Just flying

Tot zijn knieën stond hij in het water. Waar was dat kleine mormel nou? Plots zag hij het water bewegen. Een brede grijns kwam zijn snuit. Hij draaide zich een beetje weg en sloeg onverwachts met de knots aan het uiteinde van zijn staart naar de beweging onder het wateroppervlak. Water spatte op en er vloog iets door de lucht. Het ding klapte tegen een boom en liet een rode vlek achter op de bast. Hij grijnsde alleen maar breder toen hij het jong met de groengevlekte huid op de grond bij de boom zag liggen "Nu valt er niet zo veel meer te zwemmen he? Onderkruipsel!" hij sprak in de taal der draken maar aan de angst in de ogen van het jong was te zien dat hij hem begreep. Curse liep op het jong af en zette zijn poot op de flank van het jong. Ribben kraakten onder de druk van zijn gespierde poot en het jong piepte en krijsde van pijn. Net toen hij zijn kaken om de tere schedel wou zetten gleed er een schaduw over hem heen. Met een ruk keek hij omhoog. Er zaten geen witte draken bij de Night Warriors: Een indringer! In een flits brak hij de voorpoten van het jong. Omdat het geen vleugels had kon het niet wegkomen. Hij zette zich af en vloog bliksemsnel op de indringer af. Met een klap beukte hij tegen de draak aan. Hij pinde zijn nagels in de huid en sloeg met de stekelige knots aan het uiteinde van zijn staart tussen de vleugels van de witte draak. "Je hebt zojuist de grootste fout in je leven gemaakt!" riep hij naar de witte draak die hij aan het anavallen was. Hij zette zijn tanden in de vleugel die het dichtst bij zijn kop was. Hij had kaken die sterk genoeg waren om eierschalen en botten te breken. Een vleugel vasthouden was dus gene enkel probleem. Hij boorde zijn tanden in het vlees en de huid van de vleugel. Hij vorseerde de vlucht door zijn spieren te spannen en zijn kop niet mee te laten bewegen met de vleugel.

Curse zag de ijspegels aankomen en haalde uit met zijn staart. Onder luid gekletter sloeg hij de ijspegels kapot. "Gaan we sneeuwballen gooien?!" gromde hij. Hij brulde en in een mum van tijd pakte de lucht samen en onweerde het. Bliksem reette de donkere wolken open, oorverdovende donder volgte. Het begon NIET te regenen omdat hij alleen met bliksem kon omgaan; hij was geen waterdraak. Curse was geen grote draak maar uitermate krachtig. Hij was gebouwd op kracht en snelheid. Zijn wat kleinschalige vleugels maakte dat hij uiterst wendbaar was waardoor hij de meeste aanvallen met gemak kon ontwijken. "Je bent niet alleen in het territorium van de Night Warriors maar je hebt me ook gestoord tijdens het eten" hij zei deze woorden niet heel erg hard omdat het toch geen verschil zou maken als deze eigeweize, domme draak het zou horen. Zelfs voor een draak van deze leeftijd was ze erg stom. Geen enkele draak zou zo roekeloos het Night Warrior gebied binnengaan én op deze manier reageren als hij of zij werd aangevallen door een Night Warrior!* Met een noodvaart beukte hij opnieuw de witte draak. Ditmaal klemde hij zijn kaken rond de kop en beet hij goed vast. Hij klauwde zijn nagels in de nek van de draak waartegen hij vocht. Hij sloeg krachtig met zijn vleugels waardoor vooruitvliegen voor de draak érg moeilijk en misschien wel onmogelijk worden. "En nu vertrek je uit het gebied. Je maakt rechtsomkeert of ik maak je áf en eet ik je op!" hij praatte nu hard en duidelijk ondanks dat hij zijn kaken rond de kop van de witte draak geklemd had.

*Dit meen ik, je lapt de regels aan je laars: Je moet het wel realistish houden! Als een draak als Starnight gewoon het Night Warrior gebied binnengaat, geen krimp geeft bij het zien van een Night Warrior én heel brutaal is!

Cloud was wat rond aan het vliegen door het NightWarrior gebied toen ze opeens twee draken zag vechten. Één van die draken herkende ze want dat was Curse maar de andere draak kende ze niet en voor zo ver zij wist zaten er geen witte draken in de groep. Cloud schoot eropaf en hoorde de woorden van de witte draak. "Je hebt bij het verkeerde aders aangeklopt m'n schat!" riep ze en dook op de draak af. Haar scherpe tanden groeven zich een weg door de huid van de draak, ze begon te trekken aan het stuk huid zodat het er vanzelf af zou scheuren. "Je bent brutaal dat je zomaar in ONS gebied binnen dringt!" siste ze terwijl haar pupillen zich tot dunne lijntjes vormden. Ze liet los en keek de witte draak recht in de ogen. "Verdwijn misbaksel ander zorgen we ervoor!" zei ze kil en likte het bloed van haar lippen. Ze vloog naar Curse en ging naast hem vliegen "Ze worden steeds brutaler" zei ze terwijl ze de witte draak kil aankeek...

Curse liet los zodat de draak weg kon. Deze leek zijn dreigingen én die van Cloud te begrijpen en ging er als een haas vandoor "EN BLIJF WEG!" riep hij haar na. Hij knikte op Clouds woorden "Deze was wel érg dom." grinnikte hij "Mooi werk en nu terug naar m'n hapje!" hij grijnsde, knipoogde naar Cloud en dook naar beneden en landde in het water. Het klagelijke gepiep van het jong maakte hem meteen duidelijk waar het was. Hij nam het tussen zijn kaken. Het gepiep werd gekrijs voor het abrubt afgebroken werd. Met zijn sterke kaken had hij de tere schedel met gemak gekraakt. Het was niet zo'n groot draakje en dus had hij het in twee happen op. Curse had een sterke maag die zowel huid als botten kon verteren zolang het botten van jonge dieren waren. Hij had dat ook wel nodig aangezien hij redelijk weinig kansen kreeg voor een goede maaltijd. In uiterste nood at hij volwassen draken. Hij likte het bloed van zijn bek en keek een moment naar de lucht. Soms haatte hij zijn eigen soort. Het enige waarvan hij goed kon leven waren soortgenoten: Draken. Toch was hij trots op zijn cannibalistishe soort ondanks zijn moeilijke voedselvoorkeur.

Niets the end! Dat bepaal jij niet!