Vliegende koeien.

Een pikzwarte schaduw gleed over de koeien , die in paniek begonnen te rennen over het grote veld. Een dreigende brul maakte duidelijk dat Zu over de boerderijen rondvloog. Zu zocht de sterkse stier uit , die waarschijnlijk veel geld waard was , en toen hij deze uitendelijk had gevonden, dook hij erop af. De stier rende zijn longen uit zijn lijf , en Zu bleef er op zijn dooie gemakje achteraan vliegen. Snelheid hoefde hij niet te maken, die beesten waren toch zo traag als wat. Zijn vleugels maakten een luid klap geluid en een grijns stond op zijn gezicht. "Zal ik hem bakken , of zal ik hem rauw opeten?" vroeg hij aan zichzelf en hij lachte. Hij pakte de stier op met zijn klauwen en het dier loeide in paniek. Zu wou net snelheid maken toen hij plots een stekende pijn in zijn rechtervleugel en flank voelde. De boer en zijn gezin waren naar buiten gekomen , en hadden verscheidene kogels en pijlen naar hem afgevuurd. Zu brulde geïrriteerd en liet de stier vallen , toen een vlijmscherp mes in zijn poot terecht kwam. Zu draaide zich met een ruk om en ontweek de overige pijlen en kogels. Met een brul liet hij een vuurstraal op de mensen afgaan en deze doken dan ook alle kanten uit. De zoon had het overleeft en rende naar binnen. Zu draaide zich weer om en pakte de stier weer op maar niet veel later viel hij tegen de grond aan. De zoon was dus weer naar buiten gekomen , en had een soort van buisvormig ding vast waar een groot net was uitgekomen. Deze zat nu rond Zu verstrikt en hij schopte hevig alle kanten uit. Het net was stevig genoeg voor een grote draak , dus lukte het niet voor Zu om eruit te komen. De jongen lîep voorzichtig op hem af en Zu hijgde hevig. "De tweede deze maand." hoorde Zu hem zeggen tegen zijn vader , die terug overeind gekrabbeld was. Zu's gele ogen flitsten van de een naar de ander en hij gromde dreigend. "Maak deze maar af , hij lijkt gevaarlijk en ik wil niet dat de mensheid gevaar dreigd door deze hier." zei de man waarna hij met zijn voet tegen Zu aanschopte. Veel voelde hij er niet van , maar toch brulde hij gevaarlijk , en een vuurbol kwam uit zijn bek.
"Verdomde mensen." gromde hij waarna hij nog een poging deed om te ontsnappen.

De man begon de schreeuwen, er kwam een afgrijselijke geur van hem af en hij rende krijsend rondjes. De jongen keek verbaasd op en zag zijn vader, niet wetend wat er gebeurd was keek hij in het rond. Hij wou water halen maar hij werd geraakt door een gifgroene drap. Het spul brandde sissend zijn kleren weg en begon aan zijn vlees te vreten. De man was ondertussen neergevallen, onder luid gekrijs stierf deze. Op zijn rug was een gigantishe brandwond te zien die bijna een heel gat in het had gevreten. De jongen viel neer, hij schreeuwde van de pijn. Een sterke, zwarte staart sloeg hem weg. Hij vloog door de lucht en landde een eind veder dood op de grond. Een zwarte draak cirkelde boven de boederij rond, een snerpende brul klonk -zoiets als die van godzilla- een derde spuuw zuur kwam om de boederij terecht, deze viel in elkaar zodra het zuur de balken aanvrat. Toxic spuuwde wat zuur op een deel van het net waar binnen een paar seconde een groot gat in was gebrand. Toxic bleef een eind boven Zu in de lucht zweven en wachtte tot hij uit het net gekropen was.

het lawaai hab Rainbow's aandacht getrokken en ze was er heen gevlogen hoog genoeg om voor een vogel aangezien te worden. neer kijkend op het tavereel zag ze hoe de tweede zwarte draak de andere hielp, maar ze dook en greep een koe en vloog er mee weg. toen Rainbow zo'n twee kilometer gevlogen had landen ze om de koe op te eten.
ze was ver genoeg weg, van de twee draken om te eten, maar niet op vlieg afstand.

Toxic negeerde de "regenboogdraak" ze had geen zin in gezeik. Ze wachtte tot Zu overeind kwam en keek naar de lijken van de bewoners van de boederij. Ze sloeg af en toe met haar vleugels om in de lucht te blijven. Het begon zachtjes te regenen en even later goot het. Het onweerde niet, het was gewoon een hele grote regenbui die je kletsnat maakte. Het kon Toxic niets schelen dat ze nat werd, ze werd er niet warm of koud van -letterlijk-

toen Rainbow de koe had op gegeten steeg ze op, om te zien of de draken al waren vertrokken, zodat ze in het vernielde huisje kon rond snuffelen, maar ze had pech de twee zwarte draken waren er nog.
om geen heibel te krijgen landen ze zo'n 500 meter bij de draken vandaan.
zelf was ze de grootste niet en Rainbow zou niet groter worden dat 1.70 op schoft hoogte. langzaam liep ze richting het huisje, maar ze hielt de draken waakzaam in de gaten.

Toxic landde, ze had een schofthoogte van ongeveer twee meter waarschijnlijk wel wat meer. Voor haar soort was dat behoorlijk wat, ze keek naar de regenboogdraak. Haar scherpe, gifgroene ogen hielden haar nauwlettend in de gaten. Ze was niet in haar eigen gebied dus viel ze niet aan maar de stekels op haar nek, rug en staart gingen wel overeind. Ze hield haar vleugels opengeslagen.Ze wist behoorlijk zeker dat de regenboog in de vorm van een draak goed was. Ze siste zachtjes maar nam geen aanvalshouding aan.

Rainbow bleef even staan toen ze het dreigende gesis hoorde.
maar toen ze merkte dat de zwarte draak niet aanviel zag Rainbow een iets glimmen tussen de brokstukken. ze boog haar hoofd en duwde een paar stenen opzij. daar lag een drakenbeeldje dat haar bekent voor kwam. het herinnerde haar aan een legende. Rainbow pakte het beeldje en zetten zich krachtig af, na een paar machtige slagen vloog ze weg.