Alone!?

Draakje Moon lag te dromen onder de frisse lucht v.h.bos.Een ondeugende zonnestraal kietelt hem.<< Bzz Bzz Bzz >> gonst een wesp ,die denkt dat ze een vliegtuig is.Moon blaasde tegen de wesp om te spelen... maar de wesp is al weg.Draakje stond toen stil. Het bos is zo klein voor hem.En dan is er nog de hoge bomen.Moon vond de hoge bomen maar niets... ze zijn zo hoog... Wat zou er aan de anderze kant van die bomen zijn? Hij sprijdde zijn vleugels en vloog weg.Hij voelt zich erg groot, erg sterk, erg... Oh!... daar valt hij bijna.Nu moet hij nog op een boom proberen te komen om terug op te stijgen.Eén... twee... hopla... en Moon zit bovenaan een boom.Wat is de wereld groot en mooi! Moon had nog nooit iets anders gezien, dan een mensenstad en de bossen.Wat een prachtige bloemen! Moon vindt het zo mooi, dat hij even onvoorzichtig is en... daar begint hij te vallen. Hij verliest zijn evenwicht en valt midden tussen de bloemen.Daarna staat hij terug recht, neemt een aanloop en vliegt op, op naar de bergen.Moon heeft al boven de velden gevlogen,langs de rivier en door het bos.Nu gaat hij de bergen in, die prachtige, hoge bergen, die je stil maken, als je ze ziet, en ook een beetje bang... wat zal hij er nu vinden? op een open plek in de bergen gaat hij gaan kijken naar een hol.

Twilight sloeg met de enorme safierblauwe vleugels. Ze was eeuwenoud en metereshoog. Lichtblauw vuur verwarmde het lichaam van Twilight. Het kwam uit haar neus en liep als golven over haar lichaam. Ze brulde oorverdovend maar tegelijkertijd was het een best wel mooi geluid! Een jongere draak vloog voor haar, die was ook kleiner. Twilight sloeg nog een keer en ging nu erg snel, de enorme vleugels joegen langzaam door de lucht terwijl Twilight zelf vooruit schoot. "Hallo ik ben Twilight, en wie ben jij?" Twilight's stem klonk helder en zuiver. Haar horens waren bliksemafleiders en hadden pas een neiuwe lading gehad en lichtte soms even op. De ivoren tanden waren verdwenen achter safierblauwe schubben. Enorme lcihtblauwe ogen met donkerblauwe spikkels keken naar de andere draak.

Moon was doodsbang.Ze verbergde zich achter een enorm rotsblok toen ze een veel grotere draak voor zich zag. Maar de draak bleek vriendelijk te zijn.Hij steldde zichzelf eerst eens voor zelf:'Hallo ik ben Twilight, en wie ben jij?' De draak haar stem klonk helder en zuiver.''I... Ik ben Moon...''zei hij met een bevend stemmetje.Hij was normaal nu nog altijd bang,maar zijn angst verdween een beetje doordat hij net in de draak zijn eigen moeder zag.Moon kwam toen het laatste stukje van achter de rots en keek de draak aan met haar gras-groene ogen.

Twilight glimlachte. "Je hoeft echt niet bang te zijn hoor, ik doe je niks." Ontspannen bleef ze in de lucht hangen. Ze sloeg heel rustig met haar vleugels, ontspannen en kalm. Haar safierblauwe ogen hadden een vriendelijke twinkeling. "Kom maar vanachter die rots uit." Haar stem klonk heel vriendelijk. De enorme horens gloeide nog een keer. Lichtblauwe golven van vlammen gleden over haar enorme lichaam. "Dit vuur kan niet branden, het is eigenlijk iets om me optewarmen of iemand anders. Mijn echte vuur is donkerblauw en heel warm, dit ook maar dit kan dus niks laten branden, zelfs geen stro of riet." Ze glimlachte vriendelijk. Ze had ook een erg vriendelijke houding, de golven van vlammen rolde ook over de enorme vleugels.

Moon zette een klein glimlachje terug, die ook zo snel terug verdween. Ontspannen kwam ze van achter de rots vandaan en vroeg gelijk iets aan Twilight:"Kan het zijn dat je 5weekjes geleden een oorlog had gehad en dat je al je familie kwijtgeraakt ben,het gevecht denk ik vond zich plaats buiten DW.Want je lijkt op een speciale wijze erg veel trekjes te hebben als die van m'n moeder."Dan keek Moon ook heel eventjes naar haar vuur.Ze vroeg zich nu echt wel af waar haar echte moeder zou zitten moest zij dat nu niet zijn.

Twilight dacht even na. "Hm ja dat heb ik gehad. Ik mis mijn famillie heel erg." Twilight zuchtte en keek het kleine draakje diep in de ogen aan. "Waarom vraag je dat?" Het vuur werd feller en werd warmer. Nu breidde het vuur zich uit tot het kleinere draakje, als een golf spoelde het naar het draakje. Ze glimlachte, haar ivoren tanden werden ontbloot in de glimlach. Haar lange staart hing zachtjes te wiegen in de lucht. De lichtblauwe ogen hadden donkere spikkels met een vrolijke twinkeling, de staart stopte in een scherpe punt en haar klauwen waren erg scherp. Haar horens gloeide nog een keer op. De grote gestalte van Twilight werd moeiteloos de lucht in gehouden door de twee enorme vleugels. De vleugels sloegen heel rustig op en neer.

Omdat m'n vorige groep waar m'n ouders alfa's waren in een oorlog terecht gekomen zijn,ik was toch al van plan weg te gaan,want niemand moest iets van mij weten omdat ik de kleinste was,maar alleen m'n moeder hield van me en ik zie dat jij enorm veel terkjes meehebt van m'n moeder,dus denk ik dat jij m'n moeder....
"Toen zweeg Moon eventjes en voeldde de warme vlammen van Twilight.Hij haptte eens achter lucht en steeg op. "Zou jij anders m'n moeder willen zijn,of gaat dat niet,ik ben nu nog in topconditie maar het is naar later toe."Zei Moon nu direct zonder na te denken.Opeens begon zijn amulet fel te branden."O nee er is gevaar op 10kilometer verte."Zei hij toen.Dus opende hij al zijn bek en miek een schaduwbal voor geval dat...

Twilight glimlachte. "Het zou kunnen, door een explosie weet ik amper nog iets. Maar ik denk dat het wel klopt." Ze keek vriendelijk naar haar mogelijke dochter. "Ja, het is goed, ik zal je moeder zijn." Twilight sloeg nog een keer met haar enorme safierblauwe vleygels en ging wat hoger vliegen. "Het is oke." Ze spuuwde een straal donkerblauw vuur, in de verte sloeg die met een explosie tegen een andere draak, een gevaarlijke draak. De draak storte naar beneden en het vuur brande op de schubben. "Nou, ik ben blij dat ik je terug heb." De lichtblauwe vlammen werden nog warmer, nu was het heel fijn. Ze had haar dochter terug!

oO wat fijn ik heb m'n moeder terug gevonden"Juichdde Moon van geluk.Maar voor ze iets kon bedenken zag ze hoe Twilight de gevaarlijke draak van daarnet naar beneden liet vallen.Moon wou naar Twilight gaan maar haar amulet trok haar naar de draak,die kennelijk nog leefde dus miek Moon een schaduwbal en gooide die tegen de draak aan.Toen vloog Moon omhoog naar Twilight toe.Moon keek nog eens naar de draak die daar lag en miek wat vuur rond haar lichaam voor het ijs van uit de rivier van haar af te branden."Heb jij eigenlijk een temmer of ben je nog een vrije draak?"Vroeg Moon met een piepstemmetje aan Twilight.

Twilight keerde zich naar haar dochter. "Ik ben nog vrij, ik heb mensen-vrienden maar geen temmer. Niemand durft het aan!" Haar horens gloeide op en stuurde een bliksemschicht weg. "Oeps ik ben overladen, een moment." Ze spuuwde bliksem weg en na een tijdje gloeide haar horens niet meer. Al die tijd had ze niet eens gestopt om even te rusten. Ze sloot haar mond en een het laatste deel van de bliksemschicht schoot weg. Haar klauwen lichtte op en haar horens en tanden ook, donkerblauw vuur schoot weg. "Oke mijn overtollige energie is weg." Ze maakte weer een lekker warm deken van blauwe vlammen om haar en haar dochter.

"Kan jij misschien ook bliksem-sturen" Vroeg Moon aan Twilight,want ze zag hoe ze die bliksem afstuurde.Moon begon langzaam en rustig de grond te raken met haar pootjes en staart.Ze probeerde ondertussen nog maar één kracht uit die ze nog niet had geoefend: Bliksem. Ze schoot een vuurvlam weg deed hem daarna bevriezen en raakte hem met een bliksemschicht waardoor er een enorme explosie ontstond. "Sorry voor de schade" Zei ze terug met een klein stemmetje maar deze keer wat luider. Ze had een piepstemmetje door de koude van haar water-en/of ijssturen.Daarna landde Moon echt met haar pootjes op de grond. En liet een vuurvlaag over zich heen.

Twilight glimlachtte. "Nee mijn horens zijn bliksemafleiders en kunnen dat enkel als er bliksem inzit." Een donkerblauwe vuurstraal vulde de grot en was ijskoud in plaats van warm. Nu stuurde ze het lichtblauwe vuur in de grot en het was lekker warm en goed beschut. Twilight glimlachtte, "Ach kleintje dat maakt niet zoveel uit." Twilight liet hemelblauw vuur rond haar dochter dansen. De grot was direct lekker warm en behaagelijk en erg gezellig. Nu spuwde ze fel geel vuur en het maakte een vuurtje midden in de grot. De schaduwen danste over de wanden en het was nu heerlijk warm!

"Wat kom je hier eigenlijk doen,is dit jouw grot ofzo?" Vroeg Moon met een aardig stemmetje aan Twilight. Ze wou niet dat ze dacht dat ze kwaad was op haar dat ze hier was. Ondertussen werd haar aandacht getrokken naar haar amulet dat nu echt tevoorschijn kwam. Ze wist dat dit haar meer krachten oplevert. Ze had het amulet eens gekregen van een grote zware donkere onbekende draak. Hij zei haar dat als je hem tevoorschijn ziet komen dat je meer krachten krijgt. En als je die krachten 2dagen onder controle hebt dat hij terug verdwijnt. Moon voeldde daardoor een enorme lichtflits in haar komen die je werkelijk ook zag. "Niet bang zijn mijn amulet geeft me meer krachten." Zei moon tegen Twilight.

Twilight bekeek haar. "Nee ik vloog toevallig langs en ik kwam je tegen." Twilight glimlachte, "Ik ben niet bang, waarom zou ik dat zijn?" Ze schikte haar vleugels. "En welke kracht heb je?" Net op het moment dat ze het zei schoot er een bliksemflits uit haar hoorns. "Oeps, sorry." Twilight opende haar vleugels een stukje en klapte ze terug dicht. Nu zaten ze goed, haar horens begonnen te gloeien, een aantal bliksemflitsen ontsnapte en schoten weg. Ze richtte geen schade aan en ontspande. Nu cirkelde er vuur rond de bliksemflitsen. "Ik denk dat ik overladen ben, beetje te veel energie." Na een tijdje stopte de flitsen, het was behaagelijk warm geworden, heel lekker warm.

"Ik weet alleen de eerste krachten die ik heb,de nieuwe weet ik niet.,bliksem vliegen schaduw vuur en water en/of ijs.De nieuwe krachten kan ik straks misschien te weten komen."En opnieuw schoot er een flits in haar,daardoor wist ze dat ze nu ook kon luchtsturen.Daarna concentreerde ze zich op niets,daardoor kon je nu ook donder horen buiten."Ik zal eens naar buiten gaan kijken.", Toen ze halfverwege was werd ze naar een ander ganngetje getrokken dor haar amulet en zag daar een karkas liggen van één of ander dood dier.

Twilight glimlachte, haar krachten waren interesant maar niet indrukwekkend. Ze kon de krachten van het draakje met gemak aan, het zou kinderspel zijn. Waarschijnlijk graakte het niet eens door haar schubben. Twilight opende haar mond en een angstaanjagende donkere rook vulde de lucht, heel eng en het leek gevaarlijk. Langzaam trok de rook weg en niks was veranderd, of misschien wel! Inderdaad ieder spoor van magie of draken werd zichtbaar, de wanden waren nu verschroeid en klauwafdrukken kon je zien. Twilight keek goedkeurend en opende haar mond weer, nu kwam er ijskoude lucht uit, de sporen verdwenen weer en de grot was ongeschonden. Haar horens gloeide op en een bliksemflits schoot door de grot, maar waar de flits inkwam veranderde in diamant. Geslepen en duizenden goudstukken waard! Maar voor haar stelde het niks voor, gewoon nog een edelsteen op de wereld. "Sorry mijn flitsten moesten hun ijsenergie nog kwijt."

Moon vroeg zich af waarom Twilight dat deed. En vroeg het dus ook"Waarom laat je nu een donkere rook komen?" Ondertussen wachtte Moon op antwoord en miek een klein vuurtje voor de warmte. Ze keek dan ook eens naar de sporen die ze later terug liet verdwijnen. Moon was moe aan het komen, dus ging ze op een rots gaan liggen en sloot haar oogjes om te rusten. Maar Moon werd ook weer wakker gemaakt door een paar geluiden. Dus ging Moon naar buiten gaan kijken en zag dat de donder nog niet ophield. Daarom concentreerde ze zich weer op niets en eventjes later verdween de donder terug. Nu kon Moon beginnen te rusten.

Twilight negeerde de vraag met een glimlach, ze begon te zingen, zo vreselijk mooi, en je werd er slaperig van. "Slaap mijn dochter, slaap..." De wondermooie melodie was magisch en iedere noot was even mooi en zuiver, het was onnatuurlijk. Twilight zong met een glimlach en haar horens gloeide en ze opende haar mond, er kwam rook uit, die rook lekker zoet en bloemachtig, een rook die je moe maakte. Haar horens gloeide nog altijd en uit haar mong kwam lichtblauw vuur, het legde zich als een deken over Moon, een lekker warm deken dat iedere gewenste temperatuur kon aanemen. Ze zong heel zachtjes verder.

Moon schoot wakker,ze had net heel gemakkelijk en heerlijk geslapen.Maar nu was het echt tijd om op te staan.Ze zag Twilight zitten en kniktte kort naar haar." Ik zal eventjes op pad gaan naar buiten, je hoeft niet mee te komen hoor ik kan heus wel voor m'n eigen zorgen." Vervoegde ze eraan toe. Toen ze uiteindelijk buiten kwam zag ze hoe de roofvogel achter een konijntje zat te jagen, hoe de zwanen in het meer speelden met hun kleintjes en nog veel meer mooie dingen. Ze wist het maar al te goed het was lente.

Twilight glimlachte. "Ik kom zo terug." Ze ging weg en sloeg met haar enorme vleugels, snel en behendig dook ze naar beneden, als een duiker! Ze verdween onder een nevel en kwam even later terug. Ze had een rendier (?) tussen haar poten. Levenloos hing het tussen de klauwen van Twilight. Ze legde het bij Moon neer, die ondertussen al opgestaan was. "Zo nu heb jij ook te eten." Tevreden schikte Twilight haar vleugels, ze had net voordat ze het rendier te pakken had gekregen een aantal andere opgegeten. Ze glimlachte, het jagen was fijn. Er hing wat bloed aan haar klauwen van het rendier, ze likte het er voorzichtig af. Nu waren haar ivoren klauwen weer schoon.

Net voor Moon ging vertrekken legdde Twilight een rendier voor haar neer om ervan te eten. Ze keek een beetje schuinkijkend naar het rendier en begon ervan te eten. Als dank steeg ze op zodat ze bij Twilight's kop kon geraken en liktte op haar snuit. Toen vloog ze weg en keek af en toe nog eens om. Toen haar moeder helemaal uit het zicht verdwenen was vloog ze naar de grond toe om te landen.

(topic uit)