit het water en brommelde wat. 'Hallo, mmmoooi weerrdje vandag, vind je niet.' Hij liet de klanken uitrekken en strekte zichzelf ook uit.
Hij zette zich neer en wierp een blik op de man. Lang, redelijk gespierd. Hè, pech gehad. Die had echt lekker gesmaken. Hij taste rond en voelde een koele ruimte, een bereidwillige ruimte. Wel hallo gedachtelezer. Lang geleden dat ik dat nog eens voorhad.

Kliennie lag nog altijd rustige in de zon en wachtend tot de vissen gingne bijten toen hij opeens Twilight stem hoorde in zijn hoofd. Kliennie grinnikte zachtjes en opende zijn ogen en keek met een verwachtings volle blik naar de lucht. Ze moest vast in de buurt zijn en al snel hoorde hij het geluid van vleugel slagen en zag een grote blauwe draak een soepel landing in zetten. Kliennie ging recht op zitten en glimlachte vriendelijk naar haar. nadat ze geland was vouwde ze haar grote vleugels netjes op en had haar hoofd wat hoger op getild. Het was niet ontzettend veel hoger. ’Kliennie, ik ga niet zeggen dat het een plezier is je terug te zien. Maar het is wel zeer toevallig en... onverwacht je terug te zien.’ Zei ze, Kliennie knikte en zei vriendelijke. ‘Daar heb je gelijk in Twilight, en hoe is het met jou.’ Stiekem vond hij het wel een beetje grappige en leuk om haar weer eens te zien de vorige keer ging niet zoals hij verwacht had. Twilight keek nieuwsgierige naar Kliennie, Kliennie keek even naar de vishengel maar daar zat nog steed geen beweging in en Kliennie liet een kleine zuchtje ontsnappen. Wanneer beten die vissen nou eens, hij wou toch wel een visje hebben anders kon hij dalijk nog gaan jagen. Niet dat hij het zo erg van maar in het donker gaan jagen was toch altijd een stuk moelijker en lastiger.
Kliennie hoorde een haarde knal en zag een paard met een jonger er op zitten. Kliennie kreeg een verontrusten gevoel bij het gezicht en angstige houding van de jongen en snel zag hij een grote rode draak, die hij herkende als Drako tevoorschijn komen. En die greep het paard bij zijn middel en meteen spreiden hij zijn vleugels de jongen gillenden van angst en Kliennie kon een lachje niet onderdrukken. Drako draaide half en lande op zijn achterpoten en zette de ruiter en het paard weer op de grond. 'Laat het een les voor je zijn ga ander werk zoeken!' zei Darko steng, en hield de ruiter goed in het oog. Die haastige met het paard het hazenpad koos, Kliennie kon een grote lach niet onderdrukken en schudde ook even afkuerend zijn kop. Toen hij klaar was keek hij met een grote grijns naar Drako en die vroeg hoe het met Rainbow was. Voorzover hij wist was alles goed met haar. ‘Voor zover ik weet en ik haar voor het laatste heb gezien was alles goed met haar en met mij ook.’ Zei hij met een vrolijke stem, en hoord toen wat gespetter in het water. Met een ruk draaide Kliennie zijn hoofd en zag dat hij beet had. Meteen rende hij er op af en greep de vishengel. Het was een sterke zo te voelen. Meteen begon Kliennie te draaien aan de werpmolen om de vis naar binnen te halen Kliennie trok ook hard maar toen de hengel doormidden brak door de druk schoot Kliennie. Met een flink vaart naar achter en lande pijnlijke op zijn kont. Kliennie vloekte zachtjes en stond weer op terwijl hij dat deed wrijf hij over zijn kant. En keek even boos naar de rivier wat nijdige zei hij. 'Tuurlijke heb ik weer.' De vishengel was niet van hem maar geleend, gelukkige was het van een visser die hadden wel ene paar hengels staan.

Darko zag een andere draak het water uit komen en hielt zijn kop even scheef. 'Het weer is lekker, maar waarom lig jij in die rivier?' vroeg Darko op het laatste en zag hoe Kliennie al mopperend op stond. 'Je doet moeilijk Kliennie maak een net zoals de meeste mensen doen en hang het in het water.' zei Darko en keek weer even naar de jongen man.

(Flut post!)

Twilight glimlachte naar Darko. Ze glimlachte ontspannen en nam het initiatief. Ze stond op kwam rustig dichterbij terwijl ze zich bukte zodat hij niet zo omhoog moest staren. Ze ging voor hem liggen en gaf hem een drakenknuffel. Waarna ze weer opstond en terug bij Kliennie ging liggen. Een tijdje later hoorde ze plots een andere draak. Ze voelde het eerder als de twee andere omdat ze zeer gevoelig was voor gedachte en emotielezers. Ze grinnikte zachtjes toen er een reusachtige draak boven water kwam. Ze waren ongeveer even groot, hij was steviger, zij slanker. Misschien was Twilight een handje groter, maar hij was veel gezetter. Vriendelijk glimlachte toen hij in gedachten tegen haar sprak. Een nieuwe vriend? "Wel hallo emotielezer, lange tijd niemand tegengekomen zoals jij." Vriendelijk glimlachte ze en keek in zijn ogen. Ze vond hem best mooi, en groot. Zijn kop was groter als die van haar, en breder. Zijn nek was iets korter, zijn staart was even lang, zijn vleugels misschien een beetje kleiner, of even groot, en zijn klauwen waren wat groter, hun poten even lang. Ze was direct dol op zijn grote gestalte en glimlachte warm naar hem. Eindelijk eens iemand waar ze niet bij moest bukken of naar beneden kijken als ze oogcontact moest maken.

Laisve voelde zich gemakkelijk bij het gezelschap en voelde direct de mopperende gevoelens van de mens, de licht verbaasde draak en de andere gedachtelezer voor hem kon hij niet zo goed uitleggen. Het verbaasde hem hoe die laatste hem direct intreseerde.
Hij keek in de ogen van haar en draaide zich dan snel even om. "Het spijt me. Euuh, Klienni? Ik denk dat ik je hengel kapot hem gemaakt." Hij draaide zich om naar de vreemde rode draak en zei daartegen: Wel altijd heerlijk die massage van de stenen. Ik ben Laisve. Hij draaide zich weer om naar de, naar zijn smaak, mooie draak en blaasde een licht windje naar haar. En wie ben jij?.
Hij ging naast de draak zitten en keek even verlekkerd naar Klienni Spijtig heel spijtig. Nu ja zijn bek was toch nog verbrand van Shakeys staart, hij smaakte toch niks. Hij keek onopvallend naar zijn gehavende staart, rug, hij keek zelf even lichtjes scheel om naar de klauwafrdruk op zijn neus te kijken. J dat was een fiks gevecht geweest. Weer een paar aan de colectie toegevoegd, misschien schrikt het sommige af zoveel litekens. Hij schudde zijn hoofd en keek weer geintreseerd naar zijn gezelschap. Wachtend op antwoord of iets anders.

Twilight grinnikte zachtjes toen Laisve bekende dat hij de hengel had gesloopt. De oude draak gaf altijd eerder de voorkeur aan stomend water en wat hete stenen op haar schubben. De andere draak stelde zich voor als Laisve, dat vond ze wel een mooie naam. Ze voelde hoe hij een licht briesje naar haar stuurde en ze glimlachte. Ik ben Twilight. Ontspannen rekte ze zich een beetje uit en voelde haar spieren zich aanspannen. Ze zag de littekens op zijn hoofd, staart, rug. De oude draak zuchtte. "Als je wil kan ik ze een beetje camoufleren, je littekens bedoel ik." Ze glimlachte weer en opende haar vleugels even om ze uit te strekken, waarna ze die weer netjes schikte en terug vouwde naast haar lichaam. Ze verplaatste zich voorzichtig in zijn gedachten, en raasde als een stormwind even door hem heen. Gewoon voor de zekerheid, hij was niet zo oud, en al snel opende ze haar ogen weer en zat terug in haar eigen gedachten. Ze vond hem een zeer intrigerend wezen.

Kliennie keek even naar de kapotte hengel en zuchten, maar richten al snel zijn aandacht op de nieuwe draak. deze was ongeveer net zo groot als Twilight maar veel steviger gebouwd dan haar. Kliennie hoorde de woorden van Darko en glimlacht wat flauwtjes, daar had hij wel gelijk in. Kliennie knikte vriendelijk naar de draak en wou zich voor stellen. ’Het spijt me. Euuh, Klienni? Ik denk dat ik je hengel kapot hem gemaakt.’ Verbaast keek Kliennie op en voreg zich af hoe hij zijn naam wist. Misschien kon hij net zoals Twilight gedachten lezen. Kliennie moest wel grinniken om zijn opmerking. Dat zou wel verklaren waarom de vis of draak zo hard terug had getrokken. ‘Ik dacht al dat ik wat groots had gevangen.’ Zei kliennie met een grinnik met en vriendelijk stem zei kliennie. ‘Leuk je te ontmoeten Laisve.’ Kliennie zakte door zijn benen en ging rustige in het gras zitten. en keek vriendelijk de drie draken aan. ‘Als je wil kan ik ze een beetje camoufleren, je littekens bedoel ik.’ Zei Twilight opeens, het was Kliennie ook niet ontgaan dat hij veel littekens had, die moest vast veel gevochten hebben. Twilight rekte haar vleugesl even en met een vriendelijk maar nieuwsgierig stem vroeg Kliennie. ‘Je moet vast veel mee gemaakt hebben en gevochten, Laisve. Aan je littekens te zien.’

Twilight is een zeer mooie naam Hij streek over één van zijn grootste littekens en schudde lichtjes zijn hoofd op de vraag van Twilight. Sommige doen nog wel eens pijn omdat ze met gif gemaakt zijn, maar aan de andere kant zijn ze soms wel handig. Ze imponeren de tegenstander soms. Hij slaakte ene soort zucht grom uit en keek dan Kliennie aan. Niet dat ik ze allemaal bij houd mijn gevechten maar ik denk dat ik zo ongeveer met 46 draken aan de stok heb gekregen en dan zijn sommige van die kleine littekens nog gemaakt door van die domme jagers die trachte me in te halen. Eén keer is het bijna gelukt toen ik nog jonger was. Ja nog jonger Twilight. Maar ik ben op de één of andere manier ontsnapt aan de koorden. Even liet hij een flits door zijn gedachten gaan van het moment dat hijd door een boom viel toen Shakey hem ertegen geklemt had. Als uitleg voor Twilight. Hij vond het fijn om zo te kunnen comuniseren, en wat vreemder was om het te doen. Normaal sloot hij zich altijd af maar de evengrote draak naast hem kon hij op de een of andere manier niet uitsluiten.

Twilight glimlachte toen hij een compliment over haar naam maakte. Hij legde daarna uit waarom hij ze hield. Toen hij zei dat er in sommige gif zat en dat die nog wel eens durfde pijn te doen glimlachte ze zachtjes. Ze keek eens. De meeste littekens waren vrij goed genezen, een paar toonde overduidelijk tekenen van gif. De blauwe draak sloot haar ogen even en een felle flits schoot uit haar horens en sloeg in verschillende littekens waar gif in zat in. Ontspannen opende ze haar ogen. "Voor de littekens waar zeer veel, of ontzettend sterk gif in zat houdt het de pijn alleen een beetje tegen, de andere zijn zo goed als genezen. Twilight was nu een beetje moe en ging wat geriefelijker liggen terwijl ze luisterde naar wat Laisve te vertellen had, 46 draken, dat was veel! Toen hij de twee woordjes: nog jonger zei wrond ze er iets tussen. "Ik zou je bijna een nestkuiken beginnen noemen. Je bent met mijn maatstaven een baby." Maar ze glimlachte naar hem. Hij vertelde nog iets en er schoot iets door haar hoofd heen, iets wat niet van haar was. Ze dacht dat ze zich onbedoeld in zijn gedachten had verplaatst en vanuit zijn gedachten veel opving, toen dat door zijn gedachten sneed leek het even alsof ze een schokje kreeg. Ze was verschrokken van de plotselinge gedachte, maar daar was ze direct overheen. "Ah zo." Ze glimlachte toen ze merkte dat het hem niet lukte haar buiten te sluiten. "Mijn mentaal bewustzijn is te groot voor jou om buiten te sluiten, deels omdat ik zo oud ben. Jou spieren zijn sterker, maar mijn mentaal bewustzijn kan je verpletteren zoals jij een mier doodtrapt." Ze glimlachte naar hem. "Ik begrijp hoe je aan de littekens komt, en ookal heb ik al zeer veel meegemaakt, ik heb één litteken, en dat zie je ook amper. Ik heb het geluk dat ik alleen door magische voorwerpen schade aan mijn schubben krijg." Dat was deels omdat haar vijf lagen huid allemaal zeer sterk waren, haar schubben zelf waren van een onbekende materie die op zich zichzelf al zeer sterk waren, en doorzichtbaar, daaronder zaten saffieren, en onder die twee huiden zaten drie huiden die magisch waren. Maar enkel diende voor niet-magische dingen buiten te houden, klauwen, horens en tanden, speren, zwaarden en pijlen. Zeer handig, alleen giftanden en magisch versterkte wapens geraakte door haar schubben heen.

Nu de litekens met gif geen pijn meer deden voelde hij dat hij eigenlijk altijd al met pijn had geleefd. De verlossing die hij nu voelde deed hem goed en aarzelend begon hij tegen Twilight. je moet weten dat ik niet echt een aardige draak ben... hij stopte en dacht na over hoe hij verder ging nee, aardig ben ik echt niet. Mijn lievelingskostje is mensenvlees en ik heb eens een draak ontmoed die ook drakenvlees at, zelf wil ik dat eens proberen. Hij keek naar zijn klauwen keek toen nogal dromerig voor zich uit. En als ik oud genoeg ben dan wil ik bij de NW, het gevecht waar ik nu vandaan kom was met hun. 2 Tegen één, ja dat was hevig. De verse wonden die je ziet komt van hun, en mijn staart... Ik hoop dat die nog goed komt. Hij zucht en keek hard voor zich uit. Dus weet waar je aan begint als je bevriend met me wilt zijn.

Twilight glimlachte terwijl ze luisterde. "Jonge draak, ook al eet jij op een dag draken vlees, dat is jou keus. Zolang je van mijn vlees afblijft en van de draken die ik liefheb afblijft kan het me niet schelen, ook al eet je padden." Ze wist dat ze niet met iedereen bevriend kon zijn, maar iedereen maakte zijn eigen keuze's, het was niet aan haar om die voor iemand anders te maken. Maar als hij ooit een dierbare van haar opat... dan zou haar toorn erger zijn als die van de NW. "Maar nu is het mijn beurt om je te waarschuwen, ik ben een element-draak. Als jij iemand die mij dierbaar is verwond, en ik kom erachter... dan denk ik niet dat je nog lang leeft. Element draken krijgen met de jaren steeds meer krachten, op een duur heb je ze allemaal, afgezien van de wind en duistere krachten. En mijn stemming is zeer veraderlijk. Dat is zo'n tikje." Ze glimlachte ontspannen alsof ze niets had gezegd, haar horens, die als een dun, naar binnen geholde maan waren, knetterde even, terwijl in het midden een kleine bliksemflits ze met mekaar verbond. Het diende als waarschuwing, maar niet gemeen bedoelt. Ze glimlachte weer terwijl ze zich nog een keertje uitrekte.

Wel daar kan ik mee leven, nu ja ik niet dat ik die Klienni mag opeten... Hij keek grinnikend naar de mens die hij bedoelde. Zelf heb ik mijn krachten ook nog niet tot volle kracht getraint. Moesten ze het eens laten afweten heb ik altijd mijn sterkte nog. Nu ja ik denk dat ik hier niet te lang moet blijven hangen, ik mag me niet binden aan iets. In dit geval een gevoel van vredigheid. Hij stond op en zucth uitgebreid, wat als gvolg had dat hij een nogal iets te sterke windgolf op Klienni blaasde. "Ik ga eens vertekken, nog een fijne dag nog... O,wacht" Hij beet op een stukje van een schub waardoor die afkrakte en gaf hem aan Klienni. "Witte drakenschub, kan doorgaan voor een parelschub, hetgeen wat het meest waard is. Geef dat maar aan die boer als betaling voor zijn hengel." Hij knikte naar iedereen op de plek en keek bij twilight even doordringend in haar ogen. Een gebaar dat gedag zei, op een tedere manier. Hij draaide zich om klaar om op te stijgen.


[Laisve uit topic]

Wist even niks dus korte post van me :)

De nieuwe draak en Twilight leken elkaar erg leuk te vinden. Ze leken zelfs in gesprek maar er kwam geen woord uit hun bek. Kliennie ging rustige in het gras zitten, en staarde naar de rivier en het stroomde water. Waarschijnlijke konden die twee met elkaar via hun gedachten praten, dacht Kliennie. Dat zou wel de meest logishce verklaring zijn. Toen de wittegrijsachtige draak afschied nam stond kliennie op en knikte vriendelijk naar hem. Maar leek zich daarna meteen te bedenken, Kliennie keek even verbaast. Maar toen hij hem een van zijn witte schubben gaf knikte Kliennie dankbaar en vriendelijk. 'Bedankt Laisve. Dat stel ik erg op prijs.' daarna steeg hij op en Richten Kliennie zijn aandacht weer op Twilighte en zei wat plagerige. 'Love is in the air.' (Sorrys, kon het niet laten die opmerking )

Twilight glimlachte en knikte vriendelijk naar Laisve toen die vertrok. "Ik zie je nog wel Laisve." Ze glimlachte toen Laisve Kliennie één van zijn schubben schonk. Ze vond het ook goed dat Kliennie zei dat hij dat op prijs stelde. Toen Kliennie love is in the air zei kreeg hij een flinke stomp te verduren die hem meters in de lucht smeet. "Hou je kop." Maar ze glimlachte en ving hem op met haar staart. Ze zette hem op een rots en ging naast hem liggen. Ze rommelde even met haar staart, maar even later had ze een flinke stok. Even later had ze sterke draad vast met haar klauwen, maar groene draad, en hij was een beetje raar. Maar ze zei niets. Hoe ze hem had gemaakt moest Kliennie niet weten. Even later gaf ze hem een soort vishengel. "Zo, vis maar verder." Ondertussen zuchtte ze. Ze voelde zich eenzaam. Heel diep vanbinnen was ze jaloers op Rainbow, die had haar zielmaat al gevonden. Twilight werd 18000 over een paar eeuwen, het werd eens tijd voor haar. Maar ze zei niets. Ze vond het altijd leuk als ze iemand een lift kon geven, meestal deed ze dat ook. Ontspannen zuchtte ze en keek naar de blauwe lucht toen ze wat behaagelijker ging liggen.