In de herberg

Het was avond, Flora wou nog was spijkers kopen voor het hutje wat ze aan het bouwen was toen ze merkte dat ze blud was. Op het plein was het rustig, haar voedstappen waren niet te horen. Ze had de kap van haar kape over haar hoofd geslagen. Er was nog maar één huis verlicht. Er hing een uithangbord naast de deur en er scheen licht door de ramen. Er klonk vrolijke muziek en veel gepraat binnen. Het huis stond een eind weg van de andere en was ook veel groter. Floraduuwde tegen de deur, met een piepend geluid ging deze open. De muziek stopte en iedereen keek naar de deuropening. Er viel een doodse stilte, Flora sloeg de kap naar achteren en keek de herberg rond tot haar ogen bleven hangen bij de herbergier. Er verscheen een lach op diens gezich en hij maakte een open gebaar met zijn handen 'Flora dat is lang geleden!" riep hij uitgelaten. De mensen die veder in de herberg waren -vooral mannen- gingen veder met waar ze mee bezig waren. Er zat een groepje mannen aan de tafel naast de deur, ze bewogen hun wenkbrouwen op en neer en grijnzden. Flora negeerde hen en liep naar binnen terwijl de deur achter haar weer dichtviel. Ze liep naar de toonbankt waar de herbergier een mok stond te drogen met een lap 'Wat kan ik voor je doen Flora?' vroeg hij terwijl hij de mok in de last achter hem zette. De band die daarnet muziek had gespeeld rondde hun nummer af en vertrokken 'Ik kom je bandje vervangen' zei Flora met een waterige grijns. De herbergier knikte goedkeurend 'Oke dan, wat wil je ervoor hebben?' Flora dacht niet lang na en vertelde hem de prijs. De herbergier trok een gezicht, Flora fluisterde hem nog iets toe. Toen knikte de herbergier 'Goed dan' zei hij. Flora wierp haar kape over een stoel die in de hoek van het podium stond. Het podium stelde niet veel voor: Gewoon een verhoginkje van hout. Flora zette haar boog naast de stoel tegen de muur en haalde haar ocarina tevoorschijn. Buiten begon het te regenen, de mensen in de herberg keken gespannen toe voor Flora begon te spelen.

Twilight vloog over het dorp. De boogschutters en bewoners wisten dat ze een goede draak was en hen geen kwaad deed. Ze hoorde muziek en bleef stil in de lucht hangen, het was mooi heel mooi! Ze vloog op het geluid af, het kwam van een herberg, ze kende de man. Hij had haar altijd een toffe draak gevonden, ze had zijn voorraad bier is gered uit de klauwen van rovers. Ze streek neer langs de herberg en keek meet één oog door een raam. Ze zag de herbergier een glas laten vallen en haastig opruimen. Ze glimlachte, dat kon hij niet zien, hij kon enkel een safierblauw oog met donkerblauwe spikkels zien. Ze gromde zacht, het was doodstil in de herberg, behalve dan dan dat meisje. Ze was nieuwsgierig en gromde nog een keer. Maar niet dreigend, nee niet dreigend. Ze liet hemelblauw vuur rond de herberg cirkelen, de herbergier stond versteend achter zijn bar. Hij liet nog een glas vallen maar was te bang om te veroeren.

Er veel een stilte, Flora rondde haar lied af en keek naar het raam waar iedereen zo naar staarde. Een aantal mensen pakten hun wapens en de meesten keken Flora hoopvol aan. Een verdieping hoger klonk het gegil van een vrouw en even later het klagelijke gehuil van een baby. Flora rolde met haar ogen en zag het vuur 'Dit gaat fout' mompelde ze 'Iedereen, blijf IN de herberg en laat mij dit doen' een paar mensen maakte een cirkelende beweging met hun vinger naast hun slaap maar legden toch hun wapens weer neer. Snel hing Flora haar boog om haar schouder en trok haar kape aan. Ze liet haar ocarina onder haar kape verdwijnen en liep naar buiten. Op een drafje, met pijl en boog in de aanslag liep ze naar de draak. Toen ze diens glimlach zag deed ze de pijl terug in haar pijlkoker 'Roep je vuur terug, aljeblieft!' riep Flora al vanaf een afstand 'Het dak is van riet en het vat makkelijk vlam!' Flora hield halt bij de draak. Het was bij lange na niet de grootste draak die ze ooit had gezien maar ze kon haar zeker niet klein noemen! 'Mijn naam is Flora, temmer van drie draken' ze maakte een korte buiging.

Twilight glimlachte. "Dit vuur maakt geen brand, ik kan het op je afvuren en je bent enkel lekker warm." Ze richtte haar vuur op de zogenaamde Flora. Toen ze stopte was ze exact hetzelfde. "Zie je wel." Toen richtte ze zich op in haar volle lengte, ze was enorm maar ze was ook al ouder als 1000 jaar. Over een aantal eeuwen 2000, ze moest glimlachen. " Dus Flora Temmer Van Drie Draken, wat wou je met die pijl en boog doen?" Ze grinnikte, ze kon dat ding met een beweging versnipperen tot stof. Haar glanzende ivoore tanden werden ontbloot toen ze lachtte. "Wat was dat voor muziek die je daar speelden?" Twilight keek haar ernstig aan. "Ik vond het erg mooi! Ik heb geluisterd dus je verdiend een beloning." Toen ze dat zei verscheen er een Safier uit haar schubben, ze legde hem bij Flora neer. "Mijn schubben worden sterk gehouden door hele hordes van die edelstenen ik kan er heus wel een missen." De safier was meer als duizenden goudstukken waard.

(ouder DAN, meer DAN. Niet als ^^)

Flora bewoog haar arm voor haar gezicht in een poging het vuur af te weren, gewoon een reflexs. Ze deed haar arm vrijwel meteen weer naar beneden 'Het had een val kunnen zijn' legde Flora uit 'Je had een temmer kunnen hebben die mij wou doden' vervolgde ze. Flora hing haar boog weer over haar schouder 'Ik speelde op dit instument' ze haalde haar ocarina tevoorschijn en speelde een paar noten. Ze keek verbaasd naar de kostbare steen 'Bedankt, maar de mensen binnen vrezen het vuur en U. Ik kan ze vertellen dat u niet gevaarlijk bent maar dat van het vuur zullen ze niet begrijpen. Ze weten en denken heel anders over magie, draken en temmers' legde ze uit. Flora glimlachte 'Probeer ze alsjeblieft niet te veel te laten schrikken...' Flora hield even stil in de hoop dat de draak haar naam zou zeggen. Nu de draak haar volle grootte liet zien was ze even groot als Flora vermoedde. Nog steeds was deze niet de grootste draak in DW, het soort was gewoon niet het grootste ter wereld. De witte draak die door veel bewoners als "De godin van de wind" werd vereerd was wel het grootste soort naast de ijsdraak waarvan het soort voor Flora onbekend was. Samen met de witte draak was deze de oudste draak ter wereld...

Twilight glimlachte. "Ik zal me inhouden." Ze schikte haar vleugels even goed. "Mijn naam is Twilight. Ik heb geen temmer, niemand durft het aan." Twilight dacht soms er wel eens over om een temmer te hebben, maar ze moest glimlachen bij het idee, niemand durfde op haar rug te kruipen. Ze wist nog steeds niet waarom. Donkerblauw vuur speelden om haar tanden, het was raar om het donkere vuur te zien tegenover het licht-blauwe vuur dat ze net spuuwde. Dit vuur was warm, heel warm en dodelijk. Ze gebruikte het amper, enkel in gevaarlijke situaties, of als ze net gegeten had. De lange sterke staart lag opgekruld tegen haar poten. Een scherpe donkerblauwe, lange punt was het uiteinde van de staart. Haar schubben waren aan het fonkelen en twinkelen terwijl de zon niet eens scheen. Als diamanten, nee harder en mooier schitterde deze schubben.

Flora keek naar de kostbare steen in haar handen en glimlachte 'Aangenaam, Twilight' deze draak was ongetemt en vriendelijk maar Flora had al genoeg draken. Ze vroeg zich af hoe het met Razor -een van haar draken- ging. Hoe zou het met zijn partner zijn? Flora liet de steen voorzichtig in haar geldbuidel glijden en liet het buideltje onder haar kape verdwijnen. Ze keek weer op 'Ik ga ze binnen vertellen dat ze je niet hoeven af te slachten' Flora glimlachte opnieuw voor ze zich omdraaide en naar binnen liep. Alle mensen keken haar met grote ogen aan. Er waren mensen van boven uit hun kamers gekomen om te zien wat er aan de hand was. 'Het is goed, de draak is vriendelijk en zal ons geen pijn doen zolang jullie niet aanvallen. Ze kwam op mijn muziek af' de mensen klapten en complimenteerde haar. Flora wuifde de complimentjes weg 'Het was niets' zei ze. Ze ging weer op het podiumpje staan, zette haar boog in de hoek naast de stoel en gooide haar kape over de stoel 'Wie wil er nog een lied horen?!' de mensen in de herberg joelden. Flora haalde haar ocarina tevoorschijn en begon weer te spelen terwijl ze door het raam naar Twilight knipoogde.

Twilight lachte, het was een mooi geluid. "Alsof ze mij zouden kunnen te pakken krijgen!" Het was een zeer grappige zin woor Twilight. Ze kon ze allemaal in een adem roosteren! Toen knikte ze. "Ga het maar vertellen." Twilight ging liggen en keek mee door het raam, ze knipoogde terug en glimlachte. Het enorme oog twinkelde als een diamant. De horens op haar kop gloeide, er was een onweersbui op komst, de horens konden de bliksem al van ver voelen. De mensen hadden niks te vrezen, haar horens waren bliksemafleiders, en bij iedere keer dat de bliksem op haar horens insloeg joeg een hele nieuwe lading energie door haar aderen. Het was een heerlijk gevoel voor een draak, Twilight wist niet bij welke soort draken ze hoorde, bliksemdraken niet want die waren nooit blauw maar hadden wel zo een soort horens. Een regendraak niet want die hadden geen horens maar waren wel blauw. Ze wou het wel graag weten, misschien een kruising. Ze sloot haar ogen en luisterde naar de muziek. Na een tijdje sloeg de bliksem in en kreeg ze een heerlijk warm gevoel over haar heen.

Buiten begon het eerst zachtjes te regenen en even later was er een flits gevolgd door de rollende donder. Flora glimlachte en speelde een lied dat ze altijd speelde als het onweerde. De hele herberg was doodstil. Het werd later en later, veel mensen gaapten al. Flora stopte na een tijdje en liep naar de herbergier. Hij zuchtte 'Je wilt zeker betaald krijgen?' vroeg hij wat shagerijnig 'Nou het was het wel waard!' hij draaide zich om om zijn geldbuidel te pakken maar Flora hield hem tegen 'Ik hoef geen geld meer, als je mij een kamer voor vannacht geeft is het goed' de herbergier knikte. De mensen gingen één voor één naar boven. Flora ging nog even naar buiten. Ze had haar kape omgeslagen tegen de regen -het onweerde al lang niet meer- ze liep naar de grote draak en ging snel onder het afdakje bij het raam staan 'De mensen gaan slapen, ik vertrek nu ook. Temmers moeten ook slapen' Flora glimlachte 'Hier scheiden onze wegen, misschien kruisen ze elkaar weer over een tijd' Flora draaide zich om, sloeg de kap van haar pake over haar hoofd en liep naar binnen. De herbergier wees haar de weg naar haar kamer. Flora zette haar boog en pijlkoker tegen de muur naast het bed hing haar kape over een stoel en ging slapen.

Twilight glimlachte. "Ik kan weken wakker blijven, ik zie je ooit nog een keer Flora, ik moet enkel de muziek volgen." Twilight stond op en spreidde haar enorme vleugels ze sloeg een keer met haar vleugels en ze was in de lucht. Ze keek toe hoe Flora in slaap viel en vulde de kamer met warme lucht, het was er nu heerlijk warm. Ze liet nog één edelsteen achter, samen met een energiebol. Een hele kleine maar hij gloeide en fonkelde, hij kon zo doorgaan voor een lichtgevende safier. Nu sloeg ze nog een keer, en schoot ze weg. Sneller en sneller mee met het onweer en de bliksem, recht boven de herberg sloeg die voor de laatste keer in. In de horens van Twilight verdween de gevaarlijke energie.

De volgende ochtend werd Flora wakker door gebonk op de deur, Flora ging rechtop zitten. Weer dat gebonk 'Vrouwe, vrouwe Flora!' Nu was Flora echt wakker, snel deed ze haar kape aan, hing haar boog om haar schouder en pakte haar pijlkoker. Terwijl ze deze op haar rug hing zag ze iets in de vensterbank liggen. Het raam stond op een kier en het vroege ochtendlicht scheen op iets fonkelends. Er lag een mooie edelsteen en een vreemd soort enegiebal. Flora glimlachte "Twilight" snel liet ze de energiebal en de edelstaan in haar geldbuidel verdwijnen. Het gebonk klonk nog eens 'Bent u wakker vrouwe Flora?' Flora deed de deur open. De herbergier keek haar met grote ogen aan. Flora gaf hem de sleutels van de kamer 'Wat is er?' vroeg ze terwijl ze haar zwaard met een sissend geluid in zijn schede liet glijden. 'Er is een kleine draak op hol geslagen! De temmer hield hem niet meer in de hand' Flora snoof 'En dat noemt zich een temmer' zei ze zacht. Ze draaide zich om en liep de kamer weer in 'Maar, vrouwe... De dra...' de herbergier kapte zijn zin af toen flora uit het raam sprong. Ze kwam soepel naast de herberg terecht en rende naar het plein. Met snelle passen ging ze als een geest tussen de mensen door. Eemaal bij de fontein waren mensen aan het rennen, sommigen gilden. Op de fontein -gewoon een stenen vijver met een beeld in het midden- zat een niet zo grote draak. Hij brulde boos, er stond een man met zijn armen te zwaaien. Flora liep naar hem toe 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze hem 'Het is mijn draak! Ik heb hem gisteravond gevangen, ik wou hem vannochtend verkopen aan een jongen maar hij sloeg helemaal op tild!' legde de man snel uit. Flora gromde binnesmonds, de man maakte zich snel uit de voeten. Flora keek naar de kleine draak, haalde haar ocarina tevoorschijn en speelde een lied. De draak hield eerst op met brullen, hij keek woedend naar haar maar bij het horen van de rustige klanken verzachtte zij uitdrukking. Ondertussen hadden zich mensen om hen heem verzameld, in een grote kring keken ze naar het schouwspel. Uiteindelijk liep de draak naar haar toe en duuwde hij met zijn neus tegen haar been 'bevrijd me, temmer' de draak sprak in drakentaal. Flora had deze taal van Razor geleerd. Ze kon het niet vloeiend spreken maar het was goed genoeg 'Ik zal' zei ze tegen de draak. De monden van de mensen om haar heen vielen open. Ze borg haar ocarina op en leidde de draak naar de uitgang. Alle mensen weken voor haar zodat ze erlangs kon. De draak had geen vleugels, had lichtgroene schubben en blauwe kammen op zijn staar, rug en nek. Het was waarschijnlijk een waterdraak. Eemaal weg van de markt en de drukte liepen ze door een paar steegjes tot ze bij een rivier waren 'volg de rivier, vrij' zei Flora in drakentaal. De draak keek haar dankbaar aan. Hij zei iets dat Flora niet kon verstaan. Twee woorden verstond ze wel 'Bedankt, weize' toen dook de draak het water in en verdween hij in de diepte. Flora keek hem na, toen liep ze terug naar de markt om spijkers te kopen.

Twilight hoorde lawaai, een kleine draak! Zo te horen een waterdraak. Ze keerde om en vloog hoog boven Flora, de markte werd voor een deel in schaduw gelegd. Ze bekeek Flora goed, die was met de kleine draak aan het praten, haar safierblauwe oog hield de draak goed in het oog. Weer zo een arm draakje dat gedwongen werd om een temmer te hebben. Wat vreselijk, dat zou verboden moeten worden! Ze volgde Flora naar een winkel. Ze streek een stukje verder bij de slager neer, die lachte en gooide een stukje vlees naar Twilight. Twilight glimlachte en at het vlees op, ze bedankte hem en gad hem een hele kleine safier. Toen ging ze in de schaduw van een boom die naast de winkel waar Flora naar binnen was gegaan liggen. De mensen keken haar met grote ogen aan en kinderen woude met haar lange staart spelen, maar de moeders vonden dat idee maar niks. Maar een heel klein kindje kroop via haar staart naar boven, Twilight deed niks en even later werd ze omgeven door kinderen, ze kropen op haar staart of speelden op haar rug. De ouders keken een heel klein beetje bang in het begin maar keken al snel geamuseerd toe hoe Twilight met de kinderen speelden of was het nu net andersom? Geduldig wachtte ze op Flora.

De man achter de toonbank keek met grote ogen naar de edelsteen 'Nou, ik weet nie of ik di wel ka wisseln' mompelde hij met een paar spijkers tussen zijn tanden. Hij bukte en rommelde wat in de kastjes onder de toonbank. Toen hij omhoog kwam stootte hij zijn hoofd tegen de toonbank. Hij gromde wat voor hij vrijvend over zijn achterhoofd een paar kleinere edelstenen op de toonbank legde. Flora nam ze aan en gaf de man de edelsteen van Twilight. Buiten hoorde ze kinderen joelen, ze keek door het raam naast haar maar zag alleen wat kinderen rennen. Ze haalde haar schouders op en pakte het leren tasje met spijkers aan. Het was een erg stevig tasje zodat de pijkers er geen gaten in prikten. Flora liep naar buiten en zag een aantal -voornamelijk vrouwen- mensen staan. Ze stonden in een halve kring rond een eenorm speeltoestel waar vele kinderen op speelden. Flora kwam dichterbij, toen ze hier kwam stond dat ding hier nog niet... Toen ze dichterbij kwam zag ze wat het werkelijk was: Een draak. Niet zomaar een draak, het was Twilight. Flora grinnikte en liet de kleine edelstenen in haar geldbuidel grijden die ze samen met de spijkers onder haar kape liet verdwijnen. Ze liep naar Twilight toe en keek omhoog (de kop van de draak stak immers een aantal meter boven haar uit) Ze keek vragend naar Twilight.

Twilight glimlachte. "Tja ik hoorde lawaai en ik dacht, ik kom is kijken, en nu ja, je merkte wat er gebeurd is." Tot vreugde van de kinderen kwam het lichtblauwe vuur als golven over haar lichaam dansen. De moeders keek argwanend, maar lieten het toe. De kinderen probeerde het vuur te pakken en ermee te spelen. Een heel kleine jongen viel van haar rug en de moeder slaakte een gil. Twilight's staart schoot onder de jongen en bracht hem terug op haar rug. De jongen lachtte en aaide haar lange staart. Twilight glimlachtte. Ze liet nog een golf warm vuur over de safieren schubben glijden.

Sommigen kinderen keken verschrikt naar het vuur, maar toen ze merkten dat het niet heet was lachten ze of keken ze er vol verbazing naar. Sommigen ouders vertrouwden het niet en hielden hun kinderen weg bij de draak. Het was jammer dat draken zo'n slechte naam hadden, sommige draken waren écht slecht maar de meeste mensen dachten dat ze met "Sommigen" "alle" bedoelden... Flora leunde tegen de boom naast Twilight en peuterde blind wat aan het bandje om haar hals. Ze keek naar de kinderen die vrolijk gilden en joelden. Sommigen bleven even staan om naar Flora te kijken, ze hoorde er een paar kinderen wat fluisteren:
'Dat is een temmer'
Een van de jongen knikte en keek even spiedend naar Flora 'Ze hebben magishe krachten'
'Volgens mijn papa kunnen alleen heel sterke mannen temmers zijn'
Een meisje protesteerde: 'zij is toch ook een meisje? Ik wil later ook een temmer worden en dan laat ik mijn draak jullie allemaal verbranden!' het meisje brulde als een draak en rende achter de jongens aan die joelend van haar wegrenden 'pak me dan!' riep ze 'je krijgt me nooit rare draak!' ze verdwenen in een steegje vederop.

Twilight glimlachte ontspannen. Toen het meisje brulde stuurde ze hemelblauwe vlammen achter de jongens aan. Die rende als een gek weg. Het meisje glimlachtte en aaide haar schubben. "Tuurlijk word jij een goede temmer! Maar niet van mij!" Toen de jongens terug kwamen geslopen en haar staart probeerde te pakken brulde ze ooverdovend. De kinderen lachtte toen ze snel wegrende met de slappe lach. Ze opende haar vleugels en de kinderen kropen er snel op en lachtte en joelde toen die wat bewogen. Uiteindelijk liet ze de kinderen van haar vleugels glijden en stond ze op. "Heb je je spijkers gekocht?" Opeens begon de energiebal in de geldbuidel, ook haar horens begonnen te gloeien en te schitteren. "Oeps ik ben overladen." Felle bliksemschichten ontspnapte de lucht in uit haar horens. De kinderen keken met grote ogen en klapte, ook de ouders klaptte bij het fenomeen.

Flora knikte, ze zette zich af met haar ene voet -die tegen de stam van de boom stond- en ging weer op eigen benen staan. De zon stond op zijn hoogst en de meeste mensen stonden nu naar de optredens van messenwerpers, ridders en narren te kijken. Flora locht snel een appel bij het dichtsbijzijnde fruitkraampje, de verkoper probeerde met haar te flirtten maar Flora negeerde hem en liep terug naar Twilight. Ze nam een hap en leunde weer tagen de boom, de kap van haar kape nog weer over haar hoofd geslagen. Ze had deze al opgedaan toen ze uit de winkel kwam waar ze spijkers had gekocht. Alleen toen ze de appel kocht had ze even de kap afgedaan om de verkoper aan te kunnen kijken.

Twilight keek naar Flora. "Hoe is het met je draken?" Ze keek nieuwsgierig naar Flora. De lichtblauwe ogen twinkelde vrolijk en de donkere spikkels waren nu duidelijk te zien. Een rover wou een stuk van haar schubben, ze sloeg met haar staart en de scherpe rand schoot door de man. Twilight merkte het niet eens. "Hoe ga je je huis in elkaar zetten?" Twilight"s schubben fonkelde in de zon, de safieren schitterde. De ivoren tanden staken fel af tegen de blauwe schubben.

(ik heb je nooit verteld dat ik een huis aan het maken ben)

Flora dacht even na 'Het gaat goed met ze, ookal heb ik er eentje al een jaar niet meer gezien...' ze zuchtte bij de gedachten aan Blaze,ze had de jonge draak opgevoed tot hij verdween. Flora nam de laatste had uit de appel en bekeek wat over was: Een paar pitjes en een steeltje. Met haar voet groef ze een klein kuiltje naast de boom waartegen ze stond, ze liet de pitten er één voor één in vallen en schoof er toen wat aarde overheen. De boom waartegen ze stond was oud en zou worden omgezaagd maar uit de pitten van de appel zou een nieuwe boom groeien die het hier weer jaren vol zou houden. Flora keek naar de kale takken van de boom, de winter kwam tot zijn einde, de boom zou geen nieuwe bladeren meer laten groeien. Andere planten lieten al wel kleine lichtgroene groene knopjes zien. De vroege bomen hadden zelfs al wat bloesem. Lente, het seizon van de lucht...

(Het was een wilde gok van haar.)

Twilight keek aandachtig -maar ontspannen- naar wat Flora aan het doen was. "Wat jammer van die draak." De dode appelboom trok haar aandacht, uit haar mond kwam een dunne sliert hemelblauw vuur, het begon rond de boom te circelen, bij iedere ronde kwamen er mee knopjes aan de boom en zag hij er beter uit. Mensen keken wezenloos naar het fenomeen, ze vonden het mooi maar tegelijkertijd angstaanjagend. Deze draak kon zieke of dode planten helpen, maar ze kon ook dat met onkruid doen! Als ze dat maar niet zou doen. De boom zag er nu nog beter en mooier uit als alle andere, het was de uniekste boom in de stad, de knopjes waren op springen en hier en daar was een -super gezond- blaadje optemerken. Het vuur stopte en draaide voor de laatste keer rond de boom, geen onkruid was meer te bekennen en alle wezentjes die de boom konden beschadigen waren verdwenen. Ze glimlachte warm.

(DAN alle anderen )

Flora keek naar wat Twilight deed, ze leek niet onder de indruk. Ze had vele draken gezien die deze dingen konden: Het was niets nieuws voor haar. Flora haalde een pijl uit haar pijlkoker en bekeek deze. De punt was scherp genoeg om moeiteloos tussen de schubben van een draak door te schieten. Flora deed dit echter alleen als ze écht geen andere keus had. Ze was een scherpschutter en zuinig op haar pijlen. Ze deed de pijl terug in haar pijlkoker en zuchtte. Ze begon honger te krijgen en het werd tijd dat ze vertrok. Flora zette zich weer af tegen de -nu weer gezonde- boom en liep richting een steegje 'Tot weerziens, Twilight' zei ze voor ze één werd met de schaduwen in het steegje en verdween. Op weg naar het bos.

(uitslover -.-)

(Tuurlijk ben ik een uitslover, mag toch wel?)

Twilight glimlachtte toen ze de pijl zag, dat ding zou door haar schubben kunnen gaan maar niet ver, nee niet ver. Ze schikte haar vleugels en keek aandachtig rond, de gezonde appelboom rook heerlijk maar Twilight had behoefte aan wat vlees. Toen ze de woorden van Flora hoorde keek ze vriendelijk. "Ja Flora, tot weerziens." Ze opende abrupt haar vleugels en duwde zich af, hoewel haar vleugels maar langzaam klapwiekte schoot ze over de stad, het ene deel na het andere deel werd in schaduw gelegd voor een paar seconden. Hemelblauwe rook van het lichtblauwe vuur dreef nog wat rond op de plek waar ze net nog had gestaan.

Razor was opweg naar het bos om een dutje te gaan doen maar onder weg hoorde hij het geschreeuw van een klein jongetje. Hij vloog er op af en trof een draak aan die het jochie vast had en schreeuwde naar hem 'Hé jij rot opgezet ei dat je der bent zet dat kind neer.' en hij brulde nog wat naar hem.

'Als je denkt dat dat mij tegen houd dan ben je nog dommer dan een rot opgezet ei! ' riep Razor in de richting van Schadow. Razor's ogen begonnen blauw-wit op te lichten en opeens begon het verschrikkelijk hard te waaien tot er een gigantische tornado ontstond. Hij stuurde die in de richting van het bos en blies er een heel deel mee weg. Toen zag hij Schadow met het jongetje in zijn bek op de nieuwe open plek. Razor zorgde ervoor dat de tornado nog groter werd om een draak op te nemen en liet die toen over Schadow glijden waardoor hij onstuurbaar in de lucht werd rondgetold.

Een klein jong liep door de huizen. Ze rook haar vader en zocht hem. Na een lange zoektocht vond hij haar vader. Maar wat gebeurde er? Er was een andere draak bij. "Pap?" vroeg ze onzeker en liep naar hem toe. Ze waren aan het vechten. Ze hield afstand van de twee draken. "Papa?" Riep ze nog eens en zag dat er een klein jongen het doel was. Ze was te klein om een gevecht te beginne. Maar ze zou er alles over doen om haar vader te beschermen.