A new meeting.

Langzaam draaide ze met de draak mee. ''Hé? Wat ben je nu aan het doen?''vroeg ze nieuwsgierig. Ze bleef meedraaien tot ze er duizlig van werd. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze naar de vlammen. ''UHm...is dat de bedoeling?''vroeg ze nieuwsgierig. Ze had wel zin in een spelletje dus begon met de vlammetjes te spelen. Het leek alsof ze gehypnotiseert was door de vlammen. Ze keek onder haar naar de blauwe vlammen en stak haar nek onder haar buik. Iets te ver blijkbaar om de ze en koprol naar voren maakte. Snel stond ze op. Ze trok haar wenkbrauwen weer op. Wat was die draak nou aan het doen? Nou ja... Rustig bleef ze zitten. Een beetje onderuitgezakt zelfs.... Het zal wel. Ze keek omhoog naar de wolken. Héé! Die leek op een konijntje en met haar poot probeerde ze de wolk te vangen. AL ging dat niet natuurlijk. Met een diepe zucht gaf ze de hoop op. Nou ja.. Dan maar vlammetjes vangen en vrolijk ging ze weer met haar poot op de vlammen slaan. Ze deden niets eens pijn! Met een nieuwsgierige blik keek ze weer naar de draak

Twilight merkte de snel afgeleide eigenschap van de jonge draak op. Dat beviel haar niet. De draak zette zich over haar angst heen en ging met de vlammen spelen, dat beviel haar dan weer wel. Na even naar het kleintje hebben gekeken gleed de blik van Nagada naar Twilight die haar nieuwsgierig bekeek. De vlammen loste op en Twilight wendde haar blik van het jonkie af en keek naar Rainbow, ze stond op en liep weg van het jonkie en ging langs Rainbow zitten. Ze was deels helemaal niet tevreden over het gedrag van het draakje, onrespectvol, snel afgeleid. Maar het kleintje had ook goede eigenschappen, nieuwsgierigheid, durf. Maar ze was nog jong, misschien ging ze zich later anders gedragen. Tot nu toe had de oude draak geen hoge pet op van het rode draakje. Helemaal niet zelfs. De vlammen kwamen niet meer terug en Twilight ging ontspannen liggen zodat ze niet zo neer moest kijken op de andere. De oude draak keek even recht in de ogen van Nagada, waarna ze direct haar blik terug afwendde en naar de wolken staarde, niet voor figuren, maar voor de rust die ze uitstraalde. Haar blik gleed na een hele tijd terug naar de andere en bleven even hangen bij de elf.

Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Mudly die Kliennie leek te bekijken. Haar blik bleed kort weg en twee handen voelde op haar schouders en ze hoorde Mudly grinniken. Zacht begon ze te lachen en liet ze meetrekken. "Kijk maar uit, vrouwen met wapens zijn dodelijk." Grijnsde ze en werd weer losgelaten. Haar blik ging naar Twilight en de andere draken. Ze voelde zich soms wat bekeken door de blauwe draak maar ze hield het maar op nieuwsgierigheid. Nagada leek wat bang te zijn geworden door de presentatie van de draak, het was waar dat ze erg groot was. Ze torende zelfs boven Rainbow uit, in gedachten probeerde ze een draak te bedenken die misschien groter was. Darko was een optie, Horus waarschijnlijk ook, ze wist het niet zeker misschien waren alle mannetjesdraken groter dan de ander. Rustig keek Aiwendil vanaf haar plaatsje op het gras naar het traceren tussen de draken. Rainbow duwde haar neus tegen haar pleegdochter en fluisterde iets wat zelfs zij niet kon horen. Ze lette er niet echt op, Nagada kwam weer te voorschijn. Een kring van blauwe vlammen danste om Twilight en Nagada heen. Eerst was leek het draakje het niet helemaal te begrijpen en was wat schuw. Tot ze ermee begon te spelen en vroeg wat die dingen deden. Het vuur verdween weer en ze zag de blauwe draak kijken. Het leek er niet op dat ze heel tevreden was, waar ze ook kaar tevreden over moest zijn. De zon scheen fel op hen neer en schoten de heetste zonnenstralen af die hij in zijn arsenaal had liggen.
Verlangend ging haar blik naar het water. Een kriebelend gevoel van bekeken te worden voelde ze op haar achterhoofd. Toen Twilight was aangekomen had ze iets gevoeld wat ze geen plaats kon geven. Gelukkig was het na een tijdje verdwenen maar ze gokte dat het Twilight was geweest. Kalmpjes keek Aiwendil terug. Twee blauwe ogen staarde richting twee andere blauwe ogen. Na een tijdje verbrak ze het oogcontact. Zonder iets te zeggen begon ze haar wapens uit te doen. Met snelle vingers knoopte de cape los en trok haar laarzen uit. "Ik weet niet hoe het met jullie zit maar ik voel me gaar." Ze grinnikte en rende toen naar de kant van het meer en nam een duik. Ondanks de witte handschoenen die ze nog aanhad voelde ze haar vingers nat worden, het water klapte in haar gezicht open het was heerlijk verkoelend. Een tijdje liet ze zich onderwater drijven en keek naar wat visjes toen ze weer omhoog kwam om adem te happen. Haar blonde lokken hingen nu vlak langs haar gezicht, een verdwaalde ook duwde ze achter haar oor en begon rustig te trappelen op haar plaats. "Het water is heerlijk hoor!" Zei ze luid en dook weer kopje onder. Het was waar, het water was zo helder dat ze er alles door kon zien geen vuil of viezigheid. Alleen heerlijk koel water.

Rainbow keek rustig toe toen Twilight het jong uit testen en vertrok haar bek iets of wat toen Nagada met de blauwe draak mee draaiden en ondertussen vragen stelden, maar al snel begon ze te spelen met de vlammen en leek het goed te komen. Twilight liep bij Nagada weg en ging naast Rainbow liggen. Aiwendil dook het water in en Rainbow trok het hert dat ze nog even geleden had gevangen naar zich toe en begon te eten. Haar maag maakte geluiden waar ze zelf niet zo blij van werd en het leek of haar maag zichzelf bijna op wilde vreten en opende zich weer toen het hertenvlees via haar slokdarm naar binnen gleed. De woorden van Aiwendil waren verlokkend.

Mudly keek naar Aiwendil en glimlachte. Hij hoorde haar woorden en grinnikte. "Kun je nagaan hoe dodelijk mannen zijn als ze wapens hebben..." zij hij grinnikend. En glimlachte. Op het moment dat hij Twilight zag landen verstarde zijn blik. Direct voelde hij dat hij doorzocht werd. En het was overweldigender dan hij ooit gevoeld had. Normaal als zijn tweede kant een bezoekje bracht aan de buitenwereld zocht het eerst alle recente gebeurtenissen af zodat hij er gebruik van zou kunnen maken. Het zelfde gevoel alleen tien maal zo sterk kwam door hem heen. Hij draaide zich direct naar de nieuwkomer. Hij was degene die het deed. Hij liet het echter toe. Hij was het wel gewend. Kalm keek hij naar hoe het draakje reageerde. En ook hij vond dat de draak snel afgeleid was. Maar het durf was iets dat het weer goed maakte. Mudly glimlachte toen Aiwendil van plan was een duik te nemen. Hij legde zijn wapens ook neer en deed zijn cape uit. Hij trok zijn shirt uit en hield zijn broek aan. Hij rende naar het meer en sprong er in. Daarna keek hij naar Aiwendil terwijl hij een paar rode lokken uit zijn gezicht.

Twilight was niet van plan het water in te gaan, maar keek wel toe hoe de twee mensen erin gingen. De grote blauwe draak glimlachte, ze had het niet zo vreselijk warm. Ontspannen gaapte ze eens. Ze grijnsde toen ze Rainbow ze eten, ze had net een beer op, dus ze had niet meer zo'n honger. Alhoewel... een hertje zou er nog wel bij gaan. Maar nee, nu niet. Straks misschien. Ze keek toe hoe Mudly en Aiwendil in het water doken. Ze was gefascineerd door hen, ze waren anders dan ze mensen kende. Vooral de elf, die trok haar aandacht heel fel. Ze was nog anders dan ze gewoon was. Ze schonk geen aandacht aan Nagada meer. Maar ze was dan wel weer zo vriendelijk om de vlammetjes terug naar haar te sturen en speels rond haar te laten cirkelen en haar te kriebelen. Ze waren niet eens heet, ondertussen liet ze blauwe golven over haar heen dansen die koelte gaven en ze keek ondertussen gewoon door naar de twee mensen, ze keek ook naar de rimpelingen in het water. Een zacht briesje stak op dat iedereen wat koelte gaf. Vrolijk keek de draak rond zich en leek tevreden met de situatie. Ze legde haar grote kop op haar voorpoten die over mekaar lagen en luisterde naar de vogels die floten. Haar ogen sloten zich, maar ze bleef wakker. Ze nam het genoegen met nog wat rond te snuffelen in de andere hun gedachten, daarnet was maar een heel vluchtig bezoek geweest. Ze ging natuurlijk niet naar de persoonlijke delen van hun leven kijken, dat deed ze nooit. Maar ze keek in herinneringen die ze nog wisten en andere dingen, vooral bij de elf en bij Mudly deed ze dat, Mudly intrigeerde haar, maar ze wist nog niet zeker door wat.

Toen Rainbow haar maag gevuld had met hertenvlees keek ze op naar een grote beer die hun kant op kwam gelopen. Het bloed had zijn aandacht getrokken en ze had nog wat vlees aan het karkas laten zitten, dat eigenlijk voor Nagada of Kliennie bedoelt was. De helft trok de van het karkas af zodat ze het kopstuk in haar bek had bengelen. Ze stond op en liep naar de beer toe die dreigend begon te grommen, maar al snel bedaarde het zich door de rustige blik in de ogen van Rainbow en ze legde het kopstuk van het karkas voor de beer neer en draaide zich om. De bruine beer was een kop kleiner dan Rainbow en het viel het karkas aan waarna het in zijn bek nam en weg rende. Intussen was Rainbow alweer bij het achtergebleven stuk en keek naar Nagada die nog aan het spelen was met Twilight's vlammen. haar blik gleed richting Kliennie en ze schoof het stuk zijn kant op, waarna ze naast Twilight ging zitten die naar Aiwendil en Mudly aan het kijken was. "Leuk stel he die twee?" vroeg Rainbow in haar gedachten aan Twilight en ze keek ook rustig toe.

Mudly zwom rustig een aantal rondjes door het water. Tot op een gegeven moment dat hij hetzelfde gevoel weer kreeg. Iemand doorzocht zijn gedachten en zijn blik ging direct naar Twilight. Maar ditmaal was Twilight niet de enige die er bezig was. Wie betreed er....Ik elimineer ze... sprak de kille stem van Mudly's tweede kant.
Ineens greep Mudly naar zijn hoofd. Hij kreunde licht. Een enorm stekend gevoel raasde er door. Hij wist wat er zou gebeuren en dook daarom direct onder water. Hij liet zich half naar de bodem zakken en keek naar zijn lokken die langzaam donkerder kleurden. Echter hield de verandering maar voor de helft stand. Mudly bleef mens en moest weer adem halen. Hij zwom naar boven en hapte naar adem. "Aiwendil!..Hij is er weer of niet?" sprak hij wat luid. Zijn linkerkant had nu zwart haar en een rood oog. Maar in tegenstelling tot de vorige keer had Mudly nu de volledige controle over het lichaam. Hij wist wat de oorzaak was. Twiligt! Doordat die in zijn gedachten zat was de tweede helft niet in staat om de controle te nemen. Al vocht hij er wel voor. Als je het als een filmpje zou weergeven. Zou er een Mudly met zwart haar en rode ogen tegenover de draak staan en vechten zodat deze er uit kwam. "Je hebt lef, om zomaar binnen te dringen...." sprak een kille stem uit Mudly tegen Twilight. Echter sloot Mudly zijn ogen. Denk aan iets kalmerends, iets wat de tweede kant overtreft. Hij dacht kort aan Aiwendil, toen aan de bolionsoep die zijn moeder altijd maakte, en daarna kwam de pak slaag van zijn leermeester in verzorging. Die klap met de stok was een sleutel geweest en Mudly voelde dat de tweede kant zich langzaam terugtrok. Mudly opende langzaam zijn ogen en keek naar het water. De rest had eveneens gehoord wat hij, of beter gezegd zijn bezeten kant, had gezegd.

Twilight gromde direct toen er een ander bewustzijn tegen haar sprak. Ze sprong overeind en begon luid te brullen recht in Mudly's gezicht. Ze vocht nog veel feller als Mudly en bleef in zijn geest. Ze hielp Mudly bij het concentreren op kalmerende gedachten en deinsde achteruit. Ze hoorde allemaal exact wat Mudly had gezegd en Twilight gromde fel naar hem toen hij zijn ogen terug opendeed en er kwam rook uit haar neusgaten. Ze liet haar bewustzijn als een golf door het zijne razen en kwam elk klein detail van zijn leven tegen, elke facet van zijn ervaring werd grondig bestudeert. Alles, alles wat hij ooit had gedacht, ooit gedaan onderzocht ze. Uiteindelijk stond ze recht tegenover hem terwijl ze boven hem uittorende, en niet zo'n klein beetje. Ze keek hem woedend aan en trok haar gedachten uiteindelijk terug en liet haar tanden zien. Ze vertrouwde hem nu voor geen meter meer. Ze kende hem nu even goed als hij zelf deed, wist alles wat er te weten viel van zijn leven en was achterdochtig jegens hem. Ze gromde oorverdovend en liet vlammen langs hem heen cirkelen, ze was bang en woest tegelijk, hoe durfde hij haar geest proberen buiten te dringen? Hoe waagde hij het! Ook al was het zijn bezeten kant geweest, ze vertrouwde het niet. Helemaal niet zelfs!

Mudly zag wazig door dat de slechte kant zich zo snel had terug getrokken. Maar desondanks zijn wazige zicht was zijn hoor scherp. Hij hoorde Twilight tegen hem brullen. Hij sloot zijn ogen. Hij voelde dat Twilight ieder gedeelte doorzocht. Hierdoor kwamen negatieve herrineringen naar boven. Teveel negatieve herrineringen. Ineens opende hij zijn ogen en keek recht in de ogen van Twilight. "Stop het, nu..." vroeg hij kalm maar met een trillende stem. Echter hield het niet op. Hij rende nu het water uit en greep zijn zwaard. Echter kwam er een cirkel van vuur om hem heen. Hij slikte. Zo snel hij kon trok hij zijn kledij en wapenuitrusting aan en keek naar het vuur. Het bleef maar een laagje. Als hij snel was. Hij rende recht op het vuur af en sprong. Het zorgde er voor dat hij maar even in contact was en niet verbrand werd. Hij rookte licht na en keek strak naar twiligt. Hij hield zijn zwaard verdedigend voor zich. Hij stopte echter ineens en liet zijn zwaard vallen. ineens kwamen de herrineringen van Maylin en Milo naar boven. Dit werd hem teveel. Verslagen zakte hij door zijn knieën en ving hem op met zijn handen. Hij sloot zijn ogen. Zijn tranen vormde donkere cirkels in het zand onder hem. "Stop het, STOP HET!..." schreeuwde hij het laatste. Terwijl zijn tranen bleven stromen.

Mudly volgde al snel het water in. Grijnzend dook ze onder en keek hoe ver ze onder water kon komen. Haar longen leken haast te klappen toen ze uit haar lucht kwam en zwom snel weer naar het wateroppervlak waar ze Mudly zag zwemmen. Snel haalde ze een hap lucht en lachte en keek naar de kant. Alle drie de draken bleven droog aan de kant zitten net zoals Kliennie. Vrolijk zwaaide ze naar hen en zwom om Mudly heen. Ze was benieuwd of draken die geen waterdraken water wel in het water konden zonder dat er iets gebeurde. Ontspannen dobberde de elf in het koele water. Haar ogen gesloten voor de felle zon waar ze onderlag. Een onprettig gevoel dat ze eerder gevoeld had kriebelde in haar buik. Ze huiverde en deed haar ogen weer open, wat een rot gevoel. Ze hief haar hand op waar haar handschoenen nu strak aan vastgeplakt zaten. Ze spande en ontspande haar hand weer en ging weer normaal zwemmen. De stem van Mudly deed haar opschrikken. Voor haar zag ze de ene helft Mudly en de andere kant de bezeten kant. Haar kaaklijn trok zich strak aan en ze grimaste en knikte. 'Het is er weer.' Fluisterde ze, ze wou niet dat de rest ongerust zou worden. 'Wat is er aan de hand? Waarom komt het nu op?' Ze huiverde licht en keek over Mudly's schouder naar de rest. In plaats van een antwoord kreeg ze een kille stem te horen die tegen Twilight gericht werd. Kort ging haar blik naar de blauwe draak, had zij dat onprettige gevoel veroorzaakt. Haar aandacht ging snel weer naar Mudly. Alles ging heel snel, Twilight begon te brullen en blauwe vlammen cirkelde om mudly heen. Boos en geschrokken zwom ze snel naar de kant achter Mudly aan die meteen zijn zwaard greep. Hij hield het vast alsof hij iets wou verdedigen, tegen Twilight maar die liet hij vallen. Boos en angstig dat er iets met Mudly ging gebeuren al was de bezeten kant weer weggetrokken rende ze naar Twilight. ''Stop het nu draak!'' Schreeuwde ze half in het elfs half in het mens. Iets verbaasd deed ze een stap achteruit, ze kende haast geen elfs meer, waar kwam dit dan vandaan. Verward maar boos keek ze recht in de blauwe ogen van Twilight. Haar stem en blik dulden geen tegenspraak, zelfs niet van een draak.

[Zullen we wachten op Kliennie? Anders posten we hem eruit.]

Zijn vleugels gingen traag op en neer toen hij zijn blik zoekend over de grond liet gaan. Een grote rode draak was opzoek naar zijn temmer en hij voelde opeens iets dat hem erg verontrusten. Mudly had problemen en nu moest hij snel zijn de wond tussen zijn vleugelgewrichten schrijnde meteen toen Darko zijn slag versnelden. al snel kwam hij bij het meer aan en hoorde Mudly wanhopig roepen en Aiwendil kwam er snel tussen, maar Darko zou het niet toe laten om Mudly kwijt te raken. Een donderende brul golvde over het veld naar het rustige meer waar het nu even niet meer rustig was. Met een duikvlucht landen Darko zwaar op de grond en hij zakte iets mee om de klap op te vangen. Darko rechten zich tegen over een blauwe draak die hij meteen herkende als Twilight. Luid brulde Darko opnieuw en hij stond tussen haar en Mudly samen met Aiwendil in. 'Twilight laat hem met rust!' gromde Darko dreigend en tilde dreigend zijn vleugels op. Zijn houding was ook niet langer meer normaal en hij was bijna net zo groot als de blauwe draak zijn priemende ogen keken in die van Twilight.

idd :) jezus waar moet ik beginnen zo veel gepost in de tijd dat ik weg ben. :)

Kliennie keek rustige naar Rainbow die hem vertelde waarom ze hem had geroepen. Kliennie knikte vriendelijk en was dolblij voor haar en de rode draak. Die Rainbows pleegdochter bleek te zien. met een vrolijke en warme glimlach op zijn gezicht keek hij even naar de rode draak en toen weer naar Rainbow. De rode draak leek ook erg blij met haar als moeder, het leek ook een aardige en goede draak te worden. En al snel voegde Twilight zich bij het gezelschap en er viel even een kleine stiletje Kliennie knikte vriendelijk naar haar en de rode daak reageerde nogal bang en shuw op haar aankomst. Kliennie kon haar geen ongelijk geven ze was een grote en machtige draak dat kon je zou zien. Kliennies gedachten schoten even naar de dag waar op Twilight voor het eerste zag en grinnikte toen zachtjes. Ze had die dag nogal geschrokken gereageerd toen ze elkaar tegen en een soort van aangevallen. waarvan hij nogal erg geschrokken was. Kliennie knikte nog eens naar haar en liet zijn blik op Muldy vallen die hem leek te bekeken. Kliennie liet hem even zijn gang gaan en richten zijn blik op Aiwendill die haar blik op muldy had. na een tijd gingen ze allebei in het water om te zwemmen, het was een aantrekkelijk aanbod. Kliennie had alleen niet zo veel zin en ging aan de kant zitten en keek naar Aiwendil en Muldy die rustige aan het zwemmen waren.
De draken aten rustig en Kliennie stond vrolijk weer op en wou een dook in het water nemen toen hij aiwendil vrolijke naar hem zag zwaaien. Kliennie zwaaide vrolijke terug, Muldy roepte ineens met een kille stem wat. Kliennie keek verbaast naar hem en even naar Aiwendil die huiverde, Twilight begon te brullen en spuwde blauw vuur op hem af. Die om hem heen cirkelde, wat is er aan de hand. Kliennie wist van de gaven van Twilight die je gedachten kon lezen . Aiwendill kwam boos e verward aangezwommen snel hulp kliennie haar overheid en zag de Muldy ook al een de kant was gekomen en zijn zwaard greep. Maar die het zwaard vasthield als of hij wat wou verdedigen Aiwendill begon ook te schreeuwen en Kliennie trok een wenkbrauw omhoog het was half in het mens en half in het elfs. Ze kend toch geen elfs, al wist Kliennie maar al te goed dat ze een elf was. Kliennie keek verward naar Twilight toen naar Muldy die zijn zwaard had laten vallen en toen naar Aiwendill die net zo verbaast was over het feit dat ze een zin in het half elfs had gesproken. Wat is er een de hand hier, ging het door Kliennies hoofd. Muldy leek hem een goed en aardige man maar nou kreeg hij toch zijn twijfels over hem. Maar Aiwendill scheen hem te kennen en verdedigende hem. Kwam dit door Twilight? of door wat anders. Met een verbaasde maar ook vragend blik keek hij naar Aiwendil en Twilight. Haar stem en blik dulden duidelijk geen tegenspraak. 'Twilight... Aiwendill??' met wat onzeker passen liep hij richting Muldy die op de grond was gestort. 'Muldy?? gaat het wel?' en ging valk achter hem.

Met een scheef hangend kopje keek ze naar alles wat gebeurde. Ze vertrouwde het niet helemaal. Toen ze Mudly zag ''instorten'' rende ze op Twillight af. ''Wat doe je???STOOOOOP!!!!!!''ze brulde zo hardd als ze kon. Ze vond het niet fijn als andere mensen werden pijn gedaan. Ze kon het niet aanzien. Ze draaide om en zwiepte met haar staart naar Twillight. Snel ging ze naar mudly. Ze ging boven op de vlammen staan. het maakte haar niet uit of het pijn deed of niet. Ze moest de mensen beschermen. Ze ademde diep in. Ze zag opeens ook de andere draak. Hij was ook rood. Maar meer als lava. Hij wilde Mudly ook beschermen. Boos draaide ze zich weer om naar Twillight. Het kon haar niet schelen of het een vriendin van Rainbow was,dit moest stoppen. Ze brulde nog maals en ring op haar achter poten staan. Ze haalde naar Twillight uit met haar klauw. ''STOP HET!''. Ze raakte gefrustreerd door alles wat gebeurde. Ze kon er niet tegen als iemand pijn had. Op een of andere manier kreeg zij dna ook pijn. Gewoon over haar hele lichaam. ALsof er met duizendende naalden in haar huid werd gestoken. Ze draaide zich weer om naar Mudly en probeerde zelf te kalmeren. Ze haalde nog eens diep adem en het leek alsof de vlammen kleiner werden. Ze concentreede zich op Mudly. Ze was dan wel jong,maar niet dom. NU kon ze er niet meer tegen. Ze draaide om en haalde nog een keer met haar klauw uit. Ze deed niet alleen Mudly maar ook haar pijn. Ze wist niet wat ze moest doen...

Het meer die normaal zo rustige was nou niet meer zo rustige. Er klonk een brul in de lucht die van Drako afkomstige was, Kliennie was hem al een paar keer tegen gekomen. Kliennie keek naar de woeden draak die landen het was meteen duidelijk dat Mudly zijn temmer was. Toen Darko zwaar op de grond lande, trilde de grond hevig. Darko rechte zich en keek wauden naar twilight. 'Twilight laat hem met rust!.’ Gromde Darko, Kliennie keek geschrokken naar darko en naar twilight. Nagada ging er ook tegen in en keek ook boos naar Twilight. Maar toen ze uithaalde met haar klauw keek hij even naar Twilight om reactie te pielen. En slikte even kliennie richen zijn aandacht weer op Mudly. Klienne greep de arm van Mudly toen hij op probeerde te staan en help hem naar een steen toen en hoorde de woorden van hem. En knikte begripvolle, kliennie zag in zijn ooghoeken dat hij zijn zwaard greep. Kliennie wou bijna los laten en zijn dolken paken. Maar toen hij zijn zwaard netjes opborg. Haalde Kliennie even opgelucht adem en liep met Muldy die hij ondersteuning gaf verder.. Het was nou toch wel duidelijk dat Twilight nou moest stoppen, met dit. Kliennie looste Mudly naar een grote kei toe waar hij makkelijk op kan zitten. Daarna richten hij zijn aandacht op Twilight de boze Aiwendil en Darko en Nagada.

Rainbow schrok van wat er gebeurde en zag hoe Twilight fel reageerde op Mudly die uit het water kwam alsof er een wild beest achter hem aan zat. Als klap op de vuurpijl kwam Darko ook nog bij het gezelfschap en dreigde Twilight. Aiwendil en Nagada sprongen ook tussen beide en de jonge draak deed nog een uitval. Dit moest stoppen en wel nu meteen. Rainbow begreep niet waarom Twilight zo reageerde, maar er zou een goede verklaring voor zijn van beide kanten. Rainbow pakte haar bol en hielt die hoog boven haar hoofd. De kristallen begonnen fel te gloeien en verspreiden een fel wit licht net als de bol in haar poten. 'Skibra telrak!' riep Rainbow luid in de taal der draken en alles rond hen heen was plotsklaps veranderd in een landschap van sterke bomen van Kristal. het waren dezelfde bomen die ze eerder had gebruikt toen ze dacht dat Leona Kliennie had aangevallen. 'We kunnen dit gewoon bespreken of ik laat iedereen hier pijn leiden!' gromde Rainbow en haar stem was niet langer vriendelijk en met een zachte melodie op de achtergrond. De bomen begonnen zacht te trillen en Rainbow stopte de bol terug in haar buidel en wachten met een scherpe blik in haar ogen op het antwoord van iedereen. Deze kristallen waren niet te breken met brute kracht nog met iedere andere aanval behalve het zuur van Toxic.

Twilight grauwde naar de elf die tussenbeide kwam en verdween in een flits uit zijn gedachten, ze liet een golf van rust achter in zijn geest, maar verwaring in zijn ziel. Ze gromde naar Mudly en liet haar vuur verdwijnen. Ze keek rond zich en alles was anders, Rainbow zei dat ze erover konden praten, anders zou iedereen hier pijn lijden, waarschijnlijk lag haar pijngrens en die van Twilight veel verder. Twilight grauwde. "Ik ga er zeker niet over praten, zeker niet. Hij is een duivel voor mij, rechtstreeks uit de hel." Ze grauwde nog een keer en stapte achteruit, weg van Mudly. Haar achtergrond was één keer met die van een bezeten iemand verwikkelt geraakt, en dat wou ze nooit meer meemaken. Ze begrepen er niets van, en dat hoorde ook zo. Ze zond één gedachten recht door naar Rainbow. "Wat je ook gaat doen met hem, wat je ook gaat proberen met dit gesprek, ik spreek geen woord als het me niet aanstaat." Ze keek doordringend naar haar en legde zich neer. Argwanend keek ze naar Mudly, Aiwendil, Darko en Nagada. De oude draak sloot haar ogen en zuchtte. Ze voelde zich wel een beetje schuldig. Haar stem galmde door het landschap. "Het spijt me." Het was eigenlijk niet eerlijk van haar om direct te oordelen over hem. Maar hij had haar ook zo laten schrikken. Ze had zeer felle stemmingswisselingen die ieder moment weer konden omslaan, dat was zo iets eigens aan haar ras. De laatste... door iets zoals Mudly. Ze rekte zich een beetje uit en keek uitermate kalm naar de andere en leek zich niet meer te deren van daarnet, het was nu eenmaal gebeurt. Ontspannen schikte ze haar vleugels in een iets prettigere positie en keek ontspannen naar de rest, naar hun reactie.

Mudly voelde iets vreemds, alsof het vocht uit zijn lichaam getrokken werd. Het voelde vreemd maar het liet een golf van rust achter. Hij zakte kort door zijn knieën en sloot zijn ogen. Mudly steunde met een hand op zijn bovenbeen. "Praten?" vroeg hij kalm. "Ik wil graag praten, maar niet iedere partij is er van gediend..." sprak hij. "En daarbij, iedereen? Als je op z'n minst Aiwendil en Darko, en ook Kliennie er uit haalt, dan kan het me geen ene klap uitmaken wat je doet..." sprak hij kalm. "Aiwendil, Darko en Kliennie hebben dit niet verdient. Eveneens Nagada..." sprak hij tegen Rainbow. Mudly voelde zich een beetje ongemakkelijk worden. Hij sleog zijn blik neer en keek naar de grond. Hij hoorde de woorden van Twilight wel maar een reactie gaf hij niet. "En terecht..." sprak hij zacht maar toch duidelijk hoorbaar. "Ik schat dat je over de tienduizend jaar leeft, neem iedere negatieve herrinering en denk er volledig aan, zie, hoor, voel, ruik en proef ieder detail. Dat doe je delen door die tienduizen, en je weet precies hoe ik me voelde net..." sprak hij. "Terecht dat je spijt hebt..." sprak hij nu wat luider. Hij keek nog steeds naar de grond. De herrineringen van Maylin hadden een grote impact gehad. En hij bestefte dat hij haar toch nog meer mistte dan hij zelf besefte. Aiwendil was een positieve gebeurtenis, en hij zou deze behouden hoe dan ook.

Twilight gromde naar het nestkuiken. "Ik kan je laten verschroeien waar je staat niet zo een grote mond!" Ze was beledigd door hem. "Als ik mijn ergste herinnering neem en door tienduizend deel en door naar jouw stuur dan val je dood op de grond neer." Ze snapte wel dat ze hem had pijn had gedaan. Maar dan moest hij nog altijd niet zo'n grote mond hebben! Het was zijn eigen schuld. "Houd je geest onder controle, ik had je bijna vermoord." Ze vond wel dat hij mocht weten waarom, in plaats van bij hem binnen te dringen zond ze hem beelden, hij mocht zelf kiezen of hij ze bekeek, beelden over een bezeten iemand die een hele clan draken afslachte, en die iemand leek verdacht veel op Mudly, maar hij was het niet, dat wist ze zeker. Ze grauwde zachtjes. Hij kon zien hoe haar geliefde werden afgeslacht en een hele waterval aan bloed over het gebied heen daalde. Tenminste, als hij de gedachte toeliet. Maar Twilight bleef uit zijn gedachten. Zachtjes zuchtte ze vermoeid en stond recht. "Je kunt je indenken hoe bang ik was toen je andere kant tegen me sprak." Ze snapte wel dat hij pijn had geleden, maar het was verdediging, die keer was ze enkel overleefd omdat ze in de gedachten van de bezetene was gegaan en de ergste herinneringen had bovengehaald. Dat had ze nu automatisch ook gedaan, en het speet haar.

Mudly hoorde haar woorden en dacht kort na. Ze stuurde beelden? Dus niet alles wat hij zag was van hem. Mudly ging in een kleermakers zit zitten en legde zijn handen in elkaar. Hij sloot zijn ogen. beelden die niet bij mij horen.... mompelde hij. Ineens zag hij een bezeten iemand de clan afslachten. Waarvan een draak wist weg te vluchten. Mudly keek naar de persoon. Rode ogen, zwart haar. Dat was heel normaal. Maar het was niet hemzelf. Het was iemand met langer haar. En mannelijker. En hij gebruikte een vreemd wapen dat Mudly nog nooit had gezien. Hij slikte. Hij opende ineens zijn ogen. "Dus zo..." sprak hij kalm. "Ik begrijp waarom je zo reageerde. Inderdaad, ik zou op zo'n moment dood neervallen.." sprak hij kalm en keek naar Misery. "Sorry dat ik mijn bezeten kant niet had kunnen bedwingen." sprak hij kalm.

Darko hoorde Rainbow's woorden en nam een minder dreigende houding aan tot hij Twilight met Mudly hoorde praten en zijn vleugels zakte weer tegen zijn lichaam. Zijn oren wiebbelde soms op en neer en zijn blik ging tussen Mudly en Twilight heen en weer. Daarna ging Darko.

Kristallen dingen schoten de grond uit. Haar weg werd versperd en ze moest uitkijken om niet gespists te worden. Haar woeden jegens Twilight doofde wat en ze liet haar handen zakken. Moe staarde ze naar het meer, waar ze ook was er gebeurde altijd wel iets. Ze draaide zich half om en keek naar Mudly die door Kliennie werd geholpen. Opgelucht en dankbaar keek ze naar Rainbow, de twee praten het uit. Zelf liep ze terug naar haar spullen en ging met haar voeten in het water zitten. Zachtjes trappelde ze terwijl ze een oog hield op de twee. Darko die erbij was geweest vertrok weer nadat hij alles nog even had toegekeken. Hopelijk kregen die twee nooit meer ruzie. Met haar vingers speelde ze met de grassprietjes die wat naar rechts wijken door de wind. Achter zich hoorde ze hoe ze het goed maakte wat haar al weer een stuk vrolijker maakte. Kort keek ze achterom maar draaide zich snel weer om. Alles leek weer normaal en rustig te gaan. Ze balde haar hand tot een vuist en ontspande het weer.Ze trok haar handschoen uit en hield hem kort in het water. Haar handpalm branden en prikte, de oorzaak. Een teken, lichtblauw tot bijna wit zat op haar handpalm gekerfd. Ze had het al heel lang gehad, ze wist alleen niet waarvoor het diende, ze gokte dat het gewoon een familie wapen of teken was dat iedere elf had. Jammer dat ze het niet kon vergelijken met andere elven, zo ver ze wist woonden die hier niet. Ze was eigenlijk weer vergeten dat ze het had, nu het zo branden wou ze kijken of dat de oorzaak was. Zachtjes drukte ze erop met haar vinger maar trok hem snel terug. Het was gloeiend heet. Bang dat ze straks iets verbranden zette ze haar handen in het water en deed toen haar handschoen weer aan. Achter haar was het weer rustig, eindelijk.

Spoiler:

Twilight glimlachte ontspannen. "Het is niet erg, hij is zeer sterk. Ik voelde het." De blauwe draak sloot haar ogen even, toen ze die terug opende was alles weer normaal. Rustig opende ze haar vleugels even omdat die ongemakkelijk zaten en vouwde ze daarna netjes terug op. Plotseling voelde Twilight een rare stoornis in de lucht en ze keek nieuwsgierig rond zich. Ze stond zachtjes op en zocht naar de bron, ze werd naar Aiwendil toegetrokken en zag hoe ze haar hand in het water stak. Twilight liet haar kop was zakken en keek over Aiwendil's schouder. Toen de elf haar handschoen terug aantrok zei Twilight iets tegen haar. "Wat is dat?" Ze keek nieuwsgierig naar de elf, die ongeveer even groot was als haar kop, zonder de horens dan. Haar blauwe oog met al de verschillende tinten keken nieuwsgierig in het blauwe oog van Aiwendil. Wat was dat daar op haar hand? Wat het magisch, misschien wel. Anders had het geen stoornis gehad, en was het ook niet zo warm geworden, Twilight had op het laatste moment een felle hitte gevoeld die van het teken afkwam, dus dat had haar nieuwsgierigheid niet bepaald getemperd. Vol met belangstelling keek ze naar de elf.

Langzaam schoof ze naar achteren. Achter Rainbow. Ze had geen zin om nog meer in de nesten te komen. Even later liep ze weg. Gewoon over de vallei. Toen ze een mooi plekje vond ging ze liggen. het was bedekt met zacht mos. Even later viel ze in slaap,dromend over wat er was gebeurd. Haar ademhaling was rustig maar werd op een gegeven moment sneller. Ze ademde onrustig.

''Nagada...wordt wakker...''. Een rode draak riep haar,ze zag er het zelfde uit als zij zelf. Wie was dat? Langzaam stond ze op. Waar was ze? Ze was net nog op Long Valley....Ze keek verbaasd om zich heen. Daar stond ze een grote rode draak...wacht het waren er twee... ''Wie zijn jullie?''vroeg Nagada. ''Wij zijn het...papa en mama.....''andtwoordde de rode vrouwelijke draak. Haar vader en moeder? Opeens kleurde de lucht zwart.... Duizenden zwarte draken vlogen door de lucht. Een heel leger van rode draken kwam van iedere mogelijke plek. Alles was in een flits voorbij. Overal lag bloed maar er was geen draak te bekennen. Vogel floot meer,iedereen was weg...

Met een schok werd ze wakker. Ze vloog zo snel mogelijk naar Rainbow. Ze wilde nooit meer slapen,nooit! Ze kroop dicht tegen haar aan.