New Prinsess here

Een meisje op een paard, haar lange haren wapperend in de wind. In gedachten verzonken. Duidelijk voelde ze zich rot, ze zag eruit alsof ze achtervolgd werd door haar nachtmerries. Toch was ze knap, ze was mooi en straalde een zekere macht uit, die respect afdwong. Firechild voelde haar aankomen. Firechild was net teruggekeerd uit het land der dromen, zonder nachtmerries. Loom deed ze een oog open. Het meisje scheen geen gevaar te vormen. Ze had haar nog niet gezien. Het meisje slaakte een diepe zucht en zakte vlakbij Firechild ineen op de grond, wanhopig leek het wel, gedesillusioneerd. Firechild voelde heftige emoties van haar af komen. Ze kreeg medelijden; wat had zij meegemaakt? 'Hallo meisje. Gaat het?' vroeg Firechild zachtjes.

Mudly liep kalm door het bos. Ging door zijn knieën en stond weer op. Hij was zijn voorraad kruiden aan het aanvullen en zocht nu nog een bepaalde soort. Hij keek onder een andere struik maar ook daar was die niet te vinden. Met kalme passen liep hij verder. Hij ging door zijn knieën en opnieuw vond hij hem niet. Dit was een lastige. Normaal groeide deze er in overvloed. Mudly sloot zijn ogen en dacht na. Ineens bedacht hij een andere mogelijkheid waar deze kruid was. Hij zette een sprint in maar lette niet genoeg op. Hij merkte maar net op tijd een meisje op en dook opzij. Hierdoor rolde hij over de grond. Hij kwam met moeite overeind. "Pfff....dat was een klap..." mompelde hij kalm terwijl hij overeind probeerde te komen.

Mudly stond op en wreef over zijn voorhoofd. Hij merkte ineens dat ze haar hand uitstak en hem haar hulp aanbood. Hij slikte even, als hij dat eerder had gezien had hij haar hulp uit beleefdheid wel aangenomen. Mudly klopte wat zand van zijn kleding. "Sorry, het was niet mijn bedoeling om je omver te lopen..." zei hij kalm. Hij sloot kort zijn ogen, maar op een bepaald moment voelde hij een diepe adem. Hij draaide zich om en zijn hand greep naar het handvat van zijn zwaard. Hij zag een draak, een rode. Hij keek strak naar de draak om in te schatten of deze kwaad in de zin had of niet.

Mudly keek strak naar de draak. Ineens voelde hij een erg zachte trilling. Hij liet zijn wapen langzaam los en bracht zijn oor naar de grond. Hij slikte. Er was een tweede draak opweg naar hun plek. Hij stond op en keek rond. Een wit gedaante was te onderscheiden van de bruine boomstammen en bladeren. Met een onderzoekende blik keek hij naar de grote draak. Ineens kwam de kop van de draak enorm dicht bij. Mudly bleef echter strak op zijn plek staan. Op het moment dat de draak niet uithaalde of iets anders deed ontspande Mudly wat. Hij had opgemerkt dat het ijs op de grond was gekomen en weer was verdwenen. Met een kalme blik keek hij even naar de vrouw maar al snel keek hij terug. Hij had gezien dat de draak haar hoofd wat verdraaid had. Mudly haalde zijn hand van het handvat af. Langzaam bracht hij zijn hand naar de neus en wreef er over. Maar al snel trok hij terug. De huid van de draak leek koel aan te voelen. Maar toch zette hij door en aaide kort over de neus van de draak. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij keek kort naar de rode draak om te kijken wat hij uitvoerde.

Mudly kon een lichte verbazing aflezen in de ogen van de draak. Hij wist dat ze dit niet verwacht had. Daarna ging zijn blik even naar de vrouw. Mudly kon inschatten hoe draken zouden reageren. Vaak had hij het nog goed ook. Maar mocht de draak hem op willen eten dan zou hij hier al lang niet meer hebben gestaan. Met kalme blik keek hij naar de draak die langzaam naar de vrouw liep. Hij had het gevoel alsof ze de draak niet vertrouwde. Hij glimlachte licht. Met kalme passen liep hij langs de draak op het moment dat hij zijn vleugels had gespreid had hij een litteken gezien en die wilde hij nader bekijken. Rustig liep hij om de draak heen naar de vleugel. Echter was deze weer ingeklapt en kon hij het litteken niet zien. Mudly was beleefd en vroeg er niet om. Rustig ging zijn blik naar de kop van de draak. "Toepasselijke naam..." zei hij kalm en grinnikte.

Er gebeurde van alles. Er kwam een jongen aan, en later nog een grote witte draak, Ice. Firechild voelde zich normaal al klein, maar deze draak was erg groot. Het meisje had nu wel door dat zij een draak was. Maar ja, als je er nog nooit een had gezien.. Dan kon je ook moeilijk anders. De jongen aaide Ice. Firechild besloot zich in het algemeen voor te stellen. 'Hoi, ik ben Firechild. Leuk dat jullie hier zijn!' Waarom leek de andere draak haar niet te vertrouwen? Ze maakte toch geen schijn van kans! En ze zou nooit een andere draak aan willen vallen, kom op nou zeg. Een elfjarige tegen zo'n reus! Kon ze maar iets zeggen om haar gerust te stellen...