Wide awake

|Lea|

De wind speelde zachtjes met zijn haren terwijl hij zijn groene ogen over het gebied liet gaan. Met zijn ene hand omklemde hij de litsen van zijn rugzak terwijl de andere werkeloos langs zijn lichaam hing. Nieuwe start, dus ook een heel nieuwe wereld. Een lichte zucht ontsnapte uit zijn mond terwijl hij zijn benen dwong om te lopen. Eigenlijk was hij nooit van plan geweest om naar hier te komen, maar door omstandigheden moest hij wel. Niet dat hij het erg vond, hier waren tenminste nog levende draken. Draken waren mythisch wezens, wezens waar hij respect voor had. Natuurlijk waren er altijd mensen die vonden dat draken niet mochten bestaan en ze daarom maar begonnen uit te moorden. Zo hadden ze zijn draak ook vermoord terwijl ze niet eens iets gedaan had. Was het echt verboden om een vriendin voor het leven te hebben die geen mens was? In een vlaag van woede schopt Gale tegen een t ak die op zijn weg lag waardoor deze een meter vooruit vloog. Het was gewoon niet eerlijk meer, daarom was hij ook weg gegaan uit zijn geboortedorp. Dan ging hij nog liever naar een wereld vol gevaar dan daar te blijven. Een laaghangende tak trok zijn aandacht en er verscheen zowaar iets van een grijns op zijn gezicht. Langzaam stapte hij terug een paar passen achteruit, nam een aanloop en greep de tak met beide handen vast om zich daarna op te trekken. Op zijn gemak ging hij zitten en liet zijn benen over de tak bungelen terwijl hij zijn rugzak van zijn schouders haalde en even door zijn lichtblonde haren woelde. Om de een of andere manier had hij bijna geen pigment in zijn haar, net zoals zijn vader die hij nooit echt had leren kennen. De man was er bij zijn geboorte vandoor gegaan, was alleen even terug gekomen om hem te zien toen hij ongeveer vijf jaar oud was. Van zijn part kon zijn vader gewoon stikken in zijn egoïsme, hoefde zijn hoofd meer te laten zien. Het was misschien gemeen, maar ergens hoopt Gale dat die man gewoon dood was. Opgepeuzeld door draken ofzo, dat zou pas iets geweldig zijn. Een donkere schaduw die over hem heen gleed, zorgde ervoor dat hij opkeek en een grote grijns sierde zijn gezicht toen hij merkte dat het een draak was. Wat geritsel een paar meter bij hem vandaan zorgde ervoor dat hij met een ruk terug vooruit keek en al zijn spieren aanspande. Straks was het een of andere idioot die hem wilde vermoorden of een draak die niet echt iets goeds in zin had.

Little bit derpish D=