finally accepted that I'm in love?

Na zijn acceptatie bij de NW was hij veel gaan rusten en dat moest ook, hij was nog steets niet genezen, zijn kin had een grote ontsteking opgelopen en zijn botten wouden niet deftig genezen. In die periode van rust had hij nagedacht en had een paar harde feiten ontdekt. Eerste hij was niet vrij meer om te doen wat hij wou. Tweede hij had een soort van familie gevonden en derde hij was verliefd! Dat laaste gaf de doorslag, hij wist niet eens of hij verliefd mocht zijn op een draak die niet slecht was. Maar ze was koel en slim, prachtig blauw en met geweldige krachten. Ze was een van de enigste die hem begreep omdat ook zij de kracht van gedachten had. Het probleem was dat ze ouder was en hij was maar 30.
Pijnlikj draaide hij zich op zijn zij terwijl hij triest in het water keek, zou ze hem ooit wel zien staan? Zijn hart was opgesprongen toen hij een blauwe vonk aan de hemel zacht en hij as het snel gaan bekijken maar niks gezien, dan was hij hier neergestreken om te rusten. Met een pijnlijke zucht door zijn gebroken rib viel hij in slaap, licht woelend met zijn vleugels door de twijfels die de anders zo hapy Laisve in bezit namen.

Twilight liet haar vleugels met trage slagen door de lucht klieven en dacht diep na over verschillende dingen waar ze het antwoord waarschijnlijk nooit op zou weten. Onder haar zag ze een grijze gedaante, Laisve. Hij had haar niet gezien omdat ze omhoog door de wolken omhoog ging. Hij was ondertussen neergestreken en in slaap gevallen. Ze hield haar gedachten goed afgeschermd zodat hij haar niet zou kunnen voelen. In een spiraal vorm zakte ze terug af, dichter naar de grond toe en streek heel zachtjes neer. Normaal gezien leek de aarde te schudden, nu was het nog geen dof plofje. Zachtjes vouwde ze haar vleugels op en keek even naar de jonge draak voor haar. Hij was nog zo jong... nog een heel leven voor zich. Twilight had er al vele jaren achter de rug, maar ze voelde zich er niet slechter op. Wijzer en benieuwd naar de komende jaren. Maar Laisve was nog geen honderd! Hij was pas 30. Als een lichte siddering streek ze langs zijn bewustzijn en zag wat hij nu droomde. Ze glimlachte zachtjes maar trok zich daarna terug uit zijn droom en bekeek eens een paar dingen van de afgelopen tijd. Hij had pijn... Een warme gloed ging van haar naar hem. Een beetje kracht van de oude draak naar de jonge. Om de pijn wat te verlichten. Ze ging ook liggen en legde haar poten kruislings over mekaar en bemerkte het feit dat hij wat groter dan haar was geworden, niet zo heel veel, maar genoeg om het op te merken, maar Twilight had dan wel ook goede ogen... Haar diepe, zachte stem klingelde over het veldje. "Laisve," ze sprak zeker niet hard, maar ook niet heel zacht, duidelijk genoeg.

Ondanks zijn zorgen werd hij opeens rustig en voelde hij zich vredig, de pijn werd lichter en hij voelde zich veilig. Opeens hoorde hij zijn naam, hij schoot recht en keek even verwilderd om zich een waardoor hij zijn net vergeten pijn weer voelde. Hij ontspande zichtbaar toen hij de draak voor zihc zag en stote een warm briesje uit. Twilight! Hij legde zich weer gemakkelijk neer zodat hij zijn wonde niet belaste en keek de blauwe draak met zachte ogen aan, even helemaal van de wereld. Wat een toeval, ik dacht net aan je. Laisve wist nu ook hoe hij gedachten kon afschermen en maakte een stevige barikade rond zijn gedachten en gevoelens over Twilight. Ik weet niet of je het nieuws al hebt gehoord? Hij keek een beetje ongemakkelijk naar haar en probeerde haar reactie te schatten. Hmm, ik ben geacepteerd voor voorlopig lidmaatschap bij de Night Warriors. Hij sloeg zijn ogen neer en keek haar dan terug aan.

Cloud had net met haar vader zitten praten toen hij twee draken in een korte tijd aan de andere kant van het rustige meer waren geland. Cloud vloog op en keek met een ruk om naar de plek. Ze sloop geruisloos naar een plek waar ze rechtop kon staan en vloog geluidloos op. Zonder enige schaduw vloog ze nar de draken. Ze cirkelde boven de draken en landde geleidelijk. Een meter of twintig verderop kwam ze neer. Ze liep naar de twee draken toe. Ze herkende één van de draken, het was het nieuwste lid van de groep maar de andere draak kende ze niet. Ze keek de grote blauwe draak aan die boven haar uit torende. Cloud keek hoe de newbie verliefd naar de grote draak staarde en trok een wenkbrauw op. Ze snoof, en wilde de blauwe draak eigenlijk wegjagen maar ze was niet in haar gebied dus was dat eigenlijk niet nodig. Ze bekeek de grote draak beter en herkende haar! Ze liep om de nieuweling heen en streek met haar staart verleidelijk langs zijn kaak. Ze stopte abrupt met lopen toen ze recht voor hem stond. Cloud keek hem strak aan, "Wie is deze dame?" vroeg ze met een lichte spot. Ze bleek de nieuweling strak aan kijken terwijl ze terug liep naar waar ze stond en daar ging zitten. Ze liet haar blik van de nieuweling af glijden en keek toen naar de andere draak.

Twilight glimlachte zachtjes bij zijn opgewekte toon van zijn stem. Hij was duidelijk blij haar te zien. Dat amuseerde haar. Hij vroeg of ze het nieuws al had gehoord en ze schudde van nee. Hij zat bij Night Warriors, voorlopig lidmaatschap. Waarna hij zijn ogen even afsloeg en even daarna terug naar haar keek. "Fijn voor je, Laisve." Haar toon was net niet bitter, de Night Warriors, geweldig! Geweldig voor hem, link voor haar. Ze was dan wel een sterke draak met aardig wat achter de hand, tegen die groep kon ze toch niet op hoor. Hoewel ze soms het gevoel had dat ze er een paar onder haar poot kon verpletteren. Een jonge, niet zo heel grote, rode draak kwam geruisloos aangevlogen. Ze wist dat, want ze hielt de omgeving goed in de gaten met haar gedachten. Ze besteedde geen aandacht aan haar en keek een beetje naar de omgeving. De jonge draak streek neer en z keek eens naar beneden om de onbekende eens te aanschouwen. Blijkbaar zag ze iets bij haar want een flits van herkenning ging door haar ogen, nu, ze had niet hetzelfde gevoel en richtte haar blik terug omhoog. Ze zag in haar gezichtsveld Cloud wel om Laisve heen lopen en streek met haar staart langs zijn kaak, het was verleidelijk bedoelt. Maar ze vond het eigenlijk wel grappig, plus het feit dat Cloud zoveel kleiner dan Laisve was, hij was groter dan haar, het was dat hij op de grond lag. Twilight stoorde zich niet niet aan Cloud en legde zich nu ook neer. Ze vroeg wie ze was, maar de vraag was aan Laisve gericht, een licht spottende toon lag erin verscholen. Ze gaf geen antwoord omdat ze het aan Laisve had gevraagd maar rolde onmerkbaar met haar ogen. De ogen van Cloud bleven strak gericht op Laisve, voordat die naar haar gleden. De oude draak schonk er nog steeds geen aandacht aan keek gewoon terug met haar blauwe ogen.

Met een steekje paniek zag hij Cloud naderen, maar hield zijn gezicht perfect in de plooi toen ze met haar staart over hem streek. Hij had zin om erin te bijten maar ze stond hoger in rang dan hij en leden die elkaar aanvielen was niet goed voor zijn status. Snel keek hij naar Twilight, haar reactie over het nieuws was niet echt fijn maar te verwachten. Laisve keek hoe de twee elkaar aankeken en hoorde aan de toon van Cloud dat ze ermee spotte en hij trok onwillekeurig zijn lip op. Waarom vraag je het als je het toch al weet? Laisve had gevoeld hoe de emotie herkenning door de rode draak stroomde toen die naar Twilight keek, desonkdanks begon hij de randen van Clouds geest af te zoeken naar een broze plek waar hij haar gedachten kon doorbreken. Omdat ze nog niet zo oud was kon hij vrijwel meteen een barstje ondekken en hij beukte er voorzichtjes in zodat ze hem niet voelde, ontweek de vertrouwde tegenstribbel en voelde de gedachten van Cloud in zijn hoofd stromen.
Laisve keek terug naar Twilight en bedacht dat zij er waarschijnlijk al lang in zat.

Twilight glimlachte toen Laisve antwoordde op Cloud's vraag. "Iemand die in een hogere rang als jij zit maar toch jonger is verdient ook respect Laisve. Je hebt toegezegd aan de Night Warriors, ik verwacht dan ook dat je respect toont voor iemand die hoger in rang staat." Haar stem was serieus maar met een heel zachte geamuseerde toon. "Ze kan mijn naam natuurlijk ook gewoon vergeten zijn..." Ze glimlachte weer naar hen allebei en keek met een ondoorgrondelijke blik naar Cloud. Natuurlijk was ze allang in de gedachtestroom geraakt van jonge draak, maar ze was niet doorgedrongen en sloot zichzelf goed af. Je kon je geest verliezen in het oude bewustzijn van Twilight. Teveel herinneringen en gedachten die tegelijkertijd op je af stormde. Laisve zat er even later ook in, hij stelde zich wel open voor haar gedachten. Zij trok zich eerder terug en ging wat comfortabeler liggen. Haar poten kruiste mekaar, de ene over de andere. Weer schonk ze geen aandacht meer aan Cloud. De schemering viel in en Twilight besloot Cloud een hint te geven. "Net zoals iedere dag verdwijnt de zon weer aan de hemel, en valt de schemering in. De schemering is een trieste tijd, het is niet de duistere, uitdagende nacht, maar ook niet de opgewekte, lichte dag." Haar lange staart krulde zich soms, Twilight deed haar best om geen bomen ermee te verpletteren, of iemand anders. Was al wel eens gebeurt, niet expres jammer genoeg. Ze had een vrij lange staart met kleine, gemene stekels over de middellijn lopend. Het deed best pijn als je erdoor geraakt werd. Haar blik wendde ze opnieuw af van de lucht die evenmin een zon vertoonde als een maan, nu keek ze naar Cloud. Niet verwachtingsvol, eerder afwachtend.

Cloud snoof toen ze door de grote draak werd genegeerd. Toen hoorde ze de woorden en keek haar aan. Deze draak wist van respect dat kon je merken maar slijmen kon ze vast ook goed. Cloud keek terug naar Laisve die ondertussen was gaan liggen. Cloud voelde iets raars gebeuren, ze keek Laisve doordringend aan "Wat ben je aan het doen?" vroeg ze eentonig terwijl ze rechtop ging zitten. "Ik mag toch wel weten wie je vriendinnetje is?" vroeg ze terwijl ze vanbinnen echt zo'n pestbui op voelde komen. Cloud keek weer omhoog recht in de ogen van de grote draak. "Hoe weet je dat ik een hoge rang heb?" vroeg ze terwijl ze de draak strak aan bleef kijken. "Twilight is het niet?" vroeg ze terwijl ze haar lange staart naast zich neerlegde als die van een kat. De grote draak die de naam 'Twilight' droeg begon een soort gedicht. Cloud zat er met open bek naar te kijken, Ze vroeg zich af waarom de draak dit deed. UIteindelijk begreep ze het en grinnikte "leuk bedacht" zei ze kort maar wilde niet soft overkomen.

(Sorrie geen inspiratie)

Helemaal niets. Antwoorde hij op de vraag van Cloud terwijl hij nongalans het bos in tuurde. Twilight had zich terug getrokken en omdat hij wist dat wat zij deed verstandiger was trok hij zich ook rustig terug na dat hij snel de oppervlakkige gedachten had afgespeurd. Ik weet dat ik beleeft moet zijn maar ik vind het niet leuk dat ze zo grof over je praten. Stuurde hij naar Twilight, hij hoopte dat ze het wou binnen laten want ze was nogal gesloten vandaag. Een steekje woude vlamde op wanneer Cloud nogal ruw tegen hem begon te praten maar Laisve was een draak van emotie's en kon het makelijk verbergen. Hoe weet je dat ik een hoge rang heb? Vroeg de rode draak en op dat zinnetje begon Laisve te grinniken. Hij kon het niet laten en omdat hij haar wou terug kaatsen omdat zij zo stom tegen Twilight deed die haar naam uitlegde. Niet moeilijk als je met twee gedachten lezers zit. Hij zei het heel beleeft en echt niet betweeterig maar toch vond die het fijn om even Cloud de loef af te steken. Hij had al heel de tijd de ophopende woede van Cloud gevoeld en dacht dat hij maar beter het even kon bedaren. Zeg Cloud, weet jij wanneer ik een Toran krijg toegewezen? Hij keek geïntresseerd en bedachtzaam naar de kleinere draak schuin voor zich.

Twilight grinnikte toen ze Cloud doordringend naar Laisve zag kijken en hem vraagde wat hij deed. Laisve's antwoord amuseerde haar nog meer. Een zachte glimlach verscheen om haar lippen toen ze zijn gedachten hoorde. Ze liet hem zelf niet binnen, maar ze hoorde de boodschap wel en haar glimlach verbreedde erbij. Cloud vroeg hoe ze dat wist, toen ze op het punt stond om het te zeggen gaf Laisve in haar plaats antwoord, iets wat ze helemaal niet fijn vond en ze keek een paar seconden nors. Zijn toon was beleefd geweest, maar hij had het duidelijk fijn gevonden om Cloud de loef af te steken. Ze porde hem eens met haar staart en drong zijn gedachten met het grootste gemak binnen. Het viel haar op hoe gemakkelijk dat ging. Hij had zich blijkbaar voor haar open gesteld op de een of andere manier. "Gedraag je." En ze was weer weg uit zijn gedachten. De oude draak had een paar gevoelens van liefde gevonden, maar ze was er niet achter gekomen voor wie. Wat fijn voor hem, dat hij iemand had ontmoet waarmee hij wel verder wou. Liefde was iets moois dat je niet moest verspillen. Met een beetje liefde in het leven ziet het er in één keer een stuk mooier uit. Laisve vroeg iets wat Twilight niet volledig begreep, maar ze besteedde er ook geen aandacht aan. Al zoiets haar had geïnteresseerd had ze het heus wel geweten. Maar ja, de Night Warriors hun zaken interesseerde haar niet en dus liet ze ook niet merken van interesse en legde haar kop verveeld op haar poten.

Cloud haar gezicht vertrok na de laatste vraag van Laisve en ze keek hem aan. "Dat krijg je wanneer je het verdient hebt" zei ze en had het gevoel dat er een voor haar onhoorbaar gesprek aan de gang was. Ze keek van Twilight naar Laisve en terug. "Zeh is hier iets aan de hand ofzo?" vroeg ze een beetje verward terwijl ze rechtop gng zitte nadat ze een beetje in was gezakt. Ze hield haar kop scheef, Cloud had door dat ze zichzelf niet helemaal was bij deze draken. Cloud voelde zich niet helemaal veilig tussen deze twee en had het gevoel dat ze werd afgeluisterd ookal zei ze niets. Cloud veranderde steeds van houding en zat over allerlei dingen na te denken. Ze dacht aan de ruzie tussen haar en haar moeder, het gevecht, de afwezigheid van haar vader, het gesprek... de gedachtes suisden door haar hoofd. Cloud droomde steeds verder weg van het heden. Steeds verder ging ze terug in wat er allemaal was gebeurd in haar korte maar zo bijzondere leven. Cloud schudde zichzelf wakker en keek even leeg voor zich uit. Niets meer... haar hoofd was even leeg van gedachten en gevoelens. Cloud werd wakker uit haar wereld en keek naar Laisve. Eigenlijk was ze nog niet klaar met haar zin maar ze was even weggedroomd. "Je moet veel trainen en veel dingen doen om een hogere rang te krijgen Laisve" zei ze wijs en ging weer rustig zitten.

Na het opstootje van Twilight nam hij zich vor zich wat te gedragen. Als je in dezelfde groep zat kon je beter met elkaar overweg kunnen. Terwijl hij nadacht over het antwoord negeerde hij haar vraag over wat er aan de hand was en keek een beetje bedrukt naar de grond. Ergens achter in zijn geest dat nog vast zat aan Cloud zag hij alles de revu paseren maar schonk er geen aandacht aan. Hij wist dat er speciale draken waren voor hem op te leiden maar eigenlijk had hij een voorkeur door wie hij getraint zou willen worden. Natuurlijk hield hij die voor zich maar hij was geboeid door Race zijn techniek van vechten. Race had hem flink wat schade toe gebracht. Laisve dacht terug aan zijn verwondingen en voelde de vergeten pijn terug. Rot pijn! Ik wou dat die weg was. Wonderbaarlijk genoeg ging die wat weg. Vreemd... Maar, nam hij zich voor, ik ben altijd snel genezen.
Cloud vertelde hem dat hij nog veel moest trainen en die gromde nors. Als ik nog veel train springen mijn spiere uit mijn vel. En hij de spieren op zijn vleugelgevricht opbollen, ze staken er duidelijk onderuit en stonden gezond opgespannen. Laisve keek nadrukkelijk naar Cloud en dan keek hij uit zijn ooghoeken naar Twilight. Even leide de gedachtn van wat zij ervanvond hem af . Opeens kwam het in zich op dat hij eens aan haar moest vragen om even in zijn onderbustzijn te duiken en eens rond te snuffelen of ze de reden van snelle genezing in hem kon vinden. Maar verwierp dat meteen.

Twilight grinnikte toen hij Cloud's vraag negeerde en gaf nu wel antwoord n zijn plaats. "Er is niets aan de hand." Ze richtte zich wat rechter en schikte haar vleugels wat prettiger en schudde wat zand van zich af. Cloud vertelde Laisve dat hij nog meer moest trainen, Laisve's antwoord beviel Twilight niet en ze porde hem eens met haar staart. "Gaat trainen niet meer fysiek, doe het dan mentaal. Twilight zag hem wel nadrukkelijk naar Cloud kijken, maar ze zag hem niet uit zijn ooghoeken naar haar kijken. Ze richtte zich wat op en duwde zich toen van de grond af en ging recht staan. Cloud was nu nog kleiner, wat zeer klein betekende. "Ik denk dat ik maar eens ga, die Night Warriors interesseren me niet." Ze dook Laisve's gedachten even in en begon te spreken. "Cloud irriteert me, ik zie je zo, ik ga zo'n 5 kilometer verder gaan." Ze glimlachte en ging een stukje verder staan zodat Cloud niet weggeblazen zou worden door de krachtige luchtverplaatsing. Ze boog een stukje door haar poten, opende haar vleugels en duwde zich krachtig af, direct nadat ze omhoog ging kwamen er lichtblauwe vlammen op haar schubben die uit haar neus stroomde. De lucht was verduisterd en donkere wolken vormde zich samen in de herfstlucht. Er was een storm op komst en Twilight wou zich straks gaan opladen, alhoewel, aan de lucht te zien was dat straks niet nodig. Zometeen zou ook al wel gaan. Ze was een hele zomer doorgegaan en haar horens waren nu toch echt wel leeg. Ze kreeg er geen vonkje meer uit. De bliksem zou zo wel losbarsten, dan kon de oude draak de lucht nog eens verlichten met de flitsen die uit haar horens stroomde. Ze vloog in een snel tempo recht omhoog, tot vlak onder de wolken, de plek om een bliksemflits te pakken te krijgen. Wat na wat cirkeltjes ook wel lukte, de hele hemel werd verlicht en het lichtpunt waren de puntjes van haar horens. Twilight voelde de krachtige elektriciteit door haar heen gaan en ze glimlachte waarna ze wegvloog. Een vijftal kilometers naar het westen en daar streek ze neer en genoot van de duistere wolken die zich samendrumde aan de hemel, de donder rommelde door de hemel heen.

Cloud had door dat ze gekleineerd werd en ze gromde luid naar Twilight "Laisve je toont geen respect, van jou had ik wat anders verwacht" gromde ze terwijl ze rechtop ging staan. Ze maakte zich groot en liet haar tanden zien. Ze liep dreigend op Twilight af en gromde luider "Je zoekt problemen Twilight!" zei ze doods en zag dat Twilight haar de rug toe keerde en naar de lucht vloog. De lucht trok dicht en het begon te onweren, flitsen van bliksem gleden van de lucht naar beneden en op Twilight. Ze brulde zodat de draak het door het gedonder zou horen. Cloud nam een sprong en schoot achter de draak aan. Ze stak haar poot uit en liet haar nagels door de huid van de draak glijden. Net op dat moment schoot er een bliksemflits op de draak af en trof Twilight. Cloud voelde de elektriciteit door haar lichaam stromen. Haar ogen sloten zich en Cloud gleed van de draak af. Ze viel naar beneden maar net voordat ze neer kwam op de grond werd ze wakker. Ze opende haar ogen weer en schoot op de draak af. "Je kleineerde een Night Warrior... en dat is niet slim!" gromde ze en haalde uit met haar vlijmscherpe nagels uit naar Twilights kop.

Twilight snoof toen ze de woorden van het kleine draakje hoorde en vloog gewoon door. Het kon haar niets schelen wat het mormel dacht, het was een mug die ze zou verpletteren als ze zo verder ging. Cloud's klauwen richtte geen schade aan, ze deden ook geen pijn. Alleen giftige of magische dingen gingen door haar lagen schubben heen. En dan moest je ook vrij sterk zijn omdat ze meerdere huiden had. Cloud kreeg een bliksemstoot door zich heen en gleed van haar af. Ze schudde haar kop geïrriteerd, het kleintje had wel lef. Jammer genoeg werd Cloud net wakker voordat ze de grond raakte en begon zich aan te stellen. Wat kon de zesjarige in hemelsnaam weten van wijsheid? Dat beestje moest eerst nog wat leren, ouder worden, groeien en dan zou ze misschien over wijsheid kunnen praten. Cloud ging terug op haar af, dit keer haar kop, met haar nagels. Die leken wel scherp, maar voor de draak waren ze eerder veertjes. Twilight's horens begonnen te gloeien en steeds erger werd de irritatie tegenover het mormel dat dacht met wat nageltjes een krasje in haar schubben te maken. Twilight's gigantische bewustzijn ramde één keer op volle kracht in op dat van Cloud, wat waarschijnlijk hoofdpijn zou geven, want Twilight's bewustzijn was veel groter en zeer sterk. Dat kwam nu eenmaal wel met de leeftijd en wat ze had meegemaakt. "Ik moest je niet kleineren, want je bent al klein genoeg. Nu, laat me gerust en ik zal je geen pijn doen." Ze gromde waarschuwend, als om haar woorden bij te staan schoten er een aantal bliksemflitsen door de wolken heen en rommelde de donder waarschuwend samen mee met Twilight, die haar geduld begon te verliezen. Misschien zou Cloud zeggen dat Laisve tegen haar moest vechten, die kon ze ook nog wel aan, als ze nu iets meer tijd had om op te laden...

Lieve schat, mijn schubjes zijn niet vatbaar voor gewone wapens, tanden, stekels, klauwen etc. dan moet je giftig zijn of over een magisch zwaard of iets in die richting hebben.

@Edit Cloud: Zeg "Lieve schat" dat is het breken van regels dus gelieve dit te veranderen.

Geschokkeerd zag hij aan hoe de twee aan de rand van een gevecht zaten. Toen Twilights horens begonnen te knetteren schudde hij met zijn hoofd om het weer helder te krijgen en nam snel zicht over de situatie. Cloud van de NW, waar hij bij zat, en Twilight, waarvan hij niet kon wegkijken door haar schoonheid van de bliksem op haar schubben, ging de confrontatie aan. Hij wist de uitkomst al. Twilight kon niet verslaan worden en Cloud zou geroosterd worden. Laisve vloekte hard en sprong op, dit kon hij niet laten gebeuren. Zijn trijd instinkt kwam naar boven en hij voelde hoe hij zich groot maakte en zich machtig opstelde. Hij ademde diep in en liet een oerbrul horen. Deze brul was als donder maar dan tien maal harder en het was alsof de wereld sidderde. Met zijn tanden ontbloot schoot hij tussen de twee draken en keek neer op ze allebij. Wanneer de vechtersbaas in hem ontwaakte zag hij er nog groter en angstaanjagender uit dan normaal en zelf Twilight was dan klein tegenover hem. Genoeg, gromde hij naar hun, Twilight wou ons gewoon wat privacy geven met onze zaken van de Night Warriors. Hij sprak eerbiedig maar dringend en staarde strak met zijn vlammende ogen naar Cloud. Toen draaide hij zich om naar Twilight maar zijn blik verkalmde niet zoals hij eerst had gedacht. Ondanks wat hij voor haar voelde moest ze toch begrijpen dat hij zijn nieuwe familie moest bijstaan. En Twilight, jij moet toch al genoeg levenservaring hebben om te weten dat je een groep als de NW niet moet uitdagen. Slaag er één neer en er komen er tien op de af. Even doofde zijn ogen en stuurde hij een trieste boodschap naar haar. Je moet weten dat ik je geweldig vind en eigenlijk de rest van mijn wilde leven met je wou delen maar het is of de NW of jij, ik kies toch voor een hele familie die me zullen apressïeren met wat ik graag doe, namelijk doden. Toen verkilde zijn blik weer en draaide hij zich om naar de rode draak, terwijl hij naar haar neer keek haalde hij licht geïriteerd adem. Zijn we weg of wat, jij beslist Naran.

Cloud werd gek toen ze Twilight hoorde praten. Haar pupillen krompen en ze brulde schel en hard. "Jij doet MIJ pijn?! LAAT ME NIET LACHEN!" brulde Cloud krankzinnig. Ze liet al haar krachten los en stortte ze op Twilight. Sinische golven en krachtige lichtstralen schoten door de lucht. Haar ogen begonnen te gloeien, haar spieren spande zich aan en haar tanden en nagels scherpte zich. Een griezelige en krankzinnig, gil achtige brul liet het weer zwijgen. "GENOEG!" schreeuwde ze en hing stil in de lucht. De lucht werd zwart en alles om haar heen verdorde. Cloud vloog ver omhoog precies in waar het weer het ergste was. Bliksemschichten raakte Cloud aldoor maar weer en ze laadde zich op. "Ik ben dan wel klein maar dat betekent nog niet dat ik zwak ben, ik ben dan ook wel jong maar dat betekent nog niet dat ik geen levenservaring heb noch wijsheid!" gromde Cloud luis vanuit de wolken. Ze vloog nu recht boven Twilight en Cloud liet zich verticaal op de draak haar rug neerstorten. Haar kaken klemde zich om de nek van Twilight, haar nagels groeven zich een baan door het lichaam en zetten zich vast als harpoenen. Ze liet weer los en vloog weer omhoog. De lucht werd nu lichter door Cloud die alle duisternis absorbeerde. Een bol van zwarte materie vormde zich tussen de kaken van Cloud. Haar ogen vulde zich met totale duisternis en ze vloog dreigend op Twilight af. Nog voordat ze al haar kracht op twilight uit wilde storten hoorde ze de machtige brul van een ware Night Warrior. Ze keek naar beneden naar Laisve die dreigend stond te kijken. Wat hij zei maakte haar niet uit totdat hij zei dat hij De NightWarriors voor zijn grote liefde verkoos. Een brede grijns verscheen op haar muil. Ze vloog naar beneden en keek Laisve strak aan. "Je hebt de goede keuze gemaakt Laisve" zei ze en knikte goedkeurend. "Maar dit gaat nu niet alleen meer om de Night Warriors Laisve, ze maakt me belachelijk dus dit is voornamelijk persoonlijk" zei ze terwijl haar gezicht vertrok. Cloud deed een paar stappen achteruit en schoot weer de lucht in, klaar voor het gevecht. "Je hebt niet alleen mij ten schande gemaakt maar ook jezelf, de Night Warriors en vooral Laisve" Zei ze kil en keek Twilight dreigend aan...

(Twilight je breekt de regels weer met het proberen van ultiem zijn! Je bent al vaker gewaarschuwd voor dit soort dingen dus ga ik met Sky bespreken of je een waarschuwing krijgt of dat we het door de vingers zien begrepen?)

Cloud's woorden brachten verwarrende emotie's in hem op. Hij was blij dat ze het goed vond, maar toch voelde hij verdriet. Hou je kop en doe normaal. Nw hebben geen verdriet. Cloud's laatste woorden lieten hem grommen. Van voldoening? Van instemming? Hij wist het niet, het enigste wat hij wist was dat het ware woorden waren, voor een deel althans. Twilight was nu eenmaal zo dat ze snel genoeg had van onintressante gesprekken.
Een hard besluit kluisterde zich in hem. Hij had defenitief gekozen en zal, als Cloud overweldigd leek te worden, haar te hulp schieten en desnoods zelf afrekenen met Twilight. Want, zei hij tegen zichzelf, het is niet zo dat ze eeuwig beter blijft dan mij.
Hij wist dat Twilight nog volledig moest opladen en zich dus niet 100% kon geven.
Hij boog zijn grote hoofd naar de rode draak en knikte duidelijk. Oke, maar als het fout loopt, hij stopte en liet de duidelijke klank 'het kan weldegelijk fout lopen' hangen voor hij verder ging, zal ik je te hulp schieten. Zijn trotste stand van zijn kin liet duidelijk dat hij het meende. Uidrukkelijk keek hij naar Twilight en stuurde een krachtige boodschap. Geef je over, dan kom je er misschien nog makkelijk vanaf. Ik ben niet de jonge draak die je een tegenkwam. Ik zal niet terug wijken.

Het was zeker niet zo dat ze onverslaanbaar was, ze een paar zwakte's, maar die waren dan ook echt wel heel rottig. Ze luisterde niet echt naar de krankzinnige uitval van Cloud. "Je hoeft me niets over levenservaring te zeggen Laisve. Ik leer mijn lessen uit het leven en maak de fouten die daarvoor nodig zijn." De horens stopte met gloeien. Cloud kwam dreigend op haar afgevlogen en ze snoof even. Twilight was helemaal niet dol op de duisternis, gif en ijs. Laisve zei iets wat haar mond half deed openvallen, maar Cloud schoot de lucht alweer in. De kille aanblik van Cloud schrok haar niet echt af, maar ze paste toch op. Ze wist goed genoeg dat de meeste draken nog wel wat achter de hand hadden. Twilight bleef op geruime afstand van Cloud. De bliksem sloeg terug in, maar het was niet genoeg om echt iets te kunnen doen. Niet dat ze dat van plan was, maar je wist maar nooit. Ze keek recht in Laisve's ogen toen hij de boodschap naar haar stuurde en stuurde ook gelijk iets terug. "Je kent me blijkbaar niet, Laisve. Je bent niet meer de draak die ik tegenkwam, maar je bent nog wel jong. Of je terug wijkt of niet, dat is jouw zaak. Als jij met me wilt vechten, dan doe je dat maar. Ook dat is jouw zaak, maar verwacht niets terug van mijn kant. Ik kwam hier omdat jij dat wou. Niet om Cloud. Ik kwam hier niet voor een gevecht." Ze ging wat hoger vliegen keek terug naar Cloud. "Of ik mezelf ten schande maak, dat bepaal ik zelf wel. Of ik Laisve of de Night Warriors ten schande heb gemaakt. Dat mag jij bepalen. Ik kwam niet voor een gevecht." Ze streek terug neer en sloot haar vleugels. Cloud mocht alles doen wat ze wou met haar, zolang ze maar niet te ver ging. Ze gaf zich niet over, ze stopte gewoon. Een krachtige blokkade kwam rond haar gedachten en ze negeerde Laisve volkomen. Haar blik was op Cloud gericht, geen arrogante of hooghartige blik, ze keek gewoon naar haar en wachtte af.

Zo beter?