Even rust of toch niet?

Onderwerp: Even rust of toch niet? ma okt 04, 2010 12:05 am

Vanaf het drakenkerkhof was het een halve dag vliegen naar het rustige meer en Snowy zetten alle zeilen bij om het tot het meer te halen. Het meer kwam in zicht en soms keek Snowy achterom naar Shaman die ze op het drakenkerkhof had leren kennen. De grotere draak vloog met rustige slagen achter haar aan en Snowy zetten alvast de landing in. De lente was gekomen en Snowy voelde hoe de zon warmer was geworden, hoewel er overal nog sneeuw lag. Bij het landen schoot Snowy door tot op het ijs van het meer, maar ze zakte er nog niet doorheen omdat het ijs nog te dik was. Snowy draaide zich om en liep terug naar de vaste grond en wachten even tot Shaman geland was. 'Hier hebben we het voorlopig rustig en geen Schorpioenen in verre te bekennen.' riep Snowy vrolijk en keek naar Shaman. Hij kende duidelijk de weg nog niet hier, maar dat zou snel komen dat wist ze zeker.

Onderwerp: Re: Even rust of toch niet? ma okt 04, 2010 6:04 pm

Het gegil en gekrijs van de Schorpioenen was nog duidelijk te horen, maar Shaman negeerde het simpelweg. ’Je hoeft me niet steeds U te noemen, mijn naam is Snowy en die mag je gerust gebruiken.’ Het was dat ze al aardig wat hoogte hadden gewonnen dat Snowy haar stem over het geluid van de Schorpioenen uit kwam. Rustig draaide Shaman zijn kop en zag hij haar vrolijke glimlach. Zwakjes beantwoordde hij haar glimlach door ook terug glim te lachen. Wat een blije en zorgeloze ziel, de gedachte was niet een oordeel, het was eerder een opmerking over Snowy haar karakteristiektrekjes. Zonder er erg in te hebben liet hij Snowy voor zich uit vliegen, zij kende het hier toch wel een stuk beter dan hem. En hij zou bovendien toch eerst terug moeten graven in het geheugen voordat hij een plek zou weten.
Zijn vleugels bewogen ritmisch en rustig en zo bonkte zijn hart ook, en zijn ademhaling deed gezellig mee. De vlucht was vrij lang. Shaman schatte de lengte zo’n halve dag. Hij kon duidelijk zien dat Snowy haar best deed het vol te houden, wat een best amuserend gezicht was. Ze was een blije en vriendelijke draak en zou waarschijnlijk een geweldige vriendin kunnen vormen. Hij had het geluk gehad haar als eerste persoon hier op DW aan te treffen. Toen ze achterom keek naar hem knikte hij rustig, als teken dat alles goed ging. Snowy landde als eerst, op het ijs. Shaman liet zich rustig in een richtte lijn zakken naar de grond. Bij de tijd dat zijn poten de grond raakte stond Snowy alweer op de kant. ’Hier hebben we het voorlopig rustig en geen Schorpioenen in verre te bekennen,’ riep ze vrolijk terwijl ze naar hem keek. Instemmend knikte hij. Hij werd een beetje afwezig, gravend in het geheugen. Uiteindelijk keek hij haar ietwat vragend aan. ’Dit is toch Het Rustige Meer als ik het goed heb?’ vroeg hij rustig. Een zacht briesje stak op. Een bekende geur drong Shaman in de neusgaten, de lente geur. Dit was geweldig! In de lente waren er bepaalde kruiden die alleen te vinden waren in dit jaargetijde. Daar moest hij gebruik van maken en dus een voorraadje aanleggen of zo.

Onderwerp: Re: Even rust of toch niet? ma okt 04, 2010 7:34 pm

\shaman landen beter dan Snowy en ze hoorde hem spreken. 'Ja hier is het rustige meer, maar daar is nu weinig van te zien, omdat de sneeuw en het ijs eerst nog moet smelten.' zei Snowy en keek even rustig naar de bomen waar de knoppen al aan begonnen te groeien. De lente en de herfst waren de andere jaargetijden die Snowy fijn vond dan was het niet zo warm en ze rook nog iets. Een grote kudde herten kwamen hun kant op en Snowy keek even naar Shaman. 'Honger?' vroeg Snowy op grijnsende toon voor ze haar vleugels opnieuw op vouwde en naar de kudde toe liep tot op zekere hoogte. Ze wilde wachten tot Shaman ook zou komen en als hij niet kwam ging ze zelf een prooi vangen.

Onderwerp: Re: Even rust of toch niet? di okt 05, 2010 5:35 pm

’Ja, hier is het Rustige Meer, maar daar is nu weinig van te zien, omdat de sneeuw en het ijs eerst nog moeten smelten,’ keurde Snowy Shaman zijn gok goed. Rustig knikte de gekleurde draak. Met zijn fel gele ogen keek hij eens om zich heen. Er waren hier en daar wat waterplasjes, van gesmolten sneeuw. Dat zou wel voor wat modder zorgen. Modder was vervelend omdat het in zijn veren bleef zitten, maar het kon soms ook gebruikt worden voor bepaalde drankjes. Als je goed keek kon je ook de knoppen al zien zitten aan verscheidene bomen. Hij moest snel zijn wilde hij nog een paar knoppen hebben, die hij kon gebruiken. Meestal waren knoppen alleen goed bruikbaar als je ze een à twee dagen na hun komst plukte, daarbij was er ook nog het nadeel dat ze dan maar een tijdje goed bleven. Hij moest dus een voorraad gaan maken qua mengseltjes, die belangrijk waren, waarvoor hij knoppen nodig had. De wilde en vele trillingen trokken de draak hardnekkig uit zijn gedachtes. Nogal geschrokken keek hij op, eerst richting de plaats waar ze vandaan zouden moeten komen en toen naar Snowy. ’Honger?’ grijnsde deze terwijl ze haar vleugels opvouwde en ergens naartoe liep. Zwijgend volgde Shaman haar, hij had zijn vleugels nog steeds gespreid in een rechte lijn. Het was waarschijnlijk een kudde, van bepaalde dieren. En hij jaagde het liefst al vliegend. Naast haar kwam hij tot stilstand. De kudde herten viel niet te missen. ’Nou ik ze zo zie, eigenlijk wel.’ Hij had een speelse ondertoon. Het was lang geleden dat hij samen met iemand anders had kunnen jagen. Hij gaf twee krachtige slagen met zijn vleugels, ze waren rustig. Hij kwam een stukje de lucht in, dat was ook zijn bedoeling. Laag over de grond vloog hij geruisloos op de kudde af. Af en toe uitwijkend voor een boom, het meeste gedeelte vloog hij dan ook verticaal omdat zijn vleugels nogal groot waren. Hij kon de beesten een beetje plagen door ze angst aan te jagen, maar dat was zijn aard niet. Hij pakte vrijwel nooit zwakke of jonge prooien, dat vond hij onrespectloos tegenover de kudde. Het was een stevig mannetjes hert waar zijn blik op viel. Rustig dacht hij eventjes na. Vuur… Of handmatig? twijfelde hij. Uiteindelijk besloot hij het maar handmatig te doen, hij kende Snowy nog niet lang genoeg om al gelijk al zijn krachten prijs te geven. Hij versnelde zijn tempo en vloog recht naar boven. Zijn gestalte tekende zich zwart af voor de zon. Vrijwel alle herten keken verrast op. Shaman krulde zijn lippen tot een enthousiaste glimlach. Een blije brul galmde over het veld. De herten zette het op een rennen, angstig voor wat komen ging. Shaman zijn fel gele ogen volgde slechts een hert, het hert dat hij eerder gespot had. Al draaiend om zijn as maakte hij een duikvlucht. Hij vloog over de kudde heen, met zijn klauwen gereed om zo dadelijk iets stevig vast te pakken en nooit meer los te laten. Al de herten om het doelgerichte hert schoten weg toen ze zijn kreet van pijn hoorde. Shaman had zijn klauwen diep in zijn vlees geboord en vloog nu weer omhoog. Een snelle dood, zei hij bij zichzelf. Hij opende zijn bek. Zijn spierwitte tanden boorde zich in het nek van het hert, dat nog een laatste kreet gaf die later wegstierf in de lucht. Hij was dood. Rustig landde Shaman, hij legde het hert voor zich neer en keek toen zoekend om zich heen. Waar was Snowy gebleven? Had zij ook nog wat kunnen vangen of had hij alles weg gejaagd voor ze wat te pakken had kunnen krijgen?

~ Even een klein opmerkinkje; Je kunt geen grijnzende toon hebben, grijnzen iets dat je doet (; ~

» Een saaie dag of toch niet?
» Niet te temmen! (toch?)
» Rust
» De rust en stilte.
» Even wat rust gehad...