Vervelen

Azazeal zweefde boven het meer en hij lande win het ondiepe gedeelte van het meer. De zalmen zwommen bier tegen de stroom in om terug te keren naar hun geboorteplaats, daar eitjes te leggen en vervolgens te sterven van uitputting. Azazeal keek rond zich, niemand was er te bespeuren. Verassend snel hapte hij in het water en gooide daarna een zalm in de lucht. Hij ving die zo hoog dat Azazeal de tijd nog had op te vliegen, een salto te maken en de vis weer op te vangen. Hij beet de vis niet dood. Integendeel, hij genoot ervan hoe het visje angstig met zijn ogen rolde. Uiteindelijk smeet Azazeal de vis tegen een boom en at het dan pas op. Expres had hij de vis laten lijden. En waarom? Omdat hij daarvan genoot. Azazeal liet zich door zijn poten zakken in het ondiepe water en dat deed deugd. Even geeuwde hij luid maar dan rook hij iets en keek hij achter om. Zachtjes gromde hij en wachtte af of de draak, of wat dan ook te voorschijn zou komen.

Een niet al te grote draak kwam tevoorschijn, zijn groenige kleur had hem perfect gecamoufleert tussen het struikgewas. Hij hield zijn kop wat laag tegenover de partner van de alfa. Hij grijnsde en richtte zijn blik omhoog naar zijn alfa. Azazeal was zeker een kwart slag groter maar dat had niets met Azazeal te maken: Curse was gewoon klein en dan was hij al groot voor zijn eigen soort. Hij zwiepte met zijn staart, de grote knots met de scherpe stekels maakte een paar diepe groeven in een boom "Misschien weet je niet wie ik ben maar ik sta aan jou kant, mijn naam is Curse. Het leek me wel handig als de andere alfa me ook qua uiterlijk zou kennen" hij boog zijn hoofd even voor hij deze hief, daarbij lette hij goed op dat zijn houding niet boven die van Azazeal zou staan maar er ook niet zwak uit zou zien. Dat laaste was overginds niet zo moeilijk zijn blik, stekelige knots en naar onder gekrulde horens gaven hem een gemenene uitdrukking.

Azazael zag een groene draak tevoorschijn komen met een stekelige knots op zijnstaart en naar onder gekrulde horens op zijn kop. Aangezien Azazeal deze draak nog niet kende zette hij zich recht en ging in een dominante houding staan, zodat het draakje meteen wist wie de baas was. De draak begon dan te spreken. "Misschien weet je niet wie ik ben maar ik sta aan jou kant, mijn naam is Curse. Het leek me wel handig als de andere alfa me ook qua uiterlijk zou kennen" Azazeal zag dat de draak zich nederig gedroeg, maar ook niet te nederig omdat hij anders zwak zou lijken, maar Azazeal zag dat de draak respect toonde. "Oke dan, ik zal je op je woord geloven. Aangenaam Curse. Jij bent het eerste lid dat ik leer kennen." Sprak Azazeal met een krachtige ondertoon in zijn stem. Azazeal zette zich neer en bestudeerde de draak aandachtig. De draak was klein, maar daar in tegen groter dan andere draken van zijn soort. "Het woord is dus blijkbaar al rond gegaan dat er een tweede alpha is." zei Azazeal daarna iets zachter en wachte af wat Curse ging zeggen.

Curse grijnsde kort bij de laatste woorden van zijn alfa "Dat soort dingen blijven nooit lang geheim, Azazeal" Hij had daarnet een ei in het hoge noorden gevonden, waarschijnlijk van een eisdraak. De moeder of vaderdraak had waarschijnlijk geen eierdief op een toendra verwacht. Curse was gewoon onvoorspelbaar! Hij had het ei op zijn gemak in de bossen opgegeten en de schillen begraven zonder een spoor achter te laten. Toen hij naar het meer ging om zijn spiegelbeeld kort te bekijken had hij Azazeal opgemerkt en had hij nauwelijks een seconde getwijfeld of hij de partner van Toxic zou zijn.

Azazeal keek hem aan en knikte. "Blijkbaar." Azazeal keek even naar zijn spiegelbeeld en keek dan weer naar Curse. "Maar hoe wist je dan dat ik het was? Ik kon even goed gewoon eender welke slechte draak zijn." Vroeg Azazeal op zijn gemak. Hij zag dat hoewel Curse klein was, hij toch wel iets slechts had. Azazeal glimlachte tevreden. "Heb je vandaag nog draakjes verjaagd?" Vroeg hij een beetje lachend. Met het lachen bedoelde hij niets verkeerd. Azazeal lachte gewoon omdat hij het zelf leuk vond om kleine draakjes bang te maken. "Of heb je er mischien opgegeten?" Voegde hij er daarna iets valser aan toe. Hij keek in de ogen van Curse en daarna spreide hij zijn vleugels even open.

"Gokje, ik vind je wel een typ voor Toxic" Curse grijnsde en wierp zijwaards een korte blik op zijn spiegelbeeld. Op het kleinere hoorntje dat zich op de punt van zijn snuit bevond zat een vreemd dingetje. Hij snoof en het dingetje dwarrelde weg, blijkbaar was het een stukje flinterdun eierschaal. "Bijde antwoordde hij op Azazeals vragen" hij grijnsde gemeen maar keek al snel weer normaal. "En een toekomstige vijand om zeep geholpen" hij likte langs zijn lippen. Er vrijwel zeker van zijnt dat Azazeal begreep dat hij een ei verorberd had.

Het was Azazeal niet omgevallen van het fijne eierschaaltje dat nog op de Hoorn hong op Curse zijn neus. Azazeal verveelde zich en wou iets gaan doen. Maar wat? Azazeal sloot zijn vleugels weer en stond toen ook weer recht. Met een krachtige slag van zijn vleugels vloog hij op uit het water en ging op het drooge zitten. Hij luisterde naar wat curse zei over de toekomstige vijand. "Ik hoop dat het heeft gesmaakt Curse." Zei hij grijnzend en draaide zich dan om. Hij stormde tussen de bosjes door en kwam terug meteen vos in zijn bek. Azazeal gooide hem op de grond en at er rustig van. Toen hij klaar was rolde hij even met zijn ogen. "Kn toch zo smaken..."

Azazeal keek naar de lucht en zag daar een zwarte draak in vliegen. De draak was zo zwart als de nacht. Azazeal wist gewoon dat als deze draak kwaad maakt, de dood word verwacht. Waarom dat door azazeal zijn hoofd gonsde wist hij niet. Even gromde hij naar het draakje, om te laten weten dat hij hier was en deed verder niets naar het draakje. Al hield Azazeal zijn blik wel strak op het draakje gericht naar mate het verder vloog. Even keek hij weer naar Curse, die al een tijden stil was.

Azazeal was op het zwarte draakje afgestapt, maar zijn grootte, had hem veraden tussen de bomen die krakend opzij gingen voor Azazeal. Het draakje zat met zijn rug naar azazeal maar azazeal wist wel wat het aan het doen was. De draak was een hertje aan het opeten en dat kon Azazeal weten door de bloedgeur die in de lucht hing. Die van hertjes was lekker zoet. Azazeal sloot zijn ogen even om de geur even genietend op te snuiven en toen hij zijn ogen weer open deed zag hij dat de zwarte draak naar hem stond te kijken. Azazeal richte zich meteen in volle lengte op en stapte met krachtige en zelfverzekerde passen op de draak voor hem af. "Wij ben jij? En wat doe je? Wan je leek me nogal gehaast?" Azazeal dacht even na. Als dit draakje Gied was, zijn het ruzie krijgen met Azazeal en dat niet alleen. Dan was het waarschijnlijk azazeals volgende lunch.

Curse had de zwarte draak zien overvliegen, hij voldeed aan Toxic's beschijvingen: Dit was Schadow, groepsvijand van de NW. Azazeal leek dit niet te weten want hij ging eracheraan alsof hij hem wou testen voor hij liep achter zijn alfa aan en kwam naast hem tot stilstand, in tegenstelling tot Azazeal liet hij geen geknakte bomen achter alleen een diepe groef in een van de bomen waar zijn staart tegenaan was geklapt. "Schadow, vijand van de NW" informeerde Curse droogjes Zijn blik was duister, hij was bijna even groot als Schadow die -net als hij- ook niet al te groot was. Waarschijnlijk zou Schadow nog doorgroeien, Curse niet.

'Zo zo, noemen we Schadow nu al een víjand?' een spottende lach borrelde op vanuit Zu's keel. 'Schadow is niet meer dan de vervelende wesp die de hele tijd rond je hangt. Je kan hem met een klap vermoorden, maar daar heb ik de kans nog niet toe gehad. Hij ging steeds lopen.' Zu kwam met een grijns vanacher de bomen vandaan. Misschien zouden deze twee leden van de NW hem nog niet kennen, maar ze zouden snel weten wie hij was. Zu was groter én ouder dan de drie. Hij knikte naar Azazeal. Alfa van de NW en partner van Toxic. 'Zu, onderalfa van de NW.' mompelde hij. Hij keerde zich naar Schadow en keek hem minachtend aan. 'Dus je hebt een deal met Luna en Toxic, heb ik gehoord.' Het liefst zou Zu Schadow's kop eraf rukken en zijn lichaam ergens in een zee dumpen. Zu brieste en een rookwolkje steeg op in de lucht.

Curse boog alleen lichtjes het hoofd tegenover Zu en bleef zich hetzelfde gedragen als daarnet: hij lette goed op dat zijn houding niet boven die van Azazeal of Zu zou staan maar er ook niet zwak uit zou zien. Zu had gelijk: Schadow was eerder een last dan een vijand maar hij had dezelfde rechten; hij kon niet terug in de NW en werd graag dood gezien. Curse was dan wel klein maar zeker niet zwak, helaas waren er weinig van zijn soort in dit gebied. Niet zo vreemd als je bedacht dat zijn soort graag eieren en jonge draakjes at. Ondertussen had Schadow blijkbaar bedacht dat hij maar beter kon gaan, vaag vroeg Curse zich af of zij niet ook moesten gaan: Dit was ommers niet hun gebied...

Azazeal luisterde naar wat Curse zei. "Een vijand van de NW?" Vroeg Azazeal zacht. "Leuk om dat te weten." Azazeal stelde zich al voor hoe hij zijn tanden om het hoofd van deze kleine draak zette en dan zijn kleine, miezerige hoofdje versplinterde, en dat terwijl de draak nog leefde. Azazeal wou net op de draak afstappen toen een andere grote draak op het toneel verscheen. De draak was groter dan Azazeal, al was dit niet veel en ouder was hij ook. Misshien wel dubbel zo oud. Aandachtig luisterde hij naar hoe de Grote zwarte draak zich voorstelde als Zu. Onder-leider van de NW. Azazeal knikte even zachtjes naar de draak en luisterde vervolgens naar wat deze te zeggen had. "...Shadow is net als een bijtje dat rond je heen blijft vliegen..." Zei Zu ongeveer. Azazeal grijnsde even. "Wel, ik kan niet echt zo goed tegen vliegende beestjes die alleen maar voor de voeten vliegen of gewoon weg veel te ambetant zijn..." Zei Azazeal kil. Hij keek het draakje Shadow aan en kreeg te horen dat hij een boodschap had van Toxic voor Luna. Het draakje vroeg of hij mocht vertrekken maar voor er antwoord kwam vloog hij al op en verdween. "Ach laat hem maar gaan. Laat hem die boodschap maar brengen, maar de volgende keer als ik hem tegen kom... Dan gaat hij niet zo snel vertrekken." Azazeal grijnsde even vals en stapte toen weer naar de plek in het water waar Curse hem had aangetroffen. hij keek even om en keek ofdat Curse en Zu hem achterna kwamen.

(Azazeal, ik zou niet met zoveel kleuren enz. schijven, nogal vervelend)

Curse had Schadow eigelijk als een mug willen platslaan maar hij was alweer weg voor hij iets kon doen. Hij keek hem na, met een wat droge blik. Toen Schadow uit het zicht verdwenen was rilde hij "Ik voel me hier niet zo thuis" zei hij met een kleine grijns. Hij liep achter zijn leider aan naar het water, dronk wat en spreidde toen zijn vleugels. Hij had niet zo grote vleugels maar ze waren perfect voor snelheid en vreemde stunds uithalen in de lucht. "Ik hoor het wel als een van jullie me nodig heeft" hij grijnsde en steeg op. Misschien vond hij onderweg wel een drakenei...

een drakenjager spoorde zijn paard aan tot het uiterste. het geluid van zware vleugelslagen vulde de lucht dat zich vermengde met het luide schelle gebrul van een woedende draak. verschillende pijlen hadden zijn vleugelvlies doorboord, maar de pijn deerde Darko niet. Darko spuwde een grote vuurbal op de jager af die zijn paard nog steeds de sporen gaf. het dier was al op zijn top snelheid, het dier was bijna op hol geslagen. de drakenjager zag de vuurbal te laat hij wilde zijn rijdier nog weg sturen, maar de achterhand van het paard werdt geraakt en de hengst zakte door zijn benen van de helse pijn die het dier leed. de drakenjager rolden van zijn paard en trok zijn zwaard. met een zware dreun landen Darko zo dicht voor de man dat hij schrok en een paar stappen achteruit deed. darko brulde luid en sloeg met zijn voorpoot naar de drakenjager die de slag met zijn tandenstoker wilden pareren, maar hij duwde zichzelf alleen maar achteruit. daar maakte Darko gebruik van en greep de jager met open gesperde bek en beet de man hardnekkig doormidden. nog een paar laatste trekjes en de man was dood. Darko slokte de drakenjager in een keer op en draaide zich nu naar het paard die hij al levend op at. hij was een van de grootste draken-soorten, maar er waren toch altijd oudere draken die groter waren dan hij. toen Darko de laatse lappen vlees had op gegeten keek hij rond. dit gebied was nieuw voor hem, maar Darko zou snel kennis maken met andere draken.