aankomen...

Ze moest weer verder reizen en haar paard gaf ze flink de sporen. Maar na twee dagen aan een stuk door reizen was haar paard moe, niet dat ze dat verweet aan het nobel dier. Ze stopte en gespte haar reistas los terwijl ze van haar paard sprong. Ze leidde het paard naar een groot meer waar ze ging liggen en voorzichtig water dronk. Ze ging naast haar paard zitten, maakte haar schoenen los en ging met blote voeten pootje baden terwijl ze een oud wiegeliedje neuriede.

Ze speelde met het water dat haar voeten omsloot en haar enkels kietelde. Het paard dronk nog steeds en had schuim op haar hals en rug. Ze had haar echt uitgeput. Daar moest ze in het vervolg om denken. Ze keek weer naar haar voeten en zag tot haar verbazing een grote kop van een draak onder haar voeten naar de lucht staren! Ze slaakte een verbaast kreetje en duwde haar voeten opzij zodat ze het beest goed kon zien.

De draak kwam naar boven en keek haar geïnteresseerd aan met haar ogen zo licht als het water van de zee. Ze was mooi, en nog vrij jong schatte ze zomaar. Zijzelf zou zich erg claustrofobisch voelen in een meer als ze zo groot was als zij. "Sorry voor mijn reactie, ik schrok van u." Zei ze glimlachend.

(Doffe dreun* En je avatar is te oud voor je leeftijd )

Even later kwam er een zeer jong en nieuwschierig draakje aangevlogen. Hij streek naast hen neer. Ze leek wel een drakenaantrekkingskracht. Overal waar ze kwam schenen ze te zijn. Niet dat ze het erg vond, het deed haar denken aan haar gelukkige tijd als beruchte drakentemmer. "Hallo jongeheer." Zei ze vriendelijk.

Ze grinnikte toen de waterdraak beledigd naar de jonge draak snauwde. Geamuseerd keek ze hoe de draken naar elkaar keken. Haar paard was niet meer bang, ze wist dat haar baasje regelmatig met draken omging en dat ze daar niet bang voor hoefte te zijn. "De mijne is Scathach jonge draak. En wat is de uwe?" Vroeg ze beleefd glimlachend.

"In mijn jongere jaren ja." Zei ze glimlachend. Er verscheen een klein denkrimpeltje bij haar voorhoofd bij de gedachte aan die heerlijke tijd waar ze kon ontsnappen aan de macht van de koning door op haar draak te gaan vliegen. Ze keek naar haar paard, ze was al rustiger, gelukkig. "Wenst u niet in de zee te verblijven vrouwe Hania?" Vroeg ze.

"Natuurlijk." Zei ze glimlachend. Ze keek naar de andere draak. Hij was nog vrij jong en moest nog even leren respect op te brengen voor mensen en draken die al langer op de aarde waren dan hij was. "Het vergaat me vrij goed dank u." Ze keek naar de twee "Wat brengt u hier jongeheer Horus?" Vroeg ze. Ze haalde haar voeten uit het water en droogde ze af. Daarna vouwde ze ze onder haar benen en ging ze in kleermakerszit zitten.

"Dank u dat u mij met uw bezoek wil vereren." Zei ze vriendelijk. De oude taal werd hier ietsje beter gesproken dan elders, maar dat kwam ook omdat de meeste mensen en draken met hun tijd meegingen. Scatty niet, zij wilde altijd blijven hoe ze was 678 jaar geleden.