Jagen

Ze spande haar boog, de punt van haar pijl wees naar een rendier dat nietsvermoedend stond te grazen. De jager hield één oog dicht om beter te kunnen richten, trok de pijl not iets veder naar achteren en liet de pijl schieten. De pijl boorde zich in het zacht borstvlees van het rendier, de ogen van het dier puilden geschrokken uit. De bek van het rendier ging wat open voor deze achterover tuimelde door de kracht van de welgerichte pijl en met een doffe plof in het gras viel. Er stoomde wat bloed uit de bek van het rendier, het licht in de ogen doofde: Het dier was dood. Flora zat geknield op een dikke tak van een boom, ze hing haar boog over haar schouder en sprong van de tak. met lichte passen liep ze naar het dode rendier toe. Ze hurkte en aaide diens snuit even voor ze haar hand naar de pijl liet glijden die uit de borst van het rendier stak. Ze pakte hem beet en trok hem eruit, Flora veegde de pijl schoon aan wat mos en deed hem terug in haar pijlkoker.Vervolgens haalde ze een mes tevoorschijn en begon het rendier te villen. Ze staakte haar werk toen ze een klagelijk geblaat hoorde. Flora stak het met in de grond en kwam overijnd, ze liep naar de struik waar het geluid vandaan kwam. Er lag een rendierjong: Een mannetje. Het diertje blaatte smekend en keek met grote ogen naar Flora die bij hem neer knielde. Ze onderzocht het jong en ontdekte dat het een aantal bijtwonden had -van een groter rendier- en een gebroken pootje. Het jong was verstoten door zijn moeder en behoorlijk toegetakeld. Flora Haalde een touw tevoorschijn wat ze rond de snuit van het jong bond als een soort hoofdstel. Ze tilde hem op -met moeite- en liep terug naar het dode rendier. Het jong keek niet op of om van het lijk. Flora maakte het jong vast aan een boom en haalde snel alle bruikbare dingen van het dode rendier. Het vlees ging in een leren tas, het rendier was niet zo groot dus veel was het niet. De pels ging in een jute zak. De botten, ingewanden en hoeven legde ze in een holle boom voor eventuele draken en andere dieren van het bos. Het tasje met vlees hing ze aan haar riem en de jute zak bond ze om haar schouder door een touw aan de onder- en bovenkant vast te maken. Vervolgens maakte ze het jong los, tilde hem op en liep richting de grot van haar, Razor en haar twee andere draken. Toen ze even uitpufte bij een boom merkte ze op dat het jong hijgde, Flora onderzocht hem opnieuw en hij bleek hoge korts te hebben! Snel haalde Flora haar waterzak tevoorschijn, ze goot wat water bij het jong naar binnen. Ze legde de koude waterzak op de schouder van het jong zodat deze wat afkoelde. Ze was nog lang niet bij de grot! Snel doorzocht ze haar kruidenbundel en vond wat brandnetels. Het begon al te schemeren en Flora besloot hier te overnachten. Ze boog een paar jonge naaldbomen naar elkaar toe en bond ze samen zodat er een roort naald-iglo ontstond. Ze sneed de toppen van de boompjes af zodat er een gat ontstond om de rook van het vuur naar buiten te laten. Ze legde een vuurtje aan en legde de rendierhuid van het net gedoodde rendier naast het vuur. Vervolgens legde ze het jonge rendier op de vacht en legde ze haar kape over het dier heen. Haar waterzak had ze alweer weggehaald.

Twilight vloog over het bos. Ze rook Flora -en vlees- en besloot even langs te gaan, terwijl ze een stukje verder weg neerstreek hoorde ze een beer weglopen. Flora moest maar even wachtten, geruisloos vloog ze achter de beer aan, het was moeilijk en ze moest soms boven de bomen vliegen maar er was een hele kleine open plek en ze stortte zich op de beer, Het dier probeerde lostekomen maar Twilight hield hem moeiteloos vast. Ze vloog op en at de beer in de lucht op -echt niet gemakelijk-. Ze streek neer, vlak naast Flora. "Hallo Flora, hoe gaat het met je?" Lichtblauwe vuur-golven streken over haar vleugels en lichaam, het was nu behaagelijk warm.

(jou kom ik ook echt óveral tegen he?)

Flora hoorde een stem buiten de hut die haar bekend voorkwam. Het leek alsof de draak haar achtervolgde... Ze kroop door het kleine gat tussen de boompjes 'Twilight, waarom verbaasd me dat niet?' zei ze 'Onze paden kruisen elkaar vervloekt vaak nietwaar?' ze zocht tussen de struiken naar smeerwortel. Ze vond het plantje en plukte het met wortel en al. Snel ging ze terug naar het rendierjong, ze maakte een prakje van de plant en werkte het naarbinnen bij het jong. Smeerwortel hielp goed bij de genezing van gebroken botten en het werkte pijnstillend. Met een lange reep leer verbond ze het gebroken pootje van het dier dat inmiddels eindelijk in slaap viel. Hij had rust nodig.

Twilight glimlachtte. "Ik was aanhet jagen en ik merkte je geur op, normaal was ik sneller hier geweest maar zo een lekker dikke grizzlybeer kun je gewoon niet weerstaan." Toen ze het rendierjong opmerkte glimlachte ze, ze opende haar mond en een soort wolk met duizenden kristalletjes vormde zich. De wolk dorng binnen in de luchtwegen van het jong en de wondes die ze zou kunnen hebben opgelopen genazen. Die adem kon alle wondes genezen behalve de dood. Maar vergde wel een heleboel energie. Een beetje moe sloot Twilight haar ogen en rustte even. Ze opende haar ogen en de lichtblauwe irrisen keken naar Flora, de donkerblauwe spikkels gaven een mooie uitstraling.

Edit Sky: Twilight, deze kracht staat niet in je profiel. Het is niet de bedoeling dat als het even kan je metéén een nieuwe kracht neemt alleen omdat je daardoor "beter" word. Je moet ook zwakke plekken hebben.

Flora knikte tijdens het verzorgen van het jong, het zou wel even duren voor hij zou genezen maar Flora zou hem verzorgen en hem naar haar grot -en huis- brengen. Ze kon maar kleine stukjes per keer lopen maar ze zou er komen. Misschien kon ze Razor roepen zodat hij hen naar hun grot kon brengen. Alleen hij, Mushii en zij wisten waar de grot was... Ze bond het tauw rond een van de stammetjes van de jonge boompjes zodat -als het jong wakker werd- hij niet zou vlucht. Dat zou hij immers niet overleven. Flora ging aan de andere kant van het vuur zitten en warmde haar handen een beetje. Ze gooide nog wat hout bij het vuur zodat het nog een tijd zou branden en ging op haar rug liggen. Haar boog, pijlkoker en zwaard lagen achter haar. Ze vauwde haar handen onder haar hoofd en keek naar het dak van het hutje.

Twilight glimlachte. "Mis je iemand Flora?" Haar enorme staart lag opgekruld naast haar en ze ging liggen, haar blauwe ogen keken vriendelijk naar Flora, ze zag er in Twilight's ogen niet verdrietig uit maar... Zou ze misschien haar draak(en) missen? Misschien moest ze het is vragen, Twilight was diep in haar gedachten verzonken geraakt. Overpeinzingen over alles, over hoe de wereld ontstaan was, over hoe draken op de wereld waren gekomen enz. Allemaal vragen waar ze geen antwoord op wist. Toen ze terug uit haar gedachtes kwam hoorde ze een vogel zingen en misschien een konijntje, maar dat kon ook iets gegeels anders zijn, misschien een eekhoorn of een das. Wie zou het kunnen weten, dat moest ze misschien ook maar is vragen. Of misschien kon ze een andere vraag stellen, ach wie weet. Toen ze opkeek was het een eekhoorntje dat een dennenappel probeerde te pakken. Twilight glimlachte en sloot haar ogen en legde haar nek neer, ze luisterde aandachtig naar de omgeving.

Flora dacht even na, ze gaf geen antwoord op de vraag van Twilight. Ze had geen antwoord, ookal zou ze het willen geven. Ze sloot haar ogen, rolde op haar zij en viel in slaap.
De volgende ochtend werd ze gewekt door de zon die door het rookgat heen op haar gezicht scheen. Ze knipperde met haar ogen tegen het licht en ging rechtop zitten. Het rendierjong stond nu rechtop en keek haar angstig aan. Hij rukte aan het tauw waaraan hij zat. Het was dus goed geweest dat ze hem had vastgebonden. Het dier ging niet op zijn gebroken poot staan en hij knabbelde soms wat aan het taaie leer dat geen krimp gaf. Ze gaf het nog wat smeerwortel en liet hem buiten de hut grazen. Ze maakte de boompjes die ze had samengebonden los zodat ze weer op hun plaats schoten en wierp aarde over het vuur zodat het doofde -niet dat er veel van over was- daarna kwam ze tussen de boompjes vandaan. Ze had haar kape weer om en haar spullen weer bijeengepakt.

Een jonge draak kwam aangevlogen 'Flora!' Riep de draak blij 'ik ben het! Blaze!' zei hij en rende op Flora af 'ik was je kwijt' riep hij en ging zitten. Hij was zo lang weg geweest dat Flora waarschijnlijk boos op hem zou worden omdat hij haar had laten denken dat hij doodwas. 'Hhet spijt me dat ik zo lang weg was!' zei Blaze en er viel een traan op de droge grond terwijl hij zijn kop tegen Flora duwde

Twilight ging wat opzij toen een jonge draak op Flora afging. Ze glimlachte, zou dat Blaze zijn, waarschijnlijk wel aan zijn reactie te zien. Wat mooi om te zien! "Veel plezier Blaze, ik denk dat Flora je gemist heeft!" Ze ging nog een stukje achteruit en glimlachte. Zou Flora zich nu beter gaan voelen? Hopelijk wel! Dit was wonderbaarljk om te zien, hoe een draak met zijn temmer hereingd wordt. Je zou ervan kunnen huilen, ja dat zou echt kunnen. Twilight's blauwe schubben fonkelde zachtjes terwijl ze nog een stukje achteruit ging, ze strekte haar enorme vleugels en sloeg er een keer mee, ze zweefde nu. "Ik kom zo meteen wel terug." Ze glimlachte nog altijd en sloeg nog een keer met haar vleugels, in een rustig tempo vloog ze weg, ze zou is gaan jagen... Ze zou een tijdje jagen om de twee wat met rust te laten, en dan misschien terug komen...

Flora keek op van een bekende stem, eerst was ze verbaasd toen viel ze op haar knieën en sloeg haar armen om de hals van Blaze. Een traan gleed over haar in schaduwen gelegde gezicht en drupte op de grond 'Blaze' zei ze zacht. 'Ik dacht dat je...' veder kwam ze niet. Ze duuwde de jonge draak van haar af en hield hem goed vast zodat ze hem kon bekijken 'Je bent veranderd, maar ik ben zo blij dat je terug bent' ze had hem -ondanks zijn nieuwe uiterlijk- meteen herkend zoals alleen een temmer haar draak kan herkennen 'Je bent groot geworden' Blaze was zeker twee keer zo groot geworden sinds de laatste keer dat ze hem zag.

Na een tijdje draaide ze om, ze had erg lekker gegeten. Ja echt, dat was erg lekker! Ze sloeg nog een keer met haar enorme vleugels en landde een stuk van Flora en de zogenoemde draak Blaze. Ze bleef daar nog even staan en sprong op. Ze sloeg een aantal keer met haar vleugels en ze vloog ontzettend hoog. Een deel van het bos werd in schaduw gelegd, ze sloeg nog een keer met haar vleugels, ze kwam bijna boven de wolken uit, nog een aantal keer sloeg ze met haar vleugels, en ze was verdwenen. Ze glimlachte, ze had een briljant idee. Het hemelblauwe vuur was warm en zou de wolken in en vorm kunnen maken, nu begon ze. Na een hele tijd en veel moeite was het een temmer die haar draak knuffelde. En die twee leken verdacht veel op Flora en Blaze. Nu dook ze naar beneden, alsof ze dook, recht naar beneden. Toen opende ze haar vleugels en sloeg ermee en ze vloog weer recht. Nu landde ze stilletjes op de grond, zo stil zijn was wel heel vermoeiend, ach wat door haar geklapwiek joeg er een wind op en joeg door het kamp, recht op Flora en Blaze, het leek of Flora's haren zometeen alle kanten op zouden vliegen. Ze keek naar de lucht en de wind had de wolk niet veranderd of weggevoert, of misschien heel zachtjes. Ze keek tevreden naar het wolkensculptuur.

Flora had even geen aandacht voor Twilight, ze bekeek Blaze nog eens en liet hem toen los. Ze stond weer op en keek naa de lucht waar de -nu half vervaagde- wolkensculptuur te zien was. Ze glimlachte 'Dankje, Twilight' zei ze. Flora richtte haar aandacht op het rendierjong. Ze liep naar het beestje toe, maakte hem los en liep -met het hinkende jong- terug naar Blaze 'Ik was op weg naar onze grot, ga je mee? Je moet wel weten waar je moet zijn als je me zoekt' Flora draaide zich om en liep veder. Het jong volgde haar -alsof het wist dat ze geen kwaad in de zin had. Het was een erg bijzonder diertje: Hij wat wit. Sneeuwwit, waarschijnlijk had zijn moeder hem daarom verstoten 'Blaze, dit is Murray. Hij is verstoten en ik heb besloten hem op te voeden. Randieren zijn net als paarden: Ze kunnen gemakkelijk een mens dragen als ze volwassen zijn'

'Flora...' Zei hij met een bibberstem en hij kwam niet verder... een dikke traan rolde over zijn wang en iel op de grond. Toen Flora had gezegd dat hij groot was geworden sprijdde hij zijn vleugels en liet ze aan Flora zien. Toen Blaze zijn vleugels weer had opgevouwen en op zijn rug had gelegd duwde Flora op de grond en ging er naast liggen. Met een plof kwam Blaze op de grond terecht en keek hij naar Flora 'ik heb je gemist' zei hij en bleef liggen.

Voor Flora kon reageren viel ze met een plof op de bosgrond, een tweede plof klonk toen Blaze naast haar kwam liggen. Flora duuwde zichzelf omhoog en keek naar Blaze, ze keek hem droogjes aan 'wat ben je toch een kleine...' ze pakte Blaze beet en wreef met haar fuist over het hoofd van Blaze 'kom op, we gaan' zei ze even later. Ze was weer opgestaan en ze klopte het mos van haar kleding. Murray -het witte rendiertje- was braaf blijven wachten. Flora pakte het touw waaraan hij vastzat en liep veder.

'Waar wil je heen?' vroeg hij kort en liep achter Flora aan 'wie was die andere draak?' vroeg hij en keek droog naar de draak die daar stond. 'We kunnen ook gaan vliegen, ik kan dat rendiertje wel vast houden als je dat wilt' Zei hij en wou zijn vleugels al sprijden om weg te vliegen maar hij wachtte nog even op een antwoord van Flora.

Twilight glimlachte. "Tot een andere keer." Ze opende haar enorme vleugels, ze sloeg er één keer mee, ze was al in de lucht aan het zweven. Haar enorme mond opende, lichtblauwe vuur schoot eruit en cirkelde rond de twee, het was wondermooi, ze waren nu afgesloten van de wereld. "Speel op je fluit als het vuur wegmoet Flora." Nu sloeg ze nog een keer en schoot met een aantal vleugelslagen weg. Hoog boven de grond verdween ze in het witte wolkendek. Een zichtbaar gat in de vorm van een draak opende de wolk. En weg was Twilight, verdwenen in het witte wolkendek.

Het jong schrok niet van het vuur, Flora speelde een paar noten en het vuur loste op. Ze glimlachte 'We lopen gewoon, je kan ons samen niet houden' Flora begon weer te lopen, ze waren nog geen kilometer veder gekomen. Ze had gen tijd gehad afscheid te nemen van Twilight 'Dat was Twilight, een draak die ik gisteren heb ontmoet' legde Flora onder het lopen uit. Ze had haar ocarina weer onder haar cape laten verdwijnen 'Je hebt een soort van zusje gekregen: Mushii. Een jonge draak, ongeveer even oud als jij' vertelde ze. Ze keek af en toe naar de lucht in de hoop Razor te zien.

'Zo die is weg' zei Blaze met een grijns en keek naar Flora 'Wie was die draak... het lijkt alsof ik haar eerder heb gezien... naja er zijn zo veel draken die op die Saphira gozer lijken' Zei hij en grinnikte bij de gedachte. Blaze verstijfde opeens en keek naar Flora 'een zusje?!' zei hij verontwaardicht en snoof bij de gedachte aan een zusje dat de hele tijd liep te kakelen en gillen. 'Wie is het?! Hoe heet het?! Wat is het?!' vroeg hij en keek naar de grond. Blaze keek verontwaardigd vooruit en plofte op de grond neer.

(totaal geen inspiratie)

(ben erachter gekomen dat één van mijn aacounts op wolstory een moeder heeft die bij de shadow komt en één van zijn broertjes word gespeeld door Moony XD)

Mushii kwam eraan gevlogen in een soort van vallei met groene bossen. Ze merkte de aanwezigheid van haar drakentemmer 'Flora' op, maar er was nog één of andere draak bij haar in de buurt. Ze stortte weer eens neer bovenop Blaze belandde ze, een soort van broertje van haar. "Lang geleden!" zei ze in de gedachten van Flora, en ze richtte zich intussen eens eventjes in de richting van Blaze.

Blaze gooide het draakje van zich af en gromde zachtjes 'ik heb jouw nog nooit gezien!' siste Blaze tussen zijn tanden door. Blaze stond op en keek kil naar het kleine paarse draakje 'wat moet je?!' vroeg hij en keek de draak aan alsof het een mier was. Blaze draaide de draak zijn rug toe en keek naar Flora 'ken je dat beest?' fluisterde hij en keek naar het jonge hertje.

Flora ging tussen de twee draakjes in staan 'Blaze, dit is Mushii. Mushii, dit is Blaze' zei ze. Ze glimlachte 'Neem de tijd om elkaar te leren kennen, ik weet zeker dat jullie elkaar aardig gaan vinden' ze keek van Mushii naar Blaze. Het witte rendierjong -Murray- kwam naast haar staan en deed hetzelfde. Flora duuwde het jong wat naar achteren.

'En daar mee wil je zeggen?' Vroeg Blaze en keek minachtend naar het paarse draakje. Blaze bleef met z'n rug naar het draakje toe gedraaid zitten. Blaze had geen zin in nieuwe vrienden 'vrienden?' vroeg hij minachtend en keek neer op het draakje. 'Ik heb wel betere dingen te doen' Siste Blaze door zijn scherpe tanden heen en ging een eindje verderop op een zacht stuk mos zitten.

Mushii keek eventjes in de richting van Blaze en daarna in de richting van Flora. "Is dat dan Blaze?" vroeg ze in de gedachten van Flora, en ze wachtte haar antword af. "Aangenaam" zei ze toch maar in de richting van Blaze, maar hij ging al een eindje verderop op een zacht stuk mos zitten. Mushii keek weer eens eventjes in de richting van Flora en zei in haar gedachten. "Ik heb een gevoel dat die Blaze geen zin heeft in nieuwe vrienden" en ze wachtte af.

(een plaatje hoeft niet op het begin van een post en volgens mij heb je wit haar, de verleden tijd van zien is zag en niet zach )

Flora zuchtte "Hij weet denk ik niet zo goed wat hij met je aanmoet, het komt wel goed" dacht Flora wetend dat Mushii het kon horen. Ze keek naar Blaze maar zei niets, hij moest het zelf maar een beetje uitvissen 'Als je maar onthoud dat je zonder vrienden niet ver komt' zei ze. Ze hoorde een stem en zuchtte verveeld "Wat nu weer?" dacht ze. Ze draaide zich om en zag een meisje met halflang, wit haar. 'Hoi' zei ze iets botter dan ze bedoeld had, eigelijk wou ze de kap van haar cape over haar hoofd slaan, maar het was al te laat: Toen ze zich omgedraaid had moest het meisje haar gezicht al gezien hebben.

Mushii was vanbinnen een beetje gekwetst wegens Blaze. Ze keek toch maar eens eventjes in de richting van haar drakentemmer 'Flora', terwijl rolde er ook nog een paar traantjes over haar wangen. Ze keek nu in de andere richting inplaats van in de richting van Flora. "Sorry" zei ze in de gedachten van Flora, en ze vloog maar weer eens weg.