Looking for Aiwendill

Safira keek neer op de grond onder haar, het waren de boederijen waar ze eens was neergestort zo gezegd, En daar had ze de elven Aiwendil en Shade ontmoet. Safira werd warm van de herrinneringen en keek nog maals naar de grond en liet zich dalen om vervolgens met haar saffier-kleurige klauwtjes op de grond te landen, een geslaagde landing voor de afwisseling. Safira keek om zich heen, dit was niet de plek waar ze toen bij Aiwendill was galand maar ze moesat en zou haar vinden dus begon ze maar te lopen in de richting van een boerderij. Safira kwam al snel vlakbij de boerderij maar toen hoorde ze plotseling een geluid 'PANG!' En Safira schrok en sloeg vliegensvlug haar vleugels uit en probeerde weg te vliegen, maar ze voelde opeens een stekende pijn in haar linker vleugen en het lukte niet om weg te vlieg dus zette Safira het op een lopen. 'PANG!" klonk er opnieuw en nog eens "PANG!" En Safira rende nog harder terwijl ze de pijnlijke vleugel achter zich aan sleepte. Uiteindelijk hield het geschiet op en klom Safiras in een boom, wat niet lukte dus ging ze maar aan de voet van de boom liggen en daar viel ze al snel in slaap.....
Safira keek slaperig om zich heen en voelde plotseling weer de pijnlijke steek in haar linkervleugel, Ze tuurde ernaar en zag dat er een raar zwart ding in zat, maar wat het was wist ze niet. Safira voelde plotseling de grond zachtjes trillen, en ze keek op, er kwam een mens of een elf aan, zou het Aiwendill of Shade zijn?

(vrij voor iedereen die zin heeft!)

Ze werd getrokken door schoten dicht bij de plaats waar ze snel een varken had mee gepikt. Zila haar de gemompel van een kwade boer over een draak die zijn dieren wou stelen. Hmm, een draak? Eens opzoeken. Met haar grootte was het moeilijk zich te verstoppen maar ze slaagde er toch in. Ze volgde haar gehoor en stapte verbijsterend stil voor haar gewicht langs de boomrand. Doordat het avond was en de zon goud scheen waren haar vleugels en rug niet zo hard zichtbaar boven de bomen. Het zachte geristel van de afgevallen bladeren maakte dat ze wist dat de draak haar gehoord had. Zila was geen slechte draak en ze deed het expres, zo kon de ander zelf besluiten of ze haar wouden ontmoeten.
Blijkbaar wou deze draak het niet echt want ze hoorde een jachtige adem onder haar, ze liet zich door haar poten zakken en moest haar kop zo laag mogelijk duwen. Hallo kleintje. Ze keek het safierblauwe draakje glimlachend aan. Met haar Smeden voelde ze dat het draakje gewond was en er verscheen een bezorgde glans in haar ogen. De schoten hadden haar duidelijk geraakt. Mag ik je wonden helen? Ik vrees dat het even pijn zal doen maar daarna is alles terug in orde. Haar zachte stem stelde vrijwel iedereen gerust en ze was dan ook geen slechte draak. Ze hielp waar ze kon en deed haar best om iedereen goed te laten voelen. Maar als ze commentaar kreeg was ze licht geraakt en kon ze snel uithalen.
Ze lachte bemoedigend en wachte tot het draakje haar vertrouwde.

Safira keek op, ze had zich vergist, had was geen m,ens of elf dat er aan kwam maar een draak!! Safira probeerde zich nog kleiner te maken, maar de draak sprak al tegen haar en het kl;onk rustgevend en vriendelijk dus ontspande ze zich. Safira keek naar de draak die zelfs aan boot haar wonden te genezen, maar ze vertrouwde deze nog niet helemaal dus zei ze wantrouwig: 'Hoe? door me op te eten?' Daarna keek ze naar haar vleugel die erg pijnlijk was en waarschijnlijk wel echt genezen moest worden dus zij ze toch ook nog maar: ''Oka, Doe maar' Daarna stond ze wankel op en liep naar de draak toe Zila Zelta flitste er door haar hoofd, hoe wist ze dat nu? Safira schudde door de war haar kop en sprak de woorden hardop uit: 'Zila Zelta' Safira keek opnieuw naar de draak en wachtte op diens reactie.

Ze lachte meelevend door het antwoord van de draak maar wachte af, ze had moed dat kleine ding, dat was zeker. Na de toesteming van de blauwe draak liet ze zich half op haar zij vallen en vormde een kuil zodat ze ongestoor met het draakje kon praten. Toen die haar naam zij trok ze verbaast haar ogen wat open en grinnikte zachtjes. Deze draak was pricies een kracht aan het ontdekken. Zelf had ze veel ervaring met gedachtenkrachten, haar vorige partner, wist ze nog, was heel bedreven erin en al zijn kracht had wel iets te maken met innerlijk. Licht zuchte ze voor de verder ging. Het spijt me, het kan veel pijn doen. Ik zal je even uitleggen hoe ik te werk ga, dan weet je teminste wat ik met je doe. Zila keek lief naar Safira en ging verder. Op de plaatsen waar je gewond bent zal ik je huid even naar bloedheet goud laten smelten. Terwijl het opdroogd zal ik het in de juiste vorm kneden. Als ik tevreden ben blaas ik erover zodat het terug in je eigen huid veranderd. Het zal voelen alsof ik kokend heet water over je giet. Ze wachten op niet op een antwoord maar gebruikte snel haar Smeden, hoe sneller het voorbij was hoe beter het was, Zila vond het verschrikkelijk anderen te laten lijden en elke kaar dat ze hun kreten hoorde leed ze zelf ook.
Ze sloot haar oren af voor het geluid dat zou komen en veranderden een deel van Safira's vleugel in goud. Het vloeibaar materiaal kolkte rond en terwijl het afkoelde begon Zila Zelta met een geoefende klauw groeven te trekken in het goud. Na een tijd was het zo afgekoeld dat ze de kleinste detail kon kerven en blies toen snel over het de vleugel.
Ze legde haar hoofd op haar poten en keek met droevige ogen naar het nieuw en nog kwetsbare vel dat licht goud glansde. De goude glans zal over een paar dagen wel wegtrekken, nu is het nog kwetsbaar maar als de glans weg is zal het het sterkste zijn van je lichaam.
Ze glilachte breed en de droevige schijn in haar ogen verdween.

Safira zag met afschuw toe hij Zila Zelta haar vleugel in een enge bruin-achtige substantie veranderde en vervolgens gelukkig ook weer terug, Safira keek Zila Zelta met grote ogen aan en mompelde zachtjes iets als: 'Bedankt' en keek daarna naar haar vleugel,voorzichtig bewoog ze hem en ze keek opnieuw nara Zila Zelta: 'Kan ik nu weer vliegen?' vroeg ze twijfelig want ze voelde zich alleen veilig als ze de lucht in kon duiken. Safira voelde haar maag knorren en zei on bewust teggen Zila Zelta: 'Ik heb honger' Daarna keek ze beschaamd weg en wou weg vliegen maar ze wist niet of haar vleugel dan opnieuw kapot zou gaa dus deed ze het niet en bleef ze braafjes voor Zila Zelta zitten.

Normaal wel het zal wel nog wat raar aanvoelen. Om de een of andere reden voelde ze een dwang om het kleintje te beschermen. Toen die zei dat ze honger had keek ze even bedenkelijk. Wel ik zou op dit moment niet meer naar die boer gaan. Ze knikte haar kop naar de kant van de schuldige boerderij. Straks gaat hij nog iets erger doen dan gewoon schieten. Maar ik weet wel een grote boerderij waar ze een paar schapen kunnen missen. Ze stond op en boste hard met haar hoofd tegen een dikke tak, ze keek boos naar de boom en schudde haar hoofd. Toen begon ze tintelend te lachen en kon bijna niet stoppen. Toch vreemd he? Een draak die nog nooit lager dan de bomen heeft gelopen nu haar hoofd stoot tegen een domme laaghangende tak. Ze grinnikte weer en maakte een beweging die Safira duidelijk maakte haar te volgen. Zila kende eigenlijk het feit 'klein' niet, ze was altijd groter geweest dan de meeste draken.

Safira luisterde braafjes naar wat Zile Zelta zei, of eigenlijk deed ze of ze luisterde maar toen het onder eten aan de beurt kwam was ze een en al oor, ook al had ze geen oren. Maar daarna liep ze super braaf achter Zali Zelta aan en zei tegen haar: 'Heet jij Zila Zelta? En ik heet Safira' Zei ze trots, daarna dartelde ze vrolijk om Zila Zelta heen en grinnikte even toen die haar hoofd tegen een boom aanstoot 'Daar ben ik nog te klein voor!' zei ze terwijl ze omhoog naar Zilazelta's kop keek en daardoor zelf stuikelde over een boom tak, lenig sprong ze weer overeind en ging achter Zila Zelta aan.

Wat een toepasselijke naam, en wacht maar jij kan zo tot aan mijn schoft komen. Ik heb al draken zoals jou gezien en de grootste kwam bij mij tot aan mijn nek. Ze grinnikte toen Safira zelf struikelde en liep kalm door het bos. Ze voelde zich goed bij het draakje en toen ze bij de boerderij waren die ze op het oog had zei ze dat ze stil moesten zijn. Goed, ik weet niet hoeveel ervaring je hebt met boerderij-jagen maar ik leg eht even uit: eerste kies je een prooi, als je die hebt dan ga je er recht opaf. Het beste is dat je vanuit de lucht komt, in een duikvlucht. Er zal een grote herrie losbreken want schapen hebben het niet zo op draken. Ze dacht even na en stelde dan voor dat ze het even voor deed. Pas wel goed op wanneer je moet optrekken, te laat kan je leven kosten te vroeg je maal. Aangezien je maar 1 kans hebt. Ze knikte bemoedigend en ging op haar achterpoten staan om haar vleugels uit te sprijden. Haar lichtgoude vleugels overdekte een heel deel van de weg en het bos en toen ze opvloog ruiste een zware wind door de boomtoppen.
Snel maakte ze hoogte en toen ze hoog genoeg was dat de dieren maar niet konden zien maar Safira wel liet ze haar vleugelpunt zakken en kwam in een spiraalvlucht naar beneden. Snel zette ze zich op een rechte lijn en ging recht naar een dik uitziend schaap dat ver het grootste was van heel te troep. Zila schatte de lengt in die ze nodig zou hebben om terug recht te komen.
Ze greep het schaap in haar voorste klauwen en beukte het op de grond om het te doden terwijl ze zich spektakulair terug omhoog vloog. Terwijl ze omkeek zag ze dat door de windvlaag alle schapen ver omlagen en verwoud blatend wegprobeerde te vluchten van het gouden monster.
Elegant lande ze terug naats Safira en stak het schaap in een hap in haar bek.

Safira luisterde naar wat Zila Zelta zei en snapte er geen bal van, Wat was een schoft? wat was boerderij-jagen? Maar ze kreeg gelukkig op haar tweede vraag snel antwoord maar toen Zila Zelta vroeg of ze het zelf wel eens gedaan had schudde ze hevig haar hoofd en zei zachtjes: 'Meestal eet ik gewoon bessen en heel soms een raar klein beest ,et een staart' Safira wist veel namen van dieren en dingen niet omdat ze eigenlijk drie maanden op zichzelf had geleefd, de eerste drie maanden van haar leven. Safira keek hoe Zila Zelta opvloog en even later terug kwam met een raar beest dat net leek alfof het vol zat met paardenbloemen 'Wat is dat?' vroeg ze nieuwsgierig aan Zila Zelta toen die het beest naar binnen schokte vervolgens tuurde Safira naar de gebouw met een grasveld met een rand eromheen en vroeg 'Moert ik dat ook gaan doen?'

Zila snapte meteen dat de kleine draak nog niet zoveel wist. Wel, nam ze zich voor, dan zal ik haar alles leren. Ze boog zich naar haar toe en begon dingen uit te leggen die Safira duidelijk niet wist. Goed, wat ik nu op at noemt men een Schaap. Ze zijn heel lekker maar de wol, dat witte haar, kribbelt wel een beetje in je keel. Als je liever iets zonder haar eet maar wel sappig neem je een Varken. Dat zijn die roze beesten. En ze wees naar een klein omheind gedeelte met varkens erin. Maar al dit zal zijn als je wat groter bent, nu kan je het best Konijnen eten. Ze zwipte met haar staart door het struikgewas dat daarna in flarde op de grond hing en grabbelde in de aarde. Toen trok ze een konijn uit de grond en hield het tussen 2 nagels vast. Het bruine beestje was amper groter dan haar oog en spartelde verwoed. Dit is een Konijn. Ze zijn heel snel moeilijk te vangen als je niet weet waar te zoeken. Ze klopte ermee op de grond en het konijn hing meteen dood in haar klauw. Zila legde het voor Safira en gebaarde dat ze het mocht opeten.

Safira keek naar Zila Zelta die vertelde dat het vreemde witte beest dat Zila Zelta zojuist had opgegeten een schaap was, Safira knikte en sloeg het goed op in haar geheugen, daarna vertelde Zila Zelta ook wat een varken was en ook dat probeerde Safira goed te onthouden. Vervolgens haalde Zila Zelta een beest tervoorschijn dat ze wel kende en noemde het een konijn, ook hiebij knikte Safira en at het Konijn vervolgens op en zei daarna tegen Zila Zelta: 'Bedankt, Ik hou van konijn. Mag ik bij je blijven? Alsjeblieft!' Dit laaste smeekt Safari bijna, maar ze voelde zich op haar gemak bij Zila Zelta en zou er heel wat voor over hebben om eindelijk een soort van familie te hebben.

Zila glimlachte lief, ze wist dat het beter was voor het kleine draakje om bij iemand te horen maar waar Zila Zelta ging waren vaak gevaren. Desondanks negeerde ze het laatste en duuwde vriendelijk met haar neus tegen Safira. Natuurlijk, ik zal je opleiden in het leven. Ze spande haar spieren en kwam overeind. Maar eerst moeten we een plaats vinden voor de nacht, zo dicht bij de boerderijen is het nooit verstanden om te overnachten. Mensen hebben zo de nijging om draken te vangen en ze te verkopen. Snap niet waarom ze zo hebzuchtig zijn naar geld. Ze draaide met haar ogen en klapte haar vleugels uit boven het bos. Ze steeg op terwijl de zon onder de horizon verdween, haar gouden schubben bleven nog goud naglanzen en ze keek naar het safierblauwe draakje onder haar. Eens zien of ik het juist heb geraden. Ze zetten haar geest open, dat had ze geleerd toen ze haar dode partner had ontmoed, en vroeg in haar gedachten aan het draakje; Ga je mee? Ik heb een goede plaats ontdekt ginter verder in het bos, onderweg kan je me eens vertellen wat je allemaal al hebt meegemaakt.
Als Safira ging doen wat ze vroeg dan was het duidelijk dat ze een gave voor geestelijk contact had. Doordat ze zo vaak ermee in aanraking was gekomen wist ze er heel veel van en kon ze Safira opleiden erin. Dan was het aftasten wat ze er mee kon en tot hoever haar kracht daarin reikte.
Zacht klapperend bleef ze boven het bos hangen waar de kleine draak zich onder haar bevond.

'Natuurlijk, ik zal je opleiden in het leven. Maar eerst moeten we een plaats vinden voor de nacht, zo dicht bij de boerderijen is het nooit verstanden om te overnachten. Mensen hebben zo de nijging om draken te vangen en ze te verkopen. Snap niet waarom ze zo hebzuchtig zijn naar geld' antwoord Zila Zelta en spitste haar oren bij het horen van het woord geld een van de vele dingen die ze niet kende maar het zou wel veel waarde hebben. Vervolgens vloog Zial Zelta op en Safira twijfelde even totdat er een stem in haar hoofd klonk die net zoals die van Zila Zelta klonk en zei: 'Ga je mee? Ik heb een goede plaats ontdekt ginter verder in het bos, onderweg kan je me eens vertellen wat je allemaal al hebt meegemaakt' Safira knikte met haar kopje en steeg achter Zila Zelta aan op naar de openhemel.

Haar leerlinge knikte en steeg op, dat knikken bewees dat ze haar had verstaan nu eens zien of ze ook kon comuniseren zonder te praten. Ze vloog haar voor naar een redelijke grootte openplek en lande, opgelukt da ze haar vleugels eens niet tegen zich aan moest pletten. Ze ontspande en liet zich met een zuchtje van genoegen zakken. Al uirekkend keek ze naar Safira en zette haar geest open. Goed meissie, vertel me eens over je korte verleden. Weet je wie je ouders zijn? Als het draakje nu antwoorde in de geest had ze een heel sterk vermogen wat betreft gedachten.

[beetje kort maar had niet zoveel inspiratie, jij mag ook eens het heft in eigen handen nemen hoor ;p]

[ik zal het proberen, maar Safira is ook van nature een beetje schuw]

Safira vloog naast Zila Zelta, ondanks dat Zila Zelta veel grote was hield Safira haar makkelijk bij. Goed meissie, vertel me eens over je korte verleden. Weet je wie je ouders zijn? klonk het in Safira's koppie en Safira keek verward naar Zila Zelta en antwoorde zowel in gedachte als hard op: 'Ik heb geen ouders' zei ze verward 'Ken jij ze?' daarna werd Safira's aandacht door iets anders getrokken; een klein gevleugelt vliegend beestje (huismus) Safira keek eerst naar Zila Zelta en zette daarna een duik vlucht op het beestje af en greep het tussen haar klauwen om bervolgens naar Zila Zelta toe te vliegen met het spartelende beestje in haar klauwen en haar vevolgens te vragen: 'Wat is dit? kan je het eten?'

Diep in gedachten door het klungelige half mentale antwoord, ja ze kon praten zonder woorden maar moest het nog goed oefenen, het was ook duidelijk dat ze verlaten was. Misschien kan ik haar adopteren... Ze glilachte breed toen ze een vogeltje ving en knikte op haar vraag. Ja je kan het eten, da noemt men een mus, het is een soort klein vogeltje dat je ver overal vind. Ze nam zichzelf voor dat ze het ging doen en begon de vraag te formuleren. Zou je... zou je het leuk vinden als ik je adoptie moeder zou zijn? Adoptie is het zorgen voor iemand die niet van je eigen bloed is maar dan wel beschouwd word als je kond. Lichtjes nerveus keek ze de safier blauwe draak aan.

Beetje flut maar had niet zoveel inspiratie.

Safira keek naar Zila Zelta die vertelde dat je het rare beest kon eten en dat het mus heette, een rare naam vond Safira maar ze vond wel meer. Safira had het musje bijna opgegeten maar toch niet zoveel zin daarin en ze ontspande haar klauwen en het kleine vogeltje vloog weg. 'Zou je... zou je het leuk vinden als ik je adoptie moeder zou zijn? Adoptie is het zorgen voor iemand die niet van je eigen bloed is maar dan wel beschouwd word als je kind' Zei Zila Zelta plotseling en Safira keek met grote ogen naar haar en viel bijna uit de lucht van blijheid omdat ze niet meer op haar vleugels lette maar ze maakte het af in een mooie duikvlucht en ging weer naast Zila Zelta vliegen. 'Ja!' riep Safira in gedachte maar ze durfde het niet hardop te zeggen, echter kon Zila Zelta haar wel horen want daar stond Safira nog op 'ingesteld'.

Zila lachte luid en tintelend toen ze het draakje zag vallen en terug optrok met een sierlijke zwaai. Ja, ze vind dit beestje geweldig! Ze was nog blijer toen Safira luid aankondigde dat ze het wou in haar geest. Met een breede glimlach ging ze Safira voor tot bij een open plek en streek proper neer in het wuivende gras. De zon was nu volledig onder en de lucht was donker blauw geworden. Zila straalde een licht gouden schijnsel uit en ook de vleugel van Safira straalde lichtjes. Met een zacht zuchtje legde ze zich neer en keek naar het blauwe draakje. Kom slaap maar wat, morgen zal ik je zo veel mogelijk leren.

[Ik zal je naam bij mijn kinderen zetten, zullen we het topic afronden met dat we gaan slapen?]

Safira keek naar Zila Zelta, haar nieuwe moeder, die glimlachte en Safira dook achter haar aan toen ze ging landen. 'Kom slaap maar wat, morgen zal ik je zo veel mogelijk leren' Zei Zila Zelta en Safira knikte, en landde ook op de grond, een goeie landing en geen duikvlucht zoals altijd. Langzaam liep Safira naar Zila Zelta toe en kroop dicht tegen haar aan om vervolgens haar ogen te sluiten en langzaam in slaap te vallen met een fijne droom.

(topic uit? - Maak jij een volgens topic?)

Aangezien Zila maar eens in de zoveel jaar sliep legde ze haar vleugel over Safria en keek waakzaam het bos in. Wakend over haar nieuwe dochter.

[Nee, niet meteen... Ga zelf op onderzoek uit en laat haar veel mensen en draken kennen. Af en toe zullen hun wegen elkaar kruisen en als je Zila Zelta nodig hebt stuur je mee maar een PB
Aangezien je maar in ,ongeveer, 3 topics tegelijk mag moet je zo veel mogelijk profiteren van keuze van topic's]

(oke)

[Topic uit]