Drinken nemen.

Zijn blauwe ogen keken rond. Momenteel zag hij geen gevaar. Hij zat op een voskleurige hengst genaamt Protect. Hij dreef zijn aard aan in een draf om naar het water te gaan. Hij was op weg naar huis maar moest nog zeker een dag gaan reizen. En hij had geen water meer. Hij liet zijn paard halt houden juist voor het water. Hij liet zijn lange teugels over de nek van het paard hangen en boog over het water. Hij trok een flesje uit zijn rugzag en begon die te vullen. Protect was rustig aan het drinken. Lex keek rond of de kust veilig was. Hij weet dat draken bestaan en wilde dus zo levend mogelijk naar huis. Hij had een belangrijke brief voor zijn vader. Ze kregen het land. Die hadden ze heel echt nodig voor et vee. Zijn zwarte haren vlogen voor zijn ogen.

Edit Sky: In de middeleeuwen bestonden nog geen flessen, je had een waterzak

Hij hield het eerder niet in het oog dat er iets in de omgeving zit. Hij vulde zijn waterzakken netjes op. Daarna bond hij het aan zijn zadel. Protect had meteen door dat er vreemde ogen op hen zijn gevallen. De hengst rook de geur van een mens die geruisloos ergens zat. Protect hief zijn hoofd onrustig omhoog en begon te snuiven. Zijn oren gingen alle kanten op. Op zoek naar de mens. Lex trok een wenkbrouw toen hij zag dat zijn hengst Gezelschap had opgemerkt. Zijn blauwe ogen gleden de omgeving af. Maar hij zag niet echt iets vreemd. Misschien was het een dier of zo?

Hij was nog even afgeleid. Nog een paar touwen binden. Daarna liet hij Protect los. De hengst draafde een paar meters ver en graaste. Lex was met zijn hoofd naar de vreemde meisje gericht. Even keek hij naar de bomen. Maae daarna zag hij een kleine glinstering. Hij deed zijn oogjes een beetje kleiner om beter te zien. Het was een jonge damen. Hij was nu iets meer gewend aan damens. Maar ze zijn natuurlijk allemaal verschillend. Wie weet wat voor 1 het is. Hij kon haar niet zo goed zien. Hij zweeg een tijdje. Maar daarna besloot hij iets te zeggen. "Eum... hai kan ik je helpen?" Vroeg hij toen.

Hij volgde met zijn ogen de vreemde. Wachtend op antwoord. Uiteindlijk antwoorde ze. Ze antwoorde neen. Hij knikte. Daarna gaf de damen haar naar prijs. "Geisha" herhaalde hij nog even om het te onthouden. " Ik ben Lex." Antwoorde hij kort. Protect bleef nog op een afstand. Hij bekeek de damen nog heel even. Hij had zo wat een gevoel dat ze al contact gehad had met draken. Aangezien ze een zwaart met zich droeg. Maar hij maakte niet lang contact. na een tijdje keek hij weer weg.

Een lange stilte heerste nu. Hij beet op zijn lip en dacht na wat hij zou doen. Geisha hield steeds oogcontact. Hij liet zijn haar een beetje over zijn ogen bergen zodat zijn ogen minder zichtbaar zijn. " En wat doe je hier zo alleen Geisha?" Vroeg hij toen. Eindelijk wist hij een vraag. Hij draaide zich nog even naar zijn hengst die tevreden zat te eten. Hij glimlachte zachtjes.

Hij knikte begrijpend. "Ik kwam hier ook voor te drinken en voor te rusten." Zei hij toen en grijnsde. Hij ging op de steen zitten en keek nog even naar Geisha. "Vanwaar kom je vandaan? Als ik dat tenminste mag vragen." Zei hij toen. Hij wist dat sommigen er niet graag over hebben van hun afkomst. Zoals hij natuurlijk. Hij had een erg leven gehad. Maar dat volgde nog steeds aangezien hij ridder moest worden van zijn ouders. Hij bleef aardig glimlachen. Hij voelde zich nu meer op zijn gemak.

Hij knikte begrijpend. "Het moet vast een naar gevoel zijn om niet te weten wat je afkomst is." Zei hij na een lange stilte en keek heel even weg. Daarna weer naar Geisha. Hij zag haar vragende blik en glimlachte flauw. "Ik kom van een drakenkamp. Waar ik al vanaf kind met draken leerde omgaan. Ik was zelfs een leraar toen. Ik kreeg een eigendraak van mijn vader die leider was van het kamp. Wandwo. Toen hij uit het ei kwam en ik hem voor het eerst aanraakte kreeg in een blauw litteken. Nog steeds begreep ik niet wat het was. Wandwo en ik waren de beste maten. Maar uit eindelijk was het plezier over. oorlog breek uit en na enkele oorlogsgevecht was...." Hij viel stil. Hij beet even op zijn lip. Maar hij ging verder. " Wandwo gesneuveld. Mijn teken verdween net zoals Wandwo's lichaam. Ik heb alleen nog maar een tand van hem. Dus tja nadat heel on kamp verwoest was ben ik hier terecht. Mijn ouders zijn vrienden van de koning. Helaas." Helaas zei hij heel zachtjes. "Nou ja nu weet je ook een boel over mij."

Hij keek op toen hij een raar uitdrukking in haar gezicht had. Maar hij zei maar niets want hij zag dat ze deed alsof er niets was. Hij keek toen op toen hij haar vraag hoorde. "Ik geloof dat het aan mijn linkerarm zat op mijn schouder." Zei hij toen en keek een beetje raar op. Maar hij vroeg maar niet waarom zei dat weten wou. Hij keek even weg en luisterde naar geluiden die zich in de omgeving suiste.

( BEN EVEN GAAN ETEN KOM DAARNA TERUG xD)

Geisha zei niets meer. Dat was niet zo'n ramp. Misschien dat ze ergens mee inzat. Hij bleef nog op de steen zitten. Af en toe keek hij naar Protect die steeds dichter kwam. Hij zag dat Geisha zich verplaatste naar een boom. Hij keek even naar haar gezicht. Zou alles wel goed gaan met haar? Hij wist het eerder niet. Hij weet ook niet wat hij zeggen moet. Zijn blonde haren kwamen voor zijn blauwe ogen die af en toe weg dwaalde.

(Bedankt xD ik ben terug.)

Hij trok zijn wenkbrauw op uwdtoen Geisha voor hem kwam staan. Ze bond haar haar en liet haar schouder zien. Ze wilde blijkbaar antwoord. Hij keek er goed naar. "Dat teken... Volgens mij heb je een draak. Je krijgt zo'n teken als je het bij de geboorte aanraakt. En als het de ware draak is die zich aan jou geeft... En het leeft nog. Meer kan ik niet vertellen. als het teken verdwmijnt dan is het dood." Hij keek een beetje raar op. "Dat zeiden mijn
voorouders tenminste." Zei hij toen want hij was zelf niet echt er zeker over.

Hij zuchtte. "Misschien is je geheugen beschadigt. En dat je het je niet herinnerd." Hij keek een beetje nadenkend. "Misschien heb je een draak gehad vanaf je geboorte en is er iets mee gebeurt?" Het kon goed zijn dat bij sommigen kampen baby's koppelt met een draak. Bv: Send me kamp die doen dat soort dingen. Hij krabbelde op zijn hoofd.

Zijn mondhoeken stonden strak. Hij was weer een tijdje stil. Hij dacht diep na. "Misschien had iemand de draak gevangen of zo? Ik vind het ook niet echt normaal dat hij niet bij je is." Hij zette zich recht en keek toe hoe ze naar het water liep. Protect was ondertussen naast Lex komen staan en leunde met zijn hoofd tegen Lex. " Normaal gezien kun je contact met je draak maken. Door hem te bevelen naar jou toe te komen. Maar misschien zit ie opgesloten. Dan kan ie niet komen." Hij wist werkelijk niet wat hij moet doen.

Hij zweeg. Ze had het duidelijk moeilijk. Hij ging naast haar zitten en keek voor zich uit. "Het komt wel goed." Zei hij toen. Hij wist dat zijn woorden niet echt waardig zijn maar er moet toch iets zijn om de draak te vinden. Ze bofte tenminste dat ze nog een draak had. Die van hem is dood. Hij voelde zich leeg. Het leek alsof Wandwo zijn leven was. Zijn energie is weg geveegd.


(oke miss tot morgen?)

Hij knikte en staarde voor zich uit. Zijn gezicht stond strak. Hij hoorde daarna een vraag. "Ik heb het er heel moeilijk mee. Om eerlijk te zijn. Een draak is niet iets dat je zomaar kunt vervangen. We waren echt zo close." Hij viel weer stil en staarde voor zich uit. "Ik ken hier enkele draken. Een van de bijzonderste is Ydnam een jong eigenwijs draakje die echt wel leuk is. Maar zoals ik al zei kan niemand Wandwo vervangen." Hij glimlachte lichtjes. Zijn woorden waren niet zo meende bedoelt. Natuurlijk mist hij de drakencontact.

Hij zette zich recht. "Ach ik denk dat ik maar eens in het kasteel moet binnen glippen zonder dat ze me niet zien." Hij grijnsde. " Mijn ouders zoeken me en zullen me niet meer uit het oog verliezen als ze me hebben. Dus eerst moet ik protect wat vermomen." Zonder nog iets te zeggen liep hij naar protect. Hij zadelde af en smeerde modder aan de vacht. Ook vreef hij met zijn handen in de manen zodat de hengst een arm paardje was. De hengst vond het blijkbaar niet fijn. Meteen begon hij te schudden tot en met.

Hij keek heel even op toen ze naar Protect ging. Daarna luisterde hij naar haar vraag. " Ach omdat anders de ridders me tegen houden? Dank zei mijn ouders moet ik een rider zijn. Daarom dat ik in het wild leef. Ze willen me dingen laten doen dat ik niet wil." Hij fronste en besmeurde zijn zadel ook. Daarna pakte hij een soort van grijze kleed met een cape en zette die op. Nu zag hij er uit als een arme zieke man. Soepel sprong hij in het zadel.

Hij trok een wenkbrouw. "Tja, eum ik weet eigenlijk niet wat ik moet doen. Heb je zin om mee te gaan of blijf je liever hier om met de bomen te praten." Hij grijsnde plagend. Protect trapte ongeduldig tegen de grond en snoof de verse lucht die de bomen filteren op. ook hinnikte hij af en toe. Lex kon Protect met gemak met 1 hand tegen houden. Zijn blonde haren bedekte een deel van zijn blauwe ogen die betrouwbaar leken.

Hij klopte op de hals van Protect. "Wil je nou mee of niet?" Vroeg hij nogmaals. Hij liet Protect even een rondje stappen zodat ie wat rustiger werd. De hemel werd al een beetje donkerder. Een mooie kleur versierde de hemel. Hij keek er even naar. Protect had werkelijk een hekel aan vies zijn dat zag je wel zo. Hij ging wat dieper in het zadel zitten zodat Protect minder druk zou doen.

Hij hief haar mee in het zadel en wachtte even af om te horen of ze klaar was. Toen ze dat zei spoorde hij Protect aan. De hengst was even onzeker toen hij nog meer gewicht moest dragen. Maar daarna sprong hij vooruit. Lex liet de hengst omdraaien en liet hem voluit lopen. De hengst versnelde steeds sneller. lex keek goed op het pad dat ze liepen. Hij moest voorkomen dat de hengst zich bezeerde. Na enkele uren liepen ze het gebied uit.

(Ik ga een topic aanmaken dat we zijn aangekomen stuur het je wel door.)