Een wandelingetje

Ben was aan het rond wandelen in de bergen van het land waar hij nu was. Het was er glad door het smeltijs van de gltsjer hoger op. Opeens gleed Ben uitover een heelglade sten en viel over de rand van het pad. Maar opeens pakte iemand hem vast die luende over de helling hij kon niet zien wie het was of wat omdat de zon in zijn ogen scheen omdat hij naar boven moest kijken.

Nog net op tijd sloten haar vingers zich om zijn pols, de kap was van haar hoofd gawaaid door de sprong die ze had gemaakt. Ze had verdoemd sterke armen voor een vrouw. 'Hou vol' klonk haar stem, haar gezicht verdween achter de richel toen ze overijnd kwam en de jongen de gletjer op trok. Flora liet hem los toen hij niet meer kon vallen en stond weer op, de kap was weer over haar hoofd geslagen en wierp een schaduw over haar -nu onherkenbare- gezicht. Ze glimlachte, dat was niet te zien 'Ben je gewond?' vroeg ze, ze stak haar hand uit om de jongen -die ongeveer van haar leeftijd was- omhoog te helpen.

De "jongen" die Ben heete werd omhoog getrokken door het figuur enlag toen op de grond. Hij nam de hand van het meisje, altans dat dacht hij hij ging maar af op het silouet, en trok zich recht 'Nee hoor, alles goed.' zei hij. Toen zei hij 'Ben is mijn naam en wat die van jouw?'

Flora glimlachte 'Aangenaam, Ben. Mijn naam is Flora' ze trok met een vloeiende beweging de kan van haar hoofd zodat haar gezicht herkenbaar werd 'Temmer van drie draken' haar ogen keken misterieus maar haar gezicht stond vriendelijk: Een glimlacht speelde rond haar ene mondhoek. Ze keek de jongen aan, hij was van haar leeftijd en dus eigelijk een man. Ze nam hem goed in zich op zodat ze hem later meteen weer zou herkennen. Ze maakte een sierlijke beweging met haar hoofd om haar haar uit haar gezicht de zwaaien. De lok haar ging overgins meteen weer terug voor haar gezicht maar ze deed er veder niets aan.

Toen Ben het meisje kon herkennen zei hij 'aangenaam Flora. Ik wil niet sexsitisch klinken ofzo maar je bent best wel sterk voor een maijse en drie draken dat is niet niks.' en hij ging zitten op een steen om zijn schoen uit te doen waar wat stentjes in zaten, deed ze eruit en deed hem weer aan.Toen hij weer recht stond pakte hij een rol perkament uit zijn tas en zei 'Ik neem aan dat jij van drake houd als je era al drie hebt kunnen temmen. Ik ben ook verzot op de beesten net als technise snufjes. Ik ben bezig met een machiene die is gebaseerd is op draken en hun vliegmethodes.' en rolde het perkament open en liet een tekening van een machine zien met aan de bovenkant vleugels die op de van een draak leken en een zeer geavanceerdde machiene op de achter kan waar een paar touwen aan zaten. 'Ik noem het de DVMM of Draken VliegMethode Machiene maar hij is te zwaar om te vliegen dus ik ging hier maar wat wanelen o uit te vissen hoe ik hem werkend houd en lichter krijg.

Een grijns speelde nu om haar ene mondhoek 'Ach je krijgt nou eemaal sterke armen van boogschieten' grinnikte ze. Om haar schouder hinh een boog en op haar rug hing een pijlkoken met een aantal flijmscherpe pijlen. Ze bekeek het stuk perkement 'Je lijkt me erg slim, Ben'Ze dacht even na 'Draken zijn niet de enige die kunnen vliegen. Draken gebruiken de kracht die mensen nooit zouden kunnen hebben. Maar vogels hebben geen krachten zoals die van draken maar kunnen wel vliegen omdat ze zo licht gebouwd zijn... Ze hebben holle botten' soms maakte Flora fluitjes van de botten van vogels. Deze gaf ze dan aan kinderen die haar ocarina bewonderde.

'Dat is zo.' zei Ben maar vroeg nog een ding 'Wat is er eigelijk zo grappig want je grijnst de hele tijd.'




(sorry ik ben op het moment even uit mijn inspiratie gehaald door een opdracht van Frans.)

Flora dacht even na, meestal grijnsde ze als ze complimenten kreeg of iets bewonderde 'Gewoon' zei ze terwijl ze haar schouders even ophaalde. Ze zocht naar woorden maar vond ze niet: Er viel een stilte. Flora begon weer te lopen over het pad 'Loop je mee? Als we blijven staan vriezen we nog vast aan de grond' zei ze en ze grinnikte. Hun voedstappen begonnen een beetje te galmen. Voor hen op het pad tegen de steeds hoger wordende richel lag een middelgrote bruine steen, de richel was een muur geworden die naast het pad hoog oprees. Toen ze dichterbij kwam zag ze dat de steen van vacht gemaakt was. Oppeens herkende ze het ding, ze bleef staan en greep naar haar zwaard. De kop van de steen kwam omhoog en keek woedend naar Ben en Flora omdat ze hem gewekt hadden. De grizlly stond op en gromde vervaarlijk. Hij zette zich af met zijn voorpoten en ging op zijn achterpoten staan. Flora trok haar zwaard uit zijn schede, met een sissend geluid kwam het niet zo grote zwaard tevoorschijn. Ze was al te dichtbij om haar pijl en boog te gebruiken. De beer brulde voor een tweede maal en liet zich terug op zijn voorpoten vallen. De grond trilde door de klap, nu kwam de beer op hen af gevaarlijk grommend.

'Oke.' zei Ben en liep met haar mee tot er opeens een grizzly oprees snel pakte hij zijn zwaard en stopte het in een soort handvat en drukt op een knopje waardoor het zwaard werd afgevuurden langs de grizzlys arm raazde 'Getver ik had het aan een kettieng moet en doen.' zei Ben vol adrenaline.
Omdat Ben sneldongen in elkaar kon steken pakte hij snel twee stenen en een touw hij deed die aan elkaar en legde die in zijn wat hij noemde "snelvuurder" en schoot deze af op de beer zijn achterpoten zodat die omviel en met zijn kop op een steen viel. 'Dubbel getver!' riep Ben en snelde naar de beer toe om te sjekken of hij niet dood was want Ben zijn motto was "Dood alleen iets als het niet anders kan.". Hij zocht onder al die vacht naar het hart van het dier en vond het . Gelukkig klopte het nog hij was lleen maar bewusteloos en wachte dat het dier wakker werd. Maar in de tussentijd speelde hij op zijn harmonica een rustig deuntje om het dier niet te laten stressen al het wakker werd.

Flora was al lang blij dat ze de beer niet te lijf hoefde te gaan 'Oke laten we wegwezen hier!' zei ze fluisterend maar toch dringend 'ik wil hem niet meemaken als hij wakker word' Snel maar voorzichtig schuifelde ze om de bewusteloze beer heen en liep veder over het pad tot ze buiten gehoorafstand van de beer was. Ze keek om om te zien of Ben haar wel echt volgde. 'Mooi gedaan' complimenteerde ze Ben.

Ben deed het touwdinges van de beer af en stopte het in zijn tas 'Bedankt maar wat moet je als je geboren bent in een familie die een kangaroedrakenkwekerij runt. Die beesten ontsnappen vaak want het zijn zeer slimme beestje en we geven ze als ze nog in het ei zitten een serum waardoor ze hun instinct helemaal opnieuw moten leren voor de veiligheid voor mensen.' zei ben en wandelde achter haar aan en droomde wat voor zich uit.

Flora fronste 'ik heb nog nooit gehoord van mensen die draken kweken' ze ging naast Ben lopen en paste haar tempo aan zodat ze even hard als Ben liep 'Mijn ouders zijn al lang dood, ons dorp is afgebrand toen ik ontvoerd was. Mijn ouders, famillie en vrienden kwamen om' vertelde ze 'Ik zal je maar niet opzadelen met de rest van mijn verleden' Ze keek achterom om te zien of de beer hen niet volgde maar het dier was nergens te bekennen. Flora keek weer voor zich uit, de hoge klif naast hen werd lager en onthulde een prachtig uitzicht op de bergen met daarachter de zee.

'Dat komt omdat er maar weinig zijn e die liggen bijna allemaal in Arsano dat is twee landen terug.' zei Ben en keek voor zich uit naar de zee. Toen sprong er opeens een gigantische walvis vlak voor hun neus uit het water en toen die weer in het water belande werden ze allebij door en door nat gespetterd.

Flora pakte snel de punt van haar kape en sloeg hem voor zich zodat het water tegen de kape spatte. Flora bracht haar arm weer omlaag en keek naar het kolkende water waarin de bultrug weer was verdwenen 'Na draken zijn walvissen toch echt de meest bijzondere dieren op aarde' zei ze. Ze ging op de rand van de klif zitten en liet haar benen naar beneden hangen, er was hier geen eis meer alleen een breed rotspad. Flora pakte haar ocarina en begon een lied te spelen.

Helemaal doorweekt zei Ben een beetje oneerlijk 'Jij speelt vals.' hij luisterde daarna wat Flora nog zei en antwoorde daarop 'Dat is waar als mijn DVMM werkt dan ga ik misschien een ssort van boot bouwen maar dan om mee te duiken.' en Ben keek een beetje wetenschappelijk voor zich uit. Toen werd hij uit zijn droom gehaald doo het gespeel op Flora's ocirana en zei 'Waauw wat mooi.' en hij haalde zonder dat hij het wist zijn harmonica uit zijn tas en begon daarmee in harmonie met Flora te spelen. Het klonk hemels.