Het ontmoetingstopic van de LS

Adira liep door het gras en voelde de zon op haar huid. Ze liep een lang eind maar haar gedachten waren niet bij de plaats waar ze nu was. Ze waren bij haar aanstaande groep. Adira had een tijdje geleden het idee gekregen om een goed/neutrale groep op te richten voor draken en temmers. Het was de bedoeling om deze op te richten om veiligheid te behouden in Dragon World. De Night Warriors maakten het gebied soms gevaarlijk inderdaad maar dat was niet het enige probleem. Er liepen ook aggresieve eenlingen rond in DW - zowel temmers als draken - en dat zorgde soms voor gewonden en ruzies. Het zou de taak van haar groep - genaamd de Lotus Strijders - worden om dit soort gevallen te voorkomen. Maar niet alleen dat. Veel draken en temmers waren eenzaam hier. Ze liepen wat rond, praatten wat met vreemden en maakten daarmee wat vrienden. Maar er waren zelden temmers of draken die een echte groep om zich heen hadden en zich beter op hun gemak te voelen. De groep de Lotus Strijders zou ook zijn voor de gezeligheid, om een hechte band tussen de leden te vormen en misschien ook bepaalde angsten tussen draken en temmers te verminderen en hopelijk zelfs te laten verdwijnen.
Maar er was een ander probleem. Een probleem dat Adira al haar hele leven met dingen verhinderde; ze was blind. Ze kon geen draken of temmers zien en daarom zou het leiden van deze groep moeilijk worden. Maar Adira liet zich nooit, maar dan ook nóoit, door haar handicap uit het veld slaan. Ze zou de groep hoe dan ook oprichten en zorgen dat het met beide benen op de grond bleef staan, net zoals Adira. Maar omdat Adira het misschien toch niet in haar eentje af zou kunnen had ze de hulp van een vrolijke draak genaamd Angel opgeroepen. Ze zou mede-leider worden, of eigenlijk onderleider, en zou vooral de draken leiden. Misschien was het jammer dat dat zo gescheiden moest gaan maar als er activiteiten zouden worden gehouden zou Adira niet mee kunnen met een jacht of iets dergelijks. Dat zou Angels taak zijn.
En dat had Adira allemaal geregeld de laatste tijd. Ze had het er druk mee gehad maar nu was het eindelijk gelukt, nu was ze eindelijk klaar. Vandaag zou het échte werk beginnen en zou ze de groep oprichten. Vandaag kwam de groep 'de Lotus Strijders' tot stand.
Adira hield in en stopte. Ze keek rond - totaal nutteloos - en inhaleerde diep in en uit. Dit waren de zonnige velden en het zou perfect zijn om de groep op te richten. Een open plaats waar iedereen haar kon zien, waar iedereen kon zien dat Adira vandaag een groep zou oprichten. Ze zou de draken sneller opvallen en ze zouden dus eerder naar haar toe komen als ze gezien werd. En Adira was niet bang voor aggresieve draken, daar maakte ze zich nu geen zorgen om.
In eerste instantie vroeg Adira af hoe ze leden zou kunnen loepen, ze kon moeilijk reclame rond gaan schreeuwen zoals de mensen op de markt dat deden, dat zou waarschijnlijk niets helpen. Adira had een ander idee. Ze legde haar rechterhand in een verwrongen kommetje langs haar mond en duwde haar linkerhand er met gespreidde vingers tegenaan. En toen ze haar stembanden in werking zette en ondertussen met haar linkerhand het geluid vervormde klonk het precies zoals ze verwacht had. Het klonk als het geluid van een roofvogel. Dat leek misschien raar maar het zou later misschien een teken worden in deze groep, om elkaar tot hulp of ten strijde te roepen. Andere groepen of eenlingen zouden het geluid simpelweg herkennen als de roep van een roofvogel maar de Lotus Strijders zouden meteen weten wat ze te doen stonden.
Angel zou straks ook nog komen maar dat was nog even wachten. Adira had niets afgesproken met Angel over de tijd die ze zouden prikken of de manier waarop ze het zouden doen. Ook niet over de plaats waar hun territorium zou komen. Eigenlijk nog vrij weinig maar dat zou later nog komen. Ze zou Adira's stem misschien herkennen in de roep van de vogel en zou komen. Er zouden in ieder geval hopelijk veel leden op af komen.

[Alleen leden of mensen die lid willen worden van de Lotus Strijders]

Angel was net op weg terug van het jagen toen ze het geluid van een roofvogel hoorde... Om deze tijs was dat niet onmogeliijk mara wel zeldzaam. Ze maakte rechts omkeerd en landde op de plek waar het geluid vandaan kwam. Even ging er een pijnscheut door haar lichaam van de grote open wond die ze had opgelopen tijdens een zwaar gevecht. Ze was nog niet zo lang geleden wakker geworden uit haar eindeloze nachtmerrie die Toxic had veroorzaakt. Oot zou ze wraak nemen maar eers moest ze beter worden en op krachten komen voordat ze de strijd weer aan zou gaan meet het gevaarlijkste wezen op deze aarde. Angel zag Adira met haar handen aan haar mond staan. "Adira..." even was het stil "Ik heb voedsel" zei ze kort en keek op zich heen. Het nog verse hert wat ze net had gevangen gaf een heerlijke geur af. "Lust je rouw vlees of heb je liever brood?" vroeg ze met haar zachte stem terwijl ze een leren bundeltje aan één van haar voorpoten vastmaakte. Ze keek om zich heen, de zwoele zomerwind streelde het hoge gras terwijl het zachtjes golfde. Het was zo kamlerend om te zien hoe de zon haar eerste zomerstalen over DW uitstreek. Angel ging zitten een keek weer naar Adira, wachtend op een reactie

In een kleermakerszit zat een meisje van ongeveer achttien tot twintig tegen een boom geleund. Op haar schoot lag een dikke lange tak. Het zag er niet uit alsof hij zomaar van de grond was geraapt, nee het leek wel of de tak ooit uit twee bestond maar nu vervlochten was met elkaar. Eigenlijk was dit maar schijn. Aiwendil had het zelf gemaakt, het was niet alleen mooi maar het zorgde voor meer stevigheid en grip. Geconcentreerd ging ze te werk. Een klein mesje, misschien net iets groter dan een een normaal zakmes had ze de tak aangepast naar eigen smaak. Veel mensen dachten bij een tovernaar of heks een bezemsteel, een hoed, een baard en een staf. Domme mensen, vond ze, een staf was zoveel meer dan een lange stok met een bol erin. Ze zette het lemmet aan het stuk hout en schraapte langzaam een stukje bast eraf. Het plaatje hout dat eraf werd geschraapt krulde zich automatisch om en viel op de grond naast de andere gekrulde zaagsel. Ze zat hier nu al een tijdje, een wapen maken eiste je tijd op. Dat niet alleen, je moest ook geduld hebben en soms geld om het juiste materiaal te kunnen aanschaffen. Deze tak had ze gevonden in een van de oudste bomen van het bos, zijzelf opgegroeid in het bos van Dragon world kende elke boom met zijn takken en bladeren. Ze had tot haar achttiende alleen maar binnen in het bos geleefd. De wereld eromheen had ze nooit willen zien, toen was ze nog schuw voor mensen. Dat was ze eigenlijk nog steeds wel een beetje. Toen ze klein was en haar ouders dood was ze na een paar eenzame dagen de weg naar het dorp gevolgd. Ze was vrijwel meteen weggejaagd, ze was anders dan de andere mensen. Eigenlijk was ze niet eens echt een mens. Haar puntige oren en kledij bewezen dat. Ze had andere kleren dan de normale mensen, ze had een cape maar dat was vooral om als deken te functioneren in de koudere dagen. Haar gezicht was wat smaller en haar kin kwam meer uit als een druppelvorm en was scherper dan bij mensen. De meeste wisten dat niet eens, alleen de puntoren kwamen voor hen bekend voor. Sinds die dag was ze nooit meer naar het dorp gegaan en had geen contact meer met mensen, nou ja. Een iemand, een oude houthakker die haar soms wat gaf toen ze kleiner was. Tegenwoordig verdiende ze geld aan hem maar dat was nu gestopt. Toen ze hem laatst weer wou bezoeken om hem op de hoogte te houden van de dingen die er waren gebeurd zag ze dat zijn huis op slot was. Ze had zelf de deur opengemaakt en zag de man die als een soort vader voor haar geweest was dood op de grond liggen.
Gelukkig had ze nieuwe vrienden gevonden, draak en mens. Eerst kliennie en Rainbow. Beide mocht ze erg graag en Kliennie hoorde bij een van haar beste vrienden. Daarna kwam ze Mudly tegen en iets later ook hem weer, nu als drakentemmer van de rode draak Darko. Ze had nooit gedacht dat die jongen met het rode bos haar ooit iets in haar los had weten te krijgen. Iets wat altijd opgeborgen had gezeten met een groot slot erop. Naast hem beschouwde ze Horus, een draak uit een andere wereld, ook als een van haar vrienden.
Tevreden keek ze naar haar wapen. Het hout was licht van kleur vanwege het slijpen en de zonnestralen die erop waren gekomen op verschillende tijdstippen. Een roep deed haar kort opkijken. Het leek op een vogel maar ook weer niet. Ze spitste haar oren en kreeg een naecho te horen van het geluid. Nee, het was een mens. Ze grinnikte lichtjes en stond op. Ze klopte snel het zaagsel van haar kleren en stopte haar nieuwe staf aan haar gevest die ze ervoor had gemaakt. Kort spande ze haar spieren en zetten het toen op een lopen.

Aiwendil had gehoord dat Mudly bij deze groep ging. Zelf leek het haar wel leuk, weer is een keer een andere ervaring en zo zou ze misschien weer wat minder schuw worden. Aan haar heup bonkte zachtjes de staf en een gevest van een kling heen en weer door het snelle lopen en springen over de obstakels heen. Op haar rug kon je ook nog is zachte bonken horen van haar elvenboog en pijlkoker. Dat waren de wapens die zichtbaar waren, in haar ene laars zaten nog een paar speciale pijlen verstopt en in de andere een simpel werpmesje. Je wist maar nooit wanneer je die nodig had. In haar tenue zat nog een dolk verstopt om zo nodig extra mee te pareren.
Haar ademhaling ging regelmatig en rustig, inademen door haar neus en uit via haar mond. Haar blonde lokken wapperde wild achter haar aan en haar blauwe ogen flitste langs de omgeving. Onder haar voeten begonnen grassprietjes te ritselen en werden omlaag geduwd door haar gewicht. Meestal liep Aiwendil zonder geluid te maken maar dit keer ging ze daar te snel voor. Ze lette er ook niet op maar het was meer een automatische geworden bij haar om geruisloos te lopen. Al snel kwamen de geuren van kruiden en bloemen die haar neus prikkelden. Zonder erbij na te denken stopten ze met rennen en nam een draf aan. Onder haar voeten zag ze al het gras en bloemen. Ze stond dus al in het veld. Verder op vonden haar ogen een klein gestalte samen met een grotere draak. Rustig op haar dooie gemakje kwam ze eraan met een stevige pas. Zonder te hijgen stopte ze en liet kort haar blik wat keurend over de twee leiders, dat nam ze aan, van de groep glijden. Bij deze groep wou Mudly dus. De draak zag er indrukewekkend uit dat moest ze toegeven. Het meisje zelf leek van haar leeftijd. Een nieuwe bries speelde met de lokken die in haar gezicht waren gevallen tijdens het rennen en ze vielen weer bij de rest terug uit haar gezicht. 'Ik kom me aanmelden voor je groep.' Zei ze simpeltjes nadat ze was uitgekeken op de twee en de omgeving om haar heen. Zij was zo te zien de eerste.

[Damn Angel was me net voor xD]
[Wapen van Aiwendil (Zie tweede staf, zo'n soort vorm alleen eindigt het rond en zijn ze zijkanten scherp. Haar zwaard kan je zien in de derde rij van links. Naast de ''bijl'']

Adira hoorde niet veel later na haar roep pootstappen. Het klonk zwaar, groot. De passen waren voorzichtig maar alles duidde er op dat het een draak was. Adira draaide zich naar het geluid en wachtte geduldig tot de pootstappen dichtbij haar waren en stopte. Eigenlijk wilde ze zelf al wat zeggen maar de draak was eerder.
'Adira...' Adira herkende meteen de stem van Agnel. 'Ik heb voedsel,' zei Angel. 'Lust je rouw vlees of heb je liever brood?' Deze vraag had Adira eigenlijk niet verwacht. Ze was niet kieskeurig maar het zou toch wel logisch zijn dat ze brood boven rouw vlees verkoos? Nou ja, draken zouden waarschijnlijk voor het vlees gaan, misschien kon Angel zich daar niet helemaal in inleven. En dat maakte ook niet uit.
'Het liefst brood als je dat bij je hebt,' antwoordde Adira. Ze was nog steeds een beetje afwezig, met haar gedachten bij het oprichten van haar groep. 'Ik hoop dat er snel leden komen,' zei Adira tussen neus en lippen door. Ze hoefde en verwachtte ook geen antwoord maar ze moest gewoon zichzelf even uiten. Ze was de laatste tijd al heel erg druk geweesd met het organiseren en regelen van het doen en laten van haar toekomende groep en had nu heel even rust. Er zouden zo wel leden komen maar ze had nu heel even een moment van rust en tegelijkertijd ook van opwinding. Ze was erg opgewonden van het feit dat haar groep waarschijnlijk heel binnenkort tot stand zou komen als de eerste leden zich aan zouden melden.
Plotseling klonken er andere stappen in haar richting. Een mens deze keer, Adira's hart maakte een sprongetje van opwinding en ze draaide alweer om haar as naar het geluid toe. Haar ogen keken recht vooruit, hopend dat ze het persoon aankeek. De voetstappen kwamen dichter en dichterbij tot ze uiteindelijk vlak voor Adira stilstonden.
'Ik kom me aanmelden voor je groep,' klonk de stem van een meisje. Op Adira's gezicht speelde een glimlach op die ze bijna niet in toom kon houden - normaal deed ze weinig met gezichtsuidrukkingen maar ze was zo opgewonden.
'Dat kan, voorwaardelijk.' De vreugde was in Adira's stem niet te missen. 'Je bent de eerste. Ik heet je welkom in de groep "de Lotus Strijders,' begroette Adira. 'Ik ben Adira en de leider van deze nieuwe groep.' Daarna ging Adira's hoofd met een knikje naar Angel. 'Dat is Angel.' Verder zei ze niets over Angel aangezien ze wel dacht dat ze zichzelf graag zou voorstellen.

[Flutpost xD Beetje afgeraffeld :] ]


[Ik wil niet zeuren maar deze zin snap ik écht niet x'D "Een klein mesje, misschien net iets groter dan een een normaal zakmes had ze de tak aangepast naar eigen smaak." Sinds wanneer zijn meisjes net iets groter dan een normaal zakmes? :'D ]

Mudly liep met kalme trend door de bossen. Zijn ogen gericht op alles dat bewoog. Hij had zich aangemeld voor een groep. Hij had wel wat behoefte aan wat gezelschap op hem heen en dit was een vorm er van. Zijn ogen keken naar iedere spoor dat leek op een prooi. Maar op het moment dat hij een roofvogel hoorde spitste hij zijn oren. Roofvogel, jaagt, voedsel... schoot het snel door zijn gedachten. Hij grijnsde en rende richting het geluid. Hij rende het bos uit en kwam op het veld terecht. Even verblind door de zon maar later duidelijk zichtbaar wat er gaande was. Er was helemaal geen roofvogel. Er was een persoon, met een draak en....Aiwendil! Hij glimlachte en liep met een wat snellere pas naar haar toe. Achter haar legde hij zijn handen voor haar ogen. "1 keer raden..." sprak hij kalm en glimlachte. Toen hij zag dat Adira er stond haalde hij gelijk zijn handen weg en stopte deze in zijn zak. "Ik neem aan dat je Adira bent.." sprak hij kalm. "Ik heb al wat over je gehoord..." sprak Mudly met het volste respect in zijn stem. Zijn ogen keken daarna naar de draak. Hij had deze nog nooit gezien. Rustig en met kalme blik keek hij kort naar Aiwendil. "Heb je gemist..." sprak hij zonder woorden door zijn lippen te bewegen. Hij hoopte maar dat ze begreep wat hij bedoelde. Zijn ogen gingen weer naar Adira en wachtte op een reactie die zou kunnen komen.

Na haar woorden kwamen er vrijwel meteen een glimlach op de lippen van het meisje. Misschien was ze bang geweest dat niemand in haar groep zou willen. Aiwendil vond dat ze nergens reden had om bang voor te zijn, misschien kwam Darko ook wel in de groep maar dat wist ze niet zeker. In ieder geval waren er altijd wel draken en mensen die vriendin wouden en in een groep gingen en anders hadden ze wel vrienden die erin zaten. Draak en temmer bleven ook graag bij elkaar dus de groep zou zich vast goed opvullen. Jammer genoeg voor haar had ze geen draak, al zag ze er ook geen behoefde in. Als een draak haar als temmer wou en zij die draak dan was het goed, maar je had ook mensen die ze vingen en dan afmatte. In de plaats van het vertrouwen van de draak te winnen en vriendschap te sluiten matte ze het beest af. Ze zouden hem breken tot het geen fut meer over had en levensmoe was. Dat noemde zij temmen en Aiwendil walgde ervan en probeerde de drakenjagers hun plannen ook zo veel mogelijk te dwarsbomen. Haar blik gleed naar de draak, Angel noemde Adira haar. De elf kon wel snappen waarom ze zo heten, de draak was prachtig. Ze deed haar denken aan een vogel, maar dan groter en sierlijker, mooier ook want de kleuren op haar schubben en veren waren van allerlei kleuren. Aiwendil durfde bijna te beweren dat ze mooier was dan Rainbow. Ze glimlachte kleintjes. 'Ik heet Aiwendil.' Sprak ze helder. Ze vroeg zich kort af wie er nog meer zou komen behalve Mudly, hopelijk kon ze het met hen vinden. Ze was slecht in haar irritatie te onderdrukken en hield niet van toneel spelen. Doen alsof je iemand mag terwijl je diegene niet kon uitstaan. Onzichtbaar zuchtte ze, dan moest ze waarschijnlijk met Adira of Angel praten om het probleem uit de lucht te blazen. Hopelijk hoefde ze dat nooit te doen.
Opeens voelde ze twee warmen handen die haar ogen bedekten. Een brede glimlach sierde haar gezicht en haar hart maakte een sprongetje, Mudly. Zijn stem klonk helder in haar oor het waren net mooie klanken uit een speelstuk. Zo snel als de handen er waren verdwenen ze weer in de zakken van Mudly. Met moeite hield ze een grinnik ik. Hij leek nu pas door te hebben dat de leiders van Ls er al waren. Ze keek hem aan en zag zijn lippen bewegen zonder dat er geluid uit kwam, maar die had ze helemaal niet nodig om te begrijpen. Lichtjes voelde ze het bloed naar haar wangen stijgen. ''Ik jou ook.'' Vormde haar lippen zonder een klank over te spelen. Ze wou niet weten wat Adira en Angel wel niet van hun dachten. Maar het wat eventjes geleden dat ze hem gezien had. Nu hij er was kon niemand haar dag verpesten.

Mudly stond kalm naast Aiwendil en zag haar rood worden. Hij zag wat ze probeerde te vertellen en knikte. Hij keek naar Adira en glimlachte vriendelijk. Het zou misschien vreemd zijn om orders op te gaan volgen van een jonger iemand maar het deerde hem niet. Hij had vertrouwen in dit jong persoon. Ze zou een goede leidster worden, dat voelde hij. Ineens bedacht hij zich iets. "Adira, ik heb een vraag. Waar wil je je schuilplaats van je groep plaatsten..." vroeg hij. Deze open plek leek hem iets onwaarschijnlijk. Het leek hem in ieder geval niet verstandig jezelf zo open te plaatsen. Ach ja, het was de keuze van Adira. Kalm keek hij naar Adira. De leidster zou vast wel door hebben dat ze wat hadden en het maakte hem niet uit. Het was het feit dat Aiwendil er was en dan kon niets zijn dag nog kapot maken.

Een grote rode draak vloog rustig door de lucht, zijn vleugelslagen waren van ver te horen. De wond op zijn rug tussen zijn vleugels in was nog niet helemaal geheelt, maar zijn koppigheid dreef hem voort. Hij had van een paar draken gehoord dat er een nieuwe groep was opgericht De lotus strijders. Zijn nieuwschierigheid had het van de normale norse kant over genomen en hij was opzoek gegaan naar de plek waar ze samen kwamen. De zonnige velden gleden onder hem door tot Darko twee benekde zag staan. Het waren Mudly en Aiwendil, maar de andere twee kende Darko nog niet, maar eerst dacht hij dat Rainbow hier de groep leiden, maar al snel kwam hij erachter dat Het Rainbow helemaal niet was, maar een andere veelkleurige draak. Darko zetten de landing in en kwam vlak achter op de zachte grond. De klap opvangend door mee te gaan bij de landing zorgde vast door een flinke beving? Eerst drukte hij zijn snuit tegen Mudly's achterhoofd er voor wakend dat de jongen niet zou vallen en hij knipoogde naar Aiwendil, daarna richte Darko zich in zijn volle lengte op en zijn rug kwam nog net niet boven de boomtoppen uit. 'Ik heb gehoord dat hier de ontmoetings plek is van de LS?' vroeg Darko en hij keek van de veelkleurige draak naar het mensen meisje. 'Wie van jullie heeft hier de leiding, ik zou me graag willen aanmelden.' voegde Darko eraan toe en wachten geduldig. De wond tussen zijn vleugels schrijnde, maar Darko gaf er geen aandacht aan en bleef naar het tweetal voor hem kijken.

Mudpaw liep door een enorme bloemen veld. Ze was adira kwijtgeraakt toen ze op zoek ging de krater. Nieuwschierig zocht ze naar haar. Een rode draak vloog boven haar hoofd. Ze besloot om hem te volgen. Ze moest wel snel zijn om het te volgen. ze rende en rende. Maar langzaam werd ze uitgeput. Ze stopte en rustte even uit. Ze zocht wat om te eten. 'nou alleen maal gras en bloemen. Het gezoem van een beest irriteerde haar. Met haar poot probeerde ze het wezentje uit de lucht te halen. Raar keek ze naar het dode wezentje op haar poot. 'zou je dit kunnen eten?' dacht ze. Voorzichtig likte ze aan het wezentje. Het smaakte niet perfect maar het was wel eetbaar. Ze zocht naar nog een. Net boven een bloem vloog net een beestje. Snel pakte ze het en at het op. Ze had nu wel weer wat energie maar waar is die draak nou? Haastig rende ze in de richtig waar ze de draak zag verdween. ze bleef maar rennen. eindelijk zag ze de enorme draak weer. hij was niet alleen. vele waren er ook nog bij. ze stapte voor bij de draak en zocht naar adira. ''Ik heb gehoord dat hier de ontmoetings plek is van de LS?'' hoorde ze van de rode draak. ''Wie van jullie heeft hier de leiding, ik zou me graag willen aanmelden.'' mudpaw keek om. 'aan melden?' dacht ze? 'wat is dat?' mudpaw kende veel woorden maar dat soort woorden nou net weer niet. ze keek weer voor zich uit. haar oren spitste zich. ze hoorde i een bekende ademhaling. 'adira!' dacht ze. snel liep ze naar haar toe. ze keek haar aan. wat niet echt veel nut had. ze spinde even zacht. om te laten weten dat zei het was. mudpaw ging in de richtig staan van de andere draken en mensen. luisterend naar hun woorden.