The Only Option Is To Survive.

Zoals altijd riepen de bergen haar, de wind droeg haar over de witte kappen van de hoge toppen die glinsterden in het zonlicht. Ze vloog op een rostig tempo. Haar reuzachtige vleugels doorkliefden de lucht geruisloos en zonder moeite hielden ze het gigantishe witgeschubde lijf van de grote draak in de lucht. De rustige gang straalde kracht en weisheid uit. Zoals de godin van de wind daar vloog; kalm en beheerst leek er niets op de wereld dat de rust kon verstoren. Een koude windvlaag van onderen veroorzaakte lichte turbulentie. Een normale draak zou dit misschien niet eens gemerkt hebben. Maar zij onderscheidde duizende woorden in de vorm van zinnen en verhalen. Als een fluisterende stem klonk er een naam die iets in haar houding deed veranderen. Niemand zou haar reden voor deze verandering doorhebben, maar de stem van de wind was betrouwbaar en ze wist wat haar te doen stond. De wind draaide, haar richting veranderde. Ze daalde, zonder met haar vleugels te slaan gleed ze geruisloos van een onzichtbare helling van lucht. De scherpe, eizerachtige geur van bloed prikte in haar gevoelige neus als doorns in een onbeschermde mensenhuid. Ze merkte beweging op en wist dat ze niet veel later had moeten zijn. Ze landde voor de draak, geruisloos maar zeker niet onopgemerkt. Haar witte schubben versmolten niet met de sneeuw evenals de draak voor haar niet versmolt met de grot. Ze was tot tweemaal toe zo groot als de draak. Een rottende geur maakte haar duidelijk dat deze draak nog geen moment geleden een aanval had gebruikt. Er was dus al iemand in gevaar. En Sky wist wie. Ze hoefde maar een stap naar voren te zetten en haar massieve kop te heffen om de draak duidelijk te maken dat hij geen partij voor haar was: Hij trok zich terug. De geur van bloed was sterk op deze plek. De gewonde zou het zonder haar hulp (...) niet lang overleven. Ze keek een moment de draak na voor ze zich omdraaide en zich in de grot begaf. Haar nagels tikten zachtjes op de stenen vloer onder de dunne laag sneeuw. Voor haar lag een bloedspoor. Ze liep door terwijl haar bijzondergekleurde ogen langzaam wenden aan het donker. Een aantal meters voor haar lag een gestalte. Met een zacht fluisterende stem vol vertrouwen noemde ze een naam. Haar kalme blik toonde een sprankeling van bezorgtheid. Zij had een oplossing maar de gestalte moest ermee instemmen. Ze wist dat het kon en ze wist dat het nodig was. Haar blik bleef gericht op de versnipperde viguur voor haar. Gewond en omgeven door de geur van bloed. 'Ik kan u helpen, maar ik heb uw toestemming nodig' ze moest haar kop laag houden om zich niet te stoten aan de ijspegels 'De kracht die ik in bezit heb kan u helpen te overleven, maar u moet opgeven wat u in dit leven gekend heeft.' de enige woorden die hoefden te klinken waren de woorden van toestemming. Dan zou Sky doen wat ze moest doen en haar helpen met wat haar het leven zou kosten. Dit was een belangrijke keuze.

De wind ging als bij de laatste harteklop liggen. Sky liet haar kop zakken. Het had enige momenten geduurt voor Huong hara krachten had ophoopt voor deze laatste woorden. Sky had begripvol geknikt. Met haar neus vlakbij het uitgeputte lichaam van Huong ademde ze in. Een vreemde gloed kwam van het mensenlichaam. Een lichtblauwe rozige mist kwam uit het lichaam en verdween in beide neusgaten. Sky hief haar kop. De huid op Huongs lichaam werd grijs, het leek te versmelten en te vervagen. Ze sloot haar ogen, wachtte een moment en ademde toen lang uit. De vreemde mist verscheen boven het lichaam, of wat er nog van over was. Het kolte rond, verkleurde. De overblijfselen van het lichaam werden in de vormen opgenomen. Sneeuw stoof op en vermengde zich. Sky bleef uitademen. Alsof het nooit zou ophouden. Plots stopte de grote witte draak. Het geheel voor haar veranderde continue van kleur en vorm maar nu ze was opgehouden met uitademen begon het licht te geven. De amulet om haar hals gloeide, een klein strengetje wittige mist verscheen en voegde zich in wat zojuist gecreeëerd en veranderd was. Sky fluisterde zachtjes vele zinnen en spreuken. Ze waren als de stemmen van de dood maar vormeel, vriendelijk en licht. Woorden vloeiden in elkaar over terwijl de viguur voor haar de laatste vormen aanpaste en langzaam minder ging gloeien. Traag zakte de donkere gestalte neer. De sneeuw in de grot was bijna geheel verdwenen. Sky was vermoeid maar dat zou na een korte rust plaatsmaken voor kracht. Ze ging voorzichtig bij de gestalte op de grond liggen en krulde haar lichaam, kop en staart rond wat er in de grot lag zodat het beschermd en omringd werd door een veilig gevoel en een warm lichaam. De geur van bloed was weg en de stilte was als oorverdovend. Ze hield haar bijzondere ogen open, haar blik gericht op de ingang en de gestalte die ze beschermde. Het licht dat de grot binnenviel was vaag. De kalme golving van grijs in haar blauwe ogen liet merken dat ze gezond was. De verandering in haar ogen, de kleine nuances maakten enkel zij die het wisten duidelijk dat ze moe was. Slaap zou later komen, nu waakte ze en rustte ze alleen over de donkere gestalte die zij met haar lichaam omringde en beschermde.

De jonge zwarte draak leek langzaam te ontwaken. Ze glimlachte vriendelijk naar het zwarte schepseltje. Huong had ene nieuw lichaam met alleen instinkt en een vage schets van karakter als herseninhoud. Sky zou de eerste tijd bij hem blijven om hem wat dingen te leren over het overleven. Ze wist dat de spraak verdwenen was, mogelij zou deze nooit meer terugkomen. Sky moest een aantal keuzes maken voor deze jonge draak en ze besloot een aantal standaart dingen die als het goed was ver in het instinkt zaten omhoog te halen. Sky hief haar kop een beetje van de grond zodat ze kon praten maar niet intimiderend overkwam. Ze zou beginnen met de taal en een naam. De Taal der Draken was voordehand liggend omdat de meeste woorden daarvan in het instinkt van de draak liggen. Ze knikte toen de geluidjes door de stille grot klonken. Ze bedacht een simpele naam 'Toothless, jonge draak. Ik ben Sky, draak van de wind.' begon ze in de Taal der Draken. Als het goed was zou Toothless dit moeten hebben verstaan aangezien deze taal ingebouwd zat. Het enige wat hoefde te gebeuren was het ophalen van de woorden. Daarna zou ze wel beginnen met het ophalen van het jachtinstinkt en het leren vliegen. Ze keek de jonge draak in zijn gele ogen. Ze ging met haar ogen over het lichaam van de zwarte draak en ging na of alles goed was gegaan. Het leek erop dat Toothless het gehaald had en gezond was. Daar was ze blij om maar hij had nog een lange weg te gaan. Sky zou hem helpen die weg goed te begaan en zorgen dat hij de goede kant op zou gaan en hij straks zelf zijn weg kon vervolgen. Alleen Sky wist wie deze draak ooit geweest was en nooit meer zou zijn.

Sky glimlachte en knikte terug waarna ze haar kop op de stenen liet rusten. Transformatie's zogen werkelijk de energie uit je. Het duurde niet lang of ze sliep. Ze had een kalme slaap waarin haar hartslag en ademhaling zoals bij ieder ander omlaag gingen. Ze had al duizenden jaren door hoe dromen bestuurd konden worden. Alleen voorspellende dromen kon ze niet beheren. De droom die ze had stelde niet veel voor. Omdat ze nooit nachtmerries had gingen haar dromen vaak over de grot die ze had hier in DW. Ze droomde dan vaak dat de oude boom bij de ingang van de grot in bloei stond en de wind de bloesem het dal in blies. Maar deze droom was anders. Waarschijnlijk door de uitputting die ze onderging misschien om een andere reden maar deze droom week af:
Er stond geen wind, de boom was kaal en het was koud in het dal waarin haar kalme grot lag. Ze nam de moeite niet het te laten waaien en ze keek naar beneden het dal in. Beneden was het kleine meer met het smeltwater van de ijskappen op de bergen. Ze volgde een ijsblauw riviertje omhoog tot het tussen de bergen verdween. De sneeuw op de toppen was anders; het wat minder, de kleur was anders; grijzer en de bergen waren gesleten en ronder. Ze besloot een eindje te vliegen om te zien of er meer anders was. Achter de bergen waren niet langer meer de groene velden. Er was geen sneeuw en er warewn alleen mensenbouwsels die er vreemd en grijs uitzagen. Sky kapte de droom af en wekte zichzelf: Ze wilde de toekomst niet zien.
Toen ze haar ogen opende was het licht buiten. Ze hief haar kop en bedacht nog net op tijd dat ze in de kleine grot met de ijspegels lag. Ze stootte toch een langere ijspegel van het plafond met een van haar horens. De scherpe punt bevroren water viel kapot op de stenen vloer van de grot. Sky zuchtte en zocht met haar blik naar Toothless. Waar was hij? Ze zag het zwarte draakje een eindje van haar weg en glimlachte tevrede. Het werdt tijd dat ze hem leerde vliegen en de wereld zou laten zien. Met namen jagen was belangrijk.