huh?

Piosen werkt zachtjes gebriebbeld door Kliennie en ze vond het een fijn gevoel. Toxic brulde boos dat ze Kliennie niet meer wilde zien, maar Piosen draaide alleen haar oortje inplaatst van haar kopje. Gelukkig lag het moeras dichtbij de grens en liep Kliennie die zich aan haar voorstelde. Piosen keek hem aan en knikte vrolijk ze was blij dat ze hier snel weg gingen, maar het kleine groene draakje wist nu dat het hier gevaarlijk was. 'Aangenaam, Piosen is mijn naam! zei Piosen en keek naar voren bij de grens. De grens was meteen weer ander toen ze erover heen kwamen de drassige grond werdt steeds steviger en Piosen sprong van Kliennie's schouders en landen op de grond. 'Bedankt dat je me gered hebt van die drakeneter!!' zei Piosen dankbaar en wilde weg lopen, maar de ogen van Kliennie hielden haar tegen.

Kliennie hoorde Toxic nog Brullen, "Doorlopen Kliennie, ik wil je hier niet meer zien!" Hier zou hij ook niet meer komen maar dat van de zien gedeelde zo waarschijnlijk nog wel moeilijk worden. De lichtgroene draak vond het fijn toen ze over haar hoofd werdt geaaid en knikte vrolijk en keek hem aan en zei. 'Aangenaam, Piosen is mijn naam! zei Piosen en keek naar voren, het landschap begon langzaam te verandern naar leven en de zon kon je ook steeds meer zien. En de grond werdt ook steeds steviger. Pioson sprong van zijn schouder om zelf te lopen, bij de grens bedankte ze kliennie, en ze wou weglopen maar bedacht zich en keek weer naar hem. kliennie zei vrolijk. 'Ik kon je moeilijk achterlaten en aangenaam Pioson leuk om je te ontmoeten. Red je het nou verder wel alleen.' Hij pakte een stuk raw vlees voor Pioson en legde het voor haar op de grond en keek vriendelijk naar de kliene draak nou ze was ongeveer even groot als een hond, dus hij vond het wel een wonder dat ze nog net op zijn schouder kon zitten.

'Zo te zien was de grens niet ver van de plek waar we net vandaan kwamen, maar ik had het niet gered zonder jouw hulp, Kliennie!' zei Piosen en glimlachte vriendelijk tegen hem. Ze keek de jongen scheef aan toen hij weer sprak en liet de woorden even tot zich bezinken en probeerde de juiste betekenis van zijn bedoelingen te vinden. 'Ja vanaf hier kan ik mijn eigen weg weer vinden.' zei Piosen trots en ging wat hoger op haar poten staan. Wat niet echt hielp vanwegen dat haar voorpoten korter waren dan haar achterpoten. Het stukje rauw vlees dat voor haar neer gelegd werdt slokte ze gulzig op en slikte het vlees door. 'Bedankt Kliennie, onze wegen zullen vast weer kruisen.' zei Piosen en spreiden haar vleugeltjes en klapwiekte met een paar machtige slagen voor haar doen en ze hing half in de lucht voor ze haar weg voort zetten en even om keek naar de jongen die haar geholpen had weg te komen van een nachtmerrie met vleugels, klauwen en messcherpe tanden die haar had willen opeten. Piosen's groene kleur ging al snel op in de omgeving en ze verdween uit het zicht op weg naar een betere plek om haar eigen voedsel weer te vangen.

Ze was opgelucht dat de grijsgrone draak met de onderhorens en de knots wegwas. Ze was echt een beetje bang voor hem. Ze wist niet dat ze later veel groter dat hij zou worden, net als Azazeal groter was. Sombra keek de twee na terwijl haar moeder ze wat nariep. Ze kreeg niet de tijd uit te vinden waar ze heen gingen want haar moeder richtte zich naar haar toe. Ze kromp ineen toen ze de waarschuwende woorden hoorde. Het was nooit haar bedoeling geweest om Toxic zo bezorgd te maken! Ze was niet van plan opgegeten te worden. 'S... sorry mam. Ik zal het niet meer doen' mompelde ze beschaamd. Ze voelde Toxic's snuit tegen zich aan en wist dat ze alleen bezorgd om haar was geweest en nog steeds van haar hield. Ze rook de vertrouwde, enigsinds prikkelende geur van haar moeder en snoof deze op. Snel veegde ze een traan weg voor Toxic zich tot het kleine groene draakje richtte. Wat zou ze gaan doen met hem? Ze leek opties te overwegen en Sombra hoopte dat ze hem mee zou nemen. Ze vond hem grappig en leuk, ookal kende ze hem nog niet zo lang. Hij had nog niets gezegd en dat vond ze een beetje raar, maar ze vond het niet erg. In haar grote kinderhart was er altijd plaats voor een vriend! In de toekomst zou haar hart krimpen en verduisteren tot het hart van een echte Night Warrior.

Er heerste nogal een drukte in het moeras van de groep waarvan hij niet beseffte dat hij op hun gebied zat. Er werd tegen elkaar gedreigd, gebrult en gesist, terwijl hij bijna in het midden van het groepje stond. De grote grijsgroene draak had blijkbaar het andere draakje dat zo plotseling verdwenen was gevonden en hij hoorde hoe een stel tanden op elkaar klapten, gevolgd door geritsel. De grijs-zwart gevederde draak zei dat Curse, of hoe die draak ook mocht heten het kleine draakje aan de temmer moest geven. De grijsgroene draak Curse volgde haar bevel op en nam het draakje zo voorzichtig mogelijk vast om het daarna aan de temmer te geven. Was dat het drakenjong van de temmer, vroeg Rhadamanth zich af. Hij haalde zijn schouders op toen de temmer en het draakje verdwenen, en keek op toen de gevederde draak hen nog wat achterna brulde. Daarna richtte de draak haar aandacht op het jonge draakje dat Rhadamanth uit het ei hielp. Ze had een waarschuwende toon in haar stem terwijl ze het draakje toesprak, waarschijnlijk waren het moeder en dochter. Rhadamanth kende geen moederliefde, hij heeft sinds hij uit het ei was zijn moeder niet gezien, alleen maar het kleine draakje. Zou zij zijn moeder dan zijn? Nee, dat kon niet. Ze was net even jong als hem. Misschien een paar dagen ouder. Rhadamanth draaide zich om, klaar om weg te lopen van hier en moeder en dochter alleen te laten totdat hij voetstappen in de modder achter zich hoorde. Hij draaide zich langzaam om en keek recht in de gele ogen van de gevederde draak. Hij dook een klein beetje ineen, hij zag niet elke dag een grote draak zo dichtbij. Nouja dat klopte niet, hij was niet eens een dag oud en had al verschillende draken gezien. Samen met een.. temmer of hoe dat ook heette. Hij ontspande zich weer en keek met een schuin kopje naar de draak. Wat moest ze van hem?

(@ Toxic; Oke, als je maar wel weet dat Rhandamanth niet kan praten via zijn mond en stem, maar wel via zijn gedachten. Het hoort bij zijn verhaallijn dat iemand hem pas kan horen nadat hij of de andere hem toevallig heeft aangeraakt. Misschien is het dan leuker om pas na een tijdje tot die ontdekking te komen?)

Toxic merkte dat het jong wat bang voor haar was. Ze zou hem meenemen en adopteren. Voorzichtig pakte ze Sombra op en zette ze haar op haar rug tussen haar vleugels. Vervolgens keek ze weer naar de kleine, donkergroene draak. Ze bukte zich en maakte het vertrouwde gluid dat een moederdraak zou maken om haar jong te kalmeren. Vervolgens draaide ze een halve slag en zakte ze door haar poten, een vleugel neerleggend om hem uit te nodigen op haar rug te gaan zitten. Zodra hij zat zou ze terug naar de grot lopen. Te voet was ze sneller uit dan vliegend in tegenstelling tot de meeste draken. Ze had dan ook de bauw van een velociraptor. Ze hief haar kop en keek neer op de kleine draak. Zij was degene die hem een naam zou geven, maar het moest iets speciaals zijn... Hij zou een lid zijn van de groep en ondanks zijn adoptie door haar een gewone Jaris zijn. Ze moest nog zien of de broertjes van Sombra hem zouden accepteren. Ze zouden wel moeten, zij was de baas. Misschien hoefde ze niet in te grijpen en konden ze het gewoon al met hem vinden zonder dat zij het moest aansporen. Dat zou het mooiste zijn. Haar jongen werden opgevoed vanuit het hoofdkwatier van de slechtheid in DW. Daarmee bedoelde ze: Goedzakken zijn zwak, ze mogen niet in ons gebied komen en wij moorden graag. Valsspelen bestaat niet en we doen onaardig tegen iedereen die er niet bij hoort. Binnen de groep gaat het er anders aan toe dan de meeste denken: De draken gaan met respect met elkaar om en kunnen zowel liefde als pijn voelen. Al is de slechte sfeer duidelijk genoeg om een goedzak zich niet prettig te laten voelen.

(Dat is prima, leuk juist ^^)

Sombra spartelde eerst een beetje toen haar pootjes van de grond kwamen. Ze klapwiekte zelf instinktief met haar vleugels. Toen ze eemaal zat snapte ze de bedoeling meteen en zocht ze een plekje waar ze een goede grip had en lekker zat. Dat was iets verder naar voren dan waar Toxic haar neer gezet had. Ze moest zich goed vasthouden om niet te vallen toen haar moeder ging liggen en ontdekte bij toeval dat ze haar vleugels kon gebruiken voor evinwicht. Ze had al eerder ondekt dat ze haar staart hiervoor kon gebruken al was dat met toeval gebeurt. De verdere mogelijkheid van vleugels had ze daarnet gezien. Eerst wist ze niet waarvoor die 'vleugels' diende, tot ze Curse had zien vliegen en even later ook haar moeder had ze geen iedee over het nut van deze aanhangsels. Nu ze het wist zou ze het zeker gaan proberen. Ze wou dolgraag op de vleugels en de lucht in al wist ze hier nog maar net van. Ze keek de andere jonge draak aan en krulde haar staart zoals ze dat graag deed. Ze hoopte dat hij mee wou!

(inspiratieloos)

Met grote ogen keek de kleine donkergroene draak die amper een paar uur oud was de grote zwart/grijse draak aan. Hij wist niet wat ze van hem moest, raakte bijna in paniek totdat hij het kalme geluid hoorde dat de draak maakte. Zijn houding ontspande en hij zette een paar stappen dichterbij. Hij snoof met zijn kleine neus de lucht op die de draak rond haar droeg, en zijn lippen krulden zich tot een glimlach. Maar, toen ze bewoog schoot hij weer achteruit. Hij maakte een zacht grommend geluid. Wou ze dat hij met haar meeging ? De groene jonge draak kwam onzeker dichterbij, maar klom zich daarna een weg naar naar rug en kwam zo naast de dochter van deze imponerende draak te staan. Hij hield zijn kop schuin en maakte een blij klikkend geluid. De lange haren die aan zijn staart hingen bewogen rustig mee met de wind en de bewegingen van zijn staart. Voor deze jonge draak zou er een heel andere toekomst worden voorzien dan dat zijn echte moeder dat had. Hij liet zich op zijn achterste zakken, en staarde even naar de grond. Hij schrok ervan dat deze nu verder van zijn poten verwijderd was. Zijn blik gleed terug naar de veren op de vrouwelijke draak haar nek en hoofd. Was dit nu zijn moeder?


[Flutpost]

(dat duurde lang)

De jonge draak leek te twijfelen. Toxic wachtte geduldig af. Uiteindelijk leek het jong over zijn twijfels heen te zijn en klom hij op haar rug. Toxic glimlachte bij het horen van het klikkende geluid en stond op. "Hou je vast" zei ze, ze begon te lopen en zette al snel een gelijkmatige draf in die niet al te erg hobbelde. Ze wist nu een goede naam die erg afweek van de namen die ze haar eigen jongen had gegeven: Rhadamanth. Ze vond het een geschikte naam die op een een of andere manier bij de moeras achtige kleuren van de jonge draak paste. Ze was op weg naar de Night Warriors grot met twee jonge draken op haar rug. Ze zou goed voor de nieuweling zorgen en ze wist zeker dat Sombra hem mocht. Ze vroeg zich af op welke manier... De moerasachtige grond werd steviger en droger. De gif dampen verdwenen en de bomen veranderden. Ze was blij met hoe haar gebied eruitzag: het paste bij de Night Warriors. Helaas zat er weinig wild en moesten de leden van haar Clan vaak buiten het gebied komen voor voedsel. Misschien was het het wel waard. De grot kwam in zicht. Hopelijk waren verder alle jongen veilig in de grot en konden ze het goed vinden met hun nieuwe pleegbroer. Ze was tevreden over zichzelf en de aanwinst van een nieuw zoontje. Deze nam de plaats in van het verloren ei en was waarschijnlijk een goede aanwinst.

[niet zo'n goede post T.T)

(Je hoort nu bij de NW Rhadamanth, straks sta je ook op de lijst. Deze topic is hier afgelopen als je het niet erg vind. Je mag het NW logotje in je onderschrift zetten enz. Zullen we wel nog even de kennismaking met de andere jongen doen voor we ze ook in de RPG groot laten zijn?
P.S. Ik wil echt weten waar jij je afbeeldingen vandaan haalt o.o . )