Botsing...

Het was vroeg in de morgen toen Beer wakker werd en opstond om wat te eten. Toen hij in zijn tas met zijn handen zocht naar eten merkte hij dat hij geen voedsel meer had. Dus pakte hij zijn geldbuideltje uit zijn tas en stopte hem in zijn broekzak. Beer kwam zijn hut uit en liep door de modder naar de stad toe. Toen hij in de stad aan kwam was het erg druk en het gehinnik van paarden en het geschreeuw van de kooplieden was hard. Met zijn stok vooruit prikkend baande hij zich een weg door de mensen massa naar de bakkerij. Aangezien hij vaak op de markt kwam wist hij de bakkerij wel te vinden. De heerlijke geur van brood drong zijn nues binnen. Beer ging op zijn neus af en liep de bakkerij binnen. Met zijn stok vooruit liep hij naar de toonbank "Een heel brood graag..." zei hij en legde een paar munten neer. De bakker knikte en pakte het brood van de blank. 'Alsjeblieft Beer' zei de bakker -want ja hij kende Beer goed-. Toen Beer de bakkerij uit liep botste er een man tegen hem aan. De man murmelde iets en bromde 'Kun je niet uikijken?!'♠ schreeuwde de man "Ik ben blind" zei hij kortaf 'Oh, het spijt me jongen dat had ik niet gemerkt. Kom maar even naar de slagerij dan krijg je een goed stuk vlees van me' had de man gezegd. Beer knikte en liep achter de man aan. Toen hij de slagerij binnenkwam kreeg hij een groot stuk vlees in zijn handen geduwd, het was verpakt in een zak "Dankuwel meneer" zei Beer beleefd en liep weer naar buiten. Beer gebruikte zijn stok even niet en botste toen zelf tegen iemand aan "Sorry" zei hij en deed een stap naar achteren...

Een poort die open stond voor mensen en draken die rustig tussen de tweebeners door liepen. Een sneeuwwitte draak met een blauwige gloed stapte rustig, maar voorzichtig door de poort naar binnen. Blijkbaar hadden wilde draken hier geen angst voor de mensen, want er kwamen ook draken zomaar uit de lucht aan bij de poort en liepen naar binnen zonder enige problemen. Snowy liep schichtig tussen de mensen door en hoorde een knal van twee mensen die tegen elkaar op botsten. Nieuwschirig keek Snowy naar het tavereel en ze zag een jonge en een meisje die tegen elkaar begonnen te spreken na de botsing. Snowy keek toe hoe het stel elkaar aan keken en Snowy zag dat er iets met de jongen was, hoe hij zijn stok vast hielt? De blauw\witte draak liep naar hen toe. In die tijd dat ze in DW was was Snowy erg veranderd, want ze durfde al veel meer dan dat ze voor het eerst in het bos was geland en twee draken had ontmoet en later had Snowy nog twee mensen ontmoet die haar gered hadden van drakenjagers die haar voor veel geld wilde verkopen. Vanaf een afstandje bleef Snowy nieuschierig en vragend naar de jongen en het meisje te kijken.

(Snowy sorry hoor maar ik ben blind dus ik kan haar niet aankijken... *duhh*)

Beer hoorde de woorden van het meisje en wilde verder lopen. Maar hij voelde dat er naar hem werd gekeken. Beer glimlachte voordat hij zich omdraaide en liep toen verder. Ber voelde nogsteeds dat er naar hem werd gekeken dus liep hij maar bij de ijzersmit naar binnen. Aangezien zijn zwaard wel wqat botter was geworden legde hij zijn zwaard op de werktafel. "Hoeveel krijg je van me om hem te laten slijpen?" zei hij en legde een paar munten neer. 'Dat is genoeg, wacht maar een paar minuten dan kan ik hem voor je slijpen' zei de smit. Zijn stem klonk aardig en dat beviel Beer wel. Toen zijn zwaard klaar was liep hij het gebauw uit en stak het zwaard in zijn riem en liep verder over de markt...

(Geen inspiratie)

( Niet erg.)

Snowy keek de jongen na en zelf toen hij een gebouw in liep bleef ze naar hem kijken. Zijn manier van lopen kwam Haar niet bekent voor, maar verder grdroeg de jongen zich normaal. Het meisje verzetten verder nog geen stap en Snowy vond haar er erg boos uit zien zoals ze kon kijken en dat gaf de witte draak de tillingen. Nieuwschierig liep ze de jongen achterna en keek toe hoe een ander mens een stuk ijzer voor hem scherp maakte. Snowy had nooit begrepen waarom de tweebeners met stuken ijzer rond liepen, die zaten vast steeds in de weg als ze het lieten slijpen zoals de tweebeners dat noemde. Snowy's staart zwiepte rustig heen en weer, maar ze had niet in de gaten dat ze Beer in de weg liep en haar staart was Dwars over zijn pad gelegd?

Beer wilde verder lopen maar zijn voet bleef ergens achter haken. Beer viel voorover maar toen hij de val wilde breken brak hij niet alleen zijn val maar ook zijn stok. Met een hard gekraak brak de stok doormidden en hij viel met een doffe plof op de grond. Hij probeerde de val nog tegen te houden maar daar voor in de plaats schaafde hij zijn handen aan de grint achtige grond. De mensen om hem heen bleven stil staan en keken ademloos toe hoe de blinde jongen op de grond, zijn veiligheid kwijt was geraakt. Toen Beer op was gestaan liepen de mensen gewoon door. Hij graaide naar zijn stok maar toen hij voelde dat er twee delen waren, voelde hij een soort paniek op komen. Wat hij ook voelde was dat er nog steeds naar hem werd gekeken. Beer stond nu te wankelen en deed nu een paar stappen vooruit. Hij voelde dat ding waar hij over was gestruikeld over zijn voeten kronkelen. Het voelde niet als een boom wortel of een tak, maar het voelde schubbig en koud. Het was de staart van een draak!

Snowy zag hoe Beer tegen de grond ging en hoorde hoe zijn stok knapte. Een gevoel van schaamte kwam over haar heen en ze bracht haar kop bij het gezicht van de jongen. Hij zag en niet blij uit en ze blies met haar neusgaten warme lucht uit naar het gezicht van Beer. 'Het spijt me, ik wilde je niet laten struikelen of je stok laten breken.' verontschuldige Snowy zich en liet haar oren hangen. De mensen liepen weer door en Snowy voelde zich nog slechter, vanwegen dat ze hier voor het eerst was en nu al gelijk een ongeluk veroorzaakt had. 'Kan ik je helpen?' vroeg Snowy zacht en hoopte dat de jongen niet al de boos op haar was geworden?

Beer voelde een hand op de zijne en hoorde de stem van het meisje waar hij net tegenaan was gebotst. Toen werd er warme lucht in zijn gezicht geblazen, hij was in de war. Hij hoorde de woorden van iemand anders 'het spijt me, ik wilde je nie laten struikelen of je stok laten breken' had de de stem gezegd "Had je niet beter kunnen kijken waar je je spullen neerlegd! Ik ben nu mijn stok kwijt en nu kan ik nergens heen!" zei Beer boos even was het stil "Mijn stok is gebroken en mijn handen zitten helemaal vol met wonden, ik kan nu amper lopen zonder overal tegenaan te botsen!!!" schreeuwde Beer en haalde uit met zijn vuisten. Een doffe dreun was te horen, Beer zijn vuisten gloeide rood door de harde klap tegen het harde geschubte lichaam. Beer probeerde verder te lopen maar struikelde over elk groter steentje, beukte tegen elk persoon en alles wat op zijn pad kwam was een opstakel...

Beer hoorde de laatste woorden van het meisje en voelde opeens weer een hand langs de zijne gaan "AUW!" zei hij even want zijn handen zaten vol met scharmmetjes en sneeën. Beer draaide zich om "Het is wel haar schuld!" zei Beer boos en strompelde verder, hij wilde weg van de markt, weg van de drukte en vooral weg van de mensen die te veel op zijn nek zaten. Beer merkte dat het meisje een beetje opdringerig was aangezien ze hem de hele tijd probeerde te helpen, het was natuurlijk wel aardig zoals ze probeerde te helpen maar dat kon ze toch niet. "Je kan met niet helpen..." zei hij en stak zijn verwonde handen vooruit om zo verder te lopen...

(geen inspiratie)

Beer was duidelijk kwaad op SNowy en ze voelde een doffe dreun tegen haar snuit aan, maar ze reageerde niet echt op Beer's woede uitval en keek hem triest na. Het meisje legde haar hand op de plek en Snowy keek haar even aan en knikte toen ze haar woorden hoorden en zag dat ze Beer bij een paal weg trok. Snowy keek naar een boom en zag een gelijke tak die net zolang was en de juiste dikte had als de stok die van Beer was geweest. Snowy liep naar de boom toe en brak de tak af met haar staart. Pakte he tak op en liep naar Beer en Kurai toe en gaf deze aan Beer. 'Hier heb een gelijk soorte tak als die van jouw stok is geweest, misschien kun je het gebruiken?' zei Snowy nog met de tam nog in haar bek. Hopend dat jogen het geschenk aan zou nemen?