Curse?

Shakey daalde neer toen hij onder zich het bosgebied van de Nw zag. Zijn poten plofte langzaam op de zachte aarde. Aan deze kant was het een stuk donkerder dan in heel Dw. Nieuwgierig keek Shakey om zich heen. Moest dit nou zijn nieuwe thuis zijn, een thuis waar hij per toeval was gekomen. Hij grimaste met een woede vertrokken gezicht met de gedachten hoe Shadow hem en Scatha erin hadden geluist. Een laag gegrom kwam uit zijn keel zonder hij er erg in had, hij was dom geweest. Nu Toxic hem had gekozen lag er een nieuwe kans voor hem, en als Zu zijn vader niet had gedood, ging hij dat doen. Dan zal zijn vader zien wat hij had gedaan, hij zou hem laten smeken, huilen om zijn leven. Ja, die gedachten stond hem wel aan. Zelfverzekerd liep hij de bossen in, het voelde nog wat onbehaagelijk, alsof hij hier niet thuis hoorden. De Nw leden werden gekozen om hun kracht en hoe slecht ze waren, terwijl hij via een simpele weg was gekomen als je het zo bekeek. Hij was sterk en groot voor zijn leeftijd, en was slecht. Dat was het probleem niet, het gevoel dat hij niet meteen geaccepteerd zou worden benarde hem. Ach, Rake was zijn maat en voor de rest zou het hem niet moeten schelen. Ze hadden er maar vrede mee en anders liet hij zien wat voor draak hij was. Hij was niet zomaar door Zu en Toxic gekozen, hij zal iedereen laten zien wat hij was geworden.
Het lopen ging langzamer op twee poten maar op vier poten zag het eruit alsof hij een uit de kluiten gewassen leeuw was. Alleen dan zwart en met felgele ogen. Het was misschien ook wel beter zo, nu kon hij zijn nieuwe omgeving goed in zich opnemen en niks aan hem laten ontglippen. De woorden van Toxic spookte door zijn hoofd: ''Mooi, Shakey hierbij ben je een Jaris bij de Night Warriors. Curse zal je voorlopig in de gaten houden en je de fijnere kneepjes van het slecht zijn toebrengen" Hij fronste, hij wist niet eens wie die Curse was. Opeens weken de bomen uiteen tot een kleine open plek met wat gras en struiken. Hij keek om zich heen en zag iets wat moest lijken op fruit, of het te eten was wist hij niet en hij ging het ook niet uitproberen. Nou, hij kon zijn trainer, meester of wat die curse voor hem ook was maar beter roepen.
Shakey haalde even diep adem en liet toen een lage brul horen. Helder en hard galmde het door Nw. Zo, dat moest de draak wel gehoord hebben. Nu was het een kwestie van wachten, en Shakey maakte het zich gemakkelijk.

[Eerst Curse]

Hij had al gehoord van Toxic was zijn nieuwe taak was. In gedachte had hij tegen haar gezecht: "Ik ben toch geen Ceratos?!". Maar hij was niet stom en had deze woorden nooit hardop gesproken. In plaats daarvan had hij maar gezecht dat hij gek op kleintjes was. Hij had daarbij breed gegrijnsd. Dat had hem wel een giftige blik van Toxic opgeleverd waarop hij zich maar uit de voeten had gemaakt om deze 'Shakey' te zoeken.
Zijn snelle maar krachtige slagen werden af en toe onderbroken door een rustige glijvlucht waarbij hij langzaam daalde. Hij was eigelijk nooit ver van DW af vooral omdat er buiten DW weinig voedsel voor hem te vinden was. De meeste draken konden zo'n beetje het hele jaar door eten vinden, zowel dierlijk als plantaardig. Hij had niet altijd geluk, zijn vele littekens wezen daarop en zetten er een streep onder.
Plotsklaps kreeg hij iets in het vizier. Door simpelweg zijn vleugels te vauwen en zijn kop naar de grond te laten wijzen dook hij naar beneden. Binnen enkele seconden was hij zo laag dat hij - als hij niet op de harde grond uiteen wou spatten - zijn vleugels wel moest spreiden en optrekken. Hij vloog laag over de grond en strekte zijn voorpoten uit. Het jammerlijke "help" werd abrubt afgebroken toen Curse de nagels van zijn voorpoten in het lichaampje boorde. Zowel de borst als de nek werden doorboord. Verdwaalde babydraakjes waren altijd een gewild doelwit, vooral omdat de ouders er nooit achter zouden komen als ze hem niet kenden. Hij maakte hoogte en keek uit naar een veilige schuilplaats waar hij zijn maaltijd kon verorberen. Het jonge draakje dat nu slap in zijn klauwen hing had een witte buik en zwarte, groenglanzende schubben op zijn rug. Het draakje had vier vleugels waarvan er een misformt leek en een staart die aan het uiteinde in tweeën splitste.
Hij kwam op het iedee om naar de grot van de groep waarbij hij hoorde te gaan. Daar zou geen goedzak hem lastigvallen! Hij bedacht zich. Toxic zou daar kunnen zijn en hij had 'Shakey' nog niet gevonden. Over dat laatste hoefde hij zich van het ene moment op het andere niet druk te maken: Een brul klonk. Hij kon er zijn kop op verwedden dat dat Shakey zou zijn. Dat wist hij zo zeker omdat de brul voor hem bestemd was. En hij wist uit ervaring dat niemand anders dan een Night Warrior hem zou roepen als hij of zij binnen de grenzen van het Night Warrior gebied was. Hij maakte rechtsomkeert en vloog tot hij bijna in het blikveld van de draak die hem geroepen had was. Daar landde hij in een boom.
Curse was niet groot maar dat had vele voordelen: Hij kon in bomen klimmen, kon zich makkelijk verstoppen en was verschrikkelijk wendbaar in de lucht. Hij had het karkasje nog steeds in zijn klauwen. Al had hij het nu wel maar in één poot zodat hij steviger zat. Hij grijnsde breed naar de donkere draak op de open plek. "Shakey is het niet?"

Hij had het geluk mee, niet lang na zijn brul hoorde hij het geklap van vleugels. Als hij het goed had zou die Curse hem nu opzoeken, hoopte hij dan. Hij hield niet van wachten op dingen, hij kon wel betere dingen doen dan een hele dag verspillen om te wachten tot die draak zou komen. Curse leek snel van begrip aangezien hij niet lang hoefde te wachten tot hij een draak zag neerstrijken. De draak streek neer op een tak, zijn klauwen pinde zich vast in de bast vast de tak. Kritisch liet Shakey zijn blik over de draak, Curse, gaan. De kleur van zijn schubben waren groen, soms donkerder dan ergens ander. De draak had twee enorme witte slachttanden naast zijn bek, vast handig bij een gevecht. Onzichtbaar knikte hij en accepteerde de draak Curse, voor nu.
'Je bent juist geinformeerd.' Sprak hij rustig en zijn gele ogen keken kalmpjes naar het lijkje dat hij tussen de poten van Curse zag. Het lijkje was van een babydraakje, het zag er redelijk verminkt uit maar of dat kwam door de geboorte of Curse zelf kon hij niet zien. 'Ik zie dat je al een hapje hebt gevangen.' Zijn blik staarde emotieloos naar het dode draakje. Hij trok een wenkbrauw op en staarde naar Curse. Dus hij was een eiervreter. Een draak die eieren steelt en kraakt of jonge onervaren draakjes eet. Hij glimlachte spottend, dus hij wordt aan zo'n draak toegewezen. Blij dat hij niet zo'n klein schepsel is. Hij was benieuwd wat voor ''slechts'' hij van de draak ging leren. De behoefte om eieren te stelen en op te eten had hij niet, hij kreeg liever zijn eigen hobby. Een hert leek hem ook een stuk smakelijker dan zo'n drapperig ei of de schubben van een jong. 'Heeft Toxic gezegt wat je me moet leren? Of mag je dat zelf bepalen.' Vroeg hij zijn blik wegglijdend van het lijkje. Hij was benieuwd wat hij te leren kreeg.

Curse knikte en sprong uit de boom. Wat moest hij in 's hemelsnaam met een jonge draak die niet in zijn bek paste? Hij klemde het lijkje tussen de grond en zijn poot en trok de kop er met zijn kaken vanaf om deze in een keer naar binnen te werken. "Toxic weet wat ze doet, ze zal wel een reden hebben." Hij wist ongeveer hoe Toxic aan het jong gekomen was en wat haar plannen met hem waren. Maar wat kon een eierdief, een drakeneter aan een niet-kannibalistishe draak leren? Ach er was vast genoeg te vertellen. Hij slikte de jongedrakenkop door en scheurde nog een stuk af. Toen deze was weggewerkt vroeg Shakey of Toxic had gezecht wat hij hem moest leren. Curse likte het bloed van zijn lippen "ik denk dat ik dat zelf bepaal. Je moet minder vragen stellen, ik stel hier de vragen" zei hij voor hij nog een hap naar binnen werkte. Zijn sterke kaken hielpen hem bij het vermalen van botten en eierschalen en hij kon praktish alles eten al deed hij dat niet: Hij at soortgenoten! "ken je de basisregels van de Night Warriors al? Zoniet dan ga ik je die eerst maar een bijbrengen." Hij wist dat hij Shakey niet alleen in de gaten moest houden. Ook moest hij hem wat dinge bijbrangen over de Night Warriors. Met namen de regels. Hij at het laatste deel van het karkas op en spuuwde daarna een botje uit dat tussen zijn tanden was blijven haken bij de eerste hap. Hij was niet van plan het jonge beest voor hem te confronteren met zijn problemen. Tenslotte was de jonge draak voor hem geen kannibaal. Hij wist dat Toxic nog wel eens het hart van een verslagen vijand at maar ze was geen kannibaal zoals hij. Het was lente in het zonnige deel van DW en dat betekende eieren in zijn wereld. Het zou dus niet lang duren voor hij zijn buik rond zou eten aan de slijmige inhoud van drakeneieren. Drakeneieren gaven hem kracht; de caloriën en eiwitten in een drakenei waren goed vor zowel de gezonheid als de kracht. Curse beschikte mischien over weinig krachten maar zijn spierkracht was groot. Hij haalde met een enkele slag van zijn staart al met gemak een boom van middelmatige grote omver. En dat was - voor zijn grootte - een hele prestatie.

Shakey voelde de trilling onder zijn poten die Curse veroorzaakt had door zijn sprong uit de boom. Je kon de draak niet bepaald enorm noemen maar hij zal sterk genoeg zijn, anders zat hij niet in Night Warriors. Tot zijn ongenoegen zag hij dat Curse zijn hapje niet liet wachten en rukte zo de kop eraf. Die verdween zo in zijn bek met nog een stuk extra vlees. Zijn mond vertrok tot een grimas maar voor de rest veranderde er niks in zijn blik. Het idee dat hij dat draakje had kunnen zijn als hij een beetje jonger was schoof hij voor zijn eigen gemak maar weg. Curse zou hem niet mogen opeten, dat nam hij aan tenminste, Toxic zou dat toch niet laten gebeuren, hij was een vriend van Rake. Het overige vlees van het draakje verdween in de maag van Curse, met botten en al. Tussen die tanden hoefde Shakey niet te zitten.
Curse vroeg iets over de Night Warriors en hij schudde direct van nee.
Hij had nooit nagedacht om bij een drakengroep te horen, hij had er ook geen behoefde aangehad. Hier en daar wat rondvliegen en prooi vangen. Zelf trainen en nieuwe draken ontmoeten en misschien mensen. Het feit dat hij hier nu zat met een draak die zijn trainer of iets dergelijks moest gaan voorstellen kwam allemaal door Shadow en zijn deal met Toxic. Echte jongen krijgen was waarschijnlijk te veel moeite voor hem. 'vertel die basisregels maar.'

Curse ging zitten en liet zijn gespierde staart met de grote knots naast hem op de gornd rusten. Hij moest dus wat regeltjes gaan vertellen "De meeste regels zijn vanzelfsprekend: Luister altijd naar de leider, luister altijd naar hogere rangen, val geen leden aan... Blah, blah, blah. Dat snap je toch wel he?" hij likte het laatste bloed van zijn kaken voor hij verder ging "Je mag niet zomaar goedzakjes meenemen en zeggen dat ze bij jou horen, een goedzak is een goedzak. Alleen Toxic bepaald dat soort dingen. Toxic heeft ook liever niet dat je mensen uit de tempel jaagt als ze offers brengen, er zijn daarvoor uitzonderingen: Als je ze aanvallen of iets anders dat je niet aanstaad mag je ze opeten" hij grijnsde. "Je moet zeker respect tonen voor zowel Toxic als Zu, Zu is de Bateros. Met hem wil je niet aan de stok hebben." hij dacht even na "Je moet goed laten zien dat je slecht bent, kom af en toe eens binnen met een prooi, bied Toxic of Zu wat aan, dan scoor je wel. Je was toch vriendjes met een van haar jongen? Dat moet je zo houden, hij kan een hoge rang krijgen. Het leven in een groep is alleen goed als je je goed weet te plaatsten. Wees niet bang om te doden of te vechten." de laatste woorden waren tips, geen regels. Het waren goede tips. De meeste had hij uit de woorden van Toxic gehaald. Toen zij hem uitnodigde in de groep had ze degelijke dingen gezecht. "Ik zou niet weten wat ík je kan leren. Je moet maar eens laten zien wat je kunt dan zal ik je wel vertellen wat beter kan" hij klonk niet erg vriendelijk maar het was goed bedoeld voor zover hij goed kon. Hij was toch wel een beetje de creap van de Night Warriors. hij snapte dat p[rima en was er trots op. Tenslotte was hij de cannibaal onder hen! Hij vond het geweldig zichzelf 'Cannibaal' te noemen en deed dat dan ook vaak in gedachte aangezien hij het weinig kon gebruiken in de taal. Hij maakte zijn eten er dikwijls mee bang voor hij het slachtoffer doodde.

Shakey luisterde rustig naar de woorden van Curse en knikte. Bepaalde regels zag je in elke groep terug en kon je gewoon raden zonder het verteld te krijgen. Dat Zu een gevaarlijk iemand was om ruzie mee te krijgen snapte hij wel. De zwarte draak mocht Shadow niet en hij had tijdens de keuze van Toxic het heel goed duidelijk wist te maken wat hij vond van zijn pleegvader. Een lafaard, de kans dat Zu over hem zal denken als: ''Het zoontje van..'' Was veels te groot voor zijn gevoel. Shakey moest maar is snel duidelijk maken dat hij niet was zoals zijn vader. Al wist de jonge draak niet eens wat Shadow fout had gedaan, de draak had nooit veel over zijn verleden gepraat noch over die van hun. Dat was een van de dingen die Shakey met tegenzin moest toegeven, de draak had alles goed uitgeplant en wist precies wat hij wel en niet moest zeggen. Hem had hij zelfs tegen zijn moeder opgezet die waarschijnlijk gevochten had om haar jong te beschermen. De gedachten over zijn moeder gaf hem een huivering en zijn concentratie ging terug naar Curse. 'Ja ik ben vrienden met Rake.' Zei hij kort ter bevestiging. Al was hun vriendschap toen nog per toeval, dat hij later de groep zou joinen had niemand geweten behalve Toxic, misschien Zu, en Shadow. De jonge draak zoog alle regels in zich op als een spons en luisterde geïnteresseerd naar de tips die er werden gegeven en knikte. Die tips konden nog wel is van pas komen, vooral Zu zal hij is een hert moeten geven. Voor vechten was hij niet bang, hij had al een keer met Rake gevochten en won ook nog is. Al had hij wel een voordeel, zijn krachten - al werden die toen niet gebruikt - en hij had vier poten in plaats van twee.
'Ik kan mijn krachten al gebruiken.' Zei hij bedenkelijk, en ja wat kon hij nog meer. Als hij kalm en rustig bleef in het gevecht dan kon hij zijn zetten overdenken. Tegenover draken zoals Rake won hij dus, maar tegen wat won hij nog meer. Vliegen kon hij wel daar geloofde hij wel in, al zou Curse hem niet bepaald extra vlieglessen kunnen geven. Vechten met zijn poten waren in zijn geval wat minder aangezien hij liever met de rest van zijn lijf vocht. Uiteindelijk haalde ook hij zijn schouders op, hij had geen idee wat Curse hem zou kunnen bijbrengen. Hij kende de basis en meer maar de extra's.. Moest hij daarvoor wel bij deze draak zijn. Weifelend wachtte hij maar af tot de eierbreker iets zou zeggen. Hij was tenslotte de ''leraar'' en niet hij.

Shakey leek het te begrijpend en stelde niet meer vragen. Alleen bevestigende antwoorden, dat beviel hem meer dan onophoudelijke vragen. Hij wachtte even voor hij verder ging "Probeer overginds niet te slijmen of plakkerig over te komen, dat is iets wat ze verafschuwd" hij wachtte nog een moment en bedacht snel wat hij verder kon doen. Hij zuchtte "Oké, laat eens wat van je trucjes zien" gromde hij droogjes. Hij gebaarde naar e plaats tegenover hem aan de andere kant van de open plek. Shakey was al redelijk groot voor ene jong van - schatte hij - een jaar. Net als hijzelf was het een draak die op vier poten liep. Veel draken liepen op vier poten. Draken als Toxic liepen op twee poten en waren vaak sneller dan draken die op vier poten liep. Hij had al van Shakey gehoord dat hij zijn krachten kon gebruiken dus dat wou hij wel zien. Misschien kon hij hem inderdaad nog wat dingen leren. Bovendien moest hij Shakey niet alleen dingen leren en trainen maar hij moest hem ook in de gaten houden. Dit was omdat Shakey niet op een normale manier in de groep was gekomen, hij kon hen nog wel eens verraden omdat hij niet vrijwillig in de groep zat.

Shakey knikte slechts. De jonge draak hield van nature niet om te slijme bij de hoge. Een hert op zijn tijd zou misschien doen zodat, zoals Curse al zei, hij op een goed blaadje terecht kwam. Een goede indruk was nooit verkeerd. Verder zou hij niet weten hoe hij zou moeten slijmen. Misschien overdreven "aardig" doen of Zu en Toxic stallen en hen op hij wenken bedienen. De gedachte alleen al, in zichzelf grinnikte hij maar luisterde al snel weer naar Curse. De opdracht was duidelijk toch twijfelde de draak. Als hij vuur ging spuwen zouden ze bomen zeker gaan branden en straks was het bos een hoopje as. Twijfelend bleef hij staan. Niemand had wat aan een tot as gelegd bos. Het zou ook eeuwen duren voordat het bos er weer goed en wel stond. Om tijd te rekken met zijn beslissing liet hij een felle verblindende witte flits zien gemaakt door zijn gele ogen die gewoon konden kijken toen de flits verdween. Draak en mens waren zeker een tijdje verblind door de scherpe flits, Curse zou nu moeten als het goed was tot zijn zicht het weer normaal deed. Lichtjes grijnsde Shakey maar liet die ook weer snel verdwijnen. Ondertussen liet hij een dikke zwarte rook uit zijn neus kringelen en uit zijn bek kwam de zelfde soort rook. Als Curse weer normaal kon zien zou hij alleen zwart zien, also het nacht was alleen donkerder en zonder sterren. Deze rook was niet giftig, het rook dat af kwam van zijn zwarte vuur was anders.

De flits kwam onverwacht en hij werd - zoals de bedoeling was - verblind. Hier was hij niet helemaal blij mee. Dit had Shakey beter als laatste kunnen doen in plaats van nu. Curse ging niet vreemd doen of met zijn kop lopen schudden. Hij bleef daarentegen gewoon met gesloten ogen zitten tot alle effecten van de flits verdwenen waren. Omdat hij toch niet werd aangevallen en zijn ogen de tijd en de rust kregen zouden de effecten sneller weg zijn dan bij een draak in gevecht. Toch duurde het even. Toen hij zijn ogen opende zag hij nog wat vlekjes en het oog waar het litteken overheen zat was onbruikbaar. De klauw die het litteken gemaakt had had ook zijn oog een beetje beschadigd waardoor het niet meer was zoals vroeger. Pas nu merkte hij dit omdat het niet regeerde op ontspanning. Waarschijnlijk zou het zicht van het oog later terugkeren. "Ik hoop dat je andere trucjes geen nadeel voor mij zijn" bromde hij. Hij zag de rook en vervolgde "Als je vuur gaat spuwen dan spuuw je het op mij. Maak je geen zorgen om mijn gewondheid, dat komt wel goed" Hij ging staan. De vlekken waren verdwenen en er leek een vaag beeld van de omgeving op zijn nog blinde oog te komen. Met de stekelige knots tussen hem en Shakey in bereidde hij zich mentaal voor op een mogelijke aanval. Het was een leuke truc maar tamelijk onschadelijk.

Shakey moest zich inhouden om geen glimlachje te tonen. Zijn flits had goed gewerkt gelukkig. Het duurde even tot Curse weer normaal zicht had en de rook optrok. Zodat hij zijn volgende aanval zou kunnen doen. Hij deed een paar passen van Curse af. Hij vroeg zich af of hij zijn vuur op volle kracht moest doen of niet. Hij besloot het wel te doen aangezien hij geen zin had om Curse te laten denken dat hij maar een paar vonkjes kon schieten. Hij haalde rustig en diep adem en begon toen vuur te spuwen. Het begon rustig en werd toen een grote brede straal van zwart opvlammend vuur. Hij richtte het weliswaar op Curse hij schoot ook wat op de bomen. Giftig rook kwam van het zwarte vuur. De vlammen op de bomen Dimde Shakey tot vonkjes tot ze van zelf doofden. De jonge draak kon zijn eigen vuur sturen, door het te dimmen of juist te laten aanwakkeren. Zelf was Shakey geheel immuun voor de giftige rook die van de vlammen af kwam. Wat het effect had op andere draken wist hij niet omdat hij het nooit had geprobeerd. De meeste mensen zouden vergaan van de pijn en dan dood gaan, een gelukje voor hen dat ze eerder stikten van de rook dan de ondraaglijke pijn. Hij dimde het vuur dat op Curse zijn schubben branden tot het doofde. Onderzoekend keek Shakey naar Curse, wat voor effecten zou Curse hebben.

Curse zag al meteen dat shakey vuur wou gaan gebruiken. Een halve seconde voor Shakey's vuur hem raakte wist hij de knots aan zijn staart tussen hem en het vuur te brengen. Het vuur zoog in de knots als water in de keel van een dorstige draak. Zonder verder iets anders te verbranden verdween zelfs de laatste vonk in het stekelige wapen die nu rood begon te gloeien. "Dat was een krachtige aanval Shakey, maar op mij heeft vuur óf hitte geen effect zoals je ziet." hij hield nog even geheim dat hij de hitte ook om kon zetten in energie: Verrassing voor later. Over later gesproken: Een uitdagende brul klonk door het bos "Shakey, tijd om je te bewijzen. We hebben een indringer die uit is op een gevecht. Ga je gang en laat zien hoe je dat aanpakt. Ik blijf wel in de buurt." dat laatste omdat hij dacht dat Toxic Shakey liever levend dan dood had. Hij steeg op omdat hij lopend lang niet zo behendig en snel was als vliegend. Hij vloog tussen de bomen door alsof hij nooit anders deed en iedere boom wist te vinden. Hij nam aan dat Shakey kon volgen.

(Ik laat het even overvloeien naar je topic met Laive ofzoiets)

Tot zijn grote verbazing haalde zijn vuur helemaal niks uit bij Curse. Het verdween gewoon, zijn bek sloot zich om het brandende vuur dat hem geen zeer deed. Verbaasd keek hij naar de kleine groene draak. Dat had hij zeker niet van hem verwacht. Curse begon te praten over zijn immuniteit tegenover hitte en vuur, traag knikte hij. Dus behalve dat hij een eierbreker was had hij ook nog andere eigenschappen waarvoor hij in de NW zat. Hij wist het niet, ergens had hij niet meteen gedacht dat Curse zulke krachten had als tegen vuur kunnen. Misschien had hij zijn ''docent'' wat onderschat vanwege zijn doen en laten, en zijn lengte. De zwarte jonge draak nam zich voor om Curse niet meer te onderschatten, en andere draken die ongevaarlijk leken ook niet. Een luide brul galmde door het bos. Kort keek hij op en luisterde naar de brul. Een draak dacht of dat hij stoer en leuk was of hij was levensmoe. Zachtjes grinnikte hij en vloog op. Dit kon nog is leuk worden, zijn trainingen kon hij in praktijk zetten en Curse laten zien dat hij geen oponthoud was of zwakke plek voor de NW. Met een beetje geluk kregen Zu of Toxic het te horen of kwamen er meer draken tegen wie hij kon vechten. Hij moest zich bewijzen, echt bewijzen.