Dragon World
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
PortalPortal  IndexIndex  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 Knutselen ~

Ga naar beneden 
3 plaatsers
Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3, 4  Volgende
AuteurBericht
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyzo mei 23, 2010 7:34 pm

Hij had zijn hoofd geschud als teken dat hij het niet eens was met Leona haar gedrag. Laat haar met rust,.. Hij wist dat Leona Roos niet mocht. Aan de éne kant was het ergens grappig, maar ze kon ook te ver gaan. Met moeite richte hij zijn blik weer op Roos die er nog steeds nogal stom bij stond, knipperend en geschokt. ‘Sorry.. ’ Boodt hij zijn excuses aan, jegens het gedrag van leona. ‘Ondanks haar leeftijd kan ze soms vreselijk kinderachtig zijn.’ Met een glimlach draaide hij zich weer tot Leona en keek haar met een plagende blik aan. Houd je in. Klonk het vervolgens waarschuwend, maar ook een lichte grijns sierde op zijn gezicht. Zijn vrolijkheid werd enkel meer naarmate Leona ook vrolijker werd. ‘Precies,’ Beaamde hij haar. Zijn vrolijke gezicht nam gespeeld af. ‘Jaja,’ Klonk het wegwuivend. Met een gebaar van een wapperende hand ondersteunend. ‘Maar dat is snel genoeg.’ Zei hij vooral tegen zichzelf. Leona was behoorlijk streng in het gedoe rond het zadel, hij zelf dacht er nogal gemakkelijk over. Hij vond het ook best zonder zadel te vliegen. De angst gaf juist een kick, het had wel wat. Leona zorgde er wel voor dat hij niet viel, daar geloofde hij wel in. Hij keek Leona recht aan, recht in haar nachtblauwe ogen die vreemde krachten bezaten. Nog steeds was er een vage glimlach op zijn gezicht zichtbaar terwijl hij zijn blik op haar gericht hield. Een lichte hapering was te zien in zijn glimlach. Hij voelde hoe Leona haar gevoelens veranderde, van blij naar vragend. De vrolijke glinstering in zijn ogen nam af en maakte plaats voor een moeilijke blik. Hij wilde niet dat ze erover begon, wilde er niet aan herrinert worden. Zijn blik gleed door middel van zijn ooghoeken richting de grond. Enkele malen achter elkaar klemde zijn kaken zich op elkaar wat te zien was bij zijn slapen. Ook al vroeg Leona nog niks, als nog had hij nu al moeite met het bonkende gevoel, het gevoel wat nooit rust nodig leek te hebben en genadeloos bleef door zeuren. Hij snoof zachtjes toen de vraag alsnog kwam van Leona haar kant. ‘Niks.’ Was zijn antwoord, zijn stem klonk kort af en bot. Een toon die hij normaal gesproken nooit had tegenover Leona. Hij kon het niet helpen dat zijn hoofd geheeld vervuld werd met momenten van net. Niet enkel het moment in het water, ook van daarvoor terwijl hij nog aan het werk was met Roos. Maar vreemd genoeg leken deze nu opeens even pijnlijk. Hij wilde dit niet met Leona delen, hij wilde het met niemand delen. Voor een moment voelde het alsof hij er vreselijk klunsig bij stond en om maar iets te doen stapte hij langs Leona richting het hert wat nog steeds op de branding lag. Hij gooide zijn concentratie hierop, maar het had nou niet bepaald veel nodig. Zijn bui werd steeds chagerijniger naarmate hij merkte hoeveel zijn hoofd bezig bleef met Roos. En uiteindelijk gaf hij het met een zucht op. Hij deed geen moeite meer om zijn aandacht uit volle macht ergens anders op de richten. Hij liet het hert los zodra het bij het gras lag en begaf zich vervolgens richting zijn kleren. Terwijl hij dit deed leek het alsof hij Roos haar gladde huid opnieuw langs zijn handen voelde, alsof hij haar vingertoppen opnieuw over zijn hoofdhuid voelde glijden en haar stem opnieuw vreselijk dichtbij hoorde. Het bezorgde hem haast hoofdpijn. Hij plukte zijn broek van de grond en trok deze weer aan, de riem ervan trok hij strakker. Hij haalde zijn dolk uit de huls vandaan, die aan de riem vast zat en begaf zich weer richting het hert waarbij hij neerknielde. Met een zucht begon hij het dier te slachten, wensend dat er iets gebeurde wat hem afleidde. Genadeloos bleven de beelden voor zijn ogen flikkeren; Roos haar ogen helder en fel, zo dichtbij als het normaal niet hoorde. Haar lippen, nog geen enkele centimeters verwijderd. En haar neus, die uiteindelijk de zijne zelfs raakte. Met een ferme haal haalde hij het dier open en begon uiteindelijk, met ruigere handelingen als normaal, de organen eruit te halen. Zijn kaken waren strak op elkaargeklemd en de spanning was te zien in zijn schouders. Laat het ophouden, Zonder worden deed hij het kluisje. Groef een kuil voor het afval, waste het vlees schoon, liet stukken drogen voor later, boodt Roos een gedeelte aan en liet een ander gedeelte appart voor hun eten. Hij keek niet meer naar Roos met de blik dat hij voorheen in zijn ogen had, maar behandelde haar nog steeds normaal. Enkel, als je goed oplette, kon je zien dat hij continu wat afstand bewaarde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyzo mei 23, 2010 8:54 pm

Ze stond een beetje schaapachtig naar de twee te kijken terwijl haar armen nog steeds over elkaar lagen. Ze snapte nu gedeeltelijk wat Laurens had bedoelt met dat hij Leona prachtig vond. Het was waar, ze had voor een moment echt geloofd dat het een sprookje was, hoe ze daar vloog, uit het water was gesprongen en hoe ze uit het water was gekomen zweven. Haar gewicht was vooral op haar ene been gericht, terwijl haar mond ietsjes openhing, nagenietend van het mooie moment. Plots hoorde ze water, en een voelde ze opeens heel wat water tegen haar aankomen. Met een ruk schoten haar armen omhoog in een afwerende houding en dook ze spastisch weg. gelijk daarna kwam ze alweer omhoog, realiserend dat er niet nog meer aan kwam en veegde verdwaasd het water van de zijkant van haar hoofd weg. Met een grote ogen keek ze naar haar natte hand, en keek toen op naar de twee voor haar. Ze zag de lichte grijns op het gezicht van Leona voordat ze zich terug draaide naar Laurens. Ze knipperde een paar keer sloom met haar ogen, voordat het moment tot haar door drong. Ze kon er niet echt om lachen, niet omdat ze boos was, maar meer omdat ze gewoon eventjes te verbaasd was om normaal te kunnen reageren. Ze knikte alleen maar als reactie op de verontschuldiging en schraapte haar keel. Ze schudde haar hand uit voordat ze de laatste drukkpels van haar gezicht verwijderde. Ze moest toch lichtjes grinniken door zijn opmerking, hoewel ze het niet helemaal begreep. Ze liep wat passen naar voren, gewoon om zich niet helemaal buitengesloten te voelen, toen Laurens het verhaal van het zadel begon. Ongeremd gingen haar gedachtes terug naar die tijd, de tijd voor het genante moment, de mooie tijd. Ze merkte pas weer van de buitenwereld toen ze Laurens iets hoorde zeggen. Met een onderdrukt verbaasd gezicht keek ze van Laurens naar Leona en weer terug. Niets? Waar hadden ze het over? Pas toen ze zijn gezichts uitdrukkingen zag, en daarna de handelingen van zijn lichaam besefte ze precies waarover ze het hadden. Haar wangen werden weer rood, en ze draaide haar hoofd weg van de twee anderen. Toch vroeg ze zich af waarom ze het erover hadden. Het had geleken dat Leona iets had gevraagd, maar hoe wist ze dat er iets gebeurd was. Ze schudde lichtjes haar hoofd, en waaide de gedachtes weg. Ze moest niet te veel denken aan de band tussen Leona en Laurens, anders zou ze helemaal gek worden. Terwijl Laurens zich aanklede liep zij langzaam in de zelfde richting. Toen hij weer terug liep met het mes kwam zij aan, en pakte haar eigen kleding. Met vlugge bewegingen trok ze ze aan, en keek naar het naaigerei dat erbij lag. Haar gezicht fronsde lichtjes terwijl ze nadacht wat ze zou kunnen doen. Ze keek om, zag Laurens verwoed in het dode hert hakken, en keek weer terug naar het naaigerei. Toen besloot ze verder te gaan met het zadel, en pakte ze de spullen. Ze ging zitten bij het hoopje leer dat al de basisvormen voor het zadel had. Ze bedankte Laurens toen hij haar wat vlees gaf, en deed het in haar tas. Ze stak het vuur aan om het avond eten klaar te maken, en ging toen terug aan haar werk. Ze keek op, en keek in de inktblauwe ogen van de draak, waarna haar zenuwen weer lichtelijk opkwamen en haar keel droog werd. 'Hij is bijna klaar,' zei ze naar de draak, met haperende stem, doelend op het zadel in haar handen. 'Maar we moeten af en toe wel even kijken of hij nog past, dat is makkelijker dan op het einde kijken of die goed zit,' zei ze iets vastberadener. De inktblauwe ogen keken haar nog steeds vel aan, hoewel ze wel iets afzwakte toen ze was begonnen met praten. Ze glimlachte lichtjes, aanmoedigend bijna. De inktblauwe ogen bleven haar aankijken, en ze wende nu haar blik zenuwachtig maar af. Ze schraapte haar keel lichtjes toen ze doorging met het zadel, zich bewust van de ogen van de draak die haar nog steeds in de gaten hielden. Hoewel ze nu, volgens haar, iets minder vijandig waren, waren ze behoorlijk nauwlettend. 'Wil je nog een leuk patroon aan de buitenkant in het zadel. Als versiering?' probeerde ze een luchtig gesprek met Laurens te beginnen. Ze had de kleine afstandelijkheid van hem opgemerkt, en het deed pijn. Met haar onderlip tussen haar tanden probeerde ze verwoed de tranen binnen te houden toen hij zo afstandelijk deed, en ook nu moest ze moeite doen haar stem normaal te laten klinken, wat ook niet helemaal lukte. Ze wilde niet dat hij zo deed, ze wilde dat ze weer lol hadden zoals daarvoor. Ze wilde hem kunnen plagen. Hem kunnen kietelen. Hem kunnen vasthouden. Dicht bij hem zijn. Haar ogen staarde nu alleen maar even naar haar stilgevallen handen, voordat ze weer opkeek naar Laurens. Haar blik weerkaatste lichtjes haar emoties, hoe erg ze ze ook probeerde te onderdrukken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Leona

Leona


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 251
Punten : 289
Join date : 27-03-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder het afdakje, naast die prullenbak <3

Dragon World
Leeftijd: 476, rond 550 lichamelijk volwassen ^^
Temmer\draak: Warhoofd Laurens ;D
Partner: x

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyzo mei 23, 2010 9:16 pm

Haar blik stond nog steeds dwingend, terwijl ze hem gevangen hield erin. Ze had zijn gezicht zien veranderen, en ze wist dat ze de spijker op zijn poezelige kopje had geslagen. Haar ogen vernauwde zich, en de plekken waar een wenkbrauwen zouden hebben gezeten als ze een mens was geweest trokken samen tot een frons. Een licht, gromachtig zacht geluid kwam uit haar keel, terwijl haar bek op elkaar bleef. Ze wilde zeggen dat hij niet zo'n toon tegen haar moest aanslaan toen haar geest gedachtes opving van hem. Voordat ze haar bek opende concentreerde ze zich daarop, aangezien ze meteen doorhad dat het antwoord dat ze wilde horen in die zelfde gedachtes verscholen lag. Elke gedachte gang, toegevoegd met gedachtenbeelden registreerde ze, en vatte het antwoord samen. Terwijl Laurens zich naar het hert begaf, en het begon klaar te maken voor zijn bedoelingen volgde ze doodstil zijn beelden. Een lichte schrok kwam door haar lichaam toen hij de pogingen om het te onderdrukken opgaf en alles haar overspoelde. Haar ogen vergrote zich lichtelijk, terwijl ze in het niets staarde, toen alles voorbij kwam. Elk moment van Laurens met dat vrouwmensgeval dat er was geweest toen zij weg was kwam voorbij. Hoewel ze niet helemaal elke handeling, hint, etc. snapte, wist ze dat het niet goed was. Ze zei niets, deed niets, volgde alleen Laurens. In samenhang met zijn gevoelens begreep ze hoe hij zich voelde, hoe elk moment indruk op hem had gemaakt. Toen de beelden uiteindelijk soort van ophielden richte ze zich weer op de buitenwereld. Haar ogen gleden naar Vrouwmens, en toen weer terug naar Laurens waar ze geruime tijd op bleven hangen. Ze probeerde zich voor te stellen dat ze hem was, wat ze zou doen, hoe ze zou moeten handelen. Toen, zonder dat zij het in de gaten had, opserveerde ze Vrouwmens. Af en toe zag ze een bepaalde, pijnlijke blik in haar ogen als Laurens tegen haar sprak, of iets deed. Waarschijnlijk, dacht ze een beetje verbaasd, zat zij ook in de knoop. Ze wist niet wat ze tegen Laurens moest zeggen, en zond daarom maar zeer bewust een gerustellend en ondersteunend gevoel naar hem, voordat ze haar aandacht richte op de handelingen van Vrouwmens. Ze was doorgegaan met het zadel, en op de een of andere manier kon Leona haar enthausiasme en nieuwschierigheid niet helemaal onderdrukken. Vrouwmens keek op, en hun blikken kruisde elkaar nadat ze bleven hangen. Een lichte, verbaasde schok ging door haar heen toen ze haar hoorde praten. Zeker toen ze realiseerde dat het tegen háár was. Ze gaf geen reactie, hoewel ze het wel fijn vond dat ze wat uitleg kreeg bij het zadel. Nu ze het kon zien, kreeg ze al kriebels in haar buik bij de gedachte dat hij bijna af kon was. Ze zakte langzaam door haar voorpoten, en ging rustig liggen terwijl de twee mensen hun eten op aten en in 'gesprek' waren. Ze bemoeide zich niet met hun, bang extra spanning te wekken. En ze vond het wel leerzaam de twee te opserveren. Ze had haar kop op haar voorpoten gelegd en keek naar het vuurtje waarvan in de lichte wind de vlammen danste. Een lichte zucht ging door haar heen, toen haar aandacht weg werd getrokken van de twee. Ze was ontspannen - ondanks het idee van Vrouwmens in de buurt - en van gelukzaligheid begon ze zachtjes te nuriën. Een liedje dat haar moeder had gemaakt kwam in haar op, en met haar ogen half dicht nuriede ze het hardop. De adem die ze uitblies vanuit haar neusgaten gaf een extra move aan de dansvlammetjes, die af en toe - leek het net - probeerde te breackdancen (weetniethoejehetschrijft,ahumpardon). Langzaam stierf haar genurie weg, waarbij tegelijkertijd haar ogen langzaam verder dichtzakte. Het laatste wat ze zag waren de vlammetjes voor haar, en de wazige contouren van de twee mensen die tegenover haar bij het kampvuur zaten. Een miniscuul klein, gelukzalig glimlachje kwam op haar lippen voordat ze in slaap viel. Haar laatste gevoel was de aanraking met Laurens zijn geest, voordat ze zich in haar slaap gedeeltelijk afsloot, aangezcien Laurens nog wakker was kon het irritant zijn als ze met zijn geest meeleefde en zou ze wakker kunnen worden. Daar had ze geen zin in.


Laatst aangepast door Leona op di mei 25, 2010 10:01 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.everyoneweb.com/VerhaalElodie/
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyzo mei 23, 2010 10:11 pm

Langzaam gleed zijn blik richting Leona, op een moment dat zijn haar aandacht op Roos gevestigd had. Hij hield zijn blik hier, terwijl hij alle gebeurtenissen een beetje overpeinsde. Hij had het niet willen delen met Leona, dit was absoluut iets wat hij enkel voor zichzelf had willen houden. Hij slaakte een zachte zucht, zorgend ervoor dat hij op die manier niet de aandacht trok. Langzaam gleed zijn blik richting Roos, en liet hij hem nu op haar rusten. Ze was bezig met het zadel, zelfs na hun gedoe was ze gewoon weer bezig met het zadel. Hij kon het niet helpen, maar het duwde zijn mondhoeken lichtjes omhoog in een slappe glimlach. Een tijdje bleef hij staan, starend naar Roos. Zijn kaken klemde zich weer op elkaar. Roos ging door, waarom kon hij dan niet normaal door gaan? Hij verachtte zichzelf om dit feit en stapte daarom nu ook gewoon naar haar toe. Probeerde een normale houding aan te nemen, maar de spanning in zijn spieren verraadde hem sowieso. Hij slikte een keer bij het horen van Roos haar vraag, zag nu pas dat het ook niet allemaal zo gemakkelijk ging bij haar. Ademhalen. Hij haalde een glimlach omhoog, maar zijn ogen deden niet meer.. niet helemaal tenminste. ‘Schotse ruitjes hebben me altijd aangesproken,’ Kwam er ondanks alles toch op een sarcastsiche manier uit, als grapje. Hij probeerde op een normale manier naar haar te glimlachen, ook al bleef dit moeilijk. Maar naarmate hij dit vaker deed, ging het toch steeds makkelijk. Hij had zich opnieuw samen met haar over het zadel heen gebogen. Maar het was anders dan eerst, dit keer was het niet zo luchtig en vriendschappelijk. Of nee, dat was er juist wél. Het was juist luchtig en vriendschappelijk, maar niet diepgaander zoals eerst. Misschien was het goed, dat ze ondanks het voorval alsnog zo met elkaar om konden blijven gaan, maar hij haatte het. Dit liet hij anders niet blijken, enkel Leona was hiervan op de hoogte. Ergens was hij er ook blij mee. Dat Roos normaal tegen hem bleef doen. Maar hij wilde zo graag dat het anders was, zoals eerst. Of hij het nou wilde of niet, nu ze zo bezig waren voelde hij zich toch weer aangetrokken tegenover Roos. En hij probeerde het zo hard: Geen enkele toenadering meer bij haar te zoeken. Geen enkele handeling waaruit hij liet blijken dat hij geïnteresseerd in haar was op een andere manier. Geen enkele warme, diepere blik op haar te richtten. Maar het lúkte niet. Hij kon het niet verhelpen dat hij verder naar haar toeboog dan de bedoeling was. Hij kon het niet helpen dat hij naar haar lachte. Hij kon er niks aan doen dat hun blikken soms kruisten en dat heel zijn blik beschreef hoe hij zich voelde, waarmee je een boek kon vullen. Hij wílde met haar lachen, hij wilde met haar klieren. Maar zij was degene die het níét wilde. En telkens moest hij zichzelf helpen herrineren. Maar terwijl de dag nu voorbij liep, werd deze alarmbel die telkens aanging bij een toenadering naar Roos, steeds zachter. Tot dat deze hem helemaal niet meer waarschuwde. Het hield hem enkel iets stijfjes. Maar dat was puur instinct, de angst om afgewezen te worden zat er namelijk behoorlijk ingehamerd. Hij zat naast haar en praatte met haar over koetjes en kalfjes, luisterde naar alles wat Roos over zichzelf los wilde laten. Het schemerde, was nu tegen avond aan en hun eten hing boven het vuur te garen. Het zadel was af, voor zover het af kon zijn. Eerst moesten ze, of beter gezegd: hij moest het nog testen en waarschijnlijk moesten ze het nog aanpassen en verbeteren. Maar voordat hij op Leona's rug kroop wilde hij toch zijn buik vol hebben. (Zodat hij iets om uit te kotsen had heplaats hij enkel staat te kokhalsen en maagzuur om hooghaald, nee grapje sorry). ‘Mijn oudste broer, Jaap, beweerde altijd nooit in draken te geloven,’ Vertelde hij met een vage glimlach op zijn gezicht. Zijn blik trok kort naar Leona. ‘En nu zit ik hier, naast Leona. Ze geloven me nooit.’ Met een glimlach, nu weer gemeend, keek hij om naar Roos. Maar het was niet een glimlach zoals die vroeger was. Het was enkel een glimlach, niks meer dan dat. ‘Wat zal je vader eigenlijk doen als hij je hier zag? Hé-’ Klonk het opeens totaal afgeleid. ‘Wat is dat?’ We gaan ons niet afvragen hoe zijn blik daar is gekomen, maar opeens kleefde deze aan haar riem waar haar notitieblok aanhing. Zonder er beleefd naar te vragen pakte hij het ding af en schoof hij bij Roos vandaan. Hij fronsde en had opeens een vreselijk nieuwsgierige blik in zijn ogen. Hij keek op naar Roos, en voor het eerst grijnsde hij weer plagend naar haar. Hij rolde bij haar vandaan en krabbelde onhandig overeind. Enkele stappen zette hij achterwaards bij haar vandaan terwijl hij het bloknoot opende. Zijn ogen gleden over de regels, hadden een aandachtige blik erin staan en probeerde alle krabbeletjes te ontcijferen. Nog voordat hij een bladzijde überhaupt had kunnen uitlezen sloeg hij er al weer één om. Zijn blik gleed over een tekening waar hij toch behoorlijk onder de indruk van was, vervolgens weer naar allerlei krabbels waar hij niks van begreep. ‘Waarom heb je dit?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyzo mei 23, 2010 11:25 pm

Een lichte glimlach kwam op haar lippen, die steeds verder uitgroeide tot een mooie glimlach toen ze zijn grapje hoorde. 'Tja, die kunnen heel artestiek overkomen ja,' lachte ze naar hem, iets meer ontspannen. Ze kon het gewoon niet, afstand houden van hem. Het was verstikkend om negatief, of afstandelijk te doen jegens hem. Er bleef een glimlach op haar gezicht hangen terwijl ze nog even naar hem keek. 'Anders doe ik wel wat leuks okee? Ik weet nog wel een mooi patroon, eentje die mijn moeder heeft gemaakt,' zei ze wat zachter. Haa blik werd wat minder vrolijk toen ze aan haar moeder dacht. Ze miste haar, ongelovelijk erg. Haar handen gingen nu automatisch door, terwijl ze een beetje trieste glimlach op haar gezicht had. De tijd daarna was gezellig, en ze voelde zich weer vrolijk worden zoals ze voor het moment waren. Het praten met hem was fijn, en ze kwam achter meer dingen over hem. Ze lachte met hem, praatte met hem, en deelde met hem. De geur van het vlees boven het vuur deed haar maag rammelen en ze prikte even erin om te kijken of ze gaar waren. Nog eventjes, dacht ze teleurgesteld. Ze keek weer terug naar Laurens die schuin naast haar zat toen hij verder ging. Het zadel lag achter haar, die hadden ze op ten duur weg gelegd. Hij was klaar, alleen de laatste kleine dingetjes moesten nog afgemaakt worden. Dingetjes die eigenlijk nooit af waren. Ze moest lachen toen hij vertelde over zijn broer. 'Tja, wie gelooft er nou ook dat jíj bevriend raakt met een draak,' zei ze plagend en grijnsde speels naar hem. Zijn glimlach vulde haar hart, hoewel er wel iets miste. Ze negeerde het, te blij dat de afstand tussen hun weer voor het grootste deel gedicht was. Ze keek verbaasd op toen ze zijn eigen onderbreking hoorde, en voordat ze het doorhad schoot hij naar voren. Met grote ogen keek ze naar hem terwijl hij dichterbij kwam, en even verstijfde ze. Toen ze zijn hand voelde op haar heup, en daarna haar boekje in zijn handen zag. Voordat ze het door had was hij al weg. 'Hee!' wist ze alleen maar uit te brengen voordat hij het boekje open sloeg. Ze sprong op en liep hem wapperend met haar handen achter hem aan, proberend het boekje te grijpen. Ondanks moest ze lachen, deels omdat het gewoon leuk was, en deels omdat dit haar aan het bolletje touw deed denken. 'Ik heb dat omdat ik graag belangrijke informatie niet vergeet,' zei ze lachend, nog steeds naar hem grijpend. 'Er staan aantekeningen in. Van planten, draken, en andere dingen die ik tegen kom,' ging ze door. Toen kreeg ze zijn riem te pakken terwijl hij weg draaide en hield hem vast. Ze greep ook met haar andere hand zijn riem, en trok hem naar haar toe. Ze kon nog net niet bij het boekje en gaf hem een poor in zijn zij. 'Geef terug, stommerd,' zei ze weer lachend. TOen hij weer van haar weg draaide sloeg ze haar armen over zijn rug en leunde met haar volle gewicht op hem. Ze had haar dunne onder t-shirt aan, en de hitte van zijn huid voelde ze weer tegen zich aan. Op de ene manier voelde het heerlijk vertrouwd, aan de andere kant werd ze er weer automatisch zenuwachtig van. Ze moest lachen om het gevechtje, terwijl haar kin op zijn schouder ruste, en zijn rug tegen haar buik gedrukt was. 'Geef nou,' zei ze wat zachtjes, zeurderig als een klein meisje, vervuld door een lach.
Terug naar boven Ga naar beneden
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyma mei 24, 2010 9:31 pm

Zijn blik gleed over de bladzijdes die vervuld waren met krabbeltjes, soms afwisselend met kleine tekeningen waar ook weer pijltjes bijstonden en krabbels. Ook al kon hij er geen wijs uit halen, het bleef interessant. De inimini krabbeletjes die samen een langwerpig krabbelig staafje maakt kwamen herhadelijk terug in de zeflde vorm, maar alle weer verschillend. Hij begreep er werkelijk geen zak van, maar het was intrigerend om te zien. Vandaar dat zijn blik ook over de krabbels heen gleden alsof hij het werkelijk begreep, alsof hij het echt las. Hij keek weer op naar Roos toen deze zijn aandacht trok en grijnzend keek hij haar aan, automatisch kreeg hij weer die ondeugende glans in zijn ogen. Het kon, als je op de hoogte was van de gehele situatie, geen eens kwaad dat hij in haar notitieblok keek. Als er dingen in geschreven stonden waar hij niks af van mocht weten, kon hij het toch niet lezen. Hij wilde zich omdraaien en het op een lopen zetten toen hij opeens een haal rond zijn heupen voelde die hem dwongen een stap terug te doen. Het voelde alsof hij een stomp kreeg in zijn maag en puffend kwam hij dan ook tot stilstand. Maar al gauw lachte hij weer toen hij voelde hoe een tweede hand zijn riem vast greep om het tegen te houden. Hij strekte zijn arm om het boekje zo vermogelijk bij haar vandaan te halen. Lachend probeerde hij het uit haar graaiende vingers vandaan te halen. "Hahaha-oehwf!" Klonk zijn gekerm opeens toen een vingers in zijn zij prikte. Spastisch had hij opzij geschoten onder de aanraking. ‘Niet. Doen.’ Gromde hij quasi dreigend. Hij wilde zich net omdraaien toen opeens een zwaar gewicht zich over zijn rug heen boog. Wat hem ook dwong om voorover te buigen. Automatisch knepen zijn ogen weer samen en bulderde zijn lach bij het voelen van Roos die zwaar over hem heen hing. ‘Denk je zo te winnen?’ Perste hij eruit. ‘Daar moet je toch echt wat meer skills voor hebben.’ Plaagte hij haar. Hij hield zich totaal niet bezig met het feit dat Leona er ook bij lag, en waarschijnlijk - dit keer zeer onaangenaam voor haar - alles met hem deelde. Van het feit hoe hij genoot weer te kunnen lachen met Roos, tot het uiters bewust zijn van haar lichaam die tegen de zijne aandrukte. Hij grinnikte zachtjes toen hij haar zeurende en klagende woorden hoorde. Met behoorlijk wat kracht duwde hij zich weer overeind, Roos dwingend weer haar gewicht op haar eigen voeten te plaatsen. Hij draaide naar Roos toe. In de tegengestelde richting van haar arm. [Dus haar arm licht op zijn linkerschouder, dan draait hij naar rechts, snappie? :')]. Alleen klunsig als hij was verloor hij op de één of andere manier zijn gewicht in zijn meesterlijke draai richting Roos, en viel tenslotte voorover toen hij eenmaal met zijn neus naar haar toe stond. Een vage, ‘Hoohooo!’ [jaja xD] Was hoorbaar geweesd. In een reflex had hij zijn éne arm knellend om haar middel geslagen, zijn benen wijd om de klap op zijn knieën op te vangen en zijn andere hand stak ook uit naar de grond. Met Roos tussen zijn benen knalde hij neer, ving de klap op voor haar zodat ze niet keihard met d'r hoofd tegen de grond knalde. Kuchend kwam hij weer overeind. ‘Sorry,’ Brabbelde hij met knipperende ogen. Roos die hij tegen zijn borst hield liet hij langzaam weer zakken en voorzichtig legde hij haar op de grond. Zijn arm liet hij rond haar middel vandaan glijden, zodat ze helemaal lag. Beide handen steunde nu naast haar gezicht, zo'n 20cm hiervandaan verwijderd. Hij grijnsde vrolijk naar haar en zijn haren zijn pony werd omlaag getrokken door de zwaartekracht. Hij stond in een soort kruipstand nu, op handen en knieën. En Roos lag hier ingesloten onder. ‘Gaatie?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyma mei 24, 2010 10:04 pm

Ze wapperde met haar handen, nog steeds proberend het onbenullige boekje te pakken te krijgen. Ze lag eigenlijk op zijn rug, terwijl hij zijn armen van haar vandaan stak. Voordat ze het wist voelde ze een kracht onder haar afkomstig van Laurens waardoor ze achterover werd gegooid. Met een lichte kniebuiging plofte haar voeten op de grond, terwijl ze haar armen even van Laurens af haalde om haar evenwicht te behouden. De speelse grijns op haar gezicht kon ze er niet meer vanaf halen, hij was op haar gezicht gelijmt terwijl ze met het 'gevecht' bezig waren. Met spastische zwaaien probeerde ze sneller te zijn dan de ontwijk technieken van Laurens, terwijl haar lach door de avond heen schalde. Hij draaide zich met een zwierige zwaai naar haar toe, haar rechter arm proberend te ontwijken, toen ze opeens een déjà vu moment kreeg toen zijn gezicht en lichaam op een onnatuurlijke manier op haar af kwam (Het wordt bijna standaard ;D). Ze hoorde zijn waarschuwend geroep, maar het was te laat. Ze voelde zijn reflex, zijn arm die hij strak om haar middel sloeg en haar lichaam reageerde er automatisch op. Haar armen sloegen zich om zijn nek, haar gezicht draaide naar de grond die dichterbij kwam. Ze hield zijn nek stevig vast, wel zorgend dat hij nog kon adem halen en bloed naar zijn - kleine *uchesorry;D* - hersenen kon lopen, en een lichte 'hooo' kwam over haar lippen. Ze voelde de klap van Laurens toen hij de klap opving van de grond, de schok om haar middel omdat hij tegehield dat zij op de grond zou kletteren en haar arme verstijfde even om zijn nek om er zeker van te zijn dat ze hem niet los zou laten. Haar hoofd was tegen zijn schouder geklemd, haar borst tegen de zijne. En voordat hij haar langzaam liet zakken sloot ze eventjes haar ogen, proberend het gevoel van hun aanraking te brandmerken en op te slaan, voor het geval er nooit meer zoiets zou gebeuren. Voor het geval ze nooit meer zo dicht bij hem zou zijn. Ze opende haar ogen voordat hij haar gezicht kon zien toen ze de greep om haar middel langzaam voelde verslappen, en de zwaartekracht haar lichaam naar de grond trok. Ze voelde langzaam het gras tegen haar huid kietelen, voordat ze met haar rug de bodem raakte. Ze keek met nog verschrikte ogen naar boven, recht in de hemelse grijze ogen van Laurens. Hij stond als een bruggetje over haar heen, en toen ze dit realiseerde kwam er een vrolijke grijns op haar gezicht. De glinstering van pret kwam weer terug in haar ogen, terwijl er langzaam een lach naar boven borrelde. Ze had zijn nek losgelaten en haar handen lagen op zijn schouders. Ze was zich bewust van elke aanraking, maar op de ene manier overheersde het komische van dit moment tegen het intieme, en een vrolijke, uitbundige lach kwam over haar lippen. Ze sloot haar ogen onder de kracht van haar lach en keerde haar kin omhoog. Toen ze na een minuutje weer bij kwam keek ze hem lachend aan. 'Met mij gaat alles goed, met jou?' zei ze vrolijk, terwijl ze na grijnsde. 'Dit worden wel standaard momenten, vind je niet? Eerst twee keer op de markt, maar toen liep ik tegen jou aan en nu is het andersom. Toch nog wat afwisseling,' zei ze nog na grinnikend. Ze haalde haar handen weg van zijn schouders, langzaam en iets glijdend langs zijn armen voordat ze ze op de grond legde. Ze was Leona totaal vergeten, niet in staat verder te denken dat de uitgerekte vierkante meter waar zij en Laurens zich bevonden. Zijn hoofd hield de zon tegen, waardoor er rood/oranje lichtrandjes rond zijn haren en lachende gezicht vormde. Haar glimlach werd naast vrolijkheid ook bewonderend, fascinerend, versteld. Het was gewoon een kunstwerk, alsof iemand een god afbeelde op een schilderij. Alleen kon je dit schilderij aanraken, iets wat ze dolgraag wilde doen. Maar haar lichaam deed niets, lag daar maar, genietend van het beeld dat haar ogen opvingen. Ze knipperde, zelf bewust van de verbreking van het moment, en zag het boekje in de hand van Laurens. Een kwaadaardige, speels grijns vormde op haar gezicht voordat ze in actie kwam. Met een snelle beweging legde ze haar handen in de zij van Laurens, begon hem te kietelen terwijl ze hem omverduwde. Terwijl ze zijn lichaam mee voelde gaan rolde ze mee, en ging op precies de zelfde manier als hij boven haar had gezeten bij hem zitten. Alleen nu drukte ze zijn handen naast zijn hoofd tegen de grond. 'Heb je nooit geleerd dat je niet zomaar iets van een dame mag afpakken?' zei ze op een nette, zachte toon voordat ze hem een heldere glimlach schonk. Haar haar was door de zwaai van haar lichaam over haar rechter schouder gedrapeerd, en het kietelde haar gezicht. Zonder zijn polsen los te laten zwaaide ze met een zwaai van haar hoofd haar haar naar achteren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydi mei 25, 2010 9:26 pm

Haar geschokte uitdrukking die eerst toch duidelijk te zien was deed zijn grijns breder worden. Bij het horen van haar heldere lach die de stilte van de aankomende nacht verbrak, kon hij zich ook moeilijk inhouden en grinnikte hij eerst zachtjes mee. Het was een heerlijke aanblik, Roos die lachte. En ergens wensde hij dat deze nacht vooraltijd door zou blijven duren. Dat het niet meer nodig was om de volgende ochtend de zon op te laten komen. Hij had alles wat hij wilde, bíjna alles. Maar de nare gedachtes van vanmiddag had hij zover weggestouwd dat hij er wel mee kon leven. ‘Ik geloof dat alles er nog aan zit,’ Beantwoorde hij haar vraag grijnzend. Toen hij haar volgende commentaar hoorde kon hij het niet verhelpen dat zijn lach door de nacht heen bulderde (zozo :']). Zijn gezicht was nog vertrokken van het lachen terwijl hij zijn blik weer op haar richtte. ‘Ik moet je volkomen gelijk geven,’ Klonk het grinnikend. ‘Misschien passen we wel bij elkaar, allebij nogal scheef en uit evenwicht.’ Grapte hij vervolgens, zijn eigen woorden drongen nauwelijks door. Maar terwijl hij het had gezegd, had hij er geen enkele betekenis aangehecht. Het was duidelijk dat hij deze woorden bij íedereen had gezegd, gewoon.. vriendschappelijk. Zijn grijns gleed langzaam weer over in een brede glimlach, maar in zijn ogen fonkelde nog steeds de pretlichtjes door het moment van net. Zijn huid tintelde op een heerlijke, aangename manier waar Roos haar handen erover heengleden. Hij kon het niet helpen dat hij bleef 'staan' [als je het zo kan noemen] in dezelfde houding, over Roos heen. Haar gezicht zoog gewoon al zijn aandacht naar haar toe, dat het zelfs onmogelijk leek om nog helder na te kunnen denken. Hij begreep geen eens meer waar hij mee bezig was, hoe hij naar haar staarde en dat het eigenlijk allemaal nogal een beetje debiel was. Een zelfde glimlach die op haar gezicht rustte, lag ook op de zijne. Pas toen hij de blik, na een kort geknipper, zag veranderen in haar ogen leek hij zelf ook te ontwaken. Hij kon het niet helpen dat een brede grijns tevoorschijn ploepte, puur omdat hij zich nogal knullig voelde. Toen hij haar gevaarlijke, duivelse blik zag verschijnen met daar onder een quasi wraakzuchtige grijns trok hij enkel een wenkbrauw op. Kon er zélf niks aan doen dat het totaal plaatje, de grijns en de opgetrokken wenkbrauw, hem er nogal charmant uitlieten zien [(a)lalala..]. Een geluid, wat nog het meest op een gil leek, werd hoorbaar toen hij opeens gekieteld werd en soepel ging het over in een gierende lach. Hij kon er niks aan doen dat zijn spieren verslapte en hij half door zijn armen heenzakte. Het was dan ook maar goed dat Roos hem omduwde zodat hij op zijn rug kwam te liggen, plette hij haar tenminste niet. Hij probeerde nog weerstand te bieden toen roos haar vingers als boeien rond zijn polsen vlocht en ze langs zijn hoofd drukte in het gras, maar hij had er de kracht gewoon niet meer voor. Nog na stikkend en hikkend lag hij in het gras, met samen getrokken wenkbrauwen. Soms lachte hij, nog een nawee van het gekietel en af en toe kuchtte hij. Uiteindelijk wist hij zijn keel te schrapen en een keer diep adem te halen, hierna volgde er een zachte ‘Hèhè,’ en vervolgens grijnsde hij weer breedt. Toen hij Roos haar stem hoorde kruisde zijn blik weer met die van haar, en gespeeld trok hij een gezicht alsof hij er werkelijkwaar nog nooit van gehoord had. Een glimlach brak weer door op haar gezicht en ook bij hem krulde de mondhoeken weer omhoog. Hij werd kort afgeleid toen ze met een zwierig gebaar haar haren naar achteren wierp. Opnieuw keek hij haar aan. De ontdeugende glimp die glanzend in zijn ogen te zien was verriedden hem. ‘En heb jíj,’ Bij het laatste woord benadrukte hij zijn woorden doormiddel zijn armen omhoog te drukken met al zijn kracht en vervolgens opnieuw om te rollen zodat Roos weer onder lag. Hij dacht er totaal niet bij na dat hij geheel over haar heen lag, drukte zich enkel iets op en liet zijn handen, die haar polsen vasthielden, doorglijden tot haar handen om ze vervolgens tussen haar vingers te vlechten. ‘Niet geleerd dat je laurensen niet mag kietelen?’ Maakte hij zijn zin af. Hij trok er serieus vragend een wenkbrauw bij op, met een blik in zijn ogen alsof hij op het punt stond een vijfjarig kind te bestraffen omdat hij een derde koekje stiekem genomen had zonder het te vragen. ‘Zulke dingen.. daar kom je niet onbestraft van af, dat weet je toch?’ Praatte hij er kalm verder op door. ‘Of je betááld je er van af.. of je moet je staf onder ogen komen.’ Het laatste klonk dreigend, alsof ze er doodsbang voor moest zijn en inderdaad beter af was als ze maar gewoon betaalde.. :']
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydi mei 25, 2010 10:36 pm

Haar ogen glinsterde 'kwaadaardig' terwijl ze het nagehik van de lachbui van Laurens hoorde, en zijn ogen die haar nu aankeken hielden haar vast. Een zelfde soort schittering was in de ogen van Laurens te zien, en ze vroeg zich af wat hij nu weer van plan was. Ze waren door het gerol verder van het kampvuur afgedwaald, en haar blik schoot even terug naar de vlammetjes. De enige reden dat ze de kou van de naderende nacht niet voelde was omdat ze boven op Laurens zat, en totaal niet met haar lichaamstemperatuur bezig was. Haar blik gleed kort door naar de grote, blauwe draak die er ontspannen uit zag. Ze ademde gelijkmatig, en haar ogen waren gesloten waardoor Roos aannam dat ze sliep. Hoewel ze die conclusie niet helemaal wilde trekken, aangezien ze had begrepen dat ze het bij Leona nooit zeker kon weten. Deze gedachtegang duurde niet langer dan een seconden of twee, waarna haar ogen direct terug getrokken werden naar het paar ogen dat haar nog steeds aankeken. Ze keek hem grijnsend aan, totdat hij begon te praten. Ze focuste haar aandacht op zijn zin, en was daardoor niet voorbereid geweest op de plotselinge tegenaanval van onderaf [wat klinkt dat charmant ^^]. De plotselinge kracht die van zijn armen af kwamen kon ze niet optijd tegen houden, en ze ging automatisch met zijn beweging mee. Een helder, lachend gilletje kwam uit haar keel toen hij haar weer omverduwde zich nog steeds verwijderend van het vuur. Ze voelde hoe de naakte delen van haar lichaam werden gekieteld door het hoge gras, waar ze nu allebij bijna in verdwenen. Ze voelde zijn gewicht op haar lichaam, zijn borstkas op die van haar, een gewicht dat ze maar al te graag voelde. Zijn handen waren om haar polsen geklemd, en ze deed niets om die aanraking te doorbreken. Langzaam geleden zijn handen naar die van haar, totdat zijn vingers zich tussen die van haar vlochten. Haar handen sloten zich gretig om die van hem, terwijl ze hem glimlachend aankeek en naar zijn woorden luisterde. Haar lach klonk zachtjes, helder toen ze zijn plagerij hoorde. Ze giechelde als een klein meisje toen zijn gedreigingen door gingen. 'Tja, aangezien ik niet veel geld bij me heb, ga ik maar voor de ooh zo gevaarlijke straf,' zei ze quasi bang, en keek hem met een pruil lipje aan. Een lichte koude rilling ging door haar lichaam, aangezien ze tussen het hoge gras lagen een behoorlijk stuk van het kampvuur vandaan. De sterre hemel was nu te zien, en langs hem heen - zonder haar blik los te maken van zijn ogen - zag ze duizende lichtpuntjes zonder de onderbreking van een wolkje. 'Wat is uw straf?' zei ze zachtjes, terwijl ze hem bijna smachtend aankeek. Op de een of andere manier had ze een ander gevoel als bij het meertje, een zekerder gevoel. Ze wist het zeker, dat voelde ze in elke zenuw die tegen Laurens aan geplakt was. Haar vingers lagen om die van hem gevlochten, toen ze - een beetje tegen haar zin in - ze langzaam uit zijn handen vandaan haalde en met haar handen langzaam en teder langs zijn armen naar zijn nek toe gleed. Daar aangekomen met haar handen hield ze ze eventjes daar, voordat ze haar armen om zijn nek sloeg. Ze trok hem dichter tegen haar aan, niet bedenkend wat zijn reactie kon zijn, zich alleen bewust van haar eigen behoeften. Langzaam tilde ze haar hoofd op, terwijl ze hem bijna dwong naar haar toe te komen. Haar ene arm kwam wat terug, terwijl haar hand langzaam over zijn kaak heen gleed. Ze tilde zijn hoofd iets op, en keek hem nog één keer diep in zijn ogen aan. Toen sloeg ze haar ogen neer, en legde de laatste centimeter tussen hun lippen blind af. Langzaam, onzeker duwde ze die van haar op die van hem, terwijl haar hand teder op zijn kaak bleef liggen. Ze wachte een paar seconden, voordat ze haar lippen dichter tegen die van hem duwde terwijl haar hand naar zijn nek toe gleed, en haar vingers in het haar in zijn nek vlocht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptywo mei 26, 2010 7:10 pm

Het gras steeg langs beide kanten op als muren, zodat het leek alsof hun twee afgesloten werden van de rest van de wereld. Samen levend in een nieuwe wereld, hun wereld(je). Enkel de sterrenhemel keek nog mee. ‘Weetje het zeker?’ Vroeg hij iets ongelovig, alsof hij niet kon begrijpen dat ze voor de straf koos. Blijkbaar moest'ie dan wel heel erg zijn (;D). ‘Ik vroeg niet om geld,’ Boodt hij haar nog een kans. ‘Misschien kan je jezelf afbetalen door middel van iets anders.. Maar dan zou je wel met een goed bod moeten komen.’ Verzekerde hij haar. Hij probeerde een serieus gezicht te trekken, alsof ze werkelijk aan het onderhandelen waren. Maar de glanzende schitteringetjes in zijn ogen verdwenen niet en verraadde hem zo. Zonder dat hij het zelf door had speelde zijn vingers iets met die van haar. Ze gleden tussen die van haar vandaan, vlochten zich opnieuw erin, duwde, knepen zachtjes. Een glimlach brak nu toch door toen ze herhadelijk om haar straf vroeg. ‘Zeker?’ Fluisterde hij nog zachtjes. Zijn glimlach verdween, haperde zelfs lichtjes en kort toen ze haar handen tussen die van hem vandaan haalde. Voor een kort moment dacht hij dat het moment weer verbroken was, zoals het zo vaak gebeurde bij hun. Heerlijke momenten, totdat de blik in andersman ogen 'brak' en ze beide wisten dat het afgelopen was. Hij stond net op het punt dat hij zichzelf overeind wilde drukken, balend dat hij het zover had laten lopen terwijl hij wist dat Roos er niks achterzocht. Daar was hij tenslotte hoogstpersoonlijk vanmiddag achtergekomen.. Laten we zeggen, op niet zo'n fijne manier. Zijn blik schoot terug toen hij Roos haar handen langs zijn armen voelde glijden. Er leek een schok door hem heen te gaan, een rilling over zijn ruggengraat en kippenvel verscheen op zijn armen. Maar ondanks de kippenvel, koud had hij het niet. In tegendeel, warm.. hij had het vreselijk warm, maar wel op een aangename manier. Hij bleef haar aankijken, zijn gezicht ontspannen enkel een vragende, niet begrijpende blik in zijn ogen. En een stuk dieper, maar ook een stuk heviger, een vreselijk verlangen. Een veels te grote wil. Een begeerte die enkel groeide terwijl hij haar aankeek. Zijn gezicht zakte iets, kwam dichter bij de hare toen haar armen zich rond zijn hals sloten. Pas op dit moment werd hij zich bewust van het hamerende orgaan, te midden in zijn borstkas die het bloed als een bezetende rondpompte door zijn lichaam. Misschien was dat de oorzaak van zijn warmte.. Zich afvragend om het feit waarom hij hier nú overnadacht, en zich weer afvragend waarom hij zich dit allemaal afvroeg, zakte zijn gezicht nogmaals iets. Gewillig en meegaand. Niets liever verbrak hij deze spanning, wilde hij de kleine, priele afstand overbruggen. Maar hij kon het niet helpen dat zijn ogen starend gericht waren in die van Roos. Zich weer beseffend hoe diep deze waren, wat voor absurde aantrekkingskracht ze op hem uit konden oefenen. Zijn ademhaling leek niet mee te willen werken, de zenuwen leken niet willen stoppen. Niks leek meer te willen luisteren naar hem. Alles lag er roerloos bij vanaf te buitenkant, terwijl het van binnen gierend en sjesend tekeer ging. Tot dat Roos haar ogen neersloeg, de laatste afstand aflegde en twee warme, zachte lippen automatisch zijn ogen deed sluiten. Alles leek uit te schakelen, haast te verlammen in zijn hoofd. Het droop leeg, helder nadenken was niet mogelijk. Het enige waar hij nog aan kon denken was Roos, .. Roos. Zijn lichaam bewoog mee, zodat Roos weer de kans kreeg haar hoofd neer te leggen op de grond. [Het lijkt me anders nogal pijnlijk voor haar nek, weetje..] Pas toen Roos haar kus dwingender werd, haar vingers zich vlochten in zijn haar, leek dit alles nog iets door te dringen. Automatisch paste hij zich aan, ging hij mee. Voorzichtig, maar dwingend kuste hij haar. Hij wilde dit,.. hij wilde háár. En alles van zijn lichaam leek deze wooren uit te spreken. Deze kleine secondes, waarmee de tijd verstreek, leken heerlijke minuten te duren. En hij wilde dat het nooit meer ophield, wensde het. Het gevoel in zijn lichaam juichde en genoot van Roos. Roos zelf, Roos haar lichaam die tegen de zijne drukte, Roos haar handen die hem vasthielden en Roos haar heerlijke, zachte lippen. Eindelijk..
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptywo mei 26, 2010 8:04 pm

Pas toen alle aanrakingen echt tot haar door drongen schoot er een lichte paniek door haar hoofd heen. Wat deed ze, misschien zou hij haar nu net zo koudbloedig afwijzen zoals zij had gedaan. De fractie van een seconden die nodig was voor deze paniek werd bijna gelijk de mond gesnoert toen ze zijn bewegingen voelde. De reactie van zijn lippen, van zijn lichaam. Haar lichaam was aan de ene kant dood, aan de andere kant waren haar hersenen als een bezetene bezig alle waarnemingen op te vangen, op te slaan en te verwerken. Haar hand in zijn nek ontspande iets toen ze zijn lippen terug voelde bewegen, een accepterden, bijna gelukzalige reactie. Ze wist niet hoe ze ademhaalde, ze wist niet hoe haar benen lagen, haar gedachtes gingen niet verder dan haar lippen die zich op die van Laurens bewogen. Pas toen ze gedachteloos haar hand die zijn haar vast hield bewoog kwam de erkenning van de rest van haar lichaam terug. Langzaam, niet dwingend maar wel vol passie werd haar hoofd zachtjes terug geduwd, en gelukzalig ging ze mee in de vraag. Haar hand gleed langs zijn nek, over zijn borst door naar zijn zij voordat ze haar hand op zijn rug legde. Haar andere arm hing losjes, en toch gespannen om zijn nek, terwijl haar concentratie helemaal uitging naar elke aanraking die hun lichamen maakte. De hand op zijn rug vergrote zijn kracht, en duwde hem tegen haar aan. Op dit moment, zou ze het niet gek vinden dat een roze wolkje aan zou komen zweven en haar mee zou nemen naar de zevende hemel. Haar lichaam gierde, haar handelingen waren soepel, smachtend, en lichtelijk gespannen. Ze snapte niet waarom ze geaarzeld had, snapte totaal niets van haar zelf terwijl ze daar zo lag. Het was een lange, uitgebreide zoen en als je het haar vroeg, vol passie en vol emotie die ze erin gooide. Haar hoofd werd lichter en lichter naarmaten de seconden verstreken. Langzaam vertraagde ze haar al rustige bewegingen voordat ze er mee ophield. Langzaam, haar eigen lichaam niet vertrouwend trok ze haar lippen van die van hem. Haar ogen bleven nog eventjes gesloten, terwijl ze probeerde het lichte, duizelige gevoel weer recht te krijgen. Ze opende haar ogen, en zag als eerste het puntje van zijn neus, met daaronder zijn lippen. Zijn lippen, die ze net nog geproeft had, heerlijke lippen. Langzaam gleden haar ogen omhoog, en hun blikken kruisde. Haar ogen bleven hangen, haar gezicht weerspiegelde de duizende emoties die ze voelde. Niet in staat om zelfs een lichte glimlach op haar gezicht te brengen keek ze hem aan, hoewel haar lichaam bijna van vreugde dansde. Haar hand gleed van zijn rug naar zijn zij, zodat ze hem iets meer vrijheid kreeg. Toch bleef ze hem lichtelijk tegen zich aandrukken, niet in staat hem te laten gaan. Niet in staat dit veilige, heerlijke gevoel weg te geven. Ze wilde duizende dingen zeggen, duizende dingen met hem delen, maar geen een leek gepast voor dit moment. heplaats [JAAA, je leest het goed ^^] daarvan begroef ze haar gezicht in zijn nek, en sloeg haar armen liefkozend om hem heen. Ze sloot haar ogen, genietend van de geur van Laurens totdat ze een licht geschuif hoorde dat bij het kampvuur vandaan kwam. Ze wilde niet kijken, wilde niet weten of Leona wakker was of niet. Ze wilde de tijd stop zetten, en dit zo houden.
[ Beetje kort... ]
Terug naar boven Ga naar beneden
Leona

Leona


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 251
Punten : 289
Join date : 27-03-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder het afdakje, naast die prullenbak <3

Dragon World
Leeftijd: 476, rond 550 lichamelijk volwassen ^^
Temmer\draak: Warhoofd Laurens ;D
Partner: x

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptywo mei 26, 2010 10:14 pm

Soezend lag ze te genieten van de warmte van het kampvuur op haar neus. Langzaam zakte ze weg, tot een bijna-slaap stand. Ze sloot zich af van de buitenwereld, aangezien ze nogal werd geïrriteerd door het gegiechel van Vrouwmens en liet alleen nog de geest van Laurens toe, die flarden van beelden en emoties door haar eigen geest stuurde. Ze concentreerde zich niet op Laurens, niet echt geboeid door de gesprekken die tussen hun volgde en begon zich met haar eigen gedachten bezig te houden. Ze begon haar eigen geest op een rijtje te zetten, aangezien ze merkte dat Laurens ook niet met haar bezig was - wat ze best wel irritant vond aangezien Vrouwmens veel intresanter bleek te zijn. Hallo, zij was hier de gene met vleugels en klauwen - en vond het aan de ene kant ook wel best. Ze concentreerde zich op de kleine aanrakingen die ze voelde. De platgewalste grassprietjes die kriebelde onder haar buik, de nog hele grassprietjes die aan de zijkant van haar poten, buik en staart kietelde aangezien ze door de kleine zuchtjes wind in beweging werden gebracht. De kleine puntjes, die vergeleken met haar echt miniscuul waren konden een behoorlijke inpact hebben op haar gevoelige zenuwen, en ze snoof lichtjes om het opdwarrelende zand bij haar neus vandaan te houden. De grassprietjes kriebelde nog steeds langs haar buik, maar ze was te lui om te gaan verliggen of te krabben. De grassprietjes, de miniscuul kleine levensvormpjes die haar bezig hielden, die haar geest wakker hielden. Grassprietjes, wie had dat gedacht. Niet eens een mier.
Haar geest keerde terug naar de wakker stand toen ze opeens een paar heftige emoties door zich heen voelde. Haar ogen schoten open, en zagen het kampvuur dat nog steeds vrolijk heen en weer dansde. Even staarde ze er stomverbaasd naar, niet begrijpend waarom ze zich zo voelde. Haar ogen knepen iets samen, en ze begon zich te concentreren op die emoties die haar uit haar slaap gehaald hadden. Haar zicht werd belemmerd door het kampvuur, waar ze eigenlijk te dicht met haar neus bij lag. Haar neus, die nu bloedheet voelde, brande hierdoor lichtjes van de warmte die het omving. Langzaam tilde ze haar hoofd op, bijna bang om de emoties kwijt te raken, bang om de enige mogelijkheid die er was om er achter te komen wat ze nou precies in hielden kwijt te raken. Terwijl ze bezig was met ontcijferen viel haar blik op de leegte. Leegte, leegte die werd gevormd omdat haar tweebeen en Vrouwmens pleite waren. Even vergat ze de emoties, en een paniek schoot door haar heen. Zo lang kon ze niet zijn ingesukkeld, het vuur brande nog steeds het zelfde als toen ze in slaap viel. Met lichte paniek, die steeds vastere vorm begon aan te nemen schoten haar ogen ver over het landschap totdat ze een bekend geluidje hoorde. Meteen schoot haar blik dichterbij, naar het hoge gras. Door haar lange nek zag ze ze, de twee mensen. Als een genie legte ze de link tussen de emoties en haar verbaasdheid. Het waren niet háár emoties, het ware die van Laurens. Haar ogen vergrote zich toen ze de twee zag, probeerde de emoties van Laurens in het plaatsje te passen en haar kop keerde iets schuin om het beter te kunnen zien. Aangezien Laurens blijkbaar in bezit werd genomen door het moment, en die emoties, was de barriëre flinterdun. Haar lichaam rilde toen ze Laurens lichaam zag en voelde rillen. Wat waren ze ingodsnaam aan het doen? Het was aan de ene kant wel interesant, aangezien de emoties niet negatief waren. Langzaam stond ze op, proberend geen geluid te maken hoewel het haar niet helemaal lukte en haar staart en puntjes van haar vleugels schoven lichtjes over de grond. Muisstil plakte ze haar vleugels tegen haar lichaam en deed een stap om het vuur heen richting de twee mensen. Ze bewogen, niet gek veel, maar ze deden het wel degelijk. Met twee grote, langzame, muisstille passen liep ze naar hen toe. Op een afstandje bleef ze staan, en stak haar nek uit. Haar hoofd was op iets minder dan een meter van de twee, en ze keek naar de handelingen die er plaats vonden. Haar kop hing iets schuin, aangezien ze er niets van snapte. Ze concentreerde zich op de emoties van Laurens, op zijn gedachten en concludeerde dat het wel prettig moest zijn, hoewel het er wel ontzettend raar uitzag. Langzaam zag ze het ophouden, en zag dat ze elkaar weer eventjes aankeken, niet bewust van haar aanwezigheid. Haar hoofd hing boven hun, en als Vrouwmens haar ogen nu zou openen - inplaatsvan ze dicht te knijpen en haar hoofd bijna ìn Laurens' nek te douwen - zou ze haar kunnen zien. Nog steeds jaagde er honderde emoties door Laurens heen, hoewel hij ze nu iets beter onder controle kreeg. Ze vond dat ze wel genoeg gewacht had, aangezien het nu al een paar minuten duurde. Aan de ene kant wilde ze hun verassen. En dan vooral Vrouwmens Roos, ze hoopte namelijk dat ze haar ogen zou opendoen en zich dood zou schrikken. Maar aan de andere kant was de lol nu van het opserveren af en was ze toch wel nieuwschierig naar het zadel wat op de een of andere manier weer in haar hoofd was geplopt. Ze bedacht eventjes goed wat ze zou gaan doen. Ze observeerde ze nog eventjes, voelde grote verwarring, vreugde en andere dingen van Laurens. Ze wist dat hij zich niet bewust was van de sterke band op dit moment, en deed daarom niets om hem in zijn geest wakker te schudden. Aan de ene kant wist ze dat dat waarschijnlijk geen goed resultaat zou opleveren, en daarom besloot ze het maar via de buiten wereld te doen. Hoewel die twee zich daarvan ook niet echt bewust waren. Het verbaasde haar, de gevoelens van Laurens voor Vrouwmens Roos. Ze had niet geweten dat ze zo sterk waren, sterker dan andere behoeften. Belangrijke behoeften zoals eten en drinken. Hij vond haar echt leuk, en misschien was wat ze net deden een uitting tegenover elkaar van hun gevoelens. Haar geest zocht naar antwoorden, en besloot die antwoorden maar gewoon bij Laurens te zoeken. Ze zou het hem later wel vragen, als die weer helder was. Haar intresse was nu weg, en ze vond dat er wel weer wat aandacht op haar mocht worden gevestigd. Met een luide snuif concludeerde ze haar aanwezigheid, en ze keek de twee met een vrolijke, toch nog verbaasde grijns aan.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.everyoneweb.com/VerhaalElodie/
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptywo jun 02, 2010 7:16 pm

Rustig bewogen zijn lippen mee met die van Roos, het ging haast automatisch. Maar ondanks dat vergde het ongelofelijk veel van zijn concentratie, niet in staat meer ergens anders aan te denken. Probeerde toch nog ergens tevergeefs het hevige, bonkende gevoel te onderdrukken. Het was een mengsel wat bestond uit zenuwen, liefde, begeerte, warmte, passie, hartstocht en nog veel meer. Hij kon zich nauwelijks inhouden, maar tegelijkertijd was hij niet in staat om meer te doen. Voor een moment kwamen hun lippen haast los van elkaar, nauwelijks raakte ze elkaar nog aan. Zonder erbij na te denken drukte zijn lippen weer op die van haar, negeerde het duizelige gevoel in zijn hoofd. Hij genoot te veel van het moment om zich nog ergens anders druk om te maken. Roos haar hand liet een aangenaam, tintelig spoor achter op de plekken waar ze hem aanraakte. Niets liever wilde hij dat ze hem steviger tegen zich aandrukte, heel haar armen om hem heen sloeg. Langzaam lieten Roos haar lippen de zijne los. Het eerste wat hij deed was langzaam, maar diep in ademen. Zijn hersens hadden dringend zuurstof nodig. Om het duizelige gevoel weg te krijgen en alle andere, duizende gevoelens en waarnemingen te verwerken. Iets onzeker opende hij zijn ogen nu ook en blikte recht in die van Roos. Niet in staat om iets te zeggen, of ook maar iets te bedenken om te zeggen. Hij keek haar alleen maar aan, en dat was genoeg. Genoeg voor hem. Hun gezichten waren nauwelijks van elkaar verwijderd, hun neus raakte elkaar zelfs nog aan als ze een van beide ook maar iets bewogen. Maar hij wílde geen afstand van haar nemen, wilde de ruimte tussen hun niet vergrootte. Pas toen Roos haar armen geheel om hem heen sloeg leek hij bij te komen uit zijn trance, ontwaakte uit de hypnose die Roos haar ogen veroorzaakt hadden. Voor het eerst drukte hij zichzelf ook tegen haar aan toen Roos zich tegen hem aannestelde, zijn hoofd draaide automatisch iets mee en naar haar toe. Met een gelukzalig gevoel van binnen sloot hij opnieuw zijn ogen. Voor enkele tellen liet hij het heerlijke gevoel doordringen, voelde nu duidelijk elke plek van zijn lichaam waar Roos haar lichaam tegen de zijne aandrukte. Zijn gedachtes leken niet meer te kunnen begrijpen dat er ook iets anders was dan Roos, dachten er niet meer bij na dat Leona waarschijnlijk alles heerlijk met hem zal delen en stond er niet bij stil dat dit misschien iets onaangenaam voor haar was. De hevige golven die door hem heen gingen, ook al waren ze een stuk lichter dan net, aan emoties, kenden geen stop. [;D] Uiteindelijk, toen hij zich niet meer in kon houden, tilde hij langzaam zijn hoofd weer op zodat hij op deze manier Roos weer kon zien. Zijn handen die al die tijd in het gras hadden gelegen en zijn gewicht gedeeltelijk hadden gedragen, bracht hij nu dichter bij. Hij leunde nu op zijn ellebogen terwijl hij met zijn vingertoppen voorzichtig over Roos haar wang streek. ‘Nu wel?’ Mompelde hij opeens terwijl er langzaam een brede glimlach ontstond.
Door heel zijn lichaam leek een schok te gaan en meerdere dingen leken tegelijkertijd te gebeuren. Ten eerste schrok hij zich dood, was hij zich opeens weer bewust van Leona's bijzijn.. En al helemaal van het feit dat de band tussen hun opeens veel sterker leek dan gewoonlijk.
Hij had in een reflex gehandeld, hij draaide zich om en rolde op deze manier ook van Roos af. Ondertussen probeerde hij alles van net te onderdrukken zodat hij het niet kon delen met Leona. Iets wat hij nog steeds niet goed kon. ‘Leona!’ Was er in de kleine priele 100ste secondes tijd van al deze gebeurtenissen ook uitgeflapt. Geschokt en boos. ‘Ga uit mijn hoofd!’ Kwam er sissend uit terwijl hij onhandig naast zich grabbelde. Toen hij opeens een hard, koel voorwerp in zijn hand voelde sloot hij zijn vingers erom. Zonder erbij na te denken greep hij de steen en slingerde het omhoog richting Leona haar hoofd die enkele meters boven hun bungelde. Een doodse stilte viel op het veld - zelfs de vogels leken verbaasd om te kijken en te stoppen met hun liederen - terwijl de steen terug suisde richting de grond. Het ding had zijn doel niet bereikt, was er met een simpel pisboogje onder door gevlogen weer richting de grond. Met een ontzettend droog, maar ook doods hoofd had hij toe gekeken. Totdat hij zelf de stilte weer verbrak met een geïrriteerde grom, greep een nieuwe steen en slingerde deze voor het tweede maal omhoog. Opnieuw viel er een stilte, hijzelf keek dit keer onschuldig omhoog naar Leona. De steen was ditmaal niet met een pisboogje op de grond afgesuisd, maar was met een mooie Pok! tegen de zijkant van Leona's hoofd aangekomen. En vervolgens hierna loodrecht richting de grond gegaan. Met een doffe bofklank was het geland tussen het hoge gras, uit hun zicht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Leona

Leona


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 251
Punten : 289
Join date : 27-03-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder het afdakje, naast die prullenbak <3

Dragon World
Leeftijd: 476, rond 550 lichamelijk volwassen ^^
Temmer\draak: Warhoofd Laurens ;D
Partner: x

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydo jun 03, 2010 6:53 pm

Ze schrok zelf een beetje ervan toen ze de plotselinge bewegingen van Laurens zag en haar hoofd schoot de lucht in. Haar nek was gekruld, en er lag een vermaakte, onschuldige glimlach op haar gezicht terwijl ze naar het boze gezicht van haar geliefde tweevoeter keek. 'Niet zo geïrriteerd doen jij, kleintje. Ik heb helemaal niets gedaan, je deed alles zelf,' beet ze hem grinnekend terug. Het was waar, zij was uit haar slaap gerukt door hèm. En niet andersom, hoewel ze kon zweren dat die twee niet aan het slapen waren. Ze voelde de verschillende emoties - die nu totaal anders waren dan daarnet, toen die op Vrouwmens lag. Hee, hij lag OP haar ö hmm... *Verschijnt lichtbolletje dat lichtjes knipperd boven haar hoofd* - door hem heen gaan en moest een grinnik tegen houden. Ze perste haar lippen op elkaar en haar keerde haar blik van het woedende hoofd van Laurens. Zijn woede was, aangezien de rede, best wel lachwekkend. Ze keek eventjes naar Vrouwmens, bij wie duidelijk te zien was dat ze zich niet op haar gemak voelde, en ze perste haar lippen nog steviger tegen elkaar om niet in lachen uit te barsten. Ze keerde haar blik naar het meer, en probeerde diep in te ademen om haar lach tegen te houden. Met een schok keerde haar hoofd terug toen ze een klein voorwerp richting haar hoofd kwam, maar al gauw weer door de zwaartekracht terug werd gehaald. Ze keek met grote, verbaasde ogen naar de uitgestoken hand van Laurens die al weer terug bewoog, en weer terug naar de steen die onder haar lag. Haar ogen bleven op het kleine steentje hangen terwijl ze probeerde te begrijpen wat er eigenlijk gebeurd was. Haar lachbui was spontaan over door de plotselinge verandering van het moment. Ze staarde nog naar het steentje toen een moment na zijn landing alweer een tweede richting haar hoofd suisde. Ze had het pas door toen ze een knal tegen de zijkant van haar kop voelde, recht op haar kaak. Haar hoofd schoot naar achtere, gevolgd door een paar stappen en keek verschrikt om zich heen. Ze zag de steen niet, maar wist dat de steen de oorzaak was geweest van de knal. Haar ogen vernauwde zich in een fractie van een seconden, en ze keek naar Laurens waar de sporen van zijn gooi nog zichtbaar waren. Ze vergat dat Vrouwmens onder hem lag en kwam de stappen die ze verschrikt achteruit had gelopen weer terug. 'Pàrdon? vroeg ze scherp, snerend door zijn geest heen. Ze hield van die tweevoeter, maar op dit moment vond ze het niet zo grappig en keek hem met groeiende woeden aan. Dit was geen ongeremde woeden, maar wel zeker woede. Een licht, zacht gegromd kwam uit haar keel en haar lip trilde lichtjes mee. 'Wàt deed je?' zei ze er op de zelfde toon achteraan. Ze snoof, waarbij donkergrijze rooksliertjes uit haar neusgaten kwamen. Tijd om meneer wat te laten afkoelen, dacht ze boos voordat ze in beweging kwam. Ze liep, nog steeds grommend en hem recht aanstarend, wat naar achteren. Ze opende met een ruk haar vleugels, ging voor een fractie van een seconden op haar achterpoten staan en zette zich af. Met een simpele vleugelsslag was ze in de lucht en keerde ze gelijk terug naar het grasveld. Daar, terwijl ze over de grond kwam aanscheren, stak ze haar voorpoten uit en sloot ze ze, toch wel zachtjes, om het lichaam van Laurens. Meteen toen ze voelde dat ze hem had, sloot ze haar klauwen en zorgde er voor dat hij er niet uit zou vallen. Door haar woede spoelde nog steeds haar liefde, die er voor zorgde dat ze niet roekeloos werd. Ze schoot recht de lucht in, en maakt toen haar rug hol. Ze keerde haar vleugels en maakte een horizontale bocht in de lucht op haar rug, terwijl ze Laurens stevig tussen haar voorklauwen hield. Ze was binnen een paar seconden boven het meer en dook naar beneden. 'Tijd om eventjes af te koelen,' sisste ze zachtjes tegen hem en bleef met een ruk boven het meer hangen. Ze klapwiekte met haar vleugels om op haar plaats te blijven hangen, wat zo'n twee meter boven het meer was. Daar, zonder echt een waarschuwing te geven, stak ze haar poten uit en opende ze haar klauwen. De zwaartekracht deed zijn werk, en ze voelde Laurens tussen haar klauwen door glippen. Meteen, toen ze hoorde dat hij het water raakte schoot ze omhoog, maakte een snoekduik en dook toen achter hem aan het water in. Ze zag hem zo'n twee en een halve meter onder het wateroppervlakte hangen, zijn kleding opbollend rond zijn lichaam. Ze schoot naar de bodem van het meer, en keek toen omhoog. Haar woede was gekoeld zoals het water haar lichaam koelde. Ze zwom met een paar slagen omhoog, en bleef met haar kop onderwater naast Laurens hangen. Ze keek hem aan, zonder iets te zeggen. Ze wist dat haar longinhoud langer was dan die van Laurens, en dat hij waarschijnlijk elk moment naar adem moest happen. Ze rekte haar kop naar hem uit, en duwde haar neus tegen zijn borst. 'Niet zo geïrriteerd worden,' sprak ze liefkozend, voordat ze met een paar trappen van haar poten hem liefdevol met haar neus naar het wateroppervlakte duwde.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.everyoneweb.com/VerhaalElodie/
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydo jun 03, 2010 9:02 pm

Hij had nog zonet flink geïrriteerd om hoog gestaard richting Leona, vooral om het feit dat ze hem ook nog is begon uit te lachen. Maar nu keek hij met grote, ronde ogen omhoog terwijl Leona geschrokken terugdeinsde voor het priele steentje. Zijn mondhoeken trilde terwijl hij moeite moest doen zijn lach in te houden. Het zag er gewoon komisch uit. Leona die spastisch reageerde op een steen. Spontaan ontspande zijn gezicht, zakte zijn mondhoeken zelfs iets naar beneden terwijl Leona haar blik met een ruk op hem gericht werd en haar ogen samen knepen. Hij opende zijn mond, alsof hij wilde uitleggen wat er zonet gebeurt was en het totaal níét zijn schuld was geweest. Maar de woorden bleven hangen in zijn keel en in plaats van iets de zeggen slikte hij toen Leona weer terug kwam stampen. Zodra haar snijdende commentaar door zijn hoofd heen schalde kwam er enkel een zacht gemurmel uit, waaruit niks uit op te vangen was aan enigszins normale woorden. ‘Een.. een steen gooien?’ Deed hij nog een droge poging om haar woede om te laten vloeien tot een goed humeur, maar zo te zien werkte het niet echt. Zijn blik volgde Leona, in eerste instantie niet begrijpend wat ze aan het doen was. Een schok ging door hem heen. Iets was niet te zien was aan hem, op zijn ogen na. Deze sperde zich opeens wagewijd open toen Leona haar vleugels met een ruk open spreidde. Hij had enkele honderste secondes nodig voordat het alles doordrong. Shit.. shit, shit shit! Zonder er bij na te denken krabbelde hij onhandig overeind, draaide zich om terwijl hij nog om keek naar Leona die nu door de lucht in scheerde. Zijn hoofd schoot weer naar voren terwijl hij vooruit sprintte. Zo hard als hij kon peerde hij hem weg van Leona en Roos. ‘Nee, nee!’ Brulde hij toen hij hoorde dat Leona dichterbij kwam, al veels te snel. Voor een kort moment overweegde hij het nog om zichzelf plat op de grond te gooien. Maar precies op het moment dat hij dit deed, en zelfs kort horizontaal door de lucht vloog leek zijn plan niet te slagen. ‘NEE!’ Een gil verliet zijn keel toen hij opeens niet meer richting de grond af vloog, maar juist omhoog. ‘ZET. ME. NEER!’ Samen vlogen ze door de lucht. Leona soepel en sierlijk als een arend. Hij sparteld en spastisch als een mongool tussen haar klauwen. Laat me los! Een grom verliet zijn keel en rolde tussen zijn kaken door, lang niet zo indrukwekkend als die van die Leona. Maar ondanks dat was het toch een hele presentatie voor hem, qua grommen. ‘Verdomme,’ Kwam er uiteindelijk flink geërgerd uit toen hij eenmaal door had dat het waarschijnlijk niet ging werken. Maar ondanks dit gaf hij het niet geheel op. Met zijn handen probeerde hij zich nog steeds tussen Leona haar klauwen uit te duwen. ‘Wat?’ Kwam er nogal verbaasd uit toen hij Leona hoorde. ‘Wat? Nee,’ Herhaalde hij nu iets scherper. Hij was gestopt met worstelen en zijn blik ging peilend over hun omgeving. Zijn ogen vergrootte opnieuw iets toen het water glansend en licht deinend onder hun lag. ‘Nee, née, LeonaaaaáaaAAAHHHHHHHHHH!’ ;D Spastisch probeerde hij een verwoede poging omhoog te grijpen richting Leona terwijl de zwaartekracht hem meezoog. Zijn ogen nog steeds groot van schrik. Zijn benen bevonden zich spastisch onder hem waardoor hij er zelf voorzorgde dat hij half over de kopsloeg en vervolgens met een verschrikkelijk, belachelijke landing in het water terecht kwam. Het geen wat hem plonsend opving. Zijn kleren doorweekten, de kou trok door hem heen. Voordat hij nog kon beseffen wat er nou werkelijk gebeurt was opende hij zijn ogen en zag Leona haar gigantische hoofd vlak bij dat van hem. Hij trok enkel een koppig gezicht terug op haar reactie. Nee, hij ging nu niet de brave jongen uit hangen enkel omdat zíj sterker was. Eenmaal boven hapte hij naar adem, iets wat hij dringend nodig leek te hebben. Gelijk draaide hij zich van leona weg en begon op eigen kracht terug te zwemmen naar de kant. Iets wat nog een aardig stuk leek te zijn, aangezien Leona hem in het midden van het meer gedropt had. Mompelend en momperend in zichzelf kwam hij overeind toen hij grind onder zijn voeten voelde. ‘Altijd weer zo.. Roos en ik.. Ze had niet mogen weten.. Harstikke irritant.. Verdomme’ Was onderandere af en toe te horen. Sjokend en zichzelf vooruitheisend door het water stapte hij door naar de kant. Druppelend, koud en verklamd kwam hij hier aan. een rilling ging door hem heen. Zonder erbij na te denken stampte hij gelijk door naar het lichtvlekje van hun vuurplaats. Het had niet veel tijd nodig of Roos spookte zijn hoofd weer binnen. In het begin was hij nog te geïrriteerd om hier weer vrolijk door te worden. Maar toen hij eenmaal de lichtkring binnenstapte van het vuur kon hij het niet helpen dat zijn blik gelijk speurend naar Roos toe ging. Een tintelig, warm, zenuwachtig gevoel trok door hem heen, wensend haar te zien, verlangend haar aan te raken. Maar ook al ging zijn blik zoekend naar Roos, hij zelf liep door naar het vuur. Uiteindelijk richtte hij hier zijn aandacht op en nam dichtbij plaats. Hij zuchtte vermoeid en trok vervolgens zijn kletsnatte, doorweekte tuniek met moeite over zijn hoofd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydo jun 03, 2010 10:05 pm

Haar ogen schoten met een ruk open en keek recht in die van de blauwe draak. Haar ademhaling stopte er automatisch mee en ze keek verschrikt naar Leona. Ook voelde ze Laurens verstijven, en toen plots hoorde ze zijn stem. Ze realiseerde dat het niet tegen haar was, en kwam ook overeind toen Laurens van haar af rolde. Het hele moment van stille commenucatie - naja, van Leona's kant dan - tussen de jongen en de draak zat zij daar verstijfd op de grond tussen het hoge gras. Haar hoofd was nog vol van het afgelopen moment, ze voelde nog steeds elke zenuw snakken naar de aanrakingen. Als ze zichzelf niet zou tegenhouden zou ze als een wilde dier naar hem toe springen en alles weer overnieuw laten gebeuren. In plaats daar van plukte haar handen zenuwachtig aan het gras, en schoten haar ogen van het woedende gezicht van Laurens, naar de vermaakte grijns van Leona. Haar ogen bleven verbaasd op Laurens hangen toen hij plots in beweging kwam. Ze had de woedende blik van Leona gezien toen Laurens de steen gooide, en was in mekaar gekrompen bij zijn actie. Het leek haar zowiezo niet zo slim om steentjes te gaan gooien naar een draak, hoe aardig ze je ook vond. Pas toen Laurens langs haar heen spurde en zich als een debiel uit de voeten maakte schoten draaide haar hoofd met een ruk om naar Leona. Ze keek naar de lege plek waar ze nog net had gestaan, en voor een fractie van een seconden staarde ze er schaapachtig naar. Pas toen ze de vleugelslagen hoorde keek ze om, en zag nog net hoe Laurens van de grond werd geplukt. Met een ruk sprong ze op en volgde de twee - waarbij Laurens behoorlijk tegenwerkte, hoewel het Leona niets deed - met haar ogen en openhangende mond. Plots werd ze bang, wat als Leona hem iets aan doet? Ze was en bleef een draak, een draak die nu behoorlijk pissig was - wat ze ook niet echt gek vond. Niemand vind het leuk om met kiezelsteentjes bekogeld te worden - en met hem weg vloog. Ze hoorde vaag het geschreeuw dat Laurens uitkermde, en zonder dat ze het merkte kwam er een grijns op haar gezicht. Ze wist dat Leona hem niets ergs zou aan doen, dat had ze wel kunnen concluderen uit de band die ze hadden. Een band die je duidelijk kon zien. Een band die verder ging dan geliefde, het leken wel zielsverbanden als je het aan haar vroeg. Ze volgde ze lachend, terwijl ze Laurens wild zag worstelen. Pas toen Leona stil hing boven het meer en hem los liet kon ze het niet meer houden en begon ze keihard hardop te lachen. Ze keek glimlachend toe hoe Leona het water in dook, achter Laurens aan. Nog geen minuut later zag ze Laurens als eerste boven komen, met onder hem meteen Leona. Ze liep rustig terug naar het kampvuur toen ze de twee het water uit zag komen. Toen ze hem het water uit zag komen liep ze gauw naar te tassen en begon erin te graaien. Ze vond een deken achtige huid, en zag dat hij niet zo heel dik was. Toen ze zich omdraaide zag ze hem net bij het vuur plaatsnemen en stond heel eventjes stil. Ze keek naar hem, terwijl hij zijn zijknatte t-shirt uit trok en een lullig glimlachtje terwijl haar ogen over hem heen gleden. Ze haalde eventjes diep adem en liep langzaam - haar eigen knieën niet vertrouwend - naar hem toe. Ze ging zachtjes op haar knieën naast hem zitten terwijl hij aan zijn t-shirt zat te sjorren. Ze legde de deken gauw neer en greep de onderkant van het shirt vast en hielp hem het over zijn hoofd te trekken. 'Geef die maar aan mij en sla dit maar om je heen, straks vat je nog kou,' zei ze met een lichte, betoverende glimlach naar hem terwijl ze hem de deken aanrijkte. Met een laatste blik in zijn ogen stond ze langzaam op en draaide zich om met het natte t-shirt in haar handen. Gauw maakte ze van een paar takjes en touw een soort standaard, waar ze zijn shirt over te drogen hing naast het vuur. Ze draaide zich weer om en keek Laurens met een vermaakte glimlach aan. 'Tja, dat krijg je als je een het gaat opnemen tegen een draak,' zei ze smalend terwijl er een licht gegiechel over haar lippen kwam. Ze ging naast hem zitten en staarde met een glimlach in het vuur. Ze draaide haar hoofd eventjes om naar Leona te kijken, maar durfte niets tegen haar te zeggen. Naast zich voelde ze Laurens rillen, en probeerde iets te bedenken om hem weer warm te krijgen. 'Ik weet niet of dat dekentje alleen helpt om weer warm te worden,' zei ze zachtjes en keek hem aan. Ze sloeg haar ogen eventjes snel neer toen ze haar wangen rood voelde worden, en keek daarna verlegen weer terug in de grijze ogen die terug blikte.
Terug naar boven Ga naar beneden
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydo jun 03, 2010 10:43 pm

Het natte stuk stof kleefde aan zijn huid en zat stroef rond hem heen gewikkeld. Zijn gezicht vertrok van irritatie toen het ding niet mee wilde werken. Onderdrukte het paniekerige gevoel, wat toch omhoog kwam toen hij in de knoop zat met zijn shirt en niks kon zien, en ging in gevecht met zijn tuniek. Pas toen hij het ding opeens uit zichzelf omhoog voelde gaan stopte hij zijn spatische handelingen. Het duurde één of twee secondes om van zijn verbaasdheid te bekomen en zich vervolgens te bedenken dat Roos hem waarschijnlijk hielp. Hierna hielp hij zelf ook mee en voelde hij hoe het ding over zijn hoofd heen werd getrokken. Zijn blik volgde kort zijn eigen Tshirt die Roos van hem af nam en kleefde vervolgens gelijk aan haar vast. Hij kon het niet verhelpen dat hij haast wegsmold bij het zien van haar ogen, haar blik en al helemaal haar glimlach. Druppelend kwam er ook een glimlachje bij hem omhoog. Gewillig nam hij het deken van haar over. ‘Dankje.’ Rillend vouwde hij het ding open en trok het stevig rond hem heen. Hij trok zijn voeten onder zich vandaan zodat hij op zijn kont zat en begon zijn broek uit te werken. Het doorweekte hoopje broek liet hij naast het vuur liggen terwijl hij zichzelf geheel in het deken wikkelde. Hij zat zo dichtbij mogelijk, trok het deken zo strak mogelijk rond hem heen en probeerde te stoppen met trillen. Rillingen gingen op een onaangename manier door zijn ruggengraat en lieten kippenvel ontstaan in zijn nek en op zijn armen. Hij veegde zijn gezicht af met het deken toen het puntje van zijn neus voelde alsof het spontaan af ging brokkelen omdat het bevroor. Eenmaal na dit gedaan te hebben begon hij heel zijn lichaam droog te vegen met het deken. Toen zijn lichaam uiteindelijk redelijk droog was draaide hij het deken om en gebruikte de minder vochtige kant voor om zich heen te kunnen slaan. Hij probeerde zijn blik op het vuur te houden, iets waarvan de warmte nu langzaam begon door te dringen, tot dat zijn verlangen het overnam. Langzaam draaide hij zijn hoofd tot dat Roos in zijn bliksveld verscheen. Lichtjes bevend kwam er een glimlach tevoorschijn bij het zien van haar, iets wat onbewust gebeurde. Toen ze zich eenmaal omdraaide werd zijn glimlach enkel breder, al helemaal bij het horen van wat ze zei. ‘Ach,’ Klonk het achteloos. ‘Ik kan d'r wel aan.’ Probeerde hij zo nonchalant mogelijk te zeggen terwijl hij een gezicht trok alsof het werkelijkwaar allemaal niks uitmaakte. Een heerlijkj gevoel trok weer door hem heen bij het zien van haar lach en vanzelf trokken zijn mondhoeken ook weer iets omhoog. Hij draaide zijn blik weer richting het vuur toen hij had gezien dat Roos naar hem toe kwam lopen, pas toen ze naast hem zat richtte hij vanuit zijn ooghoeken zijn blik weer op haar. Toen hij eenmaal zag dat Roos haar blik richting Leona ging keek hij ook om naar de reusachtig blauwe draak. Enkel dankzij Roos van zijn humeur weer geheel normaal, of wel meer dan dat. Iets wat Leona waarschijnlijk ook wel zou merken. Sorry.. van die steen. Een lichte glimlach sierde zijn gezicht. Maar je gaat toch niet beweren dat'ie pijn deed? Nu zelfs grijnsde hij. Hij trok zijn armen strakker om zich heen, drukte ze tegen zich aan en probeerde warmer te worden. Pas toen hij Roos haar stem weer hoorde wat hij totaal afgeleid en richtte gelijk zijn aandacht weer op haar. Hij draaide zijn hoofd en keek haar aan. Hij glimlachte vaagjes, ‘Nee, niet echt.’ Reageerde hij op haar opmerking. ‘Maar misschien is er een andere deken.’ Terwijl hij dit zei gleed zijn blik weg, opzoek naar een soortgelijk deken. Een droog deken zou sowieso fijner zijn dan een half vochtige. Toen er ook maar een licht briesje opstreek vloog er weer een rilling door hem heen en trok hij zelfs iets zijn schouders op om het te laten stoppen. Opnieuw richtte hij zijn blik op Roos en nu pas zag hij haar rode wangen. Kort was er een iets vragende blik te zien totdat er opeens een schakel in zijn hoofd omging en hij het verband tussen het zorgen dat hij warm werd en Roos haar rode wangen begreep. ‘Oh,’ Kwam er opperst intelligent uit. Zwijgend bleef hij haar aankijken, wilde wel iets doen maar leek niet meer instaat. Uiteindelijk verscheen er een licht, lief [(A)] glimlachje. ‘Je bent schattig als je bloost,’ Klonk het luchtig, maar wel gemeend. Hij haalde zijn hand onder het deken vandaan en strekte deze uit naar Roos om haar een keer vluchtig langs haar wang te strelen. Vervolgens schoof hij een stuk dichter naar haar toe, zijn wangen kleurde nu automatisch ook iets roder. Langzaam keek hij naar haar op, ‘Eerst had ik het normaal,’ Mompelde hij opeens. ‘Toen warm en nu koud.’ Langzaam keek hij weer naar haar op, toen hij haar eenmaal recht in haar ogen aankeek verscheen er een grijns.
Terug naar boven Ga naar beneden
Leona

Leona


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 251
Punten : 289
Join date : 27-03-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder het afdakje, naast die prullenbak <3

Dragon World
Leeftijd: 476, rond 550 lichamelijk volwassen ^^
Temmer\draak: Warhoofd Laurens ;D
Partner: x

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyza jun 05, 2010 5:43 pm

Ze liep met een zelfvoldaan gezicht langzaam achter hem aan het water uit. Ze had ook het water weer uit kunnen vliegen, hoewel dat wel veel energie zou nemen. En hem even pesten door achter hem aan te blijven zwemmen vond ze aan de ene kant ook wel weer leuk. Toen ze de kant op stapte liep het water langs haar schubben en druppelde op de grond. Doordat ze geen haren had, en daardoor ook geen water vast hield had ze het niet echt koud, en zou ze al gauw weer opgedroogd zijn. Ze bleef staan, gewoon omdat ze wist dat ze niet verder hoefde te lopen. Vanaf hier kon ze alles zien, en kon ze binnen twee stappen bij het kampvuur zijn, mocht er iets gebeuren. Haar ogen gleden weer oplettend over Vrouwmens toen ze Laurens hielp zijn netvacht uit te doen, die kletsnat was door het water. Ze gaf hem een andere vacht, die hij om zich heen sloeg. Ze schudde lichtjes met haar hoofd door de gedachtengang die door haar hoofd ging. Ze vond mensen maar gekke wezens. Dieren zonder vacht, liepen rechtop, spraken op een andere manier dan elk ander diersoort, deed dingen en gebruikte dingen die onnatuurlijk waren. En hierdoor, hoe gek die dingen ook waren, waren ze behoorlijk interesant. Bijna elke keer dat ze met Laurens was ontdekte ze onbewust en bewust nieuwe dingen, die haar telkens weer voor een moment verbaasd stil lieten staan. Ze snoof minachtend toen ze de eerste woorden van Laurens hoorde tegen Vrouwmens, en moest de neiging onderdrukken om hem een duw te geven. Ze was het eventjes eens geweest met Vrouwmens, je moest niet zomaar spotten met haar. Ze kon behoorlijk koppig zijn, dat wist ze zelf maar al te goed. Maar dat besef werkte vaak niet echt mee, omdat de koppigheid het toch vaak won. Ze keek hem aan toen hij zonder te praten tegen haar sprak, en haar ogen vernauwde iets bij zijn tweede zin, en ze gromde zachtjes als waarschuwing. 'Wees maar blij dat ik van je hou. Anders had het anders kunnen aflopen, kleintje,' zei ze met een vermaakte grijns, die toch ook haar liefde weerspiegelde. 'Nee het deed geen pijn, maar jij vind het ook niet fijn als er een steen tegen je hoofd word gegooid,' zei ze met een lichte minachting in haar stem. Ze bleef nog eventjes naar de twee ruggen kijken toen Laurens zijn aandacht weer op dat Vrouwmensgeval richte, en zuchte toen onhoorbaar. Hoe langer ze die twee samen zag, hoe meer ze de gevoelens van Laurens voelde tegenover háár, des te moeilijker was het om haar eigen gevoelens op de eerste plek te zetten. De afkeer bleef, maar hij werd telkens verdoezelt als de vlaag van Laurens' gevoelens weer als een mokerslag door drongen. En aan de ene kant besefte ze zelf steeds meer dat haar afkeer nergens op sloeg, en dat die afkeer meer uit jaloersheid bestond dan richting haar gevoelens. Toch hield ze vol, deed weer eens koppig, en bleef zich afwijzend tegenover haar bewegen. De avond was al gevallen, en haar blik gleed omhoog naar de sterrenhemel. Het zou een best koude lente avond worden, dacht ze verveelt. Toen draaide ze haar nek, en keek naar het meer dat nu donkerblauw/zwart kleurde. Haar ene monhoek kreulde lichtjes omhoog, toen het idee van een nachtduik in haar op kwam. Ze keek gauw om naar de twee mensen, die al lang - en alweer *grom* - geen aandacht aan haar besteden. 'Hou het netjes, wil je?' zei ze als vermaakte waarschuwing voordat ze zich omkeerde en haar vleugels opende. Met rustige en ontspannen bewegingen zette ze zich af en klapte haar vleugels naar beneden. Ze vloog omhoog, keerde naar het meer en zette haar duik in. Haar met schubbe bedekte lichaam maakte een snoekduik, en sneed door het wateroppervlakte als een vlijm scherp mes. Haar ogen waren geopend, en doordat ze beter waren dan die van de mens zag ze alles in het donkere water nog steeds helder. Elk klein lichtstraaltje zag ze, nam ze in zich op en vormde de omgeving. Door de vaart van haar duik hoefte ze zich niet te bewegen, en maakte alleen af en toe een bocht in het water terwijl ze rondjes zwom, genietend van de rust. De scholen vissen schoten gefrustreerd uit elkaar als ze er door heen zwom. Af en toe opende ze haar bek om een vis naar binnen te werken, als nachtelijke snack. Ze bleef lang onder, totdat ook haar longen aangaven dat de grote inhoud op was en ze keerde weer naar het wateroppervlakte. Ze dreef midden op het meer, haar nek gekruld, haar sterke poten maakte langzame schoppende bewegingen om rustig door het water te glijden. Haar vleugels waren tegen haar lichaam gedrukt om geen weerstand te geven. Toen bleef ze stil hangen, en als een uitvergrote zwaan - met schubben, klauwen, scherpe tanden en enorme vleugels aan haar enorme lichaam - bleef ze midden op het meer stil drijven. De maan deed het meer schitteren, en daarbij haar nat geworden schubben. Ze genoot, met haar ogen dicht, en zuchte langzaam.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.everyoneweb.com/VerhaalElodie/
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyza jun 05, 2010 6:07 pm

Ze zag nu pas zijn broek die er als een leveloos votje naast het vuur lag. Ze onderdrukte een zucht, en haar ogen keken even naar het 'droogrek' dat ze voor zijn shirt had geknutseld, en weer terug naar de broek. Ze had geen zin om de broek erbij te hangen, dat kwam later wel. En ach, het was zijn broek. Hij had hem daar gelegd, niet zij. Ze voelde de kou die zijn lichaam voelde bijna zelf, terwijl ze naast hem zat en hem vanuit haar ooghoeken in de gaten hield. Haar armen lagen op haar bovenbenen, haar handen en vingers in elkaar gevlochten. Ze glimlachte, met een lichte teleurstelling in haar ogen die bijna niet te zien was, toen ze zijn antwoord hoorde. Een andere deken. Ja, dat kon ook, dacht ze lichtelijk teleurgesteld. Ze moest een neiging onderdrukken toen ze de rilling naast zich voelde en zich tegen hem aan te drukken maar leunde toch lichtelijk meer naar hem toe. Haar wangen waren nog een tintje donkerder geworden toen hij haar woorden niet had begrepen, aangezien ze zelf wist dat ze nogal onduidelijk was geweest. Ze keek lichtelijk verbaasd op toen ze zijn zachte 'oh' hoorde, en keek hem verlegen aan. De grijze ogen hielden haar weer vast, de grijze ogen die door het enige licht dat erin viel nog donkerder werden. Ze glimlachte aarzelend terug toen zijn mondhoeken omhoog gingen, maar durfte nog steeds niet te doen. Ze kon zichzelf wel slaan, omdat ze weer bevroren was. Hoe kon ze dat nou zijn, na de afgelopen momenten. Haar ogen werden iets groter toen ze zijn compliment hoorde, en ze wist niet hoe ze moest reageren. Ze vond het uiterst irritant dat ze zat te blozen, en hij vond het schattig. Ze sloeg haar ogen eventjes neer, nog meer in verlegenheid gebracht door zijn woorden. Ze sloeg ze pas weer op toen ze zijn vingers langs haar wang voelde gaan. Ze kon het niet helpen dat er weer een licht, verlegen glimlachje doorbrak terwijl ze hem aankeek. Haar hart begon sneller te slaan toen ook hij dichterbij kwam, en ze ging tegen hem aan zitten. Haar arm leunde tegen zijn boven been aan, terwijl ze rustig tegen hem aan bleef leunen. Ze voelde een luchtvlaag tegen haar rug, en draaide haar nek om te zien waar deze vandaan kwam. Ze zag de late na deining van het gras dat door de zelfde windvlaag in beweging was gebracht, en haar blik keerde zich omhoog. Ze zag Leona omhoog vliegen, en vroeg zich meteen af wat ze ging doen. Haar ogen schoten vlug naar Laurens, waarschijnlijk wist hij het al lang. Toch voelde ze zich lichtelijk buitengesloten door die twee, een gevoel dat eigenlijk totaal niet op zijn plek was. Ze keek eventjes naar de grote gedaante in de lucht, totdat het in het meer verdween. Een handeling die antwoord gaf op haar vraag. Toch verlangde ze zelf aan de ene kant naar een band die zo sterk was als die van de grote blauwe draak en de jongen naast haar. Aan de ene kant beangstigde het haar, aangezien ze niet precies wist en kon voorstellen hoe die band was en in elkaar zat. Ze draaide zich om, en keek weer rustig naar het kleine vuurtje voor hun, zich niet meer bekommerend om Leona. Die zou zich wel redden, ze was geen klein kind meer. Toen zijn ogen haar blik zochten keek ze automatisch op, het niet kunnen latend zijn ogen te negeren. Ze concentreerde zich op zijn stem, en keek hem onderzoekend aan toen ze zijn woorden hoorde. Toen hun blikken elkaar kruisde zag ze hem grijnzen, niet wetend waarom aangezien ze hem niet begrepen had. Haar ogen bleven vragend staan, en haar stem zou ze bijna gelijk bijvullen. 'Hoe bedoel je?' vroeg ze alleen maar zachtjes terwijl haar blik meer zei dan haar woorden. Ze merkte dat, toen ze zich terug draaide, ze dichterbij hem was gaan zitten. Meer tegen hem aan, alleen een vochtige deken die hun lichamen scheide. Ze bleef zo zitten, aangezien deze afstand totaal geen probleem voor haar was. Ze was nieuwschierig naar de betekenis van zijn woorden, en hield daarom haar mond. Eerst daarachter komen, voordat ze meer ging zeggen. Vanuit haar ooghoeken zag ze Leona boven komen, en verbaasde zich naderhand over de tijd dat ze onder was geweest. Waarschijnlijk zou Laurens zijn aandacht meer door Leona getrokken worden dan die van haar, daarom kon zij het houden bij een blik vanuit haar ooghoeken die het moment verwonderde. Toch bleef ook gedeeltelijk haar aandacht bij Laurens, zich nog steeds afvragend wat hij bedoelde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyzo jun 06, 2010 4:20 pm

Een licht glimlachje dwong zijn mondhoeken omhoog te gaan toen hij Roos haar rode wangen nog donkerder deed worden. Had het zelf niet door dat ondertussen op zijn eigen wangen ook al een lichte blos speelde. Hij trok het deken iets strakker rond zijn eigen lichaam, probeerde de enige warmte gevangen te nemen en te behouden. Maar elke keer als er ook maar een licht briesje opsteeg stonden de haartjes in zijn nek recht overeind en trok er een rilling door hem heen. Zijn blik volgde de bewegingen van Roos op het moment dat ze tegen hem aanzakte. Elke plek, onder het stof, waar hij Roos haar gewicht tegen zijn huid voelde drukken was veels te duidelijk. Zenuwen, die continu klaar lagen om op te komen spelen, stegen weer op en deden zijn buik op een vreselijk irritante manier kriebelen. Maar ondanks dit nare gevoel, hij had niets liever dan dat Roos bij hem zat. Pas toen Leona iets zei, zonder woorden hardop, leek hij afgeleid te worden van zijn persoonlijke metRooswereldje. Automatisch keek hij om richting Leona en zag hij net hoe ze haar vleugels spreidde op een elegante manier. Hij kon het niet helpen dat het feit dat Leona prachtig was, op zijn zachts uitgedrukt, opnieuw tot hem door drong. Waardoor hij dit weer onwillekeurig ook weer deelde met haar. Een glimlachje klom omhoog bij haar woorden en zijn ogen glommen door haar opmerking. Bemoei jij je met je eigen zaken, wil je? Zijn blik schoot mee omhoog toen Leona opsteeg richting de hemel met één krachtige vleugelsslag. Voor een razendkort moment schoot zijn blik richting het zadel en vervolgens weer omhoog. Wanneer gingen zij samen vliegen? Het idee was gepland voor deze avond. Leona verdween net met een sierlijke duik in het meer toen hij zijn blik weer op Roos vestigde. Maar voor deze avond zat het er waarschijnlijk niet in. Want ondanks dat hij zulk verschrikkelijk veel zin had om het te proberen, weer op Leona haar rug te zitten en verlost te zijn van de zwaartekracht, wilde hij op dit moment ook niets liever dan bij Roos zijn. Op het moment dat hij zijn aandacht weer op Roos gericht had en hij haar recht aankeek, leek hij zijn ideeën en gedachtengangen over Leona en vliegen prompt te vergeten. Hij slikte een keer onopmerkelijk en keek haar eerst een tijdje zwijgend aan, genietend. Hij ging iets verzitten en boog lichtjes naar haar toe terwijl een verlegen glimlach nu ook bij hem omhoog kroop. Net op het moment dat ze haar mond opende om haar inteligente 'hoebedoelje?' vraag te stellen haalde hij zijn hand onder het deken vandaan. Zonder erbij na te denken haalde hij zijn hand omhoog en gleed vervolgens voorzichtig en licht met zijn vingertoppen over haar wang. Een aanraking van hem zo teder alsof hij iets breekbaars betaste. Zijn vingers streken langs haar wang en brachten op deze manier een ontsnapte pluk haar terug achter haar oor. Lichtjes schudde hij nu zijn hoofd als een duidelijk 'laatmaar'teken en volgde haar vingertoppen haar kaaklijn. Eenmaal bij haar kin duwde ze deze íets omhoog, zo licht dat het nauwelijks te merken was. Hij keek haar recht aan en hield zich nauwelijks bezig met zijn hart die met een snelheid van kolibrievleugels te keer ging. Het vreselijk irritante orgaan leek de zenuwen als gif te verspreiden door zijn lichaam terwijl hij zich iets meer naar haar toe boog. Maar hoe dichter hij bij Roos leek te komen, hoe erger zijn hart leek te hameren alsof het eruit wilde. Ergens ver weg deed hij nog een hopeloze poging om de tergend irritante zenuwen te onderdrukken. En in zekere zin lukte dit ook wel, hij wist zichzelf een ontspannen houding aan te geven. Maar van binnen lag het allemaal nog steeds overhoop, in elkaar verwikkeld en leek het uiteindelijk op één groot gevecht. Maar dit alles, zijn zenuwen, het gevecht en zijn pogingen tot een kalme houding, maakten lang niet zo veel indruk op hem als degene die tegenover hem zat met veels te mooie ogen. Een gezicht waarvan hij nu al wist dat hij er niet zonder mee wilde, een blik waarin hij reddeloos in verdronk. Hij haalde zijn andere hand nu ook onder het deken vandaan, zijn hand die aan haar kant had gezeten. Voorzichtig legde hij deze op haar onderrug waardoor het deken van zijn schouder aflgeed, enkel nog losjes en onstabiel aan zijn andere hing. Maar hij merkte het niet, had niks anders door rond hen heen behalve Roos. Langzaam boog hij zich verder naar haar toe, draaide zijn hoofd iets en liet zijn ogen dichtzakken toen hij zacht haar wang kuste. Zijn neus gleed nog licht langs haar huid toen hij zijn gezicht weer terug trok op een hoogte dat hij haar weer aan kon kijken. Voor enkele geluidloze secondes bleef hij haar aankijken totdat hij zich opeens, nogal overwacht, terug trok. Een gemompel wat nog het meest leek op 'wacht' kwam over zijn lippen en hij stond op. Halverwege liet hij het vochtige, koude kleed op de grond vallen en liep hij door naar de hoop stoffen en doeken waar ook het zadel bij lag. Na een kleine minuut kwam hij weer overeind en liep terug naar Roos. Een verlegen, maar brede glimlach brak door toen hij een deken bij zich had wat dubbel zo groot was :'D. Eenmaal weer terug bij Roos zakte hij weer door zijn knieën, vlak naast haar, en begon vervolgens onhandig met het kleed te hannissen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyma jun 07, 2010 5:42 pm

Ze keek hem nog steeds vragend aan, bloednieuwschierig naar wat hij bedoelde. Niet zo zeer omdat wat hij zei zo misterieus was, waarschijnlijk als hij zelfs een flauw raadseltje aan haar zou vertellen zou ze nog deze gevoelens hebben. Haar blik werd bijna verlangend in de paar seconden dat ze Laurens aankeek totdat ze een reactie van hem kreeg. Pas toen ze zijn hand vanuit haar ooghoeken zag kwam er iets van herkenning. Zijn vingertoppen gleden zo zachtjes over haar wang dat het net te voelen was, hoewel elke zenuw waar hij langs ging brande onder zijn aanraking. Ze voelde haar wangen weer een tintje donkerder worden, en vroeg zich schaapachtig af hoeveel roder ze nog kon worden. Ze sloeg haar ogen neer, maar bewoog verder niet terwijl een lichte trilling van haar mondhoeken een verlegen glimlachje op haar gezicht bracht. Ze keek pas weer op toen hij haar haar achter haar oor stopte, en zag zijn hoofd schudde. Haar glimlach werd iets zekerder, terwijl ze besefte dat haar hoofd al lang niet meer bezig was met wat hij gezegt had. Ze sloeg haar ogen weer op, en keek recht in die van Laurens. Meteen voelde ze haar keel weer droog worden, en haar hart twee keer zo snel slaan. Ze voelde de lichte druk op haar kin die zijn vingers maakte, en ging gewillig mee met zijn handeling. Ze keek hem alleen maar aan, niet in staat om iets anders te doen. Haar mond was droog, haar ademhaling hield ze nog net onder controle terwijl haar hart als een bezetene te keer ging. Doordat haar aandacht alleen maar naar zijn grijze ogen uitging, en ze niet verder kon denken dat de twee kleine kadertjes waar zijn ogen in zaten merkte ze pas op het laatste moment dat zijn andere hand op haar rug kwam te liggen. Bijna gelijk reageerde ze erop door een miniscuul klein beetje naar hem toe te bewegen. Zijn hoofd kwam dichterbij, terwijl zijn gezich langs die van haar ging. Ze sloot haar ogen voor een moment toen zijn lippen zich zachtjes en teder op haar wang drukte en ze moest de neiging onderdrukken om haar armen om hem heen te slaan en hem tegen zich aan te drukken. Ze voelde elke aanraking op het kleine stukje huid, en verbaasde zich over de duizende gevoelens die door haar heen werden gepompt op dit korte moment. Toen zijn aanrakingen stopte opende ze haar ogen weer, net op tijd om hem weer aan te kijken. Er lag nog steeds een lichte, gelukzalige glimlach op haar mond terwijl hij haar aankeek. Het moment werd abrupt verbroken toen hij zich van haar af bewoog en op stond. Een beetje verbrouwereerd keek ze in het niets, voordat ze haar hoofd draaide en hem met haar ogen volgde. Ze kon het niet laten dat een zacht, geïrriteerde zucht over haar lippen kwam toen hij de vochtige deken op de grond liet vallen, en haar ogen schoten naar het droogrek met zijn shirt erop. Ze rechte haar rug iets, proberend te zien wat hij aan het doen was. Pas toen hij terug kwam glimlachte ze weer naar hem, en haar glimlach werd een verlegen grijns bij het zien wat hij bij zich had. Terwijl hij voor haar zat met het kleed, keek ze eerst een tijdje toe wat hij ingodsnaam aan het doen was. Toen schudde ze lachend haar hoofd en stak haar armen uit. 'Kom hier,' zei ze en ze legde haar handen op die van hem, keek hem lachend aan en haalde toen de deken uit zijn handen. Haar ene hand liet ze op die van hem liggen, nadat ze hem met een lieve ruk aan zijn arm naast haar trok. Met een soepele zwaai legde ze de deken over zijn schouders, waarna ze tegen zijn borst aan kroop en het lange stuk uiteinde dat nog over was om zich heen sloeg. Haar ene hand hield de deken vast, zodat hij niet zou af gleiden. Haar andere hand gleed over zijn kuide huid, totdat haar arm over zijn buik lag. Ze ging dichter tegen hem aan liggen, terwijl ze met een gelukzalig gevoel naar het vuur keek. Terwijl ze daar zo lag voelde ze de vermoeidheid van de hele dag omhoog komen. Nog voordat ze het door had geeuwde ze, waarna ze de hand die de deken vast hield spastisch voor haar mond sloeg. 'Sorry,' mompelde ze zachtjes terwijl ze weer tegen hem aan kroop. 'Je bent koud,' mompelde ze er gedachteloos achteraan. Ze trok haar benen lichtjes op, en haar knieën ruste op zijn boven benen terwijl ze slaperig naar het vuur keek. Zo zou de nacht wel eeuwig mogen duren, dacht ze terwijl ze naar de dansende vlammetjes keek.
Terug naar boven Ga naar beneden
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyma jun 07, 2010 7:26 pm

Zijn blik vloog over het deken wat nu in de knoop in zijn handen lag. Onhandig trok hij aan het éne eind en tegelijkertijd aan het andere, proberend het deken geheel open te spreiden. Een aardig geïrriteerde frons verscheen toen hij zag dat hij het zelf alleen maar erger maakte, in plaats van beter. Onhandig draaide hij het, trok er aan, opende het, vlocht het door elkaar. Een zucht verliet zijn lippen en vlak hierna hoorde hij Roos haar woorden. Met een verbaasde blik in zijn ogen keek hij op, alsof hij totaal niet begreep waarom ze haar hulp aanbood. Ook al was het behoorlijk logisch, aangezien hij als een kluns te werk ging zo net. Maar zodra hij haar glimlach zag verscheen er ook een lichte lach op zijn gezicht en liet hij het deken gewillig uit zijn handen nemen. Gespeeld geërgerd sloeg hij zijn ogen ten hemel toen ze hem naar zich toe trok en vervolgens schoof hij grijnzend dichterbij. Hij schoof net tegenhaar aan toen het deken rond zijn schouders werd gedrappeerd en met zijn buitenste arm trok hij het rond zich heen. Zijn gezicht draaide zich richting Roos toen deze dichter tegen hem aankroop en voorzichtig liet hij zijn arm rond haar middel glijden, onder het deken. Bij het voelen van haar bewegingen trok hij haar iets dichter tegen zich aan en sloeg zijn andere arm, waarvan zijn hand het deken vasthield, ook zachtjes om haar heen. Liet zijn hand hiervan rusten op haar bovenbeen, boven op de vacht. Zodat ze nu samen een pakertje vormde, verwikkeld in een deken. Hij had het zelf nauwelijks door dat hij ook zichzelf ook helemaal tegen haar aan schoof, kroop automatisch naar het warmere toe. En roos was heerlijk warm, dat was zeker. Hij draaide zijn gezicht en legde vervolgens zijn lippen in haar haren. Een tijdje bleef hij op deze manier bewegingsloos zitten, genietend van het heerlijke moment wat voor hem voor altijd door mocht duren. Roos die bij hem zat, roos die een deken met hem deelde een haar armen rond hem heen geslagen had. Niks liever wilde hij op dit moment dan dit, hij voelde zich uitstekend gelukkig. Het leek alsof niet dit moment kon verpesten. Het bonsende Roosishierenzitbijme-gevoel gierde door hem heen en jaagde allerlei andere gevoelens op. Blij dat Leona dit moment ergens anders was zodat hij haar niet hoefde aan te kijken. ‘Moe?’ Suggereerde hij mompelend toen hij haar hoorde gapen. De hand die op haar middel had gelegen trok zich weer terug naar haar rug en wreef hier nu langzaam over. Zijn mondhoeken krulde zich loom om in een glimlach terwijl hij haar commentaar hoorde. Nee, niet waar, ze maakte een grapje. Was hij koud? ‘Warm me dan op,’ De woorden rolden eruit, zonder dat hij er diep bij nagedacht had. Maar zodra hij door had wat hij gezegd had, moest hij toegeven dat hij er geheel geen spijt van had. Zijn glimlach bleef, beseffend dat zijn woorden zelfs iets uitdagend hadden geklonken. Hij draaide zijn hoofd weer, iets zodat hij net zijn blik in het vuur kon richten wat nog steeds zacht knapperend bij hun stond. Afwezig krinkelden zijn vingertoppen rondjes over haar rug en tekende onbestaande vormpjes. Zijn blik zakte langzaam weg in het vuur wat swingend en losgaand voor hen stond. Hoe langer hij er naar keek, hoe meer dingen hij er in zag. Maar hij hield zich niet bezig met alle dingen die het vuur hem wilde laten zien, totaal niet. Starend zat hij erbij, genietend van het gewicht wat tegen hem aanleunde. Langzamerhand warmde hij weer iets op, van buiten dan. Van binnen had hij continu al een vreemd, bonsend warm gevoel wat er springend en juichend tekeer ging. Waarschijnlijk, dacht hij, had het iets te maken met Roos. Maar dat was maar een idee. ‘Slaap maar, als je wilt,’ Mompelde hij terwijl zijn hand langzaam weer teruggleed naar haar middel zodat zijn arm weer geheel rond haar heen lag.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rosemarijn

Rosemarijn


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 96
Punten : 108
Join date : 21-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Nederland ^^

Dragon World
Leeftijd: 17, bijna 18
Temmer\draak: x
Partner: LauLauLauLauLau **

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptyma jun 07, 2010 7:58 pm

Ze voelde zich heerlijk, warm en veilig onder de deken tegen Laurens aan. Haar gedachtes gingen terug naar het moment dat ze hem ontmoet had, naja, toen ze hem omver had gelopen. Een lichte gilmach kwam op haar gezicht terwijl haar ogen gesloten waren. Ze had van alles bij hem verzonnen, van rondtrekkende prins tot een dief die vluchte voor zijn leven. Niets daarvan was waar, hij was een normale jongen met onhandig heden en dingen waar hij in pronkte. Dat maakte hem zo geweldig, hij was niets meer en niets minder dan hij liet zien. Hoewel, als je hem zo zag, zou je toch niet denken dat hij samen trok met een draak. Haar glimlach werd iets breder toen ze aan Leona in verband met Laurens dacht. Het waren toch een gek stel, moeder en kind leek het net. Hoewel ze dat moeder gedoe wel snapte, Laurens was af en toe wel slecht opgevoed. Af en toe voelde zij zich zelfs een moeder over hem. Haar ogen opende zich toen ze zijn woorden hoorden, en een vermaakt grijnsje krulde om haar lippen. Ze tilde haar hoofd op en keek hem van ondere aan. De grijze ogen keken terug, en ze vergat even wat ze wilde gaan doen. Toen ze haar besef weer terug kreeg trok ze haar armen terug van zijn middel en sloeg ze teder om zijn nek. Zonder er bij na te denken trok ze hem tegen zich aan en drukte zachtjes haar lippen op die van hem. Ze wist niet of het bij hem hielp, maar haar eigen binnenste kon je vergelijken met een vulkaan die op uitbasten stond. Haar buik was weer eens gevuld met het kriebelige gevoel, alsof een pot mieren gebroken was en nu een dat die duizende mieren nu een uitweg probeerde te vinden. Haar vermoeidheid was voor een moment verdwenen terwijl ze haar lippen teder op die van hem hield. Ze trok hem met zich mee, er - toch wel op een lieve manier - zorgend dat hij niet weg kon. Toen ze op haar rug lag, naast het vuur liet ze haar armen langzaam van zijn nek glijden. Haar handen bleven op zijn boven armen rusten terwijl ze langzaam haar lippen weer terug trok. Met een licht, vermaakt glimlachje keek ze hem aan. 'En, al warm?' vroeg ze nongelant terwijl ze hem plagend aan bleef kijken. Ze duwde hem speels van haar af en legde haar hoofd op zijn borst terwijl ze de deken weer over hun heen trok. Haar arm sloeg ze weer om zijn middel terwijl ze weer tegen hem aan kroop. 'Nu kan ik wel slapen, denk ik,' sprak ze zachtjes en liet haar blik nog een keertje naar het vuur glijden. Hij zou waarschijnlijk nog wel eventjes branden, dacht ze geeuwend. 'Misschien moet je vragen of Leona het vuur in de gaten wilt houden,' sprak ze zachtjes, terwijl ze haar ogen sloot. Haar hand bewoog sloom over zijn buik, terwijl ze weer spastisch een geeuw probeerde te onderdrukken. Ze murmelde nog net een half verstaanbare slaap lekker voordat de warmte die Laurens gaf, en de warmte die het vuur gaf haar doezeligheid vergrote. Langzaam gleed ze weg in een slaap vol dromen. De hele dag kwam voorbij, totaal niet op gronologische volghorde, maar dat deed er niet toe. De dromen waren fijn, fantastisch, omdat ze elk moment met hem weer even opnieuw kon beleven.

['t wordt steeds korter :O]
Terug naar boven Ga naar beneden
Laurens.

Laurens.


Geslacht : Man Aantal berichten : 197
Punten : 218
Join date : 01-04-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Geheim ö

Dragon World
Leeftijd: 17
Temmer\draak: LeonaáaaaaaRauw >:3
Partner: Roos, forever &and more.

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydi jun 08, 2010 6:14 pm

Langzaam liet hij zijn blik naar haar toe zakken met een gezicht alsof hij er niks van begreep dat ze naar hem op keek. Maar zodra hij haar ogen zag en de sierlijke grijns op haar lippen, verscheen er ook bij hem een lach. Iets vragend maar vooral afwachtend verscheen er glanzend in zijn ogen toen haar armen zich om zijn nek heen krulde. Automatisch boog hij zich uit zichzelf al iets naar haar toe, toen haar armen eenmaal om zijn hals heen lagen. Maar dit was nauwelijks te zien, omdat Roos hem al helemaal mee trok. Het leek allemaal veels te snel voor hem te gaan, voor dat hij het wist drukte er twee heerlijke, warme lippen op de zijne. Ze had geen betere oplossing kunnen bedenken voor zijn warmte gebrek. Zijn lichaam gaf een automatische reactie; Hij drukte zichzelf ook tegen haar aan en liet beide armen rond haar middel glijden. Iets wat gelukkig automatisch gebeurde, anders was het waarschijnlijk helemaal niet gebeurt. Zijn hersens leken verlamd, eerder een sponnige inhoud te zijn dan nog iets werkends. Enkel zijn hart leek opnieuw geboren te zijn en ging er als een speer van door. Warmte of kou, dit alles drong niet meer door, alleen maar Roos. Met tegen zin opende zijn ogen zich weer en keek hij recht in die van Roos, Roos die vlakbij was met haar gezicht en op de grond lag... Lag? Blijkbaar had hij iets overslagen, maar hij nam er niet de tijd voor om het door te laten dringen. Zijn hoofd schudde van nee op haar vraag, ‘Bijna,’ Mompelde hij nog. Zonder op een reactie van Roos haar kant te wachten, sloot hij zijn ogen alweer en drukte zijn koele lippen tegen haar warme lippen. Enkele tellen later trok hij zich ook weer terug, Langzaam verscheen er een licht grijnsje, ‘Nu wel.’ Mompelde hij vervolgens onverschilig. Een kreun verliet overdreven zijn keel toen ze hem van zich afduwde en zonder enige moeite te doen rolde hij op zijn rug. Hij wurmde zijn arm onder haar hals door toen ze bij hem kwam liggen en legde deze vervolgens rond haar heen. Een lichte zucht deed zijn borst iets opveren terwijl zijn buik zich automatisch af en toe aanspande als haar hand er te kietelig over heen gleed. ‘Wil je je veroorzaakte warmte voelen?’ Mompelde hij afwezig terwijl zijn vrije hand naar haar hand toe ging en deze mee nam om hem op het midden van zijn borstkas te leggen. Zijn hand bleef op die van haar liggen terwijl hij nu ook zijn ogen dicht liet zakken. Als ze een beetje oplette kon ze zijn hartwerkende hart eronder voelen pompen. ‘Mooizo,’ Brabbelde hij terug. ‘Slaap dan maar,’ Maakte hij zijn zin nog af. Zijn vingertoppen gleden nog lichtjes over haar hand waarna hij deze zachtjes op haar wang legde. ‘Hmhm,..’ Gaf hij nog zachtjes antwoord op haar voorstel. ‘Weltruste,’ Mompelde hij terug waarna hij zelf er ook het zwijgen toe deed. Hoewel hij er rustig en kalm bij lag, moe was hij totaal niet. Na een minuut er bewegingloos te hebben bij gelegen gingen zijn ogen dan ook weer open en staarde omhoog richting de talrijke sterrenhemel. Roos had hem behalve warmte gegeven ook zijn hoofd gevuld met dingen die hij nog moest verwerken. Het tintelende gevoel van net trok nog op een heerlijke manier door hem heen. Het duurde dan ook dik drie kwartier voordat er ook bij hem iets van vermoeidheid aan kwam zette. Maar toen dit eenmaal kwam, overviel dit hem met een overweldigende hoeveelheid. Iets wat misschien ook niet zo heel raar was, na zo'n dag. Met sukkelend hoofd zakte hij ook langzaam weg, verdronk in de warmte en de diepte van de slaap. In het begin was er niets, geen eens zwart. Totdat zijn hoofd opeens volgepompt werd met beelden. Beelden van Leona, leona aan de hemel en in het meer. Het zadel, half in de maak en af. Maar vooral Roos. Roos haar ogen vlak bij, Roos haar handen die zich opnieuw in zijn haar vlochten, Roos.. Slapend als een blok bracht hij de nacht voor, enkel woelde hij enkele keren lichtjes. Draaide, keerde, rolde om en kroop dichterbij. Maar van dit alles had hij niks door, hij sliep heerlijk. Heerlijk en vast, terwijl Roos nog door zijn gedachtes vloog.
Een hoog en fluitende toon liet zijn ogen openen. Een fel licht scheen brandend naar binnen wat zijn ogen weer deed sluiten. Hij tilde zijn hoofd op, draaide hem de andere kant op en kroop richting het warmere toe. Met een heerlijk gevoel bleef hij liggen, in tijden had hij niet zo goed geslapen. Geluidloos verdreef de tijd terwijl hij zo slaapdronken bleef liggen. Tot dat hij zich met een ruk iets bedacht, .. waar the **** lag hij tegen aan? Zijn ogen vlogen open, zwart. Verward lag hij er verstijfd bij totdat hij zijn hoofd optilde en keek wat er onder hem lag. Voor één of twee secondes keek hij met een debiele blik richting het slapende gezicht van Roos tot dat het besef weer tot hem door drong. Het doordringen zelf nam ook weer wat tijd in beslag, zodat hij er uiteindelijk een volle minuut overdeed voordat hij begreep dat Roos onder hem lag. Een onzeker glimlachje verscheen even kort en verdween weer abrupt, een nieuwe poging voldeed en deed zijn gezicht oplichten. Een diepe zucht verliet zijn keel en hij wilde zijn hand omhoog halen. Opnieuw verstijfde hij, waar lag zijn hand? Zijn wangen werden donkerrood en met een ruk haalde hij deze ónder haar shirt vandaan. Zijn kaken klemde zich op elkaar terwijl het tot hem door drong. Hij checkte nog even zijn andere hand, maar die lag er gelukkig op een nette manier bij. Zo voorzichtig mogelijk schoof hij van Roos af, nog steeds met vuur rode wangen. Hij tilde het deken op en schoof er onder vandaan. Gelijk drong de ochtend kilte tot hem door. Roos was heerlijk warm, en het deken rond hen heen had deze vastgehouden. Kippenvel kroop omhoog op een irritante, kriebelige manier terwijl hij opstond. De warmte van zijn wangen wilde niet afnemen terwijl hij zijn broek aan trok en zijn tuniek van Roos haar droogrekje haalde. Hij keek nog even kort om naar Roos en verdween vervolgens in het bloemenveld rond hun kampje. Na een korte vijf minuten kwam hij weer terug. Hij hurkte zo stilletjes mogelijk neer naast hun slaap plaats, waar Roos nog steeds in het deken verwikkeld lag, en legde er een geplukte bloem neer :'). Vervolgens tekende hij met een takje in het zand twee golfjes die aan moesten geven dat hij bij het meer was. Hij bekeek het resultaat, keurde het zelf toen goed en wierp nog een laatste blik op Roos voordat hij weer wegstapte x).


Laatst aangepast door Laurens. op di jun 08, 2010 9:30 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Leona

Leona


Geslacht : Vrouw Aantal berichten : 251
Punten : 289
Join date : 27-03-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Onder het afdakje, naast die prullenbak <3

Dragon World
Leeftijd: 476, rond 550 lichamelijk volwassen ^^
Temmer\draak: Warhoofd Laurens ;D
Partner: x

Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Emptydi jun 08, 2010 7:09 pm

Met half gesloten ogen staarde ze voor zich uit, terwijl haar lichaam rustig in het meer dobberde. Ze had geen zin om naar de twee mensen - pardon, Laurens en Vrouwmens - toe te gaan, en daar haar nachtrust te krijgen. Vlede keer toen ze bij hun in slaap viel werd ze op een rare manier gewekt, en nu wilde ze maar eens rustig slapen. Toch, omdat ze het niet kon laten en omdat ze wilde checken of alles goed ging, opende ze sloom haar ogen en keerde haar hoofd richting het kleine licht puntje. Haar ogen vernauwde iets, en door haar perfecte zicht zag ze de twee mensen liggen. Ze glimlachte lichtjes toen ze zich eventjes concentreerde op de gevoelens van Laurens. Hoe ze het ook probeerde, ze kon niet zeggen dat Laurens zich niet gelukkig voelde. Haar blik bleef op de rug van Vrouwmens Roos hangen, terwijl haar gedachtes alle kanten op gingen. Wat deed dat ding met haar geliefde twee voeter. Hoe deed ze het, en deed ze het bewust of was het gewoon speling der natuur. Ze schudde haar hoofd, maar maakte wel de conclusie dat dat mens Laurens gelukkig maakte. Op een heel rare manier, besefte ze toen ze terug dacht aan het moment dat ze door Laurens' geest was gewekt. Ze dacht er niet meer aan, zette haar denken op stil en sloot - na het snel en vluchtig checken van de omgeving - met ontspanne zucht haar ogen. Op gevoel, en zonder ze weer te openen dreef ze naar de waterkant. Op een plekje, nog diep genoeg voor haar lichaam zodat haar voorpoten de bodem raakte opende ze ietsjes haar vleugels en legde ze gedeeltelijk in het water. Haar lange nek krulde zich zo dat haar kop - met nog steeds haar gesloten ogen - op het droge deel van haar vleugel lag. Ze verschoof haar kop iets voordat ze uiteindelijk een fijn, hard stukje vond om hem te laten liggen. Haar staart was ontspanne, en dijnde mee met het water. Langzaam gleed ze weg, haar laatste gedachtes waren het zadel.
Het kabbelende water kietelde haar zenuwen in haar vleugels. Ze snoof geïrriteerd en verschoof haar kop ietsjes. Ze wilde nog niet wakker worden, ookal had ze honger, ook al had het water haar temperatuur naar beneden gebracht en had ze het koud, ook al hoorde ze nu eindelijk zachte geluiden die van het kampvuur vandaan kwamen en een zacht geluid nu in haar richting kwam. Ze knorde zachtjes, terwijl haar staart in het water sloeg. Fijn, nu kon ze nooit meer in slaap komen. Langzaam, met een verveelde uitdrukking, opende ze haar ogen en zag haar eigen vleugel die half in het water hing. Ze tilde haar kop op, en draaide hierbij haar nek. Een grote, ongegeneerde geeuw kwam op, en ze liet hem zijn vrije gang gaan. Haar ogen knepen dicht, terwijl haar bek zich tot het uiterste opende opende en haar tong in haar bek genietend krulde. Met een klap vielen haar kaken weer op elkaar terwijl ze slaperig in het niets keek. Na een paar smak geluidjes schudde ze met haar kop en begon haar zicht te focussen. Ze keek een beetje schaapachtig naar de twee voeter die voor haar stond, totdat ze besefte dat het Laurens was. Ze glimlachte naar hem, terwijl ze diep adem haalde en toen snoof. 'Goeie morgen jij,' sprak ze vrolijk, zich toch wel beseffend dat ze goed geslapen had. Haar ogen zochten even om hem heen, waarna ze hem weer aankeek. 'Waar is Vrouwmens?' sprak ze, haar lichte verbaasdheid niet goed kunnen onderdrukken. Ze vond het niet echt erg, eventjes tijd met hem alleen vond ze nu wel weer nodig. Ze draaide even haar kop richting het water, waarna ze hem onderstopte. Daar bleef ze even, kijken naar de bodem van het meer voordat ze haar nek weer terug trok en haar hoofd uit het water kwam. Ze schudde het water er van af en keek Laurens energiek aan. 'En, klaar voor een nieuwe dag vol nieuwe dingen?' zei ze grijnzend, en bedacht zich meteen iets leuks. Voordat ze haar gedachtes met hem deelde rekte ze zich eerst uit. Ze tilde haar vleugels op en spreide ook die tot het uiterste. Tegelijkertijd strekte ze haar benen, totdat een ontspanne gevoel door haar heen stroomde en ze haar ledematen weer terug haalde. 'Ben je klaar om het zadel uit te proberen?' zei ze haar gedachtes terwijl ze haar vleugels weer tegen zich aan klapte en haar poten onder zich vouwde in het water.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.everyoneweb.com/VerhaalElodie/
Gesponsorde inhoud





Knutselen ~ - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Knutselen ~   Knutselen ~ - Pagina 3 Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Knutselen ~
Terug naar boven 
Pagina 3 van 4Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3, 4  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Dragon World :: Amnizai :: Long valley :: De zonnige velden-
Ga naar: