Bekeken

Een zwarte draak, niet klein maar niet zo groot als een volgroeide draak, vloog over het NW-gebied richting de kraters en het stoom van de warmwaterbronnen. Rustig liet hij zijn vleugels klapperen en daalde in hoogte. De luchtstroom zorgde ervoor dat hij op de lucht kon blijven drijven als hij zijn zwarte vleugels gebruikten. Aan de bovenrand zat een laagje zwarte schubben die identiek waren op die van zijn rug en de rest van zijn lichaam. De draak kon zijn vleugels zo inklappen dat ze beschermd waren door een laag schubben als hij ze inklapte, zo konden draken niet zomaar zijn vleugels als zwakke plek gebruiken en konden er geen pijlen door heen. Zijn poten, hij had er vier voor de verandering, kwamen bijna tegen de grond aan. Zo vloog hij een tijdje door. Achter hem liet hij zijn thuisgebied achter en remde toen midden in de lucht hangen. Zijn gele ogen gingen naar beneden. Er zat een enorm gat in de grond, de krater. Het was grijs zwart, hij kon de as nog zien en een dikke laag stof. De grond die eerst bijna zijn poten raakten lag nu meer dan vijf meter onder hem. Rustig maakte hij een duikvlucht om vervolgens de grond onder zijn poten weer te voelen. Op zijn achterpoten bleef hij balanceren, aan alle vier zijn poten zaten vier vlijmscherpe witte nagels vast. Zijn dikke met schubben bedekte staart zwaaide krachtig heen en weer. zijn ogen flitste om zijn omgeving, het zag eruit als een trainingsveld. Er was niks dat hem in de weg zat dat zijn vuur zal dempen en er waren geen pottenkijkers, tenminste dat dacht hij. Hij rekte zich uit en gaapte kort zonder veel geluid te maken. De jonge draak van een jaar had nog maar twee krachten ontdekt met een klein extraatje erbij zonder dat hij er zelf om vroeg. Zijn flits die iedereen verblinden die in een ruimte zat waarvan je nog net een aanval kon doen. Van boven tot onder kon hij zijn tegenstanders, of prooi, verblinden. Voor de rest had hij variaties gemaakt op zijn vuur en de rook die eraf kwam was giftig, gezien toen hij vuur spuwde voor prooi. Een hert was een behoorlijk eind van de andere herten neergestort maar gaf geen symptomen af van verbranding. Verstikt door de rook was het niet, de kleur bij de neus van het hert was lichtjes blauw geworden. Gif.
Shakey begon met wat krachtmetingen met zware stenen optillen en proberen ze te breken, als opwarming zag hij het. Daarna begon hij zijn flits en probeerde te bedenken of hij er nog meer mee zou kunnen doen. Tijdens het bedenken hoorde hij geschraap achter zich. Met een ruk draaide hij zich om, wie of wat was daar.

[Liefst onbekende goede posters :3]

Nieuwsgierig keek Nagada de draak aan , wat was die nou aan het doen??
Wat is er nou zo leuk aan stenen optillen?
Spelen of vliegen is toch veel leuker?
ze dacht zoveel in een keer dat ze het knap van haarzelf vonden.
''Wat doe je?''vroeg ze.
En ze ging er eens lekker bij zitten.
Wordt je daar sterk van?
Ze wachtte op andtwoord.
Was haar vraag zo dom?

Edit Sky: Deze post is te kort Nagada, gelieve niet i.p.v een punt de 'enter-toets' te gebruiken maar gewoon een punt en een spatie.

[Nagada, als je niet steeds op enter drukt is het fijner lezen voor mij en de andere Rpgers. En je moet minimaal 3 volle regels hebben en zo kan je niet zien of je dat hebt En misschien is het handig als je een normale draak in je avatar doet dan weten anderen hoe je draak eruit ziet, nu moeten we gokken tenzij je dit zelf beschrijft ^^]

Shakey keek om en zag een draak, zeker jonger dan hem maar ouder dan rake naar hem kijken. Ze had een nieuwsgierige en vooral niet begrijpende blik in haar ogen die hem licht irriteerden. Waarom moest die draak nou weer naar hem gluren. Ontevreden gromde hij en gooide de grote steen die hij in zijn zwarte klauwen had weg met een inspannende gooi. Een paar meter van hem vandaan viel hij met een harte ''boem'' op de grond. Keurend ging zijn blik over haar heen en die blik veranderde al snel in afgunst. Fijn, kreeg hij bezoek van een goed draakje, nou ja goed dat wist hij nog niet zeker maar erg slim was ze niet. Toen ze nog is vroeg wat hij aan het doen was gromde hij diep vanuit zijn keel door de onwetendheid van deze jonge draak. Zelfs op haar leeftijd stelde hij niet zulke nutteloze vragen. 'Ik ben kiezeltjes gooien dat zie je toch.' Hij rolde met zijn ogen, zijn stem was een en al sarcasme en spot. De draak kon toch wel denken, die stenen waren goed voor zijn spieren, want draken waren twintig keer zo zwaar als zo'n steen. Het was ook voor zijn uithoudingsvermogen. Zijn armen zouden verzuren als hij de steen te lang zou vasthouden maar hiervoor moest hij een pijngrens doorbreken en dat was ook nog een doel voor deze warming up. Misschien moest hij zijn vuur is op dat beestje afschieten. Als ze dood of gewond was gaf hij haar Curse. Ze was net klein genoeg voor zijn bek..

[de avatar is zo omdat ik nog niet weet hoe ik eruit zie]
Ze begreep hem,zij snapte ook wel dat het vervelend was als iemand je aan zat te staren,Maar ze wist niet of ze goed of slecht was,ze kon niet kiezen.''Kun jij me helpen?''zei ze en ze ging staan.''Ik weet niet wat ik moet kiezen,goed of slecht...beide spreken me aan maar ik kan geen keuze maken,en ik weet ook niet hoe ik moet jagen of trainen..Kun jij me helpen??''Ze keek hem lang en doordringend aan,ze wachtte maar dat maakte niet uit,ze had veel geduld.Vol vertrouwen bleef ze naar hem kijken,als hij me niet kan helpen kan niemand dat dacht ze.Ze strekte haar vleugels en probeerde vuur te spuwen,maar dat ging niet.''Ik zie dat je me iets aan wil doen,zit iets je dwars ofzo?''zei ze.Ze vertrouwde hem niet helemaal maar hij kon een grote hulp zijn.Zachtjes gromde ze,ze voelde een gigantische brul opkomen.Maar ze hield hem in,ik moet beleefd zijn dacht ze...of toch.Nee toch niet.''ik ben verwarrend he?''vroeg ze''ik weet nog niet wat ik wil,maar jij zou me kunnen helpen,als je dat wil????''ze draaide om.''ik kan maar beter gaan,ik wilde je niet storen,ik vondt het alleen maar interesant,het spijt''.Ze strekte haar vleugels en vloog de lucht in even draaide ze om,ze aarzelde.Zal ik terug gaan of.......

Geïrriteerde blikken die hij naar de draak had geworpen veranderde nu in een spottende blik. Zijn lippen bedekt met schubben veranderden in een spottende en vooral valse grijns. Het moest niet gekker worden! Shakey dacht dat hij eindelijk een rustig plaatsje had gevonden om te oefenen, werd hij gestoord omdat iemand hem had lopen begluren. De rode draak met haar zilveren schubben bij haar onderbuik en stekels was wel erg vreemd. Hoe kon je nou goed en slecht tegelijk zijn, dat kon niemand. Je bent slecht of je bent het niet, anders was je neutraal of goed. Zo simpel als wat, er was geen keuzen, het was je karakter. Hoe je denkt, wat je doet, je gedrag, alles je hele wezen zelf bepaald of je goed of slecht bent. Je kan niet zeggen, ''Oh ik ben goed,'' en dan vrolijk iedereen helpen en zoveel mogelijk vriendjes maken en dan de volgende dag die vrienden aanvallen of afsnauwen omdat je dan weer ''slecht'' bent. Dan was je nog minder dan goed, je was nep. Walgend keek hij naar de rode draak, ze kon nog niet eens jagen en voor zichzelf zorgen. Ze was bijna een jaar! Hoe kon je dan niet weten hoe je moet jagen, al waren het maar de grond beginselen. Spelenderwijs leer je zulke dingen. Als je honger hebt en er is niemand die je te eten geeft ga je toch jagen. Misschien niet meteen maar uiteindelijk als je haast dood gaat van de honger neemt je jagers instinct het toch wel over. Schamper snoof hij en barstten in een akelige en scherpe lach uit. 'Ja natuurlijk.' Lachte hij nog half, de grond trilde onder zijn lach, zelfs die was koud en zonder enige warmte. 'Denk je nou echt dat ik niks beters te doen heb dan jou te leren hoe je moet jagen. Als je niet weet hoe je kan jagen en niet voor jezelf kan zorgen kan je beter een huisdier gaan spelen voor een mens.' Snauwde hij haar nu af. Zwarte rook kwam uit zijn neusgaten dat duidelijk maakte dat hij zich irriteerden. Toen ze opvloog was hij er maar wat blij mee. Dom wicht, dacht hij vol leedvermaak. Hij was benieuwd of ze het lef had om terug te komen, of dat ze naar de goedzakjes ging, waar ze hoorden.

Maar toch draaide ze zich om.''Ik laat me niet naar beneden halen door jou''Zei ze kwaad.''Spijt heb ik nu niet meer en ik kan best voor me zelf zorgen ik heb jouw hulp niet nodig!''schreeuwde ze en daarna stak ze al haar energie in een zo snel mogelijke vlucht.Ze wilde geen minuut langer bij die draak in de buurt blijven...maar hij had iets vertrouwelijks...hij doet haar aan iemand denken...maar ze kan zich niets herrineren.Leek haar vader soms op hem??Ze wist het niet maar ze vloog zo snel mogelijk weg,dan kon hij verder trainen.Wat kon haar het schelen,hij vond zichzelf zo stoer.Alsof hij geen hart had.Maar ze had zo'n gevoel dat hij nog wel bijdraaide en dat gevoel ging echt niet zomaar weg.Nog een keer keek ze om.Maar ze was te hoog om nog iets te zien....