Verveling

Alles was rustig bij het meer. Het sneeuwde zacht en een groep herten lag tussen de bomen aan de rand van het meer. Een paar herten stonden van het ijskoude water te drinken. In een boom zat een merel te zingen. Een paar kraaien vlogen op toen een van de herten opstond om ook wat te drinken. Alles was vredig en kalm.
Maar plotseling werd die vrede ruw verstoord door een grote zwart-paarse draak die zich op de herten stortte. Fable landde op een hert dat meteen werd doorboord door haar stekels. Ze schoot stekelwebben om zich heen en sloeg met haar lange staart de poten onder een vluchtend hert vandaan. De helft van de kudde was gevangen in een net of lag zwaargewond op het gras. Overal liepen rode stroompjes het meer in.
Fable grijnsde. Ze verveelde zich en deze herten had het moeten bekopen. Ze had geen honger en liet de herten liggen. Ze keek even rond en blies toen een enorme zwarte wolk van angst om zich heen. Alle herten die nog leefden probeerden op de staan, maar ze werden tegengehouden door de webben met stekels. Overal hadden ze kleine, diepe wonden waar een beetje bloed uit liep. Ze stortten zich op de stekels in een poging uit hun gevangenis te komen, maar de webben waren sterk. Uitgeput lieten ze zich zakken, maar toen Fable nog een angstwolk om ze heen maakte, stonden ze weer op en verwondden zichzelf nog meer.
Toen ging Fable achter de rest van de groep aan. Al gauw zag ze er een paar rennen. Ze schoot hun poten vol stekels en ze zakten neer. Fable vloog door Ze beschoot elk hert dat ze zag met stekels en webben. Toen was ze klaar.
Ze vloog terug naar het meer en at toch het eerste hert op dat ze gedood had. Ze ging in de rode sneeuw liggen om uit te rusten, maar bleef alert. Toen hoorde ze een vaag geluid. Ze bleef liggen, maar probeerde te achterhalen waar het vandaan kwam en of het voetstappen of vleugelslagen waren.

Slinno was nou een paar dagen in Dragon world, rustige loog hij over de bergen die bij het vulkaan hoorde. Hij was nog niet heel ver van zijn grot vandaan maar heb besloten nou eens wat rond te gaan vliegen en rond te kijken. Maar de vulkaan en die grot was toch zijn nieuwe thuis geworden het was er lekker warm en de grot was lekker ruim en groot. Misschien toch iets te groot voor hem. maar dat maakte hem niet uit hij was nog jong en zou nog wat groter worden. Hoewel hij wist dat hij waarschijnlijk niet veel groter zou worden dan een paard. maar grote zie ook niet alles en dat wist hij maar al te goed. In de grot waren ook een paar gangen een paar liepen dood maar een gang ging richting een donker bos. En een andere ging richting de hart van de vulkaan wat hij een mooi en prachtige extra vond aan de grot. Hij hield van de hitte en van de warmte die de lava uitstraalde het gaf hem toch een gevoel van veiligheid. Hij wist dat de meeste mensen het liefste uit de buurt van vulkanen bleven, natuurlijke waren er een paar uitzonderingen. er liep een mooie stenen brug over de lava die lieden naar een soort platform die precies in het midden zat boven de lava. en daar sliep hij voortaan het was er lekker warm en hij vond het uitzicht prachtige als hij naar boven keek zag hij de blauwe lucht en de mond van de vulkaan zou noemde hij het en benende dan het prachtige en gevaarlijke en dodelijke lava.
Met rustige vleugelslagen vloog Slinno over de bergen richting de bossen. Langzaam veranderde de ruige bergen en de witte sneeuwtoppen naar een vlakker trein en naar meer groen. Langzaam kwamen er meer bomen en al snel vloog Slinno over de bossen en volgde een rivier die uitmonden op een meer. Slinno had wel wat dorst gekregen van het rondvliegen en het verkennen van de bergen. Rustige zette hij een landing in en liep rustige en op zijn gemak naar de oever van de rivier. Slinno bracht zijn kop naar het meer en lepelde wat water binnen nadat hij genoeg had gedronken. Merkte Slinno een sterke geur van bloed en dood op, wat nieuwsgierig en op zijn hoede volgde Slinno zijn neus. En keek wat nieuwsgierig rond, al snel zag hij een andere zwarte draak liggen. Dalijk waren het mensen maar dat kon niet het rook niet naar die rot wezens en hij rook een vrouwelijke draak. Slinno keek haar even aan ze had een hert in haar bek en lag in sneeuw dat door het bloed rood was gekleurd. Slinno had nog nooit andere draken gezien alleen dan zijn ouders, broers en zusjes. Slinno schudde zijn kop hij wou daar nou niet aan denken. Wat nieuwsgierige liep hij voorzichtige naar haar toe hij kan zijn eigen soort toch wel vertrouwen. Met een wat aarzelende houding ging hij voor haar zitten en knikte met een kille en wat onzekere blik naar haar.

Fable zag de draak vanuit haar ooghoek, maar ze ging onverstoorbaar door met eten. Pas toen de draak naar haar knikte keek ze op. Haar roodgloeiende ogen bekeken de draak voor haar. Niet erg oud. Misschien een vuurdraak. Hij was onzeker zag ze. Ze zei niks. Die draak kwam naar haar toe, als hij wilde praten moest hij zelf maar beginnen.
Het meer, waar de ander nu met zijn rug naartoe zat, begon rood te kleuren van het bloed van de vele herten. De rode vlek breidde zich steeds verder uit. Fable keek ernaar en bleef de andere draak negeren. Ze ging dor met eten. Het hert was bijna op. Ze gooide de botten weg en liep naar een van de zwaar gewonde herten. Ze doodde het en sleepte het terug naar haar zitplaats. Ze begon weer te eten. Toen bedacht ze iets. Zo'n andere draak hier kon wel voor lol gaan zorgen. Hij was onzeker, en dus een makkelijk doelwit.
Ze bleef gewoon eten, maar ongemerkt verzamelde een zwarte wolk van nachtmerries zich achter de draak. Toen blies ze het om hem heen. Ze vroeg zich af wat zijn grootste angst zou zijn.

De andere draak ging ongestoord verder met eten, pas toen hij knikte leek de draak om pas op te merken. Maar ze zei niks ze knikte alleen terug ze had roodgloeiende ogen. Omdat ze niks terug zei wist Slinno niet zo goed wat hij moest doen. Slinno vond het altijd ze stom om meteen naar iemands naam te vragen die je net het gezien alsof je al dikke maatjes ben. Slinno ergerde zich dat de draak hem gewoon negeerde en verder ging met eten alsof hij er niets eens was. Slinno keek naar de vele dode en gewonde herten die er lagen de grond was helemaal rood van het bloed en het water van het meer begon ook langzaam rood te kleuren door het bloed. Ze vond het blijkbaar leuk om haar prooien nog even te laten lijden voordat ze hun uit hun lijden leek te verlossen. Ineens merkte, Slinno de zwarte wolk op, hij wist niet waar het ineens vandaan was gekomen. Maar toen de andere draak het zijn kant op blies deed Slinno snel een paar stappen achteruit. Hij wist niet wat die wolk precies was of deed maar het leek hem beter om er niet in te komen. Langzaam omsingelde de zwarte rook zijn lichaam, Slinno blies een felle vuurstaar uit in de hoop dat de rook zijn verdwijnen. Maar die poging mislukte, Langzaam kwam er een angstige gevoel bij hem op, ineens stond er een grote gespierde man voor hem met een ijzeren ketting die sterk genoeg was om een draak van zij grote en kracht in bedwang te houden. Met een angstaanjagende stem zie hij. ‘Eens tijd om je op je plek te zetten draak.’ Slinno liet een dreigende grom los maar de man deinsde er niet voor achteruit, inplaats daarvan werd Slinno zelf bang voor de man en deinsde achteruit. Slinno bedacht toen dat hij krachten had hij kon die mens zo roosteren als hij dat wou. Slinno liet een lange en dodelijk straal van vuur uit zijn bek komen maar de man liet gewoon door en leek nergens last van te hebben. ‘Verzet heeft geen zin.’ Ineens schoten er ijzeren kettingen uit verschillende richtingen die hem op de grond dwongen en in bedwang hielde. De man had een lange zwaard getrokken en achter hem stonden zijn 4 schimmen die langzaam de vorm van moeder, vader en broers en zusjes aan namen. Die hun hoofd afkeurend schudden. ‘Je hebt gefaald mijn zoon.’ Hoorde hij zijn vader zeggen. Slinno schudde zijn kop en schreeuwde. ‘Nee dat is niet waar help me moeder en vader ik smeek je.’ Maar de schimmen verdwijnen even langzaam als ze gekomen waren, Slinno liet een wanhopige en angstige kreet los. En zag hoe de mens het zwaard zijn lichaam in boorde.

Fable grijnsde toen ze de bange draak zag. Ze vond het jammer dat ze niet kon zien wat hij zag, maar het was in ieder geval iets ergs. Zij zag wel vage vormen in de wolk, maar hij zag levensechte angsten. ‘Nee dat is niet waar help me moeder en vader ik smeek je.’ schreeuwde hij op een gegeven moment en hij slaakte een kreet. Warschijnlijk ging hij nu 'dood' en zou hij zo ontwaken uit zijn nachtmerrie. Maar voordat het zover was schoot Fable een enorm web op hem af voor als hij boos op haar zou zijn zodra hij zag dat het niet echt was. Ze grijnsde. Het was zo leuk om een bang wezen te zien en het was al weer een tijd geleden dat ze voor het laatst een draak had gezien. De laatste was haar moeder geweest. Ver weg, in een grot. Ze herrinerde zich die laatste blik. Ze schudde het weg. Ze had haar moeder gehaat. Nu was ze vrij. Ze moest niet sentimenteel worden, zo zwak was ze niet. Ze keek de andere draak recht aan.

Slinno beefde van angst. Langzaam verdween de zwarte rook om hem heen, Slinno schudde zijn kop en keek wat verward om zich heen. Maar al snel wist hij weer waar hij was en zag hij de zwarte draak staan met een valse grijns op haar gezicht. En meteen wist hij wat er aan de hand was die draak kon iemands ergste angsten opwekken of zien. Slinno gromde vals en trilde van woeden, dit pikte hij niet. Hij wou haar aanvallen maar hij kon zich helemaal niet bewegen, verbaast keek hij naar zijn lichaam en poten en merkte dat hij in een soort web zat. Dat hem op zijn plek hield. Waarschijnlijke ook van die draak, Slinno grinnikte even vals dacht ze nou echt dat zo webje om op een plaats kon houden. Slinno blies een grote vuurstraal over de webben uit die het meteen begaven door de kracht van zijn vuurstaal. En door de extreme hitte van zijn vlam, Slinno wachten niet op een tegen aanval en vloog haar gelijk in haar nek en greep haar bij haar keel. Vervolgens klom hij behendige en snel op haar rug en zette zijn klauwen in haar hoofd zijn klauwen waren omring door een roodachtige vlam waardoor hij extra schade toebracht en lelijke brandwonde op zijn slachtoffers achterliet. Slinno sprong snel van haar af en keek met een valse en kille blik naar de draak. Slinno zette zich alvast klaar voor de volgende aanval van haar en hield haar scherp in de gaten.

De draak kreeg het web kapot, maar voor hij iets kon doen zette Fable haar vele stekels op. De draak probeerde haar te bijten, maar kreeg zo een mond vol stekels. Fable kon daarna zijn vurige klauw net ontwijken. Ze draaide zich vliegensvlug om en schoot heel veel kleine, vlijmscherpe stekels op haar tegenstander af. Toen schoot ze nog een web op hem af, dit keer van een soort extra sterk prikkeldraad. Deze kon veel beter tegen vuur dan het normale web. Ze bleef stekels afschieten en liet haar eigen stekels gloeind heet worden. Je kon haar nu nauwlijks aanraken, laat staan bijten.
Ze grijnsde. 'Wat ga je nu doen draakje?' Ze zei expres draakje om hem boos te maken. Ze onderschatte hem niet, maar hij was toch nog jong. Haar stekels waren witheet en gaven daardoor ook een fel wit licht.
Fable bleef schieten en vloog de lucht in, hoog boven de bomen. Toen liet ze zich op hem vallen, en boorde haar haar vlijmscherpe en gloeiend hete stekels in de huid van de draak.

Na zijn aanval schoot ze nog een web af, Slinno grijnsde vals en schoot een felle rode vuurstraal op het web af. Slinno merkte weinig van de stekels en de hitte die ze uitstraalde hij was tenslotte een vuurdraak en kon erg goed tegen de hitte en vuur, waardoor de meeste aanvallen die op vuur gebaseerd waren geen effect op hem heeft. De draak had een grijns op zijn gezicht die hem totaal niet beviel en waar hij zich ook aan ergerde. 'Wat ga je nu doen draakje?' Slinno snoof en gromde boos terwijl hij met zijn klauwen het net aan stukken scheurde. Slinno richten snel zijn aandacht weer op de zwarte draak die de lucht in was gestegen en spuugde een lange vuurstraal uit. Er vlogen een paar bomen in brand, Slinno ontweek de tweede vuurlinie van de stekels en kon nog net op tijd weg duiken van de zwarte draak die met een knal, nou de grond zou moeten komen. Slinno wachten niet totdat ze bij zou komen of weer tevoorschijn kwam en schoot een paar vuurballen af. Die als ze het doel raakte niet alleen uitelkaar spatten en tijdelijk de tegenstander in vlam zetten. Nee er zat ook een zeer bettend zuur in die lelijke wonden kon veroorzaken. Snel steeg Slinno op en hield haar en de plek waar hij stond en waar ze zojuist te pletter was geslagen? In de gaten, Slinno wist dat ze een stuk ouder moest zijn en onderschatte haar ook niet.

De andere draak ontweek haar en ze kwam met een harde klap op de grond. Ze stond op en zag een aantal vuurballen op haar af komen. Maar Fable was snel, ze vloog op, de ballen raakten alleen haar staart. Meteen vuurde ze weer haar kleine sterke stekels af. Ze verspreidde ze een beetje, waardoor ontkomen moeilijker was. Haar staart brandde, het waren dus geen normale ballen. Toch vond Fable het niet heel erg. Een beetje pijn hoorde bij een gevecht. Ze bleef grijnzen, wat de ander irritant leek te vinden.
Ze vuurde drie webben achter elkaar af. Eerst een kleverige, toen een stekel, en toen weer een kleverige. Zo waren ze niet in een keer kapot te maken, omdat het ene web meer tegen vuur kon, en de andere weer sterker was. Ze vuurde het verschillende kanten op, dus als hij wegsprong, landde hij precies in een ander web.
Terwijl hij (hopelijk) heel even vast zat, beukte Fable zich tegen hem aan met haar lange stekels. Ze liet ze afkoelen, want deze tegenstander had als vuurdraak toch geen last van de hitte. Ze kon haar stekels niet echt koud maken, maar ze probeerde het zoveel mogelijk. Daar zou de draak meer last van hebben.
Toen ze tegen hem aan gebeukt had sprong ze snel weg om een eventuele tegenaanval te ontwijken. Daarna haalde ze vliegensvlug uit met haar lange (en zoals de rest van haar lichaam) gestekelde staart.
Ze nam even afstand om te zien of haar aanvallenreeks iets had uitgehaald. Ze keek ook heel even naar haar staart, die nog zwarter was dan anders, en nog steeds brandend aanvoelde.

Slinno keek met een grijns toen hoe ze overeind krabbelde en haar stekels weer afvuurde, Slinno ging nog hoger vliegen zodat hij niet geraakt zo worden. Die draak was een harde maar hij zelfwas ook niet zo makkelijke te verslaan. Die andere draak had nog steeds een stomme grijns op haar gezicht. Slinno ontweek nog net alle drie de netten en voelde een harde knal en knalde toen tegen een de grond aan. Die rot draak had hem gewoon de lucht uitgebeukt, Slinno schudde zijn kop en steeg snel weer op, Slinno vloog recht op haar af en dook snel naar beneden toen haar staart op hem afkom. Daarna beukte Slinno haar in haar maag en zette zijn klauwen in haar beuk en lichaam. Met zijn kop zat hij vlakbij de nek van haar en meteen schoot Slinno een vuurbal op haar hals af. Slinno greep met zijn bek een van haar vleugels en beet haar zo dat ze amper toe niet meer kon vliegen. Snel liet Slinno haar lichaam los en vloog een stukje omhoog meteen zette Slinno een snoekdoek en en bukte haar keihard op haar rug. Slinno maakte weer wat hoogte en keek met een grijns toe wat voor effect zijn aanvallen en schade hebben aangericht.

(even tussendoor, je weet toch dat het nogal pijnlijk is voor Slinno zelf om haar te beuken met al die stekels?)

De tegenstander kwam recht op Fable af en ze ontweek hem niet. Wel draaide ze zich vliegesvlug om, waardoor de ander niet haar buik raakte, maar zich in haar stekels beukte. Toen hij haar vastgreep raakte hij haar met een pijnlijke vuurstraal in haar nek. Het was pijnljk en hij beet in haar vleugel, waar minder stekels zaten. Maar voor hij op kon vliegen Schoot ze zijn huid vol pijnlijke stekels. Het was een wonder dat hij nog op kon vliegen met zijn vleugels vol stekels, maar toen hij zich op haar stortte deed ze net een stap opzij, waardoor hij tegen de grond beukte.
Fable sprong op hem. Ze was zwaarder dan hij en hield hem op zijn plaats. Ze krabde zijn vleugels open en haalde met haar staart uit naar zijn kop. Ze sprong van hem af, maar voor hij op kon staan plakte ze hem aan de grond met vier webben over elkaar. Daar kwam zelfs hij niet in een keer uit.

De stekels prikten diep in zijn huid en zijn lichaam voelde pijnlijk en zwaar aan. Toen ze zijn aanval ontweek kon, Slinno zich niet meer optrekken en knalde met een smak op de grond, Slinno schude wat versufd zijn kop. En wou weer in de tegenaanval gaan, maar voordat hij ook maar opkon staan. Voelde hij meteen een zware gewicht op hem landen en keek met een valse en woedende blik naar de zwarte draak die meteen zijn vleugels open krabde. Slinno brulde van woeden en van de pijn, Slinno voelde een harde knal tegen zijn kop, die afkomstige was van haar stekelige staart. Toen ze van hem af sprong dwong Slinno zichzelf weer om te gaan staan maar zijn poten weigerde dienst. Slinno zag hoe de zwarte draak weer haar webben op hem af spuugde. Het waren nou 4 grote webben, die een groot deel van zijn lichaam bedekten. De stekels leken door de webben nog een stuk dieper in zijn huid te doordringen. Slinno legde verslagen zijn kop op de grond. Hoewel hij wist dat hij nog best uit deze web kon komen. Maar hij had geen kracht meer om met haar te vechten, maar het zou ook wel raar zijn geweest als hij van een oudere draak won. Met een gespannen houding wachten Slinno af op wat de draak ging doen.

Fable zag dat de draak bleef liggen. Gaf hij nou op? Tja, hij kon ook gewoon niet van haar winnen. Zou ze hem doden? 'Wat is er draakje? Geef je op?' vroeg ze met een stem alsof ze tegen een peuter praatte. 'Lukt het niet? Och arme, heb je pijn?' Ze grijnsde en liep naar hem toe. Ze was groter dan hij en torende boven hem uit. 'Probeer eens op te staan. Lukt dat?' zei ze op dezelfde spottende toon. Ze gaf een harde klap tegen zijn poten. 'Kan je nog wel vliegen draakje?' Ze haalde uit met haar scherpe klauwen. Toen gaf ze hem met haar staart een heel harde klap in zijn gezicht. Ze vroeg zich af of hij nog aan zou vallen. Ze blies een enorme gitzwarte wolk om hem heen. Hij kende de aanval al, maar in de verzwakte conditie waar hij nu in zat, zou het waarschijnlijk toch weer werken. 'Trouwens,' zei ze toen 'hoe gaat het eigenlijk met je ouders? Je hebt ze al een tijdje gemist niet?' Ze gokte, maar gezien zijn uitroep van net, was er iets met ze gebeurd, of hadden ze hem verstoten. Ze wist het niet, maar ze dacht dat ze hem hiermee zou raken.

Slinno hoorde de kinderachtige stem van haar en voelde de grond wat licht trillen toen ze naar hem toe liep, Slinno keek haar met een kwaad blik aan. Voordat Slinno antwoord kon geven op haar drie vragen of ook maar om wat genade te smeken. Begon de draak op hem in te hakken alsof hij een stuk vlees was. Slinno brulde van de woedend en van de pijn maar het was ook een wanhopige brul naar hulp. Slinno dwong zichzelf weer op zijn poten, langzaam kwam er beweging in en stond hij met trillende poten op. Toen ze uithaalde met haar staart kon Slinno nog net een paar stappen opzij doen zodat de staart zijn gezicht net miste. Slinno voelde op de stekels van haar staart zijn huid doorboren in zijn hals. Slinno kreunde van de pijn en zakte meteen weer door zijn poten. ‘Genoeg… Hou op..' Zie Slinno met een zachte stem die bijna niet te horen was. Slinno probeerde de pijn te negeren en weer op te staan maar richten meteen zijn blik op de draak toen die over zijn ouders begon er ging een vlaag van woeden en verdriet door zijn lichaam heen. ‘Hou je kop je kent ze niet eens.’ Schreeuwde Slinno, Slinno probeerde weg te kruipen van de zwarte wolk maar al snel had de wolk hem omringt. Meteen kwamen de beelden van die af schrikkelijke dag weer naar boven. Slinno schudde zijn kop en brulde wanhopige. Toen langzaam de zwarte wolk weer verdwijn trilde Slinno van angst en rolde er zachtjes een paar tranen langs zijn wang. 'Genoeg alsjebleift.' Het kwam er smekend uit, maar dat was nog het enigste wat hij kon doen.

De draak was wanhopig. Fable was blij met zo'n leuk slachtoffer. Hij smeekte haar om op te houden. 'Waarom zou ik?' vroeg ze. 'Dacht je dat ik naar je zou luisteren? Ik, die mijn eigen moeder heeft gedood, die Stekelduivel genoemd werd bij de plaatselijke bevolking? Ik heb geen gevoel, draakje.' De draak was bang, boos en verdrietig. Fable was vrolijker dan ooit. 'Komen je papa en mama je niet helpen, draakje? Of zijn ze er niet? Wat is er gebeurd? Mij kun je alles vertellen.' Zei ze op dezelfde kinderachtige toon als daarvoor. 'Nee he? Ze komen je niet helpen, wel?' zei ze toen gemeen. Er kwam zwarte rook uit haar neusgaten. Ze legde haar poot op zijn schouder. 'Gaat het een beetje?' vroeg ze nepbezorgd. Ze drukte haar klauwen diep in zijn schouder. Toen liep ze weg. Ze ging een eindje verderop liggen. Ze had geen zin om de draak nog verder te pesten, en het was zo saai om hem te doden. Ze hield hem in de gaten, maar ze verwachtte niet echt dat hij iets zou doen.

Slinno probeerde zijn tranen te bedwingen en keek met een bange blik naar de draak. 'Waarom zou ik?' Vroeg ze, Slinno keek haar met een ongelovig en bange blik aan. Maar kan niks uitbrengen. 'Dacht je dat ik naar je zou luisteren? Ik, die mijn eigen moeder heeft gedood, die Stekelduivel genoemd werd bij de plaatselijke bevolking? Ik heb geen gevoel, draakje.' Slinno schrok van de uitspraak van de draak waarom zou je, je eigen moeder doden. Slinno liet angstige grommetjes los. De draak genoot duidelijk van de situatie en van de bange en kwade Slinno. 'Komen je papa en mama je niet helpen, draakje? Of zijn ze er niet? Wat is er gebeurd? Mij kun je alles vertellen.' Slinno schudde meteen zijn kop dat geloofde dat niet dat je die draak alles kon vertellen. Slinno gromde kwaad ze kende hem niet eens en de manier hoe ze over zijn ouders sprak beval hem ook niet. ‘Hou me ouders er buiten, je kent ze niet eens. Je vuile…’ Slinno hield meteen op toen de draak haar klauw op zijn schouders drukte en op een gemene toon zei. 'Nee he? Ze komen je niet helpen, wel?’ Slinno voelde zich machteloos en de woeden voor deze draak werd met de minuten groter. Slinno voelde haar nagels in zijn schouders prikken waarna ze weg liep en een stukje verder op ging liggen. Slinno snikte een paar keer en veegde met zijn poot wat tranen weg. Met een bange blik keek hij naar de zwarte draak die er nog steeds lag. Slinno tilde met moeite zijn lichaam omhoog en negeerde de pijn die met steken door zijn lichaam gingen. Zijn lichaam voelde pijnlijke en zwaar aan. Met trilden poten zeten Slinno zijn eerste paar stappen en beet even op zijn lippen. Langzaam wedde hij aan de pijn en zette Slinno het op een lopen zonder de draak nog maar een blik op de draak te werpen. Hij wou alleen nog maar zo ver mogelijke van die draak vandaan komen.

Fable reageerde niet toen de draak wegrende. Ze had geen zin om achter hem aan te zitten, al zou ze hem wel inhalen. Het was wel weer genoeg geweest.De draak mocht gaan.
Fable was tevreden met deze dag. Ze had eerst een hele kudde herten vermoord en toen een draak gepest en verwond. Ze was moe en wilde gaan slapen. Niet hier natuurlijk, maar ze moest nog ergens een goede slaapplek vinden. In de verte zag ze bergen. Misschien waren daar wel rustige grotten. Ze spreidde haar lange, smalle vleugels en vloog op, richting de bergen.