Zu, I want to speak, I need you...

De grijze draak was snel, sneller dan welke draak dan ook op de grond. Slechts enkelen konden haar bijhouden: Haar zusters, Poison en Venom. Helaas waren zij al een tij lang verdwenen. Toxic vond het onverantwoordelijk, ze had wel wat beters verwacht van haar bloedverwanten maar ze had het mis gehad en ze vond dat het tijd werd dit recht te zetten voordat ze haar gezag zouden ondermijnen zoals ze ook hun verantwoordelijkheden ondermijnden. Er was slechts één draak waarmee ze dit moest bespreken, deze draak was niet alleen de Bateros maar ook haar partner.
De lente was aangebroken in het groene gebied van DW, in de zwarte, rotte plek vlak bij de vulkaan was daar weinig van te merken. Slechts één ding kon de Night Warriors laten weten dat het lente was als ze het gebied niet zouden verlaten: Toxic was prikkelbaar. Haar natuurlijke drang tot voortplanting verscheen slechts eens in het jaar in de lente. In ieder ander seizoen was ze onvruchtbaar. Afgelopen jaar had ze een nest gebouwd en halverwege de zomer had ze een aantal jongen gekregen. Deze konden nu voor zichzelf zorgen en hadden bijna allemaal een rang in de groep. Ze hadden goed gevochten in de veldslag tegen Rage/Rainbow en hadden zichzelf bewezen tegenover haar. Omdat ze nu onafhankelijk waren kon Toxic in alle rust een nieuw stel jongen voortbrengen. Maar dat btekende nog niet dat ze dat van plan was.
Toxic was aan het denken gezet door twee indringertjes: Twee jonge draakjes waren onwetend over de Black scapes, langs het drakenkerkhof gewandeld en zó het gebied van de Night Warriors binnengetreden zonder dat zij gewaarschuwd waren voor de gevaren van dit duistere gebied. Hoe kon het dat volwassen draken hun jongen - of die van anderen - niet waarschuwden voor dit gebied?
Toxic liep de grote ingang van de grot binnen, ze stond stil bij de grote rots en keek een moment naar de schedel die eraan hing. Zu had de eigenaar van de schedel gedood. Toxic brulde. Het godzilla-achtige geluid dat vele de rillingen over de rug joeg. Ze moest Zu spreken.

Een zware rollende brul was een reactie op die van haar. Zu had haar al van ver gehoord en was zo snel mogelijk terug naar DW gevlogen. Zij vleugelslagen waren krachtig en hij maakte een snelle vaart. Het gebied onder hem veranderde snel van de groene wouden naar de donkere dorre vlakte van het NW gebied. Hij grijnsde toen de geur in zijn neus kronkelde. Dit had hij gemist. Hij brulde nog eens en vloog toen zo snel mogelijk naar de NW grot. Hij zag haar al staan, Toxic. Hij hield zijn kop lager en al snel volgde zijn lichaam ook. Met een plof kwam hij neer op de grod van de grot en hij keek Toxic aan. In zijn ogen was iets van spijt af te lezen. Hij was weer eens verdwenen zonder iets te zeggen, terwijl hij had beloofd bij haar te blijven. Hij liep op haar af en drukte zichzelf tegen haar. 'Liefje..' zuchte hij. Hij wist niet hoe ze zou reageren. 'ik heb je zo gemist.' Hij drukte zijn snuit tegen haar nek. Na een paar tellen zette hij een paar stappen achteruit en keek hij haar aan. 'Sorry..' fluisterde hij waarna hij zijn hoofd iets naar beneden liet hangen. Het was lente en hij wist dat dat betekende. Hij beschouwde haar vorige nest eigenlijk als zijn eigen kinderen.. Met een zucht kraste hij met een nagel in de grond.

Zijn brul was herkenbaar en vertrouwd. In tegenstelling tot har ex was Zu er altijd als ze hem nodig had. Dat maakte zijn afwezigheid telkens goed. Zu was altijd overal precies op tijd. Ze zag hem verschijnen bij de ingang van de grot en grijnsde. Ze liep hem enkele passen tegemoet en liet haar snuit langs zijn nek strijken toen hij zich tegen haar aan drukte. "Wie noem jij hier lief?" grinnikte ze. Ze werd weer serieus toen hij zich veontschudigde "Ik vergeef je, jij komt tenminste als ik erom vraag. Ik heb je niet voor niets hier laten komen." ze kwam maar meteen met het hoofdonderwerp zonder eromheen te draaien: "Niet zo lang geleden heb ik twee indringers uit het geied gejaagd: Twee jonge draakjes. Een van hen was slechts twee weken oud en had geen ouders, de andere was misschien een paar maanden oud. Deze wilde 'nieuw leven in het bos brengen'. Hoe kan het dat twee brutale jongen zomaar dit gebied in lopen?" Toxic keek Zu aan "Het word tijd dat men groter gevaar ziet in onze groep. Zowel mensen als draken moeten hun jongen én die van anderen waarschuwen voor dit gebied. Ze laten beloven dat ze hier nooit heen zullen gaan." Toxic merkte dat haar ergenis van buitenaf te lezen was en ontspande. Ze wist dat de witte draak de laatste tijd de dorpen en draken in de vallei beschermde tegen draken zoals zij. "We moeten zorgen dat ze te bang zijn om ons aan te vallen, als we te ver gaat zal hun woede het kunnen winnen van hun angst en krijgen we alleen maar meer indringers." Toxic keek naar de grote rots in het midden van de grot "En er is nog iets: Poison en Venom. Ze zijn er zo weinig dat ik verraad vermoed, ik kan ze niet lange vertrouwen" Toxic verwachtte eigenlijk dat Zu wat teleurgesteld was over het onderwerp van het gesprek maar hij was nou eemaal de Bateros en zijn stem telde mee als een van de belangrijkste