De bergen

Kliennie liet moeizaam en langzaam door de bergen en was verdwaald en de sneeuwstomr maakten het er niet makkelijker op. de Wind gierende en door de hevige sneeuwval kon hij bijna niet zijn waar hij liep over het smalle padt die hij volgde en padt ging wel berg afwaarts dus hij zat goed. Hij hadt al een paar dagen in een grot gescholen maar hij was bijna half bevoren door de kou. Als de storm niet snel opheild en de weg terug vond, was hij verloren zijn voorraden waren bijna op. En sinds hij de bergen hadt betreden was hij nog geen dier tegen gekomen, hoe lang zwwierf hij hier al. Ineens brokelde er een stuk steen onder zijn voeten af en kliennie gleed uit zo de diepte in hij kon nog net snel de rand van een uit stekende rots pakken en greep die vast. daar hing hij moeizaam trok hij zich op en ging zitten. Zijn boog hadt hij van schrik laten vallen en die lag nog een paar meter boven hem op het padt die hij hadt gevolgt. hij slaakte een hulpeloze zucht en trilde weer van de kou. Langzaam veil hij in slaap hij probeerde zich nog wakker te houden als hij nou in slaap veil bevroor hij zeker doodt, maar zijn moeiheid won toch.

Gyfow had zich opgekruld op een bergrichel. Na een lange tijd vermoeiend vliegen had hij deze berg weten te bereiken. Hier had hij ook zijn eerste vangst gedaan. Helemaal aan de top waren er veel nesten van vogels. Daar had hij er twee met een lichte vuurstraal gedood en met veel genot opgeten. Nu lag hij te rusten. Het was koud en er was een sneeuwstorm maar dat deerde hem niet. Hij vond het wel een lekkere verkoeling. Zijn schubbe straalde van nature veel warmte af en de sneeuw om hem heen was ook begonnen met smelten. Een harde tok maakte hem wakker. Iets slaperig deed hij zijn paarse oogjes open. De sneeuw lag als een gordijn voor zijn ogen en hij zag maar weinig. Hij liet de paarse stekels op zijn rug, die eruit zagen als kristallen, oplichten. Een paarse gloed vormde licht om hem heen. Een groot stuk gebogen houd lag een stukje verderop. Hij herkende het als een boog, die mensen gebruikt hadden om hem en zijn verzorger te vermoorden. Nieuwschierig nam hij het ding in zijn bek. Waar kwam dit vandaan?
Hij speelde er wat mee en keek om zich heen. Boven zich en onderzich. Onder, lag een mens. In de sneeuw, niet slim vond hij. Hij beet ietsjes harder in de boog zodat hij hem niet zou laten vallen en vloog rustig naar de mens toe. Dichterbij zag het dat het een jonge was. Niet volwassen, maar ook geen kind. Hij hipte dichterbij en tikte hem aan. Hij leek te slapen maar was erg koud. Een tweestrijd kwam in hem op, vermoorden, of helpen? Wat zou zijn verzorger doen bedacht hij, zeker helpen, dat had hij vaker gedaan. Maar toch werd hij vermoord, dacht hij er bitter bij. Zijn nieuwschierigheid dwong hem te helpen. Hij ging naast de mens liggen en liet hem van zijn warme schubben gebruik maken. Hij maakte het zich gemakkelijk en wachtte tot de mens zou wakker worden.

kliennie voelde iest naast hem wat lekker warm was en kroop er tegen aan. Langzaam werdt hij wakker en zag een beetje wazige de vorm van een draak en zei versufd. 'Waar ben ik.' en keek een beetje doelloos om zich aan tot zijn zicht weer normaal was. Toen zag hij de draak die zwart was en hij lag dicht tegen zijn schubben aan van zijn buik. Langzaam ging kliennie zitten en keek op en vroeg zich af of deze draak hem kon helpen, maar waar was zijn boog en keek een beetje somber om zich heen, maar toen wist hij het weer de boog lag nog op het padt toen hij naar benenden veil. En vroeg toen onzeker' Heb je toevallige ook een boog gevonden?. Wat die boog is erg waardevoll voor me.' en keek onzeker naar de draak waarschijnlijk zou de draak hem vragend aankijken.

Gyfow keek op toen de mens wakker werd. 'Waar ben ik.' De mens keek om zich heen en ging toen recht zitten. 'Heb je toevallig ook een boog gevonden? Want die boog is erg waardevol voor me.' Hij knipperde even met zijn paarse oogjes en tilde toen zijn rechtervleugel op en pakte met zijn bek voorzichtig het stuk hout. Hij hield hem voor de mens en knipperde even onzeker met zijn ogen. Moest hij de boog wel geven. Dan zal de mens weer gewapend zijn en kon hij hem doden. Gyfow had de boog expres onder zijn vleugel verstopt waar het warm zou zijn. Als de boog zou bevriezen kon hij met een simpele beweging gebroken worden. Twijfelend staarde hij naar de mens. Beloof dat je het niet tegen me gebruikt. Zei hij met zijn gedachten. Zijn gedachtenstem klonk licht maar zwaar. Onrustig schuifelde hij een beetje heen en weer en knipperde nogmaals met zijn ogen. Als de mens het tegen hem zou gebruiken had hij altijd zijn vuur nog. Hij was misschien nog erg jong en kon nog niet zo ver vliegen, hij had altijd een stapje voor.

Toen kliennie vroeg waar zijn boog was, knipperde hij even met zijn paars ogen en tilde zijn rechtervluegel op kliennie zag zijn boog die hij samen met zijn vader hadt gemaakt. 'Beloof dat je het niet tegen me gebruikt.' kliennei keek even vragend naar de draak en zei 'Waarom zou ik een draak willen doden.?' Onrustige schuifelde hij heen en weer blijkbaar is er iets in zijn jaren gebuert wat niet echt een leuke ervaring voor hem was.kliennie pake zijn boog die de draak voor hem heild en keek hem danbaar aan en zei vriendelijk 'Ik ben kliennie en jij.'en keek vriendelijk naar de draak en legde de boog op zijn benen. en keek grondige of hij nog heel was en de spanning nog goed was. Alles was in orde en richte zich weer op de draak.

'Waarom zou ik een draak willen doden?' Die vraag verbaasde hem. Het hele dorp had hun opgejaagd en zijn verzorger vermoord. Waarom wist hij niet, waarschijnlijk gewoon omdat ze jaloers op zijn verzorger was of dat ze bang waren. Maar zijn verzorger had de mensen altijd geholpen, het was gewoon puur verraad. De jongen keek hem dankbaar aan en vervolgde vriendelijk, 'Ik ben kliennie en jij. Kliennie legde zijn boog op zijn benen en controleerde hem en keek hem toen weer aan. 'Ik ben Gyfow, een kristallenbewaker.' Hij hief zijn kopje wat op en liet de kristallen op zijn rug paars opgloeien en toen rood en blauw. Hij liet ze weer een dof wit licht stralen wat makkelijker zien was voor Kliennie. 'Waarom zit je in de bergen? Hier komen niet veel mensen.' Zei hij en voelde zich al wat rustiger en meer op zijn gemak.

[Ik word ontvoerd om op de wii te spelen xD Ik reageer later ]

De draak keek verbaaast op toen hij dat hadt gezegt. En zei toen 'Ik ben Gyfow, een kristallenbewaker.' en liet zijn Kristallen bollen op zijn rug gloeien kliennie werd een beetje verblind. Snel deedt zijn hand voor zij gezicht maar al snel liet hij ze weer dof wite schijnen. Kliennie liet zijn hand weer zakken. Net toen hij wou vragen wat een kristallenbewaker precies was vroeg Gyfow. 'Waarom zit je in de bergen? Hier komen niet veel mensen.' Kliennie glimlachte en zei 'Ik wou eens de bergen verkennen en zien maar toen ik vast kwam te zitten in een sneeeuw stroom ben ik de weg kwijt geraakt en zoek nou de weg terug naar de bossen,' Kliennie wou eigelijk drop zeggen maar de draak was een beeetje wantrouwing tegen mensen voor zijn gevoeld. Hij kon zijn nieuwseirigeheid niet bedwingen en vroeg toen' Wat is een kristallenbewaker precies en wat doen de kristallen?.' hopelijk wordt hij niet boos.

Gyfow luisterde geduldig en knikte toen begrijpelijk. Hij had het geluk dat hij net voor de sneeuwstorm wist te landen. 'Wat zijn kristallen bewakers en wat doen de kristallen?' Wat schuw keek hij naar kliennie. 'De kristallenbewakers zijn draken, draken die de verantwoordelijkheid hebben om mensen én draken te beschermen en hun kristallen nooit in verkeerde handen laten vallen.' Hij stopte even en keek aarzelend naar kliennie. 'De kristallenbewakers kwam maar voort uit één klein groepje draken. Mijn verzorger was er één van. Toen hij me vond nam hij mij als zijn opvolger van het paarse kristal. Tijdens mijn opleiding vielen steeds meer bewakers. Ze wisten hun kristal over te dragen voor het in de handen van de mensen vielen. Toen mijn verzorger stierf, bracht hij zijn krachten over in mijn kristallen op zijn rug.' hij haalde even paar keer adem en vertelde verder. 'De meeste bewakers hadden hun kristallen in een ketting een amulet of een ander voorwerp. Mijn kristallen op mijn rug zijn uniek en handig om te beschermen. De kristallen.. Ze hebben verschillende werkingen in situaties. Er zijn 4 kristallen. Rood blauw wit en paars. Alles staat voor de natuur. Rood voor het vuur dat leven geeft en neemt. Wit voor het goede en het licht. Blauw voor het water en het helende. En het paarse..' hij stopte opnieuw. Hij zuchtte even. 'Paars, is voor het duistere en het vergif. Maar soms, in zeldzame gevallen is het paarse voor alles wat leeft.' Hij sloot zijn verhaal af en keek naar kliennie. 'De kristallen hebben vreemde werking op mensen.' Zei hij ernstig en zijn paarse kristallen bloeide even op en viel terug op het witte licht.

Kliennie luisterden aandachitg naar zijn verhaal en sloot iedere zin en woord op in zijn hoofd en keek medelevend naar de draak hoe hij vertelde over zijn verzorgen. Kliennie zei toen sombere 'Mijn vader en moeder zijn ook doodt daarom ben ik nou hier in DW om een nieuwe leven op te bouwen.' en slaakte een zucht. 'De kristallen hebben vreemde werking op mensen.' Zei hij ernstig de paarse kristallen bloeide even op en er veil even een kliene stilte. Kliennie vroeg toen een beetje aarzelende 'Gyfow... Kan je me de weg wijzen terug naar het bos?. Ik zou je dan erg dankbaar zijn.' Kliennie keek hoopvoll naar Gyfow

Gyfow stond op en keek in de richting van de bossen een paar mijl voor hen. Kiennie kon natuurlijk lopen, maar dan zal het minstens drie dagen lopen zijn eerder rennen. Aarzelend keek hij naar kiennie. 'Ik denk dat ik je op me rug kan dragen,' begon hij aarzelend. 'Ik ben nog erg jong, pas een maand. Maar mijn vleugels zijn groot genoeg om een passagier te kunnen meedragen.' Hij zag iets boven hem een verdwaalde gems. Zonder toelichting vloog hij op naar de grens die rende voor zijn leven. Hij volgde de gems en maakte zich klaar, een lange paarse vuurstraal verliet zijn bek en de gems viel neer en rook naar gebraden vlees. Hij had veel geluk dat de gems was langs gekomen. Hij pakte het op met zijn klauwen en daalde naar beneden. Voor Kliennie stopte hij, de gems liet hij met een plofje vallen. 'Ik heb wat vlees nodig omkracht op te doen, dan kan ik je in twee misschien met geluk een dag naar de bos brengen.' Verklaarde hij zijn jacht. Hij duwde de gems wat richting Kliennie. 'Jij moet ook eten, en ik hoef niet alles, we kunnen delen.'

Toen hij dat vroeg stond Gyfow op en keek in de richting van het bos en toen aarzelend naar hem ei zei 'Ik denk dat ik je op me rug kan dragen,' begon hij aarzelend. 'Ik ben nog erg jong, pas een maand. Maar mijn vleugels zijn groot genoeg om een passagier te kunnen meedragen.' Kliennie haalde opgelucht adem en zag hem weg vliegen even wou hij roepen wat hij ging doen maar hij kwam al snel terug met gems. Hij liet de gems met een plof vallen en landen netjes voor kliennie en zei 'Ik heb wat vlees nodig omkracht op te doen, dan kan ik je in twee misschien met geluk een dag naar de bos brengen.' Kliennie knikte instemmen zo oud was de draak nog niet maar 1 maand was wel erg jong vond kliennie maar toch was hij een stuk groter dan hem. Gyfow duwde de gems naar zijn richting en zei 'Jij moet ook eten, en ik hoef niet alles, we kunnen delen.' Hij hadt al vreselijk honger en pakte een gem en begon te eten en keek dankbaar naar Gyfow en zei 'Als jij me niet hadt gevonden, was ik zeker doodt gevroren even rilde hij al bij de gedachte. Hij was blij dat Gyfow hem naar het bos zal brengen.

(Klinkt mischien dom maar wat moet ik me precies met gems voorstellen )

[Gems: Klikkie]

'Graag gedaan, wees blij dat je je boog liet vallen anders was ik gewoon doorgeslapen,' sprak hij droogjes en draaide een poot van de Gems los. Hij had met genot en had al snel de poot door. Hij knabbelde op het bot en brak het in vieren. Hij at tot zijn buik verzadigd was. Tevreden begonnen zijn kristallen geel te schijnen. Hij wachtte tot Kliennie klaar zou zijn, de sneeuwstorm was op zijn laagst en dan konden ze het beste snel gaan vliegen, voor de storm terug kwam. Hij staarde naar de lucht hij asgrauw was. Hij schudde zijn kop heen en weer en ving met zijn tong sneeuwvlokjes om wat vocht op zijn lippen te krijgen. Hij keek vanover zijn schouder en liet zich alvast zakken. Dan zou hij makkelijker op hem kunnen klimmen.

Kliennie moest een beetje onzeker lachen na die uitspraak. En keek toen hoe gyfow rustige de gems op at. Zijn kristalllen begonnen geel te schijnen en gelukkige was de sneeuwstroom al een stuk minder geworden. Toen ze klaar waren met eten keek gyfow even naar de lucht die asgrauw was op zijn laagst. Met wat geluk kunnen ze een heel stuk aflegen, Gyfow schudde zijn kop uit en liet zich zakken zodat kliennie makkelijk op zijn rug kon klimmen voorzichting klim op op de draak. toen hij zat zei kliennie aarzalende 'Ik ben zo ver.' en zetten zich schrap voor de opstijging.

(oke ty dacht al de het een soort van herten soort was)

Hij voelde hoe kliennie op zijn rug klom. 'Ik ben zo ver.' Hoorde hij wat aarzelend. Hij draaide zijn kop een beetje om en zag kliennie zitten. Misschien was hij zenuwachtig, dat zou niet hoeven er zou weinig kunnen gebeuren. Hij luisterde naar de wind en spande zijn spieren om af te springen. Hij zette af en liet zijjn grote vleugels hard klapperen. Hij zocht de juiste stroming en vloog soepel door de lucht, op naar de bomen daar helemaal achter. Zijn kristallen gloeide wit zodat hij kon zien waar hij vloog. Opgetogen klapte hij met zijn vleugel. Nu hij kliennie kon dragen en vliegen tegelijk werd dat een teken dat hij al ouder en sterker begon te worden. Hij had zijn verzorger vaker met mensen zien rijden, toen hij het ook wou doen werd hij tegengehouden. Hij zou nog te jong en niet sterk genoeg zijn. Maar nu was hij toch echt groter en sterker, en kijk hij had een mens op zijn rug. Een eend vloog langs en hij hapte er vrolijk naar. Dit was zo slecht nog niet.

Gyfow Luisterde naar de wind en klienne voelde hoe hij zin spieren spannde om af te zetten. Hij zette zich af en liet zijn grote vleugels klapperen hij vloeg soepel door de lucht. Kliennie genoot van het uitzicht en keek rustige om zich heen dit was zo slecht nog niet. Een eend vloog langs en gyfow hapte er vrolijk naar en kliennie moest er om grinneke hij liet langzaam de nek los waarmee hij zich vastheild. Langzaam kwam het bos in zicht Kliennie. keek even naar deGyfow en zei vrolijk 'Dit is gaaf.' dit was nou al zijn tweede rit op een draak en hier zo hij best aankunnen wennen.

Gyfow lachte. 'Vliegen is het beste wat er is.' Zei hij vrolijk. Hij ging iets hoger vliegen waar de stroming sneller ging. Hij zette met zijn vleugels meer snelheid. Achter hun begon de zon al langzaam op te doemen uit de grijze lucht. 'Hij je stevig vast.' Zei hij en zette zich meteen af. Ze gingen steeds sneller, hij genoot van de snelheid en dat hij weer in de lucht was. Hij keek even achterom naar Kliennie en ging iets langzamer, 'Heb je al vaker gevlogen?' Vroeg hij nieuwschierig en keek weer naar voren. De bergen begonnen al kleiner worden. Hij staarde onder zich waar er een saaie vlakte heerste met hier en daar een boom. Dit moest hij vaker doen, mensen waren zo te zien zo slecht nog niet. Hij hoopte maar dat andere mensen net zo aardig waren.

'Vliegen is het beste wat er is.' Zei hij vrolijk kliennie knikte instemmend en pakte zijn nek weer hij ging nog hoger vleigen en nog sneller :angzaaam kwam achter hun de zon op en kliennier hoorde gyfow zeggen 'Hij je stevig vast.' en zette zicht meteen af hij ging steeds sneller en kliennie genoot van de snelheid. Toen keek Gyfow achterom en vroeg nieuwsierige. 'Heb je al vaker gevlogen?' en keek weer naar voren. 'Een keertje maar, maar ik kan hier wel aan wennen.' Zei hij met een glimlach, ondertussen ware ze al een heel einde van de bergen en kliennie keek naar een benende en zag een groot vlakte met heir en daar een boom. Toen vroeg kliennie nieuwsierig. 'Heb je al vaker een mens op je rug gehadt?.'

'Nee, vroeger wou ik we maar ik was toen nog te jong. Later wou ik ze niet op me rug hebben. De mensen hebben mijn verzorger vermoord.' Zei hij bitter. Hij was nog steeds woedend op al die mensen. Zij hadden hun geholpen, ze hadden gewonden genezen hadden met de hongerige hun buit gedeelt en ze hadden de burgemeester zelfs geholpen toen zijn dorp werd aangevallen. Ze hadden een muur van vuur gemaakt en de aanvallers gedood die er toch door wisten te dringen. Ze hielpen zelfs toen een mijn was ingestort en niemand de in de mijn kon om de overlevende te helpen. De ingang was volledig geblokkeerd door rotsblokken die zij moesten weghalen. Hij was meegegaan de mijn in toen de ingang vrij was. Ze waren dankbaar en heel aardig. Maar mensen veranderen snel, nog geen twee weken later werden ze aangevallen. Bitter dacht hij eraan terug.

'Nee, vroeger wou ik we maar ik was toen nog te jong. Later wou ik ze niet op me rug hebben. De mensen hebben mijn verzorger vermoord.' Zei hij bitter Kliennie dacht toen terug aan zijn thuis. En aan de dag dat zijn ouders vermoord werden en zijn huis afgebrand was door plunderaars toen pakte kliennie zijn boog en keek er sombere naar zijn boog, het enige ding wat hij nog hadt kunne redde en wat hij aan zijn vader en moeder deedt denken. Sinds die dag wou hij gaan reizen op zoek naar een ander plek, wat hij voelde zich niet meer thuis in Stonefall. Wat hij na 2 dagen heeft gedaan hij was wegelopen van zijn pleeggezin. 'Ik ben mijn ouders ook verloren toen ik 14 was. Kwammen er plunderaars branden alles af en hebben mijn vader en moeder vermoord. Mijn boog is het enigte wat ik nog hadt kunnen redden van die nacht en heb ik samen met mijn vader gemaakt toen ik 12 was. Na twee dagen ben ik wegelopen van mijn pleeggezin ik voelde me niet meer thuis en wou de werld zien.' er rolde een traan van zijn gezicht en met zijn mouw vegende hij die snel weg. Hij wist nog steeds neit wat die plunderaars nou wouden of moesten even keek hij naar het achterhoofd van Gyfow en probeerde weer te glimlachen. Kliennie voelde zich wel een beetje specail nou hij was de eertse die op zijn rug mocht en dat stemde hem weer wat vrolijker.

'Dat spijt me.' Zei hij meelevend. Het leek alsof ze het zelfde lot waren ondergaan. Het gaf hem een troost dat hij een soort van lotgenoot had gevonden en niet de enige was. Hij was blij met het gezelschap, stukken beter dan alleen moest hij toegeven. Met tegenzin dacht hij aan de naderende bomen, Kliennie zou waarschijnlijk zijn eigen weg gaan, en hij zou weer opzoek moeten gaan, opzoek naar een beetje gezelschap en misschien zelfs een nieuwe verzorger. Zou er een kans bestaan dat hier ergens in DW een kristallenhouder was waar hij in de leer kon gaan. Iemand die hem hielp met zijn krachten. Hij schoof de gedachten weg, de kristallenhouders waren aan het uitsterven, zover hij wist was hij nog als enige over. Hij wou hier niet meer over denken, het maakte hem verdrietig. Hij gromde inzichzelf en vloog krachtig met zijn vleugels voor meer snelheid. Voorlopig was dit vooruitzicht nog ver in de toekomst, en laat dat maar zo blijven.

'Dat spijt me.' Zei hij meelevend. Kliennie voelde een soort troots bij hem hij hadt ongeveer het zelfde ondergaan, keek naar de bomene die al aardige dicht bij waren en over het groene wood. Toen naar achter naar de bergen die mooie wit waren van de sneeuw die daar lag. En dacht toe aan Gyfow die net zo als hem alleen leefde na kliennie ahdt al een paar ander draken ontmoet mischien dat Gyfow ze wil ontmoeten dan is hij ook niet zo eenzaam maar en alleen. en zei toen. 'Ken je Rainbow en Firechild?' Mischien kon hij ze al maar msichein ook niet kliennie wachten geduldige af. Kliennie hoorde gyfow inzich zelf grommen en vroeg zich af wat er was, maar vroeg het niet.

'Ik ben nog geen enkele draak tegengekomen.' Zei hij wat teleurgesteld. Hij had graag een andere draak ontmoet. Misschien kon hij een oudere draak vinden die hem zo nodig hier en daar nog wat dingen kon leren. 'Ik zou graag nog wat draken ontmoeten, en wat mensen misschien.' Hij klapte met zijn vleugels en liet zich dragen door de wind. De bomen kwamen steeds dichterbij. Hij kon de vogels al horen en de bomen al ruiken. 'We zijn er bijna.' Het was veel sneller gegaan dan hij had verwacht. De zon hing al op bijna op haar hoogste punt maar het was voor hem snel gegaan. Zijn vleugels voelde ook wat zwaar aan maar hij was niet van plan om op het laatste moment op te geven. Zo was hij niet. Hij zou zijn klus klaren nog de laatste kilometers en dan waren ze er.

'Ik ben nog geen enkele draak tegengekomen.' je kon de teleurstelling in zijn stem horen en vervolgde. 'Ik zou graag nog wat draken ontmoeten, en wat mensen misschien.' Hij klapte met zijn vleugels en liet zich door de wind dragen Kliennie keek naar het bos dat nou heel dicht bij was je kon de vogels al horen fluiten. 'We zijn er bijna.' zei Gyfow en Kliennie keek weer naar Gyfow zei. 'Als je wil kan ik je voorstellen aan rainbow en firechild.' De vlugt was veel sneller gegaan dan kliennie hadt gedacht en de zon hing bijna op het hoogste punt dat betekende dat het bijna middag moest zijn.

(opgelost zo te zien)

[Opeens kon ik weer posten xD]

'Als je wil kan ik je voorstellen aan rainbow en firechild.' Enthousiast knikte hij. Hij was benieuwd wat voor draken er waren en misschien kon hij wat meer vrienden maken. 'Ik wil ze wel leren kennen, als je het niet erg vind.' Hield hij zich in. Hij was blij dat hij misschien wat vrienden erbij kon krijgen. Hij hield zich voor de rest wat stil. Klapte alleen met zijn vleugels als dat nodig was. De bomen flitste onder hem door en hij ging wat langzamer vliegen. Hij ging wat lager vliegen en zocht naar een klein open plekje waar hij kon landen zonder allemaal bomen te breken. Hij zag een kleine opening tussen de boomkransen en liet zich rustig zakken. Wat stof en zand stoof op onder het geklapper van zijn vleugels en zijn achterpoten veerde op de zachte grond. Hij liet zich zakken, 'We zijn aangekomen.' Melde hij droogjes op.

(nice)

Gyfow Knikte Enthousiast en zei 'Ik wil ze wel leren kennen, als je het niet erg vind.' Hij heild zich in maar kliennie was blij dat hij ze wou leren kennen Rainbow was best een slime draak vond hij ondertussen fliste onder ze vandaan en gyfow klapte met zijn vleugels wannner het nodige was. Hij ging wat lager vliegen en zocht een mooie plek om te landen Kliennie keek rustige om zich heen en zag dat Gufow een plek hadt gevonden toen hij lande waaide er wat stof en zand omhoog. Hij liet zich zakken, 'We zijn aangekomen.' Melde hij droogjes op. Kliennie klom behendige van gyfow af en zie toen 'Bedankt voor de lift.' En keek even in zijn tas en zag dat hij nog een houten beeldje hadt die hij een paar dagen eerder hadt gemaakt. Het was in de vorm van een draak en pakte een touwtje en deedt het door het gatje zodat je het aan je nek kon hangen en zei toen. 'Hier het is niet veel maar als bedankje voor de hulp.' En gaf het beeldje aan gyfow en glimlachte vriendelijk en keek afwachten naar gyfow.