Fantasie of werkelijkheid?

Azazeal kwam met krachtige, maar toch stille slagen met zijn grote vleugels aangevlogen. Hij lande zonder enig geluid te maken. Hij keek achterom naar Toxic die nog nergens te bespeuren was. Azazeal zuchte even. 'Wat als dat kleine draakje nu toch gelijk had? Dat er werkelijk een temmer het op Azazeal gemunt had.' dacht hij inzichzelf. Azazeal schudde de gedachte weg en hoopte vurig dat het niet zo was. Azazeal keek naar de lucht en rook dan iets raars. Voor dat hij het wist wat het was werd hij suf en kon hij niet meer denken. Er was een giftig stof in zijn richting geblazen en dat had azazeal ingeademd. Azazeal rolde met zijn ogen en viel met een enorme klank neer. Azazeal was buiten bewust zijn. Een kleine temmer kwam zijn richting uit. "Eindelijk heb ik je!" zei de temmer en nam een zwaard te voorschijn. De temmer was in vergelijking met Azazeal net zoals een mier voor de temmer zou zijn maar toch gebruikte hij zijn zwaardje om azazeal te beklimmen en nam dan een enorme scherpe bijl tevoorschijn en stond klaar om op de plek te beginnen hakken waar zmazazeal zijn slagader lag.

Haar donkere schubben waren een met het duister van de wolken die langzaam lichter werden toen ze het gebied verlieten. Ze volgde Azazeal als een schaduw, ze had een duidelijke plof gehoord toen hij viel en maakte zich lichte zorgen. Toen ze dichterbij kwam zag ze wat er aan de hand was: Een temmer stond met geheven bijl naast Azazeal. Met een suisend geluid ging de bijl door de lucht, klaar om Azazeal de kop af te hakken. Toxic brulde, het snerpende oorverdovende geluid deed de temmer stoppen met zijn handeling. Vlak voor de bijl Azazeals nek zou doorboren. Met een snelle beweging was de temmer al een heel eind van Azazeal weg. Ongeveer honderd meter vederop landde hij op de rotsen. De man kreunde en hield zijn gebroken arm vast. Boos keek hij naar de sterk gebouwde, zwarte draak met de gifgroene ogen. Ze keek hem vernietigend aan, waarop de man erachter kwam dat Azazeal er niet meer alleen voor stond en hij een tweede vijand had gekregen. Zo snel als hij kon strompelde hij weg, maar Toxic was niet van plan het hierbij te houden. Met een klap van haar staart verlamde ze zijn gehele romp. Het duurde even voor de man op zijn knieën zakte. Het gif werd gedeeltelijk tegengehouden door zijn schildachtige rugbescherming. Het gif was niet genoeg om zijn hart te laten stoppen met kloppen... Toxic cirkelde een rondje en keerde terug voor de vatale slag. In een laatste poging zijn leven te redden liet hij het giftige gas dat hij voor Azazeal gebruikt had uit een klein flesje lopen. Helaas deed het Toxic niets. Zijn ogen leken te groeien in een verbaasde blik voor het brandende zuur de huid en spieren van zijn hoofd vrat. Hij schreeuwde gesmoord en viel een aantal seconde later dood neer. Zijn halve bovenlichaam weggeschroeid. Toxic had zich al lang over Azazeal ontvermd, ze haalde diep adem en liet een blauw grijze mist over de kop van haar partner gaan. Het tegengif drong via alle mogelijke wegen binnen...

Azazeal was zich niets bewust van wat er gebeurd was. Het leek alsof hij in een diepe slaap was, zijn ogen waren gesloten en hij kon zich niet bewegen, en zijn hart klopte steeds zwakker maar hij kon lg wel alles horen wat er gebeurde. Naar wat hij had gehoord, had Toxic de temmer van zijn lijf geplukt en. Deze weg gegooid. Uiteindelijk kwam er een schrille schreeuw vrij en rook het in de omgeving naar verbrande temmer. Azazeal was nu bijna de pijp uit. Hij voelde zich licht worden in zijn hoofd en hij dacht dat dat het laatste was. Maar er klopte iets niet. Hij voelde zich beter en kon zich beetje bij beetje helemaal rechtzetten en zijn ogen openen. Toen Azazeal dat deed zwierf er nog een beetje van de blauwachtige gassen weg. Even was Azazeal stil. Hij keek Toxic aan en knikte. "Bedankt." zei hij een beetje raar. Azazeal was teleurgesteld dat azazeal zelf het gevaar niet had geroken of had voelen aankomen.

Toxic keek toe hoe haar partner -net aan de dood ontsnapt- langzaam weer terugkeerde naar deze wereld. Toen hij zijn ogen opende zat ze voor hem, haar staart om haar poten gekruld. Ze knikte toen hij haar bedankte "Zo, waar waren we" zei ze terugschakelend van leider naar partner. Ze grimaste, de laatste blauwe rook verdween. Nog maar heel wenig had ze anderen genezen maar ze wist hoe ze ermee om moest gaan. Haar soort hoefde krachten niet aan te leren, zoals een slang haar gif gebruikt gebruikte Toxic haar krachten. Een groenig gas steeg op uit haar neusgaten door het zuur dat ze gespuuwd had. Ergens in de verte klonk een brul, Toxic vernauwde haar ogen en spreidde haar vleugels "In belang van de NW" zei ze. Toen vloog ze op.

Azazeal keek haar toe en hoorde de brul ook. Toxic zei dat het in belang van de NW was en ze vloog op. Azazel dacht dat hij wel mee mocht gaan omwille van het feit dat hij nu medeleider is. Half versuft stond hij op en keek naar de lucht waarin de schaduw van Toxic hong. Hij bleef even wankelend staan en toen hij niet meer duizelde vloog hij op. "Mag ik mee?" vroeg hij aan haar voor de zekerheid. Azazeal voelde de koude lucht over zijn schubben waaien en hij maakte een salto in de lucht waarna hij in de richting vloog van het gebrul.

(sorry voor korte post, ben druk met examens.)