A good evening.

(Hey, ik ben Viner en ben nieuw op het forum. Ik ben heel jong (in real), maar ik geloof dat ik al best goed kan schrijven. Mijn avatar komt later wel, want ik ben nog bezig om hem te tekenen. Viner heeft ook een edelmetalen linkervoorpoot, als dat niet mag, zou ik dat graag willen weten en dan verander ik dat.
Ik wil even inkomen in dit forum en kijken of ik het goed doe, zo niet, meld het dan.   )

Viner knipperde met zijn ogen toen er een klein insect in vloog. Ondanks de felle avondzon en de vele insecten die verschenen in de avond, vond hij het toch- elke dag weer, een heerlijk moment. De eerste sterren verschenen al boven zijn kop en de kleurige lucht trok langzaam weg. De nacht zou snel vallen, en hij zou een veilige rustplaats moeten zoeken. Hij was een reiziger, en bleef nooit lang op dezelfde plek. Hij was ervan overtuigd dat hij toch nooit een plaats zou vinden waar hij zou kunnen wonen. Als hij iemand tegenkwam als hij trok, probeerde hij altijd aardig naar diegene te doen, en al werden het de beste vrienden die je je kunt voorstellen, hij nam altijd, als de ander zijn doel bereikt had, de beslissing om alleen verder te trekken. Hij had er gewoon behoefde aan, het was zijn karakter.
Toen hij aankwam bij een woud, had de maan zich al vertoont samen met duizenden verschillende sterren. Hij spreidde zijn neusgaten wijd open en snoof de geuren van het bos op. Het rook altijd heel lekker en rustgevend, maar dat was ook een lokmiddel voor gevaar, dat wachtend, tot de eerstvolgende persoon die het tegenkwam, kon verscheuren.
Viner zelf hield daardoor ook meer van de weide, met heerlijke bloemen, kleine vijvers waar je als je dorst had uit kon drinken, konijnenholen die je uit kon graven, hopend dat er wat vlees inzat. -hij grijnsde bij die gedachte- En hier en daar een boom. Niet zoals in het bos, waar alles zich kon verstoppen, en je als je vloog niks kon zien.
Nee, gaf hem maar de weide. Geen bos.
Maar, hij voelde de slaap al opkomen en wist dat voor een schuilplaats het bos wel beter zou zijn, en hij vond een begroeide laaghangende rots die omhoog werd gehouden door een flinke steen. De ruimte die tussen de rots en de steen ontstond was prima om een nacht in te slapen. Hij hobbelde er naartoe en rolde zich op toen hij een geschikt plekje had gevonden, en omdat hij geen vreemde geuren waren, nam hij aan dat hij de komende nacht niet het gevaar zou lopen om ontdekt te worden. Zo niet, dan was het maar jammer. Hij snoof nog even voordat hij zijn ogen sloot en in slaap viel.