Roos afzetten

Met een behoorlijke snelheid suizde een lila-kleurige draak door de donkerrode lucht. Op zijn rug zat een meisje.
Heel even keek hij of Roos er nog zat. Hij voelde haar bijna niet. Onder hen schoot het landschap voorbij. Vanaf de zee was het een aardig eindje naar de markt, maar vliegend was je er zo. Vooral als je wat snelheid had, zoals Kami nu.
'Zit je nog?' riep hij naar haar. Onder hen kwam het dorp in zicht. Verderop ook de markt. Een stukje daarvoor was een grote muur die het dorp omringde, daar weer voor was een groot veld. Kami zag kans daar te landen. Langzaam liet hij zich al een beetje afremmen en spreidde zijn vleugels weer. De zon stond vlak aan de horizon en haar onderkant was er al achter verdwenen. Kami legde zijn vleugels weer tegen zijn lichaam en dook naar beneden. Iets wat hij daarnet niet had gedaan. Vlak voordat hij op de grond zou storten, spreidde hij zijn vleugels weer en scheerde hij op een paar centimeter boven de grond nog een aantal meters door, waarna hij zijn poten aan de grond zette. Meteen zakte hij iets naar beneden zodat Roos gemakkelijk af kon stappen. 'Zo, daar zijn we.' zei hij vrolijk.

De wind sneed weer langs haar gezicht, terwijl ze voorover gebogen op de rug van Kami zat. Het eenvoudige vliegen - dat rustig rechtdoor ging - had ze al gauw te pakken, en ze zat al wat steviger op zijn rug. Ze verschoof haar voorlichaam ietsjes om naar beneden te kijken, waarna een tweede scheut van adrenaline door haar heen ging. Het landschap raasde onder haar door met een snelheid waar ze geen getal aan kon geven. Ze lachte hardop toen ze de woorden van Kami hoorde, en knikte eerst alleen maar. Bedacht zich toen dat hij dat nou zou kunnen zien en probeerde door de wind heen te komen. 'Jup, alles goed, alleen een beetje bevroren vingers,' grapte ze terug terwijl ze moeite moest doen om boven de wind uit te komen. Dat was wel een nadeel, commenuceren met Kami op deze snelheid. Ze keerde haar aandacht weer naar het landschap onder hun, en zag plots de bossen verdwijnen en het dorp in zicht komen. Ze glimlachte licht in zich zelf, zich bedenkend dat ze waarschijnlijk alleen Kami over zouden zien vliegen, en geen idee zouden hebben van de mens op zijn rug. Toen ze de markt zag kreeg ze het toch wel eventjes benauwd, en hoopte dat haar vader niet omhoog zou kijken. Ze keek op toen ze merkte dat Kami zijn vleugels spreide, en ging wat steviger zitten. Even werd haar idee door de war geschopt toen hij ze weer tegen zich aan plakte, en haar ogen vergrote zich van verbazing toen hij de duik inzette. De energie die vrij kwam bij haar was ongelovelijk, en uit vreugde gilde ze zo hard ze kon. Haar gil ging over in een hard gelach, terwijl Kami over de grond scheerde. Ze kon zich nog net op tijd goed vastgrijpen toen hij lande, hoewel haar slappe lach bleef. Ze ging recht op zitten en gooide haar armen in de lucht. Met een schreeuw die je als strijdkreet kan beoordelen zat ze op zijn rug. Ze zat hijgend, met een brede grijns op zijn rug terwijl ze op adem probeerde te komen. 'Dat was... vet!' riep ze, waarna ze weer in lachen uitbarste. Met moeite maakte ze haar benen los, en gleed van hem af. Haar knieën begaven het bijna toen ze neer kwam, en ze moest zich eventjes vast houden aan Kami om niet te vallen. Toen ze zeker wist dat haar benen weer bijna volledig normaal reageerde liet ze hem los en liep wat passen van hem af. Ze keek hem grijnzend aan. 'Heel erg bedankt,' en haar blik schoot eventjes naar de stadmuren een stuk verderop. Ze wilde niet weg gaan, ze had geen zin om naar de tent te gaan, haar enthausiasme te moeten onderdrukken voor haar vader en te doen alsof er niets gebeurd was. Ze had geen zin om haar vader te helpen met de laatste dingen van die dag. Ze zuchte bij het vooruitzicht van hun afscheid.