Hearing the wispering trees

Rustige vleugel slagen waren te horen. Een zwart groene draak vloog over de bossen. Het was winter dus behoorlijk koud en overal waar ze keek lag sneeuw. De bomen leken niet meer te leven zonder de blaadjes. Maar Ledaka wist beter, ze kon de stemmen van de bomen nog steeds horen. Ze verluisterde alleen. Ze wist dat niet iedereen het kon horen, zij kon het horen door een smaragd die ze altijd bij haar droeg. Ze had die van haar moeder gekregen toen die dood ging van ouderdom.
Met een glimlach op haar gezicht luisterde ze naar de bomen. Zo te horen hadden ze haar opgemerkt. Ze hoorde ook dat er meer draken hier leefden. Dus het was waarschijnlijk wel een goede plaatst voor draken om te leven. Ze dook naar beneden en kwam met een zachte landing op de grond neer. Rustig liep ze naar een boom toe en drukte haar hoofd er zachtjes tegen aan. 'Is het hier veilig voor draken?'vroeg ze aan de smaragd. De smaragd bracht de vraag over naar de boom en liet het antwoord horen. 'Het is hier veiliger dan op andere plekken hier in de buurt. Maar je bent nooit helemaal veilig.'was het antwoord van de boom. 'Bedankt, voor het beantwoorden van mijn vraag.'zei ze tegen de boom en trok rustig haar hoofd weer terug. Ze keek om haar heen. Voorlopig zou ze hier blijven totdat ze weer verder ging met reizen. In ieder geval kon ze hier rustig blijven. Ze hoopte dat ze in ieder geval de lente en zomer hier kon door brengen. Ze hield er altijd van om alle planten in bloei te zien.
Met slome passen liep ze weer verder. Na een tijdje gelopen te hebben ging ze onder een grote boom liggen. Daar sloot ze haar ogen en rustte even uit. Uiteindelijk viel ze ook in slaap. Maar ze wist dat ze gewaarschuwd werd door de boom als er gevaar dreigde.

(alleen voor Kai, Yassia en Ledaka)

Yassia slenterde wat door de bossen het was winter overal lag sneeuw. En de bomen stonde er kaal en wat sombere bij zonder die bladjes. Hoewel dit haar eerste winter zo worden, vond ze het nou al niks ze vond de bossen veel mooier met bloeiende bloemen en dat de bomen volle groene bladeren zaten. Ze vond die kou maar niks, hoewel het sneeuw wel een leuke verandering was. Yassia een boom in en op een van de dikke takken liggen van de boom. Rustige keek Yassia even om zich heen, toen sloot Yassia haar ogen en luisterde naar de geluiden die van het bos afkomstige waren. Yassia vond het altijd een fijn en rustgevend gevoel om naar het bos te luisteren. Langzaam opende ze haar ogen weer en zag een mooie zwart groene draak bij een grote boom liggen. Yassia rekte zich zachtjes uit, waarna ze zich met haar poten krachtige afzetten. En naar een andere tak sprong en van boom naar boom sprong totdat ze op een tak in de grote boom vlak boven de draak zat. Met een vriendelijke en nieuwsgierige blik keek ze naar benden. ‘Hallo daar ik ben Yassia ik stoor u toch niet.’ Vroeg Yassia met een vriendelijke stem. Yassia liet zich door haar poten zakken en ging op de dikke tak liggen en keek haar rustige en vriendelijke aan.

Een schim liep behendig tussen de bomen door. Een lange mantel hing achter de schim. Die schim, die schim was kai. Met een capuchon ver over zijn hoofd getrokken liep kai stug door. In het dorp dat niet verweg lag vn de bossen had kai een mantel en een nieuw stel kleren gekocht. Mischien was het toch niet zo handig wanner je mens was om dan weer in een draak te veranderen. Terwijl je nog kleren aan hebt. Misschien is het beter om die tussen stap te gebruiken. Of gewoon niet in het bijzijn van mensen veranderen. De snees bleef tussen zijn poten zitten. Ookal had hij zijn menselijke vorm. Nog steeds had hij zijn klauwen. waardoor sommige mensen hem raar na keken. Meestal nergeerde hij dat. Tenzij ze hun mond open trekte. Dan was het wel anders. Kai zuchtte eens diep en stopte met lopen. Een zwarte draak viel zijn ogen op. Een tijdje bleef kai zo staan kijken. Totdat kleine sneeuw vlokken uit de hemel vielen. De sneeuw vlokken smelte eers weg op zijn mantel. Maar langzaam begonnen ze zich op te hopen. Kai schudde de sneeuw van zich af en liep op de draak af. "hoi." zei hij vriendelijk.

(hmmmmm. Tog nog inspi loos sorry

Met haar oren ving Ledaka al geluiden op van voetstappen. 'Er komt iemand aan. Maar degene die er aankomt bedoeld het goed.'zei de boom waar ze onder lag. 'Bedankt voor de waarschuwing.'zei ze terug. Niet veel later hoorde ze geluid boven haar vandaan komen. 'Hallo daar ik ben Yassia ik stoor u toch niet.'hoorde ze een stem boven haar vragen. Rustig keek ze op en zag een klein groen draakje op een tak zitten. 'Nee hoor je stort me niet.'zei ze met een glimlach. Het kleine draakje was behoorlijk jong, zij zelf was ook niet een van de oudste maar dit draakje was nog jonger dan haar. Wat deed het hier zonder ouders.
'Er komt nog iemand aan. En deze heeft ook geen kwade bedoelingen.'zei de boom weer. 'Bedankt, ik ben dankbaar voor je hulp.'zei ze terug tegen de boom. Niet veel later zag ze een mens aan komen lopen. Hij was alleen anders dan andere mensen die ze had gezien. Deze man had klauwen. Dus het was een draak in een menselijke gedaante. Die kwam ze niet vaak tegen. 'Hoi.'zei de man vriendelijk. 'Hallo.'antwoordde ze terug. Ze keek weer even op naar het draakje boven haar. 'Kom je naar beneden of blijf je op de tak zitten, Yassia?'vroeg ze vriendelijk. 'Ik ben Ledaka aangenaam.'zei ze tegen beide. Daarna richtte ze zich weer tot de draak voor haar, als het wel een draak was. 'Zou je je echte gedaante willen laten zien, meneer.'vroeg ze. Ze wist in ieder geval zeker dat de persoon voor haar ouder was dan haar. Vandaar dat ze beleefd was. Ze had geleerd respect te hebben voor de ouderen.

Met een afwachtende en vriendelijke blik wachten Yassia rustige af op antwoord van de zwart groende draak. Die rustige opkeek en met een glimlach antwoord gaf. Yassia knikte even ‘oke, leuk je te ontmoeten mevrouw.’ Zei Yassia vrolijke, Al snel hoorde Yassia voetstappen van een andere wezen en leek op een mens toen Yassia zijn kant op keek maar het had klauwen. Yassia keek wat vragend en verbaast naar de man. De zwarte draak begroete de man vriendelijke en Yassia keek met een nieuwsgierige blik naar hem. Toen Yassia haar naam hoorde vallen keek ze wat verbaast om zich heen en richten toen wat beschaam haar blik op Ledaka. Ze was haar door die rare man totaal vergeten. Yassia was zo gefoccesud op de man geweest dat ze haar totaal vergeten was. Yassia knikte wat verlegen en sprong van de tak af en lande behendige op haar voor poten. Daarna boog ze haar hoofd wat voor Ledaka, mompelde zachtjes. ‘Sorry Ledaka, door de man was ik jou een beetje vergeten.’ Daarna knikte ze vriendelijke naar haar en richten haar aandacht op de man. ‘Hoi, meneer ik ben Yassia.’ Zei ze met een beleefde stem en ging rustige naast Ledaka liggen. Toen Ledaka vroeg of de man haar echte gedaante wou laten zien keek Yassia met een afwachtende blik hem aan. Diep van binnen branden ze van de nieuwsgierigheid ze wou weten wie die man was en wat hij nou precies was. Net zoals Ledaka dat wou.

Een kleine groene draak die kai eerder op een hagedis vond lijken was voor de zwart groene draak verschenen. De draak groette kai en stelde zich voor. "yassia. Is het ooit aan jouw verteld dat hagedissen geluk aan hun eigen lichaam brengen?" zei kai rustig. De groen zwarte draak groette en stelde zich voor als ledaka. Waarna ze vroeg of kai zijn normale gedaante aan kon nemen. Kai begon te lachen onder zijn capuchon vandaan. "je bent slim zwarte draak. De meeste wezens kijken niet verder dan het gezicht. Maar jij kijkt verder." zei kai terwijl hij een paar stappen naar achteren dee. Enorme vleugels kwamen uit zijn rug. Dit keer schuurde zijn kleren niet. Dit maal had hij in het dorp twee langwerpige gaten in zijn shirt geknipt. Kai sloeg met zijn vleugels en vloog een stuk de lucht in. Met zijn klauwen greep hij een brede tak en hees zijn lichaam de tak op. Voor iemand die op de grond zat was kai niet zichtbaar. Kai sloot zijn ogen. Een vacht groeide uit zijn lichaam. hij zal er niet bij gaan lopen als een maloot die naakt in een boom zat. Kai trok zijn kleren uit en verborg ze tussen een aantal takken en bladeren. Zijn lichaam begon te groeien en kreeg zijn normale vorm. Kai vloog de boom uit en landde in de sneeuw. kai ging met gekruisde benen op de grond zitten en sloot zijn ogen. "ledaka." zei kai na een tijdje. "hoe kom jij aan die Smaragd?" kai opende zijn ogen en keek de draak aan. Zijn staart zwaaide rustig achter zijn lijf.

'Sorry Ledaka, door de man was ik jou een beetje vergeten.'zei Yassia. Met een glimlach knikte ze naar Yassia. Haar aandacht was eerst ook een beetje afgeleid geweest door de andere draak dus ze nam het haar niet kwalijk.
Toen Ledaka had gevraagd of de draak zijn ware gedaante wou laten zien begon die te lachen. 'Je bent slim zwarte draak. De meeste wezens kijken niet verder dan het gezicht. Maar jij kijkt verder.'zei Kai terwijl hij een stap naar achteren deed. Toen verschenen er een paar vleugels op de rug van de man. Toen vloog hij omhoog en kon je moeilijk zien hoe hij veranderde in een draak. Maar toen hij weer op de grond terecht kwam was hij helemaal een draak geworden. 'Ledaka.'zei Kai na een tijdje. 'Hoe kom je aan die smaragd?'vroeg hij. Ledaka keek even naar de smaragd om haar hals. Daarna keek ze weer naar de draak voor haar. 'Deze heb ik van me moeder gehad.'zei ze met een glimlach. "Ze is er alleen nu niet meer"zei ze in haar hoofd er achter aan. 'Wat erg voor je.'zei de boom waar ze onder zat. Zonder dat ze het wist had de smaragd haar gedachten aan de boom door gegeven. 'Bedankt voor je medeleven.'zei ze tegen de boom. Daarna richtte ze haar aandacht weer op de draken. 'Wat is eigenlijk je naam?'vroeg ze aan de draak voor haar. Ze schudde even met haar kop om een haar uit haar gezicht te halen. Daarna legde ze haar voorpoten gekruist over elkaar. Haar groene ogen keken goed naar beide draken. Nu ze de kleine draak goed bekeek leek ze inderdaad op een hagedis. Maar er was ook iets draak achtig in haar te vinden. En de draak voor haar was zeker ouder dan haar. Ongeveer zo oud als een draak die ze onderweg had ontmoet. Voor de rest had hij een behoorlijke vacht, in plaats van schubben.

Met een vriendelijke blik keek Yassia naar de draak die met een rustige stem zei. ’Yassia. Is het ooit aan jouw verteld dat hagedissen geluk aan hun eigen lichaam brengen?’ Met een wat verbaasde maar vooral vragende blik keek Yassia naar de man ze snapte niet wat hij bedoelde met dat en schudde haar kop. ‘Nee, meneer dat wist ik nog niet.’ Zei ze met een wat verwarde en vragende stem. Toen Ledaka hem vroeg of hij zijn echte gedaante aan wou nemen begon hij te lachen en zei terwijl hij een paar stappen achteruit deed. ’Je bent slim zwarte draak. De meeste wezens kijken niet verder dan het gezicht. Maar jij kijkt verder.’ Yassia keek even naar Ledaka en toen met een afwachtende en nieuwsgierige blik naar de man. Er groeide vleugels op zijn rug waarna hij naar boven sprong en Yassia hem niet meer kon zien. Na een tijd kwam er een draak tevoorschijn met een vacht en veren. Na een tijd vroeg hij hoe Ledaka aan haar groene smaragd kwam. Ledaka glimlachte en zei dat ze de smaragd van haar moeder had gekrijgen. Yassie drukte haar kopje tegen haar lichaam en rolde zich op. Yassia kende haar ouders niet eens had ze wel ouders, die gedachten maakte haar altijd verdrietige. Toen ze uit gekomen was, was er wel een draak geweest maar die leek niet op haar en had haar ook verteld dat ze niet haar moeder was. Ook wist die draak niet waar haar ouders waren. Het engiste wat Yassia wist en wat de rode draak wist is dat ze vlakbij de tempel van het bos moest zijn geboren misschien was ze zelfs wel in de tempel geboren en lag het nest daar. Ze had vaak daar het gebied afgezocht alleen om haar ouders te vinden of sporen maar zonder succes was het. Yassia sloot haar ogen en er rolde een traan over haar wang. 'Wat is eigenlijk je naam?’ Hoorde Yassia, Ledaka vragen, Yassia veegde snel haar traan weg en richten met een wat sombere blik haar aandacht weer op de twee andere draken.

''Deze heb ik van me moeder gehad.'' zei ledaka. Kai glimlachte, "dan heeft je moeder de goede uitgekozen." yassia vroeg hoe kai hette, waarna ze met haar kop schudde. "ik ben kai." zei hij vriendelijk. Yassia had zich opgerold. Met een betreurd gezicht keek kai de draak aan. Kai wist nooit zo goed wat hij moest doen als hij iemand betreurd zag. Zijn ieders hadden hem wel goed opgevoed. Alleen waren ze wat belangrijks vergeten. "gaat het yassia?" vroeg hij wat onzeker. Kai stond op en liep naar de kleine draak toe. Vannzijn verband schuurde hij eenn stuk af en hind het de draak voor. Hij had wel een snij mensen gezien dat wanneer ze in tranen waren dat ze een stukje doek kregen. Misschien had de kleine draak ook wel tranen. Kai dé weer een paar stappen naar achteren waarna hij ging zitten. Zijn ogennvielen op alles dat bewoog. Een beetje aflijding zou hem wel goed doen. Kai keek nog eens naar yassia of het al weter ging
-flut-

'Dan heeft je moeder de goede uitgekozen.'zei de draak. Met een trotse blik keek Ledaka naar haar smaragd. 'Wat is eigenlijk je naam?'vroeg Ledaka. 'Ik ben Kai.'zei hij vriendelijk. Ledaka's aandacht werd nu getrokken door Yassia die zich had opgerold.'Gaat het Yassia?'vroeg Kai onzeker. Onderzoekend keek ze naar Yassia, Kai gaf haar ondertussen een doekje of zoiets. Ledaka stond op en liep naar haar toe om haar een lik over haar kop te geven. Dat deed haar moeder vroeger ook altijd toen Ledaka moest huilen. Ze ging tegen Yassia aanliggen en gooide haar staart om haar heen om haar te omhelzen. Haar moeder en vader waren er niet meer, en de ouders van Yassia leken ook niet echt in de buurt te zijn.
Na een tijdje stilte kon je Ledaka's maag horen knorren. Met een beschaamd hoofd keek ze een andere kant op. 'Zullen we maar wat te eten gaan zoeken?'vroeg ze. 'Is er wat te eten in de buurt?'vroeg ze ondertussen aan de bomen. Stilletjes verluisterde de bomen de vraag door aan andere bomen. Uiteindelijk zou ze wel antwoord terug krijgen van de bomen. Ze gingen eerst opzoek naar een boom die wist waar eten was. Dan pas kon ze antwoord verwachten. Ondertussen keek ze naar Kai en Yassia.

Yassia was een beetje in gedachten verzonken en besteden niet echt aandacht aan Kai en Ledaka, ze vroeg zich af waar haar ouders waren. Had ze wel ouders schudde haar kop dat moest wel iedereen heeft ze toch? Yassia schrok op toen ze Kai hoorde vragen of het wel ging en een lik over haar hoofd voelde. Meteen voelde ze zich al wet vrolijkere toen Ledaka haar staart om haar heen sloeg en tegen haar aan ging liggen. Yassia knikte even en kroop nog wat dichter tegen Ledaka aan. En pakte het stukje verband dat ze van Kia had gekrijgen. Er was een stilte gevallen maar Yassia vond dat niet erg ze vond het wel fijn zo. Yassia keek met een wat vrolijkere blik naar Ledaka en Kia. Toen ze de maag van Ledaka luid hoorde knorren grinnikte zachtjes en glimlachte even haar tandjes bloot. Ledaka heeft honger dacht ze vrolijke, Yassia merkte dat ze had ook best wel trek gekregen. En schudde vrolijke haar kopje wat een duidelijke ja was toen Ledaka vroeg of zo ook honger had. Ze was haar dipje al helemaal vergeten en sprong meteen op en zei vrolijke. ‘Ik weet waar we een paar herten kunnen vinden. Het is vlakbij en ze komen er best vaak.’ Waarna ze vervolgens naast Kai ging staan en afwachten naar hem keek.

Berichten worden steeds korter (komt vooral door mij )

Met yassia ging het al wat beter. Ledaka ging naast yassia liggen. Een stilteviel in het bos. Kai vond het wel fijn. Hij was nooit zo goed met gesprekken. De stilte werd verboeken door de rommelende maag van ledaka. Kai had eigenlijk ookwel honger gekregen. ''Zullen we maar wat te eten gaan zoeken?''vroeg ledaka. ''Is er wat te eten in de buurt?" waarop yassia antwoorde met :"Ik weet waar we een paar herten kunnen vinden. Het is vlakbij en ze komen er best vaak." Kai knikte. Yassia ging naast kai staan. "dan zullen we daar naartoe gaan." kai stond op. Yassia zag er eigenlijk best wel jong uit. Hij zou maar niet gaan vragen waar haar ouders waren. Misschien had ledaka dat al gevraagt. En anders was hij daag dan vergeten. De maag van kai begon ook te knorren. Kai hoorde hoefstappen door de sneeuw. Een hert kwam aan gesprongen. Kai zou liever willen wachten totdat ze bij d plek waren aangekomen met de vele herten. Helaas werd zijn maag wat sterker. Kai ging op zijn 4 poten staan. Hij zakte door zijn poten. Hij spring richting het hert. Uit angst begon het richting ledaka te rennen. Kai wilde het hert achternaam springen. Wat hij niet dé, vanwege ledaka die in de weg stond. "euhh. Sorry. Soms is mijn maag wat sterker dan ik." kai schaamde zich nu helemaal. Hopelijk zouden yassia en ledaka het niet zo erg vinden. Kai bloosde onder zijn lange haren door.

(sorry voor late en kort post (niet dat ze normaal lang zijn van mij))

'Ik weet waar we een paar herten kunnen vinden. Het is vlakbij en ze komen er best vaak.'zei Yassia. Net toen Yassia dat had gezegd kreeg ze het door van de bomen. De herten waren dichtbij, dat kwam goed van pas. 'Dan zullen we daar naar toe gaan.'zei Kai en stond op. Ledaka stond ook op. Kai's maag begon ook te knorren net zo als die van Ledaka een tijdje geleden had gedaan. Al snel hoorde Ledaka voetstappen door de sneeuw. De geur van een hert drong haar neus binnen. Na een paar seconde kwam het hert in zicht. Meteen schoot Kai erop af. Het hert rende in de richting van Ledaka. Ledaka haalde met haar klauw naar het dier uit, maar ze raakte alleen 1 van de benen. Strompelend rende het dier verder. 'Euhh. Sorry. Soms is mijn maag wat sterker dan ik.'zei Kai. 'Geeft niet, ik heb hem in ieder geval kunnen verwonden.'zei Ledaka met een grijns. Je kon het bloed ruiken. Haar maag begon rustig nog een keer te knorren. 'Zullen we gaan?'zei ze. Zonder op antwoord te wachten sprintte Ledaka in de richting waar het hert verdwenen was. 'Het dier is zwaar gewond. Je zal het heel snel in halen.'zei een boom waar ze langs sprintte. Ze knikte kort naar de boom en rende daarna weer snel verder.

Yassia had een vrolijke glimlachje op haar gezicht toen iedereen instemde dat ze honger hadden. Kia knikte en zei dat ze moesten gaan en dat hoefde hij geen tweede keer te zeggen. Yassia sprong behendig in een hoge tak en ging zo alvast op verkenning en een beetje rond zoeken. Haar lichaam was erg geschikt om in bomen te klimmen en van tak naar tak te springen. Met een flinke vaart sprong ze geluidloos van tak naar tak. De geur van hert drong haar neusgaten binnen en zag Kia op een hert afrennen die richting Ledaka ging. Yassia ging alvast verder die hadden geen hulp nodige ze waren zeker wat ouder dan haar. Even stopte ze om te kijken of ze die hert al hadden en hoorde Kia wat beschaamd zeggen. ‘Euhh. Sorry. Soms is mijn maag wat sterker dan ik.’ Yassia grinnikte zachtjes en sprong van een hoge tak tevoorschijn. Door een ikke blader tak die voor de tak zat leek het net alsof ze uit het niks tevoorschijn kwam. En ze lande zachtjes achter Kia die met zijn rug naar haar toe stond. ‘BOE!!’ brulde ze luid en lachte even luid. Waarna ze met haar kop schudde en nog wat na schatter zei. ‘Geeft niet hoor kia.’ Ze rook bloed dus het hert moest gewond zijn geraakt. En ze had Ledaka horen zeggen dat ze hem verwond heeft. Dus ze zouden hem zo hebben. ‘Kom op er is een open veld en daar staat er ook en paar. Yassia sprong weer op de tak waaruit ze vandaan was gekomen. Al snel was ze bij het openveldje en keek even rond. Yassia had er altijd genoeg aan een hert. Maar nou moest ze er meerdere vangen voor Kai en Ledaka en die waren toch wat groter dan haar. Yassia sloeg haar staart wat onrustige heen en weer terwijl ze wachten op Kia en Ledaka en een plannetje bedacht.

Ledaka vond het niet zo erg. Kai glimlachte naar ledaka. De geur van het bloedde de hert drong zijn neus binnen. Het hert was er snel vandoor gestrompeld. Kleine bloed vlekken waren inde sneeuw zichtbaar. Kai liet de geur nog eens zijn neus binnen dringen. "Zullen we gaan?" vroeg ledaka. Waarna ze weg sprinnte. Geritsel klonk achter kai. Hij draaide zijn ogen naar achteren. Een kleine groene staart stak de blader muur heen. Yassia kwam de blader uur door en probeerde kai te laten schrikken. Hij schrok niet erg maar wel een beetje. Yassia zei dat het ook niet gaf dat kai zijn buik soms wat sterker werd. Yassia verdween weer in de blader muur. Kai. Volgde de geur van yassia en ledaka. Hij begon te rennen. Na een tijdje tegen en gerend kwam hij bij een open lek aan. Kai keek wild in het rond. Overal waar hij keek herten. Kai keek of yassia en ledaka er al waren.
(word afgemaakt)