What is happing here?

Een groende draak liep rustige over het veld van wat boerderijen. Hier en daar zag ze die rare wezens die zich mensen noemde op het land aan het werken van een afstandje bekeek ze het. maar al snel had ze zich zelf in een boom genesteld en bekeek het allemaal vanuit de boom. Het zag er raar maar ook grappige uit, hoewel ze geen idee had wat ze aan het doen waren maar het was leuk om naar te kijken. Ze waren zaadjes aan het planten van bomen of van bloemen ze vond het wel aardige alsof ze hier ook een bos wouden hebben. Hoewel ze het allemaal netjes achter elkaar deden op een rij. Met een goedkeurende en tevreden blik keek ze rustige toe vanuit een boom. Er klonk geritsel en voetstappen achter zich waardoor ze nieuwsgieriger haar kop omdraaide en naar benden keek om te zien wie of wat het was. Er stonden een stel mensen bij haar boom. ‘Probeer haar uit de boom te lokken.’ Zei een van het groep, hoewel Yassia nog geen woord mens kon alleen simpele woordjes kon ze soms verstaan als ze langzaam werden uitgesproken. Even dacht ze aan dat mens die ze ontmoet had misschien dat ze haar eens moet opzoeken zodat ze wat van haar taal kon leren. Een jongen ze schatte hem rond de 19 jaar haalde ineens een dode konijn tevoorschijn. Even keek ze er naar en was wat verbaast maar ze had best wel trek en ze had niet zoveel zin om te gaan jagen. Langzaam liet ze zich uit de boom gleden en keek de manen allemaal 1 voor 1 aan ze hadden een grijns op hun gezicht. Yassia liep wat gretig naar de jongen toe en snuffelde even aan het konijn. Waarna ze het aanpakte. Maar toen ze weer wou omdraaien en weer in haar boom wou stonden de andere mannen om haar heen en voelde ze een paar zware dingen om haar lichaam gebonden worden. De mannen sprongen op haar af en dwingde haar op de grond voordat ze echt goed door had wat er aan de hand was hadden ze haar al stevig vastgebonden en een muilkorf om haar bek gedaan. ‘Niet een van de slimmere draken is het he?’ Zei een van de mannen vals terwijl ze hulpeloos moest te kijken hoe ze op een kar werd geladen. ‘Nee maar hopelijke is deze veel waard.’ Hulpeloos probeerde ze zich zelf te bevrijden zonder succes. Yassia kon alleen nog wat zielige piepjes uitbrengen. Maar al snel voelde ze een pijnlijke steek in haar maag en kneep even haar ogen dicht. 'Kop dicht jij.' schreewde een van de mannen naar haar die haar in haar buik had getrapt. Ze verstond er geen woord en begon nog harder te piepen maar hield al snel op het deed verschrikkelijke pijn aan haar bek door dat stomme ding. Toen ze de poort binnen reden keek Yassia wild om zich heen en ze zo de markt zag en waar de meeste mensen woonde. Maar ze kon er nou niet van genieten of zich afvragen wat de meeste dingen waren, ze was bang. Yassia vroeg zich af wat ze van plan waren met haar en waar ze naar toe ging. Een paar mensen keken geïnteresseerd naar de kar die voorbij reed met de 6 mannen en de groene draak.

Alleen aztec

Bladeren zweefden van de bomen. Wolken dreven als schapen door de lucht. Gras en bloemen waaiden mee met de wind. Vieren vielen op de grond. Een langachtige, kleurrijke, vol pluimen bedekte staart zweefde mee met de wind in de lucht. Een lang, kleurrijk, goed gebouwd lichaam hing aan de staart. Zijn blik dwaalde af op het landschap onder hem. Alles vloog zo aan zijn ogen voorbij. Maar toch kon hij nog het meeste van alles waarnemen. Hij zag de mensen beneden hem aan het werk. Ze waren bezig met vreemde dingen, maar hij wist heus waar ze mee bezig waren. Zaaien. Aan de zaadjes te zien een helft bloemen, en een andere helft bomen. Een glimlach kwam tevoorschijn op zijn snoet. Hij keek terug rond zich, maar toen pas verdween zijn glimlach. Een stelletje handelaars lokten een jonge draak een boom uit, bonden haar vast, en legden haar op een kar. Aztec wilde onmiddellijk actie ondernemen, maar dan werd hij zelf gevangen. Dus wachte hij nog eventjes af. Hij zag de mannen een grote poort indrijden. Aztec stond terug recht van de grond, wapperde eventjes met zijn vleugels, en vloog terug de lucht in. Hij vloog helemaal boven de stad. Hij kon alles wat onder hem gebeurde zien. Sommige mensen keken omhoog, anderen renden juist bang weg. Maar het deed hem allemaal niets. Vanaf hier kon toch niemand aan hem komen. Hij zag vele kraampjes staan. Waar iedereen wel wat verkocht. Juwelen, vazen, voedsel, dieren. Maar de ontvoerders kon hij nergens vatten. Hij vloog wat lager boven de stad, waardoor de meeste mensen bang weg liepen, of zich snel verstopten. Aztec lande netjes in de stad, tussen de mensen door. Er waren er nog een paar die niet bang van hem waren. Als een hagedis stapte hij door de menigte door, en keek vooral goed uit. Opeens merkte hij dan ook de ontvoerders op. Ze waren bezig hun kraam klaar te zetten. Aztec stapte op de vijf mannen af, en spoog wat 'fake' vuur net voor hun voeten. Om hen te waarschuwen. Aztec telde ze allemaal nog één keer na. Vijf. Op die éne had hij niet gerekend. Net toen Aztec naar de kar wilde toestappen, werd hem een ketting rond hem gegooid. Het ding wilde maar niet breken. Aztec trok en deed, maar niets hielp. De zesde man klom z'n rug op, muilkorfde hem, en bracht hem ergens ver buiten de stad. In een soort kerker. Aztec hoorde de andere mannen nog net roepen " Sorry voor het ongemak. Onze draak was weer losgebroken." Eén van de zes mannen bracht Aztec weg naar een soort van een kasteel. Niet veel later voegde er een tweede zich bij. En ook daarna een derde. De man met de keting in zijn hand sleepte hem mee. Iedere keer bij één stap verzetten, bleef Aztec zitten. Zo'n kleine man kon niet op tegen een draak als hem. Maar de tweede man electriciteerde hem iedere keer(met een tyzer) wanneer hij bleef zitten. De derde man volgde de andere twee mannen gewoon. Hij zorgde ervoor dat Aztec niet kon ontsnappen. Het was een lange en lastige reis. Maar uiteindelijk waren ze er." Heer, we hebben hier een lastig geval gevangen." 'Kom maar mee' Opnieuw werd Aztec verder gesleept.' Zet hem maar hier' Eén van de mannen opende een enorme metalen deur, en zette hem gevangen. Het was een kleine kamer, voor en draak als hij. Het was er donker, het stonk er, en het was er klein. Het enige dat hij had in deze cel was een klein raampje met tralies bezegeld. Aztec probeerde eerst met zijn enorme poten de traliesen te buigen, maar het hielp niet. Dus nam hij een aanloop, rende op de metalen deur af, en beukte erin. Een bewaker aan de cel opende de deur, en sloeg hem met een zweep. Woedend vuurde Aztec wat vuur op zijn voeten, maar hij had een metalen harnas aan, dus brandde niet. De waker sloot terug de deur, en liep naar boven. Al gauw kwam er een andere waker. Hij moest eerst kennis maken met hem. Ook deze bewaker sloeg Aztec met een zweep, maar tien keer harder. Een traan ontsnapte uit zijn oog. Met een beetje ijs over de vloer spuwen, zou het wat gemakkelijker gaan om te ontsnappen. Aztec ging ondertussen gaan liggen op de grond, met zijn kop op zijn poten. Hij wachte geduldig af op enig bezoek. Het kwam al laat, en nog niemand was gekomen sinds dien. Tot plots. Aztec hoorde een deur open gaan. Met zijn kop naar de deur gericht, wachte hij af. Zijn deur ging open, iemand stapte binnen, maar gleed uit via het ijs. Eten-en drink bakken vielen de grond in. Onmiddellijk liep Aztec naar buiten, de cel uit, maar werd beslagen door de bewaker en zijn zweep. Aztec beet door het metalen harnas door, in zijn been. De bewaker schreeuwde en gierde om hulp. Al vrij snel kwamen er meer bewakers kijken naar het tafereel, maar konden Aztec net nog vatten. Met tyzer's en zwepen probeerden ze hem tegen te houden, maar weinig hielp. Hij blies vuur recht op de bewakers af, en kegelde ze allemaal omver. Hij rende zo snel hij kon naar de uitgang. Als laatste moeilijkheid moest hij de 'koning' zijn kamer passeren. Maar niets was minder gevaarlijk. De man zag Aztec zijn deur inrammen, en trachte hem ook tegen te houden, maar één slag van zijn staart, en hij viel bewusteloos. Onmiddellijk buiten steeg hij weer op, en vloog door de lucht. Hij vloog ogenblikkelijk, en razendsnel terug naar de markt. Boven de ontvoerders bleef hij eventjes hangen. Hij zag niets of niemand meer op de kar liggen. Kwaad, en verdrietig draaide hij zich terug om, en vloog terug weg. Maar ergens in de midden van de stad zag hij een vriendelijk oude man, met een gemuilkorfd groen draakje wandelen. Aztec daalde niet ver van de man, en wandelde rustig naar hem toe. Eén van de ontvoerders kwam zich erbij moeien, en wilde het draakje weer terug, maar Aztec duwde de man geweldloos aan de kant met zijn staart, en probeerde te communiceren met de oude man. Eerst verstond hij er niets van, maar na verloop van tijd, en gebaren ondervond de man wat Aztec bedoelde, en gaf het groene draakje met hem mee. Hij zette haar op zijn rug, en samen vlogen ze de stad uit. Buiten de stad daalde Aztec voorzichtig, en beet de muilkorf, ketting, en alle andere menselijke dingen van de draak. Zodat ze terug kon ademen en praten. Aztec ging wat liggen onder een boom, die naast hem staat, en legde zijn kop op zijn poten. Hij luisterde naar wat de draak te zeggen had, maar viel toch bijna in slaap.

Yassia zat bang te wachten en keek wanhopige om zich heen terwijl de stel mensen hun kraam op zette. Maar toen er een draak aankwam lopen tussen de menigte en naar de mannen vuur schoot. Keek Yassia hoopvol op maar die hoop verdwijn al snel toen hij door een van de mannen een ketting om hem een gooide. Yassia had hem nog willen waarschuwen maar door de muilkorf kon ze niks zeggen alleen maar wat piepjes en kleine kreetje loslaten. Toen de andere draak ook een muilkorf om zijn bek kreeg en weg gesleurd werd hoewel hij zich hevige verzetten ging Yassia weer hulpeloos liggen. Maar als snel werd ze van de kar afgetrokken en een aan ijzeren paal gezet een van de mannen siste valse naar haar. ‘Klaar voor een nieuwe leven als huisdier draakje.’ Ze schudde bang haar kop hoewel ze geen mens kon had ze toch duidelijke het woordje huisdier verstaan. Ze wou vrij zijn ze was geen huisdier maar een draak, Yassia piepte angstige terwijl ze langs de paal lag. Onzeker over wat haar nieuwe toekomst voor haar te bieden had keek ze naar de mensen die zag om de kraam verzamelde. Als snel stond er een redelijke menigte mensen om de kraam een paar mensen waren vooral geïnterneerd in haar. Yassia wist niet zeker of ze haar krachten moest gebruiken om te ontsnappen. Ze was bang dat ze duidelijk nog meer mensen boos maakte hoewel ze niks gedaan had. Opeens kwam er een oude man die rare ronde dingen liet zijn en daarna het in een zakje deed. Ook gaf de man een paar rare glimmende stenen en de mannen die haar gevangen hadden namen het gretige aan. een van de mannen kwam op haar af en maakte de ijzeren ketening die aan de paal bevestig was los en gaf die aan de man. Yassia bleef eerste koppige zitten ze wou niet met die oude man mee ze wou terug naar haar vertrouwde bos. Maar toen ze een pijnlijke schok voelde deed ze het maar toch en liep onzeker en met tegenzin achter de man aan. Maar al snel hoorde ze vleugelslagen met een hoopvolle blik keek ze omhoog en zag de draak die ze vanmiddag al had gezien aan komen. De draak sloeg een man die yassia herken als een van de mannen van de kar en die haar gevangen had genomen. En probeerde daarna te praten met de oude man. Yassia snoof wat ongeduldige en gaf wat harde rukken aan de ketening maar de man hield die stevig vas en was een stuk sterker dan hij er uit zich. Na een tijd leek hij te begrepen wat de draak wou en gaf hij de ketening aan hem. Voordat ze wat kon zeggen werd ze op zijn rug gezet en steeg hij weer op Yassia klemde zich met haar nagels goed vast in zijn huid en mompelde een sorry naar hem. Yassia vond het allemaal maar niks en toen hij lande sprong ze wat onhandige van de draak af en bleef wat onzeker en wat uit haar doen liggen. De draak bevrijde haar voorzichtige uit de mensen dingen en ging ondere een boom liggen. Yassia schudde haar kop en strekte zich wat uit. Waarna ze met een dankbarre blik naar de draak keek. ‘Dank u meneer ik zou niet weten wat er gebeurt is zonder u hulp.’ Yassia ging valk naast de draak liggen en knikte dankbaar naar hem. ‘Ik ben Yassia, en wat is u naam meneer.’ Zei ze op een dankbare en vriendelijke toon.

' Dank u meneer ik zou niet weten wat er gebeurt is zonder u hulp' Aztec knikte dankbaar naar de draak. Hij was blij dat hij deze had kunnen redden. Hij houd er absoluut niet van om een draak als huisdier te zien. Draken moeten vrij zijn. Geen huisdieren. De draak ging vlak naast hem gaan liggen. Met zijn pluimige staart wreef hij een beetje over het gras.' Ik ben Yassia, en wat is u naam meneer' Een glimlachje verscheen op zijn snoet." Het was geen moeite. En ik ben Aztec trouwens." Zei hij vriendelijk terug." Mooie naam heb je trouwens." Complimenteerde hij haar terug. Zijn blik streek omhoog, naar de hemel die roze, blauw, geel en zo veel mooie andere kleuren uitstraalde door de zon. Aztec sloot zijn ogen, en genoot van de ongerepte wilde natuur. Hij moest terug denken aan zijn jeugd, bij het ruiken van deze lentegeuren. Hoe hij als kleine amfitheer geboren werd. Zijn ouders deden alles voor hem. Om te zorgen dat hij het allemaal naar zijn zin had. Maar helas werd zijn jeugddroom een nachtmerrie. Hij zag de hele tragedie opnieuw stap voor stap afspelen. Hoe mensen zijn ouders doden, en hij wegvluchte van zijn thuis. Sinds dien was niets nog hetzelfde. Aztec schudde de gedachte's terug uit zijn kop. Het was gelukkig nu niet echt. Maar het was misschien bijna hetzelfde geweest voor deze draak. Aztec keek het jong weer terug aan." Heb je misschien honger?" Vroeg hij hem gerustellend. Hij wilde gerust wel wat vangen voor deze jongling. Of hem wat nieuwe vaardigheden leren. Het zou hem later misschien allemaal van pas kunnen komen.

[inspi zojuist gelekt]

Yassia keek met een dankbare blik naar de nog onbekende draak. Ze was echt blij dat ze weer vrij was en niet meer bij die rare mensen, met een afwachtend blik keek ze naar de draak. Toen ze zich voorstelde kwam er een glimlach op zijn snoet en stelde zichzelf voor als Aztec, Yassia knikte en glimlachte blij toen hij haar complimenteert over haar naam. Waardoor ze even terug dacht aan haar ontmoeting met de rode draak die haar een naam had gegeven. Ze staarde even naar de lucht en vroeg zich af waar ze was, ze had haar nog zoveel te vragen aan haar. Maar ze was ineens weg gegaan, Yassia schudde haar kop. ‘Leuk je te ontmoeten, Aztec.’ Zei Yassia beleefd en knikte nog even en dacht toen terug aan wat er net gebeurt was. ‘Aztec? Waarom deden de mensen net zo. Ik heb ze niks aangedaan, waarom vingen ze me net en…?.’ Ze moest even denken hoe ze dit een beetje goed moest zeggen. ‘Wat waren die ronde glimmende dingen die de man gaf en stenen?’ Vroeg ze met een wat nieuwsgierig maar toch ook nog wat ongeruste stem en keek met een wat vragende en nog wat geschrokken blik naar Aztec. Yassia keek even over de draak heen hij had een pluizige en mooie taart en verschillende kleuren. Yassia vond dat hij een beetje wat weg had van een leeuw. Yassia keek hem vriendelijke aan toen hij vroeg of ze honger had knikte ze. ‘Ja Aztec ik heb best wel honger.’ Zei ze vriendelijke, maar ze was best moei en Aztec leek ook moei te zijn. Misschien dat ze eerste wat konden gaan slapen. ‘Maar ik ben best moei, ik denk dat ik eerste even wat uit ga rusten en slapen. Aztec.’ Yassia kroop wat dichter tegen hem aan en legde haar kop op haar poten. Ze voelde zich wel veilige bij hem, hij zou haar niks doen. Aztec leek een aardige en vriendelijke draak. Maar ze wou eerst antwoord op haar vragen met een afwachten blik staarde Yassia naar Aztec.

' Aztec, waarom deden de mensen net zo. Ik heb ze niks aangedaan, waarom vingen ze me net en...' ' Wat waren die ronde glimmende dingen die de man gaf en stenen?' Aztec luisterde aandachtig naar wat de kleine draak allemaal vroeg." Weet je die mannen, mensen, die jou gevangen namen die willen geld verdienen. En geld dat zijn die blinkende ronde dingen die die oude man aan de andere mannen op de markt gaf. Geld, daar kopen mensen dingen mee. Je krijgt bijvoorbeeld veel geld als je iets groots en zeldzaams verkoopt. Zoals jou. Jij bent groter dan een appel bijvoorbeeld." Aztec keek voorzichtig ahter zich, en plukte er zo met zijn staart een appel uit een boom, en gaf deze aan Yassia." Kijk dit is een appel. Dit is wat de mensen op het veld planten. Dit is alledaags eten. Dit is, zoals je ziet veel kleiner dan jij. En jij bent namelijk veel zeldzamer dan deze appel. En daarom vingen die mannen jou, en mij ook. Ze brachten me naar een afgelegen kasteel, ver weg van de stad, en de koning, de baas van dat kasteel, dat groot gebouw betaalde veel geld voor mij, omdat ik heel groot en zeldzaam ben. Dit kon jou ook overkomen zijn. En erger nog. De mensen hier zijn niet zo betrouwbaar als ze lijken. Je moet steeds op je hoede zijn. Je weet nooit wat ze met je zullen doen. Aangezien jij klein, en vertrouwbaar bent, zouden de mensen jou eerder als huisdier houden. Maar draken die alles verwoesten, en gevangen worden, worden zo gedood." Bij de laatste zin snikte hij onhoorbaar. Ookal zag hij hen nooit meer, toch miste hij zijn ouders nog steeds.' Ja Aztec ik heb best wel honger' Aztec schoof met zijn snuit tegen de appel naat hem, en legde hem tussen Yassia's poten." Slaap maar een beetje als je moe bent." Zei hij geruststellend tegen haar. Het kwam al bijna nacht en beiden hadden ze hun slap nodig. Hij zou vannacht vast wel weer niet kunnen slapen. Maar dan zou hij waken over deze kleine draak.

‘Weet je die mannen, mensen, die jou gevangen namen die willen geld verdienen.’ Begon Aztec, Yassia keek hem wat vragend aan wat is geld. Dacht ze bij zich zelf. ’En geld dat zijn die blinkende ronde dingen die die oude man aan de andere mannen op de markt gaf.’ Legde hij uit waarna hij verder ging. ‘Geld, daar kopen mensen dingen mee. Je krijgt bijvoorbeeld veel geld als je iets groots en zeldzaams verkoopt. Zoals jou. Jij bent groter dan een appel bijvoorbeeld.’ Zei hij, Yassia knikte maar snapte het nog niet allemaal, toen hij een appel plukte en verder vertelde, grinnikte ze even. Natuurlijk was ze zeldzamer dan een appel, ze was een draak geen stuk eten. Wouden ze haar opeten dan bedacht ze zich eens wat geschrokken keek ze naar Aztec. Die rustige verder vertelde, Yassia knikte af en toe om te laten zien dat ze het begreep. Aztec schoof de appel naar haar toen, toen ze had gezegd dat ze honger had en dankbaar had ze hem op. Waarna ze zich een beetje oprolde en al vluch in een diepe slaap veil.

De volgende dag

Langzaam rekte Yassia zich uit en keek even om zich heen. Waarna ze rustige even ging zitten en ze even terug dacht aan wat Aztec aan haar had verteld gisteren. Ze moest dus een beetje oppassen met mensen. Ze was best wel wat geschrokken van Aztec woorden. Mesen leken haar wel aardige en vriendelijke en sommige leken soms best hulpeloos. betekende dit dat ze geen een mens kon vertrouwen, Yassia schudde haar kop dat had hij nou ook weer niet gezegd. Ze moest een beetje oppassen bij mensen. Yassia keek om zich heen om te zien weer Aztec was en toen ze hem had gevonden liep ze naar hem toe. ‘Aztec?’ Vroeg ze wat twijfelend ze wist niet zeker of hij de afgelopen nacht had geslapen. ‘Aztec? Wil je me nog wat meer vertellen?’ Vroeg ze beleefd en wachten wat ongeduldige af, Aztec leek haar een draak die best veel wist.

[weer terug]

De volgende morgen ging Aztec vroeg op stap. Hij zou eerst en vooral jagen voor de kleine draak. Zijn oog had een stervend konijntje opgemerkt. Het was nu niet nodig om te vliegen. Zo zou hij zijn positie veraden. Op een sloom tempo wandelde Aztec rustig verder. Door zijn grote en krachtige lichaam kreeg hij de kans het konijntje vanaf vijf meter afstand dood te slaan met zijn krachtige staart. Hij deed dit absoluut niet met plezier, maar ze hadden ook eten nodig om te overleven. En dit konijn was toch al bijna leven na dood. Voorzichtig raapte Aztec het konijn met zijn staart op, en wandelde er rustig mee naar de kleine draak. De draak begroette hem al onmiddellijk vriendelijk. Gevolgd door een vraag. Aztec glimlachte." Vraag maar wat je wil weten. Ik geef je onmiddellijk antwoord." Zei hij zachtaardig tegen haar. Het zag er naar uit dat hij nog een goede band ging scheppen met de kleine draak. Afwachtend op de vraag van de draak ging hij alvast zitten, en schoof het pas gedode konijn naar de draak toe." Zou het je trouwens fijn lijken moest ik je vandaag wat leren jagen?" Vroeg hij beleefd aan haar. Zo konden ze samen gaan jagen, en elkaar beter leren kennen. Hijzelf had dit allemaal aan zichzelf en aan zijn ouders geleerd. Het jagen leerde hij aan zichzelf, het vliegen voor een deel aan zijn ouders. Totdat ze moesten gedood worden. Aztec was woedend op de jagers die hem dit aangedaan hadden. Hoe konden ze onschuldige draken zomaar doden? Woede en verdriet kropte hem weer een beetje op. Maar hij haf er nooit aan toe. Het hielp alleen maar je leven stuk.

Ze hoefde niet lang te zoeken naar Aztec. Wat ze kwma hem al snel tegen. Hij was zo te zien op jacht gegaan. Wat hij had een konijn gevonden. Yassia glimlachte vriendelijke naar hem en ging naast hem lopen. Toen ze bij een boom waren, ging Aztec zitten. Yassia keek met een vrolijke blik naar hem en zag hoe hij het konijn naar haar toe schoof. Waarna hij antwoord gaf, Yassia knikte even an ate rusitge het konijn op. 'Zou het je trouwens fijn lijken moest ik je vandaag wat leren jagen?' Vroeg hij beleefd, dat zou ze inderdaad wel leuk vinden. ze sprong op en knikte. 'Ja dat lijkt me leuk.' ze was de vraag meteen vergeten die zou wou stellen. Een lesje jagen was ook een stuk leuker en spanneder vond ze. En zou konden ze elkaar leren kennnen. En werd ze weer wat better in jagen.

Flutje wist even niks beters

Yassia keek vrolijke naar de draak toen hij glimlachte naar haar. 'Kom eventjes mee. Ik zal je naar het perfecte plekje brengen.' Zei hij waardoor haar nieuwsgierigheid nog groter werd. waarna Aztec haar voorzichtig optilde en ze door de lucht zweefde met een nieuwsgierige blik keek ze even naar Aztec en daarna over het landschap en de omgeving Al snel lande ze bij de boerderijtjes waar ze die dag iedere gepakt was door die vreemde en rare mensen. Yassia liet zich van Aztec afglijden en liep hem achterna. Hij maakte grappige klik geluidjes terwijl ze door het bos valk bij de boerderijen liepen. 'Kijk goed en leer.' zei hij opeens en Yassia keek goed rond toen hij dat zie, al snel zag ze de kalf die hij ging vangen voor haar. Aztec blies wat sterretjes naar zijn kant toe en het beestje leek verward toen Aztec hem greep en dood. Het leek zo makkelijke toen hij dat deed mar voor haar was het toch een stuk moeilijkere. ‘Dit is voor jou.’ En hij duwde het kalf naar haar toe, Yassia knikte dankbaar. ‘Dankje wel, door jou lijkt het zo makkelijke allemaal. Wat was dat voor aanval met die sterretjes.’ Vroeg ze met een nieuwsgierige maar ook beleefde stem. Yassia staart ging vrolijke op en neer terwijl ze van het kalf at. ’Later leer ik je vliegen. Maar nu ben ik eventjes te uitgeput.’ Hoorde ze Aztec nog zeggen, Yassia keek hem met een schuin kopje aan. ze had geen vleugels dus hoe most ze dan vliegen. ‘Aztec ik heb geen vleugels.’ Zei ze een beetje somber, ze wou dolgraag kunnen vliegen maar dat ze er voor haar nog niet in. Maar ze kon goed klimmen en was waarschijnlijke een van de snelste draken die over het land kan bewegen. Dus dat maakte het wel een beetje goed. Yassia nam nog een paar happen en de rest bewaarde ze voor Aztec die had het kalf gevangen,

De grote kleurrijke draak luisterde aandachtig naar de woorden van de drakin. Aztec lachte aardig." Die sterretjes zijn een kracht dat ik lang gelden heb ontwikkeld. Ik kan er dieren mee doden, flauw vallen, enzo. Ik heb er niet lang moeten voor trainen voor deze kracht." Zei hij aardig. Aztec wilde zich net omdraaien om uitindelijk te rusten, totdat Yassia hem zei dat ze geen vleugels had. Aztec bedacht eerst even hoe hij dit kon oplossen." Weet je wat. Laat het vliegen maar, misschien moet ik je eens trainen in je krachten?" Vroeg hij uitgeput maar beleefd. Als hij de drakin haar krachten zou leren kennen zou hij vast wel iets kunnen vinden om te ontkomen aan vijanden. Aztec draaide zich terug om, ging onder de boom liggen, sloot zijn ogen, en genoot. Genoot van de natuur rondom hem. Hij was nog wat uitgeput van deze ochtend, maar slaap had hij niet te kort. Hij had gewoon wat rust nodig.

[teveel topics gedaan]

Yassia had een vriendelijk glimlach op haar gezicht terwijl ze naar Aztec keek. Ze vond hem echt aardige Aztec legde rustige zij kracht uit en Yassia knikte begrepen ze wist zelf ook nog niet zo goed hoe ze met haar krachten om moet gaan. En ze zal er vast nog wel een paar krachten ontdekten , Aztec zei met een uitgeputte stem maar beleefd. ’Weet je wat. Laat het vliegen maar, misschien moet ik je eens trainen in je krachten?’ Yassia knikte wat opgewonden, dat leek haar wel leuk. Een training ze vroeg zich af wanneer Aztec dat van plan was en wat ze gingen doen. Opgewonden ging haar staart wat vrolijke op en neer. Toen Aztec zich omdraaide volgde Yassia hem snel. Yassia liep rustige achter Aztec aan en hield zich rustige en stil. Yassia had een beetje gemerkt dat de oudere draak voor haar moei was en wat wou rusten. Aztec ging al snel onderen een boom liggen en sloot zijn ogen. Yassia klom rustige in een boom en keek rustige om haar heen en wierp af en toen een blik op Aztec die aan het rusten was. Na dat er een tijd voorbij was gegaan begon ze zich wel wat te verelend en sprong van de tak af en liep naar Aztec toe. 'Aztec slaap je?' 'Vroeg ze vriendelijke maar met een wat verveelde ondertoon in haar stem. 'Wanneer gaan we trainnen?' Vroeg ze met een vrolijke stem, haar staart ging vrolijke op en neer en ongeduldige wachten ze op antwoord.

(late one :S)

[Lang genoeg gewacht??]

De speelse stem van de drakin wekte hem uit zijn slaap. Sloom opende Aztec zijn ogen, waarna hij de slaap uit zijn vacht schudde."Het spijt me, ik was nog wat moe van deze nacht." Verexcuseerde hij zich tegen haar."Goed, als je er klaar voor bent, kunnen we nu wel beginnen met de training." Aztec keek wat in het rond op zoekk naar de perfecte trainingsplaats. In de verte zag hij een groot weiland met weing obstakels liggen." Kom je mee? ik weet een goede trainingsplaats liggen." Zei hij waarna hij; zonder op antwoord te letten; Yassia op zijn rug zette, en voorzichtig door de lucht zwoof. Voorzichtig lande hij met zijn vier poten terug op de grond." Ik zal je eerst testen op je vaardigheden. Hoe goed kan je rennen, zwemmen, duiken, bukken, en zo van die technieken." Aztec keek wat in het rond. Misschien kon hij toch nog handig gebruik maken van zijn omgeving. Het gebied werd begrenst met een gevaarlijk snel stromend riviertje." Eerst eens zien hoe goed je kunt zwemmen. Ik wil dat je van die rotsen tot aan de voet van de berg stroom tegenwaarts zwemt. Let goed op, want de stroming is gevaarlijk rap. Als je niet oplet, overkom je nog iets." Aztec bekeek ondertussen de route nog eens, die ze konden afleggen tijdens het rennen. Het was misschien zwaar deze trainingen voor zo'n kleine draak, maar hij was er van overtuigd dat ze het goed zou doen. Hij geloofde in haar.

[Kan niet verder doen, totdat je de opdracht volbrengt.]

Ongeduldige wachten Yassia op een reactie van de slapende draak. Die langzaam zijn ogen weer opende en zijn vacht schudde. Yassia keek Aztec wat schuldige aan toen hij zie dat hij nog moei was van de afgelopen nacht. Maar al snel kwam er een opgewonden glimlach op haar snout terwijl ze door Aztec opgetild was en naar de plek gebracht werd. Waar ze haar eerste training zou krijgen. Toen Yassia weer grond andere haar poten voelde. Haalde ze even opgelucht adam ze vond het altijd toch maar eng als ze door andere draken opgetild werd en die ging vliegen. Wat nou als ze haar lieten vallen dan zou ze zou ter pletter vallen. Yassia schudde haar kop bij die gedachten en richting snel haar aandacht op Aztec die uitlegde wat ze gingen doen. Yassia knikte af en toe gehoorzaam om te laten zien dat ze het begreep. Deze opdracht zou een makkie worden rennen deed ze iedere dag net zoals springen klimmen. Ze was vast de enige draak die de behendigheid had van een kat en zich razend snel door bomen verplaatsen. Hoewel zwemmen niet echt haar sterkste kant was. Zag Yassia niet echt een groot probleem hoe zwaar kan zwemmen nou zijn. Nadat Aztec klaar was met zijn uitleg schoot ze er van door en sprong behendige over een paar rotsen en dook met een sierlijke en behendige sprong zo de rivier in. Yassia zwom even wat baantje waarna ze daarna tegen de stroming in begon te zwemen. In het begin was het nog wel te doen maar naarmate ze verder de rivier opzwom hoe harde de stroming werd. Yassia zwom stevige door af en toe werd ze door de sterke stroming onderwater geduwd. Waardoor ze van schrok toch weer wat harde probeerde te zwemen. Naarmate de voet van de berg steeds dichterbij kwam begonnen haar spieren steeds meer zeer te doen de laatste paar meter waren het zwaar. Met moeite klom ze weer aan wal en keek even met een tevreden en met een trots gevoel rond ze had zicht toch wat vergiste. Yassia voelde haar poten trillen en haar lichaam voelde pijnlijke en zwaar aan. Yassia ging rustige op de grond liggen en wachten rustige op Aztec reactie.

Zijn ogen gleden op de kleine draak af die met een sierlijke sprong zo het water in duikelde. Met zijn even neutrale maar vriendelijke blik bekeek hij nogmaals de route. Af en toe keerde hij zijn kop om om te zien hoe goed de kleine draak tegen de stroming in kon zwemmen. Nadat hij zijn route bepaald had wandelde hij rustig terug naar de voet van de berg waar de kleine draak juist het water uit kwam. Aztec knikte goedkeurend naar haar," Je hebt het goed gedaan, ik ben trots op je" Zei hij met een welverdiende knipoog." Rust nog maar even wat uit als je wilt, plan ik onder wel eerst even een route." Aztec draaide zijn kop richting de bergen, en steeg op naar de top van de bergen. Een klein heuveltje achter de bergen trok zijn aandacht. Aztec rees weer terug aan land en wandelde rustig naar de draak toe." Wanneer je wilt, als volgende opdracht zou ik eens willen zien hoe goed je kan klimmen en rennen, achter deze bergen ligt een klein heuveltje, ik zou willen dat je eerst voorbij de voet van de berg naar het heuveltje toe rent, en dan vervolgens het heuveltje gaat beklimmen. Let goed op voor vallende stenen," Zei hij tegen haar waarna hij naar de rug van de berg toevloog en een startsein gaf. Met zijn staart saboteerde hij wat de oefening door stenen naar beneden te slaan. Zijn blik gleed even naar de voet van de berg, zodra het fout zou gaan, zou hij wel ingrijpen.