aankomst van uit het mistige gebied.

het landschap schoot onder Rainbow door en de velden veranderde in bossen. Rainbow hoorde de vleugelslagen van Leona achter zich en ze landen op een openplek. toen ze was geland draaide Rainbow zich om naar de blauwe draak. 'zo we zijn er veilig en wel.' zei Rainbow geamuseerd en ze ging liggen. de zon scheen fel op haar lichaam en de veren op haar staart en vleugels glommen van gezondheid. ze keek even rond en toen weer naar Leona. 'hier kun je even uit rusten als je wilt, voor je weer verder gaat.' zei Rainbow en ze wachten op Leona antwoord.

Een beetje dromerig vloog ze rustig achter Rainbow aan. Met rustige vleugel slagen hield ze haar ogen gericht op de staartveren van Rainbow. Ze nam ze in zich op. Ze had eigenlijk nog nooit een draak met veren gezien. Ze keek naar het punt waar de veren zich voormde. Eigenlijk, grof gezegt, was ze een uit de kluite gewassen vogel met klauwen en dodelijke tanden. Ze grinnikte zachtjes om haar eigen redenering. Nou, ze zou vast en zeker een stuk gevaarlijker zijn dan een simpele vogel. Opeens zag ze Rainbow snel dalen. Ze keek even om zich heen, en zag dat het landschap was veranderd. Ze zag haar landen en ging haar gauw achterna. Ze opende haar vleugels en keerde haar lichaam steeds meer horizontaler waardoor de wind in haar vleugels beukte en ze afremde. Met een rustige dreun lande ze naast Rainbow en draaide zich om toen ze tegen haar sprak. Ze glimlachte bij haar opmerking en knikte. Ja, deze keer was alles goed gegaan. Een pijnlijke steek nam haar buik in de ban, en ze krimpte wat in. Ze moest gauw wat eten, anders zou ze weer in het zelfde stadium komen als Rainbow haar had gevonden. En ze wilde het risico niet nemen of zij haar dan weer kan redden. Ze knikte weer op het voorstel van Rainbow. Ze keek om zich heen. 'Jagen in het bos is niet echt iets voor mij. Door het gebrek aan ruimte vooral. Ik denk dat ik zometeen weer door vlieg naar de open velde. Vanaf hier weet ik het wel te vinden,' zegt ze glimlachend. Maar toch was haar nieuwschierigheid weer groot geworden naar Rainbow. Ze had nog nooit zo'n draak gezien, en ze wilde meer weten. 'Wat voor soort ben jij eigenlijk? Ik heb nooit een draak gezien, die meer op een vogel leek,' en haar blik werd weer even heel snel naar haar vleugel veren getrokken. Haar blik keerde zich onmiddelijk weer terug naar de ogen van Rainbow, en ze glimlachte.

de vraag van Leona was begrijpelijk en ze had hem vaak gehoord. 'ik ben een van de zeldzame regenboog-draken, mijn soort ligt dicht tegen hen aan, maar volgens mijn ouders ben ik iets bijzonders... niet dat ik wil opschappen hoor, maar zij zeiden dat ik een van de weinige Chakra-draken ben. omdat ik de kleuren anders om draag.'vertelde Rainbow en ze volgende de blik van Leona en ze glimlachte vrolijk. 'het komt bij mijn soort weinig voor dat er draken geboren worden zonder veren.' voegde ze er aan toe. en Rainbow ging zitten. ze keek even rond en zag verder op een grote groep herten staan. Rainbow ging staan en nam de vreemde houding weer aan, als bij het mistige meer. twee van de herten werden door de windvlaag op gejaagd richting Rainbow en Leona. de herten waren zo in paniek dat ze de draken niet eens op merkten. toen het hert langs Rainbow wilde rennen sprong ze naar voren en ze had het dier zo vast dat het niet meer weg kon.

Ze luisterde aandachtig naar Rainbows uitleg. Chakra-draken, daar had ze eigenlijk nooit echt van gehoord. 'Chakra-draken? Kun je daar iets meer over vertellen? En hoe bedoel je, je kleuren andersom?' ze hield haar kop iets scheef, terwijl ze nadacht. Hoe kan je kleuren nou verkeerd om dragen? Dat is net zoals achteruit vliegen, of niet? Opeens kwam Rainbow in beweging en het begon weer te waaien. Leona lette goed op haar doen, om er achter te komen of ze misschien iets speciaals deed om de wind te manipuleren. Het enige wat ze kon ontdekken was de verandering in haar houding en weer de geconcentreerde blik in haar ogen. Opeens zag en hoorde ze de kudde herten die zo'n 500 meter verderop stonden te keer gaan. Ze had ze ook gezien, maar ze was door gegaan met het gesprek met Rainbow. Hoewel haar maag wel schreeuwde voor voedsel. De wind sneed twee herten van de kudde af en Rainbow greep één van hun. Hmm, het was een makkelijke manier om aan je prooi te komen. Hoewel zij toch wel voorkeur gaf aan het jachen vanuit de lucht naar de grond. Het had veel meer actie. En was toch iets meer techniek voor nodig. Het andere hert had een scherpe hoek gemaakt en rende weer terug naar de kudde. Leona was al half opgestaan, maar ging toen weer terug zitten. Ze wilde eerst het gesprek met Rainbow afmaken. Dan was er nog alle tijd om herten de schrik van hun leven te geven, dacht ze grijnzend. Ze ging wat verzitten en sloeg haar staart voor zich langs om zich heen. Ze keek naar Rainbow die met het hert bezig was en wachte vol vreugde totdat ze tijd had om haar vragen te beantwoorden. Ze wist niet veel over andere draken, dan de draken die in bij haar soort hoorden en in haar omgeving waren toen ze opgroeide. Ze wilde dolgraag over andere soorten te weten komen. Al was het alleen maar om ze te kunnen beschrijven.

Rainbow beet in de nek van het hert nog voor het dier zou sterven liet ze het hert los dat nu roerloos op de grond lag. 'als je even goed op let ga ik hetzelfde doen als dat ik bij jouw gedaan heb.' zei Rainbow en ze pakten de kristalenbol uit haar buidel die je niet zag als je niet op letten. de bol gloeide vreemd licht op en een wittige gloed verspeiden. Rainbow ging voor het dier op de grond zitten met haar staart en een S-houding en ze begon te zingen, terwijl ze de bol vlakvoor de neur van het hert in haar klauwen hielt. de stem van Rainbow was zuiver en het verwarmde de omgeving van zo'n 5 meter. de herten die paniekerig hadden staan stampen werden door haar gezang rustig en kwamen zelfs dichterbij zonder angst voor de twee draken te hebben. verschillende lichtslierten bewogen als tentakels naar de neus van het dier en drongen door de neusgaten naar binnen. de ademhaling van het hert was schokkerig geweest en werd steeds rustiger tot normaal. de bol stopte met gloeien toen het hert genezen was en Rainbow stopte met zingen. de warmte verdween geleidelijk aan en ze stopte de bol weer terug in haar buidel, daarna stond ze op en deed een paar stappen achteruit. Rainbow bleef naar het hert kijken en zag de groeiende verbazing van Leona vanuit haar ooghoeken.

Ze keek verbaast op toen Rainbow sprak. Plotseling haalde ze een kristallen bol uit haar en begon ze te zingen. Een vlaag van bekendheid ging door haar heen. Die melodieuze stem, die had ze vaker horen zingen. Witte slierten - die je deden denken aan goden. Ze kreeg een idee van zielen die hier op aarde waren gebleven, wat natuurlijk heel gek was - en zag de slierten doordringen in het hert dat daar lag te sterven. Ze glimlachte, het gevoel dat nu door het hert ging had zij ook gehad. Het was een wonderlijk, geen aards gevoel. Maar ze snapte niet helemaal waarom Rainbow het deed. Ze wilde waarschijnlijk laten zien wat ze had gedaan, en hoe. En ze vond het geweldig om te zien. Zij als jonge draak - voor haar ras - had nog geen echte kracht ontwikkeld. Die zou later komen, met invloed van de natuur en leefomgeving waar ze dan de afgelopen jaren had doorgebracht. Maar ze snapte niet waarom ze het hert eerst op sterven bracht, om daarna het weer leven in de blazen. Aan de ene kant was het wreed. O een dier zo te laten lijden. Hoewel zij natuurlijk de machtigste roofdieren waren die er leefte. Maar zelfs wij, draken, hebben een geweten. Je laat geen dieren lijden omdat het zo uitkomt. Ze schudde met haar hoofd. Toch was het een magisch iets, wat Rainbow kon. 'Het is een mooie gaven. Je kan er veel wezens mee helpen,' zei ze glimlachend. Ze meende het, het was iets magisch. 'Ik wou dat ik zo'n soort kracht had, of kreeg. Maarja, dat merk ik wel,' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen Rainbow. Wat ze wel jammer vond is dat ze geen antwoord had gegeven op haar vragen. Maar misschien kwam dat nog. Ze keek een beetje vragend naar Rainbow.

het hert stond op en rende weer terug naar de kudde, maar het draaide zich om en riep een soort bedankje naar Rainbow die met een kort antwoord een zuivere toon op reageerde. daarna draaide Rainbow zich naar Leona om en zag dat ze haar even scheef aan keek. 'ja vele wezens kan ik helpen, maar dit is niet het enige wat ik kan. want als ik uit vrijewil een van mijn tranen aan iemand laat drinken die erg ziek is of zwaar gewond, zal die gene meteen genezen zijn. soms kan het even duren, maar je ziet meteen het effect.' zei Rainbow en ze ging zitten en keek naar Leona alsof het maar een draakje was die net uit het ei was gekropen. 'Chakra-draken zijn de draken die alles wat gewond is kan helen er zijn maar zelde draken die zo iets kunnen, of hun voorouders hebben een Chakra-draak als partner gehad. de orgenele regenboog draken beginnen met de kleur rood als hoofd-kleur van het lichaam en ik niet. mijn kleur is blauw\paars en daar herken je een Chakra-draak aan.' vertelde Rainbow en ze hoopte dat Leona begreep wat ze vertelde en ze keek even weer naar de judde herten. 'normaal vang ik alleen de zieke dieren, maar het leek vast wreed om een dier te laten lijden voor ik het weer genas. maar om je te laten zien wat wij Chakra-draken kunnen is beter dan je het te vertellen, want dan kunnen sommige draken of mensen het beter verwerken. niet dat ik wil zeggen dat de andere dom zijn dat zal ik nooit beweren.' zei Rainbow op het laatste verdedigend om een mogelijk gerucht uit de wereld te helpen.