Duiken...

Zola liep rustig door het bos, de geur van water drong zelfs door de sterke dennegeur... Zola had zin om te zwemmen dus rende ze de geur achterna. Na een poosje geluidloos door het bos gerend te hebben kwam ze aan bij de oever van een breede rivier. Zola had het warm en de zon scheen op haar bezweette voorhoofd, de druppels die van haar kin af drupte glinsterde en vielen op de grond. Ze veegde de zweetdruppels van haar voorhoofd, Zola trok haar kleren uit en hing ze samen met haar wapens aan een tak van een kleine den. Daarna rende Zola op het water af en dook er met een sierlijke dolfijnachtige sprong in. Zola voelde zich heerlijk, ze kwam boven drijven en lag op het water oppervlak, ze sprijdde haar armen en ging langzaam vooruit op het ritme van de rivier.

Met grote rustige slagen dreef er een draak zonder voorpoten door de lucht, gebouwd om te vliegen met zijn grote vleugels zeilde hij door de lucht. Het was een zwarte Wyvern met vurige vleugels en een lange zweepachtige staart. Het was een mannetje dat sierlijk op de wind dreef. Hij vloog over de bossen naar het water waar hij een meisje zag zwemmen, ustig bleef de grote draak rondjes cirkelen boven het water waar de temmer zwom...

Zola dreef rustig verder maar haar rust werd verstoord door een grote langwerpige schaduw, ze keek naar boven en zag en grote wyvern boven haar vliegen. Zola wist niet of hij kwaad kon maar toch was ze een beetje huiverig dus dook ze even onder water om te kijken hoe de draak zou reageren...

De Wyvern bleef in de ucht stilhangen boven de plek waar de temmer onder was gedoken. Hij sloeg met zijn vleugels en dreef naar de waterkant, rustig landde hij aan de waterkant. Hij wachtte geduldig tot de temmer weer bovenkwam, de temmer had immers geen kieuwen. Hij vauwde zijn vleugels en wachtte.

Na ongeveer een minuutje kwam ze weer boven en zag de draak aan de waterkant zitten. Zola liet geen emoties zien en zwom naar de draak toe 'hallo' zei Zola rustig terwijl de draak aankeek.
'wat kom je hier doen?' vroeg zola kil terwijl ze neerhurkte bij het zachte mos dat haar voeten streelde. Zola ging languit in de zon liggen, het boeide haar niks dat de draak gewoon zat te kijken...

De draak keek met een schuine kop naar de temmer 'Hallo' antwoorde hij droogjes. Omdat de temmer niet dreigend over voede Sinder zich wel op zijn gemak. Hij sprijdde zijn ene vleugel en begon deze te verzorgen. Aangezien Wyvers gebouwd waren om te vliegen was het erg belangrjk dat hij dat ook nog echt kon. Ook rennen kon hij heel goed maar hij vloog vaker. Omdat hij geen voorpoten had waren zijn achterpoten ook veel sterker...

Zola knikte en stond op, ze liep naar de kleine den waar haar kleren hingen. (samen met haar wapens) Zola pakte haar spullen van de dunne tak en deed ze aan, toen ze klaar was draade ze zich om naar de draak 'wat is je naam?' vroeg ze terwijl haar blik langse het lange lichaam van de draak ging...

Sinder vauwde zijn vleugel en begon aan zijn andere vleugel toen de temmer opstond. Meteen was hij alert: hij vauwde zijn vleugel weer en volgde de temmer met zijn ogen. Toen deze haar kleren en wapens pakte zette hij een stap achteruit. Hij hield zijn kop scheef 'Als je mijn naam hoort komt hij je vast bekend voor' zei hij. Omdat hij een keer de hele markt had afgebrand kende nu bijna ieder mens zijn naam.

'wees niet bang, ik doe je niets' Zei Zola vertrouwelijk en ging weer zitten 'maar wat is je naam dan?' Vroeg Zola nieuwschrierig. ik hoop niet dat hij huiverig is! dacht Zola ze wou namelijk ook wel eens iemand om de buurt mee te teroriseren. Zola grinnikte binnesmonds en keek met een vage glimlach naar de grote wyvern...

Sinder snoof 'Mijn naam is Sinder' zei hij. Hij kwam weer dichterbij, hij bekeek de temmer eens goed 'En wat is jou naam dan wel, temmer?' vroeg hij. Hij hief zijn kop weer en de twee lange veren die aan zijn kop hingen lagen in zijn nek. Hij ontspande zijn vleugels een beetje.

Zola pakte haar etensbuidel en haalde er een stuk vlees uit 'wil je ook?' vroeg ze en nam een hap, ze had zo'n ontzettende honger! Aangezien sinder haar niets deed sprong ze op en rende naar de grote rots die haar zon had verpest, Zola ging erop staan en sprong vanaf daar in een hoge den... ze klom naar boven en zag het overweldigende uitzich van het grote dal en de hoge bergen die eromheen stonden. Zola's haar werd naar achteren geblazen en het topje van de boom wiebelde even, maar het hield al na een paar seconden op...

Sinder snoof "Ik vroeg je wat. Je ontwijkt mijn vragen en ik vertelde je mijn naam" Hij draaide zijn rug naar de temmer toe maar verloor haar geen moment uit het oog. Sinder liep naar het water, oppeens sprong de temmer op. Hij draaide zich om, de kam op zijn nek en rug ging meteen overijnd staan. Hij gromde zacht naar de temmer. Nu was het genoeg! Hij sloeg met zijn vleugels waardoor een harde wind ontstond. Hij steeg niet op omdat hij zijn vleugels gedraaid had in de richting van de boom waar de temmer in was geklommen. Er klonk een brul, nu steeg Sinder wel op. Met één slag van zijn vleugels was hij al boven de bomen. Hij vloog vlak over de toppen van de bomen heen waardoor de tappen uit elkaar weken. Hij maakte een weide bocht, vonken zwart vuur kwamen tussen zijn tanden door. Met grote slagen kwam hij op de boom af waar de temmer in zat, Sinder liet zijn zwarte vlammen aan de voet van de boom likken. Binnen een paar seconde brandde de boom. De zwarte vlammen kropen omhoog langs de stam van de boom die akelig kreunde.
De boom stond een eind weg van de andere waardoor het vuur de andere bomen niet kon berijken. Van de boom waar de temmer in zat naar een andere was ook geen optie: Te ver en met wind tegen was het een onbegonnen zaak. Sinder ging hoger vliegen en bleef buiten berijk van pijlen rondjes vliegen.

'mijn naam is Zola' zei zola een beetje bang omdat de draak boos was. 'wat doe je?! ik wil je niets doen!' schreeuwde ze, de hitte van het vuur werd haar nu te veel en de rook was zo dik dat ze geen adem meer kon halen, alles draaide voor zola's ogen en toen werd het teveel en Zola viel bewusteloos uit de boom...

Het hout maakte veel lawaai, kreunend gaf de boom zich over. Brandende bladeren kwamen in de brede rivier terecht en doofden sissend. Dikke rook walmde op, Sinder snoof. Door het geluid van het vuur hoorde hij Zola niet Heb respect voor een draak en zijn vertrouwen. Voor Zola was het te laat om een kans bij Sinder te maken. Hij vond een goede luchtstroom en dreef weg op de wind, verdween achter de wolken en liet Zola aan haar lot over. Sinder was nooit echt goed geweest maar puur slecht was hij ook niet ookal had zijn slechte kant de overmacht.

Na een tijdje werd Zola wakker met vreselijke hoofdpijn toen ze om zich heen keek zag ze nóg een draak ze schrok even en keek toen naar Sinder 'ik hoorde je niet! waarom doe je nou zo!' schreeuwde ze tegen Sinder. 'Ik wou je geen kwaad doen en natuurlijk heb ik respect voor een draak!' riep ze hard terwijl ze opstond. Zola had niet alleen pijn in haar hoofd maar ook had ze gehoopt op een vriendschap met een draak 'ik dacht miishien konden we met elkaar om gaan!' schreeuwde Zola en rende weg langs de waterkant.