Een ei leggen...

Angel voelde pijn in haar buik opkomen... maar het was een vreemd soort pijn. Angel kreunde even en stond op, ze sprijdde haar vleugels vloog weg. Op weg naar haar grot werd de pijn in haar buik steeds heviger en trok het naar beneden. Toen Angel aankwam plofte ze neer op de mossige stengrond. Angel hoopte haar krachten op om naar Razor te brullen. Een keiharde brul klonk door het dal en galmde nog een paar seconden door, maar geen gehoor. Langzaam begon het te regenen en uitijndelijk groeide het uit tot een flinke stortbui, het harde gekletter op de rotsen was oorverdovend dus Angel kroop verder de grot in waarna ze in een aparte rots kamer verdween. Zenuwachtig wachtte Angel op Razor mar door de regen had het ook wel eens zo kunnen zijn dat hij haar niet gehoord had. Ze zuchtte en kromp in elkaar van een hevige pijn scheut die nu veel erger was dan de eerste. In de aparte rotskamer was maar een klein straatlje licht maar dat was goed genoeg om de hele kamer te verlichten. Angel voelde weer een hevige pijn opkomen maar dit keer veel lager dan de vorige... de pijn was nog verder naar beneden gezakt. "RAZOR!" brulde Angel en plofte meteen weer neer. Zou het nu dan gaan gebeuren?

Tot Angel's geluk had Razor een vreemd gevoel van binnen dat hem naar zijn 'huis' (een grot) dreef. Onderweg hoorde hij Angel brullen, waardoor hij nog sneller ging vliegen plots een kline dondderslag n het begon te regenen. Hij hoorde Angel weer maar deze keer was het zijn naam. Hij kwam dichterbij de grot en hoorde haar steeds harder kreunen, het was niet het kreunen van lijdende pijn maar iets een pijn wat een man niet kon uitleggen. Eindelijk! De grot,Razor vloog stuntelig en in een rare paniek naar binnen, viel en schoof verder tot bij Angel. Hij stond in paniek op een schudde zich zenuwachtig uit en vroeg "Komt het?" Razor ging om Angel heen liggen om haar een beetje warmte te schenken. Om nog wat extra te doen legde hij zijn vleugel over haar heen en plukte een klein beetje mos om het dan op een hoopje te leggen op een kaal plekje en stak het aan met een klein sinteltje. Razor wachte nog op wat er gign gebeuren.

Angel zag dat Razor toch was gekomen... Angel zag hoe hij om haar heen ging liggen en een klein bedje van mos maakte en dat aanstak. Angel glimlachte en knikte toen Razor vroeg of het ei al kwam. Angel voelde weer een samentrekking in haar buik maar nu zó laag dat ze het niet meer kon houden. Angel brulde en brulde en langzaam kwam het naar voren. Angel drukte nog één keer en toen lag het ei daar... Een schitterend felgekleurd ei lag nu naast Angel. Angel zuchtte even en keek vol bewondering naar het ei... 'oh Razor!' zei ze zacht 'ik ben zo blij!' zei ze en duwde haar hoofd tegen dat van Razor. 'De eerste keer in honderd jaar dat er een ei als dit tevoorschijn kwam...' zei Angel en duwde het ei voorzichtig naar zich toe. 'Wat vindt je er van... vader' zei Angel en grinnikte zacht. 'Ik kan niet wachten totdat het uitkomt' zei Angel en keek met glanzende ogen naar het prachtige ei...

(sorrie geen inspiratie :?)

Toen Angel zeer warm begon aan te voelen en te kreunen wist Razor dat hij maar beter een klein staje opzei ging om angel wat plaats te gunnen. Plots als bij toverslag lag er een bondgekleurd ei met dikke, bruine, kringachtige vormpjes op. razor ging weer tegen Angel aan liggen met zijn vleugel over haar heen. Razor snorde even een kleinbeetje toen Angel tegen hem aan drukte. Hij bloosde er een klein beetje om. Hij grinikte met Angel mee. razor vroeg teon gewoon aan Angel 'Wat denk je dat het word? Op even mooi als jij na dan.' en hij keek haar aan met zijn speciale blikje.

'k ook niet

Door de eierschaal heen was goed de plotselinge koelte te voelen. Het was een stuk warmer geweest toen ze nog in het ei had gezeten, maar de reden hiervoor wist ze niet. Ze wist zelfs niet eens dat ze daadwerkelijk uit haar moeder was gekomen en in in de open lucht lag. Dat een ei haar omhulde, was voor haar ook nog niet duidelijk. Het enige wat ze zeker wist, was dat ze het koud begon te krijgen. Ze rilde en bleef rillen toen ze een kietelend gevoel tegen haar buik en rug voelde. Het was haar staart die bewoog door het rillen en de eierschaal rond haar rug die trilde door haar bewegingen. Uiteindelijk werd het rillen zo erg, dat het ei begon te wiegen. De beweging die het maakte, wiegde haar bijna is slaap. En onhoorbaar geronk uitte ze en wilde in slaap vallen. Toen besefte ze dat ze honger had, en met kleine krachtinspanningen begon ze druk op de eierschaal uit te oefenen. Vaag hoorde ze geluiden van buiten, maar de stemmen en de eigenaren ervan, drongen niet tot haar door.

Angel was stil maar schrok opeens van het ei dat langzaam heen en weer ging. Angel schoof het ei met haar staart voorzichtig naar haar toe om het goed vast te kunnen houden en goed beschermen. 'Ik hoop voor jouw een jongen maar mij maakt het niet uit' zei ze met een glimlach. Angel keek volbewondering naar het prachtige ei wat glanste door de kleine straaltjes licht die uit de rotswand kwamen en het vuur wat Razor had gemaakt. Angel blies in het vuur en langzaam groede het tot een goed en groot vuur. Door het vuur waren prachtige vormen te zien waardoor het net een verhaal leek. Langzaam werden haar oogleden zwaar en viel in slaap.

(nog steeds niet >.<)

'Mij maakt het ook niet uit.' antwoorde Razor. Nu legde hij ook zijn staart om het ei. Hij keek nog een beetje naar de figuren die het vuur op de muren maakte en hoe het ligt door de vele kristallen werden weerkaatst naar een groote muurschilering van een koning die op zijn draak naar het strijdperk trok. Toen viel Angel inslaap en Razor drukte zich nog een klein beetje verder tegen haar aan en legde zijn hoofd tegen de haare. Toen dacht Razor bij zich zelf: "We hoeven niet lang meer te wachten totdat het ei uitkomt, want het is een kruising. In tegenstelling tot puurbloed jonkies die je jaren moest uitbroeden." Toen viel Razor ook inslaap en krulde zich een beetje in zijn vleugels samen met het ei en Angel.

Net even veel als mijn vorige post verd...

Een oorverdovend geluid schiet door het eierschaal heen terwijl het ophoudt met wiegen. Zacht piepend krimpt het kleine draakje nog verder ineen dan het al was opgerold, in een poging het helse geluid buiten te sluiten. Goddank houdt het om en alsof de omgeving buiten het wilt goedmaken, voelt ze dat het weer warm wordt. Tevreden ontspant ze zich een beetje, maar raakt geïrriteerd door de kleine ruimte. Ze merkte dat ze in een redelijk korte tijd begon te groeien en dat het ei waarin ze zat te klein werd. Haar oren spitsten zich toen er buiten nog iets te horen was, maar ze vond het wel best toen ze merkte dat de warmte nog een beetje beter binnen werd gehouden. Ze wilde zich opnieuw lekker innestelen, maar had er niet de ruimte voor. Opnieuw begon het nog jonge draakje kracht tegen de schil te zetten en doordat het onwetend door twee drakenstaarten werd vastgehouden, begon het niet te wiebelen. Net bij het begin van haar staart, spande het jonge draakje haar spieren aan. Traag voelde ze dat haar staart steeds een stukje meer tegen het eischaal aandrukte en zo langzamerhand voelde ze hoe het stukje leven onder het fel van schubben samen werkt geperst. Een diadeem van kleine zweetdruppels tekende zich op rond haar hoofd toen er meer kracht voor nodig was om het eierschaal enigszins te laten uitzetten. Ze begon dan ook moe te worden en net toen ze wilde opgeven, gaf het ei mee. Het was minimaal, maar het was tegelijkertijd genoeg aansporing om door te zetten. In haar achterhoofd besefte ze vaag hoe ze een lichte kramp in haar staartspier voelde ontstaan, maar door het meegeven van de schaal om haar heen was ze vastbesloten niet op te geven. Nu begon ook het zweet over haar rug te glijden en even twijfelde ze of ze het wel vol kon houden. Haar tanden klemde ze hard op elkaar en besloot nog een laatste poging te doen. Niet wetend waar ze de kracht vandaan haalde, gaf ze nog een laatste zet tegen de eischaal en met een oorverdovende geluid -voor haar dan, ik weet niet hoe volwassen draken het ervaren- stroomde verse, maar koude lucht binnen in de eierschaal. Het uitgebroken draakje rilde van de koude lucht, maar tegelijkertijd genoot van de ruimte. Niet eens de moeite doen om haar ogen te openen en haar ouders of de omgeving te bekijken, ging ze gemakkelijk in de gecreëerde ruimte liggen. Ze lag op haar zij, met haar staart om zich heen in een halve ronding van het ei. De bovenkant, die -als het ei rechtop zou staan- de zijkant zou zijn, was door haar staartje eraf geslagen. Al snel wennend aan de lucht, lag het jonge draakje heerlijk bij te komen van de inspanning die ze had geleverd. Vaag hoorde ze wel de ademhalingen van anderen, maar nu was ze toch echt te moe om zich ook maar ergens druk over te maken. Ze lag heerlijk, had de ruimte en voorlopig nog geen honger, en daar ging het om.

Ik gebruik de naam "Santa" nog niet, aangezien ze die naam echt van haar ouders zou moeten krijgen

(Dat is geen probleem, dat is juist mooier XD)

Angel werd wakker van een warm soort gelei wat over haar staart heen glibberde. Verstoord keek ze naar haar staart waar opeens een gebroken eierschaal lag... met een draakje er naast! 'Razor!' riep ze blij 'Razor het ei is uitgekomen!' riep ze blij maar in de opwelling wist ze niet wat ze moest doen. Dus Angel pakte het kleine draak je voorzichtig op en legde het naast de plek aar haar vleugel zat, omdat dat het warmste plekje was was dat natuurlijk ook het fijnste om te liggen. Trots maar ook vertederend keek ze naar het kleine draakje dat nu op haar rug lag. Haar ogen glinsterde bij het zien van het kleine diertje, een zachte maar ok lief klinkende brom klonk. 'Oh Razor wat ben ik blij!' Zei ze en een dikketraan van blijdschap rolde over haar geschubte wangen, en viel op de met mos begroeide rotsgrond. 'Hoe zullen we haar noemen?' vroeg Angel ,hief haar kop en hield hem dichtbij het kleine koppie van het babie draakje, heel voorzichtig blies ze warme lucht naar het kleine draakje en wachtte op een reactie...

'hè, wat is er.' vroeg Razor nog een beetje verdwaasd en moe, maar toen hij hoorde wat Angel nog verder riep en voelde wat er over zijn droop, schoot hij plotseling wakker. 'Is de baby d'er?' en hij keek naar het kleine kopje met zeer kleine stompjes van hoorns, het mienie lijfje met vleugeltjes die nog maar net groot genoeg waren om haar kleine rugje te bedekken en het korte staartje dat tevreden langzaam heen en weer zwiepte. 'Ik ook zei Razor tegen Angel.' Toen kwaùm Angel met de vraag hoe ze haar gingen noemen. *'Ehm, wat dacht je van Joiena of Erzy? Nee, ik weet het mensen hebben zeer veel talen en in één daarvan betekend jouw naam Santa. Wat vind je ervan, Santa?'


*IK heb dit van jouw, hihi

Het draakje spartelde hevig tegen toen ze plots uit haar ei werd geplukt. Toen merkte ze ook pas dat ze door iets werd omhuld en nu als slijk van haar afdroop. Ze werd rustig toen ze weer werd neergelegd, lekker in een warm nestje van wat dan ook. Nog steeds nam ze niet de moeite om haar ogen te openen, maar een vreemd bekende geur zei haar dat het ook niet hoefde. Later zou ze beseffen dat ze toen al wist dat het haar ouders was, die de draken waren die haar omarmde. Nu was het voor haar genoeg om lekker warm te zijn en ze maakte enkele, ronkende geluiden. Vaag hoorde ze de stemmen om haar heen, maar ook die konden haar interesse niet vangen.

(sorry, behoorlijk inspiratieloos)