i feel so empty

Kliennie kon het nog steeds niet geloven hij wou het ook niet geloven maar diep van binnen voelde hij het en wist hij het gewoon. Rainbow was er niet meer en de draak die hij vroeger kende had plaats gemaakt voor iemand anders. Kliennie zuchten diep en staarde zonder enige besef van tijd of doel voor ogen staarde Kliennie naar het water van het meer. Na al die gebeurtenis op de boerderijen moest hij en wou hij even alleen zijn en met rust gelaten worden. Maar dat was al twee dagen gelaten gebeurt hij was geschokt toen hij ineens de nieuwe Rainbow had ontmoet. Kliennie voelde zich alleen en in de steek gelaten door een van zijn beste vriendin hij was er zo trots op geweest dat hij de temmer was van een prachtige draak die naar zijn mening ook nog eens de machtigste draak was. Maar dat trotse en blije gevoel was nou verdwijnen en had plaats gemaakt voor verdriet en pijn. Alsof hij al zijn geluk verloren had en nooit meer gelukkige zou worden. Kliennie voelde zich leeg als er iemand langs zou lopen zou je denken dat hij dood was zo lag hij er bij. Kliennie had geen idee hoe lang hij al langs de oever van het meer lag. Hij was moe maar tegelijk ook rusteloos en had toch nergens meer energie voor. Met een gebroken gezicht en leeg gevoeld in zijn maag staarde Kliennie levenloos in het water wat moest hij nou doen. Zonder Rainbow had hij niemand meer hij had de laatste tijd ook niemand gezien. Alsof iedereen van de aardbodem was verdwenen. Kliennie liet weer een ellendige zucht ontsnappen en probeerde zijn hoofd leeg te maken. Maar telkens dacht hij aan Rainbow en aan de dingen die ze samen hadden meegemaakt. Waarom dacht hij daar aan het maakte hem alleen nog maar depressiever.

Boven op de rug van een paard zat Estrela klaar met een gespannen boog. Ze mocht dit paard lenen om te jagen in ruil moest ze een deel afstaan. Maar zo ging het jagen wel makkelijker. Haar boog stond op een hert gericht. Ze zou expres mis schieten om een achtervolging in te zetten. Ze had even zin in een beetje actie en dit was precies de manier om het te krijgen. Ze zou het hert toch dood schieten als het ging vervelen. Ze liet haar pijl los en die kwam met een harde knal in een boom terecht vlak naast het dier. Die schoot meteen op de vlucht en Estrela spoorde op dat moment het paard aan en galoppeerde er achter aan. Haar haren golfden naar achter terwijl ze genoot van het dier opjagen. Na een paar minuten was ze het zat ze spande haar boog terwijl ze zat te rijden en richtte op het dier. Ze liet de pees los en ze hoorde het hert een geluid van pijn maken. Ze trok een beetje aan de teugels om het paard langzamer te laten gaan en in een rustig drafje kwam ze bij de hert aan. Die lag in zijn eigen bloed nog een beetje te spartelen. Het was nog niet dood, maar dat zou niet lang meer duren. Ze spande haar boog nog een keer aan en liet nog een pijl los op het dier. Recht door het hart. het hert bewoog niet meer en was dood. Ze stapte van het paar af en haalde de twee pijlen uit het dier. Ze bond de poten aan elkaar vast met een touw en legde het met een beetje moeite op het paard. Ze bond het voor de zekerheid ook aan haar zadel vast zodat het hert er niet vanaf gleed. Daarna reed ze rustig verder.
Opeens zag ze een man bij de oever van een meer zitten. Hij zag er gebroken uit. Zou ze kijken wat er aan de hand was. Ach waarom niet? Ze trok aan haar teugel zodat het paar een bocht maakte richting de oever waar de man zat. Toen ze bij de over aan kwam stapte ze af en liet het paard wat water drinken om het daarna aan een boom vast te binden. 'Hoi.'zei ze kalm.

Kliennie zuchten even en staarde naar zijn spiegelbeeld dat er gebroken bij zat. Hij snapte het niet hoe kon dit gebeuren. De woorden die ze had gesproken waren als mensen door zijn zeil gegaan. Het klonk alsof ze nooit en band hadden gehad. Kliennie schudde wat nijdige zijn hoofd daar mocht hij niet aan denken. Rainbow was zijn best vriendin en hij die van haar dat wist hij haast zeker. Maar wat was er dan fout gegaan. Hij voelde de wind zachtjes over zijn gezicht en lichaam glijden en de bladeren ritselde zachtjes en bewogen zachtjes met de wind mee. Kliennie keek ook niet op toen hij het geluid van een paard hoorden die zijn kant op kwam. Het kon hem weinige schelen wie of wat er nou bij hem kwam en dacht een praatje te maken. Hij had daar totaal geen behoefde aan Kliennie keek even op knikte haar even toe en richten daarna zijn blik weer op het meer. En liet haar maar verder haar gang gaan.

De man knikte alleen even en richtte zijn blik daarna weer op het meer. Het zag er niet bepaald uit dat hij ging praten. Maar Estrela wist dat het beter was om over dingen die je dwarszitten te praten. Ze ging rustig op de grond zitten en keek naar het paard dat rustig zat te grazen. Daarna richtte ze haar blik naar het meer. De zon zorgde ervoor dat het mooi glansde. Maar in haar ooghoeken zag ze de man nog steeds zitten. Hij gaf gewoon een rot gevoel af. Ze begon er een beetje geïrriteerd van te raken. Kijken of ze hem op andere dingen kon laten richten zodat hij er niet meer aan moest denken.
Rustig liep ze naar het paard en zocht in haar zadeltas naar twee appels. Misschien had hij honger. Na een paar seconde voelde ze iets ronds. Ze haalde het naar boven en het was een appel. Ze zocht rustig verder naar de tweede appel. Nadat ze die had gevonden liep ze weer terug en ging naast de man zitten. Ze hield de appel voor zijn gezicht. En keek met een vriendelijke glimlach. 'Wil je een appel?'vroeg ze. Rustig nam ze een hap van haar eigen appel en hield de andere nog steeds voor het gezicht van de man.