Looking around.

Vanuit de onderwatergrotten waar zijn meesteres haar nieuwe thuis had gemaakt kwam een jonge Japanner tusen een slpeet uit die net groot genoeg was voor een normaal mens. Zijn zelf gemaakte rugzak van schapenleer ging nu nog slap op zijn rug. Sani Theng was de draak van het licht naar hier gevolgd. Sani was blij geweest dat hij haar gevonden had, maar kennelijk had Riddel het een verassing gevonden dat hij haar achterna was gekomen. Door de plukken vacht die Riddel verloren was had hij haar kunnen volgen, maar gelukkig kon Sani ook iets dat weinig personen konden. Ondanks dat hij Mind game kon was het een kleine cappersiteit dat hij de aanwezigheid van Riddel had kunnen voelen. Ookal was het dat ze vooral door de lucht was gereisd. De stad kwam al aardig snel in zicht en de stadspoort stond open voor iedereen die er doorheen wilde gaan. De wachters knikte hem gewoontjes toe terwijl Sani door liep. Zijn pasen waren rustig, maar toch snel en beheerst.De markt kwam na een paar straaten door gelopen te zijn in beeld en Sani liep er heen. Hij had voor zichzelf proviand nodig en zocht naar verschillende kruiden die hier zouden kunnen groeien. Maar met der tijd kwam Sani dichter en dichterbij het midden van de markt waar het erg druk was. Iets dat hem niet echt aan trok, maar nieuwschierig was hij toch wel. Sani stapte op een verhoging en zag grote groep drakenjagers rond hun buit staan. De draak probeerde steeds weg te komen en een lichte woede begon in zijn borst op te borrele. Sani had de draken altijd gedient ookal warn het voor een groot deel Lung's geweest, maar ook draken met vleugels hoorde met respect behandelt te worden. Woest briesend draaide Sani zich van het aanblik af toen een kennelijke rijke man de draak kocht en er mee weg was gelopen. Sani kon het niet uit staan dat draken zo verhandelt werden. Ze hadden dezelfde of nog een wijzer vermogen dan het menselijke ras zelf. Ze werden ouder dan een mens of het nu een druïde of een Wicca of zo was. Sani liep de winkel van de tarverne in om even die vieze smaak weg te spoelen. Hij ging zitten en bestelde een glaasje likeur, die hij meteen achterover gooide en nog met een boze blik naar buiten keek.

Lea vloog blij over de bossen, waar ze de vorige nachten had doorgemaakt. Ze had verschrikkelijk veel honger. Ze zocht snel met haar paarse ogen een prooi op de grond. Ze zag een hert vrolijk door het bos huppelen. Die is voor mij dacht ze. Ze cirkelde hoog boven haar prooi. Toen bleef ze hangen recht in de lucht. Ze sloeg hevig met haar vleugels om hoogte te maken. Toen ze hoog genoeg was richte ze zich terug op haar prooi. Het hert was op een groot open veld gaan grazen. Lea richte haar kop naar het hert en liet haar naar beneden vallen. Vlak voor de grond opende ze haar vleugels, en geruisloos storte ze zich op het hert. Ze trok de ruwe huid van het vlees van. Ze begon te eten van het hert dat ze gevangen. Opeens voelde iets, haar horens voelde een kleine tinteling. Een soort van druk die steeds groter werd. Opeens voelde ze iets in haar rug. Een pijl was diep in haar dikke huid gedrongen en het witte bloed drupte eruit. Ze liet haar prooi vangen en keek rond. Ze zag niets maar ze vond het niet veilig. Ze sloeg haar vleugels open, klaar om op te stijgen. Toen er opeens ook een pijl in haar vleugel schoot. Ze hadden haar zwakke plek geraakt. Ze kromp ineen. Ze voelde nog een pijl en nog een. En toen werd alles donker voor haar ogen. Ze viel neer. Toen ze terug wakker werd voelde ze een koud metaal rond haar nek gespanen. Ze opende vluchtig haar ogen. Ze stond op het midden van een open plek met allemaal rare wezens. Ze spraken een rare taal en hadden gaan vleugels. Ze had al over deze wezens gehoord. Mensen dat warren die wezns. Ze had nog steeds verschrikkeliik veel honger. Een kleine jongen wandelde naar Lea. Lea schrok en sprong achteruit. De kleine jongen stak zijn hand uit. Hij opende zijn hand. Er lag een kleine vis in de handpalm van de jongen. Lea kkek naar visje. Ze stak haar kop naar voren om het visje te pakken. Opeens begon een grote man te schreuwen tegen de jongen. De jongen rende weg. Lea was boos. Waarom deed hij dat nouw. Ze toonde haar tanden naar de man. De man toonde geen angst. Hij richte zich op Lea en zei iets van 'Jij stomme draak, ik jou lesje leren'(Lea kan geen mensentaal, ze kan het een klein beetje verstaan). De man begon met een zweep naar Lea te slaan. Nu was de maat vol! Lea kon er niet meer tegen. Ze brulde recht in het gezicht van de man. De man viel achteruit. Andere mensen kwammen af en begonnen ook te slaan met zwepen. Ze brulde een tweedemaal en ze sloot hastig haar ogen. Een fel geel licht afkomstig van een klein steentje die in haar nek zat verlichte de helle markt en de straten eromheen. Ze opende terug haar ogen. Een gele draak was nu te zien. Ze keek boos naar de mensen die haar sloegen. Even duurde het maar en ze gebruikte haar krachten: sun power. Een fel licht ze wit als de zon ging met flitsen van haar lichaam. Mensen vielen op de grond. De man en zijn helpers vielen ook op de grond. Ze opende terug hunogen die nu helemaal wit was. Ze konden nieks maar zien. Hevig sprong Lea op en neer terwijl de flitsen in het rond schenen. Toen de markt bezaaid was met mensen. Stopte Lea met de flitsen. ze hijgde en zag onschuldige mensen wenen. Ze keek naar de mensen terwijl de steen wit werd en het overvloeide naar heel haar lichaam. De witte draak stond nu op het plen met mensen die op de grond kropen. Ze keek naar de onschuldige mensen. Ze knikte en alsof er niets gebeurd was konden de ondschuldige mensen terug zien. Bij het aanzien van Lea renden de mensen van het plein. Ze bleef alleen achter op het plein. Toen ze hoorde dat de jongen terug was met het visje in zijn hand. Lea pakt voorzichtig het visje uit de hand van het jongetje en ze slok hem in zijn helen op. Ze zag dat het jongetje wegrende naar een winkeltje waar hij iets roepte tegen de mensen in het winkeltje. Lea keek naar de man en zijn helpers die kreunend op de grond lagen. Ze gromde nog eens naar de mensen en brulde. Toen ze opeens een mens hoorde naderen.

Opeens begon er iets te gloeien op het plein van de markt en Sani keek verbaasd naar de gloed. Iedereen renden weg van de flitsen en zagen kennelijk niet waar ze heen moesten gaan, want hun ogen zagen niets. Sani zag een grote lichtflist en daarna niks meer. Zijn beeld werd zwart en hij stoten per ongeluk zijn glas likeur om, maar na een tijdje op de tast naar de deur gekropen te zijn verdween het duister en werd hij bijna verblind door het zonlicht. Maar nadat zijn ogen aan het zonlicht gewent waren zag Sani dat iedereen van de markt af was gerent en dat er nog een paar mensen blind over de grond kropen en kreunden. Ze schrokken van het gebrul van de draak, maar Sani had daar wel begrip voor. Het kind dat de draak een vis gaf schoot naar hen toe. "Ze is helemaal niet kwaad voor ons, maar voor die drakenjager!' riep het jongentje vrolijk en hij stopte bij zijn moeder die hem snel vast pakte zodat hij niet weer weg zou lopen. Sani vond dat hij de draak moest helpen van zijn boeien af te komen. Sani liep op rustige tred naar de draak toe die er jong uit zag. 'Rustig maar ik wil je alleen maar helpen.' sprak Sani terwijl hij zijn amulet vast hield zodat hij in de taal der draken sprak. Hij kon dat gelukkig doordat de oude wijzen van Japan hem een amulet gegeven hadden die de mensen taal in de taal der draken veranderde als je je energie erin over bracht en daarna sprak. Sani bleef op een juiste afstand staan zodat de draak hem niet als bedreigend zou zien.

Hijgend hoorde ze voetstappen van een mens die dichterbij kwam. Hij nam tragge passen stopte ver genoeg van Lea. Lea begon te grommen naar de man. Hij zag er niet gevaarlijk of had geen wapen in de hand. 'Rustig maar ik wil je alleen maar helpen.' zei de man. Lea kon hem goed verstaan. Ze vond dat vreemd, ze hield haar kop schuin en keek naar de man. Ze bleef wel alert. Hij had een amulet in de hand die hij stevig vast had. Lea bleef recht in de ogen van de man kijken. Haar adem was nog altijd kort en ze vertrouwde het niet. De mensen die over de grond kropen kwammen dichter bij Lea, even duurde het maar of ze brulde naar de mensen op de grond en de man voor haar. Ze wilde weg! Ze spring op en neer maar de kettingen hielden haar tegen. Ze brieste luid en ademde kort. Na een tijdje zag ze dat de man haar echt niets wou doen, ze ontspande haar en vertrouwde op zijn woorden. Ze hing neer gaan liggen en ze liet de man dichter kommen.

De mannen kropen op hun handen en voeten in de richting van de draak, maar ze maakten dat ze weg kwamen toen de draak weer brulde. Ze wisten niet hoe snel ze weg moetsen komen, maar Sani was dit soort brullen wel gewent van de draak die hij diende. Die had ook wl eens zo tegen hem gebrult als ze alleen wilde zijn. Sani zag tot zijn opluchting dat ze ontspande nadat ze nog eens een keer geprobeert had weg te komen, maar de zware kettingen hielden haar tegen. Sani zag dat een van de mannen de sleutel om zijn gorrdel nog had en gritste die snel weg voor die uit zijn bereik was en richten zich tot de jonge draak. Ze ging liggen en Sani liep op rustige en afmetende tred naar de jonge draak toe. De mensen die op afstand stonden keken halsrijkent toe hoe hij de jonge draak naderde en dat het hem nog niks deed. 'Het komt goed, ik bevrijd je alleen maar van deze last.' zei Sani voor hij voorzichtig op zijn heurken ging zitten en pakte langzaam de ijzerenband vast die rond haar hals zat. Sani stak de sleutel in het slot dat nogal roestig was en hij moest best kracht zetten om het slot open te krijgen. Toen het slot een luide klik gaf viel het meteen op de grond. 'Zo die is eraf, je bent vrij lievert.' zei Sani blij en hij ging weer staan om de jonge draak de vrijheid te geven. Het zou nu gemakkelijker zijn om te kunnen vliegen nu dat zware ding weg was. Sani keek haar nog steeds rusti een en was blij dat hij een andere draak had kunnen helpen. 'Mijn naam is Sani Theng, ik hoop je nog eens tegen te komen jonge draak.' stelde Sani zich voor en hoopte dat de draak zijn of haar naam ook zou noemen.

De man maakte de kettingen los.'Zo die is eraf, je bent vrij lievert.' zei de man. Even kroop ze achteruit. Maar de man gaf haar de vrijheid om te gaan. Even twijfelde ze, tot ze de man weer hoorde 'Mijn naam is Sani Theng, ik hoop je nog eens tegen te komen jonge draak.'.
Lea keek op, zou hij haar verstaan ze kon het proberen.'Mijn naam is Lea.' Zei ze.'Ik ben een weerdraak en ik wil je bedanken voor wat je voor me deed.'vervolgde ze. Even hief ze haar kop naar de hemel en dan weer naar Sani.'Ik wil graag dat je me graag nog een keer helpt.'Zei ze kort. Ze opende haar vleugel die in verhouding met de Sani wel 5 keer groter was. Het dunne vlies was wit en het waperde wild in de wind. Het dunne vlies maakte op het begin van de vleugel plaats voor een wonde. De pijl stak er nog in en het witte bloed druppte eruit. 'Wil je me helpen?' Vroeg Lea. En ze keek naar de Sani.

Gelukkig voor Sani verteelde het amulet de taal der draken ook in de menselijke taal terug voor hem om haar te kunnen verstaan. Sani hoorde dat ze Lea heten en hij boog even kort voor ze weer sprak en vroeg of hij haar nog eens wilde helpen. Ze opende haar vleugels en er kwam een wond vrij te liggen waar nog een pijl in stak. Sani werd opnieuw gevult met woede, maar bleef rustig om haar niet van streek te maken. Sani liep opnieuw naar Lea toe en onderzocht eerst de wond oor hij hem zou vast pakken. Het zat gelukkig niet op een plek die schadelijk zou zijn... 'Het zal even prikken!' Waarschuwde hij even voor Sani de pijl vast greep en trok het in een ruk eruit. Wit bloes sijpelde nog wel uit de wond. Sani rommelde in een buideltje met geneeskrachtige kruiden en trok Gulderoeden eruit en begon erop te kauwen zodat het kruid nat werd en het zijn geneeskracht zou geven aan de wond. Nog sneller dan Lea zou kunnen reageren haalde hij het papje uit zijn mond en drukte het op de wond. Dit had hij vaker gedaan en dat kon je goed zien. De Gulderoeden zat over de gehele wond en zou zijn werking goed doen, misschien dat het eraf zou vallen als ze zou gaan liegen, maar het bloeden zou het vast wel stoppen... Sani deed een paar stappen achteruit en bekeek Lea nog eens goed. Ze was best groot en zag er prachtig uit net zoal iedere andere draak die hij ooit gezien had. 'Gaat het weer wat beter nu of heb je nog een plek waar een pijl zit?' vroeg Sani aan Lea en keek der in haar paarse ogen.

Sani onderzocht de wond en verzorgde het. 'Gaat het weer wat beter nu of heb je nog een plek waar een pijl zit?' vroeg Sani aan Lea. 'Ja het gaat al wat beter, bedankt. En ik heb nergens anders nog pijlen zitten.'Antwoordee Lea. 'Er is wel 1 probleem.' Zuchte Lea. 'Ik kan niet vliegen met een wonde in mijn vleugel en ik ben redelijk zwak op de grond.'Vervolgde ze. De pap dat Sani op de wonde had gelegd had ervoor gezorgd dat het bloed stelpte. 'Ik zou graag weer willen vliegen naar het bos.' Zei Lea. Opeens hoorde ze een luid geknars, 2 mannen in zware uniforms kwamen op Sani af. Ze begonnen iets te zeggen tegen de man terwijl de andere Lea naderde. Geschroken sprong ze achteruit, de man die Lea naderde haalde een zwaard boven. Lea werd bang maar waar kon ze naartoe? Even dacht ze na, haar weerstenen! Haar weerstenen zitten in haar poten en deze stenen kan ze loslaten waarbij een onchelofelijke kracht vrijkomt, die kracht trekt wolken aan. Ook haar klauwen en zwemvliezen worden dan zichtbaar. Ze keek naar boven, ze sprong op en opende haar klauwen. Verschrikelijke sterke luchtkracht kwam vrij die Lea in de lucht duwde. Ze grijpte met haar klauwen de boven kant van een dak. Ze liep op het dak terwijl ze de man horde mopperen.

Lea sprak haar dank uit en zei dat ze verder geen andere pijlen in haar lichaam had, maar nog voor Sani haar nog wat wilde zeggen toen ze zei dat ze weer graag naar het bos toe wilde gaan kwamen twee soldaten in hun harnas naar hen toe gelopen. "We kunnen die draak beter af maken voor ze nog meer schade toe brengt aan de stad!" zei een van de soldaten en Sani zag de ander een zwaard boven Lea's hoofd houden, maar ze was al snel genoeg weg. 'Rot beest!' riep de andere, maar Sani was kwaad op hen en stoten de soldaat die naast hem stond weg. 'Jullie doen nisk met haar!' riep Sani in de mensentaal en liet het amulet los. zijn ogen schoten vuur en in zijn handen begon zich in een bal water te vormen die net zo groot werd als een grote pompoen voor Sani zijn hand voor zich uit hielt en op de soldaat richten. De grote waterbal schoot op de soldaat zijn borst af en ketste hem ver van Sani af. De andere soldaat keek verschrikt om en zag wat er gebeurde. Sani keek hem aan en zijn blik was woedend. Iets dat vrij weinig bij Sani te zien was of er werd onrecht aan gedaan tegen een ander mens en zeker tegen draken van wel soort dan ook, tenzij deze draak het zelf over zich had afgeroepen. Sani wees op de nog rond kruipende mannen, maar hielt beide soldaten scherp in de gaten. 'Als deze idioten haar op de eerste plaatst niet gevangen hadden waren zij nooit blind geraakt dus geef haar er niet de schuld van dat zij zich bevrijden wilde!' riep Sani kwaad voor hij zich tot Lea wenden en zijn amulet pakten. 'Kom Lea we gaan dan kunnen zij hier de troep opruimen.' zei Sani op een wat minder kwaaie toon. Hij wachten even tot de soldaten weg waren gelopen voor hij zelf weg liep. Sani hoopte dat Lea mee zou komen. Nu zouden de mensen toch hopelijk kunnen in denken dat met draken niet te spotten viel en zeker ze niet te vangen als het niet nodig was. Sani was net de poort door toen iets naast hem neer kwam. De jonge japanner keek even om en zag iets dat hem zeer bevredigden en Sani glimlachte vriendelijk er naar.

Vanaf de dakken had ze een goed zicht over de markt. Ze zag hoe Sani zich boos begon te maken. Hij schoot een soort van waterbal op de man die Lea aanviel. Ze zag de woedde van zijn gizicht stralen. Hij riep nog iets naar de 2 mannen die vervolgens weg gingen. 'Kom Lea we gaan dan kunnen zij hier de troep opruimen.' zei Sani. Hij draaide zich om en wandelde een straat in. Lea sprong van het dak. Ze opende haar vleugel, hij zag er nog niet genezen uit maar toch sterk genoeg om te kunnen vliegen. Ze keek op een schoot in de lucht. Ze hing trager of anders, maar ze vloog! Ze had begrepen dat mensen kwaad en aardig kunnen zijn. Ze bleef hangen in de lucht. Ze zocht de stad af naar Sani. Ze zag dat hij bijna aan de rand van de stad was. Ze zag dat Sani de stad verlate, ze sloeg hard met haar vleugels en ze landde achter Sani. Sani keek achter hem en glimlachte vriendelijk naar Lea. Ze begreep dat hij voor had gevochten en daar had ze respect voor. Ze liep naar Sani en ze drukkte haar snoet tegen de hand van Sani. Ze stapte vervolgens door en ging gaan liggen. Ze liet haar kop zakken en ze tonde aan Sani dat hij haar mocht berijden.

Lea drukte haar snuit tegen zijn hand en Sani voelde een warmte door zich heen schieten dat vreemd voor hem was. Hij had wel eerder het voor draken opgenomen, maar zij was toch anders. Toen Lea hem voorbij stapte ging ze liggen en liet haar kop zakken. Ze liet hem zien dat Sani haar mocht berijden. Sani boog voor haar en glimlachte nog warmer naar Lea. Sani vond het altijd een eer om een draak te berijden vooral als het een vreemde draak was. Sani ging voorzichtig voor haar vleugelgewricht zitten zodat hij geen last zou bezorgen aan de wond die nog vers leek te zijn. De jonge japanner klopte haar op der hals dat het goed was. 'Bedankt Lea je bent een mooie draak als je dat maar weet en je hebt een goed hart.' sprak Sani terwijl hij het amulet vast had, maar liet het los en probeerde zich zo goed mogelijk te maken in de plek die net tussen de hals overging naar haar schouderbladen en rug.

Sani was op de rug van Lea gekropen. 'Bedankt Lea je bent een mooie draak als je dat maar weet en je hebt een goed hart.'Zei Sani. Zijn glimlach was groot en Lea kreeg een goe gevoel. Ze brieste even en ze zette zich schrap om op te stijgen. Ze opende haar vleugels. Ze keek omhoog en zette zich af. Ze hing sneller dan de andere draken. En haar vleugels waren licht en dun. Ze vloog boven het dorp en ze maakte hoogte. 'Waar wil je naar toe?' Vroeg ze. Toen ze net onder wolken vlogen deed Lea haar ogen dicht. Het begon te regen terwijl de zon begon te schijnen. Een regenboog tekende zich af in de lucht. Ze voelde zich vrolijk en even was ze vergeten dat ze een mens op haar rug zat. Ze maakte een paar salto's en pirouttes. Na een tijdje begon haar maag te knoren. Ze lande in een veld naast het dorp. Waar ze hing liggen.

Lea brieste en schoot de lucht in. Sani was vaker onverwachte start's gewent dus schrok hij niet wanneer Lea snel hoog in de lucht hing. Haar vraag was simpel en toch vergat ze hem even. 'Laten we naar de zonnige velden gaan, daar is iemand die ik je zou willen voorstellen.' zei Sani nadat ze weer geland waren nadat Lea en paar salto's en pirouttes gemaakt had. Sani stapte even af en floot naar zijn rijdier die vanuit de stad naar hem toe kwam gegalopeert. Het dier was draken gewent dus voor Lea had het dier geen schrik. Zijn vosbruine vacht met witte bles bleef voor Sani stil staan en snoof aan diens hand. De jonge japanner aaide het dier over zijn hoofd voor hij opstapte en in het zadel ging zitten. 'Kom Lea dan gaan we, maar als je ergens anders heen wilt vind ik dat ook goed, je bent immers nog een vrije draak?' sprak Sani voor hij de teugels pakte en zijn amulet met een hand vast hielt en stopte het onder zijn buis zodat het amulet op zijn blote huid kwam te liggen en zo contact met de huid hielt. Sani draaide het paard half om en wachten tot Lea wat zou zeggen.

Sani was van Lea's rug afgestapt en zei 'Laten we naar de zonnige velden gaan, daar is iemand die ik je zou willen voorstellen.'. Vervolgens floot hij en een voskleurig paard die stopte voor Sani. Het dier snoof even aan Sani's hand terwijl hij het dier aaide. Hij kroop in het zadel en zei vervolgens 'Kom Lea dan gaan we, maar als je ergens anders heen wilt vind ik dat ook goed, je bent immers nog een vrije draak?'. Lea keek naar Sani en zei 'Ik ga met je mee. Maar als er iets is waarmee ik je kan bedanken, zeg het maar.'. Lea vloog op en bleef even hangen wachtend tot Sani vertrok. Ze vloog alvast vooruit, maar niet te snel, zodat Sani haar kon bijhouden.

Lea keek hem aan en zei dat ze met hem mee zou gaan. Ze steeg op en Sani reed achter haar aan. Hoewel zijn paard niet zo snel was als een draak was zijn paard toch een van de snelste van japan. Lea vroeg of e hem iets kon geven als bedankje. Sani keek haar vriendelijk aan. 'Je hebt me al iets gegeven al bedankje Lea, maar mocht ik me bedenken al zal dat niet gebeuren, maar toch zal ik het in mijn achterhoofd houden.' zei Sani en hij spoorde zijn paard nog meer aan en het dier schoot vooruit, maar bleef net onder de borst van Lea rijden. Sani wist dat Riddel daar nu nog rond hing in afwachting op zijn terug keer en ze zou maar wat blij zijn Lea te ontmoeten en Riddel was een vriendelijke draak die andere graag wilde ontmoeten.

( Ik zal een andere topic aan maken bij de zonnige velden.)