En toen?

Rake vloog hoog over de velden, hij werd steeds beter met het vliegen en het landen. Hij had veel geoefend en veel manieren geprobeerd om te kijken of dat beter ging en sneller. Het resultaat mocht er zijn, hij kon goed vliegen voor zijn leeftijd net zoals zijn zusje en broertjes. Hij had alleen zijn krachten nog niet onder de knie, maar hij kon zich al prima redden zonder zijn krachten. Maar hij was toch wel benieuwd er naar. Rake suisde door de lucht en de wind ging langs hem heen, hij sloeg zijn vleugels met krachtig slagen op en neer om wat meer vaart te maken. Rake speurde de velden af, op zoek naar een prooi. Al snel zag hij een grote kudde herten rustige grazen in de velden van het verse gras. Rake maakten een oorverdovende brul en sloeg een paar keer krachtig met zijn vleugels en schoot naar beneden. Rake had zijn zinnen gezet op een grote mannetjes hert, Toen hij vlak boven de grond vloog strekte hij zijn grote klauw uit en greep het beest met een ruk tussen zijn klauwen. Die wanhopige weg probeerde te vluchten, de ander herten waren al lang weggevlucht. Met het hert in zijn klauwen lande hij op de grond. Hij beet het hoofd van het hert er af en ging liggen. Met grote happen slokte hij de rest van het hert naar binnen. Rake keek behoedzaam maar rustige om zich heen en dacht, wat gaan we nou doen. Mischien kon hij hier even oefen met zijn krachten, dat verveelde hij zich inddergeval niet. En had hij toch nog wat te doen. Maar net toen hij opstond om te gaan oefenen hoorde hij voetstappen zijn kant op komen. Nieuwsierige keek hij omzich heen wie en wat het was.

Shakey lag rustig een dutje te doen onder een treurwilg. Het was een zachte dag en een klein dutje vond hij wel gepast. Niet lang, hij moest nog trainen en hij wou nog eten vangen voor de middag zou vallen.
Zorgeloos stond hij op en schudden zijn kop heen en weer. Loom gaf hij een luide brul dat voor hem een gaap was. Wat vogels kraaiden verschrikt en vlogen op om op een andere boom hem argwanend aan te kijken. Hij rolde met zijn ogen en klapten zijn vleugels open. Hij klapperde er even mee en steeg toen op. Het vliegen ging hem steeds beter af en hij vond het ook erg leuk, vuurspuwen kon hij al, oefenen was nog steeds gewenst maar het ging toch redelijk. Ergens vroeg hij zich af hoe het met zijn broer en zus verging maar hij bekommerde zich niet heel erg om hen. Hun deden dat vast ook niet over hem, als familie waren ze niet bepaald close. Ze leken ook totaal niet op elkaar, Aerith kon in het water zwemmen, als hij dat deed zou hij of verdrinken, of zijn vuur was nutteloos. Nee, hij was echt een vuur draak.
De geur van bloed verstoorden zijn gedachten, zijn kop richten zich naar de grond en zijn scherpe ogen zag het karkas dat waarschijnlijk van een hert was geweest, en daar niet ver vandaan een draak.
Nieuwschierig zetten hij een landing in en voelden al snel weer grond onder zijn poten. Een meter of dertig van hem vandaan stond een bruine draak. Zijn kop ging een klein tikje schuin en staarde met zijn fel gele ogen naar de blauwe ogen van de draak. Hij zag er jonger uit dan hem. 'He.' Zei hij simpeltjes en met een verveelde ondertoon. Misschien werd zijn dag toch nog intressant.

Rake stond verveeld op om weer te vertrekken toen hij in de verte een ander draak een paar meter van hem vandaan zag landen. Er kwam een grijns op zijn gezicht. Misschien wordt deze dag nog wel een beetje leuk. De grijze draak liep op een verveelde manier op hem af en zei met een verveelde ondertoon. 'He.' Rake knikte, ' heey daar.' zei hij net zo verveeld terug. Hij had felle gele ogen en hield zijn kop een beetje schuin. Rake bekeek de draak met een kille blik, misschien was deze wel oke. Dat zal hij snel genoeg merken, de draak was zeker ouder dan hem. Rake hief zijn staart wat op en liep een rondje om hem heen. hij zag er nogal sterk uit. Hij liep niet zoals de meeste draken op vier poten. Hij liep een beetje zoals een vliermuis zo zag hij er ook voor een groot gedeelde uit. Maar dan veel groter en gevaarlijker. 'Wie ben jij.' Vroeg rake op een natruale toon maar hij keek hem fel aan. Als dit uit liep op een gevecht zou dit wel een goed training voor hem zijn. Hij had er wil zin in, in een potje vechten of stoeien. Rake ging weer voor hem staan.

Flutpostje:(

Koud keek hij naar de bruine draak die dichter bij kwam. Hij liep niet op vier poten maar op twee, zelf kon hij wel gebruik maken van vier poten maar dat deed hij niet, twee ging makkelijker dan vier. De draak had iets van een vleermuis, alleen dan groter en angstaanjagender. Het gecirkel om hem heen beviel hem totaal niet. Waarschuwend liet hij zwart rook uit zijn neus ontsnappen en staarde strak naar de blauwe oegn van de draak. 'Ik ben Shakey, zoon van Shadow.' Antwoorde hij kil de vraag van de draak. 'En wie mag jij wel niet zijn.' Gromde hij en deed een stap in zijn richting om het cirkelen te onderbreken. Hij was geen beest met twee koppen die je van alle kanten wou en moest bekijken, wat dacht die draak wel niet.
Zijn vleugels klaperde en steeg op. Een meter of tien ging hij opzij en de grond trilde over zijn ruwe landing. Dreigend gromde hij zachtjes, hij haatte die onderzoekende blik van de draak. Hij snoof, de draak zou vast en zeker sterk zijn. Misschien moest hij is kijken of ze aan elkaar konden meten.
'Zin in een gevechtje, niet tot de dood, maar kijken wie het sterkste is.' Hij grijnzde zijn tanden bloot en zijn ogen glansden vals. Als ze tot de dood gingen vechten was een van de ouders niet blij, hij had ook geen aanleiding om deze draak te vermoorden, dat hij hem op z'n zenuwen werkten was geen geldige reden. Jammer genoeg.

[Inspi op ]

Rake grijnsde, hij vond het irritant en het beveil hem totaal niet. dat hij zo bekeken werd en het gecirkeld om hem heen. Rake vond dat wel ammusean dus ging hij rustige door, ens kijken hoever hij kon. Als waarschuwing liet hij een zwarte rook uit zijn neus komen. Rake keek even met wat bewondering maar herstelde zijn blik weer snel naar een emotieloze blik. De grijze draak stelde zichzelf voor als Shakey zoon van shadow niet dat hij die kende. En dat boeide hem ook niet zo veel wie zijn ouders waren.
Rake haalde even zijn schouders op. 'En wie mag jij wel niet zijn.' Gromde Shakey, en deed een stap dichterbij. Zou hij het vertellen, maar voordat hij antwoord kon geven steeg de draak op en lande een paar meter van hem vandaan. De grond trilde van de landing maar daar merkte rake weinig hij was al best groot voor zijn leeftijd maar nog net iets kleiner dan Shakey. Hij gromde weer zachtjes. ‘Ik ben Rake zoon van Toxic en Azazeal.’ Rake grijnsde breed toen hij voorstelde om een potje te vechten. Shakey grijnsde zijn tanden bloot en zijn ogen glansden vals. Met pret oogjes keek rake naar Shakey hij had wel zin in een vechtpartijtje. Maar ze konden ook de mensen gaan vervelen die een paar meter hier vandaan wonen. ‘Of zullen we wat mensen plagen. Wat lijkt je leuker.’ Zei Rake met een valse grijns en een kwaadaardige stem. Deze draak was wel oke vond rake.

Toxic en Azazeal kende hij qua naam wel, simpelweg vanwege het angstige gefluister van de mensen de de vele geruchten die er ronden gingen over Toxic vooral. Naar geruchten en roddels was Azazeal al een tijdje niet meer gespot. 'Rake dus hmm..' Momepelde hij. Dat Rake geen lieverdje was wist hij allang, nu was het bevestigd.
In de blauwe ogen zag hij pretlichtjes opdoemen en zijn mondhoeken trokken zich tot een strakke streep. Wat had Rake in gedachten, zat hij al een strategie te verzinnen om hem te vloeren, maar hij had het fout. In plaats daarvan kwam Rake met een nieuw voorstel, een betere zelfs. Mensen treiteren.
Onmerkbaar knikte hij dit kon nog intressant worden. 'Ik denk dat de mensen me toch een stuk intressanter lijken.' Hij grinnikte op een valse manier zonder een beetje humor erin. 'Ik ben benieuwd hoe verschillend mensen van een hert of konijn smaken.' Zijn klauwen zetten zich uti en glanzen in de zon. Hij bekeek ze goed, het waren scherpe klauwen en ze konden de mensen in een haal in vieren delen. 'Klauw of kracht?' Vroeg hij om het spelletje intressanter te maken. Mensen konden vrij gemeen aanvallen met hun wapens, maar zonder waren ze slechts prooi, gedoemd om opgegeten te worden. Natuurlijk waren er nuttige mensen, temmers noemden ze zichzelf. Al zag hij zelf het totaal niet zitten iemand als een mens op zijn rug te hebben. Hij hoopte dat er een lekker maaltje tussen zat, wie weet, waren mensen wel lekker. Het was in ieder geval een makkelijke prooi.

Toen hij Toxic en Azazeal zie leek er een belde te rinkelen bij Shakey. maar dat kwam waarschijnlijk door al de gefluisterd door de simpele en nutteloze mensen. 'Rake dus hmm..' Momepelde Shakey, Rake knikte. hij zag hoe Shakey nadacht over zijn voorstel om mensen te plagen en te treiteren. Maar al snel bleek dat hij er we lzin in had en dat een beter idee vond. 'Ik denk dat de mensen me toch een stuk intressanter lijken.' Hij grinnikte op een valse manier. Rake knikte goedkeurend en grinnikte vals. 'Ik ben benieuwd hoe verschillend mensen van een hert of konijn smaken.' Rake keek even verbaast op van de gedachte maar knikte instemmend, mischein dat ze daar goed voor zijn als snack. Mensen waren niet zo lastige te vinden en makkelijk te pakken. Shakey vroeg toen of ze met spierkracht gingen of met kracht. Rake haalde even zijn schouders op. Hij had weining keus en moest het wel doen met zijn spier kracht. Van Shakey wist hij het nog niet. 'Ik moet het nog doen met me spierkracht. Ik heb me krachten nog niet onder de knei.' Gaf hij met tegenzin toe. Dit ging nog een leuk spelletje worden en mischien smaakte mensen nog niet zo slech. Rake kon het nog niet weten hij was pas twee maanden oud. Dus voor alles moest het een eerste keer worden en zijn. Rake brulde luid en dreigend en steeg met een hoge snelheid alvast de lucht in. De wind suisde langs zijn lichaam. 'Kom je nog.' Roepte hij luid naar Shakey.

Shakey knikte alleen en keek hoe Rake omhoog steeg in een snelle flits. Nou, je kan toch redelijk vliegen jochie. Ging er droog door hem heen. Hij sloeg een keer goed met zijn vleugels en kwam naast Rake vliegen. Hij maakte een kleine salto terwijl hij zwart vuur spuwden, het zag van onderen eruit alsof hij een zwarte vuurbal was. Hij rekte zijn nek uit en brulde hard. Zijn brul weerklonk door de bergen en hij knikte tevreden. Onder Rake en hem zag hij de vogels opstijgen door het woeste gebrul van de jongelingen. Hij grinnikte en daalde wat in hoogte om naast Rake te gaan vliegen. Hij hield zijn bek ietsjes open en verspreidden een grote wolk rook, alleen was deze niet giftig zoals ze meestal waren. De wolk was groot genoeg om hem en Rake te camoufleren. Zijn felle gele ogen zagen alles door de rook heen en onder hem kwam een klein dorpje zichtbaar. 'Wedstrijdje wie de meeste mensen weet te vermoorden?' Stelde hij zachtjes voor.
Niet op antwoord wachtend zette hij een duikvlucht in. Onder hem zag hij de mensen langzaam groter worden. Angstig geschreeuw en gekrijs deed hem goed. Hij brulde en sloeg zijn vleugels tegen zijn lichaam. Als een pijl kwam hij terecht op de grond. Door de zware trillingen kwamen er breuken in de aarden. Hij keek kort omhoog waar Rake bleef maar richten zich toen op de mensen. Eten kwam straks wel, eerst moorden.
Zijn klauwen namen zo tien mensen mee en in zijn mond verscheurde hij even veel mensen. Als ze dood waren liet hij ze weer vallen en zocht nieuwe slachtoffers. 50, 51, 51. Kom maar op rake je wint nooit van me.'

Shakey kwam al snel naast hem vliegen, Rake brulde nog eens luid en keek naar Shakey die een zwarte wolk maakte als een soort dekmantel. 'Wedstrijdje wie de meeste mensen weet te vermoorden?' Stelde hij zachtjes voor. Rake knikte hij vond alles best, hij had nog een appeltje met die mensen te schillen. Maar voordat hij op antwoord kwam schoot Shakey naar de grond toe en maakte een grote woedende brul. Rake kreeg een valse glimlach en dook hem snel achterna. Hij zag een kar met twee paarden voor op en een paar mensen er in wegrijden. Met zijn kracthige klauwen pakte hij de kar en sloeg meteen krachtige met zijn vleugels. De mensen gilden en krijsden van angst. Hij zag een huisje verder op staan met een krachtige worp liet hij de kar los. En smeet die richting het huisje, de paarden en mensen gilden van angst. Maar toen de kar met een knal op tegen het huisje knalde en uit een spatte. Heild hun gegil en het gehink van de paarden meteen op. Rake steeg weer op en vloog naar Shakey. Die al in het drop bezig was, Rake lande naast hem op zes mensen en keek genieten om zich heen de choas en het angstige gegil klonk als muziek in zijn oren. Hij greep met zijn klauw nog drie mensen en bekeek ze eens goed. Het drietal trilde van angst. Rake deed zijn bek open en verschuerde ze er alledrie in. Hij slikte door de kleren waren iets minder maar het smaakte niet verkeerd een mens. 'Je moet eens een mens proberen ze smaken best lekker.' Rake brulde nog eens luid, het drop was nou zo beetje verlaten nou . Met zijn staart sloeg hij een huis kapot, de bro kstukken vlogen alle kanten op. Gelukkig had hij een dikke huid en deed rondvliegend puin hem weining.

Shakey zag Rake naast hem neer en verpletterde een huifkar vol mensen. Hij grijnsde zijn bebloede tanden bloot en verpletterde met een klauw drie mensen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij Rake drie mensen opeten. Hij liep rustig naar hem toe terwijl hij met zijn staart over het plein veegde. Zijn heen en weer zwiepende staart vernielde alles op zijn pad, maar dat kon hem niks schelen. 'En hoe smaakt mens?' Vroeg hij in het draaks. Rake brulde luid zijn antwoord en hij knikte. Hij keek om zich heen, het dorp lag volledig in puin en hier en daar zag je nog mensen wegrennen. In de verte zag hij nog een bewegend iets. Grijnzend klapte hij met zijn vleugels en ging midden op een huis staan. Twee bibberige mensen vastgeklemt aan elkaar. 'Ach wat zoet, twee geliefde.' Zei hij geslepen in de mensentaal. 'Wees niet bang, jullie zullen voor altijd bij elkaar blijven.' Zijn gele ogen flitsde opeens heel fel. Een wit licht verblinde iedereen in zijn omgeving, Rake waarschijnlijk ook al wist hij niet hoe zijn kracht op draken werkte, nooit geprobeerd. De twee mensen gilde het uit en sloegen hun handen voor hun ogen. Hij lachte vals en pakte ze op. Hij beet ze in stukken en hij hoorde de botten kraken onder zijn scherpe tanden. In een keer slikte hij ze door, hij smakte even. Hij keek om zich heen, het dorp was verlaten. Rustig vernielde hij de laatste huizen en spullen en liep naar Rake. 'Mja, die kleren en spullen die ze bij zich hebben zijn redelijk smaakloos. Ze zijn wel taai maar het gaat wel.' Hij grinnikte. 'Hun bloed is echt zout zeg, wat eten die mensen wel allemaal niet.' Hij snoof en haalde achteloos een schuurtje van zijn grond. Nu was er niks meer te vernielen, het spel was over.

Edit Sky: Jongens, hoeveel mensen denken jullie dat er in DW zijn? 50 is misschien wel een kwart van de bevolking. Hou het realistish; temmers laten zich niet zo makkelijk doodmaken in de RPG waarom jullie zelfverzonnen mensen wel?

Shakey grijnsde en verpletterd nog een paar mensen met zijn klauwen, Shakey liep over het plien naar hem toe en zwiepte met zijn staart over het plein. Shakey vroeg hoe mensen smaakte. Rake keek met een valse glimlach naar hem. Rake keek om zich heen het drop was zo helemaal verwoest en hier en daar liepen en vluchten nog mensen voor hun leven. En shakey zag net zoals hem nog twee mensen zitten, doe angstige beefden en elkaar vasthielden. Aaa twee geliefden dacht Rake liep er gretige naar toe en hoorde Shakey praten in het mens. Rake keek met bewondering toe hij kon dat niet mensen taal. Misschien dat mama het me ooit zal leren. Anders vraag ik Shakey wel gewoon. Ineens was er een felle wit licht, het licht was verblinden. En Rake wrijf met een van zijn klauwen in zijn ogen. gelukkige was zijn zicht al snel weer normaal en zag hij hoe Shakey de twee mensen verslond de angstige gilden en krijsen het klonk als muziek. Rake knikte goedkeurend en Shakey verwoest nog de laatste huizen. 'Mja, die kleren en spullen die ze bij zich hebben zijn redelijk smaakloos. Ze zijn wel taai maar het gaat wel.' Hij grinnikte. 'Hun bloed is echt zout zeg, wat eten die mensen wel allemaal niet.' Zei Shakey met een kille stem, rake knikte en zag hoe hij nog een schuurtje verwoeste. 'ik weet het, de kleren zijn inderdaad wel smaken loos. Maar voor de rest is het wel te doen.’ Shakey stond naast hem en Rake keek nog over de verwoest huizen en spullen. Het spel was over of toch niet. Met een glimlach keek hij naar Shakey. Rake gaf hem een harde duw. Nou konden ze wel steunen met elkaar. ‘Laat eens zien wat je kan.’ Zei rake uitdagend. En ging boven op hem staan.

Rake gaf hem een duw en hij keek hem vragend aan. Wat wou hij, nog een nederzetting vernielen van niet meer dan een paar mensen leek hem niks. In nederzettingen zoals deze vond je niets meer dan een stel boeren, drakentemmers of jagers vond je hier niet. Die zaten in het drukkere gedeelte waar meer leefde dan alleen slecht gemanierde horken en bijgelovige boertjes.
Rake plofte op hem neer en hij viel op de grond. Droogjes rolde hij met zijn ogen en ontblootte zijn tanden met een valse grijns. 'Kom maar op dan.' Shakey pakte de twee achterpoten vast met zijn voorpoten en duwde hem van hem af. Dit nu, tot zo ongeveer platgewalste huizen die je een dorp moest noemen waren tot de grond gelijk gemaakt en het leek erop dat dit hun gevechtring werd, wat je maar creatief noemde.
'Oké, gewoon gevecht met poot en tand.' Merkte hij droogjes en sloeg met zijn staart om de achterpoot van Rake en haalde hem uit zijn balans. Met een geweldige beuk gooide hij Rake om en ging op hem staan. Met zijn voorpoot klapte hij Rakes bek dicht en glimlachte zoetjes. 'Nou Rakie, kom maar is op wat Toxics jong ervan kan.' Hij verwachtte veel van deze jonge vriend, hij mocht Rake dat kon hij moeilijk ontkennen. Dus dat ze samen een beetje konden stoeien was wel een hele verbetering.

[Wow wat heb ik er lang over gedaan terwijl deze niet eens zo lang is xD]

Shaekey keek eeerste vragend naar hem en wist duidelijk neit wat hij van plan was. Maar kreeg het al snel door en onbliite zijn tanden met een valse grijns. Rake grijnsde terug en onbloote zijn tanden die vol met gevaarlijk gif zaten. En op iedere levende wezen een ander efffect had maar het log ook aan de plaats van waar de beet zat.
Shakey pakte zijn twee achterpoten vast en duwde hem van zich af Rake gebruikte even zijn vluegels en lande op zijn poten en klauwen. Rake keek even het verwoeste drop over alles was met de grond gelijk gemaakt en plat gedruk. Het leek er op dat dit nou en gevechtring wed voor twee draken. Wel creatief vond Rake. 'Oké, gewoon gevecht met poot en tand.' Merkte Shakey droogjes op, Rake knikte dat was wel zo eerlijke voor hem.
Rake wou weer op hem af stormen maar Shakey bracht hem uit balans met zijn staart. Met een beuk gooide hij hem op de grond. En klauwde zijn bek dicht met zijn voorpoot. Shakey glimlachte zoetjes, 'Nou Rakie, kom maar is op wat Toxics jong ervan kan.' zei Shaley op een uitdagende toon. Waarschijnlijk verwachte hij veel van een jong van Toxic, Rake zou hem ook niet teleur stellen. Met zijn staart greep hij de achterpoot van Shakey en zette zijn twee achterpoten tegen zijn borst aan en trok zij achterboot weg en zette meteen kracht met zijn twee achterpoten Shakey vloog van hem af en veil met een smak op de grond. 'Bedoel je zoiets?.' Vroeg Rake met een lief stemmetje. Rake rende op hem af en zette zijn twee achter poten op zijn borst en klauwde met zijn klauw aan zijn vleugel zijn bek vast. En keek met een twinkeling in zijn ogen en valse glimlach naar Shakey. Benieuwd hoe hij zich hier uit zou redden.

Rake kreeg het voor elkaar om zijn achterpoten vrij te krijgen uit de greep van zijn staart en trok ze op. Met een enorme kracht werd hij weg geduwd door hem en smakte een stukje verderop op de grond. Rake kwam eraan gevlogen en lande op hem. ´Hoe orgineel vriend.´ Merkte hij op. Zijn voorpoten werden vastgepakt (zijn vleugels zitten verstopt onder zijn schubben, kan je niet bij tenzij Shakey ze uitspreid ) en hij kon geen kant op. Geergerd keek hij naar de jonge draak op zich die een valse lach op zijn gezicht had en een twinkeling in de ijsblauwe ogen. Hij dacht zeker al gewonnen te hebben. Hij snoof geamuseerd. Het was waar dat hij in een benarde positie terecht was gekomen maar niet zo erg dat hij niks meer kon. Natuurlijk kon hij nu vals spelen en zijn vuur gebruiken, maar dat was laf en er viel geen eer of lol aan te behalen. Jammer voor Rake dat hij bepaalde dingen over het hoofd had gezien.
'Juich maar niet te vroeg.' Met die woorden gaf hij een kopstoot, zijn zwarte stekels die aan zijn kop waren bevestigd ramde Rake als een stormram van hem af. Shakey stond weer op en klopte het stof van zijn zwarte schubben en ging op weer poten staan. Rennend beukte hij tegen Rake op en pakte de draak bij zijn adelachtige vleugels en trok hem daaraan omhoog. Zijn zwarte vleugels uitgeklapt vloog hij omhoog en vouwde de vleugels van Rake als een vleermuis om zijn lijf en klapte toen zijn vleugels weer in. Als een kogel, maar dan groter breder en het waren twee draken in plaats van een metalen punt, knalde ze in de grond. Snel vloog hij uit de krater die ze hadden veroorzaakt. Grijnzend wachtte hij tot het stof en zand zou dalen, hij was benieuwd hoe Rake het was vergaan. Het was een grote klap, hij voelde het ook bonsen dus de jonge draak zeker.

Rake glimlachte om de opmerking van zijn vriend. Die hem geergerd aan keek, Shakey snoof geamuseerd. En zei 'Juich maar niet te vroeg.' Shakey gaf hem een kopstoot en Rake vloog van hem af en lande nog net op zijn poten. Rake keek even versufd voor zich uit. Een wou een tegen aanval doen. Shakey was hem te slim en te snel af en voordat Rake het wist en wat kon doen. Voelde hij de beuk van Shakey, Die pakte zijn vleugesl vast en trok hem omhoog. Shakey klapte zijn vleugels uit en en ze stegen de lucht in Rake trapte met zijn poten wild om zich heen en probeerde los te komen. Shakey was slim en wist wel hoe hij moest vechten, Hij vouwde zijn vleugels om zijn lijf zoals een vleermuis dat zou doen. Wat wel ironisch was wat daar leek hij veel op een vleermuis. Shakey schoot naar beneden en Rake bereiden zich alvast voor op de klap die hij ging maken en zeker ging voelen. Met een knal ze in de grond, Rake voelde dat Shakey losliet en weer weg vloog. Rake keek versuft om zich heen er hing een dikke rook wolk van stof en zand. Rake schudde zich verward en versuft uit en klom met moeite uit de krater die ze hadden gemaakt. Langzaam daalde het zand en het stof. Rake brulde luid en wou een tegen aanval inzetten maar veil op de grond en bleef versuft liggen. Alles deed pijn in zijn lichaam in zijn ooghoeken zag hij Shakey boven hem vliegen.

(zijn vleugels zitten verstopt onder zijn schubben, kan je niet bij tenzij Shakey ze uitspreid ) Flauw

[Zie jij ergens op mijn profiel plaatje vleugels dan ]

De wolk stof en zand ging niet snel genoeg weg naar zijn genoegen. Hij stoof op en cirkelden om de stof wolk heen. Hij sloeg hard met zijn vleugels waardoor hij een sterke wind veroorzaakte en de wolk stof verdween en maakte plaats voor Rake die midden in de krater lag. Rustig daalde hij neer naast zijn vechtspartner en knipperde even met zijn ogen. Rake keek nogal versuft en te zien aan zijn houding had hij geprobeerd op te staan. 'Nou al uitgeteld Rake?' Vroeg hij met een verveelde toon maar een mondhoek kroop wat omhoog wat hem een geslepen glimlach gaf. Kort keek hij naar Rake om te zien of dit een laffe truc was maar daar leek het niet op. Rustig pakte hij Rake bij zijn achterpoten en klapte zijn vleugels uit. Hij stoof op en Rake bungelde mee. 'Wees blij dat je jonger bent dan ik, en lichter. Vriend, anders had je blijven liggen rotten in dat gat.' Hij grijnzde vals en daalde weer wat op een redelijk rustige open plek. Op zijn gemakje klapte hij zijn vleugels weer in en pakte een konijntje met zijn staart. Hij wurgde het en at hem in een hap op. Shakey keek geduldig naar Rake en wachtte tot hij zou opstaan, al leek dat nog wel even te kunnen duren. 'Kom op Rake, opstaan, je gaat toch niet klagen over je pijntjes he.' Zijn stem klonk wat minzaam maar hij wist wat de klap was. Volgende keer iets rustiger aan doen, notieerde hij in zijjn hoofd.

daar heb je gelijk in:P

Er was ineens een harde wind die alle stof en zand weg blaasde. Rake voelde de grond naast hem wat trillen en zag dat Shakey naast hem was geland. . 'Nou al uitgeteld Rake?' Vroeg Shakey met een verveelde toon. Rake keek even naar hem, hij wou weer op staan maar Shakey pakte hem bij zijn achterpoten en vloog weg. Dat moest er raar uitzien en wat gênant voor hem. Rake bungelde mee in de lucht terwijl de velden onder hem voorbij gingen langzaam werd zijn zich weer normaal en hoord hij de stem van Shakey weer 'Wees blij dat je jonger bent dan ik, en lichter. Vriend, anders had je blijven liggen rotten in dat gat.' Zei hij met een grijns, Rake grijnsde ook. Al snel daalde Shakey weer op een open plek waar het redelijk rustige was. Toen rake weer grond ander zijn poten voelde ging hij weer rustige liggen. Zijn lichaam voelde nog pijnlijke aan, Shakey lande naast hem en liep even een rondje om hem terwijl hij zijn vleugels netjes inklapte. 'Kom op Rake, opstaan, je gaat toch niet klagen over je pijntjes he.' Zei hij met een minzame stem, Rake glimlacht naar hem en ging langzaam weer staan. En zei wat boos, ‘Eens kijken hoe jij het vind als ik het bij je doet.’ Hij wist dat Shakey het niet expres deed maar hij was nog maar net twee maanden dus dat was een behoorlijk heftige move van hem. Rake keek even rond en zag ridders hun kant op komen. Ze zagen er boos uit en Rake hoorde een paar roepen dat zijn die draken die het drop vernielt hebben. Even keek hij naar Shakey, wat moesten ze nou doen. ‘We hebben bezoek Shakey.’ En gebaarde met zijn kop naar de ridders.

Shakey haalde onverschillig zijn schouders op, Rake was acht maanden jonger dan hem en zal de klap duidelijk gevoeld hebben. Toch als je het even bekeek, Rake had veel ruigere schubben die eruit zagen als miniatuur bergen maar dan op de rug van een draak. Zijn schubben waren egaal en glad. Aan de andere kant, tijdens de klap gebruikte hij zijn slachtoffers als kussen of vering waardoor hij zijn lichaamsgewicht ook nog is in de strijd gooiden. "Ja ja, jonger dan mij. Sta op." Zei hij ongeduldig en staarde naar zijn jonge vriend die opstond. Het zag er nog wat wankel uit maar hij zal zich vast snel beter voelen. 
Gegaloppeerd deed hem omkijken. Ridders op paarden kwamen kijken, ze zeiden iets met dorp verwoest en draken. Goh, hoe komen ze erbij, er zouden echt geen pootafdrukken gevonden worden van hun gevecht en echt niemand zou hun gezien hebben. Zijn sarcastische verveelde gedachten vervlogen weer en hij keek naar Rake. "Kan je vechten? In plaats van boertjes die net een hooivork kunnen hebben krijgen we een paar mannen in majo's die wél kunnen vechten." Shakey kon natuurlijk gewoon zijn vuur gebruiken maar misschien wou Rake nog wat lol maken. In ieder geval ging hij die mensen niet eten. Ridders waren net kreeften, voor het vlees moest hij eerst het pantser breken en het vlees eruit pulken. Hem niet gezien, hij nam die volbloed rossen wel, veel smakelijker. 

Shakey haalde zijn schouders onverschillige op, en zei ongeduldige. "Ja ja, jonger dan mij. Sta op." Waar ben ik mee bezig dacht Rake. Maar glimlacht wat onverschillige naar Shakey, Rake mocht hem wel.
Toen hij zie dat er Ridders op paarden aankwamen keek hij naar de ridders. ’Kan je vechten? In plaats van boertjes die net een hooivork kunnen hebben krijgen we een paar mannen in majo's die wél kunnen vechten.’ Rake knikte en bedacht een tactiek een oorverdorven brul moet ze wel schrik aanjagen. Dan kon hij zich er op storten maar hij had wel dekking nodige zolang hij nog niet in de buurt was maakte hij weinig kans tegen hun. Hij wist niet precies wat hij er van moest verwachten. Maar zijn moeder had het een en ander over ridders en drakenjagers vertelt en hun wapens, maar nou kreeg Rake de kans om ze in het echt te zien. ‘Uhmm…Als je me dekking kan geven van die stokken die ze op je afschieten, wat ik kan me krachten nog niet gebruiken dus ik moet wel in de buurt komen.’ Hij keek even naar Shakey en glimlachte weer vals zijn pijn was weg. Even rekte Rake zich goed uit en spande zijn spieren aan, daarna vervolgde hij zijn zin. ’Maar als ik bij de ridders ben maak ik wel een kans tegen ze. We kunne altijd nog mij moeder roepen als het mis gaat.’ Rake probeerde te tellen hoeveel het er waren het waren er aardige wat een stuk of 15 als hij zich niet vergist. ‘Klaar??,Shakey.’

Kort knikte Shakey en overdacht hun aanval. Aangezien Rake zijn brute kracht kon gebruiken maar geen krachten moest hij inderdaad dichterbij komen dan Shakey zou hoeven. De gemene stukken met punten die zelfs door sommige drakenschubben heen konden waren hierdoor een voordeel voor de schaaldieren. Hij kon natuurlijk zijn rook gebruiken, daarmee zouden ze niet kunnen schieten, of zijn flits dan verblinde hij iedereen maar Rake ook dus daar zullen ze niet veel aan hebben. "Oké ik geef je rug dekking. Ik ben klaar wacht tot de rook dicht genoeg is zodat je niet opgemerkt word ander kan ik niks voor je doen. Niet dat die stokken door de rug gaan, je moet uitkijken voor je vleugels. Die zijn van zachter matriaal dan je schubben." Sprak hij terwijl uit zijn neus en bek dik zwart rook kringelde. Tijdens hun gevecht had Shakey dicht genoeg op Rake gezeten op de arend achtige vleugels te ontdekken. Het grootste gedeelte bestond dan ook uit vlees en veer, zover hij het zag. Terwijl de kop en overige lichaamsdelen juist bedekt waren met een stevige laag schubben die uitstaken als puntige bergen. Langzaam maar zeker veranderde de hemel in een zwart gat. Rook was overal, als je omhoog keek zag je geen blauwe lucht meer maar alleen zwart rook. Rook was niet gevaarlijk voor draken, alleen voor de mensen die konden stikken door de gassen die erin zaten. Zijn ogen begonnen feller te schijnen en gaven een gele gloed af. Niemand zag de gloed alleen hijzelf wist dat het er was, hij kon namelijk door de mist zien, Rake ook maar minder dan zoals hij kon. "Let's play!" Gaf hij het sein. Hij liet Rake voorop gaan, dit was zijn moment.

Rake keek naar Shakey met een speelse glimlach en benieuwd wat hij zou doen. Je zag duidelijk dat hij nadacht over een aanvalsplan. "Oké ik geef je rug dekking. Ik ben klaar wacht tot de rook dicht genoeg is zodat je niet opgemerkt word ander kan ik niks voor je doen. Niet dat die stokken door de rug gaan, je moet uitkijken voor je vleugels. Die zijn van zachter matriaal dan je schubben." Sprak Shakey uit zijn neus en bek kwam zwart rook, Rake knikte, de rook werd steeds dikker en groter het werd steeds dikker en groter en langzaam werd de hemel zwart. Shakeys ogen begonnen feller te schijnen en hij gaf het start zijn Rake stormde op de mensen af de angstige voor de rook bleven staan. Ze durfde duidelijk er niet in te gaan, maar rake kon nou ongedeerd en ongzien dichterbij komen en ze de schrik van hun leven geven.
Rake liet een korte maar oorverdovende brul horen. Een paar paarden steigerde zo hard en hoog dat de ridders van hun paarden af veilen. Meteen daarna sprong Rake uit de rook en stortte meteen op de voorste 2 ridders de ander sprongen naar achter en keek woest naar hem. Rake rukte de koppen van zijn slachtoffer er af en keek met pret oogjes naar de ander ridder die wat geschokt reageerde, en even twijfelden stonden te kijken maar daarna stormde ze op hem af. Met zij staart haalde hij uit maar de ridders ontweken zijn staart Rake haalde en paar keer woest uit en kreeg een ridder te pakken en gooide die tegen een ridder op een paard aan. Die meteen van zijn paard af veil en meteen opstond en woedend op hem afstroomde. Rake zwaaide gevaarlijk heen en weer met zijn staart en haalde met zijn klauwen uit. Maar deze mensen wisten wel hoe ze moesten vechten en ontwijken en al snel was Rake omsingelden.
Rake beweeg zich voorzichtige naar de rook terug maar voelde toen een stekende pijn in zijn vleugels er zat een speer in. Woedende en van de pijn brulde hij luid en ging op zijn twee achterpoten staan. Daarna haalde Rake nog eens extra goed uit met zijn staart en raakte 3 ridders die met een boog een paar meter verder landen, en roerloos bleven liggen. Een van de ridders greep zijn kans en gooide een speer in zijn borst en een in zijn achterpoot. Rake brulde nog eens van de pijn maar zakte door zijn poten. En keek wanhopige om zich heen maar Shakey had het te druk met zijn eigen ridders. Rake dwong zichzelf weer overheid maar hij kon zich niet meer bewegen en merkte dat er een paar hem al hadden vast geboden.

Shakey had zichzelf een korte pauze gegund. Aangezien Rake de eerste stap zou zetten en dus de verwarring en chaos moest maken zouden de ridders vanzelf tegen hem aanlopen of in zijn klaren springen. Geamuseerd alsof hij naar een speelstuk keek zag hij Rake vechten tegen de ridders. Ze waren zich kapot geschrokken van de draak die opeens achter hun was opgedoemd terwijl ze net angstig naar de onheilspellende zwarte hadden gestaard. Dit was een les die vele niet zouden overleven, laat nooit je dekking zakken. Het luid gehinnik en getrappel van op hol geslagen paarden deed hem goed. Argeloos pakte hij een paard die voor zijn poten liep en haalde het zadel eraf om hem vervolgens nog levend in zijn bek te stoppen. Zijn tanden gingen dwars door het vel heen en de botten die erin zaten. Tevreden grijnsde hij zijn met bloedbevlejte tanden bloot. Paarden waren een stuk lekkerder dan mens. Nog steeds taai vlees maar minder zout en sappiger. De mist steeg omhoog en het normale striktheid nam plaats. Hij sloeg ridders neer met zijn klauwen, wurgde ze met zijn staart of verscheurde ze met zijn tanden die dwars door het metaal gingen. De ridders leken hun organisatie terug gevonden te hebben en streden als een man tegen hem. Dit had wel degelijk effect, ze wisten hem te verwonde met zwaarden. De speren en pijlen ketsten af, zijn schubben waren van hard matriaal dat je kon vergelijken met opgedroogd lava. De touwen werden in het spel gegooid en ze leken moeilijk vlambaar en doorbijten was geen optie. Geïrriteerd bolde hij ze rug en sloeg met zijn stekels als een zwaard door de touwen. "Nu zullen jullie het krijgen." Brulde hij pissig. Hij haalde diep adem en verzamelde het vuur in zijn bek. Als een grote vlammenzee spuwde hij vuur. Dit zal al zijn kracht kosten maar ze zouden dan ook allemaal gesmolten zijn en verpulverd tot as. Gelukkig voor Rake had dit vuur geen effect op hem omdat hij het vuur niet bij hem had laten komen. In een nette cirkel lag Rake op de grond en het enige wat hij zou kunnen doen was kijken naar de zwarte vlammen.

Rake keek met een glimlach toe hoe Shakey de mannen afleiden, en zich ook eindelijk bij het gevecht voegde. Shakey sloeg wild om zich heen, de Ridders kon je horen riepen en de op hol geslagen paarden hinnikte. De rook klaarde op en het normale land kwam weer in beeld. De ridders hervonden hun organisatie en streden fel terug. Shakey bolde zijn rug toen de mannen met touwen kwamen. Maar door de stekels op Shakeys rug werden de touwen meteen door midden gesneden. De ridders leken hem te zijn vergeten en rende haastige van hem weg om de andere te helpen. Rake zag hier zijn kans om te ontsnappen. Rake stond langzaam weer op en trok de voorste touwen met zijn bek uit de grond die er in waren geslagen met pinnen. Toen hij met zijn klauwen weer kon bewegen pakte hij de ander touwen en rukte die ook uit de grond. Rake brulde boos, de speer in zijn borst zat tussen zijn schubben vast maar had geen schade aan gericht. Rake trok hem eruit en beet de speer door midden met zijn bek. Shakey had zijn krachten gebruik en had een grote vuur zee gemaakt van zwart vuur. Je kon de ridder horen schreeuwen en de paarden horen hinniken en trappelen. Van de pijn en de overgebleven ridders en paarden rende voor hun leven, ze hadden blijkbaar genoeg. Maar tegen twee draken vechten is ook een stuk lastiger den tegen een, en dat wisten ze wel. Rake kreeg nog een paard te pakken met zijn staart en trok hem ruw naar zich toe. De paard hinnikte als een gek en trappelde wild om zich heen, Rake ate het paard met genoegen op. Zijn tanden waren rood van het bloed en zijn schudden zaten onder de vlekken. Rake likte zijn lippen af, paard was toch een stuk lekker dan mens vond hij. Rake keek even met een grijns naar Shakey, en trok daarna voorzichtige de speer uit zijn achterpoot met zijn bek. Hij vond het jammer dat zijn schubben en huid nog niet zo sterk als die van Shakey waren, maar dat zal vast nog wel komen. Shakey had allen wat kleine schaafwondjes door wat zwaarden. Maar hij was ook al een stuk ouder dan hem. ‘Shakey wil je die speer in me vleugel er uit halen.’ Vroeg rake kil, dat was de enige plek waar hij niet bij kon.

De zwarte vuurzee knetterde hongerig en vraten de bladeren en bomen op. Ongehinderd liep Shakey door zijn eigen vuur en liet het temperen tot kleine vonkjes. Zijn schubben glansde in het zwarte vuur en zijn ogen stonden even fel en strak als altijd. De zwaarden en pijlen hadden hem niet meer dan een paar schaafwondjes opgeleverd en een stel ondiepe wonden. Draken heelde snel bij lichte verwondingen dus zal hij binnen een paar dagen er al geen last meer van hebben. Rake stond er weer half lachend bij, eigenlijk was het rare combinatie als hij goed nadacht. Rake was slecht, a bad ass, maar hij grijnsde meer dan wie dan ook. Op een valse manier maar toch, kreeg hij dan nooit een pijlijke lachspier of iets dergelijks.
De mensen leken precies geweten te hebben waar ze moesten raken. De schubben van Rake zou het staal eerder doen breken dan er een wond van te krijgen, het probleem waren zijn vleugels. Het waren eerder vogelvleugels dan drakenvleugels en dus nog kwetsbaarder dan ze al waren. Shakey's vleugels zaten ingeklapt en Het bovenste randje was bedekt met dezelfde soort zwarte schubben, als hij ze inklapte leek het net alsof hij helemaal geen vleugels had. Het was niet alleen goed verassingseffect maar ook een goede bescherming voor zijn gevoelige vleugels. Met de tijd werden zijn schubben sterker en harder en werd het moeilijker hem te pijnigen. Zijn ogen en vleugels leken het enige echte doelwit te kunnen zijn. Zonder iets te zeggen of een waarschuwing te geven trok hij de speer uit zijn vleugel. De speer met weerhaken liet een gat achter met de omtrek van een braam. Niet zo groot dat Rake niet meer zo kunnen vliegen maar groot genoeg om zeer te doen elke keer als je met je vleugels klapperden. "Zullen we maar weg gaan voor er nog meer troepen komen?" Stelde hij kalmpjes voor en staarde naar het pijn vertrokken gezicht van zijn vriend.

Shakey liep ongehinderd door zijn eigen vuur en vlammen. De vlammen verspreiden zich langzaam over het veld en knetterde vrolijke. Het viel Rake op dat Shakey al behoorlijk sterk was voor zijn leeftijd. Zijn schubben glansden door het vuur. Shakey had wat schaafwonden maar daar hadden draken geen last van die zouden zo zijn genezen. Zijn ogen keken fel en stonden strak, toen Shakey langs hem stond. Zonder wat te zeggen of waarschuwing trok hij met een ruk de speer er uit. Rake voelde de weerhaken wat vel meenamen en Rake beet even op zijn lip. Hij wist dat het pijn deed. Maar hij kon het bijna uitschreeuwen van de pijn. Hopelijk was de wond niet al te erg en zou het snel genezen. Rake wist nou wel wat zijn zwakken plekken waren zijn vleugels . Voor de rest was hij goed bedekt met schudden die goed bescherming gaven tegen zwaarden en pijlen. Alleen zijn vleugels waren een zwakke plek voor hem die waren niet bedekt met schubben en bestonden voornamelijk uit gewoon huid. Echt een vleugel van een vogel en vleermuis, een mix dus. Je kon de pijn op zijn kop aflezen
Zullen we maar weg gaan voor er nog meer troepen komen?" Stelde Shakey kalmpjes voor en staarde naar het pijn vertrokken gezicht. Rake knikten en sloeg en paar keer met zijn vleugels en negeerde de pijn langzaam steeg hij op. ‘Waar heen.’ Vroeg rake, hij had nou wel even genoeg gevochten. Hij wou eerst sterke en wat meer training nou en zijn zwakke punten verbeteren. Misschien wou Shakey hem wel helpen of zijn moeder. Hij had liever zijn moeder die was machtige en sterk. Die leek hem geschikt om hem te trainen, en het leek hem ook geweldige. Rake sloeg nog een paar keer met zijn vleugels om hoogte te winnen en voelde weer een paar pijn steken. Onder hem schoot het veld. Rake zag nog het veld en de open plek waar ze hadden gevochten met de ridders, die in brand stond. Rake vloog over het verwoeste dorp, er waren al weer wat mensen bezig met opruimen. Shakey zou hem wel volgen en zo snel ging hij niet, Rake deed even rustige aan telkens voelde hij die irritante wond in zijn vleugel het was een stuk ernstiger dan hij dacht.