Sheep slaugther (Pestilence, Fable, Trovoada,Yassia, Rake) VOL

Pestilence hield zich schuil in een schuur en wist dat de boer al snel naar binnen zou gaan, hij paste nog net in het bovenste gedeelte van de grote schuur en hield zich daar schuil. Het was bijna tijd, eindelijk weer mensen vlees, sappig en lekker. Een boerenknecht kwam binnen en liep rustig naar een hooivork toe, Pestilence wachtte af en liet zijn staart zijn werk doen, zijn staart verscheen achter de boerenknecht en doorboorde diens lichaam. De knecht was vermoord en werd via de staart Pestilence's bek in geworpen en opgegeten. Hij spuwde zijn vuur over de hooibalen en liet het uitgaan, de gassen waren als kleine insecten en vraten de oogst op en veranderde het in rotzooi. Pestilence ging de schuur uit en liet een brul horen, als gevolg kwam het boeren gezin geschrokken naar buiten. Pestilence telde er zeven, er was nog 1 knecht bij dus zes familie leden. Hij ademde uit en de twee mensen die dichtbij stonden kregen de gassen om hun en het vrat aan hun. Pestilence gromde en haalde uit met zijn klauw naar een ander mens en sloeg het plat. Pestilence lette niet op en de andere vier mensjes vluchtte naar binnen. Ze dachten veilig te zijn. Pestilence ging op zijn achterpoten staan en klapte zijn vleugels plat. Zijn klauwen sloegen door het dak en graaiden rond, hij raakte niemand. Hij trok zijn klauw terug en sloeg tegen het dak in. Hij zag via de gaten de mensen verstoppen en wist dat het verloren was. Hij draaide zich om en greep de twee rottende lichamen door zijn kracht en slikte ze door. De geplette man liet hij achter en Pestilence ging naar de schapen. Hij nam diep adem en spuwde rottende gassen uit die zich rond de schapen hulden. Enkele schapen liet hij met rust en gooide hij met zijn klauwen op de grond, maar hield ze levend. De schapen werden verteerd en stierven een afgrijselijke dood. De andere schapen gaf hij een kleine dosis en zette ze vrij zodat ze rond konden lopen en andere schapen besmetten of planten of mensen. Pestilence at de rottende lijken zonder gemekker, hij vond het juist lekker, vergif was zijn nectar. Normaal was goed en schoon was nog te eten. Pestilence ging weer naar het huis en zag dit keer wel iemand, een kind. Zijn staart vloog door de lucht het gat in doorboorde het kind, hij bracht de angel naar zijn mond en scheurde het kind eraf en slikte het door. Hij ademde giftige gassen in het huis. Iedereen zou sterven, dit keer geen overlevenden. Pestilence werd gelokt door iets wat hij in het huis zag staan hij staak zijn arm naar binnen en vond een aambeeld. Het was even groot als zijn klauw. Hij pakte het op en nam het in zijn klauw. Hij rukte een grote balk los van het huis en hield het onder het aambeeld. "Hamer," gromde Pestilence zacht en legde ze opzij. Pestilence hoorde een geluid en draaide zich om. "WIE IS DAAR" klonk er laag en grommend uit Pestilence zijn keel.

Yassia wou weer eens bij het drop en bij de boerderijen wat mensen ontmoeten en ze een beetje plagen door hen planten wat te laten groene dan de normale groten. Die gezichten dan ook die ze trokken als ze dan omdraaiden of merkte dat hen planten ineens volop aan het bloeien waren in de winter of groter waren, dan dat ze tien seconden gelijden waren. dat vond ze zou leuk en grappige om te zien. Ze wist niet veel van mensen af maar somminge waren niet erg slim. Ze had er wel zin in en mischien ontmoeten ze nog een leuk iemand. Dat was ook een beetje haar doel weer een mens leren kennen en wat meer over ze te weten komen. Maar haar aandacht werd als snel getrokken door een hoop geschreeuw en gekrijs ook was er een zware geur van verrottinge en dood in de lucht. Yassia keek wat geschrokken omzich heen toen ze een harde brul van een draak hoorde. Met een ruk draaide ze zich om en snelde richten het geluid en het geschreeuw. Misschien was er eeh draak in nood. hoewel ze de mensen geen pijn wou doen kon ze het ook niet uit staan dat ze een soort genoot pijn zouden kunnen doen. Maar toen ze bij de plek aankwam stopte ze met een slipje en keek met een geschrokken blik naar het schouwspel. een draak was een gezin een het uitmoorden er was een strek geur van verrotting in de lucht. Ze moest er bijna overgeven door. met een ruk sprong ze uit de bosjes en schreeuwde. "Stop hier mee." Ze wist niet wat de mensen gedaan hadden om dit te verdiennen of wat die draak had. Maar niemend verdiende dit om gewoon in stukken geschuurd te worden.

"Stop hier mee." klonk er achter hem. Pestilence draaide zich om en gromde lachend. De draak was kleiner dan hem. Pestilence kon een koe in 2 happen verslinden en een schuur was bijna te klein voor hem. "Deze mensen joegen op mijn familie samen met anderen, alle mensen jagen draken! Zij moesten sterven, zij moesten branden. Net als hun creaties, vergelding is het zoete woord dat van mijn lippen rolt!" Pestilence zag een jongen naar buiten rennen met een ouderwetse handboog, die jongen richtte op hem en vuurde. Pestilence ademde nog net diep uit en Wretched air had effect op het dunne hout van de pijl. Een stukje ijzer viel op de grond met een verrotte tak en verkleurde veren. Pestilence gromde en greep de jongen vast in zijn klauw hield hem dichtbij zijn kop en ademde diep uit. De jongen stikte en probeerde los te komen, tot hij stierf en zijn lichaam begon te verkleuren en stinken. Pestilence wierp het lijk voor de andere draak. Pestilence brulde en ging lopen op zijn achterpoten terwijl zijn staart heen en weer slingerde, de angel schoof rustig uit en Pestilence keek naar de draak. "Ben jij een mens draak?! Ben je als een huisdier voor die zwakkelingen! Hou je van hun! Dan ben je een verrader van je soort!" Pestilence stond een stuk voor de draak en zijn inktzwarte ogen gevuld met haat. Zijn klauwen knepen zich dicht en gingen open. Hij zag het weer voor zich, mensen gehuld in verschillende kleuren, grote wapens, snelle wapens. Snijdend, slaan, vechtend. Hij zag zijn ouders, broertje en zusjes creperen onder de wapens van de mensen. Pestilence gromde "wil je me soms stoppen, dan moet je vechten!"

Yassia kroop een beetje ineen toen de draak zich omdraaide en haar met een lachende grom aankeek haar aankeek. Yassia vond dat deze draak er doodeng uitzag ook was hij een stuk groter maar dat waren de meeste draken. En begon nou een beetje te twijfelen over haar daad. Ze maakte geen kans tegen deze draak. Yassia schudde haar kop, ze moest dit doen anders zagen dalijke alle mensen hun ls monster en moordenaars. "Deze mensen joegen op mijn familie samen met anderen, alle mensen jagen draken! Zij moesten sterven, zij moesten branden. Net als hun creaties, vergelding is het zoete woord dat van mijn lippen rolt!" Begon de draak maar Yassia geloofde er weinige van. En als waar was dat vond ze het heel erg maar om dan alle mensen er op af te straffen. Maar voordat ze antwoord of haar mening kon geven rende er een jongen naar buiten. Diep meteen een raar ding op de zwarte draak richten. De draak was hem echter voor en vermoorden hem zonder medelijden. Yassia gromde nijdige maar voelde zich nogal machteloos en keek geschokt en nijdige toe. De draak gooide het lijk naar haar toe en brulde luid. Yassia deed een paar stappen naar achter. De lucht die van het lijk afkwam en om het huis en in de lucht in maakte haar niet goed. Het was misselijke maakten. "Dat spijt me voor je. Maar niet alle mensen zijn zo! Er zijn ook aardige mensen." Sprak ze dapper, maar ze was niet echt zeker van haar zaak nou. Zou oud en ervaring had ze nog niet. "Ben jij een mens draak?! Ben je als een huisdier voor die zwakkelingen! Hou je van hun! Dan ben je een verrader van je soort!" Yassia schudde haar kop dat was niet waar en gromde kwaad. "Dat is niet waar, ik ben geen huisdier." Roepte ze boos. "Er zijn meer draken die bevriend zijn met mensen! Sommige hebben zelfs een mens als temmer." Zei Yassia en keek recht in de ogen van de andere draak. "Wil je me soms stoppen, dan moet je vechten!" Gromde de zwarte draak, Yassia slikte en deinsde wat achteruit. Doordat hij nou op twee poten stond leek hij nog groter en nog enger. "Ik wil niet met je vechten alleen maar dat je hier weg gaat en het drop en de boerderijen met rust laat."

Trovoada vloog over de boerderijen. Het was winter en daar genoot ze in volle vreugde van. Het was haar lieveling's seizoen. Op dit moment waren haar krachten dan ook op hun sterkst. Opeens zag ze twee draken beneden. Een grote zwarten en een kleine groene. Toen ze naar de verwoesting keek wist ze genoeg. Er is blijkbaar iemand bezig, dacht ze. Ze lande op een afstandje. 'Ik wil niet met je vechten alleen maar dat je hier weg gaat en het drop en de boerderijen met rust laat.'zei de kleine groene draak. Dat zei genoeg voor Trovoada. Ze liep met rustige passen op de twee draken af. 'Als je zo graag wil vechten neem ik je uitdaging wel aan.'zei ze rustig. Ze vond vechten niet zo heel erg leuk, maar ze kon er niet tegen als grote draken op kleine draken pikte. Dat vond ze best wel zwak. Deze draak was misschien wel groot en ook een stuk ouder dan haar, maar dat maakte haar niet uit. Haar krachten waren op hun sterkst. Dus maakte het niet zo heel veel uit. En ze had al enige ervaring met vechten. Zo makkelijk zou ze niet te verslaan zijn. 'Zo wat zeg je ervan?'vroeg ze aan de zwarte draak.

De kleine draak probeerde te zeggen dat mensen ook goed konden zijn en bevriend konden raken met draken. Dat had Pestilence al vaak genoeg gezien, die draken hadden meedogenloos zijn broertje en zusjes vermoord. "Ik wil niet met je vechten alleen maar dat je hier weg gaat en het drop en de boerderijen met rust laat." zei die kleine draak. "Jij wil?! Jij wil!? Dat maakt me niet uit, ik doe enkel de mensen die dit verdienen pijn en degene die hun kunnen wreken! Waarom zou je je bemoeien met mij, jij verdedigt nu een helper van degene die mijn ouders, mijn broertje en zusjes hebben vermoord toen die nog maar net uit het ei waren!" Spuwde Pestilence, een grote gas wolk had zijn uit zijn neus en mond gevormd, de wolken gaven een sinistere speling rond Pestilence. "Ik zal niet vechten met iemand die mijn uitdaging niet aanneemt," zei Pestilence en draaide zich om. Net op dat moment kwam er een andere draak aanvliegen. 'Als je zo graag wil vechten neem ik je uitdaging wel aan.'zei de draak. "Toen ik nog jonger was dan 50 mensen jaren was waren draken geen bemoeiallen! Als je echt zo graag wil vechten kom dan!" Kleine vlammen vormden zich bij Pestilence mond, de vlammen lieten gelijk een giftige walm los die zachtjes een zieke kleur gaven aan de omgeving waar Pestilence stond. Het gras dat er nog lag, stierf. De kale boom die praktisch naast Pestilence stond werd een aantrekking voor de gassen en de boom stierf langzaam. "Ik wou geen gevecht, maar als jij zo nodig wilt, maak ik een uitzondering," Gromde Pestilence. Hij ademde diep in en spuwde toen zijn wretched air in de lucht. De giftige dampen hingen om hem heen en gaven de ranzige geur van rottende lijken. Pestilence keek naar de blauw zwarte draak. Die was jong, veels te jong. Alleen wie niet luisteren wou of verstandig zou zijn. Moest boeten.

'Ik wou geen gevecht, maar als jij zo nodig wilt, maak ik een uitzondering.'gromde de draak. De draak spuwde een giftige gas in de lucht. Het rook naar rotte lijken maar het deed haar niks. 'Als je niet wild vechten waarom daag je dan iemand uit tot een gevecht die nog maar een paar maanden oud is.'zei ze. In haar mond verzamelde zich blauwe vlammen. Ze spoog haar vlammen op de gas uit en die bevroor in de lucht. Ze kon dit alleen doen in de winter of op plekken waar sneeuw lag. Ze zuchtte even. Daarna keek ze hem met een rustige blik aan. Ze was nog jong, maar niet minder wijs. Ze had al veel van de wereld gezien. Ze zwiepte even met haar staart en keek even naar de lucht. Het leek erop dat het ging sneeuwen. En anders zou Trovoada er zelf voor zorgen dat het ging sneeuwen. En dat betekende ook dat het hard ging sneeuwen als Trovoada de sneeuw zou maken. Ze richtte haar blik weer op de draak voor haar.

Yassia keek wat nerveus toe op hoe de draak zou reageren de draak leek wel te ontploffen nadat ze had duidelijk gemaakt dat hem hier weg wilden. "Jij wil?! Jij wil!? Dat maakt me niet uit, ik doe enkel de mensen die dit verdienen pijn en degene die hun kunnen wreken! Waarom zou je je bemoeien met mij, jij verdedigt nu een helper van degene die mijn ouders, mijn broertje en zusjes hebben vermoord toen die nog maar net uit het ei waren!" Spuwde de draak, Yassia had al ze gevoeld dat dezedraak niet naar haar ging luisteren. Maar ja wie zou er ook naar een draak lusiterneen die net de grote had van een volwassen tijger. Yassia berieden zich voor op het ergste maar toen de draak zei. ‘Ik zal niet vechten met iemand die mijn uitdaging niet aanneemt.’ Zei de draak ineens en draaide zich om. Yassia kon nog net een verbaasde blik verbergen. Ze had gedacht dat de draak ging aanvallen. Maar het zag er naar uit dat de draak naar haar ging luisteren. Ze voelde zich toch wel een beetje trots op zichzelf. Maar op dat moment kwam er een andere draak bij die riep. 'Als je zo graag wil vechten neem ik je uitdaging wel aan.' Dit bracht haar plan om verdere dood en verderft te voorkomen in het water. waar ze niet echt blij mee was aar in een gevecht alleen tegen die draak legde ze zeker af. Toen de draak landen was het een zwarte draak met hier en daar wat blauwe. Yassia knikte even naar haar en richten haar blik weer op de andere draak. Er werd nog wat gesnauw waar Yassia niet echt op letten. De lucht die er hing was verschrikkelijke, Yassia moest er bijna van overgeven. Yassia liep een stuk naar achter zodat ze niet in de weg stond of verpletter zou worden door die twee draken. ‘Er hoeft niet gevochten te worden hij ging net weg.’ Zei ze in de hoop dat de twee draken elkaar niet in de schubben zouden vliegen.

'Als je niet wild vechten waarom daag je dan iemand uit tot een gevecht die nog maar een paar maanden oud is.'zei de draak. "Omdat ik dan zeker weet dat ze me niet zullen storen! Als ik een kleinere draak dood zou willen hebben zou ik hem toch niet eerst uitdagen zodat hij er klaar voor is!" brulde Pestilence boos. Hij ging voor de blauw zwarte draak staan en keek naar de kleinere groene "Ga uit de weg, dit kan gevaarlijk worden." zei Pestilence. Zijn wretched air kon slecht gestuurd worden. Hij kon het sturen maar niet simpel wegtrekken. Pestilence spreidde zijn armen en spuwde zijn donkere vuur hoog. De gassen die vrijkwamen stegen op door de hitte en omringde de lucht boven Pestilence. Hij keek naar de blauw zwarte draak voor hem en gromde. "Wil je vechten kom dan!, Als je ruzie zoekt dan mag jij beginnen met de aanval." Pestilence vloog naar achter en ging op het hoogste punt zitten van het verwoestte huis en keek naar de draak. "Mijn naam is Pestilence, onthoud hem dan weet je met wie je geen ruzie moet zoeken!" snoof Pestilence terwijl de gassen uit zijn neus en mond bleven stromen en golven. Telkens grotere wolken, Pestilence maakte zich klaar om te vechten als het moest.

Fable vloog nog over mensengebied nadat ze de stad uit was gejaagd door een grote witte draak. Ze zag de boerderijen waar ze eerder was geweest, maar nu zag ze er drie draken. Twee van hen, een zwarte en een zwart-blauwe, stonden op het punt te gaan vechten. Ah, een gevecht, dacht Fable. Als ze gingen vechten deed zij mee. Dat zou nog leuk worden. Dan vocht iedereen met twee (of drie als dat groene kleintje meedeed) draken tegelijk. Tenminste, Fable was niet van plan met iemand samen te vechten. Ze was niet oud, maar het ging om kracht, niet om leeftijd.
Uit de mond en neus van de zwarte draak kwamen gassen. Ze stonken naar dood en verrotting. Fable vond het ook geen lekker geurtje, maar zoiets was toch wel wat voor haar.
Fable landde een eindje achter de zwart-blauwe draak. 'Hallo' zei ze. Ze grijnsde, maar haar rode ogen gloeiden duister. Ze wachtte op een reactie van de andere draken.

Net toen de zwarte draak op de boerderij was gevlogen hoorde Trovoada achter zich een stem. 'Hallo.'zei de stem. Trovoada draaide zich om en zag een paarse zwarte draak. De rode ogen van de draak gloeide duister. Trovoada keek de draak aan. Ze had een gevoel dat deze mee wou vechten. Ze vond het wel best. Haar krachten waren toch op hun best dus ze kon er wel nog een bij nemen. Ze had al een gok gedaan naar de zwarte draak zijn krachten. Het waren waarschijnlijk gif krachten, daar had ze al enige ervaring mee. Van de andere draak wist ze het nog niet. Trovoada liep een stuk naar rechts, zodat ze beide draken goed kon bekijken. Ondertussen gebruikte ze haar "Ice Body", om haar lichaam te beschermen tegen de klappen die ze in dit gevecht zou opvangen. Haar beide ogen bleven gericht op de twee draken terwijl haar lichaam langzaam bedekt werd met een laag ijs. Dit keer was het dikker door de winter.

Een paars zwarte draak kwam erbij en wou kennelijk meedoen. Pestilence werd woedend "GEEN RESPECT! KAN EEN DRAAK NIET EENS MEER MENSEN EN DIEREN VERMOORDEN ZONDER ONDERBROKEN TE WORDEN!" brulde Pestilence. Tijdens zijn gebrul kwam er een grote massa gif gas vrij die de lucht in ging en zich verspreidde. Pestilence zijn staart sloeg woedend door de ruine's van wat 1 uur geleden een huis en een schuur waren geweest. Lijken lagen rond zijn poten. Zeven mensen en een stuk of 50 schapen had hij vermoord. Dat was zijn voordeel. Er lagen ook nog heel veel dode bomen om hem heen. Als ze wouden vechten zou hij ze uitschakelen met Scourge en dan zou hij ze kunnen aanvallen terwijl ze gek worden gemaakt door tientallen vijanden. Pestilence bleef op de ruine's zitten. Hij torende er eigenlijk boven uit. Hij was de grootste van iedereen hier en dit gebied zou hem alleen maar krachten geven. "GEEN RESPECT, ALS JULLIE WILLEN VECHTEN DOE DAT DAN!" Pestilence ging op zijn achterpoten staan en rekte zich uit. Pestilence pakte de balk en het Aanbeeld en deed wretched air. De onderkant van het aanbeeld smolt en toen hij de balk erin boorde legde hij het in de sneeuw. Het vuur was weg en de lage temperatuur deed het ijzer direct stollen. Pestilence pakte de zelfgemaakte hamer vast en hield die in zijn klauw. Hij brulde en ging klaar staan. Zijn rug gebogen en zijn vleugels wijd. De punten aan het uit einde waren scherp en zijn staart kromde en de giftige angel schoof uit het einde.

Het ging helemaal niet s zoals ze gehoopt had. Yassia schrok van de woorden die de draak uitsprak zou hij haar echt zomaar verwonden. Ze wou alleen maar dat hij hier weg ging. De draak ging voor de andere staan en richten toen zijn aandacht weer op haar. Yassia deed een paar stappen achter uit. De draak bromde naar haar. ’Ga uit de weg, dit kan gevaarlijk worden.’ Yassia rolde even met haar ogen dat had ze al lang in de gaten. De draak daagde de andere uit en stelde zich toen voor als Pestilence. Waarna er gassen en mond kwam stromen. Toen er nog een paarse draak bij kwam met een grijns op haar gezicht die Yassia totaal niet beviel en ze zag er eng uit. Pestilence werd woeden en Yassia ging wat onzeker achter de zwart met blauwe draak staan. Die rode gloed in de ogen van de onbekende paarse draak maakte haar nog enger en Yassia werd or nogal nerveus van.
En ze wist niet voor welke kant die draak ging vechten het leek Yassia meer een type die gewoon met iedereen ruzie zocht. Misschien moest ze gewoon weg gaan maar ze kon moeilijke die andere draak die ook voor de mensen opkwam alleen laten. Yassia Schudde haar kop en keek even naar de blauwe zwarte draak terwijl ze zich concentreerde. Langzaam begon de grond te trillen waarna er tientallen dikke en stevige wortels uit de grond schoten en recht op de paarse en zwarte draak afschoten. Als ze niet weg wouden gaan dan moest het maar.

De zwarte draak was zo te zien niet blij dat Fable erbij gekomen was. Hij brulde. Fable luisterde er niet naar, wat kon haar het schelen? Er kwamen gassen uit zijn mond. Fable vermoedde dat ze giftig waren, want ze waren er vast niet voor de sier. Ze sloeg de giftige wolk weg met haar vleugels en de geur van verrotting om haar heen werd minder.
Opeens begon de grond te trillen en dikke wortels schoten uit de aarde omhoog. Dit moest het werk van die groene zijn. Ze ontweek ze nog net en schoot ze met webben aan de grond waardoor ze haar niet konden volgen.
Fable zag de de zwartblauwe een ijslaag om zich heen maakte. Fable grijnsde en liet haar stekels heet worden. Tegenover haar was ze in het voordeel met haar withete stekels. Pestilence - ze had zijn naam nog net opgevangen toen ze aan kwam vliegen - maakte een soort hamer. Had hij niet genoeg aan zijn klauwen en tanden? Gereedschappen waren mensendingen, vond Fable. 'Jij hebt iets met gassen, is het niet?' vroeg ze aan hem. Een enorme gitzwarte wolk kwam uit haar mond. Iedereen die erin terechtkwam zag zijn grootste angst.
Fable grijnsde, dit werd leuk!

Enkele wortelen schoten op Pestilence af, Pestilence nam diep adem en .... liet een boer. De Wortelen die op hem af kwamen werden door zijn gas dat hij uitstootte verrot en werden zwakke grassprietjes voordat ze Pestilence raakten. 'Jij hebt iets met gassen, is het niet?' vroeg ze aan hem. Een enorme gitzwarte wolk kwam uit haar mond. Pestilence opende zijn bek en haalde diep adem en zoog de gassen uit de lucht. "now that i have eaten i'm all revved up!." zei Pestilence en keek naar de draak. Pestilence grijnsde breed en hief zijn kop. Uit zijn bek schoot een toren hoge donkere vlam die overal gassen vrij schoot. De gassen kwamen naar de grond en het sneeuw en het gras dat om hun heen lag smolt en stierf. Rot gras was overal behalve onder de voeten waar de andere draken stonden. De gassen bleven hangen als een donkere nevel en Pestilence keek naar zijn vijanden. "Had me maar rustig laten eten,"

Trovoada keek toe hij de kleine groene draak de twee andere draken aanviel. De groene zwarte draak liet een boer en de wortels waren door de gassen aan het weg rotten. De zwarte wolk die uit de paars zwarte draak zijn bek kwam slurpte de groen zwarte draak op. Trovoada keek naar de twee draken de temperatuur rond om haar daalde met 14 graden waardoor het nog kouder rond om haar werd en haar krachten sterker werden. Ze richtte zich op de paars zwarte draak en spoog haar "Ice Fire" haar kant op. Daarna schoot schoot ze naar de zwart groene draak. Haar ijslaag zou haar beschermen tegen de gassen die hij uitstoot. Toen ze dicht bij hem in de buurt was haalde ze uit met haar klauw. Daarna vloog ze de lucht in om haar "Ice Body te herstellen van de schade. Ondertussen keek ze toe naar wat er gebeurde.

Rake zag iets wat hem wel aansprak 4 verschillende draken die ging gaan vechten. Hoewel dat vechten liet wel lang op zich wachten. Maar er kwam een beetje actie. En vooral veel dood en verderf was er. Met rustige vleugelslagen had hij even boven het schouwspel toe gekeken. Maar nou was het toch tijd om zich er bij te mengen. Hij wou geen toeschouwer maar zijn maar deel nemen. De zwarte draak daagde duidelijk de andere uit voor een gevecht zo kwam het over maar hij voegde zelf maar weinig daden bij zijn woorden. En ze zagen er niet echt uit alsof ze goed getraind waren. van twee wist hij het bijna zeker dat die nooit met andere vochten. Vooral bij die kleine groene draak die kon beter weg gaan. Als hij wou kon ze haar zou verpletteren onder zijn klauwen hij ging dat zou hij haar even duidelijke maken. De blauw met zwarte draak haalde uit naar de zwarte maar Rake was er niet van onder de in druk. Als voor dat haar een aaanval was had ze nog veel te leren. Msischien moest hij haar even een voorbeeld geven. Rake schoot meteen op haar af en zette zijn klauwen in haar lichaam en slingerde haar met flink zwaai naar de grond. Met en grijns landen hij valk bij het drietal en richten meteen zijn blik op de kleine groene en bromde met een stem die geen tegenspraak wou. ‘Maak dat je wegkomt hier dit is niet voor kleine draakjes.’ Waarna hij even afkeurend zijn kop schudde. En daarna op de anderen twee zijn blik richten. ‘Wel…We. Wat hebben we hier?’ zei Rake met een vermakelijke stem.

Pestilence ontweek een klauw die langs zijn arm vloog en bleef rustig stil zitten op het huis. Hij hoefde niet te vechten met zulke jonge draken. Hij zou wel eten tijdens het gevecht. Pestilence stapte uit de ruines van het gebouw en zag een vijfde draak landen. De ijsdraak was even weggeslingerd. ‘Maak dat je wegkomt hier dit is niet voor kleine draakjes.’ zei de nieuwe. En daarna op de anderen twee zijn blik richten. ‘Wel…We. Wat hebben we hier?’ Pestilence knapte nog steeds niet en riep "Ongenodigde gasten, ik was aan het eten! Zwakke jonge draken tegenwoordig," Pestilence raapte een mensen lijk van de grond, helemaal verrot en geknakt. Hij hield het in zijn klauw en gooide het zijn bek in. Pestilence slikte hem door en keek naar de draken. Rustig greep Pestilence een tweede mens en at het ook op. Hij liet een harde grom vrij die iets weg had van een boer en gelijk kwam er zwart gas uit zijn neus en mond. Het verspreidde zich verder. Pestilence was hier nu in top conditie. De sneeuw was bijna overal weg behalve onder de voeten van de groene en zwart paarse draak. Pestilence hing de hamer aan zijn riem die hij van mensen had gekregen toen hij ze had gespaard. Pestilence kroop op vier poten naar de kudde dode schapen slokte er twee op voordat hij met Wretched air de rest liet rotten. Niemand zou ze kunnen eten tenzij ze net zoals Pestilence waren. Hij had genoeg lijken voor een klein groepje minions. Ach, dat was neit nodig. Niet veel sterke draken hier. De grootste dreiging was de ijsdraak voor Pestilence.

Fable zag het ijsvuur van de blauwzwarte draak aankomen en ontweek het. Even later werd de ijsdraak een eindje weggeslingerd door een nieuwe draak die duidelijk ook mee wou doen. Het begint een beetje vol te worden hier, dacht Fable. Ze gromde toen Pestilence haar wolk opzoog, blijkbaar had hij een ingebouwd afweersysteem tegen alle wolken, misten en gassen. Ze blies nog een angstwolk, maar dit keer vooral op de zwartblauwe, de groene en de nieuwe draak gericht. Toen blies de honderden kleine, pijnlijke en samen dodelijke pijltjes af op Pestilence. Ze hadden weerhaakjes, dus als ze raakten zouden ze de rest van het gevecht pijn blijven doen.
Daarna vloog ze op de zwartblauwe draak af en gaf haar een klap met haar gestekelde en gloeiendhete staart. Intussen werden de gaswolken van Pestilence steeds dikker.

Toen er nog een draak bij kwam en die meteen aan haar duidelijke maakte dat ze hier weg moest. Zakte haar laatste beetje moed nou toch echt wel weg. Ze was dan misschien niet de slimste maar ze ging echt niet tegen 4 grotere en oudere en sterkere draken vechten. Zonder wat te zeggen draaide ze zich met een ruk om en springte zo hard ze kon weg van het groepje. Ze had haar totaale dag aan een stel draken verspild, die dachten dat ze beter waren dan iedereen. En het ergste nog ze vonden het leuk om mensen te martelen en zondere reden te doden. Yassia snoof het waren een stel zeille poten een beschaming voor de andere draken. Ja, dat waren ze niks meer en niks minder. Met een flinke en grote sprong lande ze op een dikke tak. Waarna ze van boom naar boom sprong. En al snel de boerderijen achter haar liet en haar vertrouwde bos weer in ging.

Topice uit :) Sorry Trovoada.

Trovoada voelde opeens dat ze werd vastgepakt door iets achter haar. Daarna werd ze een stuk opzij geslingerd. Snel herstelde ze zich en keek om zich heen om te kijken wie haar weg had geslingerd. Al snel zag ze een kleine draak van 2 jaar. Hij zei iets tegen de kleine groene draak. Die vluchtte meteen de bossen in. Trovoada keek al wat vrolijker. Dit was ook geen gevecht voor een kleine draak. En nu kon ze ook haar sneeuwstorm gebruiken om weg te kunnen komen, nu hoefden ze zich niet druk te maken dat ze het kleine draakje pijn zou doen als ze die zou gebruiken. Ze richtte zich ondertussen op de draak met de stekels. Die had ze afgeschoten op de groen zwarte draak. Ze vloog meteen op die draak af en spoog haar blauwe vlammen vlakbij de draak op haar af. Daarna draaide ze haar kop en richtte ze op de kleine draak van twee jaar en vloog die kant op. De blauwe vlammen bleven nog uit haar bek komen, totdat ze die weer sloot en weer een stuk in de lucht vloog. Ze hield haar ogen op de draken gericht, zodat ze eventuele aanvallen zou zien aankomen en kon proberen te ontwijken. Toen ze op zij werd geslingerd had de kleine draak van twee het voordeel van de verassing. Maar nu zou hij dat niet meer hebben.

Pestilence zijn wolken werden steeds groter, donkerder en giftiger. Ineens schoten er kleine stekels doorheen die hem waarschuwde voor meer. Pestilence stapte naar achter en kromp ineen achter de brokstukken van het huis. Enkele stekels raakten hem in zijn linkerarm en schouder. Hij telde er iets van achttien in zijn arm en negen bij zijn schouder. Pestilence liet zijn hamer vallen en greep een van de stekels vast en trok hem los terwijl hij enkele schubben meenam. Terwijl de anderen aan het vechten waren trok hij snel de stekels los. rood-gelig bloed droop uit zijn wonden en maakte sissende geluiden. De wonden branden erger dan met de stekel erin alleen ze gingen dicht. Het waren brandende wonden maar langzaam werden ze dicht gebrand door het zure bloed. Pestilence stond even lastig op en keek naar de draken. "Wretched air," gromde Pestilence en hij ademde in. De gifgassen verspreidde zich niet meer en weken uit een voor wat er ging gebeuren. Pestilence zag niest behalve de draken. Hij spuwde de donkere vlammen en gassen uit die op hun weg de lucht vervuilde, de grond donker kleurde, planten, gras en struiken in een straal van 20 meter van de vlammen lieten ziek worden. Het effect was wel minder op de meeste draken maar dat weerhield Pestilence niet, donkere vlammen schoten weg en op de doelwitten af van Pestilence. De vlammen weken uit naar de doelwitten. Pestilence bleef ze uitspuwen en verbrande de laatste beetjes natuur om hun heen. De brokstukken van het huis stonden in brand en stortte nog dieper in een.

Het kleine groende onderdeurtje draaide zich meteen om en rende naar de bossen. Rake knikte even goedkeurend maar vond het ook wel een beetje jammer eigenlijke had hij gehoopt dat ze bleef zodat hij haar eens flink kon vernederen en misschien kon hij die draak daarna wel een Curse geven die zal het vast wel leuk vinden dan het hij een lekkere snack. En het scheelde hem dan weer eens een hoop gedoe. De zwarte draak zei dat er ongenadige gasten waren en dat hij aan het eten was.’ Rake rolde onzichtbaar met zijn ogen. Dan maak je ze toch gewoon duidelijke dat je geen gezelschap wil en als ze niet luisteren dan moeten ze maar voelen, dacht Rake bij zichzelf. En dat moest dan een slechte draak zijn en die andere twee ja…. Daarvan was Rake ook nog niet echt onder de indruk van. Rake keek met een valse grijns naar de drie draken toe jammer dat de blauwe zwarte draak wist te herstellen van zijn verrassings aanval. Volgende keer iets sneller en harder maar het had niet veel gescheeld en ze was tegen de grond aangesmeten. Rake steeg meteen weer op aangezien de blauwe draak soort van blauwe vlammen op hem afschoot. En aangezien hij de grond nou niet echt een veilige plek vond met al die gassen van die twee andere draken. De zwarte draak schoot ook vlammen op hem af en Rake ontweek ze allemaal. Hoewel hij bestand was tegen de meeste extreme hitte en vuur. Wou hij toch niet door zijn vuur geraakt worden. ‘Het word eens tijd dat het gaat regenen hier.’ Rake schoot een vuurbal recht de lucht in en brulde daarna zo luid hij kon en ging nog wat hoger vliegen. Meteen kleurde de lucht in rood en voelde Rake meteen hoe de lucht met de seconden steeds droger en heter werd als snel vallen de eerste druppeltjes vuur. Van het huis was al niet veel meer over maar door de vuur van de zwarte draak en zijn regen verbrande de laatste restje en vlogen de meeste lijken oom in de brand.

De blauwzwarte draak schoot blauwe vlammen op Fable af. Ze ontweek ze deels door opzij te springen, maar de linkerkant van haar rug werd geraakt. Een laag ijs vormde zich op haar schubben. Even koelden haar stekels erdoor af, maar toen gloeiden ze weer op en lieten het ijs smelten.
De gifgassen weken even uiteen toen de zwartgroene draak een soort donker vuur spuwde waar gassen vanaf kwamen. Fable keek er goedkeurend naar, dat was een mooie aanval, maar dook toen snel weg. Ze had haar vleugels gestrekt om snel weg te springen en haar rechtervleugel werd geraakt door het donkere vuur. Het deed flink pijn, maar gelukkig was alleen haar vleugel geraakt. Toen ze opkeek was de hele omgeving veranderd in een zieke en dorre omgeving.
De draak die er als laatste bijgekomen was schoot een vuurbal recht de lucht in en brulde. Het begon vuur te regenen. Fable was opeens blij dat ze nog zo nat was van het gesmolten ijs, want het vuur was pijnlijk en er was niets om onder te schuilen. Fable rende naar de draak die het had gemaakt en zwiepte met haar staart. Als hij een vuurdraak was zou de hitte van haar stekels hem niets doen, maar de scherpte wel. Ze schoot een wolk pijlen op hem af.
Daarna schoot ze een supersterk web op hem en op de blauwzwarte draak. Toen blies ze een enorme gitzwarte wolk om hen heen om ze hun grootste angst te laten zien. Ze schoot nog een stekelweb naar de zwartgroene draak en keek toen of haar aanvallenreeks gewerkt had.